Gra pozorów

Im więcej książek czytam, tym coraz bardziej lubię, gdy opowieść rozciąga się na kilka pokoleń i krąży wokół jednego rodu, a fabuła scala w całość życiorysy kilku pokoleń.

Katarzyna Majgier oczarowała mnie swoją sagą "Kuchennymi drzwiami", której wątki łączą się z jej rodzinnym Krakowem. ?Gra pozorów? miała, co prawda swoją premierę w 2016 roku, ale teraz doczekała się wznowienia w pięknej szacie graficznej, która przyciąga wzrok. Dostępne są już, kolejne dwa tomy. "Światło i cień" i "Innym razem" Tak mnie "Gra pozorów" wciągnęła, że oczywiście mam zamiar sięgnąć po ciąg dalszy.

Tytuł książki i mojej recenzji oddają doskonale klimat książki i tamtych czasów, chociaż te pojęcia i dziś nie są nam obce. W tej kwestii nie wiele się zmieniło. Niby czasy są inne, ale ludzie niestety chyba nie. Upływający czas pokazuje tylko, że w historii ludzi zawsze dzielono, na lepszych i gorszych.

Opowieść zaczyna się od historii podkuchennej Zosi, która została zwolniona z pracy w majątku Rozchodowskich. Nie za to, że źle pracowała, nawet nie za to, że jaśnie pan upatrzył sobie ją na poza małżeńskie zabawy, ale za to, że śmiała zajść w ciążę. Nie ma tu dla niej miejsca, a tym bardziej dla jej nieślubnego dziecka. Zrozpaczona dziewczyna udaje się do Krakowa do dalekich krewnych, których nie widziała od lat, ale te przyjmują ją z otwartymi ramionami i dają schronienie. Tymczasem pani Eufemia przyjmuje kolejną dziewczynę na służbę, wobec której nie ma zbyt wygórowanych wymagań. Musi być tylko ładna.

W tym samym czasie majętny Teodor Lutoborski spisuje testament i popełnia samobójstwo. Ów testament w przyszłości zmieni życie wielu osób. Ogromny majątek Teodora nieoczekiwanie otrzymuje jego daleki kuzyn, Florian Stawski. Oszołomionemu chłopakowi, który właśnie stracił pracę urzędnika za pijaństwo daleko do roli jaśnie pana i zupełnie nie potrafi odnaleźć się w nowej roli.

Katarzyna Majgier snuje swoją barwną opowieść o ludziach. O tych prostych, a także o tych, którzy uważają, że ich krew jest błękitna, a głównym celem ich życia, jest zachowanie pozorów. Losy ich wszystkich cały czas się przeplatają i tworzą wielobarwną mozaikę, która przyciąga uwagę i zachwyca.

Zosia rodzi córkę, do której w ogóle nie ma serca i nie liczy już, że ukochany Klemens jej kiedykolwiek wybaczy. Boli ją bardzo ta sytuacja, bo mężczyzna był czymś najlepszym, co ją w życiu spotkało, zanim zakusy pana zniszczyły jej marzenia. Klemens natomiast wie, co spotkało Zosię, ale zamiast się z nią zobaczyć i porozmawiać, woli długie godziny spędzać z Florianem w zaroślach nad Wisłą na spożywaniu wysokoprocentowych napojów.

Wszystko w tej powieści jest w równowadze. Losy poszczególnych osób są ze sobą ściśle powiązane, chociaż wydaje się to niemożliwe na pierwszy rzut oka, niczym perpetuum mobile raz wprawione w ruch nie potrafią się zatrzymać. I nie zatrzymują, aż do końca, gdy zdenerwowana Zosia, by zapobiec służbie swojej najmłodszej córki u Rozchodowskich, po latach ponownie pojawia się w dworze, choć przysięgała sobie, że jej noga nigdy więcej tam nie postanie. Konfrontacja z Karolem po latach nie może skończyć się dobrze. Zbyt dużo żalów i krzywd nagromadziło się pomiędzy nimi. W tym momencie historia zatoczyła koło i tak kończy się "Gra pozorów".

