Cezary z Arles

Izydor z Sewilli to biskup, pisarz, uczony wychował się i wykształcił w cieniu swego starszego brata Leandra, mnicha, biskupa Sewilli, autora licznych pism apologetycznych i teologicznych, przyjaciela Grzegorza Wielkiego. Po śmierci brata Izydor został ok 600 r. biskupem Sewilli. Jako wzorowy pasterz zajął się organizacją i odnową Kościoła w Hiszpanii, pisał dzieła o rozmaitej tematyce: doktrynalne, poświęcone liturgii i dyscyplinie kościelnej, egzegetyczne, historyczne, gramatyczne, dydaktyczne, nawet poezje. Dziełem, które zapewniło mu sławę były Etymologie – pierwsza średniowieczna encyklopedia, pełne kompendium wiedzy o Bogu, człowieku i wszechświecie, tłumaczone, naśladowane i komentowane przez cały chrześcijański świat. W 1999 r. Papieska Rada do S...

Czy możemy się czegoś nauczyć od żyjących kilkanaście wieków temu egipskich pustelników? Tak! Autor, komentując teksty Ojców Pustyni pokazuje, jak radzić sobie ze zniechęceniem na modlitwie, powracającymi pokusami, negatywnymi emocjami... Okazuje się bowiem, że starożytni mnisi zmagali się z tymi samymi problemami duchowymi, co my i to w jeszcze większym stopniu. Udało im się jednak wypracować skuteczne sposoby na ich pokonanie. Skuteczne, bo oparte na praktyce życia, a nie na teoretycznych rozważaniach.

Małgorzata Węgierska (1242-1270) od najmłodszych lat przebywała w zakonie dominikanek. Ofiarowana Bogu za naród węgierski, ukochawszy Jezusa, stanowczo odmawiała zamążpójścia i wybrała życie za klauzurą. Otrzymała dar proroctwa oraz stygmaty Męki Pańskiej. Z oddaniem wypełniała swe powołanie - gorliwie się modliła, podejmowała surowe praktyki pokutne, służyła najuboższym.

Hans Urs von Balthasar to jeden z najwybitniejszych teologów XX w., orędownik „teologii świętych”. Jego życie pełne było nieoczekiwanych zwrotów, a wielki wpływ na nie, podobnie jak na myśl teologiczną wielkiego Szwajcara, wywarła znajomość z mistyczką Adrienne von Speyr. Myśl ta, zakorzeniona w bogatym dorobku kultury europejskiej - filozofii, literaturze, muzyce, teatrze - koncentrowała się na osobistym doświadczeniu Boga.

Podejmując lekturę tej pozycji Czytelnik spotyka się z jednym z dwóch papieży, którym potomność nadała przydomek „wielki”. Papież Leon I bronił Rzymu przed najazdami Hunów i Wandalów, zwalczał błędy w Kościele i bronił jego jedności. Jako wielki teolog w słynnym liście Ad Flavianum precyzyjnie wyłożył naukę o jednej osobie i dwóch naturach w Jezusie Chrystusie, przyjętą przez Sobór Chalcedoński. Wpłynął na istniejący do dziś kształt liturgii rzymskiej.

Henri de Lubac, jezuita i kardynał, był jednym z najwybitniejszych teologów katolickich XX wieku. Zbierał to, co najlepsze w żywej tradycji Kościoła, by przekazać ją współczesnym. Brał udział w Soborze Watykańskim II jako doradca teologiczny. Główną pasją jego życia była obrona chrześcijańskiej wiary i ukazywanie jej piękna a także nawiązywanie dialogu z niewierzącymi.

Franciszek Suárez, jezuita, jeden z najwybitniejszych teologów przełomu XVI i XVII wieku, komentator Arystotelesa i św. Tomasza, szczególnie zasłużony w teorii prawa. Szanowany i doceniany przez wszystkich – również przez protestantów. Papież Jan Paweł II w encyklice Fides et ratio zalicza go do największych filozofów.

