Václav Havel?s remarkable and rousing essay on the tyranny of apathy, with a new introduction by Timothy Snyder Cowed by life under Communist Party rule, a greengrocer hangs a placard in their shop window: Workers of the world, unite! Is it a sign of the grocer?s unerring ideology? Or a symbol of the lies we perform to protect ourselves? Written in 1978, Václav Havel?s meditation on political dissent ? the rituals of its suppression, and the sparks that re-ignite it ? would prove the guiding manifesto for uniting Solidarity movements across the Soviet Union. A portrait of activism in the face of falsehood and intimidation, The Power of the Powerless remains a rousing call against the allure of apathy. 'Havel?s diagnosis of political pathologies has a special resonance in the age of Trump' Pankaj Mishra
Mało kto wie, że Václav Havel był nie tylko prezydentem, dramaturgiem i filozofem, ale także... bajkopisarzem! Bohaterami swoich bajek uczynił skrzeciuchy. Kim są skrzeciuchy? To bardzo niezwykłe istoty. Knują, majstrują, kombinują, przesuwają, a czasem po prostu niszczą. Kiedy mówią, warto zatkać sobie uszy, a gdy pukają do naszych drzwi, lepiej im nie otwierać, bo skrzeciuch to taki stworek, który potrafi wślizgnąć się wszędzie, a kiedy już się gdzieś wślizgnie - oj, biada nam! W swoich bajkach, żartobliwych i uniwersalnych, Václav Havel krytykuje ludzkie przywary, z którymi często się spotykał i dawały mu się one we znaki. Dziś my, mali i duzi, możemy wyciągać z tych bajek wnioski, by uniknąć wielkiego niebezpieczeństwa: nie stać się skrzeciuchem. Bajki Václava Havla ozdobił pięknymi ilustracjami wrocławski grafik Radek Bączkowski.
Nieznany, pierwszy raz publikowany po polsku tekst Václava Havla, w którym opowiada o początkach Karty 77 (inicjatywy działającej w Czechosłowacji na rzecz praw człowieka, która wywarła wpływ na opozycję demokratyczną innych krajów Europy Wschodniej), prześladowaniach, aresztowaniu i śledztwie. Po wyjściu z więzienia, jesienią 1977 Havel stworzył stustronicowy reportaż, ale jak sam wspominał: „gdzieś go schowałem i już dawno nie wiem, gdzie jest. Jednak może kiedyś go znajdę”. Tekst został odnaleziony dopiero po jego śmierci. Jest to nie tylko osobista historia, ale też unikalny zapis wybitnego pisarza i dramaturga. Ten świat TAM, w którym ludzie spędzają długie lata, a w którym ja byłem tylko przez chwilę, pozostanie już na zawsze jednym z kryteriów, jakie będę w sobie nosił. Będę co prawda nadal żył przyziemnie, byle jak i banalnie, ale już ze świadomością tego, jak fatalnie obchodzę się z czasem, rzeczami i z życiem. Czasami zadaję sobie dość szczególne, lecz natrętne pytanie: czy ja w ogóle zasługuję na wolność, skoro tak mało ją sobie cenię i zupełnie nie potrafię jej wypełnić? Czy zasługuję na nieograniczoną przestrzeń, jeśli prawie jej nie dostrzegam? Czy zasługuję na żonę, przyjaciół, dom, książki? Czy istotnie moje miejsce jest TUTAJ? Czy tak naprawdę raczej nie powinienem być TAM, skoro dopiero tam i tylko tam człowiek w pełni rozumie, co to jest czas, wolność, przestrzeń, dobre słowo i ludzka godność?
Václav Havel o swoich sztukach, o Hrabalu i innych czeskich pisarzach, o języku totalitaryzmu i ogłupiającej człowieka propagandzie, o czeskim teatrze, który przyczynił się do wybuchu czeskiej nowej fali filmowej. Pisane na przestrzeni pół wieku – nieznane w większości w Polsce artykuły, eseje, opowiadania i wiersze. Gdy Havel pisze o literaturze, teatrze, filmie, jest w tym wiara, że sztuka potrafi uczynić życie bardziej przejrzystym, wyznaczyć mu perspektywę zrozumienia, a nawet porozumienia. I że gdy tylko znikną zewnętrzne naciski, będziemy w stanie dostrzec w nas samych możliwości, których istnienia nawet nie podejrzewamy – z przedmowy Andrzeja Wernera.
W roli głównej Ferdynand Waniek. Antologia sztuk czeskich dysydentów, Oficyna Wydawnicza ATUT, Wrocław 2008, ss. 376. Zawiera następujące dramaty: Audiencja, Wernisaż i Protest Vaclava Havla, Atest, Degrengoladę (wszystkie przetłumaczył Andrzej S. Jagodziński) oraz Safari (tłum. Małgorzata Łukasiewicz) Pavla Kohouta, Remanent (tłum. Dorota Dobrew) i Areszt (tłum. Tomasz Grabiński) Pavla Landovskiego oraz Przyjęcie (tłum. Krystyna Krauze) Jiriego Dienstbiera. Wstęp Wańkowskie paradoksy napisała Lenka Jungmannova.
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro