Co to ten rak?

Książka ta w przystępny sposób pokazuje dzieciom, jak bronić się przed tymi, którzy chcą im dokuczyć lub zrobić krzywdę. Umiejętność powiedzenia agresorom „Daj mi spokój!” nie jest łatwa, ale dzięki mądrym poradom przedstawionym w tej książce każde dziecko będzie potrafiło poradzić sobie z tymi, którzy są dla nich niemili. I, co jeszcze ważniejsze, pomoże im nawiązywać dobre relacje z rówieśnikami. Żywe i bliskie rzeczywistości kolorowe ilustracje zachęcają dzieci do rozmowy na ważne tematy.

„Kiedy mama wróciła do domu, wszyscy już na nią czekaliśmy. Tak jak byśmy świętowali czyjeś urodziny. Właściwie to szkoda, ze nikt dzisiaj nie ma urodzin. Skoro już się tu zebraliśmy? Tak właśnie powiedziałam dziadkowi. A dziadek powiedział, ze w pewnym sensie to też są urodziny, bo mama urodziła się na nowo. Dorośli zawsze mówią „w pewnym sensie”, kiedy coś zupełnie nie jest takie, jak to nazywają. Bo co to za urodziny, jeśli nie ma tortu”. Choroba jednego z rodziców to dla dziecka sytuacja bardzo trudna. Można o tym pisać w przygnębiający sposób, ale Krisztina Tóth przybliża ten temat tabu z charakterystycznym dla siebie świeżym spojrzeniem. Wyjaśnia dzieciom, co oznacza nowotwór, jak można go wyleczyć, i że o wszystkim da się, a nawet...

Książka ta w przystępny sposób pokazuje dzieciom, jak różnorodne są odcienie smutku i towarzyszące im odczucia. Zwłaszcza gdy jest to żal po stracie bliskiej osoby. Czy taki smutek w ogóle kiedyś minie? Autorka z wyczuciem przekonuje małych czytelników, że choć wydaje się to niemożliwe, prędzej czy później nadchodzi czas, kiedy robi się nam lżej i zaczynamy czuć radość z pięknych chwil, jakie przeżyliśmy razem z ukochaną osobą. Żywe i bliskie rzeczywistości ilustracje zachęcają dzieci do otwartej rozmowy o tej trudnej sytuacji.

Książka ta w przystępny sposób pokazuje dzieciom, jak znaleźć umiar we wszystkim, co się robi, a zwłaszcza w tym, co sprawia nam szczególną przyjemność! Umiejętność powiedzenia sobie „Mam dość!” nie jest łatwa, ale dzięki mądrym poradom przedstawionym w tej książce każde dziecko będzie mogło ćwiczyć się w tej arcytrudnej sztuce zachowywania umiaru! Żywe i bliskie rzeczywistości kolorowe ilustracje zachęcają dzieci do rozmowy na ważne tematy.

Książka ta w przystępny sposób uczy dzieci, jak odmawiać obcym. Tym, którzy chcą pokazać im pieska, poczęstować cukierkiem lub zapraszają je do swojego samochodu. To bardzo ważne, żeby dziecko umiało powiedzieć „Ale ja cię nie znam i nigdzie z tobą nie pójdę!”. Ta książka pomoże im zrozumieć tę podstawową zasadę bezpieczeństwa. Żywe i bliskie rzeczywistości kolorowe ilustracje zachęcają dzieci do rozmowy na ważne tematy.

Choroby są częścią naszego życia. Tak to już jest. Nikt z nas nie chce chorować, ale takie sytuacje wciąż się zdarzają. Dagmar Geisler, ceniona autorka książek wspierających dzieci w czasie dorastania, w zrozumiały i empatyczny sposób przedstawia bardzo różne doświadczenia młodych bohaterów i stwarza doskonałą okazję do szczerej rozmowy o chorobach, ich skutkach i przede wszystkim o radzeniu sobie w sytuacjach, gdy dotkną one nas i naszych bliskich.

Książka ta w przystępny sposób pokazuje dzieciom, czym różnią się żarty i kłótnia od robienia komuś na złość i nękania. Przedstawione sytuacje mogą przydarzyć się wszędzie i każdemu. Dlatego zawsze bardzo pomocne jest rozpoznanie, co się właściwie dzieje. Dzięki regułom opisanym w tej książce łatwiej będzie dziecku w mądry i bezpieczny sposób poradzić sobie z problemem dokuczania, zarówno gdy doświadczy go osobiście, jak i zauważy w swoim otoczeniu. Żywe i bliskie rzeczywistości ilustracje zachęcają dzieci do otwartej rozmowy o tej trudnej sytuacji.

