Chronologia borealna

Dwóch mężczyzn czeka w porcie w Algeciras na tytułowy nocny prom do Tangeru. Wpadli na chwilę, ale ich pobyt w dworcowej poczekalni zamienia się w całonocne czuwanie. Jak i po co się tam znaleźli, co ich łączy? Podczas tej jednej nocy poznamy historię ich całego, nierozerwalnie zespolonego z sobą życia. Porywająca historia o latach miłości, przyjaźni, nadziei, przestępczego życia i zdrady. Kevin Barry buduje napięcie, powoli odsłaniając kolejne tajemnice bohaterów tej niezwykle wciągającej opowieści. „Nocny prom do Tangeru to frapujące literackie zaskoczenie. Trzeba wyczucia i talentu, aby historię dwóch starzejących się Irlandczyków poprowadzić w tak nieoczekiwanym kierunku. Napisana oszczędnym językiem, fragmentaryczna w konstrukcji proza, strona p...

Zuzanna Ginczanka – gwiazda warszawskiej cyganerii i ofiara hitlerowskiej zbrodni, uważana za jedną z najzdolniejszych poetek dwudziestolecia międzywojennego – powraca w wyborze pod redakcją Tadeusza Dąbrowskiego. W jej utworach bezkompromisowość przenika się z sensualizmem, a niezwykła zmysłowość z szeroko rozumianym doświadczeniem kultury. Witalizm łączy się z katastrofizmem, egzystencjalnym niepokojem i obcością wynikającą z żydowskiego pochodzenia.

Chronologia sztuki przedstawia najważniejsze dzieła sztuki na Zachodzie w kontekście politycznym, ekonomicznym, literackim, naukowym i społecznym. Daje możliwość lepszego poznania i zrozumienia czynników mających wpływ na powstanie najwybitniejszych dzieł sztuki na świecie – zawiera też wiele spostrzeżeń na temat samej historii sztuki. • Główna oś czasu sytuuje najważniejsze dzieła sztuki obok ważnych wydarzeń i faktów, omawia w ogólnych zarysach ewolucję sztuki w określonym kontekście. • Obejmuje szeroki przedział czasowy, od najstarszych malowideł w jaskiniach po najnowsze instalacje street art. • Podaje krótkie informacje na temat najważniejszych przemian i osiągnięć społecznych, stylistycznych i technicznych w każdym okresie. • Nadaje pierw...

„Gdy czytam wiersze Anny Piwkowskiej, czuję się tak, jakbym wbiegł rankiem między aleje odludnego parku, ponad którymi, w pełnym nadziei świetle nowego dnia błyskają nieprzeliczone sylwetki ptaków, splatają się linie ich lotu. Ale miast skwirów i klangoru słychać tu szept zmarłych. Mówią ci, których pożegnała niegdyś bohaterka, a może po prostu – autorka wierszy, i którzy nadal się nią opiekują. I ci, równie realni, którzy przyszli spośród kart książek – jak młodziutka Tunia z Iwaszkiewiczowskiego Wilka, czy Kławdia Chauchat, pensjonariuszka czarodziejskiej góry. Piwkowska wiedzie nas ponad czas, gdzie przeszłość plącze się z dniami mającymi nastąpić, gdzie stworzona przez nią kobieta jest sobą dzisiejszą i dawną, o dziewczęcym ciele,...