Gry i zabawy z dawnych lat

Książka "Gry i zabawy z dawnych lat" zawiera ponad 50 gier i zabaw, których większość z nas skojarzy z własnego dzieciństwa o których dawno zapomnieliśmy. U rodziców wywołuje miłe wspomnienia z młodzieńczych w którym nie było komórek, tabletów ani zaawansowanych komputerów. Zabawy są bardzo zróżnicowane, do tych w mniejszych i dużych grupach takich jak "Król Lul", "Raz dwa trzy, Baba-Jaga patrzy?" Czy "Ciuciubabka". Gry są ponadczasowe i sądzę że każde pokolenie dzieci będzie się przy nich świetnie bawić i zachęci ich do ruchu na świeżym powietrzu oraz integracji z innymi. Wszystkie gry i zabawy są w prosty sposób objaśnienie. Idealnie się sprawdzi na dłuższy wakacyjny wyjazd.

Idealna książka na obecny czas, a także jak już #zostańwdomu się skończy. W książce znajdziemy wiele propozycji gier i zabaw z czasów dzieciństwa naszych rodziców czy dziadków, w które można bawić się w czterech ścianach. Są też propozycje tych do rozgrywania na świeżym powietrzu, także nie trzeba komputera czy telewizora żeby się dobrze bawić. Dla dorosłych to też będzie swego rodzaju nostalgiczna podróż w przeszłość. Polecam!

Fenomenalna książka na nudę, dla tych, którzy nie wiedzą co ze sobą zrobić i nie mają pomysłów na spędzanie czasu. Czytając ją , dzieciaki mogą dowiedzieć się jak kiedyś spędzało się czas, dorośli za to, mogą przeżyć wycieczkę do przeszłości i przypomnieć sobie o zabawach, o których nawet nie wiedzieli, że ich nie pamiętają. Prawdziwa skarbnica wiedzy, aby pokazać najmłodszym w dobie komputerów i technologii, że czas na świeżym powietrzu można spędzać równie świetnie.

Naprawdę jestem zszokowany ile książka może przynieść wspomnień, wszystkie nasze dawne zabawy zostały idealnie opisane w tej pozycji. Kupiłem tą książkę specjalnie dla moich małych pociech aby odciągnąć ich od telewizora i komputera, i szczerze się udało !!!!! Polecam to każdemu prosto z serca !!!!!! Pozdrawiam,

Ta książka przywołuje tyle wspomnień, że w głowie się nie mieści. I przy okazji ile podpowiedzi na zorganizowanie zabawy dla dzieciaków biegających przed blokiem, czy też nudzących się w domu. Polecam gorąco!

W książce pokazano i opisano 50 zabaw i gier. Tych które możemy znać z dzieciństwa- z podwórka i ze szkoły.

Warto sięgnąć po książkę pełną inspiracji do zajęć w zastępstwie siedzenia przed telewizorem czy komputerem. Dzięki niej możemy wrócić do czasów swojego dzieciństwa i "pokazać" je swoim pociechom.

Szybko zapominamy o radosnych chwilach z dzieciństwa, które pomimo braku pieniędzy, zabawek czy innych udogodnień technicznych - było bardzo radosne jeżeli miało się towarzystwo do wspólnej zabawy! I ta książka przypomniała mi wiele zabaw z czasów przedszkolnych i początkowych klas podstawówki!

Zabawy rozpisane są dokładnie, z ilustracjami. Fajna sprawa, żeby pokazać swoim dzieciom gry towarzyskie, wystarczy troje dzieci i już można ciekawie i aktywnie spędzić czas na podwórku, boisku czy placu zabaw!

