Encyklika Casti connubii O małżeństwie chrześcijańskim

Encyklika o niektórych podstawowych problemach nauczania moralnego Kościoła - "Blask prawdy". Ojciec św., jako głowa całego Kościoła św. zwraca się do wszystkich ludzi w uroczysty sposób, aby przypomnieć współczesnemu światu postawowe zasady moralności, którymi wszyscy powinniśmy się kierować. Dzięki tym zasadom, jakby drogowskazom, nie będziemy błądzić i będziemy mogli odpowiedzieć na dręczące nas pytania. W tym uroczystym dokumencie Papież nie podaje jakichś nowych zasad moralnych, nie odwołuje tego, co przez stulecia głosił Kościół św., ale podaje to w sposób bardziej przystępny dla współczesnego człowieka i ostrzega przed niektórymi błędami jakie ostatnio pojawiły się.

Encyklika o zasadach moralnych w dziedzinie przekazywania życia ludzkiego. Wydanie 3

Encyklika o wartości i nienaruszalności życia ludzkiego - "Ewangelia życia" Człowiek jest powołany do pełni życia, która przekracza znacznie wymiary jego ziemskiego bytowania, ponieważ polega na uczestnictwie w życiu samego Boga. Każdy człowiek ze względu na tajemnicę Słowa Bożego, które stało się ciałem zostaje powierzony macierzyńskiej trosce Kościoła. Dlatego też każde zagrożenie godności i życia człowieka głęboko wstrząsa samym sercem Kościoła, dotyka samej istoty jego wiary w odkupieńcze wcielenie Syna Bożego i przynagla Kościół, by pełnił swą misję głoszenia Ewangelii życia całemu światu i wszelkiemu stworzeniu.

Quadragesimo anno - Czterdziestegoroku. Encyklika autorstwa papieża Piusa XI, została ogłoszona 15 maja 1931 r., w czterdziestąrocznicę ogłoszenia przez papieża Leona XIII encyklikiRerum novarum. Jest rozwinięciem tamtej encykliki, w której papież potwierdza, że nie można pogodzić socjalizmu z katolicyzmem, jak również o grzechu liberalizmu, który prowadzi do wyzysku ludzi i kumulacji kapitału i owoców pracy w wąskiej grupie oligarchów. Jest podstawą dla solidaryzmu narodowego, łączącegointeresy pracowników i pracodawców, działających zgodnie na rzecz całego społeczeństwa.

Wznowienie wydania "Encykliki o Duchu Świętym" Dominum et Vivicantem związane jest z obecnym rokiem, poświęconym Duchowi Świętemu. Hasło roku 1988 brzmi: Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem (J 14, 26). Droga Kościoła przebiega przez serce człowieka, tam bowiem jest owo ukryte miejsce zbawczego spotkania z Duchem Świętym: z Bogiem ukrytym. Tam właśnie Duch Święty staje się źródłem wody wytryskującej ku żywotowi wiecznemu. Tam trafia On jako Duch Prawdy, a zarazem jako paraklet przyobiecany przez Chrystusa. Działa jako Pocieszyciel, jako Rzecznik i Orędownik - zwłaszcza wtedy, gdy człowiek i ludzkość staje wobec potępiających sądów owego "oskarżyciel...

Encyklika Jana Pawła II "Fides et ratio" zaadresowana jest do biskupów Kościoła katolickiego oraz także do teologów i filozofów chrześcijańskich, którzy mają obowiązek ewangelizacji świata. Ewangelizacja ta jest ściśle związana z głoszeniem i dawaniem świadectwa, że Jezus Chrystus jest prawdziwym Człowiekiem i Bogiem. Encyklika to nie jest traktatem chrystologicznym, a głównym motywem jej napisania było ukazanie relacji, jakie powinny zachodzić między wiarą a rozumem, między teologią a filozofią. Wiara i rozum (Fides et ratio) są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy. Chrześcijańska wiara nie polega tylko na poznaniu czy zaakceptowaniu pewnych prawd wiary. To zbyt mało, wyraża się ona nade wszystko w przyjęciu i z...

„Te refleksje na temat wiary - zgodne z tym wszystkim, co Magisterium Kościoła powiedziało o tej cnocie teologalnej - pragnę dołączyć do tego, co Benedykt XVI napisał w encyklikach o miłości i nadziei. Prawie skończył on pracę nad pierwszym szkicem encykliki o wierze. Jestem mu za to głęboko wdzięczny i w duchu Chrystusowego braterstwa przejmuję jego cenne dzieło, dodając do tekstu kilka przemyśleń. Następca Piotra, wczoraj, dziś i jutro, jest bowiem zawsze wezwany do utwierdzania braci w tym niezmierzonym skarbie, jakim jest wiara, którą Bóg daje jako światło na drodze każdego człowieka”. Lumen Fidei nr 7

Rerumnovarum, opublikowana 15 maja 1891 roku, jest jedną z najbardziej znanych papieskich encyklik. Była kamieniemwęgielnym katolickiej nauki społecznej i odpowiedziąKościoła na rosnące wpływy socjalizmu i komunizmu z jednej, a wielkiego kapitału z drugiej strony. Papież LeonXIII, zwany też papieżem robotników, wskazuje na rolę etyki w stosunkach społecznych. Wprowadza pojęcie solidaryzmu społecznego i wytycza koncepcję "trzeciej drogi" pomiędzy socjalizmem a kapitalizmem.Była punktem wyjścia encyklik Piusa XI (Quadragesimo anno), Pawła VI (Octogesimo anno) iJana Pawła II (Centesimus annus). Pomimo upływu niemal półtora wieku od jej powstania, nie straciła na swojej aktualności.

Dzieło to zostało napisane przez krakowskiego archiprezbitera ks. Hieronima Powodowskiego na początku XVII wieku w czasach zagrożenia herezją protestantyzmu, ale też stanowiąc odpowiedź na wątpliwości wielu katolików, czym w istocie jest Msza święta, jakie są jej cele i jak chrześcijanin powinien przeżywać Najświętszą Ofiarę. Te pytania pozostają aktualne również teraz, a zatem w czasach, gdy zanika w Kościele wiara w rzeczywistą obecność Ciała i Krwi pod postaciami chleba i wina. Ks. Hieronim Powodowski: Pan Jezus Chrystus to Swoje kapłaństwo i ofiarowanie, które po Prawicy Boga niewidocznie sprawuje, tu w wojującym jeszcze Kościele wykonuje przez kapłanów śmiertelnych, którym przy Ostatniej Wieczerzy rozkazał, aby tę oto Ofiarę pod postaciami chl...

Encyklika o pracy ludzkiej. Komentarz ks. J. Krucina.

Encyklika o niektórych podstawowych problemach nauczania moralnego Kościoła.

Adhortacja Apostolska o powołaniu do świętości w świecie współczesnym.

Quadragesimo anno - Czterdziestegoroku. Encyklika autorstwa papieża Piusa XI, została ogłoszona 15 maja 1931 r., w czterdziestąrocznicę ogłoszenia przez papieża Leona XIII encyklikiRerum novarum. Jest rozwinięciem tamtej encykliki, w której papież potwierdza, że nie można pogodzić socjalizmu z katolicyzmem, jak również o grzechu liberalizmu, który prowadzi do wyzysku ludzi i kumulacji kapitału i owoców pracy w wąskiej grupie oligarchów. Jest podstawą dla solidaryzmu narodowego, łączącegointeresy pracowników i pracodawców, działających zgodnie na rzecz całego społeczeństwa.