Człowiek z lasu

„Człowiek z lasu” Phoebe Locke to mroczny i momentami przerażający thriller o pewnej legendzie, morderstwie i klątwie. Człowiek z lasu widzi wszystko, przychodzi nocą, może uczynić cię wyjątkowym, jeśli go o to poprosisz. Uważam, że pomysł na fabułę jest świetny, jednak jego wykonanie jest nie do końca dopracowane. W książce od początku było coś, co przykuło moją uwagę. Opis jest naprawdę intrygujący, miejska legenda, nawiedzona kobieta, nastoletnia morderczyni, brzmi jak przepis na świetną powieść. Uwielbiam czytać historie o klątwach, nawiedzeniach i morderstwach, więc pomyślałam, że będzie to idealna lektura na jesienne wieczory. Czytałam z ciekawością, jednak czułam, że czegoś mi w niej brakowało.

Historia opowiada o Milesie, Sadie i ich córce Amber, która została uniewinniona od morderstwa. Wiele lat temu Sadie musiała podjąć ważną decyzję, która zmieniła bieg życia jej rodziny. Kilka dni po narodzinach córeczki opuszcza ją i męża. Szesnaście lat później Sadie wraca, a wraz z nią mroczna przeszłość. Czy Człowiek z lasu jest prawdziwy, czy też jest wytworem manipulacyjnej i obłąkanej wyobraźni?

Autorka z imponującą subtelnością wprowadziła elementy nadprzyrodzone, jednak nie zagłębiła się w potencjał, jaki oferowała. Czegoś zdecydowanie tu brakuje. Lektura była momentami zagmatwana, skakanie w przeszłości i teraźniejszości sprawiała, że po prostu gubiłam się w całej tej historii. Większa część książki była powolna, długie opisy mnie męczyły. Były chwile, gdy zastanawiałem się, dokąd zmierza ta książka i czy kiedykolwiek tam dotrwam. Myślę, że intencją autorki było powolne budowanie napięcia u czytelnika aż do makabrycznego końca, jednak było to dla mnie za bardzo spowolnione. Pomimo świetnego i zachęcającego początku wydawało mi się, że książka strasznie się ciągnie, a środkowa część bardzo się dłuży. Szczerze mówiąc, nie wiedziałam dokąd zmierza ta historia. Ale pomimo tego naprawdę chciałam wiedzieć, jak zakończy się ta historia.

Ogólnie rzecz biorąc, książka jest dobra. Ma w sobie coś, co sprawiła, że chciałam doczytać ją do samego końca. Podobało mi się zakończenie, podobało mi się, jak wszystko się połączyło. Jako debiut autorki, myślę, że wiele można jej wybaczyć. Na pewno znajdą się osoby, którym ta książka bardzo przypadnie do gustu.

~Sadie i Miles skończyli pierwszy rok studiów. Za kilka miesięcy ich życie całkowicie się zmieni, gdyż oczekują dziecka. Oboje nieco przerażeni pozytywnie myślą o przyszłości i o tym z czym przyjdzie im się zmierzyć. Wszystko jak dotąd układa się dobrze, wynajmują małe mieszkanko niedaleko uczelni, biorą ślub i czekają szczęśliwi na narodziny córki. Wszystko zmienia się w chwili przyjścia na świat Amber. Sadie oznajmia, że na jej córce ciąży klątwa i ktoś  się o nią upomni. W najbliższym czasie zachowuje się dziwnie, ciągle szepcząc coś pod nosem. Cała sytuacja coraz bardziej przeraża Milesa. Pewnego ranka mężczyzna odkrywa, że jego żony nie ma w domu, odeszła zostawiając ich bez słowa. Przez prawie szesnaście lat sam wychowuje córkę starając się zapewnić jej jak najlepsze dzieciństwo. Po tym czasie niespodziewanie wraca Sadie i stara się nadrobić stracony czas z rodziną. Dwa lata później wokół Amber robi się głośno, właśnie została uniewinniona od zarzutu popełnienia morderstwa, a jej historia ma być inspiracją do nakręcenia dokumentu. Co było powodem ogromnej tragedii jaka spotkała rodzinę Bannerów? Czy legenda o Człowieku z Lasu jest tylko legendą, a może demony istnieją i podążają krok w krok za swoją ofiarą?