Gry i zabawy z dawnych lat czytałam niemal jak swój pamiętnik z czasów dzieciństwa. Co chwilę rwało mi się na usta No przecież ja to znam! Graliśmy w przedszkolu i szkole! Większość zabaw i gier przedstawionych w książce była mi dobrze znana, natomiast całkowicie o nich zapomniałam. Dlatego napisałam na początku, że czytałam ją jak pamiętnik. W mojej głowie pojawiły się dokładne obraz, miejsca na podwórku szkolnym, boisku, na placu przy domu. Pamiętam teraz dokładnie jak podczas gry w dwa ognie fatalnie skręciłam nogę i pół klasy niosło mnie na „krzesełku” zrobionym z rąk do pani higienistki. Pamiętam miejsce pod dwoma drzewami, gdzie rysowaliśmy patykiem kółka do wojny czy do komórek do wynajęcia. Wiem też, w którym miejscu bolała mnie głowa, kiedy podczas całodziennego fikania na trzepaku rymnęłam prosto na beton. Ciągle coś się działo, mimo, że nie mieliśmy nawet połowy zabawek, którymi teraz dysponują nasze dzieci. W sumie to chyba nikt nie myślał o tym, żeby wynosić je z domu. W ruch szła guma do skakania, piłka, kreda do rysowanie podpowiedzi w podchodach, czasem jakieś lalki. Kiedy teraz tak o tym myślę, to wnioskuję, że kiedyś dzieciaki ciągle się ruszały, biegały, skakały czy chodziły. Piszę o chodzeniu, ponieważ, kiedy chciałyśmy iść z koleżankami na basen w lecie, to nie było mowy, że ktoś nas podwiezie. Często nie miałyśmy pieniędzy na bilety autobusowe, więc oczywiste było, że chodzimy na nogach ( 40 minut w jedną stronę) i nikt nie miał z tym problemów.

Myślę, że pani Katarzyna Piętka ocaliła od zapomnienia nie tylko moje wspomnienia. Jej książka zachwyca wyglądem, treścią i ilustracjami. Wszystko tu pięknie ze sobą współgra. Wiekowe zabawy, kremowy, gruby papier oraz ilustracje (Agaty Raczyńskiej) i zdjęcia niemal żywcem wyjęte z lat 70-80 tych. Cała przygoda zaczyna się od wyliczanek i fantów i pokaźny zbiór takowych znajdziecie we wstępie. Trąf, trąf, Misia Bella…, Ene due like fake, Na wysokiej górze rosło drzewo duże itd.

Teraz, kiedy już wszystko zostało wyliczone i wyśpiewane można przejść do zabawy. W pierwszym rozdziale znalazły się wszystkie te, w które bawiono się w kołach, kółeczkach i korowodach, czyli baloniku nasz malutki, stary niedźwiedź, mam chusteczkę haftowaną, Jaworowi ludzie, chodzi lisek koło drogi i moje ukochane anse kabanie flore, które znałam pod nieco zmienioną nazwą amse adamse flore. Ciekawe czy to jakaś przedszkolna modyfikacja:)

W drugim rozdziale autorka zebrała wszystkie ruchowe zabawy pod wspólnym hasłem Róbcie to, co ja. Gra w zielone, ojciec Wirgiliusz, moja Ulijanko i zapomniany przeze mnie król Lul.

W książce znalazło się miejsce także na zabawy z piłką (ukochane dwa ognie, ziemniak, piłka parzy…) oraz takie na szybkość i spryt (Baba-Jaga patrzy, cztery kąty a piec piąty, berek, ciuciubabka, komórki do wynajęcia i nieznane mi zupełnie dwa patyki). Jest też podwórkowa klasyka, czyli skakanka, klasy i trzepak, przy którym spotykało się całe osiedle, a później to całe osiedle grało razem w piwko przeciwko, chowanego, podchody. To niesamowite, że nie potrzebowaliśmy do zabawy żadnych gadżetów, komórek, tabletów itp. Nigdy się przecież nie nudziliśmy! Nawet na pochmurne dni, kiedy ku rozpaczy sąsiadów przesiadywaliśmy często na klatkach schodowych, mieliśmy, co robić. Takim zabawom na niepogodę Katarzyna Piętka poświęciła ostatni rozdział książki. A tam, cały arsenał zgadywanek, zabaw słownych, które niesamowicie rozwijały naszą wyobraźnię i ćwiczyły szare komórki. Kalambury, To, co widzę, szubienica (ciekawe, co na to współczesne mamy hi hi), telegram, kot ministra, teatrzyk kukiełkowy, do którego wykorzystywaliśmy co popadło: kawałki szmatek, piłeczki, łyżki, stare bombki, skarpetki. Pamiętam, że zapraszaliśmy z bratem całą rodzinę na przedstawienia robione w starym telewizorze bez kineskopu. A ile śmiechu było przy głuchym telefonie! Pamiętacie? Że nie wspomnę już o pomidorze. Kiedy pogoda była wyjątkowo paskudna graliśmy z rodzicami w statki i państwa miasta.

