Dla Ellison

"Dla Ellison" leżała i czekała na swój czas, na lepsze dni. Czekała i to bardzo długo. Po przeczytaniu tej historii żałuję... Żałuję, że nie sięgnęłam po nią wcześniej. Dawno nie czytałam książki z takim motywem przewodnim i przyznam szczerze, że tęskniłam.

.

Młody chłopak, Hunter swój czas spędza na piciu, ćpaniu i imprezowaniu. Za karę zostaje zesłany do wujka, którego prawie nie zna i ma pomóc mu w remoncie domu. Nikogo teraz nie zaskoczę pisząc, że poznaje tam dziewczynę. Pełną życia i pasji Ellison.

.

Możliwe, że historia Huntera i Ellison nie jest niczym nowym, czasami przewidywalna, a czasami nieobliczalna, ale przede wszystkim jest też bardzo prawdziwa. Porusza różne tematy.

Uzależnienie. Choroba. Przyjaźń. Miłość.

Książki, w których pojawia się motyw śmierci zawsze mnie poruszają, boleśnie uświadamiają, że nasza przygoda w końcu dobiegnie końca i możliwe, że nie będziemy mieć czasu na spełnienie wszystkich swoich marzeń, więc nie możemy odpychać od siebie ludzi, a każdą decyzję podejmować w zgodzie z samym sobą.

Jaki to ma związek z książką?

Przeczytajcie, a sami zobaczycie.

Polecam też ominąć prolog i przeczytać go z epilogiem. Jako wstęp za dużo zdradza, a czytelnik wie zbyt wiele... szkoda.

Niemniej jednak zachęcam do przeczytania tej książki! Spędziłam z nią miło czas!

Po tę powieść sięgnęłam zachęcona bardzo pozytywnymi opiniami osób, które miały okazję czytać tę powieść w oryginale. Bardzo lubię książki, które długo nie dają o sobie zapomnieć, a przy tym wywołują całą burzę emocji, które towarzyszą mi podczas czytania.

Jak to często bywa, książka nie pochłonęła mnie tak jak inne czytelniczki, bo co tu dużo mówić... gusta są różne. Ja niestety nudziłam się przez pierwsza jej część okrutnie. Do brnięcia przez fabułę zmusiło mnie tylko to, że podjęłam się jej zrecenzowania, w innym wypadku z pewnością odłożyłabym ją na półkę „może kiedyś do niej wrócę". Z pewnością szybko bym o niej zapomniała, bo początek był naprawdę rozczarowujący.

Sytuacja zmieniła się, gdy Hunter już po przebojach z Ellison wraca na studia całkowicie odmieniony. To, co drażniło mnie w nim na początku powieści, czyli jego ignorancja, butność i niezdecydowanie, zmieniło się w cechy, którymi pragnie się pochwalić każdy dojrzały mężczyzna. Hunter zapragnął walczyć o to, na czym mu zależy wszelkimi dostępnymi środkami. Nie było to łatwe, bo na drodze stawała mu równie uparta i bezwzględna Ellison.

Jak już wspomniałam, początek powieści był raczej mało ciekawy. Historia sprawiała wrażenie lekko zabawnej powieści obyczajowej, w której niewiele niespodziewanych rzeczy może się zdarzyć. Na szczęście później fabuła nabiera rozmachu i obiera całkowicie inny kierunek, niż można się tego spodziewać. Myślę, że głównym powodem tak wysokich ocen powieści jest właśnie jej druga połowa i zakończenie, dzięki którym ta lektura z pewnością na długo pozostanie w mojej pamięci.

„Dla Ellison” jest piękną książką, która w ogólnym rozrachunku, sprawia bardzo pozytywne wrażenie. Nie jest to opowieść wciągająca od pierwszych stron, nie jest to historia, której nie można przestać czytać, ale niewątpliwie jest to książka bardzo życiowa, którą warto poznać.

„Dla Ellison” to powieść bardzo smutna i jednocześnie niosąca pociechę. Bywa zabawna, irytująca, a czasem niestety niezbyt porywająca, ale jednocześnie jest to książka, z której wiele można się nauczyć, a jej zakończenie sprawia, że odkłada się ją z uśmiechem na ustach.