~Pełna napięcia i grozy historia, w której główną rolę odgrywa legenda. Książka intryguje od pierwszej strony, a każdy nowy wątek budzi jeszcze większy niepokój. Tutaj nic nie jest jasne, ani pewne. Losy Sadie oraz Amber są bardzo zawiłe i skomplikowane. Rozwiązanie zagadki nie daje nam odpowiedzi na wszystkie pytania, co może sugerować, że autorka ma w planach kolejną część. Jedynym małym minusem są przeskoki w czasie, poznajemy naprzemiennie przeszłość i teraźniejszość bohaterów, przez co można się trochę pogubić. Mimo to spędziłam cudowny czas z książką i z pewnością sięgnę po inne dzieła autorki. Jeśli lubicie książki, w których jawa miesza się ze snem to zdecydowanie zachęcam do przeczytania tej pozycji.

Psychoza, strach, niepokój...

Mocny thriller? Proszę bardzo. Kawałek niezłej psychologii, autentyczni bohaterowie i trwający dłużej niż chwilę dreszczyk grozy? Również to tutaj znajdziecie. Połączenie bardzo ciekawe, nieprawdaż? Można mieć w zasadzie obawy, czy taki miks sprawdzi się w powieściowych ramach... Phoebe Locke wybrnęła jednak obronną ręką z narzuconej samej sobie konwencji i muszę powiedzieć, że... oj, podobało mi się! :)

Cała opisana tutaj historia rozpoczyna się wraz z narodzinami Amber Banner. Jej rodzice, Miles i Sadie, wydają się być szczęśliwi, jednak tydzień po narodzinach córki Sadie znika bez choćby słowa wyjaśnienia. Miles przez szesnaście lat zmuszony jest wychowywać córkę samotnie. Wszystko jednak zmienia się wraz z szesnastymi urodzinami Amber, albowiem jej matka postanawia nagle wrócić na łono rodziny... Dla wszystkich będzie to trudny czas wymagający sporej dawki wyjaśnień.

Dwa lata później Amber zostaje oskarżona o morderstwo, lecz zostaje ostatecznie uniewinniona przez sąd. Czemu jednak wkroczyła na ścieżkę kolizyjną z Temidą? I czy rzeczywiście kogoś zabiła? To dobre pytania... Odpowiedzi na nie mogą być zdumiewające, straszne i niekoniecznie do przyjęcia dla kogoś, kto twardo stąpa po ziemi. A wszystko będzie mieć - a jakże - związek z tajemniczym zniknięciem matki Amber osiemnaście lat wcześniej.

Ciężko czegoś w tym momencie nie zaspoilerować... Uniknięcie tego chyba się nie uda, więc jeśli nie chcecie sobie psuć niespodzianki - przestańcie czytać już teraz.

Najbardziej ogólnikowo jak tylko się da powiem, że spotkamy się tutaj z klątwami, ze swoistą psychozą, z czymś na kształt mrocznego kultu i z pewnego rodzaju stworem (potworem?), któremu najbliżej chyba byłoby do Slendermana. Inspiracja tą postacią jest dosyć widoczna i chyba nie ma tutaj mowy o pomyłce w kwestii inspiracji. Osobną kwestią będzie jednak to, czy ów "slendermanopodobny"potwór wykreowany przez Locke rzeczywiście istnieje, czy też jest tylko majakiem w umyśle udręczonej Sadie Banner, która powodowana własną psychozą i urojeniami znika z życia rodziny na długie szesnaście lat. Jak jest naprawdę? Sprawdźcie sami ;)