Szaweł z Tarsu dał początek Kościołowi wśród narodów poza Izraelem. Skąd miał w sobie tyle siły, żeby oderwać się od własnej żydowskiej tradycji i głosić Chrystusa językiem zrozumiałym dla pogan? Na czym polegał jego geniusz, zapewniający mu przyjęcie i uznanie? Skąd ta jego mądrość, nad którą do dziś rozmyślają chrześcijańscy teologowie? Odpowiedź znajdziemy w tej książce.

Święty Bonawentura należał do drugiego pokolenia franciszkanów. Był profesorem filozofii, generałem zakonu, w końcu kardynałem Kościoła. Na zmianę szanowanym i prześladowanym przez współbraci. Wszystko to w ciągu 53 lat. Jak potrafił to pogodzić? Co z tej jego wielkości pozostaje wartością do dziś?

Bazyli Wielki (325–379) pochodził z rodziny chrześcijańskiej, z której wyszło wielu świętych (np. Grzegorz z Nyssy czy Makaryna). Po głębokich studiach retoryki, filozofii, a nawet medycyny przyjął chrzest i zapragnął zostać pustelnikiem. Powołano go jednak na biskupa metropolitę Kapadocji (dziś środkowa Turcja) z siedzibą w Cezarei, gdzie okazał się bardzo sprawnym administratorem. Autor reguł zakonnych, wielu cennych listów, mów i pierwszej w Kościele książki O Duchu Świętym.

Pochodząca z królewskiego rodu, Elżbieta Turyńska, mimo upływu ośmiu wieków od swych narodzin, jest wciąż sławna i czczona w całym chrześcijaństwie za żarliwą pomoc, jaką niosła chorym i nieszczęśliwym, w których widziała Chrystusa. Zapatrzonego w ziemię współczesnego człowieka wzywa do heroicznej, pełnej wyrzeczenia pracy na rzecz drugich i zachęca do zdobywania szczytów doskonałości chrześcijańskiej na drodze wyrzeczenia i pokuty.

Książka ukazuje postać świętej Kingi z całym bogactwem jej pięknej osobowości i kolei losu. Księżniczka węgierska, po ślubie, zostawszy księżną krakowsko-sandomierską, współrządzi z mężem. Wykazuje wielką mądrość i rozsądek w swych działaniach: stara się o pokój, o rozkwit gospodarczy kraju, troszczy się o losy poddanych i sprawiedliwość. W czasach zagrożenia wojennego wykazuje odwagę, dzielnie stawia czoła niebezpieczeństwom i znosi niewygody. W czasach spokojnych dba o oświatę, patronuje piśmiennictwu rodzącemu się dopiero u nas, troszczy się o kulturę. Przy tych wszystkich zajęciach żyje prawie jak mniszka, pokutując i umartwiając się, spędzając wiele czasu na modlitwie, starając się walczyć ze złem w swoim otoczeniu. Ufundowawszy k...

Święty Augustyn według niektórych badaczy miał wygłosić od trzech do czterech tysięcy kazań, z których do naszych czasów zachowało się niespełna czterysta. Kazania w tłumaczeniu ks. Antoniego Żurka – zebrane w tym tomie – to 59 kazań i katechez, dla których punktem wyjścia lub osnową jest tekst Ewangelii według św. Mateusza. Mają one różny charakter i zostały wygłoszone w różnych okolicznościach, w wielu miejscach oraz na przestrzeni wielu lat. Niektóre z tych okoliczności udało się uściślić, w przypadku innych można tylko podać przybliżone dane. Z dużą dozą pewności można jedynie przyjąć, że wszystkie powstały w okresie biskupiej posługi Augustyna z Hippony. Najwięcej jest tu kazań inspirowanych czytaniami mszalnym, co dowodzi, że...

Bazyli Wielki (325–379) pochodził z rodziny chrześcijańskiej, z której wyszło wielu świętych (np. Grzegorz z Nyssy czy Makaryna). Po głębokich studiach retoryki, filozofii, a nawet medycyny przyjął chrzest i zapragnął zostać pustelnikiem. Powołano go jednak na biskupa metropolitę Kapadocji (dziś środkowa Turcja) z siedzibą w Cezarei, gdzie okazał się bardzo sprawnym administratorem. Autor reguł zakonnych, wielu cennych listów, mów i pierwszej w Kościele książki O Duchu Świętym.