Gorący lód. Audiobook

Bilet do nieistnienia to zbiór ponad 100 mikroopowiadań, których akcja toczy się współcześnie w naszej rzeczywistości, a niekiedy trochę poza nią lub obok niej. Ich bohaterami są być może nasi znajomi, krewni, sąsiedzi… Przyglądamy się epizodom z życia małżonków i kochanków, rodziców i dzieci, osób samotnych i uwikłanych w skomplikowane relacje emocjonalne, tych z nieustannym apetytem na życie i tych szykujących się już do odejścia na zawsze. I podziwiamy autora zbioru za dar obserwacji oraz umiejętność scharakteryzowania ludzkich zachowań i problemów w kilkunastu akapitach, napisanych z życzliwym zrozumieniem dla naszych słabości, niekiedy z filozoficznym dystansem, niekiedy z przymrużeniem oka, często zakończonych zaskakującą pointą. I może w...

„Wychowałem się w domu poetów. Zarówno mama, jak i ojciec pisali wiersze. Skrzypienie wiecznego pióra i stukot maszyn do pisania stały się muzyką mojego dzieciństwa. Ojciec, Mieczysław Jastrun, był w XX wieku bardzo cenionym pisarzem, przede wszystkim poetą, ale też eseistą i tłumaczem, historykiem literatury, autorem słynnej biografii Adama Mickiewicza. Mama, Mieczysława Buczkówna, pisała wiersze, ale też książki dla dzieci, napisała ich wiele. Uważała się jednak przede wszystkim za poetkę. Czy byłem więc skazany na poezję?”. Tomasz Jastrun, ceniony poeta, felietonista i prozaik, oddaje w ręce czytelników najbardziej osobiste dzieło – historię swojej rodziny opowiedzianą wierszami. Wierszami, które pisał jego ojciec Mieczysław oraz jego matka Mi...

Zakręceni, zaplątani, zagubieni. On chodzi do szkoły, ona pracuje jako ekspedientka w osiedlowym sklepie. Znają się tylko z widzenia, ale chłopak zakochał się w nieznajomej bez pamięci. Mają swoje kłopoty i problemy urastające do rangi dramatów. Dwa monologi, szesnastolatka i dziewiętnastolatki, to dwa strumienie, które płyną oddzielnie, ale czasami stykają się ze sobą. Zabawna, bezpruderyjna, chwilami groteskowa opowieść o współczesnym pokoleniu młodych i o mękach dojrzewania, pisana z punktu widzenia nastolatka i młodej dziewczyny, ich językiem, na pewno spodoba się wielbicielom Buszującego w zbożu J. D. Salingera. Autor wnikliwie zagląda w dusze młodych, zagubionych w rozpędzonej cywilizacji, brnących po omacku w świecie, w którym zniknęły stare zn...

Nowy zbiór wierszy Tomasza Jastruna, poety, pisarza, felietonisty. Wybór 130 utworów powstałych w latach 2017–2021. Miniaturki poetyckie, zapiski pamięci, przelotne obrazy uchwycone często przypadkowo, czułe pamiątki po bliskich i nieobecnych, gra skojarzeń i refleksje o przemijaniu. Poezja, która porusza, zaskakuje dosłownością słowa, zmysłem obserwacji i poetycką wyobraźnią.

Dom, o którym pisze Tomasz Jastrun, stoi przy ulicy Iwickiej 8A, w Warszawie. Po jego pierwszych lokatorach pozostały wspomnienia. To historia budynku na Czerniakowie, która cofa nas do lat przedwojennych, ale dotyczy głównie czasów, gdy dom zanurzony był w ruinach, a losy jego mieszkańców, znanych pisarzy, łączyły się z dramatycznym losem powojennej Polski. Poznajemy rodzinną historię autora. Ważny był dla niego każdy szczegół dzieciństwa i młodości. Powieść ma kilka wątków, wśród nich jest stalinizm i uwikłanie w niego ludzi kultury. Jastrun zastanawia się, jak to możliwe, że pisarze podpisali pakt z diabłem, że niemal wszyscy dali się uwieść ideologii. Książka jest wynikiem dwudziestu lat zbierania materiałów. Składa się z dwóch części –...

Tomasz Jastrun zmierzył się z pandemiczną rzeczywistością w charakterystyczny dla siebie sposób – poetycką opowieścią o codzienności w kwarantannie. Arytmia i kwarantanna to opowieść złożona z dwóch części, które w nieoczywisty sposób wzajemnie się dopełniają, a puenta książki zdaje się otwierać całą opowieść. Czy to znaczy, że bohater Arytmii został wymyślony przez bohatera Kwarantanny? Jest nim już niemłody pisarz, który jak miliony Polaków żyje w czasach zarazy. Czasach, gdy wszystko stanęło na głowie. Trudno się więc dziwić, że także jego małżeństwo, zamknięte w czterech ścianach mieszkania na wysokim piętrze w bloku, przeżywa trudny czas. To historia, która ukazuje groteskę kwarantanny w prywatnym i społecznym życiu. To także...

