Córka nazisty

„Córka nazisty” to odsłona Maxa Czornyja, której jeszcze nie znaliśmy! I muszę przyznać, że jestem naprawdę pozytywnie zaskoczona, lektura mnie usatysfakcjonowała!

Narratorką powieści jest Greta, prawie 90cioletnia kobieta, tytułowa córka nazisty, która całe życie cierpiała (po części z własnego wyboru) za grzechy swojego ojca. Teraz coraz mocniej dokuczają jej zaniki pamięci spowodowane alzheimerem, więc jej psycholog i syn jej znajomego sięgają po ostatnią deskę ratunku – dają jej dziennik opowiadający o wojennych i obozowych losach Anny. Dlaczego właśnie to ma kobiecie pomóc? Jak losy tych dwóch bohaterek się łączą? Ta tajemnica wzbudza w czytelniku ciekawość, a naprzemienna narracja Anny i Grety daje poczucie dynamizmu i nie pozwala się nudzić. Postacie są dobrze oddane, szczególnie Greta, poprzez którą książka nabiera głębszego sensu – każe nam zastanowić się skąd się bierze zło, czy jest dziedziczne i czy tak naprawdę grzechy naszych przodków to też i nasza odpowiedzialność? Oczywiście, jak na Czornyja przystało, znajdziemy tu też trochę dosadnych opisów, choć nie ma im się co dziwić – w końcu rzeczywistość obozowa była dużo bardziej tragiczniejsza niż niejeden kryminał. Ostatecznie więc muszę przyznać, że Czornyj zaskoczył mnie tą powieścią, wyszła mu naprawdę zgrabna i ciekawa historia!

O książkach tego autora słyszałam nie raz ale właściwie rozmowa z koleżanką zachęciła mnie do przeczytania tej pozycji. I mimo iż wiem że to fikcja to naprawdę łzy stawały mi w oczach nie raz.

Chociaz połączenie Alzheimera z czytaniem pamiętnika już było przerabiane, to uważam że tutaj zdało idealnie egzamin. Historią Grety czy też Anny pan Czornyj bardzo mnie zaskoczył i zainteresował. Czytałam ją jednym tchem a bohaterowie nadal przewijają się przez moje myśli i stale do nich wracam. Myślę że autor doskonale sobie poradził z tematem zachwując w równowadze zmagania Grety z Alzheimerem czy też przeżycia Anny w obozie. Zakończenie troszkę mnie zaskoczyło mimo że zaczynałam pewne fakty łączyć, co nie przeszkadza mi w polecaniu jej każdemu.

"Gdy czytam pamiętnik, moje myśli na ułamki sekund stają się jednością z myślami Anny. Czuję jak ona, widzę to, co ona widziała, i jestem tak samo zdezorientowana."

Autorem książki jest Doug Gold, dla którego jest to debiut. Z pewnością wyjątkowy, ponieważ opowiada losy jego teściów.

„Wojenna miłość” to historia nowozelandzkiego jeńca wojennego Bruce’a Murraya i słoweńskiej bojowniczki ruchu oporu Josefine Lobnik. Ich przypadkowe spotkanie i prośba, którą kobieta napisała na kawałku papieru zmieniła całe ich życie. Ta jedna chwila pomogła im przetrwać okrucieństwa wojny.

Bruce doświadczył głodu, zimna, brudu i traktowania więźniów jako podludzi. Z kolei Josefine mimo młodego wieku odważyła się działać i walczyć o godność. Jej praca na rzecz ruchu oporu została po latach wyróżniona. Mimo, że wychowali się w dwóch różnych miejscach na świecie, mimo braku akceptacji ze strony rodziny Josefine, mimo biurokracji, która rozdzieliła ich na kilka lat, połączyła ich miłość, która była w stanie przetrwać wszystkie przeciwności losu.

Mówi się, że miłość cierpliwa jest i wszystko przetrzyma. Swoją walką o miłość para udowodniła, że swoją bratnią duszę można znaleźć nawet w tak dramatycznych okolicznościach. Ile można poświęcić dla miłości? Czy ryzyko utraty życia ma znaczenie kiedy w grę wchodzi życie ukochanego lub ukochanej? Jak żyć razem będąc rozdzielonym tysiącami kilometrów? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie w „Wojennej Miłości”.

Polecam Wam serdecznie, myślę że każdy z Was znajdzie w tej książce coś dla siebie.

STARUSZKA Z ALZHEIMEREM, CÓRKA NAZISTY… I?

Czasami zamknięta w sobie nie rozpoznaje ludzi, którzy wymawiają jej imię. Traktuje ich jak obcych, z dystansem i chłodną pogardą. Kiedy choroba na chwilę odpuszcza, powraca wspomnieniami do trudnych czasów, nieustannie zadręczając się myślą, że przecież w przeszłości mogła coś zrobić. Była córką nazisty, owszem, i choć sama w sobie nie była zła, nosiła i nosi gen, który o wszystkim przesądza. To wystarcza, by Greta nie mogła zaznać spokoju. Teraz w jej ręce trafia pewien dziennik. Pamiętnik, który budzi uśpione dawno temu emocje. Czy dzięki niemu obraz zatwardziałej staruszki ulegnie zmianie? Czy przyniesie jej ulgę, a może wręcz przeciwnie? Główna bohaterka staje się obrazem człowieka, który na wskutek systemu został przydzielony do konkretnej grupy osób. W czasach wojny ludzi dzielono nie wedle czynów, ale wedle ras – na tych lepszych i gorszych, tych, którym wolno było żyć i tych, którzy umierali. Autor, za pomocą Grety doskonale odzwierciedla piętno tkwiące w ludziach, którym przyszło oglądać krwawe obrazy , a zarazem sprytnie przeplata to portretem psychologicznym osoby cierpiącej na alzheimera. Gwarantuję jednak, że to, co najlepsze dla tej postaci, zostało zarezerwowane na sam koniec.

