Dom po drugiej stronie jeziora

Co to było! Co tu się wydarzyło?! Czytałam wcześniej dwie książki Sagera i o ile obie mi się podobały, tak ta jest istną petardą! Na taką historię czekałam ?

Już samo miejsce akcji – tajemnicze jezioro otoczone zaledwie kilkoma domami – było dla mnie zapowiedzią czegoś dobrego.

Główną bohaterką jest Casey – była aktorka, która po tragicznej śmierci męża wpadła w alkoholizm. Po kilku medialnych skandalach zaszywa się w domu nad jeziorem, żeby uciec przez blaskiem fleszy. Dla zabicia nudy zaczyna obserwować przez lornetkę swoich sąsiadów. Z początku niewinne podglądanie staje się jej obsesją, gdy pewnego dnia w jednym z domów zauważa coś bardzo niepokojącego. Niedługo później obserwowana sąsiadka nagle znika, a Casey za wszelką cenę próbuje dowiedzieć się co się z nią stało. Krok po kroku odkrywa mroczne sekrety małżeństwa Toma i Katherine, przy okazji ujawniając nam kilka swoich własnych.

„Dom po drugiej stronie jeziora” to genialna książka trzymająca w napięciu od początku, do samego końca. Na każdej stronie czai się tam oczekiwanie, to uczucie że coś się wydarzy, ciekawość i niecierpliwość. Ostrzegam, że znajdziecie tam także wątek nadprzyrodzony. Jeśli jesteście tolerancyjni na takie zabiegi to nie musicie się martwić – on tylko dodaje smaku całej tej historii! Jeżeli jednak jesteście twardymi realistami – ten motyw może Was mocno rozczarować.

Aktorka Casey Fletcher przeżywa trudne chwile, opłakuje śmierć męża. Dom nad jeziorem wydaje się doskonałym miejscem, by uciec przed wścibskim obiektywem paparazzi. Traumatyczne doświadczenia sprawiają, że kobieta nie rozstaje się z alkoholem. Jej codziennością, a zarazem obsesją, staje się obserwowanie domu po drugiej stronie jeziora, w którym mieszka małżeństwo, Tom i Katherine. Kiedy nagle znika żona Toma, Casey (mimo upojenia alkoholowego) rozpoczyna własne śledztwo. Czy idealne małżeństwo Royce'ów to tylko pozory? Czy Casey ma szanse odkryć gdzie jest Katherine?

.

Riley Sager to autor, po którego książki chętnie sięgam, bo wiem, że zawsze mnie czymś zaskoczy. Jednak tym razem, zaskoczenie, to mało powiedziane. Nie nadążałam za ilością zwrotów akcji. Kiedy myślałam, że to już koniec, autor dokładał do pieca. I w moim odczuciu, trochę przekombinował. Tę książkę czytało mi się wyśmienicie, od początku mnie wciągnęła. Byłam zaintrygowana pomimo tego, że tempo akcji nie było powalające. Za to dało się odczuć specyficzny, tajemniczy klimat. Świetny zabieg przedstawienia fabuły "teraz" i "wcześniej", trochę namieszało mi to w głowie.

Tej książki nie można określić, jako oczywista czy przewidywalna. O nie. Zakończenie to istny plot twist. Jestem pewna, że mocno Was zdziwi. Tylko nie wiem, czy przypadnie do gustu. Bo ja mam mieszane uczucia. Niemniej jednak, interesujący to jest tytuł, z wzbudzającym różne emocje wątkiem psychologicznym.

Wielu z nas marzy o domku nad jeziorem. Wyobraźcie sobie niewielkie jezioro a nad nim tylko pięć domów, z czego jeden zdecydowanie się różni od pozostałych, bo jedna ze ścian jest cała przeszklona. Moim zdaniem to wymarzone miejsce do życia. Jednak, co jeśli te niewielkie jezioro skrywa wiele tajemnic?

Casey Fletcher po śmierci męża zatraca się w alkoholu, przez co jej aktorska kariera legła w gruzach. Matka wysyła ją właśnie do domku nad jeziorem, by tam się zaszyła i nie pokazywała się fotoreporterom, oraz ma nadzieję, że jej córka przestanie sięgać po alkohol. Główna bohaterka jednak całe dnie spędza z drinkiem w ręku, a w drugiej z lornetką. Jej celem wcale nie są ptaki a raczej dom rodziny Royce. Pewnego dnia wydaje jej się, że widzi wystająca rękę na środku jeziora, bez wahania wypływa łódką i ratuje modelkę Katherine Royce.

