Kamień i sól

Ogień i woda był niesamowity. Pod względem stylu Kamień i sól niewiele się zmienił - nadal jest momentami zabawnie, a autorka genialnie oddaje stworzone przez siebie realia. Potrafi też niezwykle opisać emocje bohaterów!

W pierwszej części było jakby mniej wątku miłosnego, ale był bardziej nachalny. Tutaj relacji Guy & Tella jest więcej, ale została zepchnięta na drugi plan. Ponadto tak, jak ekosystemu gór byłam w miarę pewna - to znaczy zadań i przeszkód, tak ocean zaskoczył mnie zupełnie! Poza tym miałam co do jednego uczestnika pewne oczekiwania, ale okazały się one zupełnie niesłuszne, co trochę mnie rozczarowało, ale z drugiej strony to pewnie dlatego, że tak bardzo chciałam, aby moje przewidywania były prawdziwe. To, co mi się podobało, to że autorka nie wymordowała wszystkich uczestników, ale i nie starała się nad nimi rozczulać. Akcja pędzi nawet bardziej niż w poprzednim tomie, ale finał mnie nie usatysfakcjonował. Zaskoczył na pewno, ale... Ja chcę wiedzieć, co z Madoxem!

Jedyna rzecz, która nieco mi przeszkadzała to te rozmyślania Telli nt. przywództwa. Potem jednak ogarnęła się, a jej postać bardzo ewoluowała. Nie podążała już za Guy'em, jak niemal wszyscy, ale podejmowała własne decyzje, biorąc za to odpowiedzialność i to mi się niezmiernie podobało! Guy za to wydał mi się lekko przerysowany na linii uczuć do Telli, ale generalnie nadal odbieram go bardzo pozytywnie i potrafię zrozumieć, jak ciężki był wybór między wyścigiem, a uczuciami. Na horyzoncie pojawiają się nowi bohaterowie z genialnie zarysowanymi charakterami. Cottona, wbrew wszystkiemu polubiłam i to on jest postacią, co do której miałam pewne oczekiwania. Za to Willow, ugh, małą manipulantka denerwowała mnie od początku. Niby takie toto małe, a już przesiąknięte złem.

Ważną rolę w książce nadal odgrywają pandory. Powiedziałabym nawet, że ważniejszą niż poprzednio. Ciekawi mnie ich stosunek do Telli i pewne zasadnicze, ale niewyjaśnione sprawy, o których jednak nie wspomnę, bo byłoby to spoilerem. Zdecydowanie chciałabym takiego Madoxa albo M-4. Cieszy mnie też to, że główna bohaterka nie otrzymała najlepszej pandory, bo każda była na swój sposób wyjątkowa i radziła sobie lepiej lub gorzej w zależności od okoliczności.

Podsumowując, pochłonęłam książkę w kilka godzin. Nie mogłam się oderwać, kiedy już zaczęłam czytać. W książce się przepada, wędruje się przez góry i płynie po oceanie. Przeżywamy każdą śmierć bohaterów, każdy ich upadek, ale cieszymy się razem z nimi, gdy powstają. Zdecydowanie książka jest warta uwagi!

Tella ma już za sobą straszną przeprawę przez dżunglę i pustynię. Wyścig powoli dobiega końca. Przed uczestnikami zostały tylko dwa etapy, w których będą musieli zmierzyć się z niebezpieczeństwami jakie niosą ze sobą ocean i góry. Dziewczyna mimo strachu i wielu wątpliwości nie może się wycofać. Nie teraz kiedy jest już tak blisko. Ale los niestety jej nie sprzyja. Organizatorzy postanawiają zaostrzyć reguły wyścigu, dziewczyna ma coraz mniej sił, a na domiar złego człowiek, na którym zawsze mogła polegać, przestaje ją wspierać. Jak Tella może ufać osobom ze swojej grupy, skoro każdy z nich ma jakieś tajemnice? Wie, że musi uratować brata, ale jak wybrać między jednym życiem, a drugim? Na początku było stu dwudziestu uczestników. Gdy Tella staje do ostatniego etapu jest ich zaledwie czterdziestu jeden... i tylko jedna osoba może zwycięzyć.