Myślę, że wiele z tych zabaw do dziś robi furorę w przedszkolach. Tymek na przykład doskonale zna kilkanaście z nich i wiem, że są to jego ulubione zabawy (Baba-Jaga patrzy, Chodzi lisek koło drogi, ojciec Wirgiliusz). Zwrócił mi uwagę, że nie ma w tej książce jego ulubionej studni, która doskonale utrwala umiejętność liczenia oraz króla (odbijanie piłki o mur i przeskakiwanie jej), ale przecież mieliśmy tyle różnych pomysłów, że nie sposób zawrzeć ich wszystkich.

Zbiór ten jest doskonałym pretekstem do zaszczepienia w naszych dzieciach chęci do czystej, niezmąconej elektroniką zabawy, czy to w domu czy na świeżym powietrzu. Autorka dała nam i dzieciakom jasne wskazówki, do każdej zabawy znajdziecie czytelne objaśnienia. Wystarczy tylko korzystać.

Od wczoraj leżymy powalenie jakimś okropnym wirusem i wyobraźcie sobie, że moje dziecko po raz pierwszy w życiu przeleżało spokojnie kilka godzin w łóżku właśnie za sprawą Gier i zabaw z dawnych lat. Najpierw chciał wiedzieć, w które gry bawiłam się w dzieciństwie, później przeczytaliśmy wszystko od deski do deski, a jeszcze później spędziliśmy wspaniałe dwie godziny grając w państwa miasta, pomidora, łańcuch słów, kota ministra i łańcuszek skojarzeń. W tej ostatniej zabawie T. zaskakiwał mnie najbardziej. Mało tego! Tak mu się spodobało, że dziś ponownie siedzimy z kartkami, długopisami i gramy w państwa miasta. Nie słyszę standardowego mama, nudzi mi się i jakoś tak to całe chorowanie przechodzimy bezboleśnie.

Jeszcze nie robiłam podsumowania naszych najlepszych książek 2016 roku, ale bez wątpienia ta pozycja znajdzie się w pierwszej piątce. A dziś zabieram ją do pracy na świetlicę i jestem przekonana, że będziemy się świetnie bawić z dzieciakami :)

Polecamy!

Ta lektura wywołuje sporo wspomnień. Tych pięknych i cudownych chwil, do których z pewnością zdecydowana większość by wróciła. Cieszę się ogromnie, że miałam okazję poznać jej treść. Że mam w domu ten poradnik i będę mogła zerkać do niego kiedy tylko zapragnę. Jestem zachwycona zarówno treścią tej książki jak i sposobem jej wydania. Podobają mi się pożółkłe, chropowate strony, prosta grafika, ciekawe teksty i dokładne opisy wszystkich zabaw. Większość z nich znałam. Kilka dopiero poznałam. Ale na pewno wszystkie zamierzam pokazać moim dzieciakom i ich znajomym. Planuję pokazać im jak dawniej spędzałam wolny czas. Jestem przekonana, że Ali i Natalce taka zabawa bardzo się spodoba. Mamy wiec teraz w domu poradnik zabijający nudę. Już jej pewnie więcej nie zobaczymy :)

Staram się dużo czasu z moją starszą córką spędzać poza domem, a jeżeli w domu to tak, by nie siedziała ona przed telewizorem, laptopem, czy też z komórką w ręku. Czasem brakuje mi już pomysłów na zabawę. Dlatego właśnie musiałam posiąść tę książkę :)

