Do ostatniego słowa

Byle być sobą

Byle być sobą do końca

Inni nie mogą

Inni nie mogą do końca

Do końca

Sobą zostać

Byle by kochać

Wierzyć że warto chcieć więcej

Byle by poczuć

Poczuć czym w życiu jest szczęście.

M. Szpak , "Byle być sobą"

Samantha McAllister jest przedstawicielką Szalonych Ósemek, elitarnego grona dziewcząt w swoim liceum. Dziewczyna ma niemal wszystko o czym marzy, lecz szybko okazuje się, że nawet osoba uchodząca za idealną skrywa sekrety.

Sam najbardziej obawia się odsłonięcia przed Alexis , Olivią, Hayley i Kaitlyn,ponieważ doskonale wie jak wiele może stracić.

Jednak.. pewnego dnia w grupie następuje rozłam. Chcąc ukryć swoje emocje Sam trafia do szkolnego Teatru , a tam poznaje Caroline.

Nowa koleżanka wprowadza ją do Zakątka Poetów, grupy szkolnych wyrzutków , których Jednak łączy wspólna pasja.

Czy Samantha odnajdzie swoje miejsce? Czy będzie w stanie przełamać niechęć jaką żywi do niej wrażliwy gitarzysta, Andrew?

Ileż ta książka ma w sobie piękna i głębi. Wywołała we mnie mnóstwo emocji i pozwoliła na nowo odkryć wrażliwą stronę duszy

Tamara Ireland Stone stworzyła niesamowitą powieść o lękach, miłości, toksycznych relacjach, marzeniach i potrzebie bycia sobą. Pokazała jak piękne są słowa i jak wiele mogą dać nam i innym.

Nie zdradzę więcej- zapraszam do magicznego świata niezwyklej szesnastolatki.

Ta książka wywoła wzruszenie i zachwyt. Polecam całym sercem

Bohaterką książki jest Samantha McAllister - szesnastoletnia dziewczyna, która na co dzień żyje w "idealnym" świecie. Świecie, w którym wartości oraz ocena innych kręcą się wokół modnego ubrania, perfekcyjnego makijażu i drogich gadżetów, a przyjaźń nie jest bezinteresowna i wymaga coraz większych poświęceń.

Pod maską idealnego życia młodziutka Sam skrywa swoje prawdziwe ja - zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, natrętne myśli i zachowania, z którymi nie może sobie poradzić. Z obawy przed odrzuceniem przez toksyczny krąg przyjaciółek i wykluczeniem ze szkolnej elity dziewcząt, a co za tym idzie - widmem samotności, Sam ukrywa swoje problemy. Tak się dzieje do czasu, gdy pewnego dnia dziewczyna poznaje Caroline. Ta zabiera ją do tajnego klubu zwanego Zakątkiem Poetów, który zrzesza wykluczoną społecznie młodzież kochającą poezję. To miejsce okazuje się dla Sam wprost wymarzone. Wreszcie może być sobą, nie musi nikogo udawać, a jej problemy wydają się być podobne do innych... To tutaj, wśród ludzi takich jak ona, odnajduje bezinteresowną przyjaźń, zrozumienie i wsparcie, a przede wszystkim siłę do walki o swoje zdrowie. I wszystko byłoby dobrze, gdyby nie pewna rozmowa, która wywraca jej zaczynający układać się świat do góry nogami i sprawia, że nic już nie jest takie, jak było....

"Do ostatniego słowa" to niezwykła książka o codziennej cichej walce, jaką wielu zna nas toczy - walce z samym sobą, swoimi słabościami i demonami... Walce o "normalność" i dopasowanie się do innych.

Książka porusza temat akceptacji, wyrozumiałości i pokory wobec wszystkiego, co odmienne i często niezrozumiałe. Skłania do refleksji na temat zdrowia psychicznego i jego zaburzeń.

Ujęła mnie dojrzałość, a jednocześnie subtelność, z jaką Autorka pisze o problemach dorastajacych młodych ludzi, o ich nieustającym poszukiwaniu miejsca w świecie, pomimo licznych niepowodzeń i braku wsparcia.

"Do ostatniego słowa" to książka o życiu w cieniu zaburzeń psychicznych, ale też o pierwszej miłości, która przychodzi nagle i niespodziewanie. To wreszcie powieść o poezji i akcie twórczym, jako sposobie wyrażania swoich najskrytszych marzeń i myśli...

