Całopalenie

Marian i Ben pragną uciec z dusznego, hałaśliwego miasta i spędzić wakacje w miejscu cichym i spokojnym. Kobieta znajduje ogłoszenie, które jej zdaniem jest idealne. Wybierają się obejrzeć luksusową rezydencję oraz porozmawiać z właścicielami. Kwota za wynajem jest bardzo atrakcyjna. Jednak właściciele mają nietypową prośbę. Proszą, aby w czasie pobytu rodziny w rezydencji, podawać posiłki starszej kobiecie mieszkającej w odległym skrzydle budynku. Kiedy Marian wraz z rodziną wprowadzają się, w domu zaczynają dziać się niezrozumiałe rzeczy. Co tak naprawdę kryje się za zamkniętymi drzwiami pokoju starszej pani? Jaką cenę przyjdzie im zapłacić za upragniony spokój?

Kolejna powieść grozy od wydawnictwa Vesper, która przypadła mi do gustu. Nie jest to historia, której będziecie się bać, ale ciężki i mroczny klimat ogromnego domu został świetnie oddany. Akcja toczy się leniwie. Autor nie śpieszył się z rozwojem wydarzeń. Bohaterowie są zwykłymi ludźmi, którzy pragnąc uciec od upalnego i głośnego miasta, skusili się na podejrzanie tani dom z dala od ludzi. Dom ten stał się obsesją Marian. Strona po stronie widzimy jak dla tej kobiety przestaje się liczyć cokolwiek, oprócz tajemniczej staruszki mieszkającej za pięknie rzeźbionymi drzwiami. Zakończenie nie było dla mnie zaskoczeniem. Spodziewałam się takiego obrotu spraw. Być może dla bardziej wymagającego czytelnika ta książka może okazać się nudna. Jednak trzeba wziąć pod uwagę fakt, że została ona wydana po raz pierwszy w 1973 roku. Oczywiście miłośnicy grozy powinni zapoznać się z tą historią. Mnie ona się podobała. Czytało się szybko i przyjemnie, a niesamowite ilustracje dodały jej charakteru.

Skończyłam „Całopalenie” ostatnią z kwietniowych nowości @wydawnictwo_vesper i smutno mi - chcę więcej... apetyt na kolejny horror urósł w miarę czytania. Czuję niedosyt, potrzebuję więcej tak niestandardowo wykreowanej grozy i strachu!

Robert Marasco stworzył emocjonujący obraz domu, który budzi się do życia, kosztem mieszkańców... stopniowo, niespiesznie rozkwita, a napięcie gęstnieje. Podczas lektury czułam narastający niepokój. Dom, a w zasadzie okazała posiadłość mimo swojej rozległości, osacza bohaterów, a w raz z nimi czytelnika w poczuciu klaustrofobii. Coraz bardziej przekonujemy się, że w tym miejscu nie można spędzić beztroskich chwil. Tam najgorsze cechy bohaterów potęgują się z udziałem tajemniczej siły nawiedzonego domu.

Choć fabuła toczy się ospale jest w niej hipnotyzująca melodyjność, która nie pozwoliła mi oderwać się od lektury. Mnie ujęła. Symboliką, nutą nieoczywistości, a nawet tą powolnością, ponieważ to ona doprowadziła do finału, który mną wstrząsnął. Mimo, że nie czułam tu strachu samego w sobie, zdecydowanie dałam ponieść się nurtowi jaki kreuje autor. Nie będzie to pełen grozy horror, ale idealnie przedstawiona metamorfoza bohaterów, przemiana ich oraz domu, który karmi się złem. „Całopalenie” wybrzmiewa ciszą pełną chaosu i szaleństwa.

Motyw nawiedzonego domu jest jednym z bardziej znanych, jeśli chodzi o literaturę grozy i jego korzenie sięgają aż 100 roku naszej ery, za sprawą Pliniusza Młodszego. Od tego momentu powstało wiele powieści wykorzystujących ten motyw. Całopalenie zmieniło jednak sposób w jaki postrzegamy nawiedzone domy. W powieści Marasco nie znajdziemy żadnych duchów, ani paranormalnych zjawisk. Autor zdecydowanie inaczej ujął temat, w sposób oryginalny, przemyślany i jakże różny od tego, co kojarzymy z nawiedzonym domem.