DZIEWCZYNA Z PAMIĘTNIKA

W powieści przeplata się motyw pamiętnika pewnej młodej dziewczyny, która trafia w ręce hitlerowców wraz ze swoją mamą. Rozpisana na kartkach dziennika droga do obozu, obraz krwi, niepewności jutra, głodu i panoszącej się śmierci. Czy Anna wciąż żyje? Czy udało się jej przetrwać piekło, w którym się znalazła? I jak w ręce Grety trafiają notatki niniejszej dziewczyny? Max Czornyj wprowadza w treść także dwóch przedstawicieli współczesnego, nieco młodszego pokolenia. Jest Alicja Nowińska, pani psycholog, która prowadzi terapię zastanawiając się nad jej docelowym działaniem i powątpiewając w jej skuteczność. Skupiona na swojej pracy i niebawiąca się w przelotne kontakty stara się rozpracować umysł Grety, a staruszka, choć specyficzna, nie chce pracować z nikim innym. Jest i Krzysztof, który pewnego dnia niespodziewanie zagaduje Alicję na ulicy. Nieustępliwy mężczyzna, ale mający sporo do opowiedzenia. Uważam, że kosztem przedstawicieli starszego pokolenia autor potraktował Alicję i Krzysztofa nieco bardziej neutralnym, ale wystarczającym obrazem cech.

MYLĄCA OKŁADKA I PODSUMOWANIE

Sięgając po tę książkę, wiedziona sugestią dyktowaną przez okładkę, spodziewałam się historii miłosnej rozegranej w czasach wojny. I choć miłość pomiędzy kobietą i mężczyzną się tutaj pojawia, jest raczej bladym wątkiem drugiego planu. „Córka nazisty” to przede wszystkim powieść o uspokajaniu swojego sumienia. O obrazie wojny, która choć doczekała się końca, w umysłach wielu ludzi wciąż trwa, z niezniszczalnym piętnem i poczuciem strachu czy win. O śmierci, która niesprawiedliwie dotknęła tak wielu niewinnych ludzi. W końcu o genie zła, z odpowiedzią na pytanie, czy takowy faktycznie istnieje. Choć całość płynęła rozmaitym tempem, przeplatana wewnętrznymi rozterkami, pojawiły się emocje, a zakończenie wprawiło mnie w osłupienie. Max Czornyj rzucił w końcowej fazie na całą historię nieco inne światło. Choć o jego kryminałach słyszałam wiele dobrego, sama nie miałam okazji po nie sięgnąć. Niemniej jednak mogę śmiało stwierdzić, że w tej literackiej wersji sprawdził się aż nadto dobrze.

Więcej na: https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2020/08/corka-nazisty-max-czornyj-czy-gen-za.html

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością Maxa Czornyja. Kojarzyłam jego nazwisko z licznych recenzji krwawych kryminałów, dlatego bardzo zainteresowała mnie ta nowa pozycja, która rodzajem i tematem tak bardzo odbiega od tego, do czego zdążył nas przyzwyczaić autor.

Muszę przyznać, że podchodziłam do tej książki z dużą rezerwą, bo drut kolczasty i pasiak na okładce przywoływały na myśl te wszystkie wydawnicze gnioty “inspirowane” historiami więźniów obozów koncentracyjnych, których mieliśmy prawdziwe zatrzęsienie w ciągu ostatnich dwóch lat. Przebrnęłam przez kilka,dlatego teraz na sam widok książki wojenno-obyczajowej wzdycham i przewracam oczami.

Na szczęście okazało się, że ta książka pozytywnie zaskakuje. Nie jest to bowiem kolejna oczywista historia wojenna, choć znajdziemy w niej również standardowe elementy, jak chociażby zwyciężającą liczne przeciwności losu miłość (pokazaną jednak bardzo subtelnie i raczej na drugim planie).

Przede wszystkim bardzo spodobało mi się podejście do tematu i przedstawienie historii od drugiej strony- osoby, która nie była więźniem obozu, lecz córką nazistowskiego dowódcy i która przez całe życie musi się mierzyć z przeszłością. Główna bohaterka, Greta, przekonana, że nosi w sobie “gen zła”, próbuje odpokutować nie swoje winy i, z pomocą terapeutki Alicji, poradzić sobie z traumą z dzieciństwa. Dodatkowo cierpi z powodu nasilającej się choroby Alzheimera, niektóre z jej wspomnień znikają, niektóre natomiast, zwłaszcza te najgorsze, wojenne, nieustannie powracają i nie dają o sobie zapomnieć.

Świetny pomysł na fabułę i doskonałe jej poprowadzenie.

Jeśli chciałabym się do czegoś przyczepić, to do tego, że po poznaniu zakończenia, niektóre wcześniejsze fragmenty wydały mi się sprzeczne, ale raz, że musiałabym ponownie je przeanalizować, żeby stwierdzić, że mam rację, a dwa, że mamy jednak do czynienia ze wspomnieniami osoby cierpiącej na problemy z pamięcią, dlatego też fakty nie muszą się przecież zgadzać i równie dobrze mógł to być zabieg celowy. Tak czy inaczej, zakończenie oceniam pozytywnie, lubię być zaskakiwana, zwłaszcza w taki sposób, kiedy to wydaje mi się, że dość wcześnie przewidziałam zwrot akcji, który sam w sobie jest bardzo ciekawy, a okazuje się, że to jeszcze nie koniec.

Z pewnością sięgnę po kryminały autora, bo to jednak gatunek, który podchodzi mi znacznie bardziej niż powieści obyczajowe.

II wojna światowa i Holocaust to tematy wciąż przykuwające uwagę opinii publicznej i, co za tym idzie, wałkowane bez końca przez pisarzy na różnym poziomie zaawansowania, nierzadko samozwańczych. Zwłaszcza ostatnio obserwujemy prawdziwy wysyp powieści fabularnych niezwykle luźno opartych na faktach, które mają przybliżać temat średnio zorientowanemu czytelnikowi z Zachodu, wstrząsnąć nim i wzruszyć go. A wśród czytelników z Polski bardzo często wywołują raczej niesmak wobec makdonaldyzacji i komercjalizacji obozów koncentracyjnych. Ten zalew bylejakości sprawia, że łatwo przejść obojętnie obok książki wartościowej i napisanej z odpowiednią dawką empatii. "Córce nazisty" dałam szansę tylko dlatego, że napisał ją Polak. I tym razem był to dobry wybór.

