Cytrynowy stolik

Na pozór banalny trójkąt miłosny – on, ona i ten trzeci. Ludziom zdarza się przecież odkochać, nawet w miesiąc po ślubie, a rozwody są na porządku dziennym. Jednak z relacji trojga zainteresowanych, którzy przedstawiają całą historię każde z własnego punktu widzenia, przebija, prócz prawdziwego cierpienia i śmiechu przez łzy, odrobina obłędu i niezwykły komizm. Opowieść o losach trojga niezupełnie konwencjonalnych Anglików wciąga, bawi, wzrusza i zaskakuje. No a puenta – ta jest koroną dzieła.

Julian Barnes w wyważonych i oszczędnych słowach potrafi zmierzyć się z najburzliwszymi emocjami. Wymiary życia to kunsztowny tryptyk, w którym historia łączy się z fikcją literacką i wspomnieniem. Bohaterami są tu: pionier baloniarstwa i fotografii Nadar, miłośnik przygód pułkownik Fred Burnaby i „Boska” Sarah Bernhardt, a wreszcie – i przede wszystkim – sam autor. Choć na początku niewiele na to wskazuje, prawdziwym tematem tej niezwykłej, ponadgatunkowej książki jest miłość i żal po stracie ukochanej osoby. To głęboko osobiste studium uczuć jest świadectwem imponującego talentu, dociekliwej inteligencji i wielkiej wyobraźni jego z najważniejszych współczesnych pisarzy brytyjskich. Julian Barnes to jeden z najsławniejszych żyjących brytyjskic...

Historia miłosna przepełniona czystym pięknem, głębokim smutkiem i głęboką prawdą. Większość z nas ma tylko jedną jedyną historię do opowiedzenia. Nie chodzi mi o to, że w naszym życiu dzieje się tylko jedno coś: są niezliczone wydarzenia, które przekształcamy w niezliczone historie. Ale naprawdę liczy się tylko jedna historia, którą warto opowiedzieć. Ta jest moja. Lata sześćdziesiąte, przedmieścia południowego Londynu, lato. Paul w wieku dziewiętnastu lat wraca z uniwersytetu. Matka namawia go do wstąpienia do klubu tenisowego. W turnieju mieszanym debla gra z Susan Macleod, znakomitą zawodniczką. Pewna siebie, ironiczna, czterdziestoośmioletnia mężatka z dwiema prawie dorosłymi córkami szybko staje się również ciepłą towarzyszką, ich więź...

Wydaje się, że Julian Barnes zrobił dla brytyjsko-francuskich stosunków więcej niż ktokolwiek od czasów Edwarda VII - "Daily Telegraph" Ktoś, kto pisze tak dobrze o literaturze francuskiej, o Flaubercie i o Francji, naprawdę zasługuje na Legię Honorową - Bernard Pivot, "Apostrophes" Francuzi wprost czczą Juliana Barnesa, a my, niewystarczająco jak sądzę, tylko go podziwiamy - Joanna Trollope Długi i pełen namiętności związek Juliana Barnesa z Francją zaczął się ponad czterdzieści lat temu. Sceptyczny obserwator podczas rodzinnych wypraw samochodowych, nauczyciel w szkole w Bretanii, student języków i literatury, przemierzył wzdłuż i wszerz Francję i doskonale poznał jej kulturę. Zebrane tu eseje, pisane w ciągu ponad dwudziestu lat, świadczą o jego p...

Czy da się uciec od swojego pochodzenia? Jak pragnienie awansu społecznego wpływa na kolejne pokolenia? I czy nasze życie mogą kształtować ci, którzy odeszli, zanim się urodziliśmy? Wokół tych pytań krążą rozważania noblistki Annie Ernaux w trzech autobiograficznych prozach składających się na zbiór Bliscy. Zbierając słowa, gesty i wydarzenia z życia ojca, matki i siostry, rekonstruuje ich losy i odbija je w lustrze własnych doświadczeń. Opowiada o ojcu, który w dzieciństwie zamiast chodzić do szkoły, musiał pomagać w żniwach, a w dorosłości zajął miejsce wśród ludzi prostych i milczących. O matce pełnej gwałtowności i dumy, marzącej o pozycji, „dorobieniu się” i szacunku otoczenia. O przedwcześnie zmarłej siostrze, której odejście rzu...

Wyjątkowa, oparta na faktach opowieść o winie i niewinności, o popełnionej zbrodni i śledztwie, które może uratować życie. Arthur i George dojrzewają w dwóch różnych światach Anglii końca XIX wieku. Arthur Conan Doyle – lekarz, pisarz, twórca postaci Sherlocka Holmesa – wiedzie szczęśliwe życie, zdobywa uznanie i sławę. George Edalji – skromny, nieśmiały syn pastora hinduskiego pochodzenia z małej wioski w hrabstwie Staffordshire – zostaje prawnikiem. Ma jednak poważne kłopoty. Zagadkowe, tragiczne wydarzenia z Great Wyrley nieoczekiwanie połączą losy obu mężczyzn. „Nadzwyczajne… Pierwsza klasa… Wyśmienita opowieść!” – „New York Times”.

„Moglibyśmy zacząć od pocisku i pistoletu, z którego został wystrzelony. To zwykle działa: solidna zasada teatru mówi, że jeśli pokażesz pistolet w pierwszym akcie, w ostatnim z pewnością padnie z niego strzał. Lecz jaki pistolet i jaki pocisk? W tamtych czasach było ich tak wiele”. „Lub też możemy zacząć, prozaicznie, od płaszcza. Czy nieuczciwym jest zaczynać od płaszcza, a nie od człowieka, który w nim jest? Lecz płaszcz, a raczej jego przedstawienie, to obraz tego, jak dzisiaj go pamiętamy, jeśli pamiętamy go w ogóle. Co czułby w tej sytuacji? Ulgę, rozbawienie, lekką urazę? To zależy od tego jak, z dystansu, odczytujemy jego postać”. Latem 1885 roku trzech Francuzów przyjechało do Londynu na kilkudniowe zakupy. Jeden z nich był księciem, j...

Czy wystarczy 10 minut i 38 sekund, aby opowiedzieć całe ludzkie życie? Leila nie żyje. Jej ciało jest martwe, ale mózg jeszcze pracuje. Każda kolejna minuta przynosi ze sobą wspomnienie innych wydarzeń, smaków i zapachów. Obrazy pozornie wyrwane z kontekstu łączą się w zmysłową opowieść o życiu w świecie, w którym wielu ludziom nadal odbiera się prawo do bycia sobą. Elif Shafak jest jedną z najważniejszych współczesnych pisarek, a 10 minut i 38 sekund na tym dziwnym świecie zostało uznane za jej najlepszą powieść i znalazło się na krótkiej liście tytułów nominowanych do Nagrody Bookera. „Historia kilkorga przyjaciół, których połączyła lojalność silniejsza niż śmierć. Opowiedziana z taką czułością i ciepłem, że trudno się od niej o...

Książka, która odmieni twój sposób postrzegania świata Intelektualny balsam na współczesne zabiegane dusze. Bestseller „Sunday Timesa”, autorstwa światowej sławy brytyjskiego pisarza Juliana Barnesa, zdobywcy Nagrody Bookera. „Zniewalający”. – „Sunday Times” „Oryginalny”. – „The Times” „Prowokacyjny”. – „Sunday Telegraph” „Liryczna, przemyślana i intrygująca eksploracja miłości, żalu i zbiorowych mitów historii. Barnes dodał kolejny niezwykły tytuł do swojego zdumiewająco niezwykłego dorobku”. – „Booklist” Elizabeth Finch to nauczycielka, myślicielka i inspiracja – niezmiennie rygorystyczna, lecz zawsze życzliwa. Obdarzona pełną troski empatią, nakłaniała uczniów, by rozwijali konstruktywne idee i odkrywali ź...

Autobiograficzna proza autora słynnej Anomalii. Jakie dzieciństwo miał twórca najpoczytniejszej powieści ostatnich lat? Nie był bity, głodzony, wykorzystywany, uczęszczał do dobrych szkół, otrzymał solidną edukację. Wszystkie szczęśliwe rodziny to książka w duchu Didiera Eribona i Annie Ernaux, tyle że à rebours, opowiada bowiem o dorastaniu we francuskiej wyższej klasie średniej. Czy burżuazyjne korzenie i arystokratyczne nazwisko potrafią lepiej człowieka wyposażyć? Z książki wyłania się tragikomiczny obraz środowiska uwięzionego w gorsecie konwenansów, rządzonego grą pozorów i chłodnym dystansem, a także pokolenia, które Hervé Le Tellier opisuje jako „obiecujące, ale nieokreślone, z młodością wciśniętą między okupację a wojnę w Algie...

Opowieść o lwowskim dzieciństwie, wojennej młodości, początkach pisarskiej drogi i pierwszych podróżach, zilustrowana fotografiami z archiwum rodzinnego, przechodzi niepostrzeżenie w refleksję o świecie schyłku minionego wieku, o szansach i zagrożeniach, jakie niesie rozwój biotechnologii, o błędnych drogach kultury, o problemach Polski i przyszłości całego naszego globu. W rozmowie Stanisława Lema z Tomaszem Fiałkowskim, której konwencja skłania do bezpośredniości i wyostrzenia sądów, znalazły odbicie współczesne lęki, irytacje i nadzieje, dylematy etyczne i spory polityczne, ukazane przez pryzmat indywidualnej biografii wielkiego pisarza.

To obszerne dzieło, opus magnum pisarza, powstawało w latach 1932-1942. Rzeczywistym tłem utworu jest sytuacja polityczna w Niemczech po pierwszej wojnie światowej, a przede wszystkim w czasach reżimu hitlerowskiego. Rozpadającemu się na skutek anarchii światu pisarz przeciwstawił krainę ducha – Kastalię, królestwo uczonych, którzy zmierzają do osiągnięcia syntezy wszystkich dyscyplin naukowych i kultur. Najpełniejszym wyrazem duchowości krainy jest gra szklanych paciorków, która łączy w sobie naukę, kult piękna i medytację.

Dalszy ciąg Pomówmy szczerze Barnesa Po dekadzie rozwoju zawodowego w USA Stuart wraca do Londynu i postanawia się spotkać ze swoją byłą żoną Gillian. Lata temu odbił ją Stuartowi jego przyjaciel Oliver. Jednak ich związek chyli się ku ruinie. Stuart podejrzewa więc, że mógłby teraz on odbić byłą żonę.

To opowieść o historyku Grahamie Hendricku, który porzucił żonę Barbarę i związał się z pełną wigoru Anną. W nowym związku jest przeszczęśliwy, dopóki pewnego dnia nie odkrywa, że jego nowa wybranka grała w wątpliwej jakości filmach. Graham zaczyna tropić jej przeszłość, szuka w książek dedykacji od byłych kochanków, chadza do kin, oglądając tanie filmy, w których się pojawiała. Niby nie wini jej za przeszłość, ale historia zawsze była dla niego ważna...

„Nie wierzę w Boga, ale odczuwam Jego brak”. Jeśli strach przed śmiercią jest „najbardziej racjonalną rzeczą na świecie”, to jak sobie z nim radzić? Autor rozważa argumenty za Bogiem i przeciw Bogu. Sięga do szuflady z rodzinnymi pamiątkami po zmarłych i porównuje własne wspomnienia ze wspomnieniami swego brata filozofa, raz po raz trafiając na jakąś sprzeczność lub nierozwikłaną zagadkę. Odpowiedzi na liczne pytania dotyczące nieuniknionego końca życia szuka w spuściźnie bliskich mu duchowo pisarzy, u kompozytorów, teologów i naukowców. W efekcie powstał tekst błyskotliwy i inteligentny; zarówno śmiertelnie poważny, jak i zaskakująco żartobliwy. Nie ma się czego bać to fascynująca podróż, której celem jest wszystko, co może nas czekać...

Książka, która odmieni twój sposób postrzegania świata Intelektualny balsam na współczesne zabiegane dusze. Bestseller „Sunday Timesa”, autorstwa światowej sławy brytyjskiego pisarza Juliana Barnesa, zdobywcy Nagrody Bookera. „Zniewalający”. – „Sunday Times” „Oryginalny”. – „The Times” „Prowokacyjny”. – „Sunday Telegraph” „Liryczna, przemyślana i intrygująca eksploracja miłości, żalu i zbiorowych mitów historii. Barnes dodał kolejny niezwykły tytuł do swojego zdumiewająco niezwykłego dorobku”. – „Booklist” Elizabeth Finch to nauczycielka, myślicielka i inspiracja – niezmiennie rygorystyczna, lecz zawsze życzliwa. Obdarzona pełną troski empatią, nakłaniała uczniów, by rozwijali konstruktywne idee i odkrywali ź...

When it comes to death, is there ever a best case scenario? In this disarmingly witty book, Julian Barnes confronts our unending obsession with the end. He reflects on what it means to miss God, whether death can be good for our careers and why we eventually turn into our parents. Barnes is the perfect guide to the weirdness of the only thing that binds us all. Selected from the book Nothing to be Frightened Of by Julian Barnes. VINTAGE MINIS: GREAT MINDS. BIG IDEAS. LITTLE BOOKS. A series of short books by the world?s greatest writers on the experiences that make us human. Also in the Vintage Minis series: Calm by Tim Parks; Drinking by John Cheever; Babies by Anne Enright; and, Psychedelics by Aldous Huxley.

In the summer of 1885, three Frenchmen arrived in London for a few days' shopping. One was a Prince, one was a Count, and the third was a commoner, who four years earlier had been the subject of one of John Singer Sargent's greatest portraits. The commoner was Samuel Pozzi, society doctor, pioneer gynaecologist and free-thinker - a scientific man with a famously complicated private life. Pozzi's life played out against the backdrop of the Parisian Belle Epoque. The beautiful age of glamour and pleasure more often showed its ugly side: hysterical, narcissistic, decadent and violent, with more parallels to our own age than we might imagine.

„Moglibyśmy zacząć od pocisku i pistoletu, z którego został wystrzelony. To zwykle działa: solidna zasada teatru mówi, że jeśli pokażesz pistolet w pierwszym akcie, w ostatnim z pewnością padnie z niego strzał. Lecz jaki pistolet i jaki pocisk? W tamtych czasach było ich tak wiele”. „Lub też możemy zacząć, prozaicznie, od płaszcza. Czy nieuczciwym jest zaczynać od płaszcza, a nie od człowieka, który w nim jest? Lecz płaszcz, a raczej jego przedstawienie, to obraz tego, jak dzisiaj go pamiętamy, jeśli pamiętamy go w ogóle. Co czułby w tej sytuacji? Ulgę, rozbawienie, lekką urazę? To zależy od tego jak, z dystansu, odczytujemy jego postać”. Latem 1885 roku trzech Francuzów przyjechało do Londynu na kilkudniowe zakupy. Jeden z nich był księciem, j...