Dobra materialne nie są w życiu najważniejsze. Możemy mieć piękne auto, ogromną pensję i mieszkać w pięknym domu, ale jeżeli nie mamy miłości to nie mamy niczego. Hunter główny bohater powieści myślał, że wygrał los na loterii, bo ma seksowną dziewczynę, zniewalający uśmiech i co tydzień może balować na szalonych imprezach. Pije, ćpa i uprawia seks przy każdej okazji. Ale czy jest szczęśliwy? Czy jego przyjaciele są prawdziwymi przyjaciółmi? Czy gorąca laska jest tą jedyną? Co się wydarzy kiedy na drodze lekkoducha stanie niepokorna dziewczyna? Gdy Hunter pozna Ellison cały jego świat przewróci się do góry nogami. Chłopak zacznie inaczej patrzeć na świat, ale czy to wystarczy, żeby zdobyć serce silnej blondynki? Zapraszam do zapoznania się z moją opinią!

Gdy miałem dziewiętnaście lat, interesował mnie tylko seks, narkotyki i imprezy. Miałem wszystko – wygląd, szybki samochód, gorącą dziewczynę. Nic w życiu nie było dla mnie ważniejsze.

Dopóki nie spotkałem Ellison James…

Kiedy spotkałem ją po raz pierwszy, była jak rozwścieczony byk. Wepchnęła mnie do błota i obrzucała wyzwiskami tak szybko, że ledwo nadążała z ich wymówieniem.

Była złośliwa.

Była nieuprzejma.

Wyprowadzała mnie z równowagi jak żadna inna kobieta.

Spędziłem z nią lato i towarzyszyłem jej przez trzy miesiące…

Otworzyła mi oczy.

Zmieniła moje życie.

Sprawiła, że stałem się lepszym człowiekiem.

Wiecie co? Nie wiem co się dzieje na rynku czytelniczym, ale ostatnimi czasy trafiam na same perełki czytelnicze. Znowu chciałabym ponarzekać na przeczytaną książkę, wytknąć błędy autorowi i "pojechać" po bohaterach, ale nie mogę tego zrobić. Muszę i chcę być uczciwa wobec Was i siebie. Kilka dni temu skończyłam czytać "Dla Ellison" i zakochałam się w tej historii. Początkowo myślałam, że będzie to kolejna pozycja z nurtu new adult, którą szybko przeczytam i rozgryzę, ale jak widać troszeczkę się pomyliłam. Po pierwsze teraz po przeczytaniu powieści M.S.Willis nie zaliczyłabym jej do pozycji z tego gatunku, lecz do bardzo dobrej obyczajówki. Po drugie z całą pewnością nie jest to przewidywalna i łatwa historia do rozgryzienia. Czytałam tę powieść i nie wiedziałam co może mnie czekać na kolejnych stronach. Nie miałam pojęcia w którą stronę pójdzie kreacja Huntera i kiedy nastąpi jego przemiana. Byłam ciekawa kim dla niego była Ellison i jak zakończy się ich opowieść. Czy będą razem? A może Ellison ucieknie z innym? Miałam tyle pytań w głowie i żadnych odpowiedzi, dlatego kiedy tylko książka do mnie przyszła wzięłam się za jej czytanie i... musiałam przerwać. Nie chciałam szybko przeczytać "Dla Ellison", bo pragnęłam delektować się tą historią. Czy dobrze zrobiłam? Oczywiście, że tak! Nie czytajcie tej książki, bo dużo stracicie.

Teraz kiedy piszę tę opinię zastanawiam się co najbardziej podobało mi się w książce. Kreacja bohaterów była na szóstkę z plusem, fabuła również, ale moje serce najbardziej skradła przemiana głównego bohatera. Obserwowałam jak Hunter dojrzewa i inaczej patrzy na otaczający świat. Od początku widziałam w nim dobrego, lecz zagubionego młodego człowieka, który próbuje odnaleźć się w trudnym świecie. Z łobuza, lekkoducha i rozpieszczonego chłopaka zamienił się w mądrego, odpowiedzialnego i silnego mężczyznę. A dzięki komu taki się stał? Jak myślicie? Oczywiście dzięki pięknej, inteligentnej i tytułowej Ellison.