W życiu tytułowej bohaterki główną rolę odgrywają wciąż wyrzuty sumienia za to, czego była wyłącznie niemym świadkiem. Pamięta, że jako kilkuletnia dziewczynka żyła wygodnie w sąsiedztwie obozu na Majdanku, korzystając z przywilejów córki wysoko postawionego niemieckiego oficera. I że w związku z tym niejednokrotnie spotykała się z okrucieństwem. W dorosłym życiu nie może pozbyć się piętna winy. Choć wspiera wszelkimi środkami pamięć o ofiarach Holocaustu, czuje, że nosi w sobie gen zła. Nie może pogodzić się z tym, że mimo całego zła wyrządzonego przez ojca, nadal go kocha i wspomina radosne chwile, które były ich wspólnym udziałem. Pewnego dnia w jej ręce trafia dziennik spisany przez jej rówieśniczkę wysłaną wraz z matką do tego samego obozu koncentracyjnego, w sąsiedztwie którego Greta spędziła część dzieciństwa. Zapoznanie się z tym dziennikiem ma w założeniu pomóc jej odnaleźć spokój i wspomóc terapię alzheimera, doprowadzi jednak do zaskakującego finału.

W powieści dość chaotyczne wspomnienia Grety z młodości przeplatają się z jej teraźniejszością i z historią Anny. Powieść jest przepełniona emocjami, głównie gorzkimi, bo życie córki SS-mana w powojennej Polsce również było pełne cierpienia i goryczy. Przyznam szczerze, że nie miałam wcześniej do czynienia z twórczością autora, wiem też, że ten gatunek nie jest jego specjalnością. Czornyj okazał się jednak pisarzem wrażliwym, który w wiarygodny sposób połączył wiele elementów dobrej powieści. W jego najnowszej książce niedomówienia i domysły bardzo dobrze wkomponowują się w całość, a zakończenie naprawdę zaskakuje. Jedynym poważnym zgrzytem był dla mnie romans rozwijający się pomiędzy bohaterami drugoplanowymi, zupełnie zbędny, przesłodzony i odwracający uwagę od sedna książki. Czytelnik powinien skupić się na rozważaniach, czy istnieje coś takiego jak gen zła i czy dzieci powinny odpowiadać za przewinienia ojców. Jednak pomimo tego iście hollywoodzkiego wtrętu, "Córka nazisty" to powieść jak najbardziej warta przeczytania i przemyślenia.

Sięgając po książkę Maxa Czornyja oczywiście spodziewałam się krwawego kryminału. Jakież było moje zdziwienie po kilku przeczytanych stronach "Córki nazisty", że brakuje tego, co wg mnie przyciąga do twórczości tego autora. Na szczęście książka nie rozczarowuje, a wręcz przeciwnie intryguje i wciąga. Podejmując tematykę nazizmu zmusza czytelnika do myślenia - nakazuje wrócić myślami do tych nieludzkich czasów i podjąć próbę oceny ludzi wówczas żyjących. Przez chwilę skupić się na ich emocjach, zastanowić nad złożonością ludzkiej duszy.

Książka pokazuje zawiłości ludzkiej psychiki, która na skutek traumatycznych doświadczeń wypiera prawdę i wybiera to, co daje jej szanse na przetrwanie. Jednak powieść nie daje jednoznacznej odpowiedzi na pytanie o istnienie genu zła. Każdy czytelnik musi sam znaleźć odpowiedź.

"Nic nie jest czarno-białe. (...) Nikt z nas nie jest tylko dobry albo tylko zły". - to słowa, które wg mnie stanowią kwintesencję "Córki nazisty". Świetna lektura, ale z pewnością nie na plażę i nie na letni czas. Polecam wszystkim, którzy lubią powieści psychologiczne i zaskakujące zakończenia. Życzę miłej lektury i wielu refleksji.

Powieści grozy i thrillery psychologiczne to znak rozpoznawczy Maxa Czornyja. „Córka nazisty” to wyjątkowa powieść obyczajowa, która utwierdza mnie w przekonaniu, że pisarz posiada talent do przykuwania uwagi również tą twórczością. Dodałbym więcej to powieść obyczajowo-wojenna. Ci, którzy uwielbiają grozę oraz thrillery wychodzące spod pióra Maxa Czornyja powinni również po nią sięgnąć. A zapewniam Was, że będziecie zachwyceni historią, ukazaną na kartach najnowszej książki. Książki obrazującej wojenną historię, a raczej problemy z jakimi boryka się główna bohaterka.

Greta, to osiemdziesięcioletnia kobieta chorująca na Alzheimera. Żyje w ciągłym przeświadczeniu winy za czyny jakich dopuścił się jej ojciec. Nie da się ukryć, że przeszłość ojca, mocno wbiła się w psychikę kobiety. Greta przeświadczona jest o tym, że odziedziczyła po nim gen zła.

Czy w ogóle jest to możliwe? Czy możemy dziedziczyć takie geny? Czy jesteśmy w stanie temu zapobiec? I dlaczego płacimy cenę za przeszłość naszych rodziców? By móc poradzić sobie z trapiącymi ją problemami i wyrzutami sumienia, kobieta zapisała się na terapię.

Max Czornyj w ciekawy sposób łączy przeszłość i teraźniejszość, jak i również przedstawia historię z dwóch perspektyw. Przekaz wyraźnie wbija się w naszą świadomość, potęgując ładunek emocjonalny. Powieść napisana jest z dwóch różnych, jakże skrajnych poprzez doświadczenia perspektyw. Grety, głównej bohaterki. Anny, która w zapiskach pamiętnika notowała bolesne wspomnienia, jakie przeżyła podczas II wojny światowej. Czy pamiętnik pomoże pozbyć się demonów przeszłości, czy dzięki temu Greta zrozumie kim naprawdę jest?

