Dziewczyna z tatuażem na lędźwiach

Przyznam bez bicia, długo ją czytałam, ale nie dla tego że była nudna, tylko zwyczajnie przy tylu zmianach nie miałam czasu. Już kiedyś pisałam że podziwiam autorów którzy opisują swoje życie w książce, głównie za odwagę, że się nie boją jak to zostanie odebrane. Amy jest tak zabawną osobą choć nie raz borykała się z nie małymi problemami, z których zawsze starała się wyjść z podniesioną głową. Książka napisana lekko, zabawnie a przede wszystkim odnoszę wrażenie jak by była pisana konkretnie do mnie. Czy warto sięgnąć po tą książkę? Uważam że jak najbardziej, jeśli potrzebujesz odskoczni od romansów, kryminałów i innych typu książek, ta historia o życiu dziewczyny z tatuażem na lędźwiach jak najbardziej się do tego nadaje.

Dziś zapraszam Was na recenzje książki, która trafia do mnie całkowicie przypadkiem i szczerze muszę wam przyznać, ze gdy dowiedziałam się, iż skoro jest już u mnie, to muszę ją przeczytać i zrecenzować, nie byłam z tego zbytnio zadowolona...

„Dziewczyna z tatuażem na lędźwiach” Amy Schumer, bo o tej książce mowa, jest autobiografią jednej z najbardziej znanych amerykańskich stand-uperek, aktorki telewizyjnej i kinowej oraz osobowości telewizyjnej.

Stand-up uwielbiam, biografii nienawidzę. Tak bardzo ich nie lubię, że w księgarni szerokim łukiem omijam te działy. Nigdy nie mogę zrozumieć, dlaczego i po co ludzie czytają prywatne zwierzenia innych ludzi, a na dodatek ci ludzie sami tego chcą. Godzą się na to, by ktoś pisał o ich życiu bądź sami o nim piszą. Dla mnie to takie wpychanie się do czyjegoś życia. Po prostu nie rozumiem i chyba nigdy nie zrozumiem.

Po tym jakże ciężkim i trudnym (przynajmniej dla mnie) wstępnie, muszę przyznać jedno, ta książka jest świetna. Mimo całej mojej niechęci do biografii wiem, że nie będę w stanie napisać o niej złego słowa. Jeżeli wszystkie takie są, to chyba powinnam zmienić swoje podejście do tego typu literatury.

Pierwsze dwa zdania, jakie w niej przeczytałam brzmą tak:

Brett włączył jakąś muzę i poszliśmy do łóżka. Właściwie to on mnie do niego wepchnął w ramach gry przedwstępnej, którą faceci uprawiają często w celu zakomunikowania: "Przygotuj się, bo biorę teraz sprawy we własne ręce i zaraz odlecisz, mała!"

Już wtedy pomyślałam, to nie będzie zwykła książka. Autorka bezpardonowo opowiada o swoim życiu. Blaskach i cieniach sławy o tym, jak ciężko było jej - jako kobiecie przebić się w świecie stand-upu. O swoich miłostkach, związkach na dłuższą i krótszą chwilę, rodzeństwie i wsparciu, jakie zawsze miała w rodzinie.

Można by uznać, iż jej życie to przykład książkowego american dream. Jednak znajdziecie tam też trudniejsze tematy, Amy pisze również o tym, jak została wykorzystana przez swojego partnera, o kobietach które zostały zastrzelone podczas seansu jej własnego filmu pt. „Wykolejona” i które zawsze są przy niej. O chorym ojcu, o tym, jak jego choroba zmieniła życie całej rodziny.

Autorka pozwala nam też poznać dawną siebie. Mającą 13, 18, 20 i 22-lata. Dzieląc się fragmentami swoich pamiętników, pokazuje jak zmieniało się jej spostrzeganie świata. Z nastolatki interesującej się kolegami ze szkoły do kobiety, która rozpoczyna dorosłe życie na własny rachunek.

Jako że zawód, który sobie wybrała to twardy orzech do zgryzienia, dowiadujemy się jakimi dziwnymi profesjami zajmowała się Amy Schumer, nim świat stand-upu poznał się na jej talencie.

Po lekturze „Dziewczyny z tatuażem na lędźwiach” mogę stwierdzić, że Amy jest osobą bardzo zdystansowaną wobec siebie, bez tego ta książka z pewnością by nie powstała w takiej formie. Tak przyjemnej i prostej, jak gdyby czytelnik siedział z nią na kanapie i po prostu słuchał historii o jej życiu. Tak się czułam przez cały czas, gdy tylko miałam tę książkę w ręku.

Jestem przekonana, iż „Dziewczyna z tatuażem na lędźwiach” jest książką idealną dla każdego! Zabrałam ją ze sobą na jeden z moich studenckich zjazdów. Dałam do ręki dwóm koleżankom, z informacją by przeczytały pierwsze zdanie w rozdziale „Tata”. Obie parsknęły śmiechem, tak na ludzi działa Amy Schumer!