"Gry i zabawy z dawnych lat" to książka, która przypomina w jaki sposób bawiły się dzieci w czasach, kiedy niektórzy nie mieli jeszcze nawet telewizora, a o laptopach, tabletach, czy też komórkach, to się nikomu nie śniło. Znajdziemy w niej zarówno zabawy podwórkowe jak i takie, w które bawić można się w mieszkaniu. Na początek przedstawione zostały różne wyliczanki i zabawy typu kamień, nożyce, papier. Później przedstawione zostały zabawy w kole i korowodzie, zabawy z piłką, zabawy chodnikowe, zręcznościowe i wszelkiego rodzaju inne zabawy ruchowe, w których liczy się szybkość i spryt. Nie zabrakło także zabaw, które umilały dni deszczowe, czy też takie, w które z jakiegokolwiek powodu nie można było wyjść z domu.

Czytając książkę "Gry i zabawy z dawnych lat" razem z Mężem wspominałam lata naszej młodości i porównywałam jej opis z tym, co pozostało w naszej pamięci. Wybuchałam niekontrolowanym śmiechem, czy też krzykiem "o rany" na myśl, że przecież to taka fajna zabawa, w którą nasze dzieci mogłyby już bawić się przed blokiem, a my o niej zwyczajnie zapomnieliśmy. Starsza córka też co chwilę mi mówiła, że daną zabawę zna, bo w przedszkolu się tak bawią.

Pamiętacie zabawę w kole Anse kabanse flore, ...? Uwielbiałam ją, co prawda na początku inne słowa śpiewaliśmy, ale zabawa była genialna. A Baba-Jaga patrzy? Ciuciubabka ? Szczur ? Podchody? Szubienica? Statki!? Te i wiele innych zabaw znajdziecie w książce "Gry i zabawy z dawnych lat". Ta książka przywołuje tyle wspomnień, że w głowie się nie mieści. I przy okazji ile podpowiedzi na zorganizowanie zabawy dla dzieciaków biegających przed blokiem, czy też nudzących się w domu. Polecam gorąco!

Zdjęcia książki możesz zobaczyć na moim blogu, zapraszam

http://yllla-cowgowiepiszczy.blogspot.com/2016/09/gry-i-zabawy-z-dawnych-lat-k-pietka.html

Książka Gry i zabawy z dawnych lat bardzo mnie zaskoczyła... Spodziewałam się tam rzeczy zupełnie mi nieznanych, a znalazłam zabawy, które otworzyły w głowie pewnie szuflady pamięci i przypomniały dawne czasy... Dzięki tej książce przypomniałam sobie, jak w szkole bawiłam się w Gąski, Gąski do domu, czy śpiewałam z prababcią piosenkę o Ojcu Wirgiliuszu, lub recytowałam bezsensowne wyliczanki grając w gumę na podwórku.

Ta książka ma niepowtarzalny klimat dawnych czasów... Każdy szczegół jest tu dopracowany - starodawna czcionka i obrazki bardzo podobne do tych, które oglądałam w swoich pierwszych książkach (również tych "odziedziczonych" po rodzicach). Zarówno ja jak i moi najbliższy przeglądaliśmy Gry i zabawy z dawnych lat z prawdziwym rozrzewnieniem w oczach, wspominając dawne zabawy, podwórkowe współzawodnictwo, szaleństwa na trzepaku i pierwsze strupy na kolanach. Ta książka jest więc nie tylko skarbnicą pomysłów, które można podrzucić dzieciom, ale również przyjemną podróżą w czasie.

Na pochwałę zasługuje nie tylko twarda okładka i piękne ilustracje, ale również proste i zrozumiałe wyjaśnienie każdej z zabaw oraz ich podział ze względu na rymowanki, gry zręcznościowe, zabawy w kole, propozycje na niepogodę i parę innych kategorii, które ułatwiają znalezienie tego, co jest nam aktualnie potrzebne. Znajdziemy tutaj szeroki przegląd zabaw, również takich możliwych w domu, na dworze, a nawet na trzepaku!