Gdy tylko skończyłam czytać pierwszy tom, czyli "Ogień i woda". Postanowiłam, że jak najszybciej muszę sięgnąć po kolejną część, w której jak się okazało akcja znacznie szybciej zaczęła się rozwijać. Gra toczy się o naprawdę dużą stawkę jaką jest lekarstwo mające uratować życie bliskiej osoby. Bohaterowie z każdą stroną są coraz bardziej zdeterminowani i mogą zrobić dosłownie wszystko, żeby dojść do celu. W wyniku tego w zasadach wyścigu zostają wprowadzone kolejne zmiany.

Uważam jednak, że największą zmianę przeszła główna bohaterka czyli Tella Holloway. Gdy poznajemy ją w pierwszym tomie jest ona rozpieszczoną dziewczynką, której jedynym zmartwieniem jest jej wygląd. Przemianę dziewczyny możemy zauważyć już pod koniec poprzedniej części, ale nie jest ona aż tak widoczna jak była podczas drugiego tomu. Tella stała się osobą pewną siebie i zdecydowaną, co często doprowadzało do kłótni z Guyem...

Jak pewnie się domyślacie nadal kontynuowany jest wątek miłosny między Tellą i Guyem. Przez całą powieść bardzo im kibicowałam. Ich relacje jednak trochę się zmieniły, gdyż przemiana Telli nie bardzo podobała się chłopakowi, który twierdził, że dziewczyna nie da sobie rady i musi ją chronić przed każdym niebezpieczeństwem nie pozwalając jej przy tym na samodzielne działanie.

Autorka bardzo dobrze wykreowała zarówno bohaterów ludzkich, jak i zwierzęcych zwanych pandorami, których głównym zadaniem jest pomoc swojemu właścicielowi w przetrwaniu wyścigu. Tella pomimo zmiany nadal nie jest moją ulubioną bohaterką. Niektóre jej rozterki wciąż wydają mi się dość infantylne, lecz muszę przyznać, że ma ona świetne poczucie humoru.

Czytając "Kamienień i sól" bardzo zaskoczyło mnie to, że ta część jest zdecydowanie bardziej krwawa niż poprzednia. Mamy tutaj mnóstwo nieoczekiwanych zwrotów akcji, przez które aż wstrzymywałam oddech w obawie o życie moich ulubionych bohaterów.

Zaskakujące było także samo zakończenie, które pozostawiło w głowie czytelnika setki pytań. Jest ono idealnym wstępem do kontynuacji, ponieważ w historii głównej bohaterki pozostało jeszcze dużo niedopowiedzeń, które mogą być tak samo, a nawet bardziej interesujące niż sam przebieg Piekielnego Wyścigu. Mam onadzieję, że niebawem ukaże sie kolejny tom.

Podsumowując "Kamień i sól" to książka pisana lekkim językiem, pełna emocji, wspaniałych bohaterów i trzymającej w napięciu akcji. Jeśli szukacie lekkiej i emocjonującej książki, przy której stracicie poczucie czasu to powieść Victorii Scott będzie idealna.

http://zapoczytalna.blogspot.com/2016/11/kamien-i-sol-victoria-scott.html

" Tak to już w życiu jest: kiedy znajdujesz się w beznadziejnej sytuacji, myślisz sobie: "Przynajmniej nie może już być gorzej". I wtedy życie wali cię prosto w głowę za głupią naiwność. "

Niebezpieczeństwa, miłość, śmierć, odrobina szczęścia.

Piekielny, morderczy wyścig.

Lek, który jest w stanie uleczyć wszystko.

Pandory, które oddają życie za swoich właścicieli.

"Kamień i sól" to drugi tom z serii "Ogień i woda" i kiedy pierwszym tom zrobił na mnie ogromnie wrażenie, tak drugim jestem wniebowzięta i polubiłam obie książki jeszcze bardziej.

Jak wiadomo z pierwszego tomu Tella bierze udział w piekielnym wyścigu, w którym nagrodą jest lek na nieuleczalną chorobę. Próbuje go zdobyć dla swojego starszego brata, aby przedłużyć jego życie i powrócić uśmiech na jego twarzy.

Tella ma za sobą już dwa etapy wyścigu - dżunglę oraz pustynię. Podczas tych wypraw poznała wielu wspaniałych ludzi, miłość oraz Pandory, które pomagają uczestnikom wyścigu w jego wygraniu. Przeszła wiele, zmieniła się, stała się silniejsza.

Przed nią pozostały dwa etapy - ocean oraz mroźne góry. A w dodatku do wyścigu dodano nowe zasady.