Jeśli macie ochotę pośmiać się trochę z tej kobiety, dowiedzieć się jak na jej ciele znalazł się tatuaż na lędźwiach. Jak również poczytać o tym, czym dla rodziny -chorego, jest SM i jak wiele ludzi walczy ze zbyt łatwym dostępem do broni, to ta książka jest dla Was.

W tym momencie muszę bardzo serdecznie podziękować osobie z Wydawnictwa Kobiecego, która przez przypadek spakowała „Dziewczynę z tatuażem na lędźwiach” do paczki adresowanej do mnie, a nie do Sylwii. Bo wiem, że na długo zostanie ona w mojej pamięci.

Może zacznę od tego, że ta książka opleciona jest bardzo specyficznym humorem, do którego zdecydowanie trzeba przywyknąć. Osobiście nie od pierwszych stron polubiłam tę książkę, wydawała mi się zbyt wulgarna i sama nie wiedziałam co o niej myśleć. Dopiero w późniejszych rozdziałach dochodzi się do momentu w którym naprawdę poznajemy Amy, nie oceniamy jej źle, bo widzimy, że w życiu łatwo jej nie było.

Chyba wszyscy ci, którzy robią stand-upy, to w pewnym sensie bardzo specyficzni ludzie. Nie każdy z nas odważyłby się wyjść na scenę, przed pełną publicznością i tak po prostu opowiadać o momentach swojego życia, nie zawsze łatwych i przyjemnych – do tego obróćcie to tak, żeby publiczność się nie rozpłakała, a zalewała śmiechem – moim zdaniem, to nie lada wyzwanie i naprawdę trzeba mieć do tego dar i niezwykłą odwagę.

Amy właśnie taka jest, potrafi wyjść na scenę i opowiadać o rzeczach o których przeciętny człowiek nie odważył by się mówić. Opowiada o swojej rodzinie, o sytuacji rodzinnej jaka ją dotknęła, o chorobie swojego ojca i o wstydliwych momentach z tym związanych. Naprawdę szacunek dla tej dziewczyny.

Łatwo można się domyślić, że nie wszystkim ta książka przypadnie do gustu, pełno jest w niej przekleństw i szyderstw. Nie polecam tej książki osobom, które raczej nie lubią stand - upów, bo Wasz stosunek się do nich nie zmieni. Jest to natomiast fajna odskocznia od dnia codziennego i od naszych osobistych problemów, gdy możemy wejść w opowieść o czyimś świecie i życiu, często niełatwym.

Ocenę pozostawiam do Waszego osądu, co tak naprawdę myślicie o tej książce.

Amy Schumer jest znaną w USA komiczką. Niewiele kobiet może się pochwalić takim osiągnięciem. Żałuję, że wcześniej nie miałam okazji o niej usłyszeć, bo widzę jak wiele straciłam. Amy to cudowna osoba, pełna humoru, niebywałego żartu, która nie boi się posługiwać ciętym językiem. Jej książka nie jest autobiografią. Nie opowiada całego życia Amy. Podzielona jest za to na chwile z życia, o których miała ochotę opowiedzieć.

Mówi się o niej, że przesunęła granicę dobrego smaku. Z pewnością łamie wszelkie konwenanse. I to we wszystkich aspektach. Autorka snuje w książce swoje wspomnienia z dzieciństwa, młodości i obecnego życia. Zdradza swoje sekrety, niechlubne występki, szalone chwile, sposoby na życie. W swoich relacjach jest niezwykle szczera. Nie boi się żadnego tematu. Zacznijmy od tego, że u niej nie istnieje takie pojęcie jak tabu. Jest bardzo otwarta i bez jakiegokolwiek zająknięcia opisuje niewygodne sytuacje czy wstydliwe rzeczy.

Zakochałam się w tej książce już od pierwszej strony, pierwszego zdania, pierwszego nagłówka. Ta powieść jest boska!. Amy Schumer tak mnie oczarowała swoją osobą, swoim stylem, językiem... Coś fantastycznego. Wciąż jestem pod ogromnym wrażeniem. Z książki po prostu bije czysta dawka dobrego humoru i szczerość. Autorka nie napisała jak na razie swojej autobiografii, ale po tym smakowitym kąsku, wybranych przez nią i opisanych sytuacji z życia, już nie mogę się doczekać więcej książek wychodzących spod jej pióra.

Jedna z książek, na którą zdecydowałam się w ciemno. Otrzymałam i czytałam wcześniej jedną książkę wydaną przez Wydawnictwo Kobiece, która też była nietypową biografią (chodzi mi o 'Lab Girl'), więc uznałam, że ta będzie równie dobra. Czy tak się stało?