Muszę przyznać, że nowe literackie oblicze Maxa Czornyja zasługuje na uznanie. Autor dotychczas poruszał nas mocnymi historiami, które elektryzowały grozą. Tym razem pisarz poruszył moje czułe struny od strony obyczajowej. Jednak nie brak w tej historii poczucia grozy, płynącej z koszmaru, który niosą za sobą historie zza obozowych murów. Zdecydowanie warto sięgnąć po najnowszą powieść autora, który ukazał swoje nowe, trzecie oblicze.

Podczas czytania tej książki na usta cisnęły mi się pytania – czy kolejne pokolenia Niemców powinny żyć w poczuciu winy, czy powinni pokutować za zło czynione przez ich przodków? Zadajmy sobie pytanie, jaki wpływ na nazistowskie zło mogły mieć małe nieświadome niczego dzieci? Dlaczego wciąż we współczesnym świecie, często słyszymy opinię, że Niemcy są źli? Na pytanie dlaczego, słyszymy, bo mój dziadek, pradziadek zginął z ich rąk! Dlaczego współczesne pokolenie miałoby pokutować za błędy przeszłości? Czy gen zła istnieje…?

Autor przekonał mnie o swoim geniuszu. Zabieg, którego dokonał świadczy o jego niebywałej umiejętności do mieszania uczuć podczas poznawania historii. Max Czornyj w finale książki rozłożył mnie na łopatki. Ostatnie strony ukazały tę historię z nieco innej strony, która kreowała się w mojej psychice.

http://www.czyt-nik.pl/wpisy/recenzje/nowe-oblicze-maxa-czornyja-2/

Kolejne moje spotkanie z piórem autora, w odrobinę innej odsłonie, ale jednak nadal tej samej. I wiecie co? Jestem jak najbardziej na TAK

Czy coś takiego jak "gen zła" w ogóle istnieje?

Nie będę Wam streszczać fabuły, aby niechcący nic nie zdradzić, ale MUSICIE przeczytać tę powieść.

"Córka nazisty" to przejmująca historia córki SS-mana, która całe życie zmaga się z przeszłością winiąc swojego ojca za to, że przekazał jej gen zła... Powiem wam, że nie sądziłam, iż ta historia wywrze na mnie tak wiele emocji. Szczególnie żal, współczucie i smutek. To niezwykle poruszająca powieść, poprzez którą wylałam morze łez. Autor przeszedł sam siebie a ta historia zasługuje na to, aby była przeczytana przez dosłownie każdego czytelnika. Obok niej nie można przejść obojętnie.

Zdecydowanie polecam!

„Córka nazisty” to najnowsza powieść Maxa Czornyja. Wielbiciel morderstw tym razem przeniósł nas w poruszającą podróż do czasów II wojny światowej,gdzie musimy zmierzyć się z silnymi emocjami głównych bohaterów.

Gretchen Rott to córka SS-mana, niemieckiego zbrodniarza, a obecnie osiemdziesięcioletnia staruszka cierpiąca na Alzheimera, która uważa, że nosi w sobie gen zła, za zbrodnie których dopuścił się jej ojciec na niewinnych ludziach w czasach wojny. Jest przekonana,że choroba , która na nią spadła jest karą od Boga za winy ojca, które musi odkupić ona. Przez kilkadziesiąt lat zmaga się ze straszną przeszłością, która wraca do niej w koszmarach. Rzeczywistość miesza się jej z wydarzeniami z przeszłości. Od lat uczęszcza w terapii z Alicją Nowińską, z którą dzieli się swoimi wspomnieniami próbując w ten sposób zmniejszyć oznaki choroby. Podczas ich wspólnych rozmów Greta wraca do czasów swojego dzieciństwa , do obrazów hitlerowskich zbrodni, których była świadkiem, do otaczającej jej śmierci i głodu, którego nie może zapomnieć . Terapie wspomaga pewien młodzieniec- Krzysztof , który przekazuje jej dziennik Anny-dziewczynki , która trafiła do obozu w Majdanku wraz ze swoją mamą, a którą Greta poznała później w swoim domu.

Anna szczegółowo opowiada swoją historię na kolejnych kartach pamiętnika pogrążając tym samym Gretę w coraz większy mrok. Wszystkiemu czuła się winna, gdyż była blisko ojca , który był odpowiedzialny za całe tamtejsze zło. Ania jako kilkuletnia dziewczynka została zmuszona do opuszczenia swojego rodzinnego domu wraz z matką , zdążyła zabrać ze sobą notes i ołówek a dzięki przykazaniom mamy aby pisała, tworzyła wspomnienia dla swojego taty , którego już z nimi nie było od dłuższego czasu, ale wierzyła ,że on czuwa nad nimi i gdyby tylko był z nimi nie dopuściłby do ich wygnania. Anna wraz z matką i tysiącami innymi ludźmi zostały wpakowane do wagonów transportowych, gdzie przeraźliwy smród i duchota nie opuszczały nawet na chwilę. Ludzie mdleli z braku powietrza, byli wygłodzeni i wycieńczeni. Kiedy pociąg zatrzymał się, a ludziom kazali maszerować dalej do obozu byli przerażeni. Małe dzieci noszone na rękach były skazane na pewną śmierć. Na miejscu zostały im nadane numery i zgolone głowy. Malutka Ania nie mogła zrozumieć co się dzieje. Strach i przerażenie miało już ich nie opuścić. Czy los okazał się łaskawy czy Bóg chciał te dwie kobiety uratować? Ze względu na swoje nazwisko zgodnie z rozkazem miały opuścić obóz i zamieszkać w domu her Hauptsturmführera Rotta. Greta zaś z każda przeczytaną stroną czuła potworny ból , jednak nie mogła odpuścić. Uznała,że musi poznać koniec pamiętnika Anny bez względu co ten koniec przyniesie.. A przyniesie niewątpliwie nieoczekiwany zwrot.