Wspaniała powieść, z fenomenalnie oddanym klimatem tamtych czasów. Pomimo że zawiera sporo wątków, to jest tak doskonale opowiedziana, przepięknym językiem, że jej czytanie nie powodowało znużenia. Historia Katarzyny Majgier niesamowicie mnie wciągnęła i żałowałam tylko, że tak szybko się skończyła. Niesztampowa i ciekawa. Przyciąga uwagę perfekcyjnie zazębiającymi się losami poszczególnych bohaterów. Każda decyzja i każdy postępek ma wpływ na losy kogoś innego, uruchamiają machinę zdarzeń, które zdają się nie mieć końca. Autorce genialnie udało się uchwycić realia tamtych czasów. Przedstawić przekrój ówczesnego społeczeństwa, podziałów klasowych, na lepszych i gorszych. Zobrazować pozycję kobiet, chłopek, jak też bogatych pań, które od dziecka wychowywano na uległe wobec męża. Ich rolą było słuchać bezkrytycznie współmałżonka, dbać o dom i rodzić dzieci. Większość z nich podobnie jak Zosia, uważały to za swój obowiązek. Szczytem marzeń każdej panny, było znaleźć sobie odpowiedniego męża, który zapewniłby jej utrzymanie i opiekę, bo bez mężczyzny samotna kobieta była źle postrzegana w społeczeństwie. Kobiety miały prowadzić się moralnie, świecić przykładem i być posłuszne we wszystkim swoim mężom. Mężczyznom natomiast było wolno wszystko, bo przecież mieli swoje potrzeby, musieli jedynie uważać, by nie przypłacić ich swoim zdrowiem.

Jestem zachwycona tą sagą, nie zniechęciła mnie nawet liczba postaci. Jedyny zarzut to taki, że trudno tu wyodrębnić głównego bohatera. Moją uwagę przyciągnęły jednak postaci Zosi i Franciszki, skrajnie różnych kobiet. Każda na swój sposób szuka miejsca na ziemi, pozornie kruche, ale jak trzeba, wykażą się siłą i determinacją. Zosia ze szarej myszki w obronie córki zmienia się w hardą kobietę walczącą niczym lwica o swoje młode, a Franciszka, potrafi przeciwstawić się przeciwnościom losu, znaleźć swoje miejsce w świecie, którym dla takich jak ona nie był łaskawy.

Niesamowita saga, w której Katarzyna Majgier przez kuchenne drzwi wprowadziła mnie do niesamowitego świata, gdzie królują rodzinne tajemnice, wielkie namiętności i zakazana miłość. Pozwoliła zagłębić się w życie bogobojnych chłopów i perypetie rodzin ziemiańskich żyjących w swoim zamkniętym środowisku pełnym obłudy. W tle piękny XIX-wieczny Kraków, a w nim moralny upadek wyższych sfer i biedne dzielnice, w których toczy się prawdziwe życie.

Czytacie sagi rodzinne? Zwłaszcza takie, których akcja dzieje się w przeszłości i ma tło historyczne? Ja bardzo lubię tego typu literaturę. Uwielbiam wraz z bohaterami rozwiązywać ich tajemnice rodzinne. I właśnie takie są w "Grze pozorów", w pierwszym tomie sagi -Kuchennymi drzwiami? autorstwa Katarzyny Majgier.

"Ktoś nie śpi, żeby spać mógł ktoś". Pewnej nocy nie spał Teodor Lutoborski. Postanowił on spisać testament. Nie było to dla niego łatwe zadanie, ponieważ nie miał dzieci i nie wiedział komu zapisać swój majątek. W końcu zdecydował się, że przepisze wszystko co posiada wiernemu służącemu Marcelowi i dalekiemu kuzynowi Florianowi. Zwłaszcza ten drugi nie stronił od zabaw i alkoholu. Marzyła mu się kariera artystyczna.

W tym samym czasie Zosia - młoda podkuchenna zostaje wykorzystana przez swojego pracodawcę i wyrzucona z jego domu. Nie wie co ma teraz ze sobą zrobić i myśli o samobójstwie. Nie udaje się jej jednak, bo przeszkodził jej w tym przejeżdżający Marcin. Chłopak, którego znała i który zaproponował jej podwózkę do Krakowa. Nie wiedząc co mu odpowiedzieć zgodziła się. Jadąc pomyślała sobie, że skoro nie zdołała pozbawić siebie życie, to ktoś inny w tym czasie to zrobi. I jak myślicie, kto popełnił samobójstwo?

