„Ryszard Jan Czarnowski” – książki

Książka Lwów – legenda zawsze wierna to wspaniała opowieść, pełna szacunku dla tradycji i dziejów Rzeczypospolitej, które we Lwowie realizowały się przecież w tak niezwykły sposób. W swojej książce Ryszard Jan Czarnowski, szczerze zakochany w tym mieście, przedstawia jego historię, najważniejsze i najpiękniejsze dla Polaków zakątki i ich dzieje, a także wiele nieznanych i zapomnianych wydarzeń związanych z Lwowem. Wydobywane z niepamięci zdarzenia rozgrywają się przed czytelnikiem, a twórcy i politycy spacerują ponownie lwowskimi ulicami... Wyjątkowe ilustracje budują i podkreślają klimat opowieści. Lwów – legenda zawsze wierna to opowieść o pięknie i polskości Zawsze Wiernego Miasta. Autor jest malarzem i grafikiem, znawcą historii i sztuki, przewodnikiem i wydawcą (podziemnym), pasjonatem literatury, a także bibliofilem. Nie starając się o wyróżnienia i zaszczyty, został jednak doceniony poprzez nadanie mu tytułu Obrońcy Dziedzictwa Narodowego (Komitet Katyński i Krąg Pamięci Narodowej), Zasłużonego Działacza Kultury – za działalność podziemną (Minister Kultury i Sztuki) oraz odznaczony Medalem dla Osób Represjonowanych (Urząd ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych). Wydanie 2 zostało zaktualizowane i uzupełnione o dodatkowe treści oraz fotografie i ilustracje.

Wiara w duchy i inne siły nadprzyrodzone towarzyszy nam od dzieciństwa. Najczęściej ich źródłem są baśnie i legendy czytane lub opowiadane przez rodziców. Autor opisuje obrzędy, zjawiska paranormalne i wydarzenia, które występowały lub występują na dawnych polskich Kresach Wschodnich. Oprócz opowieści i przekazów przedstawia również legendy powiązane z nawiedzonymi miejscami, zagadkowymi postaciami, przedziwnymi historiami. Tym razem poznajemy Kresy od strony niematerialnej. Przenosimy się do świata duchów, dziwadeł, wiedźm, diabłów i innych niewytłumaczalnych zdarzeń.

Dzieje Rosji od jej prapoczątków aż do schyłku XX stulecia. Autor koncentruje się wyłącznie na systemie specyficznego, zbrodniczego kształtowania i sprawowania władzy od jej zarania. Pragnie wykazać, że system komunistyczny był logicznym następstwem represyjnej polityki książąt i carów nie tylko wobec poddanych, ale i najbliższych. „Uczciwość Rosjanina kończy się tam, gdzie zaczyna się interes Imperium”.

Zagładę Kresów przyniósł atak ze wschodu. W 1939 zaskoczone oddziały Wojska Polskiego, pozbawione naczelnego dowództwa, toczyły nierówną, skazaną na klęsję walkę. Z Sowietami bił się Korpus Ochrony Pogranicza. Broniły się Grodno, Wilno, Lwów... Niepolscy obywatele Rzeczypospolitej witali agresorów z radością. Niestety część polskich elit twórczych poszła na współpracę ze wschodnim okupantem. O tym wszystkim - i nie tylko - jest ta niezwykła książka, którą oddajemy w Państwa ręce.

Bogaty zbiór przepisów kulinarnych oraz opis tradycji i kresowych zwyczajów. Kuchnia kresowa to nie tylko wyszukane, szlacheckie i magnackie dania, ale przede wszystkim smakowite, wykwintne potrawy, przygotowywane z prostych, ogólnodostępnych składników. Znajdziemy tu receptury np. na śledzia pocztowego w miodowym sosie, tradycyjny chłodnik litewski, sztuki mięs kraszone świeżymi i suszonymi ziołami, bliny wołyńskie - gryczane, gęś pieczoną w winie, a także desery, orzeźwiające napoje oraz rozgrzewające i leczące nalewki.

Pomniki w Rzeczypospolitej, miały i mają duże znaczenie. Szczególnie we Lwowie, niegdysiejszej niezaprzeczalnej stolicy cywilizacyjnej nieistniejącego państwa. Autor zaprasza do zatrzymania się przy kilku nowych i ocalałych pomnikach, często funkcjonujących jedynie w lwowskiej pamięci.

Lwów – miasto, do którego słusznie przylgnęła nazwa „Tygiel narodów”. Często jednak zapominamy, że i wyznań religijnych. Chrześcijaństwo ma moc odmian, a trzy z nich szczególnie mocno zakorzeniły się we Lwowie, które skutkiem tego stało się miastem trzech katedr. I to do nich w tej księdze autor prowadzi.

Nie ma chyba przybysza który odwiedzając Krzemieniec, nie myślał o powrocie tutaj. Iluż przedwojennych autorów przewodników z Mieczysławem Orłowiczem na czele zatrzymując się z zachwytem w jarach stromo żegnających dalszą przestrzeń Wyżyny Podolskiej starało się w najpiękniejszych zdaniach przekazać niebywałą urodę tego miejsca. Iluż wędrowców nie mogło oderwać się od widoków wież i hełmów barokowych świątyń, domków i dworów, roztaczanych z korony nad miastem - ruin zamczyska na szczycie Góry Bony. Pozostały te pejzaże i architektura drewniana w obrazach licznie przybywających tu malarzy i poetów. Pozostała tamtejsza realność miejsca w poezji, w listach Juliusza Słowackiego, Zygmunta Rumla i wielu innych. Ale książka ta nie jest bynajmniej kolejnym przewodnikiem po miasteczku. Jest to me własne spojrzenie na zaginione dziś w licznych publikacjach Ateny Wołyńskie i prężną kolonię artystyczną. Na miejsca, ludzi, na wydarzenia, na codzienność tamtejszą i obecną. Bo choć Krzemieniec utracił swą różnorodność w wojennym tragicznym czasie to nadal stanowi perłę w niegdysiejszej koronie Rzeczypospolitej i powoli odżywa. Jeśli me subiektywne, wybiórcze acz jak najbardziej realne opisanie przypadnie Ci Przyjacielu do serca wiedz, że już w drodze, w przygotowaniu są dalsze tomiki z naszej wspólnej z Wydawnictwem Rytm serii „Moje Kresy”- „Żółkiew - kolebka” i „Grodno - zapomniana stolica”.

Jakiż to kolejny paradoks historii, że Grodno – jedno z najstarszych miast dawnej Rzeczypospolitej – nie doczekało się dotychczas pełnej i wyczerpującej monografii. Publikacja ta częściowo uzupełnia tę lukę. Autor nakreślił dzieje miasta, ze stanowczym uwypukleniem wydarzeń i miejsc skazanych przez długie dekady na zapomnienie bądź całkowite usunięcie ze świadomości narodu. A przecież historia tego miasta naznaczona jest faktami, które nierozerwalnie łączyły ją z Najjaśniejszą. Autor podjął próbę, aby tym wszystkim, którzy wydarzenia te znają, zaproponować coś nowego.

Lwowskie Orlęta są otoczone wspaniałą legendą. Swym bohaterskim czynem stworzyły mit o zgodnym współdziałaniu Polaków w obliczu śmiertelnego niebezpieczeństwa. Oprócz opisu krwawych zmagań Orląt, żołnierzy i oficerów, Autor przedstawia losy ludzi, którzy po dramatycznej obronie Lwowa nie mogli w nim pozostać. Sugeruje też, aby odwiedzający Lwowski Panteon z czcią pochylili głowy pośród rzędów tamtejszych krzyży.