Jestem pewna na tysiąc procent, że zakochacie się w postaci Elisson, bo jest to naprawdę intrygująca i silna postać kobieca. Ta dziewczyna nie mdleje na widok pierwszego i przystojnego faceta. Gdy poznaje Huntera od razu zwraca mu uwagę i ustawia go do pionu. Lubię takie charaktery, bo dzięki nim książka nabiera charakteru i szczerości. A ile można czytać o słabych i naiwnych bohaterkach, prawda? W każdym razie na pewno polubicie się z silną osobowością Ellison i przemianą Huntera. Ta dwójka chwyci Was za serducho, bo nie są irytujący i wyidealizowani. Popełniają błędy, żyją chwilą i kochają całym sercem. Takie postacie moglibyście poznać nawet w prawdziwym życiu, bo niesamowicie realistyczni i szczerzy w swoich wyborach.

Powinniście przeczytać "Dla Ellison" z wielu powodów, ale ja wymienię tylko kilka. Każda czytelniczka odnajdzie się w tej historii, ponieważ jest to piękna opowieść o wielkiej miłości i ogromnej przemianie. W chwili kiedy Hunter poznaje tytułową dziewczynę, zaczyna inaczej spostrzegać otaczający świat. Seks, narkotyki i niezdrowe imprezy przestają być dla niego interesujące. Chłopak zaczyna dostrzegać piękno w najmniejszych uczynku, w dobrym słowie i w uśmiechu bliskich. Ta opowieść udowadnia nam, że w każdym momencie życia możemy się zmienić. Nigdy nie jest za późno na zmianę i na prawdziwą miłość. Jeżeli chcecie przeczytać coś pięknego, silnego i trwałego to powinniście przeczytać "Dla Ellison". A! Jeszcze jedno. Dla niektórych osób warto się zmienić. Polecam!

Nieszczęścia podobno chodzą parami. Nie pytają o zgodę, nie rozczulają się nad ofiarami. Po prostu są, przychodzą w zgodzie z losem i zawsze dopełniają dzieła. Czy zatem można je pokonać?

W poszukiwaniu powieści pełnej emocji i mocno bazującej na prawdziwym życiu trafiłam na lekturę M.S. Willis. To miała być lekka, niezobowiązująca lektura w sam raz na lato i faktycznie taka się okazała. W bonusie jednak otrzymałam sporo emocji, momentów wzruszeń oraz niepohamowanego śmiechu wywołanego codziennymi perypetiami głównych bohaterów. Spędziłam przyjemne chwile w towarzystwie tej powieści i przyznaję: to był bardzo dobrze zainwestowany czas.

Gdyby nie wcześniejsze wybory Huntera, być może nigdy by się nie spotkali. Jego młodzieńcze nastawienie do świata niemal doprowadziło go do zguby. Alkohol i narkotyki były jego towarzystwem równie często co piękne kobiety. W końcu był młody i bogaty - dlaczego miał z tego nie korzystać? Rodzice odesłali go zatem do wuja, na Florydę, by tam zrozumiał, że życie to coś więcej niż jedna wielka impreza. I tak poznał Ellison, dziewczynę z pazurem, która pokazała mu jak można cieszyć się dniem.

Czasami nie potrzeba wymyślnej fabuły. Wystarczy zwyczajna historia przypominająca prawdziwe życie. Takie książki lubię najbardziej - mogę wyobrażać siebie na miejscu głównych bohaterów, zastanawiać się jak ja postąpiłabym na ich miejscu i łatwiej rozumieć ich wybory. Willis to wszystko mi umożliwiła zbliżając do bohaterów tak bardzo jak to tylko możliwe. Polubiłam tą dwójkę od pierwszych stron, z przyjemnością brałam udział w ich słownych potyczkach i na własnej skórze odczuwałam posmak przeszłości, która nie chciała ich opuścić. Nawet nie zauważyłam, kiedy zamknęłam ostatnią stronę a już miałam ochotę otworzyć książkę ponownie i rozpocząć ją na nowo.

Na początku myślałam, że to niepozorna lektura z gatunku romansu obyczajowego, podobna do wielu. Autorka jednak szybko rozwiała moje podejrzenia prezentując przede mną książkę o życiu, o uczuciach i oczekiwaniach, o prawdziwych wydarzeniach które być może miały faktycznie miejsce w świecie. Śmiałam się i płakałam razem z bohaterami, uczyłam się wraz z nimi jak czerpać od życia to co najważniejsze i z przyjemnością patrzyłam jak zagubienie Huntera ustępuje miejsca zrozumieniu.