Pozornie wygląda to wszystko w fabule nieco chaotycznie... No bo jak pogodzić thriller z wątkami w zasadzie czysto paranormalnymi? Zwykle autorzy decydują się albo na jedno, albo na drugie. Locke odważnie łączy te dwa światy i... całkiem nieźle jej to wychodzi. Lektura nie jest może wybitna, ale spełnia swoje zadanie: MOŻNA SIĘ PRZESTRASZYĆ. Nie wiem jak Wy, ale ja uwielbiam się bać! :) I w związku z powyższym jestem po prostu zachwycony tą książką :) Radośnie macham przy tym ręką na kilka niekonsekwencji gatunkowych, a także na ślimacze początkowo tempo książki. Druga część lektury i dość zaskakująca puenta wynagradzają wszystko to, co można uznać za niedociągnięcia.

Polecam!

https://cosnapolce.blogspot.com/2020/08/czowiek-z-lasu-phoebe-locke.html

Kolejny thriller psychologiczny, który zachęcił mnie do swojej treści opisem na okładce, który książkę „Człowiek z lasu” przedstawia tak:

Tydzień po narodzinach swojej córki, Amber, Sadie Banner pakuje się i w środku nocy znika bez śladu. Jej mąż Miles przez szesnaście lat samotnie wychowuje dziecko – aż pewnego dnia do ich drzwi puka skruszona Sadie. Próbują stopniowo odbudować swoje relacje i na nowo stać się rodziną. Jednak wraz z powrotem Sadie powracają upiory z jej przeszłości. I domagają się, aby ich wysłuchano…Dwa lata później w Los Angeles ekipa dokumentalistów towarzyszy osiemnastoletniej Amber Banner podczas jej spotkań z mediami. Oskarżona o morderstwo dziewczyna została właśnie uniewinniona – ale kogo zabiła i dlaczego?

Całkiem dobry thriller psychologicznych powinien się skupiać na psychice ludzi, którzy – zapewne – skrywają jakąś tajemnice i powoli odkrywać co to za tajemnica, oraz co nimi kierowało że zachowali się tak, a nie inaczej. Na szczęście tutaj wszystko jest dobrze przedstawione. Nie chcę za bardzo wnikać w szczegóły fabuły – chciałem tyko zaznaczyć, że czyta się całość całkiem przyjemnie z całkiem zaskakującą puentą. Zaskakującą – ale nie aż tak jak oczekiwałem. Większe fajerwerki – że tak to ujmę. Przekonajcie się sami.

Tytułowy człowiek z lasu to tajemniczy mężczyzna, który zabiera niegrzeczne dziewczynki, a innym pozwala stać się wyjątkowymi. Jednak wszystko ma swoją cenę. W zamian za opiekę i poczucie bycia wybranymi, należy ofiarować mu swoje posłuszeństwo. Ta legenda fascynuje małe dziewczynki, w tym Sadie. Razem ze swoimi koleżankami, w obawie przed porwaniem, dołączają do grupy jego wyznawców. Niewinna zabawa przeradza się w koszmar, gdy Sadie zaczyna słyszeć szepty i widzieć dziwne postacie wyłaniające się z cieni. Czy jej prośby zostały wysłuchane i stała się wyjątkowa?

Książka składa się z kilku osi czasowych (dzieciństwo Sadie, dorastanie Amber i wydarzenia obecne), które pozwalają nam powoli odkrywać wpływ przeszłości na obecne życie bohaterów. Ponieważ rozdziały z losami matki i córki są opisywane naprzemiennie, na początku czułam się trochę zdezorientowana. Jednak ciekawa fabuła i chęć poznania faktów sprawia, że coraz bardziej zagłębiałam się w lekturę.

Poznajemy dzieciństwo Sadie, która wraz z koleżankami została wciągnięta w zabawę, która miała sprawić, że człowiek z lasu zrobi z nich osoby wyjątkowe. Obawa przed tajemniczą postacią oraz chęć wyróżnienia się z grupy rówieśników sprawia, że dziewczynki z coraz większym zaangażowaniem wykonują polecenia ich liderki, Justine. Jednak, gdy Sadie zaczyna słyszeć szepty i miewać halucynacje, niewinna zabawa zamienia się w koszmar.

Gdy będąc na studiach zachodzi w ciążę, porzuca swoje nowonarodzone dziecko, mając nadzieję, że w ten sposób je chroni przed losem jaki ją spotkał.

Jednak jej powrót po szesnastu latach zburzy sielankowe życie, jakie Amber do tej pory wiodła.

Najbardziej intrygującą postacią w tej książce jest właśnie córka Saide, która stała się znana za sprawą morderstwa jakiego się dopuściła. Młoda dziewczyna wykorzystuje swoje pięć minut sławy i zgadza się na propozycję nakręcenia programu dokumentalnego, który ma przedstawić jej historię. Czytelnik nie wie kogo, za co i w jaki sposób Amber zabiła. Przez to dziewczyna jest dla nas zagadką i tym bardziej chcemy ją rozgryźć. Jej aktualne zachowanie wskazuje, że jest to osoba umiejąca manipulować ludźmi, kobieta bez emocji. Czy jednak wiemy o niej wszystko?

Książka ma ciekawą fabułę i mroczny klimat, który zachęca do rozwiązania zagadki. Jednak zakończenie nie do końca mnie zadowala. Powieść nie jest zła, ale nie jest też wybitna i raczej na długo nie zapadnie w pamięć. Jednak czyta się płynnie i z zainteresowaniem.

Historia opisana w książce „Człowiek z lasu” przypomina mi zbrodnię popełnioną dla Slendermana przez nastolatki ze Stanów Zjednoczonych. Dlaczego? Tutaj też mamy legendę, która stała się żywa i dramatyczne skutki jakie za sobą pociągnęła. I choć wydarzenia z książki są fikcją, to patrząc na przytoczoną zbrodnię, wcale nie jest to historia, która nie mogłaby się wydarzyć naprawdę.

Historia o człowieku z lasu, który porywa małe niegrzeczne dziewczynki. Najczęściej te które nie są posłuszne mu.

Więc tak. Para studentów ma zostać rodzicami, sa szczęśliwi i mimo przeciwności chcą wychować dziecko wspólnie. Po przyjściu na świat małej Amber, Sadie zaczyna się dziwnie zachowywać. Szepcze w kątach, wydaje się przestraszona. Pewnego dnia Sadie ucieka z domu by ochronić swoją córkę przed mrokiem. Wraca niespodziewanie po szesnastu latach wprowadzając każdego w szok. Jednak jej mąż od razu przebacza jakby nic się nie stało. To dość dziwne jednak przyjmuje ją pod dach i dalej kocha. Chcą naprawić wszystko i żyć jak normalna rodzina. Jednak demony nie lubią jak się o nich zapomina i z całych sił się zbliżają. Całe ich życie jest naznaczone przez mrok i cienie. Dochodzi do morderstwa z którego Amber zostaję uniewinniona. Zabiła czy nie? Dziewczyna staję się gwiazdą i ludzie chcą znać jej historię. Wokół Amber ciągle ktoś jest, tajemnicza dziewczyna wzbudza ogromne zainteresowanie swoją osobą i na podstawie jej opowieści ma być nakręcony film.

Z lekka bywałam znudzona tą książka i czasem ciągnęła się okrutnie. Jednak efekt końcowy był całkiem ciekawy. Postać Amber w sumie mnie denerwowała, taka niewyraźna i skryta, zarazem chętna na wywiady i błysk fleszy. Całokształt książki jest ciekawy i zastanawiający. Warto się porządnie skupić czytając ją żeby nie pogubić się.

Ja jestem na tak.

Zaintrygowana opisem na okładce „Człowieka z lasu” wiedziałam, że muszę czym prędzej sięgnąć po debiutancką powieść Phoebe Locke. Miałam nadzieję, że przeczytam świetny thriller psychologiczny, który wciągnie mnie od pierwszej strony i dostarczy porządnej dawki emocji. Przeczuwałam, że nie będzie to zbyt oryginalna historia, aczkolwiek wierzyłam, że świeże spojrzenie na nią nie raz porządnie mnie zaskoczy.

„Bywają takie sytuacje, w których człowiek uczy się doceniać to, co ma. I nie rozgrzebywać przeszłości.”

„Człowiek z lasu” miał zadatki na naprawdę dobry thriller psychologiczny z mroczną legendą w tle. Problem z nim jest jednak taki, że mimo iż historia ta ma potencjał oraz intryguje i zachęca do dalszego czytania, to jednocześnie akcja jakby stała w miejscu. Wydawać by się mogło, że skoro poprowadzono ją z trzech różnych perspektyw czasowych to czytelnik zostanie zasypany wydarzeniami, a akcja będzie pędzić jak szalona. Tymczasem jest tutaj wręcz przeciwnie. Autorka skupiła się przede wszystkim na stronie psychologicznej i jakby zapomniała o innych, tak istotnych dla książki elementach. Liczne zagadki, mroczne tajemnice oraz umiejętne mylenie tropów wbrew pozorom nie ratuje zbytnio sytuacji, a pozostawia po sobie jedynie niedosyt. Gdyby Phoebe Lock mniej skupiała się na stronie psychologicznej, a bardziej na legendzie i wydarzeniach to książka ta mogłaby odnieść nie mały sukces. Zwłaszcza, jeżeli zostałaby napisana w całości tak jak zakończenie, które bez wątpienia jest największym plusem tej książki.

Na początku wspomniałam, że spodziewałam się, iż autorka do znanego wszystkim schematu wniesie powiew świeżości. Niestety wbrew moim nadzieją tak się nie stało. Czytając „Człowieka z lasu” niemal do samego końca nie mogłam pozbyć się wrażenia, że czytałam już gdzieś praktycznie identyczną historię. Z tą różnicą, że opowiadała ona nie o człowieku z lasu, ale o Slendermanie, co w zasadzie w tym przypadku wychodzi na to samo. W końcu mamy tutaj tajemniczego mężczyznę, który żyje w lesie pełnym cieni, pojawia się z dziewczynką i porywa nieposłuszne rodzicom dzieci. Cóż, jak dla mnie wygląda to naprawdę podobnie jak historia Slendermana.

Pomimo tych wszystkich niedociągnięć trzeba jednak przyznać, że autorka miała naprawdę dobry pomysł na fabułę, a przyjemny i lekki język jakim się posługuje pozwala odrobinę przymknąć oko na powstałe niedogodności. W szczególności, że jest to debiut literacki pani Locke, aczkolwiek fakt ten nie usprawiedliwia tych wszystkich błędów.

„Ciekawa sprawa z tym zaufaniem - stale potrzebuje zapominania, wymazywania.”

Reasumując, debiutancka powieść Phoebe Locke nie jest może książką, która pochłonie czytelnika bez reszty oraz będzie zaskakiwać na każdym kroku, lecz można z nią miło i ciekawie spędzić czas. Co prawda na rozkręcenie akcji trzeba naprawdę długo poczekać, aczkolwiek zakończenie w pewnym stopniu rekompensuje ten czas. „Człowieka z lasu” poleciłabym, jednak głównie osobom dopiero rozpoczynającym swoją przygodę z thrillerem psychologicznym, ponieważ typowi miłośnicy tego gatunku mogą nie znaleźć akurat w tej historii tego czego szukają.

Aleksandra

Wszystkie cytaty pochodzą z książki „Człowiek z lasu” autorstwa Phoebe Locke.

Więcej na : http://tygrysica.tumblr.com/ oraz https://www.instagram.com/tygrysicaa/

Człowiek z lasu to debiut Nicci Clocke. Mam w zwyczaju na debiuty patrzeć mniej wymagająco, ale jeżeli książka ma być dla fanów Stephena Kinga toooo.... nie idźcie tą drogą!