Następnie słynna modelka znika. Casey, która bacznie obserwowała dom po drugiej stronie jest przekonana, że za jej zniknięciem stoi Tom, czyli mąż Katherine.

Czy rzeczywiście Tom stoi za porwaniem swojej żony? Czy Casey rozwiąże zagadkę zniknięcia sąsiadki? Jakie tajemnice skrywa małe niewinne jezioro?

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością autora i zupełnie nie wiedziałam, czego się spodziewać. Jednak po wielu pozytywnych opiniach miałam cichą nadzieję, że mnie również rzuci na kolana. No i muszę przyznać, że dawno nie czytałam ta pokręconej a zarazem fenomenalnej historii.

Może na pierwszy rzut oka wydawać by się mogło, że to zwykła i przewidywalna historia. Jednak im głębiej się zaczytywałam tym coraz bardziej nie mogłam uwierzyć w to, co się tam dzieje i to w pozytywnym znaczeniu.

Już od pierwszych stron byłam bardzo zaciekawiona tą historią. Czułam w kościach, że to śledztwo będzie porywające. Muszę przyznać, że autor potrafi zaskoczyć czytelnika. Gdy już myślałam, że wiem, kto za tym wszystkim stoi nagle zostaje zrzucona bomba i to takiego kalibru, że aż mózg paruje. Następnie, gdy już byłam przekonana, że to koniec historii nagle ponownie autor zaskakuje i sprawia, że już wiem, iż koniecznie muszę nadrobić pozostałe książki pisarza.

Riley Sager stworzył fenomenalną fabułę i uważam, że do tej pory był to najbardziej zaskakujący plot twist, jaki czytałam. Czy ten thriller trzymał mnie w napięciu? Jak najbardziej! Czy warto sięgnąć po tę książkę? Oczywiście, że tak! To był rewelacyjnie spędzony czas przy czytaniu tej książki. Porwała mnie już od pierwszych stron. Gorąco wam polecam.

Sięgając po "Dom po drugiej stronie jeziora" Rileya Sagera nie spodziewałam się jakiejś wyjątkowej historii. Sądziłam, że będzie to jeden z wielu thrillerów, o którym dość prędko zapomnę. Jakże się myliłam

Casey, główna bohaterka książki, traci męża, który ginie w tragicznym wypadku. Od tej pory jej dni wyglądają tak samo - siedzi na werandzie, popija alkohol i obserwuje znajdujący się po drugiej stronie jeziora dom Toma i Katherine, jej sąsiadów. Gdy pewnego razu kobieta znika, Casey jest pewna, że doszło do najgorszego. Postanawia wszcząć prywatne śledztwo, ale to, czego się dowiaduje, zupełnie przekracza jej wyobrażenia.

Historia opisana przez autora bardzo mnie wciągnęła i okazała się kompletnie inną, niż z początku sądziłam, że będzie. Tajemnica i mrok, w które obfituje lektura sprawiły, że czytałam ją z zapartym tchem. Ciągłe niedomówienia i sekrety trzymają w napięciu, nie pozwalając odłożyć książki ani na chwilę. No i to zakończenie, którego za żadne skarby nie dało się przewidzieć - rewelacja

Autor świetnie opisał tu również uczucia głównej bohaterki. Jej trauma po stracie męża oraz mała obsesja zwiazana z domem sąsiadów, która z czasem przerodziła się w niezdrowy obłęd, jest przedstawiona w bezbłędny sposób.

"Dom po drugiej stronie jeziora" okazał się dla mnie bardzo dobrą i godną polecenia książką. Myślę, że fani thrillerów, w których dominuje mroczny klimat, tajemnica i niepokój nie będą zawiedzeni. Jeśli jesteście ciekawi tej książki, to gorąco ją Wam polecam. Z tyłu głowy miejcie jednak to, że ciekawość to niekiedy pierwszy stopień do piekła...