Miłość, która pojawia się nieoczekiwanie. Przygoda, której nie sposób zapomnieć. "Dla Ellison" to powieść, która bawi do łez, zmusza do myślenia i chociaż nie zauważa się tego na pierwszy rzut oka - jest wielką lekcją życia. Jednak to co zapamiętam z niej najbardziej to emocje: przeróżne i dojrzałe, świadome każdego kroku. Pozostaję pod wrażeniem książki M.S. Willis i mam nadzieję, że i Wy zdecydujecie się dać jej szansę.

„Dla Ellison” jest książką z przesłaniem, chociaż nie kojarzę autorki, postanowiłam jej się przyjrzeć baczniej i objąć jej książkę patronatem, dlaczego? Lubię historię, które mają do przekazania coś istotnego, wartości, o których może i na co dzień pamiętamy, jednak nie zawsze zdajemy sobie sprawę z tego, że dla kogoś wcale nie są takie oczywiste, jak dla nas. Młodość ma swoje prawa, ale także i zasady, jeśli zapomni się o ich przestrzeganiu, nie pilnuje się cienkiej granicy, można wpakować się w nie małe tarapaty. Dążenie do autodestrukcji nie zawsze przybiera mroczne barwy dla tego, kto się zatacza w jej kierunku. W życiu spotykamy wiele różnych osobowości, jedne nie zagrzeją w niej miejsca na dłużej, drugie będzie nam miło wspominać, o innych nie będziemy w stanie sobie przytoczyć nic barwnego. Są też takie, które swoją energią i światłem potrafią je zawojować, przekształcić i pociągnąć ze sobą w miejsce, w którym nigdy wcześniej nie chciało się przebywać. Takim światłem tej powieści dla głównego bohatera była Elisson James, dziewczyna, która zmieniła wszystko.

„Moje serce nie było tutaj, nie było go w murach tej szkoły, czy w murach tego mieszkania. Ono było w małym, drewnianym domku w środki niczego na Florydzie i właśnie TAM powinienem teraz być”.

Książka rozpoczyna się prologiem, który sam w sobie chwyta za serce, dorosły mężczyzna o genialnym umyśle odnajduje lekarstwo na raka. Wreszcie ludzkość tego dokonała, jest szansa na to, aby godnie żyć i go zwalczyć, to wielkie poruszenie w całym, nie tylko w medycznym świecie. Mężczyzna miał wygłosić przemówienie dla całej społeczności, opowiedzieć o swoich badaniach, które w końcu zaowocowały tym, czego ludzkość od tak dawna poszukiwała. Odniósł sukces, spektakularny sukces, stał się człowiekiem, który będzie poważany, o którym młodzi ludzie będą się uczyć w szkole. Znał tą presje, chciał wypaść, jak najlepiej, jednak kiedy przyszło mu dojść do głosu nie liczyły się skomplikowane wzory, skrupulatnie przygotowana wypowiedz zapisana na pliku kartek. Liczyła się ona, to zawsze chodziło o nią i zawsze będzie. Mężczyzna był szczery zgodnie ze swoimi przekonaniami i sercem, dlatego powiedział wprost, kto był powodem, dla którego tak ciężko pracował, kto go nakierował na właściwą drogę, a była to Ellison James, a starszym mężczyzną był nie kto inny, jak Hunter.

„Nasze życia są jak książki, Hunter. Każdy dzień jest kolejną stroną, każdy rok kolejnym rozdziałem. Tak jak książki nasze życia się kończą, ale nasze historie… nigdy nie zostaną zapomniane. Żyjemy w sercach i w myślach tych, którzy nas kochają”.

Hunter to bardzo inteligentny nastolatek pochodzący z bardzo zamożnej rodziny, miał na wyciągnięcie ręki wszystko, co chciał, czego nie chciał, a także to, czego nie potrzebował. Był znużony swoim życiem, o nic przecież nie musiał się starać, imprezy stały się jego integralną częścią, a z nimi alkohol i mocniejsze używki. Niezbyt inteligentne panienki pchające się do łóżka i liczące na stanie się częścią jego rodziny, przygodny seks, rozładowanie emocji. Narkotyki i alkohol sprowadziły go na samo dno, a już na pewno jego samochód na dno basenu. Czara goryczy została przelana, chłopakiem trzeba było potrząsnąć, aby w końcu się obudził. Hunter słuchał kazań rodziców bez większych emocji, dopiero, kiedy przyszło do odebrania wszelkiej elektroniki i plastików, czyli kart kredytowych, a jego wakacje miały się przenieść na Florydę do wuja i to wcale nie na plażę, a do fizycznej pracy. Rodzice liczyli, że taka zmiana korzystnie wpłynie na ich syna.