Lektura tej książki sprawiła mi wielką radość, nauczyła nowych zabaw, przypominała stare i pokazała, że najważniejsza w dziecięcym świecie jest beztroska. Polecam wszystkim rodzicom, gdyż można znaleźć tutaj zabawy na każdą pogodę i warunki, a przy tym z łezką w oku przypomnieć sobie własne dzieciństwo. Nie da się tej książki lepiej opisać – trzeba ją po prostu zobaczyć!

Każde czasy mają swoją specyfikę. Te, w których żyjemy obecnie stanowią okres, w którym szara codzienność nierozerwalnie spleciona jest z techniczno-cyfrowymi gadżetami. Na dobre zniknęła telewizja analogowa, zastąpiona przez jej cyfrową, młodszą siostrę, komputeryzacja dosięgnęła niemal wszystkich sfer życia, a o grach i zabawach najczęściej myśli się w kontekście rozrywki wirtualnej. Moda na Pokèmony, która powróciła ostatnio sprawiła, że gracze z czterech ścian wyszli na świeże powietrze, ale pozostaje zasadnicze pytanie – co, kiedy zabraknie prądu? Co wtedy pozostanie? Czekać? Nudzić się? Telefony rozładowane, telewizja nie działa, tak samo komputer. Koniec świata? Jednakże pokolenie obecnych 30-40 (i więcej) latków pamięta czasy, kiedy podobne gadżety tkwiły w większości w sferze marzeń autorów Science Fiction, a jednak jego przedstawiciele bawili się doskonale, miło spędzali czas i praktycznie potrafili wykrzesać rozrywkę z niczego. Pora przypomnieć te zabawy, szczególnie, że wiele z nich nadal nie zanikło wśród młodzieży.

Do napisania niniejszej książki skłonił autorkę widok dzieci grających na Powsinie w ziemniaka. Na starych osiedlach budowanych z wielkiej płyty, na tych osiedlach posiadających rozległe podwórka, wciąż istnieje pewne zainteresowanie dawnymi grami. Dlaczego więc nie wybrać najciekawszych i najważniejszych z nich i nie przedstawić w formie książki? Od przyśpiewek, rymowanek i wyliczanek prowadzi nas autorka przez najróżniejsze zabawy, które mogą przynieść rozrywkę w domu w czasie niepogody (kalambury, szubienica, bitwa morska) i na dworze, kiedy pogoda akurat dopisuje (dwa ognie, gra w zielone, berek, komórki do wynajęcia). Nie zabrakło także miejsca na zabawy z tradycjami (jaworowi ludzie, uciekła mi przepióreczka w proso) oraz te, które nie należą do najbezpieczniejszych, ale mają swoja historię i znaczenie (pikuty). A wszystko to ukazane w sposób prosty, przejrzysty i naprawdę intrygujący.

Prawda o tej książce jest taka, że już ona sama stanowi nie lada zabawę. Czytanie o grach, w które grali rodzice i dziadkowie docelowych odbiorców niesie wiele przyjemności i zachęty do spróbowania ich samemu. Nie trzeba bowiem nowoczesnej technologii, drogich gadżetów i aplikacji, żeby przyjemnie (i często pożytecznie) spędzić czas. Czasem wystarczą tylko kartka papieru i długopis, albo nawet nie tyle, wspomagane przez wyobraźnie, by otworzyć niesamowite możliwości. Cieszy więc fakt, że ktoś zdecydował się opowiedzieć o tym wszystkim młodym pokoleniom. I to opowiedzieć w tak znakomity sposób.

Świetna jest także oprawa graficzna, na którą składają się proste kolorowe ilustracje, jak żywcem wyjęte z książeczek, jakie ukazywały się w czasach PRL-u, uzupełnione o zdjęcia pochodzące również z tamtych lat. Jest więc mile dla oka, jest kolorowo, jest prosto, ale bardzo przy tym ładnie. Do tego znakomite wydanie w twardej oprawie prezentuje się równie przyjemnie jak cała reszta. Sięgnijcie więc – dla dzieci, by pokazać im jak się kiedyś bawiło, i dla samych siebie, żeby przypomnieć sobie z sentymentem minione czasy – bo to naprawdę rewelacyjna propozycja dla dużych i małych.