Klemens to młody mężczyzna, który jest zakochany w Zosi. Nie chce myśleć o innych kobietach, do czasu, aż niespodziewanie spotyka swoją ukochaną w Krakowie. Nie podszedł do niej jednak po tym co zobaczył. Co takiego to było, że nie potrafił przełamać się i porozmawiać z dziewczyną?

Ciekawą postacią jest również Franciszka, która jest poniekąd "inna". Dlaczego? Przekonacie się sami.

Jeśli chcecie dowiedzieć się jakie są dalsze losy Klemensa, Marcela i Floriana oraz czy ich drogi splotą się z Zosią, musicie koniecznie sięgnąć po "Grę pozorów".

Książkę czyta się bardzo szybko. Jest idealna na letnie, upalne wieczory. Wciąga od pierwszej strony. Uczucie, które we mnie wzbudziło to głównie współczucie i podziw dla głównej bohaterki, która nie miała w życiu łatwo, a radziła sobie bardzo dobrze. Postacie są bardzo dobrze wykreowane, a język jakim się posługuje autorka jest prosty, a zarazem wspaniale odzwierciedla tamte czasy.

Jeśli lubicie sagi rodzinne, w których losy bohaterów często się ze sobą przeplatają to bardzo polecam ten tytuł!

Jak tylko zobaczyłam okładkę oraz tytuł domyślałam się czego się spodziewać i mimo wszystko postanowiłam spróbować. „Gra pozorów” to pierwszy tom serii Kuchennymi drzwiami. Całe szczęście, że jest już dostępny drugi tom, bo chyba obgryzę sobie paznokcie z niecierpliwienia i poznania dalszych losów bohaterów.

Czytając książkę wtopisz się w XIX w. Kraków jego uliczki, zakamarki, ale najważniejsi są mieszkańcy i tajemnice jakie starają się pozostać w ukryciu, lecz każdy z nas zdaje sobie sprawę, że nie zawsze to się udaje. Jeżeli jesteś miłośnikiem sag rodzinnych, różnych intryg to ta książka jest dla ciebie. Ja dopiero od jakiegoś czasu lubuje się w sagach i bardzo mnie to wciągnęło. Mamy tutaj samo życie, czyli niesprawiedliwość, zdrady, tajemnice, rodzinne skandale itp.

Momentami miałam uśmiech z zadowolenia przez to co niektóre osoby mówiły bądź zrobiły, ale w pewnych momentach było mi przykro np. co spotkało Zosię, czyli ciąża ze swoim pracodawcą Karola Rozchodowskiego przez co zwolniona trafia pod dach swojej ciotki Antoniny i jej córki Franciszki. Od tego momentu zaczynają się losy nie tylko Zosi, ale też Teodora Lutoborskiego który odmienił życie dwóm mężczyznom tym co zrobił, a mowa o Marcelu i swego kuzyna Floriana, pięknoducha marzącego o karierze artystycznej. Nie martwcie się to nie spojler, bo tego dowiecie się na samym początku książki jak i z opisu.

Książkę cenie za szczerość i realizm, ponieważ nie ważne jakie czasy mamy wciąż istnieje podział klasowy, różne oceny innych (nie zawsze pozytywne) tajemnice rodzinne jak i skandale. Nie potrafimy wyciągnąć wniosków od naszych przodków, nie potrafimy być lepszymi dla odmienności innych. Każdy z bohaterów jest inny i inny ma plan na siebie, na życie. Często nie zdając sobie sprawy z tego, że chcąc zmienić czyjeś życie robimy mu krzywdę, ale o tym to już w książce przeczytasz.

Gratuluje autorce, ponieważ według mnie książka opisuje nasze życie jak i nas samych. Nie będziecie się nudzić więc, jeżeli planujecie coś szybkiego i takiego nieodkładalnego to macham tą pozycją przed waszymi oczami.

📖 Kraków nigdy nie zasypiał. Nawet w spokojnych kamienicach dało się to zauważyć. Dniem i nocą miasto zaglądało w okna i pukało w szyby.📖

Katarzyna Majgier "Gra pozorów".