Czy uda jej się zdobyć lek? Jak potoczą się wszystkie sprawy?

Jedno jest pewne, czeka ją mnóstwo niebezpieczeństw, a stawką jest życie, nie tylko jej brata, ale jej samej.

" Tak oto zginę, z nożem drżącym w niepewnej dłoni, ale może to dobrze. Może to znaczy, że po tym wszystkim, co przeszłam, moja niechęć do uśmiercenia tych, którzy się dla mnie liczą, dowodzi, że wciąż jestem człowiekiem. "

Historia Telli jest rewelacyjna, a zmiany, jakie w niej zaszły są na ogromny plus. Już nie myśli o ubraniach i makijażu, obrała sobie w życiu lepszy cel. Nie przejmuje się opinią innych, robi swoje, a ja uwielbiam takich ludzi. Bo nie warto przejmować się drobnostkami, za rok nie będziemy ich już pamiętać. Czasami robi rzeczy, których później żałuje, ale lepiej żałować tego, co się zrobiło, niż pluć sobie w twarz, że czegoś nie zrobiliśmy, prawda?

I to jest to, co urzekło mnie w tej książce, charakter, z którym się utożsamiam.

Autorka pokazała wiele pożytecznych spraw, drobnostek, które są w stanie zdziałać cuda.

Miłość? Można pomyśleć, że miłość Telli jest śmieszna, szybko znaleziona, ale nie o to tutaj chodzi. Victoria Scott pokazała nam, że możemy ją znaleźć w nieoczekiwanym momencie naszego życia, zaskoczy nas i pewnego dnia stanie przed naszymi oczami.

Śmierć, nie tylko ludzi, niedawno poznanych przyjaciół, ale także pandor, zwierząt, które swoich właścicieli nie opuszczają na krok, są w stanie oddać za nich życie. Smutne, ale jakże prawdziwe. Czy w codziennym życiu strata bliskich nie boli, a zwierzęta nie poświęcają się za swoich właścicieli?

Wiele jest takich historii i Victoria Scott połączyła codzienne sprawy i przedstawiła w fantastycznej książce, dosłownie i w przenośni.

Kiedy pisałam, że fabuła w pierwszym tomie jest świetna, tak ta, która jest w drugim powaliła mnie na kolana. Wielkie WOW! Victoria Scott to zdecydowanie jedna z moich ulubionych autorek. Jej pióro jest magiczne. Prowadzi czytelnika przez książkę na swój niesamowity sposób, lekko, przyjemnie, tak jak to lubię. Bohaterowie są realni i nie irytują. I chociaż może wydawać się, że jest to prosta i banalna książka, to jednak okazuje się, że pozory mylą. Ma w sobie taką magię, która przyciąga czytelnika i zaskakuje z każdą stroną.

Zdecydowanie warto sięgnąć po oba tomy, wasz czas nie zostanie zmarnowany i spędzicie go przyjemnie, przeżywając z Tellą wszystkie przygody.

Recenzja również na: http://bookparadisebynatalia.blogspot.com/

„Jak daleko się posuniesz, by przeżyć i wygrać?”

Piekielny wyścig trwa dalej. Tella i reszta zawodników, która zdołała przeżyć w dżungli oraz na pustyni jest już na półmetku. Przed nimi dwa ostatnie etapy – ocean oraz góry. Niestety każdy z nich okazuje się o wiele trudniejszy, a każdy z zawodników zaczyna mieć własne sekrety i tajemnice. Tella już sama nie wie komu w pełni może zaufać. Tym bardziej, że do jej grupy dołączyło kilku nowych zawodników, a każdy z nich chce zdobyć lekarstwo dla bliskiej mu osoby. Tella dla brata, Guy dla kuzyna... Czy mogą połączyć siły, gdy cały czas są rywalami, a wygrany może być tylko jeden? Okazuje się, że mogą. Zawodników prócz wygranej połączy jeszcze jeden cel... chęć zniszczenia Piekielnego Wyścigu od środka...

Victoria Scott to amerykańska autorka młodzieżowych powieści fantastycznych. Urodziła się w New Braunfels, a obecnie wraz z mężem i córką mieszka w Dallas w Teksasie.