Za każdy razem książki Sagera wywołują wiele emocji wśród czytelników. Podobno można je kocham, albo nienawidzić. Stwierdziłam, że w końcu sama chciałabym stanąć, po którejś stronie, dlatego bez chwili zastanowienia sięgnęłam po jego najnowszy thriller.

Aktorka Casey Fletcher, obecnie „ciesząca się” nadszarpniętą sławą, niedawno została wdową. Straciła męża, który był całym jej światem. Swoje smutki topi w alkoholu i nie potrafi przestać. Jej matka niemalże zmusza ją, aby odcięła się od rzeczywistości, doszła do siebie w domu nad jeziorem, domu, który od pokoleń należy do rodziny aktorki. Jej codziennością stają się używki, napoje wysokoprocentowe i podglądanie sąsiadów, co doprowadza do sytuacji, w której Casey zaczyna własne śledztwo, ponieważ uważa, że jej nowa znajoma zniknęła w dziwnych okolicznościach.

Już na samym początku zostałam oczarowana miejscem, w którym rozgrywa się akcja. Jezioro, stary drewniany dom, cisza, spokój i tylko kilku sąsiadów, którzy nie są nachalni, albo w ogóle ich nie ma. Ile bym dała, żeby wyjechać do takiej głuszy, zaszyć się na werandzie z książką w ręku, patrzeć na spokojną taflę wody i odpoczywać. Casey też miała taki plan…. nic jednak z tego nie wyszło. Kiedy okazuje się, że Katherine zniknęła akcja przyspiesza. Podejrzenia rzucane są z wielką intensywnością na męża zaginionej. Prawdą jest, że wiele na to wskazuje, a aktorka nawet nie zdaje sobie sprawy jak to wszystko się jeszcze pogmatwa.

Podążając za biegiem zdarzeń, sama obstawiałam jak to może się zakończyć, ale przecież nie znałam Sagera, a jak się okazało to mistrz plot twistów. Wodził mnie za nos wielokrotnie. Przyszedł moment, kiedy powiedziałam sobie: „to już musi być to, nie ma innej opcji”. I wtedy autor wprowadza wątek, którego absolutnie nikt się nie spodziewa, ABSOLUTNIE NIKT! Pomyślałam sobie: „nieźle koleś popłynął”. Wsiąkałam w ten nowo odkryty motyw z dużą rezerwą. Początkowo w ogóle mnie nie przekonywał, ale z każdą stroną, byłam coraz bardziej zahipnotyzowana i ostatecznie czułam jakbym sama była w tej historii, stojąc tuż obok, na brzegu jeziora w stanie Vermont….

Dodatkowo mieszanie dwóch perspektyw, tego co działo się teraz i tego co było wcześniej dodawało tej historii pazura i wprowadzało większy niepokój

Choć to dziwna historia, która faktycznie może znaleźć wielu przeciwników, ale również zwolenników, to ja bawiłam się świetnie! Inaczej, w pewnym momencie z nutką zwątpienia, ale mimo wszystko wybornie

Czas na nadrobienie poprzednich tytułów!

Z każdą kolejną książką Riley Sager zachwyca swoim kunsztem literackim coraz bardziej! Historia pełnej sprzeczności kobiety, która jakiś czas temu straciła męża i aby odnaleźć się w tej nowej rzeczywistości spędza dnie w domku nad jeziorem, gdzie jej grono przyjaciół do tej pory składało się z lornetki oraz z alkoholu. To pierwsze szybko prowadzi do podglądania sąsiadów, z pozoru pary idealnej. Pewnego dnia, główna bohaterka zauważa przez lornetkę coś, co wydaje się mieć tragiczne konsekwencje. Czy wyobraźnia płata jej figle, czy faktycznie ma się czym martwić? Czy po stracie męża uda jej się powrócić do zdrowych zmysłów? I wreszcie co stało się w tym perfekcyjnym domu po drugiej stronie jeziora? Tego dowiecie się jak tylko sami przeczytacie tę pozycję, do czego gorąco zachęcam.