„Ta dziewczyna była lepsza niż jakikolwiek narkotyk, którego próbowałem, a jeszcze nawet do niczego między nami nie doszło”.

Styl życia jego wuja tak bardzo różnił się od tego, którego znał i przywyknął w domu, był bardziej skromny, swojski, zmianą, która była na tyle znacząca, że przewróciła jego światopogląd było poznanie Ellison James. Było dość zabawne, a następne chwile, które z nią spędził głównie były kłótniami. Elle była niesamowitą osobą, która pragnęła coś zmienić, studiować leśnictwo, obawiała się tego, że stanie się nieistotna, nie zostawi niczego po sobie. Dbała o przyrodę i o ludzi, w życiu poszukiwała czegoś więcej niż alkohol i imprezy. Ellison była niezwykle energiczna i żyła pełnią życia. Tak bardzo się różnili, a mimo wszystko los skrzyżował ich drogę. To było przeznaczenie. Popchnęła Huntera do działania, aby stawiał sobie wyzwania, a nie balansował po wyznaczonym torze, którego tak naprawdę nie chciał. Bez wątpienia byli jak ogień i woda, pochodzili z innych środowisk, wiedzieli, ze czas, który otrzymali nie był wieczny. Zbliżały się studia, a wraz z nimi powrót w rodzinne strony i duży krok w dorosłość, tylko, co jeśli to drugie zbyt mocno wyryło się w myślach i sercu? Czy znajdą odwagę by zawalczyć o to co piękne i wartościowe?

„Leniwie przesuwał dłońmi w górę i w dół moich łydek. Nie chciałam tego przyznać, ale jego dotyk robił dziwne rzeczy z moim ciałem i czerpałam przyjemność z tego kontaktu. Było to uczucie prawdziwe, naturalne. Poznałam Huntera niedawno, ale moja dusza go rozpoznawała, przez co nie trudno było mi wpaść w poczucie, jakbym znała go od zawsze”.

„Dla Ellison” to bardzo mądra i wzruszająca powieść, która skruszy najbardziej zatwardziałe serce, to jedna z tych opowieści, o których nie możesz zapomnieć. Myślę, że potrafi zmienić nastawienie, przypomnieć o tym, co ważne zupełnie jak główna bohaterka. To nie jest zwykły letni romans, prosty i błahy, jest w nim znacznie więcej, pozostawi cię ze łzami w oczach, gęsią skórką na rękach i uśmiechem na twarzy. W książce mamy wiele motywów tych trudnych, jak śmierć, żałoba i walka z chorobą, próby znalezienia sensu własnego życia. Hunter potrzebował celu, do którego mógłby dojrzeć i dążyć, czegoś, co byłoby dla niego wyzwaniem. Zmienił się, kiedy tak naprawdę poznał, czym jest miłość, poczuł ją na własnej skórze i sercu.

„Dla Ellison” nie da się odłożyć, a kiedy już to robiłam były to bardzo krótkie chwile, ulotne, takie, w których trzymanie książki, czy czytnika bardzo przeszkadzało. Przez tą historię się płynie, możecie powiedzieć, że jest schematyczna, może trochę przewidywalna, ale to dobrze, bo nie wyobrażam sobie, aby między bohaterami nie wydarzyło się tyle różnych rzeczy. Polecam z całego serca „Dla Ellison” i życzę wam wiele niesamowitych emocji, które mnie towarzyszyły podczas czytania.

❤"To mnie właśnie przeraża. Świadomość, że kochane osoby znikną z mojego życia i już nigdy więcej ich nie zobaczę."

.

.

