„ks. Bogusław Nadolski TChr” – książki

Książka ukazuje najbardziej charakterystyczne rysy obrazu Boga jako Ojca. Stawia ważne pytania o to, jak się z Nim kontaktujemy we współczesnej kulturze, która staje się coraz bardziej relatywistyczna i stechnicyzowana, zsekularyzowana, kwestionująca wiarygodność objawienia, instytucji Kościoła, rugująca wiarę i religię z życia społecznego, marginalizująca chrześcijaństwo.Musimy sprawić, by narodził się w nas i kształtował obraz Boga daleki od deklaratywnego, ale Boga, który jest czuły, rozumiejący życie, Boga, który nie opuszcza człowieka nawet w chwilach beznadziejnych.

Kolejna pozycja z serii Myśl Teologiczna jest cennym podręcznikiem liturgiki, przeznaczonym zwłaszcza dla wykładowców i studentów duchownych, ale dostępnym także dla zaangażowanych osób świeckich, interesujących się głębiej liturgią Kościołów chrześcijańskich. Zawiera historię liturgii chrześcijańskiej od początku do dziś oraz niezwykle cenne patrystyczne i liturgiczne komentarze jej ewolucji i kolejnych form. Książka zawiera indeksy imienne i rzeczowe.

Autor w bardzo przystępny sposób przedstawia najważniejsze symbole chrześcijańskiego pogrzebu w obrzędzie współcześnie stosowanym oraz podkreśla istotę modlitwy za zmarłych. Uzmysławia nam, jak bardzo dzięki niej możemy pomóc tym, którzy odeszli; podkreśla też, że taka modlitwa wypływa ze świadomości, że śmierć nie jest końcem życia, ale jego początkiem.Refleksje prowadzone są w ujęciu historycznym, tak więc w książce omówiono również praktyki społeczności żyjących przed wiekami. Niektóre z nich, jak choćby ta, że z ludzkich prochów wykonywano pamiątkowe ozdoby, budzą dziś zdumienie.

Każdy z nas jest dobrym „materiałem” na świętego. Sformułowanie: „wierzę w świętych obcowanie” w wyznaniu wiary (Credo) jest odwołaniem do łączności ze świętymi (communio sanctorum). Komunia świętych to ulubione wyrażenie w pierwotnym Kościele pozwalające na właściwe rozumienie chrześcijaństwa, ukazanie celu i drogi do zbawienia. Osoby wynoszone do chwały ołtarza są chlubą danego narodu, stają się inspiratorami nurtów kulturowych. Dlatego prawdziwy kult świętych polega na czynnej miłości, która pozwala odnaleźć przykład w życiu świętych, uczestniczyć w ich wspólnocie oraz doświadczyć ich wstawienniczej pomocy. Zawarta w tej książce refleksja przywołuje istotne prawdy, między innymi tę, by wspólnota Kościoła wzrastała we wspólnocie ze świętymi, którzy należą do całości antropologii człowieka.

W codziennym życiu często wykrzykujemy: hurra, niech żyje, na pomoc. Podobnie czyni zgromadzenie liturgiczne, używając aklamacji, która stanowi okrzyk, apel. Aklamacja odzwierciedla sytuację człowieka przed Bogiem: jego uwielbienie, adorację, prośbę, wiarę. Jej pogłębienie dokonywało się poprzez towarzyszące im gesty.Rozważanie dotyczące "Módlmy się" zostało poszerzone, bowiem modlitwa to szczególne dotknięcie Boga i modlimy się nie tylko słowami, ale także milczeniem i gestem.

Chwała na wysokości Bogu to słowa, którymi zastępy niebieskie wielbiły Boga, zwiastując pasterzom narodzenie Chrystusa. Jednocześnie są to słowa, które rozpoczynają pochwalny hymn śpiewany w niedziele i święta we wszystkich kościołach świata.Hymn ten jest pełnym zawołaniem radości, którym wyrażamy wdzięczność Temu, który gładzi grzechy świata i który siedzi po prawicy Ojca. Jest okazaniem wdzięczności i uwielbienia dla Tego, który jest Święty, który jest Panem, który jest Najwyższy.Refleksja autorów prowadzi przez dzieje tego hymnu oraz jego teologiczną treść. Są w niej odwołania do bogactwa tradycji żydowskiej, z której przecież bezpośrednio wywodzi się chrześcijaństwo. Autorzy podejmują też temat aklamacji Kyrie eleison, w której charakter pokutno-błagalny łączy się i scala z charakterem modlitwy uwielbienia.

Drugie, uzupełnione wydanie czterotomowego dzieła o liturgii. Świetny podręcznik dla studentów jak i doskonałe źródło wiedzy dla wszystkich interesujących się liturgią. „Rok chrześcijański to problem nie tyle związany z astronomiczną rachubą czasu, ile także i przede wszystkim z teologiczną wymową i znaczeniem dni i świąt tworzących architekturę roku liturgicznego”. (słowo wstępne autora)