Myślę sobie, że takie książki jak ta, uwrażliwiają na problemy, z jakimi mierzą się inni, pozwalają zobaczyć coś, czego na pierwszy rzut oka nie widać; uczą dostrzegać i rozumieć drugiego człowieka, a przede wszystkim akceptować go takim, jakim jest.

Cudowna i szalenie mądra książka, która na długo pozostanie w moim sercu .

Czytajcie!

Są książki które poruszaja do głębi, takie które zostawiaja trwały ślad w sercu i pamięci. Skłaniają do refleksji, rozmyłań, zastanowieniem się nad wieloma istotnymi sprawami.

"Do ostatniego słowa" to właśnie jedna z takich książek. Po zakończeniu jej czytania długo jeszcze siedziałam zamyślona nad historią głównej bohaterki. To bardzo wartościowa pozycja poruszająca temat zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych z jakimi zmaga się główna bohaterka Samantha McAllister. Jednak poza wątkiem wiodącym, autorka porusza wiele innych ważnych tematów takich jak dążenie za wszelką cenę do akceptacji w grupie równieśniczej, dążenie do bycia idealnym w oczach innych i o życiu w kłamstwie w obawie przed krytyką i oceną koleżanek i kolegów. To też książka po poszukiwaniu własnej drogi, prawdziwej przyjaźni, miłości, szczęścia oraz zrozumienia; o próbie akceptacji siebie bez względu na swoją odmienność.

Historia Samanthy zrobiła na mnie duże wrażenie, poruszyła mnie, niejednokrotnie powodując, że przełykałem gule w gardle i czując łzy zbierające się pod powiekami, czując ból w sercu. Ta dziewczyna, każdego dnia zmagała się ze swoimi słabościami tworząc jednocześnie przekłamany obraz siebie w oczach innych. Dusiła się, wewnętrznie cierpiała, pragnąc dorównać innym, za wszelką cenę darząc do doskonałości. Pragnąć sprostać oczekiwaniom grupy równieśniczej jaką się otaczała, jednocześnie nie mogąc pokazać siebie taką jaką jest naprawdę.

Wszystko zmieniło się kiedy dzięki Caroline - dziewczynie poznanej na szkolnym korytarzu trafiła do Zakątka Poetów. Miejsca które zrzesza ludzi który różnią się od tego idealnego towarzystwa jakim otaczała się Samantha do tej pory. Dzięki nim uczy się jak wyrażać siebie za pomocą sztuki i słowa pisanego. To miejsce działa na nią terapeutycznie, odblokowuje, pomagając jej się otworzyć, wyrażać siebie i to co czuję, ale przede wszystkim zaakceptować siebie taka jaka jest. Inną, wyjątkową, z zaletami i wadami które przecież ma każdy bez względu na to czy cierpi na zaburzenia czy też nie.

Mimo, że historia Sam niejednokrotnie złamała mi serce i wywołała wszechogarniający smutek, który wypełniał moje serce to uważam, że to pozycja który powinien przeczytać każdy.

Piękna, wartościową, skłaniająca do refleksji, uświadamiająca jak wielką walkę toczą osoby zmagające się z zaburzeniami i chorobami psychicznymi, takie które odstają od przyjętego w społeczeństwie kanonu. Gorąco wam ją polecam??

„Do ostatniego słowa” to książka o Samanthe McAllister, która zmaga się z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi. W gronie swoich przyjaciółek często czuła się jak piąte koło u wozu. Ukrywa przed nimi swoje problemy psychiczne. Pewnego dnia poznaje Caroline, która zaprowadza ją do małej salki, zwanej Zakątkiem Poetów. Podczas spotkań z grupa nastolatków, które w jakimś stopniu czują się odrzucone przez rówieśników, dziewczyna czuje, że w końcu może być sobą i odpocząć od ciągłych wymagań wobec niej. Poznaje tam również Aj, chłopaka który stał się jej bardzo bliski.

W książce dzieje się nie wiele, a zarazem bardzo dużo. Bardzo polubiłam Sam. Miałam ochotę ja nie jeden raz przytulić. Nie podobały mi się jej relacje z przyjaciółkami. Czytając miałam wrażenie, że to nie jest przyjaźń. Trzymałam za nią kciuki by potrafiła zostawić stare znajomości i z podniesioną głową weszła w nową grupę.