Życie niektórych nastolatków to wieczna impreza. Uważają, że młodość to czas na szaleństwa i zdobywanie nowych doświadczeń. Nie zdają sobie sprawy, jak swoim nieodpowiedzialnym zachowaniem marnują czas, swoje cenne chwilę, na używki, które uważają w swojej egzystencji za najważniejsze. Ale czasem potrzebujemy tylko jednego bodźca, jednej osoby, aby pokierowała nami i obdarzyła nas uczuciem, żebyśmy mieli dla kogo tej zmiany dokonać i w niej trwać.

Na pierwszy rzut oka wydawać by się mogło, że życie dziewiętnastoletniego Huntera jest proste i pozbawione jakichkolwiek problemów. Od szesnastego roku życia mieszka sam, ma najpiękniejszą w szkole dziewczynę a jego codzienność wypełnia seks, narkotyki i imprezy. Ma pieniądze i rodziców, którzy nie zwracają na niego zbytniej uwagi a troszczą się jedynie o to, aby jego karta platnicza była zapełniona. Można sądzić, że ma wszystko, czego współczesny nastolatek pragie, ale to nieprawda. Hunter nie doświadczył jednej jedynej rzeczy ważniejszej niż wszystko inne. Nie poznał oblicza prawdziwej miłości, nawet tej rodzicielskiej. Ale to zmienia się w chwili, gdy poznaje Ellison...

Pierwsze spotkanie tej dwójki jest dość wybuchowe i niecodzienne. Ale dziewczyna zaczyna coś w nim zmieniać. Jego priorytety i wartości życiowe ulegają przewartościowaniu, bo wreszcie ma kogoś dla kogo, chcę stać się lepszym człowiekiem. To dzięki Ellison zaczął dostrzegać rzeczy naprawdę w życiu ważne. Ona otworzyła mu oczy i zmieniła jego egzystencję.

.

Nie jestem osobą, która często się wzrusza. Trzeba naprawdę wiele, aby jakiś film czy książka wywołały we mnie ogromne emocje. Ale pani M. S. Willis udało się mnie zmiękczyć. "Dla Ellison" to pierwsza w tym roku powieść na której uroniłam łzę a moje serce zostało złamane. Nie tego spodziewałam się po tym tytule. Myślałam, że Hunter będzie typowym bad boyem, któremu po wyjeździe na wieś da się w znaki brak imprez czy używek, ale nie. On wziął się do pracy, zaczął pomagać wujkowi. Nie siedział bezczynnie, za to zabrał się wreszcie za przemyślenia dotyczące swojego jak dotąd bezwartościowego życia. Nigdy nie doznał prawdziwej, rodzicielskiej miłości. Został pozostawiony sam sobie, bez nadzoru i bliskości bliźniego. Dzięki swojej znajomości z Ellison nauczył się doceniać ciszę, przyrodę oraz dary natury. Piesze wędrówki stały się dla niego codziennością. Wziął sobie do serca słowa ale też postępowanie dziewczyny. Nie zmienił się gwałtowanie, ale jego stopniową metamorfozę było widać gołym okiem. Dla Ellison pragnął stać się lepszy, chciał być jej godzien. Starał się ją wspierać w trudnych chwilach, mimo iż ona była uparta i nie dopuszczała go do siebie. Pragnął z jej strony jakiego kolwiek uczucia, nie musiała być to miłość, ale chciał, żeby była jego przyjaciółką, żeby mieć jakiś cel w życiu. Tytułowa bohaterka była osobą wybuchową, silną i temperamentną. Od razu ją polubiłam, tę jej determinację i prawdziwość. Kochała naturę, troszczyła się o bliskich bardziej niż o siebie. Nie chciała pokazać komukolwiek swoich słabości, ze wszystkim próbowała radzić sobie sama.

Historia tej dwójki jest złożona z takich problemów, jakie mogą spotkać i dotknąć każdego z nas, przez co staję się powieścią uniwersalną. Jeśli chodzi o epilog to nie mam słów. Były i śmiech i łzy, po prostu piękne zakończenie tej niesamowitej historii.

.