"Kamień i sól" to druga część cyklu "Ogień i woda". Po przeczytaniu części pierwszej postawiłam autorce wysoką poprzeczkę, i chyba bym nie przeżyła, gdyby okazało się, że tom drugi nie dorównał swojej poprzedniczce. Na całe szczęście Victoria Scott nie zawiodła mnie, gdyż "Kamień i sól" to naprawdę oszałamiający thriller, który przypadnie do gustu zarówno młodym jak i starszym czytelnikom.

W tej części akcja powieści płynie w bardzo szybkim tempie, nie pozwalając nam się nawet przez chwilę zatrzymać. Niebezpieczeństwo oraz strach towarzyszą bohaterom na każdym kroku, i gdy chwilami wydaje się, że gorzej już być nie może, autorka zwala na ich barki kolejne dramaty oraz przeszkody.

„Tak to już w życiu jest, że kiedy znajdziesz się w beznadziejnej sytuacji, myślisz sobie: Przynajmniej nie może już być gorzej. I wtedy życie wali cię prosto w głowę za głupią naiwność.”

Kreacja bohaterów wyszła autorce bardzo dobrze, Tella jak i jej „przyjaciele” z grupy, są bardzo wyraziści, i każdy z nich jest inny na swój własny indywidualny sposób. A trzeba wspomnieć, że bohaterów w tej książę jest sporo, oprócz zawodników są przecież także ich pandory, które tak samo jak ludzie posiadają wiele cech oraz umiejętności.

Wracając do zawodników widać, że zachodzą w nich duże zmiany, i te fizyczne, ale i psychiczne, które najbardziej widoczne są u Telli oraz Guy'a. Tella dojrzewa emocjonalnie i staje się o wiele pewniejsza siebie niż na początku wyścigu, a Guy...? A Guy wreszcie w minimalny sposób pokazuje Telli co do niej czuje, pomału pęka pancerz, którym się otoczył.

Każdego z bohaterów otacza aura tajemniczości, każdy skrywa swe własne sekrety oraz demony, ale to nic dziwnego, przecież ten wyścig jest jak gra, w której bardzo łatwo można stracić życie.

Victoria Scott zgotowała swoim bohaterom drogę przez piekło. Będą musieli zmierzyć się z niebezpiecznym oceanem, mroźnymi górami, głodem, pragnieniem, śmiercią i bólem po stracie towarzyszy niedoli. A my to wszystko będziemy przeżywać wraz nimi.

Czy w takiej grze zawodnicy nie zatracą reszty człowieczeństwa? Na pewno nie będzie to łatwe.

"Tak oto zginę, z nożem drżącym w dłoni, ale może to dobrze. Może to znaczy, że po tym wszystkim, co przeszłam, moja niechęć do uśmiercania tych, którzy się dla mnie liczą, dowodzi, że wciąż jestem człowiekiem."

Musze również wspomnieć o zakończeniu, które jest bardzo wzruszające i po prostu piękne. A teraz milknę i zapraszam Was do lektury tej wciągającej, porywającej oraz niesamowitej opowieści.

Oczywiście niecierpliwie wyczekuję części trzeciej, która mam nadzieję niebawem się pojawi.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu IUVI.

Pierwsza część była dla mnie pozytywnym zaskoczeniem. Sięgając po drugą bałam się, że nie dorówna poprzedniej, jak się okazało niepotrzebnie, ponieważ ten tom jest nawet lepszy.

Autorka bardzo dobrze wykorzystała swój pomysł na fabułę. W czasie lektury, pojawiły się kolejne intrygujące momenty i pytania, jednak na wszystkie i tak nie dostajemy odpowiedzi, co jest dużym plusem, bo lektura staję się przez to bardziej tajemnicza.

Ta cześć również trzyma w napięciu przez wszystkie strony. Pojawiają się nowe wyzwania, których tajemnica może szokować.

Poznajemy także nowych bohaterów, o których nie było mowy w tomie pierwszym. Są tajemniczy, ale na szczęście w kolejnych częściach książki, stopniowo czegoś się o nich dowiadujemy. Główna bohaterka bardzo się zmieniła w tej części. Bywały momenty, kiedy to stawała się irytująca przez swoje nastoletnie zachowanie, ale i tak było to mniej odczuwalne niż w tomie pierwszym. Nowe postacie zyskały u mnie sympatię. Jedna z nich na początku była denerwująca, ale później tak potoczyły się jej losy, że przytrafił się moment, który naprawdę mnie wzruszył.