Książka potrafiła dostarczyć mi wielu emocji. Może nie doprowadziła mnie do łez, ale na pewno zostanie w mojej głowie na dłużej. Zabrakło mi w niej trochę bardziej rozwiniętego wątku miłosnego z AJ. Chciałabym bardziej poznać tego chłopaka. Wydaje się również ciekawą postacią, która w dzieciństwie trochę przeszła.

„Do ostatniego słowa” to książka nie tylko o problemach psychicznych z jakimi borykają się dzisiaj młodzi ludzie. Jest to również powieść o poszukiwaniu swojego miejsca, przyjaźni i o uświadomieniu sobie, że każdy z nas popełnia błędy i nigdy nie jest za późno by się do niech przyznać i spróbować je naprawić.

Bardzo lubię od czasu do czasu sięgnąć po literaturę młodzieżową. Jest to dla mnie ciekawa odskocznia od książek, które czytam na co dzień, a dodatkowo niektóre z nich mogą być bardzo wartościowe. Taka właśnie jest "Do ostatniego słowa". To historia, która wywołała we mnie ogromne emocje i z pewnością zapamiętam ją na długo.

Samanta jest typową nastolatką, która skrywa jednak pewien sekret - zaburzenia obsesyjno-kompulsywne. Każdy dzień jest dla niej wyzwaniem z powodu natłoku myśli. A presja ze strony rówieśników i toksyczne koleżanki z pewnością nie ułatwiają jej życia. Pewnego dnia spotyka Caroline, która zabiera ją do Zakątka poetów, gdzie spotykają się miłośnicy poezji. Samanta wreszcie czuje, że znalazła swoje miejsce na ziemi. Kiedy dziewczyna sądzi, że powoli odzyskuje kontrolę nad swoim życiem, wtedy staje się coś, czego absolutnie się nie spodziewała. Jak wpłynie to na Samantę?

Autorka stworzyła zarówno bardzo interesującą, jak również niezwykle wartościową historię. Ukazuje nam zwyczajną, młodą dziewczynę, która na co dzień musi mierzyć się z wieloma problemami. I nie dotyczy to tylko jej zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych. Presja ze strony rówieśników, sprostanie "wymogom" grupy, dążenie do ideału - to tylko część tego, z czym musi mierzyć się Samanta. Znajomość z Caroline całkowicie odmienia jej życie. Pokazuje, że jest inny świat, gdzie nie musi dostosowywać się do innych, a przede wszystkim nie musi udawać. Samanta tak bardzo bała się, że ktoś pozna jej sekret, a co za tym idzie, że z tego powodu ją odrzuci, że gdzieś po drodze zagubiła prawdziwą siebie. Autorka ukazuje nam przemianę Sam, trudną, ale jakże istotną dla jej życia. Widzimy, jak wiele musiała przejść, aby zrozumieć, że to ona i jej potrzeby są ważne. Jak odnalazła wreszcie to, co ją uszczęśliwia i znalazła odpowiednie osoby, przy których może po prostu być sobą. To bardzo silna postać, choć jej droga do zrozumienia siebie z pewnością nie należała do łatwych. Opisy jej stanu psychicznego wywoływały we mnie duże emocje. Były takie momenty, gdzie chciałam ją przytulić czy porozmawiać, dodać wsparcia i otuchy. Kibicowałam jej z całego serca i trzymałam kciuki, żeby wszystko było dobrze.

Autorka porusza tu trudne, ale jakże istotne sprawy. Pokazuje, jak ważne jest zdrowie psychiczne. Jak z wieloma problemami musi się mierzyć coraz więcej osób, często młodych, jak skrywają je przed światem. I choć nie widać tego na pierwszy rzut oka, głęboko w środku cierpią. To z pewnością niełatwe sprawy, ale Autorka ukazuje je w tak umiejętny i przystępny sposób, że nie czujemy się nimi przytłoczeni.

Z pewnością to historia, która zmusza do chwili refleksji nad życiem. Nie dość, że zwraca uwagę na dbanie o nasze zdrowie psychiczne, to jest w niej dużo mądrości życiowych. Myślę, że wiele osób może wynieść z tej historii coś dla siebie. To niezwykle wartościowa książka, którą bardzo polecam!