Książka od pierwszych stron okrywa czytelnika duszną i gęstą atmosferą pełną mroku. Narracja prowadzona jest w dwóch liniach czasowych "teraz" oraz "wcześniej", które stopniowo się uzupełniają tworząc finalnie spójną całość niczym puzzle. Wielokrotnie czułam, że dając się porwać w tę historię zgodziłam się na nieustanne balansowanie na granicy snu i jawy. Uwielbiam być zaskakiwana zwrotami akcji, a w tym tytule nie raz autor wyprowadził mnie w pole w kwestii rozwiązania znajdującej się tu zagadki. Bardzo dużym plusem jest sposób wykreowania bohaterów, niezwykle wyraźnych i mocnych charakterów. Ilość wątków nie przesadzona, tak aby czytelnik miał możliwość skupić się tylko na tym co istotne. Jeden z najlepszych thrillerów psychologicznych zagranicznych autorów jaki czytałam w ostatnich latach. Jeśli polubiliście poprzednie tytuły od autora to ten powinien jeszcze intensywniej podbić wasze serce! Całość czyta się niezwykle płynnie i szybko, a jeśli zmuszeni jesteśmy odłożyć książkę na bok, to nie sposób nie myśleć dalej o rozwoju akcji. Po skończeniu tej lektury towarzyszą mi podobne wrażenia jak po lekturze "Kobiety w oknie" czy "Zaginionej dziewczyny". Gorąco polecam - cały wachlarz emocji gwarantowany!

Po kilku lekko słabszych pozycjach, mój ukochany Riley Sager powrócił z prawdziwą petardą!

Och, jakie było dobre!

Ach, jak bardzo mi brakowało kawałka świetnej powieści grozy!

Ech, jaka szkoda, że będę teraz tak długo musiała czekać na kolejną pozycję mistrza thrillerów.

"Dom po drugiej stronie jeziora"  to powieść, której zekranizowania nie powstydziłby się sam Alfred Hitchcock, do którego to zresztą hitu filmowego "Okno na podwórze", znajdziecie w tej historii liczne nawiązania.

Podglądactwo jako główny wątek, podejrzenie popełnienia zbrodni przez ową podglądaną osobę, śledztwo prowadzone na własną rękę - to tylko nieliczne wspólne cechy "Domu po drugiej stronie jeziora" i wspomnianego "Okna na podwórze". Jednak przede wszystkim dwa wspomniane dzieła charakteryzuje perfekcja w wodzeniu czytelnika/widza za nos, bo jeśli myślicie, że w powieści Sagera cokolwiek jest pewnikiem - zapomnijcie. 

To jeden z najsilniejszych pstryczków w nos, jakie kiedykolwiek zaserwował mi autor czytanej przeze mnie książki! 

Chapeau bas, panie Sager!

Cóż mogę rzec?

"Dom po drugiej stronie jeziora" to absolutnie obowiązkowa pozycja dla miłośników grozy, naszpikowana smaczkami, które z pewnością docenią fani thrillerów.

Miejsce na odludziu, nad złowrogim jeziorem wydającym się wysysać z człowieka duszę. Zamieszkiwany przez główną bohaterkę stary dom nad tymże jeziorem. I w końcu sąsiedzi skrywający skrzętnie swoje własne, mroczne tajemnice. 

I zbrodnia, do rozwiązania której klucz tkwi głęboko na dnie jeziora Greene?

Petarda gatunkowa! Mistrz powrócił!

Nasączona gęstym i zawiesistym mrokiem, przywodzącym na myśl dno jeziora. Wypełniona osobliwymi obsesjami, które czają się w głębi duszy. Skrywająca niepokojący sekret, którego ujawnienie ostudzi zapał przed spojrzeniem w czeluść mętnej wody.

„Dom po drugiej stronie jeziora” to thriller niespiesznie wikłający odbiorcę w sidła permanentnego zainteresowania. Z wyraźną intencją, Riley Sager łagodnie buduje odczuwalne ciarkami na skórze napięcie – one osiada delikatnie na zmysłach niczym mgła. Warstwa po warstwie tworzy się istny całun szoku i otępienia, których to posmaku autor dostarcza w finalnej przestrzeni w zintensyfikowanej formie. To historia nie do końca złożona w swoim fabularnym kształcie, w pierwszych tonach zwyczajnie niepozorna, jednak z każdą kolejną stroną nabierająca nieprawdopodobnego wydźwięku.