"Dla Ellison" niewątpliwe jest bolesną, głęboką i prawdziwą lekcją życia. Chłopak zakochuje się w dziewczynie, która zmienia jego życie. Jest osobą, dla której wykorzysta swoje intelektualne zdolności do wyższych celów naukowych. To dla niej staje się lepszym człowiekiem, a ona pokazuję mu za to jak wygląda prawdziwa miłość. Ta piękna, niosąca naukę historia mówi, że należy cieszyć się każdym dniem i wykorzystywać go w pełni. Ale trzeba mieć też na uwadze to, że nasze życie na ziemi to nie koniec. Bo gdzieś tam wysoko zaczniemy wszystko od początku z osobami, których już nie ma ale ciągle darzymy ich miłością. Mogę powiedzieć tylko tyle: przeczytajcie! Bo to taka powieść, po którą trzeba samemu sięgnąć, żeby zrozumieć jej wyjątkowość i poznać bolesną lekcje jaką daje.

Hunter ma 19 lat. Jest z  baaaardzo bogatego, pozbawionego uczuć domu, jest zadziwiająco inteligentny i czeka na niego stypendium w Harwardzie. Czeka, bo już dwa lata temu powinien skończyć szkołę średnią ale zamiast do niej uczęszczać woli dragi, seks i szybkie samochody, słowem pieniądze swoich rodziców. Tolerowanie z ich strony się kończy, po nocy, w której Hunter swoje bmw "parkuje" w ich luksusowym basenie. I tak zaczyna się jego przygoda (hmm, zsyłka) na dziką Florydę. Rodzice pozbawiają go kart kredytowych i elektronicznych zabawek a ubogi wujek ma "zrobić z niego człowieka". Tam poznaje Ellison. Dziewczynę, która nie daje sobie w kaszę dmuchać, kocha naturę a przy tym jest mądra i piękna. Wiadomo! Nie zdradzę więcej. Napiszę, tylko, że oprzytomnieje, zacznie czerpać ze swoich możliwości intelektualnych a skorzysta na tym wielu ludzi na świecie. Ckliwe? Pewnie tak. Ale droga do tego wcale nie jest oczywista a  mnie się zwyczajnie podobało.

Choć wiem, że popyt jest, ja osobiście nie chwyciłabym za tę książkę w księgarni. A szkoda bo to jest naprawdę przyjemna obyczajówka. Nie nudziłam się, fabuła wciąga. Czasami jest z humorem. Jest też mądrze, o ważnych wartościach w życiu. Treść bez większych wulgaryzmów. Seksem nie ocieka. Wiadomo, że musi być trochę lukru bo "ten typ tak ma", ale jest i smutno, i budująco. Nie mam porównania ale raczej nie jest sztampowo i przewidywalnie. No i ok, sucz ze mnie niemała ale łza się zakręciła🙈

Jeszcze dodam; mam przed sobą książkę zapisaną po brzegi. 300 stron, ze śladowym marginesem, bez wielkiej czcionki. Jak dla mnie, wydawnictwo czytelnika nie oszukało.

Hunter to trochę taki rozpieszczony, a za razem "porzucony" przez rodziców nastolatek, który jest bardzo inteligentny. Nauka idzie mu bez problemów. Interesują go tylko imprezy, narkotyki i seks.

Gdy miarka się przebrała został wysłany na Florydę do wujka i kuzynostwa. Bez telefonu i komputera. Tam poznaje Ellison James.

Ellison jest dziewczyną z ostrym charakterem i wybuchowym temperamentem. Jest złośliwa, uszczypliwa, pamiętliwa i niemiła. Ich pierwsze spotkanie wygląda jak przejście dwóch tornad w jendym miejscu.

Hunter mimowolnie zakochuje sięw Ellie, która nieświadomie zmienia jego życie na lepsze.

Bardzo lekka i przyjemna historia. Bohaterowie mają bardzo wyraźnie określony charakter. Czytając tę pozycję mogłam się pośmiać, a chwilami rozczulić nad zachowaniem bohaterów. Jest to książka o życiu i o problemach, z którymi my, ludzie, borykamy się na co dzień.

Miłość, przyjaźń, nienawiść, choroba i popełnianie błędów. To główne tematy, jakie są poruszane w tej powieści. Autorka swoją książką w bardzo prosty i łatwy sposób pokazuje nam, jak trudne do podjęcia są decyzje, i jak łatwo popełnić błąd, który może sporo kosztować.

Hunter i Ellison to zupełne przeciwieństwa.

On rozpuszczony i rozwydrzony.

Ona spokojna, dobrze wychowana i ostra.

Razem tworzą mieszankę wybuchową.

Jednak mówią, że przeciwieństwa się przyciągają, prawda?

Rewelacyjna pozycja!

Polecam!