Ta historia doprowadziła mnie do łez, byłam emocjonalnie wstrząśnięta. Fabuła jest przedstawiona głównie z dwóch perspektyw. Z jednej mamy wizje Grety, która wraca pamięcią do wydarzeń sprzed lat, gdzie wspomnienia i umysł plątają się i nie może sobie z tym poradzić, a z drugiej strony mamy zapiski z pamiętnika Anny, dziewczynki, , która przeżywała piekło na ziemi. Przez wiele lat Gerta uważa,że nosi w sobie gen zła i bardzo chce odpokutować winy ojca. Wspomnienia , które ma w sobie głęboko zakorzenione wywołują u niej lęk. Chciałaby zapomnieć o wszystkich złych rzeczach, ale to właśnie ona była córka zbrodniarza,który był odpowiedzialny za całe to zło.Kiedy po latach przyjdzie się jej zmierzyć z przeszłością ma nadzieje na odkupienie win. Za sprawą bliskich osób przenosi się do miejsca tamtych wydarzeń , a wtedy jej serce rozpada się na kawałki. Prawda o całym jej życiu spotyka się z przeszłością. Mimo swojej choroby oznaki świadomości pozwoliły jej rozgraniczyć zapiski z pamiętnika z prawdziwymi wydarzeniami.

Przez całą powieść czułam niepowtarzalny ból i smutek , ponieważ poruszyła mnie każdym zapisanym słowem. Finalnie doprowadziła mnie do wzruszenia i myślę , że to wystarczający dowód na niezwykłość tej historii. Skonstruowanie powieści, która przeplata ze sobą współczesność starszej kobiety z przeszłością kilkulatki zamkniętej w obozie spowodowała, że powieść stała się wielowymiarowa. Główne bohaterki mocno zarysowały się w mojej pamięci, a każda stronę czyta się z zapartym tchem. Wizja wojny ,czasy największego okrucieństwa w dziejach ludzkości kontrastują z rzeczywistością, jednak łączą ze sobą oba światy bohaterów wspólną historią. Autor zadbał o historyczne tło, o skonstruowanie wiarygodnych postaci , które wywołują szczere emocje. Ja byłam pod ogromnym wrażeniem.

Gdybym miała opisać „ Córkę Nazisty” w trzech słowach, to brzmiałyby one następująco: fantastyczna, poruszająca, nie dająca o sobie zapomnieć.

Jest to powieść, w której nie ma teraźniejszości bez przeszłości, właśnie ona odgrywa tu decydującą rolę.

Max Czornyj w swoim utworze przedstawia II wojnę światową w dosyć nietypowy sposób.

Oprócz tego, że czytelnik obserwuje wydarzenia pełne cierpienia, tajemnic i radości z perspektywy dziecka, to do tego to dziecko jest córką SS-Hauptsturmführera Rotta.

Greta to postać pełna zagadek, czytelnik nigdy nie może być pewny co zaraz zrobi bądź powie.

Przez to czytanie staje się jeszcze bardziej ekscytujące.

Na pewno jest to książka, która zasługuję na przeczytanie.

Ukazanie ludzkiej natury, to do czego jest zdolny człowiek, aż po fakt winy niezawinionej sprawia, że powieść porusza do głębi i skłania do refleksji.

Dialogi, rozwój akcji i styl pisania są na tyle interesujące, że nie da się odłożyć tej powieści.

Czytelnik pragnie coraz to więcej i co najważniejsze nie jest zawiedziony.

Tak samo jak do przeczytania „ Córki Nazisty” zachęciły mnie dwa pierwsze zdania na okładce, tak samo polecam ją każdej osobie, która się waha bądź nie wie co przeczytać.

Naukowców od dawien dawna intryguje wpływ genetyki na osobowość człowieka. Czy istnieje coś takiego jak gen zła? Czy dziedziczymy po przodkach zło? Czy geny predysponują nas bardziej do jego czynienia? Czy jesteśmy odpowiedzialni za czyny i postępowanie naszych rodziców?

Na te wszystkie pytania szuka odpowiedzi Max Czornyj w swej najnowszej powieści "Córka nazisty". Autor znany z kryminałów i thrillerów postanowił sięgnąć po tematykę wojenno-obyczajową. W powieści porusza kwestię godzenia się z przeszłością, przebaczenia innym, ale przede wszystkim sobie, a także pokazuje, że czasem by odnaleźć ukojenie duszy i spokój sumienia trzeba stanąć oko w oko z prawdą i się z nią zmierzyć.

Greta, jako córka SS - mana, przez całe życie zmagała się z ciężarem doświadczeń i wspomnień, które związane są z życiem obok obozu koncentracyjnego. Przekonana, że odziedziczyła po ojcu gen zła, za wszelką cenę starała się być dobrym człowiekiem, i swoim życiem odpokutować za czyny ojca. Uważa, że jej choroba jest karą od Boga, za zło, które wyrządził jej ojciec.

Od lat uczęszcza na terapię do Alicji Nowińskiej by uporać się z dręczącymi ją demonami od lat dzieciństwa.

Greta czuje się naznaczona piętnem zła, uważa, że nigdy nie uzyska przebaczenia za winy ojca i że nigdy ich nie odpokutuje.

Wszystko zmienia się gdy w jej ręce, przy pomocy Stanisława, jej przyjaciela, i Krzysztofa jego syna, trafia pewien stary brulion, będący dziennikiem dziewczynki, Anny, więźniarki obozu w Majdanku. Czytając Greta musi zmierzyć się z prawdą i przeszłością, którą od lat starała się upchnąć w najciemniejsze zakamarki swej pamięci. Prawda zaskoczy nie tylko naszą bohaterkę, ale i czytelnika. Piszę szczerze, zakończenie mnie zaskoczyło. Lektura dziennika stanie się swoistym katharsis dla Grety. Dzięki niemu będzie potrafiła przebaczyć sama sobie, a także przestanie obwiniać się za zło, którego świadkiem była.