Tym samym tak ekscytująca! Riley Sager odważnie sięga po utarty oraz wielokrotnie powielany w tym gatunku schemat i aranżuje go w całkowitej innej odsłonie – wyzutej z banalności, przypuszczalności i sztampowości. Na fundamencie tak dobrze znanego już portretu kobiety ze skłonnością do nadużywania rozmaitych trunków, która przez lornetkę eksploruje życie sąsiadów, stworzył panoramę incydentów, których bezsprzecznie nie sposób przewidzieć. Autor po raz kolejny postawił na jakość, a nie ilość, skrupulatnie kreując mocne i wyraziste elementy zaskoczenia, które w odczucie przypominają impulsy elektryczne płynące z defibrylatora. Wręcz doświadcza realnym oszołomieniem – niewątpliwie należy na nie poczekać, ale w zamian otrzymuje się jaskrawe ujęcie tej kompozycji w odmętach pamięci. Atmosfera podszyta wymownym lękiem, ale i jawną ciekawością, ocieka wyczuwalnym złem, które ulokowane w sercu klaustrofobicznej scenerii, mierzwi przyjemnie pod skórą. Wiedząc, że pod taflą kryją się demony, z niebywałą przyjemnością zanurzamy w tej kompilacji tajemnic twarz. Otwierając oczy, doznajemy niemego przerażenia – ewidentnie po lekturze tego tytułu czytelnik będzie wpatrywać się w nieprzeniknioną toń jeziora z dozą strachu. Rozpisana na dwie linie czasowe, przeplata wyjaśniający charakter kompozycji z przeszłości z nadzwyczaj intrygującą teraźniejszością. Gdy obie fabularne nici zaczynają tkać już to samo płótno, rozpoczyna się istna mieszanina intensywnych emocji, które uzależniają tak bardzo, że odłożenie książki bez poznania jej końcowych implikacji, spowija się cieniem niemożności. Sager sugestywnie snuje naznaczoną dramatem treść, opakowując ją w konwencjonalność trywialność. Podstępnie i mknąc na nurcie manipulacji, zbliża się ku psychodelii i nierzeczywistemu pojmowaniu otoczenia. To nietuzinkowe widowisko literackie, które całkowicie ukontentuje zafascynowanego widza bądź znuży, zanim dotrze on do ostatniego aktu. Wybór jest prosty – bez dwóch zdań warto przedrzeć się przez oblicze drobiazgowego rysu, by zaznać tak niespodziewanych emocji. Nieobliczalność to w wolnym tłumaczeniu Riley Sager. Bo prawda schowana jest tam, gdzie nie sięga wzrok.

Casey jest znaną aktorką, która obecnie przebywa w domku nad jeziorem. Spędza tam czas samotnie, wspominając tragicznie zmarłego męża i topiąc smutki w alkoholu.

Jej uwagę przyciągają nowi sąsiedzi z domu po drugiej stronie jeziora, którzy na pierwszy rzut oka wydają się być idealnym małżeństwem. Im więcej jednak czasu Casey spędza na zerkaniu na ich przeszkloną posiadłość, tym więcej niepokojących sygnałów dostrzega, a gdy pewnego dnia sąsiadka znika, Casey wie, że musi odkryć prawdę na ten temat.

To była jazda bez trzymanki!

Początkowo historia jest opowiadana niespiesznie, ale napięcie stopniowo rośnie ze strony na stronę. Wrażenie tajemniczości potęguje niesamowity, duszny nadjeziorny klimat i fakt, że bohaterowie to zaledwie garstka osób, z których każda może mieć swoje tajemnice.

Przyznaję, że najpierw przerażała mnie ilość alkoholu, jaką Casey w siebie wlewała (byłam w szoku, że można tyle pić i żyć), ale gdy już poznałam zakończenie historii, trochę lepiej rozumiałam powody takiego postępowania.

Książka obfituje w zwroty akcji, a jeden z nich był tak zaskakujący, że w życiu bym na takie rozwiązanie nie wpadła. Wiem, że nie każdemu może się ono spodobać, ale dla mnie było to coś na tyle oryginalnego, że dałam się porwać.

Uwielbiam pióro tego autora i fakt, że każda jego następna książka bardzo różni się od poprzednich. Nie mogę się doczekać kolejnej powieści!