Jest to opowiedziana w trzech ramach czasowych historia, na początku bardzo rozwlekła i bez większego wow, na ostatnich 20 stronach akcja nabrała dobrego tempa, jednak dla mnie to o wiele za późno.

Nie podobało mi się to, że za mało tej przerażającej legendy w książce. Trochę tak, jakby autorka wiedziała, że musi być straszny potwór, mniej więcej wiedziała jak go wsadzić w historię, jednak zabrakło pomysłu na samą legendę Człowieka z Lasu... brak odpowiedniej ilości tego przysłowiowego cukru w cukrze.

Osobiście się zawiodłam na tej książce. Nawet nie wiem, komu z Was ją polecić... Chyba tylko tym z Was, którzy lubią czytać debiuty ;)

Ciekawa propozycja czytelnicza, zwłaszcza w psychologicznym ujęciu wzbogaconym pobrzmiewającymi nutami pozazmysłowej wrażliwości. Zagłębiając się w intrygującą fabułę widzimy, że za głównym nurtem biegu zdarzeń kryje się coś strasznego, tajemniczego i osobliwego, co nie da się jednoznacznie określić i zdefiniować. Wnikamy w klimat miejscowej legendy, której echa wymknęły się spod kontroli, zasiały ziarno złowieszczych obrazów i zatrważających wyobrażeń. Wydaje się, że przeszłość została solidnie zakopana w otchłani mrocznego lasu, a jednak jej długie cienie znalazły drogę na światło dzienne. Z jednej strony wiemy, że to co nierealne nie ma prawa zaistnieć, a z drugiej płynnie dajemy się złapać w sidła zastawiane przez autorkę, niecierpliwie zastanawiamy się, co też tak naprawdę ma miejsce w życiu bohaterów powieści.

Poprzez różne głosy i perspektywy stopniowo przybliżamy się do prawdy, odkrywamy niewygodne fakty, dotykamy bolesnych ran, wysuwamy przypuszczenia i snujemy interpretacje. Logicznie poskładane elementy historii, scementowane ponurymi wizjami, zagadkowym proroctwem, szaloną przepowiednią. Podobało mi podsuwanie mylnych tropów i krążenie wokół incydentów. Powieść dobrze się odbiera, przebija atmosfera grozy i niebezpieczeństwa, lecz przydałoby się więcej zaskakujących akcji, dłuższego trzymania w niepewności, silniejszego podsycania napięcia. Zabrakło iskry zapalającej w pełni wyobraźnię czytelnika, odwołań do intensywnych emocji, sprawienia, że za nic nie chce się odłożyć książki zanim nie pozna się jej finalnej odsłony.

Jedno z wielu ascetycznych angielskich miasteczek, gdzie czas wydaje się płynąć spokojnym rytmem, prostota wnika w codzienność mieszkańców. Ale w rodzinie Bannerów nie wszystko jest tak jak powinno. Dziesięć dni po porodzie Sadie Banner porzuca nagle męża i dziecko, nikt nie wie, co kierowało kobietą i co stało się z nią stało. Po szesnastu latach Sadie wraca i jak gdyby nigdy nic zaczyna asymilować się z rodziną. Wszystko wskazuje na to, że klątwa ciążąca na dziecku, mająca źródło w przeszłości, została zdjęta, jednak w życiu młodziutkiej Amber wiele się dzieje. Z powodu dramatycznych zdarzeń wokół niej i podszyte sensacją zainteresowanie opinii publicznej, dziewczyna wpada w pułapkę bezwzględnych mediów, staje się najbardziej niesławną twarzą. Kto tak naprawdę dyktuje warunki w sprytnej grze pozorów, wyszukiwania słabych stron, manipulowania emocjami i przejmowania kontroli? Dociekliwi dziennikarze, nieszczęśliwa matka, obarczona przekleństwem córka, czy Człowiek z Lasu?

bookendorfina.pl