Pierwszy tom sagi "Kuchennymi drzwiami" pokochałam całym sercem. Można nawet powiedzieć, że była to miłość od pierwszego wejrzenia. Okładka natychmiast przyciągnęła mój wzrok, bo nie dość, że niebieski jest moim ulubionym kolorem, to istnieje teoria, według której książki w tym odcieniu zawsze są wyjątkowo ciekawe.

Jako rodowita krakowianka raczej nie będę obiektywna, ale to była wspaniała lektura.

Wraz z bohaterami chodziłam po wszystkich miejscach, które przecież doskonale znam od urodzenia.

Katarzyna Majgier zabrała mnie w cudowną podróż po XIX- wiecznym Krakowie. Przeniosłam się w czasie i przeżyłam niezapomniane chwile.

Poznałam wiele barwnych postaci z wielu warstw społecznych i mogłam uczestniczyć w ważnych wydarzeniach historycznych tamtego okresu.

To była wspaniała przygoda.

Na początku pomyślałam, że ta książka jest jak obraz, który autorka maluje dla nas słowem. Potem, że jest jak film kostiumowy. Aż w końcu zrozumiałam, że to coś więcej. Poczułam się tak, jakbym osobiście brała udział w tej historii.

To pierwsza saga rodzinna, jaką miałam okazję przeczytać i już na zawsze będzie zajmowała szczególne miejsce w moim sercu.

I już z niecierpliwością wypatruję kolejnych tomów.

Rodzinne tajemnice, wielkie namiętności i zakazana miłość, a w tle XIX - wieczny Kraków z jego malowniczą bohema, blichtrem wyższych sfer, ale i ciemnymi zaułkami, gdzie toczy się prawdziwe życie.

Zofia Nowakowska, to młoda służąca z podkarpackiego dworku rodziny - Rozchodowskich, pewnego dnia zostaje wyrzucona na bruk, gdyż spodziewa się dziecka swojego pracodawcy.

Kobieta nie posiadając żadnych środków do życia, ani rodziny, postanawia zwrócić się o pomoc do ciotki z Krakowa...

Teodor Lutoborski, bogaty krakowianin, przed popełnieniem samobójstwa, spisuje testament, który dla bliskiej rodziny okaże się wielkim nieporozumieniem.

Ale by nikt nie podważył jego poczytalności i ostatniej woli, mężczyzna przechodzi wszystkie badania lekarskie, które stwierdzają, że jest przy "zdrowych zmysłach".

W dzień odczytaniu testamentu okazuje się że część majątku uzyskał wierny służący Marcel jak i daleki krewny kuzyn -Florian marzący o karierze artystycznej, co wywołuje wściekłość i wielkie poruszenie w rodzinie.

Czy nagłe bogactwo wpłynie na życie naszych bohaterów?Czy losy mężczyzn w jakiś sposób splotą się z losami Zosi?

Czy Zosia znajdzie schronienie u boku "najbliższych"?

~"GRA POZORÓW" autorstwa Katarzyny Majger to wspaniała saga rodzinna, a zarazem bardzo interesująca powieść obyczajowa, ukazująca brutalne, warunki panujące na tle XIX - wiecznego Krakowa co dało idealny obraz Młodej Polski, czasów niełatwych zwłaszcza dla kobiet.

~Od początku historii akcja w książce rozgrywa się powoli, by móc krok po kroku, wprowadzać nas w życie wielu nowych postaci, co wraz z kolejnymi rozdziałami nabiera większego tempa, nie pozwalając nam rozstać się ulubionymi postaciami.

Dwie bohaterki zasługują tutaj na ogromne uznanie, a mowa tutaj jest o Klimie i Frani.Kobietach niezwykle silnych, upartych, zaradnych, które pomimo przeciwności losu i kłód rzucanych im pod nogi, sprzeciwu wszystkich wokół, rozwijały pasję, wiedzę i potencjał by móc w przyszłości radzić sobie bez pomocy mężczyzn!

Przez zastosowanie tego wstępu oraz bliższemu poznaniu wszystkich postaci, mocno angażujemy się w ich losy, przez co nie jesteśmy w stanie oderwać się od lektury śledząc ich wszystkie "wloty i upadki", a takich tutaj nie brakuje.