W książce jest wątek miłosny, ale nie jest on postawiony na pierwszym miejscu, tylko tworzy tło i jest dopełnieniem całość. Duży plus dla autorki za to, że nie ma w tej serii trójkąta miłosnego. Serce się raduje, gdy można odpocząć od tego.

Styl autorki nie zmienił się. Nadal przyjemnie czytało się tę lekturę. Pani Scott zadbała o to, aby ten tom był bardziej brutalniejszy od poprzedniego. Jest więcej akcji, więcej tajemnic, więcej emocji. Po przeczytaniu tej pozycji nie wiedziałam, jak mam zareagować i co ze sobą zrobić. Tego uczucia od dawna nie doświadczyłam, a to znaczy, że książka jest bardzo dobra, a wręcz genialna. Autora zadbała także o opisy przyrody, które sprawiają, że się rozpływamy i zapominamy o wszystkim. Przez całą książkę targały mną emocje. Samo jej zakończenie jednocześnie mnie zdenerwowało, ale też zaintrygowało, bo ta część nadal nie ujawnia nam wszystkich tajemnic.

Podsumowując ten tom jest lepszy do poprzedniego, co sprawia, że obie książki są warte przeczytania, chociaż ze względu na to, że nie ma w nich trójkąta miłosnego. Lektura wzbudza wiele emocji, tych pozytywnych i tych złych. Mam nadzieję, że niedługo pojawi się kolejny tom, bo naprawdę chciałabym poznać wszystkie tajemnice, jakie skrywa ta seria oraz chciałabym zobaczyć, czym jeszcze może mieć zaskoczyć autorka.

Kolejny tom napisany z wielką fantazją i finezją.

Po zakończeniu zadań w dwóch pierwszych ekosystemach Tella i połowa jej paczki, która jeszcze dotąd się nie rozpadła mają przed sobą najtrudniejsze zadania. Jednak dotąd, to wszystko co nazywało się Piekielnym Wyścigiem dawno nim nie jest. Rodzące się uczucia nie tylko między uczestnikami, a i zwierzętami sprawiło, że każdy każdemu niósł pomoc w odpowiedniej chwili. Teraz jednak, Tella i Guy pomiędzy którymi rozwinęło się płomienne uczucie nie mogą się porozumieć. On uważa, że dziewczyna potrzebuje jego obrony i pomocy w każdym momencie, ona natomiast chce się usamodzielniać i dowodzić grupą podejmując swoje decyzje. Jak widać oboje nie potrafią uzyskać wspólnego kompromisu. Ta sytuacja doprowadzi ich do tego, że w końcu będą odnosić się do siebie nie jako para zakochanych, lecz jako para współzawodników. Nie tylko to się zmieni. Do Telli cały czas będą przybywać zwierzęta innych uczestników nie po to aby ją zabić, lecz po to aby ją chronić i być kochanym. Dziewczyna będzie przygarniać każde porzucone zwierzę do siebie. A ono we wdzięczności będzie prezentować swoje ukryte moce. Wielu ludzi, a szczególnie nastolatków straci życie w wyścigu. Tella, która stworzyła już swoją małą grupkę postrada w niej jedną, bądź więcej osób, które bardzo kocha. Nie będzie to śmierć bezbolesna i krótka. Na koniec wszystkim, którym udało się przetrwać przyjdzie zmierzyć się z tym, czego najmniej się spodziewali.

Kontynuacja napisana z wielką pasją i pomysłowością i na pewno zasługuje na więcej niż ta ocena którą jej daję. Autorka wspaniale uchwyciła pomysł stworzenia fantazyjnego świata pełnego magicznych zwierząt i wyścigu, w którym wszyscy praktycznie umierają.

Bardzo podobała mi się pierwsza część, lecz to ta druga właśnie zasługuje, według mnie na pochwałę. Pomimo, że jest za dużo powtórzeń z pierwszej części, to i tak fabuła wciąga czytelnika. Czasami nawet zdarzają się w niej takie momenty, w których opisane są różne śmierci, jak w ostrym kryminale. Myślę, że autorka na pewno nie zostawi tak tej opowieści i niedługo napisze kolejne tomy.

Czekamy na to z niecierpliwością!

Ocena: 10/10

Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

,,Kiedy znajdziesz się w beznadziejnej sytuacji, myślisz sobie- przynajmniej nie może być gorzej- i wtedy życie wali cię prosto w głowę za głupią naiwność".