"Córka nazisty" to wzruszająca opowieść o trudnych, nieludzkich czasach, czasach wojennych. Historia o dzieciństwie w cieniu obozu koncentracyjnego i pieców krematoryjnych, spowitym w unoszącym się dymie ze spalonych ludzkich ciał. Historia o miłości, przyjaźni, nadziei, woli życia, która daje siłę do walki o przetrwanie. Jest to powieść także o odkupieniu, przebaczeniu i pogodzeniu się z przeszłością, z prawdą, która niejednokrotnie jest bolesna. Powieść ta także pokazuje, jak traumatyczne wydarzenia wojenne potrafią wpłynąć na ludzką psychikę, jak kruchy i delikatny jest człowiek, jak uciekając przed dramatycznymi wspomnieniami i traumą, gubi się w swoim fikcyjnym świecie i sam nie wie co jest prawdą a co kłamstwem.

Książkę czyta się szybko, wręcz pochłania. Podzielona jest na rozdziały pisane z perspektywy Grety, Krzysztofa i Anny. Przeważają rozdziały, które są wspomnieniami Grety i zapiskami z pamiętnika Anny. Dzięki temu historię życia bohaterów poznajemy wyczerpująco i dogłębnie. "Córka nazisty" jest poruszającą powieścią, ale także ważną. Pokazuje, że trzeba od przeszłości odciąć się grubą kreską, pamiętać by historia nigdy się nie powtórzyła, ale przebaczyć. I żyć dalej, i nie obwiniać się za czyny innych, jeśli nawet byliby to nasi bliscy, bo nie odpowiadamy za zło całego świata, jeśli za jakieś odpowiadamy, to tylko uczynione przez nas. I najważniejsze, nie nosimy w sobie genu zła. To czy jesteśmy dobrzy czy źli, zależy tylko i wyłącznie od nas. I nie ma co obarczać winą genów. Sami wybieramy ścieżkę, którą podążamy przez życie. Wiadomym jest, że środowisko, wychowanie, wartości jakie przekazują nam rodzice, dziadkowie ma wpływ na nasz światopogląd i osobowość, ale to my sami kształtujemy siebie i jako istoty rozumne potrafimy odróżnić dobro od zła. To kim jesteśmy i jacy będziemy zależy tylko i wyłącznie od nas samych. I to my decydujemy ile w nas jest dobra, a ile zła i które z nich będzie przeważać szalę w naszym życiu.

"Córka nazisty" to powieść wywołująca wiele emocji, wzruszeń, a także skłaniająca do rozmyślań o naturze człowieka, po mojej recenzji, widać że i mnie skłoniła do przemyśleń, bo znów się rozpisałam ☺ Podsumowując, bardzo dobra książka, polecam !

Czy możemy ponosić odpowiedzialność za czyny bliskich nam osób? Czy możemy obarczać się winą, bo ktoś z kogo krwi jesteśmy zrodzeni dopuścił się okrucieństwa?

Greta, starsza kobieta mimo tego że cierpi na Alzheimera wciąż pamięta, że jest córką człowieka, który zło miał w genach. Jest córką nazisty. Jest przekonana, że ona też jest naznaczona złem i musi dźwigać piętno które zafundował jej ojciec. Żyje w świadomości, że nie ma w niej dobra. I nie może poradzić sobie sama ze sobą, dlatego uczęszcza na terapię, która ma pomóc jej przebrnąć spokojniej przez jesień życia.

Pewnego dnia dostaje do przeczytania pamiętnik Anny, która razem z matką trafiła do obozu w Majdanku. Coś, co miało być wyzwoleniem dla Grety, pogrąża ją w coraz większym smutku i przygnębieniu. Jednocześnie jej pamięć się odblokowuje i sama zaczyna przypominać sobie wiele istotnych spraw z przeszłości, a także to, kim była Anna.

Historia Grety to niezwykle trudny powrót do przeszłości. Podczas czytania dziennika Anny, przeszłość wraca do starszej kobiety ze zdwojoną siłą. Wracają emocje i uczucia które towarzyszyły jej kilkadziesiąt lat temu, a do tego Greta przeżywa przeszłe wydarzenia w obecnej chwili - z na nowo rozdrapanymi ranami, z nowymi emocjami i bólem.

Córka nazisty to też powieść o trudnych wyborach, tych z gatunku niemożliwych. To też opowieść o tym, że dzieci często padają ofiarą poczynań rodziców i choć są niewinne i nie mają żadnego wpływu na to co robią dorośli, są postrzegane dokładnie w taki sam sposób jak ich rodzice. Pod tym względem przesłanie jest absolutnie ponadczasowe - bo czy córka nazisty musi być zła, nawet jeśli nie popierała poglądów ojca? Czy dziecko, nieświadome w pewnym stopniu czynów ojca może go nie kochać?

Czy zasługuje na obelgi, krzywe spojrzenia i łatkę "ona jest zła, bo jej ojciec był nazistą". Czy dziecko, którego ojciec jest alkoholikiem zasługuje na to samo miano? Czy to, że rodzicie kłócą się z sąsiadami ma być jednoznaczne z tym, że ich dzieci nie mogą się ze sobą bawić? Niestety tak skonstruowany jest nasz świat, że rzeczywiście czasami przyjmujemy postawy i zachowania przodków, ale równie często jesteśmy niesłusznie, odgórnie postrzegani dokładnie tak jak oni. To powieść, która porusza temat tego, czy można odpokutować grzechy rodziców i wziąć na siebie odpowiedzialność za ich postępowanie.

Wreszcie ta książka to piękna historia miłości, która się nie poddaje. Miłości, która nie powinna, a może nigdy nie wydarzyłaby się gdyby nie wojna. Miłości ogromnej, silnej i niezmiennej.

Książek w tematyce obozowej w ostatnich latach jest naprawdę ogrom i choć mnóstwo z nich jest oparta na faktach i mocno uświadamia czytelnikowi brutalność i okrucieństwo wojny, nie spotkałam się jeszcze z tak skonstruowaną. Po raz pierwszy czytałam książkę z perspektywy tej złej strony, z perspektywy kogoś, kto był bliską osobą oprawcy. Zderzenie dwóch perspektyw to wprowadzenie do powieści dziennika Anny, co dla mnie jest szalenie ciekawym rozwiązaniem. Max Czornyj wprowadził powiew świeżości do tej tematyki i to się bardzo, bardzo chwali.