~Autorka z wielką precyzją za sprawą plastycznego języka, lekkiego pióra, dużej wyobraźni, kreatywność, barwnych i nieprzewidywalnym postaci, wprowadza nas w świat życia zwykłych mieszkańców wsi oraz arystokracji.

~Pragnę podkreślić, że wszystkie postacie pojawiające się w tej historii, mają kluczowy wpływ w przebiegu wydarzeń co powoduje iż ich losy się ze sobą zazębiają, sprawiając, że nic nie jest tutaj przypadkowe, ale o tym musicie przekonać się już sami!

~Jeśli lubicie sagi rodzinne, klimat XIX wiecznego Krakowa, odrobinę miłostek,zakazanej miłości, intryg, tajemnic oraz kłamstw to nie mogliście trafić lepiej.Gwarantuje wam że przy tej lekturze miło spędzić czas w poznawaniu prawdziwych zwyczajów tamtych czasów gdzie życie bogobojnych chłopów miesza się przeplata się z dekadencją wyższych sfer społecznych!

Z niecierpliwością wypatruje kolejną część sagi Kuchennymi drzwiami która swoją premierę będzie mieć w kwietniu.

Polecam. J.K

Myślę, że każdy, kto sięgnie po „Grę pozorów” zgodzi się ze mną, że Katarzyna Majgier napisała powieść, która zachwyca, wciąga i porywa nas historią pełną rodzinnych sekretów, a nade wszystko namiętnością. Sięgając po pierwszą część sagi „Kuchennymi drzwiami” liczyłem na wyjątkową lekturę, na klimat tak specyficzny dla tego gatunku. I w rzeczy samej otrzymałem, to czego pragnąłem.

Otrzymałem historię, która wprowadziła mnie w klimat XIX – wiecznego Krakowa. Autorka swym stylem oddała ducha tamtych lat, wiodąc mnie do wyższych sfer. Dzięki temu mogłem poczuć się jak osoba żyjąca w tamtych czasach. Nie byłem tylko obserwatorem, lecz uczestnikiem. Lekko, powabnie i z polotem zapisana historia na kartach tej powieści skradła moje czytelnicze serce. Barwność fabuły jest jednym z wielu elementów sprawiających, że lektura tej książki to prawdziwa przyjemność dla miłośników rodzinnych historii.

Autorka zarysowała wiele ciekawych bohaterów. Moją sympatię zdobyła Zosia. Młoda służąca z podkrakowskiego dworku została zwolniona z pracy, a gdy zaszła w ciąże ze swoim pracodawcą, postanowiła wyjechać do Krakowa. Wyjazd był dla niej jedyną nadzieją na ułożenie życia i poskładanie go w jedną całość.

Jednocześnie Teodor Lutoborski spisuje testament, na mocy którego jedynymi spadkobiercami jego bogactwa jest Marcel i Florian. Pierwszy był jego oddanym służącym. Drugi, to daleki kuzyn z artystycznymi aspiracjami. Gdzie zatem jest miejsce dla Zosi, dla której los nie był łaskawy? Czy odwróci się na jej korzyść?

Mocnym punktem tej powieści jest mnogość bohaterów oraz wydarzeń, co jeszcze bardziej podsyca naszą ciekawość. To, co najważniejsze autorka umiejętnie poprowadziła wszystkie sznurki tej fabuły szyjąc powieść na miarę mistrzów tego rzemiosła. Katarzyna Majgier porwała mnie w wir zarysowanej historii. Porwała tak bardzo, że nie spostrzegłem się, gdy dotarłem do ostatnich stron tej powieści.

Co ważne, to nie ostatnie zdanie tej serii, gdyż na skrzydełku książki czytamy, iż niebawem pojawi się kolejny tom sagi „Kuchennymi drzwiami” pt. Światło i cień”. Zatem na skrzydłach radości wypatruje zapowiedzi z informacją, kiedy na światło dzienne wyjdzie kolejna książka Katarzyny Majgier – autorki, której twórczość polecam Waszej czytelniczej uwadze. „Gra pozorów” to niezwykły klimat, a wyjątkowość stylu autorki zasługuje na uznanie. Co też czynie – Pani Katarzyno CHAPEAUS BAS!!!