Książka Tomasza Jastruna "Życie Anny Walentynowicz" ukazała się po raz pierwszy w 1985 roku nakładem podziemnej Niezależnej Oficyny Wydawniczej. Dzieje Anny Walentynowicz przedstawione zostały na podstawie Jej własnych relacji. Obejmują okres do 1984 roku. Drugie wydanie książki Życie Anny Walentynowicz w stosunku do pierwszego poszerzone jest jedynie o wstęp, dopisany przez Tomasza Jastruna w styczniu 2011 roku.Czytają: Beata Rakowska, Tomasz Jastrun

Znany polski poeta i prozaik poprzez wspomnienia o dawnym domu snuje opowieść nie tylko osobistą, ale też literacką i historyczną. Dom przy ulicy Iwickiej, w którym autor jako dziecko mieszkał po wojnie z rodzicami, a który zamieszkiwali lub odwiedzali też liczni pisarze, był świadkiem prywatnego życia, ale też przemian epoki stalinizmu. To także pretekst do opowiedzenia, jakie system wpłynął na działanie i decyzje znanych literatów. Książkę uzupełniają przeprowadzone przez laty przez Tomasza Jastruna wywiady z twórcami takimi jak Juliusz Żuławski, Ryszard Matuszewski, Jan Kott, Seweryn Pollak, Irena Szymańska czy Bronisława Przybosiowa.

1953 rok. Gdzieś w Polsce. Relacja dziecka. Mama, babcia, dom… Z latami świat pęcznieje, granice się przesuwają. Język dojrzewa razem z bohaterem. Jest to, co wewnętrzne i to, co kusi lub przeraża na zewnątrz. Świat przestaje być złożony wyłącznie z najbliższych. Rozrasta się, wchłaniając głównego bohatera. Od dziecka do dorosłego, po zdziecinnienie. Powieść kończy się w 2045 roku. Jedna kartka przypada na jeden rok. Opis życia w scenach, krótkich migawkach. Opiłki lat i okruchy pamięci, a waga dramatów przeżywanych przez głównego bohatera adekwatna jest do jego wieku i zawsze mocno zapamiętana. Wycinki tego, co ważne i nieważne. Czy coś mija niepostrzeżenie, czy zaważy na reszcie naszej historii, będzie przeznaczeniem, pokieruje losem? Wybory,...

Nasza przeszłość to magazyn wspomnień. W nim są skrawki pamięci, migawki, sceny, jakby nakręcone kamerą filmową. Czasami są to ważne zdarzenia układające się w dłuższą opowieść, kiedy indziej pozornie drobne i nieistotne, jak opiłki i okruszki, a jednak zapamiętane. Ta powieść to historia życia człowieka w scenach i fragmentach, rok po roku, od chwili której sięga pamięć bohatera aż do śmierci w roku 2041. Początek i koniec podają sobie ręce.

Gra wstępna to wybór 62 felietonów, które cyklicznie ukazywały się w „Notatniku erotycznym” na łamach czasopisma „Twój Styl”. Odnajdziemy w nich charakterystyczny dla Jastruna styl: błyskotliwy paradoks, ciętą ironię, refleksje nad przemijaniem – ale nade wszystko erotykę, wokół której wiruje cały ludzki świat. Są tu ironiczne migawki ze sceny politycznej, odgłosy krajowych i światowych skandali. Możemy obserwować, jak w ciągu lat, gdy pisane były te teksty, zmienia się Polska i świat, jak nowe środki łączności zmieniają nasze życie erotyczne.

Bohaterem powieści jest pięćdziesięcioletni pracownik agencji reklamowej, hipochondryk, były opozycjonista. Ma dwójkę dorosłych dzieci, zajmuje się chorą psychicznie matką. Mieszka tylko z kotem. Tempo życia, seksoholizm i samotność wpędzają go w depresję. Wspomnienia z „Solidarnościowej” przeszłości budzą w nim tylko gorycz i frustrację. Nie spodziewał się, że otaczający świat po przemianie ustroju będzie tak rozczarowujący. Postępująca choroba powoli pozbawia go gruntu pod nogami, rzeczywistość płynnie przeplata się ze wspomnieniami, przemyśleniami i urojeniami. Jest to studium rozpadu psychicznego człowieka, który przestał nadążać za współczesnością, ale czy autorowi chodziło jedynie o przedstawienie realistycznego rysu psychologiczneg...