Córka nazisty niesie dla mnie ważne przesłanie. Nieważne czyim jesteśmy dzieckiem, to my sami decydujemy o tym, kim my będziemy. Nawet jeśli wciąż będziemy postrzegani przez pryzmat rodziców, to my powinniśmy czuć się komfortowo sami ze sobą. Bo nikt nie przeżyje za nas życia, a o jego kształcie decydują nasze poglądy, przekonania, a przede wszystkim czyny.

Córka nazisty to książka, którą zapamiętam na dłużej i wiem, że nieraz będę do niej wracać pamięcią, a takich książek jest niewiele. To powieść z doskonale poprowadzonym wątkiem psychologicznym, subtelnym wątkiem miłosnym, ukazująca jak ogromny wpływ na człowieka ma inny człowiek, osadzona w realiach II wojny światowej. Powieść o trudnych wyborach, odpowiedzialności za czyny przodków. Wciąga od pierwszych stron, wzrusza i prowokuje do przemyślenia swojego życia.

To coś zupełnie innego, niż Max Czornyj serwował nam do tej pory. Ale jest cholernie, cholernie dobrym kawałkiem literatury.

odziedziczyć geny zła?

Greta wierzy w to,że od zawsze była i jest złym człowiekiem gdyż odziedziczyła to po swoim Ojcu,który był nazistą. Była przez to gnębiona i wyzywana. Dla niej ojciec był dobry człowiekiem , miał swoje za uszami ale wierzyła w jego dobro. Może o złych rzeczach starała się nie pamiętać lub je wyparła? Z jej pamięcią jednak było źle, alzheimer rujnował jej wspomnienia i rzeczywistość.

Nie chciała umierać z myślą o tym, że jej ojciec wyrządził wiele złego i w pewnym stopniu i ona jest taka jak on. Chodząc na terapię, jej samopoczucie było trochę lepsze choć jej wspomnienia dalej były zamazane.

Gdy dostała pamiętnik Anny,która trafiła do obozu wraz z matką jej wspomnienia zaczynają powracać. Doszła nawet do wniosku, że poznała Annę, a jej pamiętnik wzbudza w niej wiele emocji.

Czytając go,  na chwilę choroba przestawała istnieć. Chciała dowiedzieć się czy Anna żyje i jak potoczyły się jej losy, jednak nie dokończyła jeszcze czytać całego pamiętnika,który na końcu odmieni jej przemyślenia i obróci wszystko o 180 stopni.

Muszę przyznać,że nowa odsłona autora thrillerów przypadła mi do gustu. Fabuła była przemyślana i dobrze dopracowana. Już sam fakt, że jest tam tło obozowe wzbudza ciekawość.Na rynku wydawniczym jest sporo tego typu powieści, ale Czornyj podołał wyzwaniu i dał nam coś zupełnie innego i bardzo wciągającego.

Od początku było to coś na wzór układanki, w której główna bohaterka układa elementy i tworzy całość a zwieńczeniem tej układanki jest taka naprawdę ona sama, jej przeszłość i teraźniejszość i walka z chorobą.

Gdy dowiedziałam się o nowej książce Pana Maxa Czornyja pomyślałam, ze to kolejny znakomity kryminał z domieszką trudnej historii XX wieku. Takie pozycje juz wcześniej pojawiały się na rynku. Dopiero po przeczytaniu informacji zamieszczonych na obwolucie zrozumiałam, że autor zaczyna podążać nową ścieżką. I chwała mu za to bo "Córka nazisty" to powieść wybitna. Jest to historia Grety, chorej na Alzheimera, która próbuje pogodzić się ze swoją przeszłością i z przeszłością swojej rodziny. Jest przekonana, ze jest odpowiedzialna za czyny swojego ojca. Za pomocą tajemniczego dziennika powracają dawne wspomnienia, z którymi po kilkudziesięciu latach Greta musi się zmierzyć.

Przeczytałam, wiele książek o tematyce Holocaustu. " Córka nazisty" niewątpliwie wyróżnia się na ich tle zarówno formą jak i zakończeniem całej historii. Pierwszy raz czytałam tame tragiczne wydarzenia z perspektywy rodziny oprawcy.

"ktoś powiedział że historię piszą zwycięzcy, ale nie miał racji. Historie piszą ocalali" Ale czy z gehenny Holocaustu można wyjść żywym, ale czy ocalałym?

Książki, w których poruszany jest los ludzi żyjących w czasie II wojny światowej zawsze mnie interesowały. Lektura takich powieści pozwalała mi choć na chwilę wczuć się w to co przeżyli świadkowie tych okrutnych wydarzeń. Dzięki Wydawnictwu FILIA na polski rynek trafiła książka „Córka Nazisty”, którą napisał Max Czornyj. Oczywistym dla mnie było,że muszę dołączyć ją do mojej biblioteczki.

Max Czornyj, mimo że znany jest z trzymających w napięciu thrillerów i kryminałów, które są bardzo dobrze oceniane przez czytelników tym razem przedstawia nam historię,, której tłem jest okrucieństwo wojny i cierpienie niewinnych.

Poznajcie Gretę, starszą kobietę chorującą na Alzheimera, która żyje z piętnem bycia córką człowieka odpowiedzialnego za śmierć wielu ludzi. Jej historia nie daje jej spokoju, dlatego od kilku lat szuka pocieszenia na terapii, którą prowadzi młoda kobieta - Alicja. Spotkania te mają jej pomóc w poradzeniu sobie i zaakceptowaniu swojego życia. Pewnego dnia Greta otrzymuje dziennik dziewczynki o imieniu Anna, która doświadczyła okropności II wojny światowej. Razem z matką trafiła do obozu na Majdanku. Poruszona lekturą, Greta zaczyna przypominać sobie sceny ze swojego własnego życia i odkrywa, że znała Annę. Niespodziewana lektura nie pomaga Grecie, wręcz przeciwnie kobieta pogrąża się w smutku coraz bardziej, a obawy o to co zrobił jej ojciec małej Annie i jej matce są nie do zniesienia. Jednak jak to w życiu bywa również i los Grety odwraca się o 180 stopni, a lektura dziennika wszystko zmienia. Czy powinniśmy płacić za grzechy rodziców i czy jest możliwe życie z piętnem dziecka,którego ojciec uczynił tyle złego?

