„Wojciech Prus OP” – książki

Dzieci lubią bajki, a jeszcze bardziej – niespodzianki! A co, gdyby tak połączyć jedno z drugim i zaszyć w bajkach niespodzianki? Wówczas powstają opowiastki takie jak ta: zabawne, prawdziwe, ważne i potrzebne każdemu dziecku, a przy tym pięknie ilustrowane przez Marię Malcher. Bohaterami Niespodziankowych bajek są nie tylko ludzie, ale – jak to u ojca Prusa OP także zwierzęta, które radują się i smucą, dziwią się i znajdują odpowiedzi na ważne pytania. Przeżywają bliskie dzieciom codzienne sytuacje. Bajki Wojciecha Prusa OP i Małgorzaty Swędrowskiej mogą być inspiracją do wspólnej rodzinnej rozmowy o tym, co w życiu jest ważne i najważniejsze, co trudne i potrzebne, a co niezbędne, by być dobrym człowiekiem. Dzięki nim dziecko nauczy się nazywania wartości i emocji oraz opisywania życia w jego pełnym wymiarze: fizycznym, psychicznym i duchowym. Każde z 19 opowiadań kończy się zaproszeniem do modlitwy. Znajdziemy wśród nich m.in. historię Miriam, która rozumiała mowę zwierząt, Grubodzioba, który odkrył skarb, a także Szpaka, który choć groźnie wyglądał, miał bardzo dobre serce. Poznamy kolejne przygody Elka o złamanym skrzydełku i nauce języków, a także Piotrusia, który wymyślił swoją własną modlitwę. Wspólnie z dziećmi poszukamy odpowiedzi na pytania: Czy może niespodzianki są bliżej niż nam się wydaje? Czy jest coś, co ma siłę skruszyć twarde serce? Co może być początkiem przyjaźni? Dlaczego warto trenować? Dlaczego czasem tak trudno powiedzieć „przepraszam”?

To książka o przeżywaniu słabości i niedoskonałości, o tym jak sami się z nią obchodzimy i ją przyjmujemy. Dojrzałość to świadomość własnej niedojrzałości, swojej małości oraz – co więcej – umiejętność proszenia o pomoc. Powierzając się z ufnością Bogu, widzimy, jak On nas przemienia. To jest klucz do wzrastania w przyjaźni z Bogiem. Na kartach książki autor odkrywa przed nami nowe warstwy obrazów biblijnych, ukryte znaczenia, paradoksy i tajemnice słowa Bożego. Pokazuje Maryję otwartą na działanie Boga, odsłoniętą, gotową do bycia nieustannie prowadzoną, czyli taką, która dojrzewa. Prowadzi nas śladami Eliasza, Jonasza, Piotra i Jana, uczniów w drodze do Emaus, św. Pawła, a także ojców pustyni, którym nieobce były głęboko skrywane emocje oraz rozterki związane z przeżywaniem własnych upadków i ograniczeń.