Od samego bowiem początku, kiedy rodzina Rolfe'ów wprowadza się do rezydencji, towarzyszy im niepokój, który rośnie im dłużej tam są. Jednocześnie mają wrażenie, że jakieś nieokreślone zło kryje się w domu, ale nie chce się ujawnić. Marasco bardzo zręcznie przedstawia wszelkie dość niecodzienne zjawiska, rozbudza wątpliwości w bohaterach - wydaje im się, że to, co jest niewytłumaczalne, to tylko urojenia, czy zmęczenie, co pogłębia nastrój tajemniczości. Ponadto, ważnym elementem powieści są liczne opisy wnętrza domu, w którym rodzina Rolfe'ów zamieszkała. Są one szczegółowe i pozwalają wyobrazić sobie dokładnie jak rezydencja wygląda. Nie jest to przypadkowe, ponieważ uważna lektura opisów pozwala zobaczyć jak dom się zmienia. Czy jednak jest to tylko zasługa Marian, które poświęca wiele godzin na porządki? Czy w grę może chodzić jednak coś innego?

Rodzina Rolf'ów jest zwyczajną rodziną, która cierpi na brak gotówki, ale udaje im się wynająć rezydencję za bardzo okazyjną cenę. Mają nadzieję odpocząć, rozpocząć wiele rzeczy na nowo, ale ta decyzja będzie najgorszą, jaką kiedykolwiek podjęli. Marian staje się obsesyjną panią domu, która chce przywrócić wnętrzu dawny blask i poświęca temu coraz więcej czasu. Jednocześnie staje się coraz bardziej obojętna w oczach rodziny, choć sama się stara, aby wszystko było jak najlepiej. Jej mąż, Ben zmienia się w oprawcę, David robi się uległy, a ciotka niedołężnieje w oczach. Zmiany te zachodzą powoli , są wręcz niezauważalnie, aż jest już za późno...

Całopalenie jest to kolejny bardzo dobry klasyk literatury grozy, który ukazał się nakładem wydawnictwa Vesper. Książka wykorzystuje motyw nawiedzonego domu, ale w zdecydowanie inny sposób niż większość powieści. Polecam!

Co kryją rzeźbione drzwi? Co znaczy ten niecichnący szum za nimi? Czy dom potrafi przejąć kontrolę nad jego mieszkańcami? Czy dom może zacząć sam ożywać?

Członków rodziny, która wynajęła posiadłości za miastem zaczyna dosięgać przyjmujący ból i niepokojące objawy. Zmęczenie? Halucynacje? A może załamanie nerwowe? Nie ma duchów, zombi i przelewającej się krwi, najniebezpieczniejsi stają się sami bohaterowie. Dla siebie nawzajem i dla siebie samych. Marasco bez litości odkrywa złą naturę ludzi, uwypukla ich wady. Dla mnie nie była to historia budząca strach, raczej napięcie i, jakkolwiek to zabrzmi, smutek. Bo to smutna książka.

Klasyka gatunku? Jasne! Tak sobie właśnie wyobrażam rasowy horror. Najpierw dłuuugo spokojnie, nawet leniwie, ale wiesz, że to nie będzie trwało wiecznie. Oczywiście nie znaczy to, że jest nudno. Choć akcja wciąga powoli, ciągle coś się dzieje. Czujesz, że dreszcz, który przebiega ci po plecach zapowiada coś, czego nikt nie chce doświadczyć osobiście. Dla mnie klimat CAŁOPALENIA jest idealny. Autor buduje sprawnie napięcie poprzez dopracowane szczegóły, opisy czy sam język. Jest zagadkowy dom i bohaterowie wyjęci ze starego filmu grozy (takiego wiecie, czarno-białego). Nie ma wątpliwości, wszystkie te elementy są bardzo spójne i dopracowane. A zakończenie tej powieści było dla mnie niemal do końca zagadką.

Polecam zapoznać się z posłowiem Grady'ego Hendrixa. Rewelacyjnie nakreśla nam realia, w których książka powstała, nawiązując do panującej sytuacji społecznej Stanów Zjednoczonych lat 70, problemów

W czasie lektury "Całopalenia" nieustannie nasuwały mi się skojarzenia ze "Lśnieniem" Stephena Kinga. Wiedziałam, że obydwie książki pochodzą z lat 70. i w końcu musiałam sprawdzić która z nich powstała pierwsza. "Całopalenie" wydano w 1973 roku, natomiast dzieło Mistrza w 1977. Okazało się, że nie tylko ja to spostrzegłam, bo autor posłowia - literaturoznawca Grady Hendrix - również wspomina o tym podobieństwie.⠀