„Córka Nazisty” wzrusza, daje do myślenia i pozwala odpowiedzieć na pytanie czy istnieje coś takiego jak gen zła? Serdecznie zapraszam was do lektury.

Książki, w których poruszany jest los ludzi żyjących w czasie II wojny światowej zawsze mnie interesowały. Lektura takich powieści pozwalała mi choć na chwilę wczuć się w to co przeżyli świadkowie tych okrutnych wydarzeń. Dzięki Wydawnictwu FILIA na polski rynek trafiła książka „Córka Nazisty”, którą napisał Max Czornyj. Oczywistym dla mnie było,że muszę dołączyć ją do mojej biblioteczki.

Max Czornyj, mimo że znany jest z trzymających w napięciu trillerów i kryminałów, które są bardzo dobrze oceniane przez czytelników tym razem przedstawia nam historię,, której tłem jest okrucieństwo wojny i cierpienie niewinnych.

Poznajcie Gretę, starszą kobietę chorującą na Alzheimera, która żyje z piętnem bycia córką człowieka odpowiedzialnego za śmierć wielu ludzi. Jej historia nie daje jej spokoju, dlatego od kilku lat szuka pocieszenia na terapii, którą prowadzi młoda kobieta - Alicja. Spotkania te mają jej pomóc w poradzeniu sobie i zaakcepotwaniu swojego życia. Pewnego dnia Greta otrzymuje dziennik dziewczynki o imieniu Anna, która doświadczyła okropności II wojny światowej. Razem z matką trafiła do obozu na Majdanku. Poruszona lekturą, Greta zaczyna przypominać sobie sceny ze swojego własnego życia i odkrywa, że znała Annę. Niespodziewana lektura nie pomaga Grecie, wręcz przeciwnie kobieta pogrąża się w smutku coraz bardziej, a obawa o to co zrobił jej ojciec małej Annie i jej matce są nie do zniesienia. Jednak jak to w życiu bywa również i los Grety odwraca się o 180 stopni, a lektura dziennika wszystko zmienia. Czy powinniśmy płacić za grzechy rodziców i czy jest możliwe życie z piętnem dziecka,którego ojciec uczynił tyle złego?

„Córka Nazisty” wzrusza, daje do myślenia i pozwala odpowiedzieć na pytanie czy istnieje coś takiego jak gen zła? Serdecznie zapraszam was do lektury.

Greta żyje z piętnem, który nie pozwala jej zapomnieć o przeszłości. Mimo nasilającego się Alzheimera pamięta, że tkwi w niej gen zła, bo jest córką człowieka, który odpowiada za śmierć wielu niewinnych osób. Dlatego też od kilku lat chodzi na terapię do Alicji, która stara się pomóc jej uporać z traumą z dzieciństwa.

Pewnego dnia dostaje do przeczytania pamiętnik Anny – dziewczynki, która wraz z matką trafiła do obozu na Majdanku. Czytając te wspomnienia, jej pamięć powoli się odblokowuje i Greta przypomina sobie coraz więcej rzeczy z czasów wojny. W pewnym momencie uświadamia sobie również, że dawno temu bardzo dobrze znała Annę. Wraz z kolejnymi stronami pamiętnika przeżywa coraz większe katusze, bojąc się odkrycia prawdy o swoim dawnym życiu i roli ojca w życiu Anny i jej matki. Jednak to, co czeka na nią na końcu historii, zaskakuje ją i całkowicie zmienia jej życie. Prawda o jej przeszłości okazuje się być wybawieniem. Ciężki kamień spada jej z serca, a bliscy oddychają z ulgą, widząc jej łzy szczęścia. Ale czy na pewno Greta poznała całą prawdę?

Najnowsza powieść Maxa Czornyja to dla wielu osób zaskoczenie. Autor znany dotychczas z niezwykle mocnych thrillerów zmierza się z tematyką drugiej wojny światowej. Czy jest w tym wiarygodny? Przyznam szczerze, że nie wiedziałam czego się spodziewać po tej książce. Uwielbiam brutalne thrillery Maxa Czornyja i bałam się, że nie poradzi sobie z tak delikatną tematyką. Jednak myliłam się. Powieść „Córka nazisty” to przejmująca i niezwykle wzruszająca historia. To powieść o cierpieniu, o miłości , o trudnych wyborach. Głównym narratorem jest Greta i to jej Max Czornyj poświęca przede wszystkim uwagę - pokazuje czytelnikom jak olbrzymim obciążeniem dla psychiki małego dziecka była świadomość, że najbliższa mu osoba potrafi być tak brutalna dla innych i bez najmniejszego wahania potrafi zabić kogoś, kto był dużo słabszy od niego i nie mógł się bronić. Pozostałe rozdziały to fragmenty pamiętnika Anny czytanego przez Gretę oraz wypowiedzi pozostałych bohaterów książki. Jednak choć autor skupia uwagę głównie na przeżyciach Grety związanych ze wspomnieniami z czasów II wojny światowej, to nie sposób nie zwrócić uwagi na wątek związany z jej chorobą. Kłopoty z pamięcią z jednej strony pozwalają wyprzeć złe wspomnienia, z drugiej niszczą jej relacje z otoczeniem. Raz stają się wybawieniem, dzięki któremu bohaterka zapomina o trudnej przeszłości, w innym momencie wywołują łzy u najbliższych, gdy kobieta nie rozpoznaje twarzy tych, którzy są najbliżsi jej sercu. Czytanie pamiętnika ma być sposobem na chociaż częściowe odzyskanie pamięci i tak się staje, ale… No właśnie, nie będę pisać nic więcej. Przeczytajcie po prostu „Córkę nazisty” – jestem pewna, że Was wzruszy, zaciekawi i przede wszystkim bardzo zaskoczy.