Czasem po prostu czegoś nie chcemy i wtedy mówimy „nie”. Ale kiedy Matylda, Łukasz, Tamara i Emil odmawiają poczęstowania się tortem, który upiekła ich sąsiadka, pani Róża jest bardzo obrażona. Czy w takim razie nie byłoby lepiej, gdyby wszyscy zawsze odpowiadali „tak” na każdą propozycję? Wtedy nikt więcej nie musiałby się smucić! Jednak gdy za sprawą spadającej gwiazdy słowo „nie” rzeczywiście znika, nie tylko dzieci zauważają, że bez niego po prostu nie da się żyć. Książka ta pokazuje, jakie to ważne, by akceptować i szanować granice innych ludzi, ale także mieć odwagę bronić siebie i swoich granic. Pełne fantazji opowiadanie ze szczyptą humoru spodoba się małym i dużym czytelnikom, a jednocześnie będzie doskonałym punktem wyjś...

Czym właściwie jest strach? Jak się czujemy, kiedy nas ogarnia? Czy strach może przechodzić z jednych ludzi na drugich? I czy mógłby całkiem zniknąć? W tej książce zawarte są odpowiedzi na rozmaite pytania dzieci związane z tematem strachu. Autorka udziela ich z dużym wyczuciem i na podstawie licznych przykładów z życia. W każdym momencie wyraźnie podkreśla, że odczuwanie strachu jest naturalne i całkowicie w porządku. Ten praktyczny poradnik, pełen wspierających i mądrych wskazówek, ułatwi młodszym i starszym czytelnikom rozpoczęcie szczerej rozmowy na temat strachu i radzenia sobie z lękami. Tytuł oryginalny: Wieso hab ich eigentlich Angst? Tłumacz: Magdalena Jałowiec

Dowcipna i pełna ciepła książka o tym, co dzieje się w świecie uczuć (i nie tylko). Radość, duma, zachwyt, złość, niepokój, lęk… Wszyscy znamy te uczucia – i wiele innych. Ale czy wiemy, co robią, kiedy mają wolne? Teraz w końcu możemy to zobaczyć. Kto wspina się najwyżej jak może? Kto zagrzebuje się w ziemi? Kto brnie przez pustynię? Kto lata w bańce mydlanej? Kto depcze wszystko, co ładne? Kto zbiera ślimaki z chodnika? Sprawdźcie – a potem poszukajcie odpowiedzi w sobie. Bo ta niezwykła książka to zaproszenie dla dzieci i rodziców do rozmów i rozmyślań o tym, co kryje się w każdym z nas. Lapidarny poetycki tekst Tiny Oziewicz w połączeniu z dowcipnymi ilustracjami Aleksandry Zając wzrusza i działa na wyobraźnię.

„Polen-Jugendverwahrlager der Sicherheitspolizei in Litzmannstadt – obóz po dziś dzień mało znany, nadal leży poza granicami naszej świadomości, naszego poznania, a nawet naszej wyobraźni… To miejsce, w którym prawo chroniące dzieci umarło z chwilą jego powstania. (…) Jakakolwiek ocena jest zbędna, słowa zbyt słabe, by oddać bestialstwo, bezmiar cierpienia i krzywdy, jakich doznały dzieci w łódzkim obozie przy ulicy Przemysłowej. Nie wolno nam dopuścić, by to, co się wydarzyło w obozie dla polskich dzieci w Łodzi, poszło w zapomnienie” – Renata Piątkowska.

W klasie Dawida jest chłopiec z zespołem Aspergera. Pani mówi, że to nie choroba. Skoro nie, to dlaczego ma taką dziwną nazwę? To prawda, że Oskar zachowuje się trochę inaczej niż wszyscy. Ale czy Dawid nie jest czasem do niego podobny? I czy to znaczy, że też nie jest zupełnie normalny? A w ogóle, co to znaczy być normalnym? Świetne opowiadanie o inności, normalności i relacjach w klasie z perspektywy 9-10-letniego chłopca. Na poważnie i z humorem.