'Czyż to nie smutne? Jeżdżę po kraju dwanaście lat i ani razu nie poznałam mężczyzny po przedstawieniu, nie zabrałam go do siebie ani nawet się z nim nie całowałam. Nic.'

Amy Schumer jest aktorką komediową i stand-uperką, czyli na żywo rozbawia ludzi opowiadając autorskie dowcipy. Nie ukrywam, że nie słyszałam wcześniej tego nazwiska, ale może to dlatego, że średnio przepadam za wszelkiego rodzaju kabaretami. Czytając jednak rozdział za rozdziałem poznawałam Amy coraz bliżej, a dodatkowo poczytała trochę w sieci na jej temat, dzięki czemu już nie zrobię wielkich oczu na wspomniane nazwisko, bo wiem o kim jest i czym się zajmuje.

'Jestem nowobogacka, ale nie jestem suką. To kłamstwo. Dotychczas nie okłamywałam was w tej książce i teraz też nie chcę tego robić. Jednak jestem suką.'

Książka nie jest autobiografią, o czym sama autorka wspomniała już na wstępie. Jest zatem przedstawieniem wydarzeń z życia, bo w końcu na autobiografię jak przyznała jest jeszcze zdecydowanie za młoda. Nie raz i nie dwa śmiałam się podczas lektury. Pojawiło się kilka zdjęć, kilka wspomnień życia uczuciowego, rodzinnego i nie tylko.

Wiedzieliście, że zamawiając pizzę i spaghetti można zjeść je jednocześnie, układając makaron na cieście? Ja też nie, a okazuje się, że to całkiem smaczna potrawa. Wino z kolei też pasuje zawsze i do wszystkiego i całkiem fajnie można się nim upić :)

Takie i inne historie Amy w zabawny sposób przekazuje swoim czytelnikom. Poznamy najgorszy dzień w jej życiu, a także całą rozpiskę ceremonii pogrzebowej. Amy ma do siebie ogromny dystans, za co zdecydowanie ją polubiłam. W nosie ma fakt, że nie jest wychudzoną modelką, sama określa siebie jako 'plus size'.

' Śmieję się z najsmutniejszych chwil w życiu, zwłaszcza wtedy, gdy są okropne, ponieważ bywają jednocześnie komiczne. To wszystko, co możemy zrobić, kiedy coś sprawia nam ból.'

Jeśli zastanawiacie się czy sięgnąć po tę pozycję to jestem jedną z osób, która może Wam ją polecić! Dawka humoru i sceny z życia kobiety, która sama zapracowała na swój sukces. Fakt, że ja jej nie znam nie oznacza, że znana nie jest, bo jest wręcz przeciwnie. Warto sięgnąć po tę lekturę i miło spędzić przy niej czas!

'Kiedy stoję na scenie, występując przed dziesięcioma tysiącami ludzi, często przyglądam się zgromadzonym tłumom i widzę, że mniej więcej połowa kobiet na widowni siedzi ze skrzyżowanymi rękami; w ten sposób zasłaniają sobie brzuchy. Bez końca wpaja się nam, że tylko ktoś niebezpiecznie chudy jest wartościowy i zasługuje na akceptację.'

Ponury dzień? Szara zima za oknem? Brak powodu, by się uśmiechnąć? Spokojnie, to zaraz się zmieni. Poznaj Amy Schumer, amerykańską komiczkę i stand-uperkę, której sposobem na życie stało się rozśmieszanie publiczności, autorkę i odtwórczynię głównej roli w filmie „Wykolejona”, z którą często jest utożsamiana. „Dziewczyna z tatuażem na lędźwiach” to, jak sama określa, jej „nie-auobiografia”, bo na to jest za młoda, to historie szalonego życia jednej z najbardziej wpływowych i rozpoznawalnych kobiet w USA.

Autorka snuje wspomnienia ze swojego dzieciństwa i młodości, opowiada o tym, jak teraz wygląda jej życie. W swojej relacji jest bardzo bezpośrednia, sprawnie tworząc zabawną i lekką narrację, czasem odrobinę wulgarną, ale przede wszystkim szczerą. Zdradza sekrety, opisuje wstydliwe sytuacje – kompletnie się tego wstydu wyzbywając. Nie boi się pisać o niczym – relacjach z rodziną, seksie, chorobach. Porusza temat, którym aktualnie żyje cały celebrycki światek – wykorzystywania seksualnego kobiet, opowiadając o swoim doświadczeniu i tym, co zmieniło w jej życiu.

Amy Schumer, która odstaje od ogólnie wyznawanego kultu idealnego wizerunku, jest głosem rozsądku i pokazuje, jak wreszcie bezwarunkowo pokochać siebie i swoje ciało. Ta historia może być inspiracją dla kobiet ciągle doszukujących się w sobie wad, nauką jak przekuć je w sukces lub ignorować to, czego nie można zmienić.