⠀

Rodzina Rolfe'ów przekonała się, że życie w mieście potrafi srogo dać w kość. Codzienne niechciane koncerty fortepianowe z mieszkania poniżej, wścibska nadzorczyni wiecznie czająca się w oknie, czy sąsiad mający w zwyczaju oddawanie moczu na skrzynki pocztowe, to tylko niektóre z "uroków" ich codzienności. Propozycja opuszczenia dusznego mieszkania w Queens na całe dwa wakacyjne miesiące jawi się bohaterom jako wybawienie. W dodatku oferta jest nieprawdopodobnie wręcz korzystna; otóż do swojej prywatnej dyspozycji będą mieli przeogromną posiadłość z prywatną plażą, basenem i przystanią, a to wszystko za pół darmo. Właściciele mają tylko jedną prośbę: najemcy muszą zobowiązać się do przygotowywania posiłków ich matce - skrytej starszej pani, która w ogóle nie opuszcza swojego pokoju. Brzmi jak niewielka cena za spełnienie marzenia, prawda? Jednak Rolfe'owie nie wiedzą, że dom ma duszę - tak złą, że aż wymykającą się rozumowi. Posiada też serce, bijące nieprzerwanie za pięknymi, zdobionymi drzwiami, które powinny pozostać na zawsze zamknięte. Co więcej, odczuwa głód...⠀

⠀

Moja rada: nie zniechęcajcie się początkiem powieści, bo może troszkę wynudzić. To dopiero preludium koszmaru, bo odkąd wkraczamy do posiadłości, zaczyna się robić coraz ciekawiej. W końcu to dom jest tutaj tak naprawdę głównym bohaterem. Czy "Całopalenie" straszy? Owszem, straszy jednak subtelnie, straszy niespiesznie i sukcesywnie. Nie znajdziemy tutaj duchów czy wampirów, bo groza tkwi w umysłach bohaterów. Oto horror psychologiczny, który zmienił sposób, w jaki postrzegamy nawiedzone domy. Jestem pod wrażeniem, książka otrzymuje ode mnie serduszko i trafia na listę ulubionych horrorów. Polecam gorąco!

Przykład horroru frapująco odwołującego się do sfery psychicznej, nie proponuje krwawych, brutalnych i okrutnych ataków, ale wydobywa zło z ułomności i wad człowieka, pozwala na jego metamorfozę i eskalację. Pierwsze skrzypce grają podstęp, oszustwo i manipulacja. Zło przenika postaci niezauważalnie, z każdą sceną zyskując na intensywności poprzez drobny element, pozornie nieznaczący akcent, ale z dłuższej perspektywy okazuje się, że wygodnie i trwale mości się w ludzkiej duszy. Nie liczy się zakończenie, jego brzmienie jest doskonale wyczuwalne od pierwszych rozdziałów, znaczenie ma proces wypalania ran na psychice, stopniowego wygaszenia dobra, umierania człowieczeństwa. Wydaje się, że nic nie jest w stanie przeszkodzić machinie wewnętrznej zagłady, nie można jej powstrzymać dobrymi intencjami, dziecięcą niewinnością, serdecznym usposobieniem, czy świadomym poświęceniem. Wchodząc w bezlitosne rytmy obsesji, niezdrowej fiksacji i wybujałych ambicji bohaterowie pozbawiają się zdrowego rozsądku, szerszej perspektywy, zbawczej przenikliwości. Czy zatem mogą liczyć na jakikolwiek ratunek i wyzwolenie?

Szczęśliwa czteroosobowa nowojorska rodzina, złakniona przestrzeni do życia, spragniona relaksu w wolnych rytmach, decyduje się na wynajęcie domu na głębokiej wsi. Właścicielami nieruchomości, ogromnej posesji, choć na to nic w gazetowym ogłoszeniu nie wskazywało, jest wyjątkowo ekscentryczne rodzeństwo i osobliwa starsza pani. Pomimo niepokojących przeczuć, nieokreślonego lęku, podskórnej trwogi, David nie jest w stanie odmówić żonie zamieszkania przez dwa miesiące w osobliwym budynku. Natomiast Marian myśli o szczęściu synka Bena i ukochanej ciotki, oraz ogromnych, choć pokrytych patyną czasu, bogactwach widocznych w pomieszczeniach posesji. Kobieta poddaje się urokowi przedmiotów, swoistemu zaciemnieniu umysłu, nawet panująca antypatyczna atmosfera ją nie zraża. Krok po kroku dziwaczność i nieracjonalność przejmują ster, rodzina wyczuwa wrogą i niewytłumaczalną ingerencję, złowieszczą siłę. Co nieprzyjemnego i nieprzyjaznego może sprawić, że ludzie odsłonią najgorsze wersje samych siebie, niszcząc to, na czym im najbardziej zależy, co stanowi istotę ich życia. A może dopiero w obliczu destrukcyjnych mocy odkrywamy najskrytsze pragnienia i pożądania?

Bookendorfina.pl