Nie mogłam wprost doczekać się kolejnych przygód Telli i reszty bohaterów. Zżerała mnie czysta ciekawość jak poradzili sobie z ostatnimi etapami wyścigu. Chciałam się dowiedzieć jakie jeszcze autorka zgotuje im przeszkody, które będą musieli pokonać. Po tej walce już nic nie będzie takie same jak wcześniej. Więc gdy tylko książka trafiła w moje łapki zabrałam się za czytanie. Nie wiedziałam czego się spodziewać, a to co otrzymałam przeszło moje najśmielsze oczekiwania.

Tella sześć tygodni temu była zwykłą szesnastolatką z Montany, której brat umierał. Teraz bierze udział w Piekielnym Wyścigu, by ocalić jego życie. Walka o upragniony lek odbywa się w czterech ekosystemach: w dżungli, na pustyni, na oceanie i w górach. Dwa już mają za sobą, a dwa jeszcze przed nimi. Nie łatwo się cieszyć z tego jak daleko zaszli, gdy tak naprawdę toczą między sobą walkę o lek co pozwoli im ocalić ich bliskich, zanim zejdą z tego świata. Do teraz nie wiedzą co czeka ich w wielkim finale. To jedna wielka niewiadoma.

Dziewczyna zauważa także, że Guy- chłopak, który zawładnął jej sercem- zaczął się od niej oddalać. Znowu zaczął ją traktować jako słabą uczestniczkę, która nie poradzi sobie w nierównej walce. Tella jednak nie zamierza mu na to pozwolić, chce pokazać, że jest silna i zdecydowana. Pragnie udowodnić mu, że potrafi o siebie zadbać więc zaczyna działać na własną rękę i że umie podjąć odpowiednie decyzje. Czy jej się uda? Postawi się chłopakowi i zrobi wszystko po swojemu? Jakie jeszcze przeszkody czekają na bohaterów? Kto zginie, a kto przeżyje? Nie dowiecie się jeżeli nie przeczytacie.

Zagłębiając się w treść starałam postawić się w sytuacji Telli, zastanawiałam się co ja bym zrobiła będąc na jej miejscu. Próbowałam odnaleźć w sobie pokłady odwagi jednak z każdą przeszkodą, którą musieli pokonać bohaterowie mój strach narastał. Nie wiem czy zdołałabym zdziałać tyle co ona, wiedzieć, że zdobędę upragniony lek by wyrwać ukochaną osobę z rąk choroby. Prędzej bym stchórzyła. Podziwiałam Tellę za jej odwagę, determinację, waleczność, za to, że nie podda się tak łatwo, gdy autorka kolejny raz podrzuci jej kłody pod nogi bo wie dla kogo wzięła udział wyścigu.

Czytając kibicowałam dziewczynie, a także innym bohaterom za każdym razem, gdy musieli pokonać coraz to trudniejszą przeszkodę. Nie sposób nie przeżywać tej książki. Adrenalina, aż kipi przez całą powieść, wciąż coś nowego się dzieje, że człowiek nie jest w stanie ani na moment odetchnąć, a gdy tylko na chwilę trzeba ją odłożyć wciąż żyje się w historii bohaterów. Książka dopracowana w najmniejszych detalach, postacie są barwne, charakterystyczne, każdy zapada w pamięć na długo. Do każdego z nich przywiązujemy się z ogromną siłą. Zaskarbiają sobie nasze serca.

Podoba mi się pomysł powracania do wcześniejszych wydarzeń jakie miały miejsce w pierwszej części przygód naszych bohaterów. To bardzo ułatwia w odnalezieniu się w treści jeżeli czytelnik dawno temu miał styczność z wcześniejszą powieścią.

Wiele osób porównuje książki Victorii Scott do ,,Igrzysk Śmierci''. Da się zauważyć niewielkie podobieństwo, jednak patrząc na całokształt wiele ich od siebie różni. Po przeczytaniu obu powieści muszę stwierdzić, że książki Victorii Scott zachwyciły mnie, zadowoliły, na dłużej zapadły w pamięci, aniżeli ,,Igrzyska Śmierci". ,,Kamień i sól'' się wręcz pochłania. Mam nadzieję, że niebawem ukaże się kolejna część , gdyż zakończenie historii mnie nie usatysfakcjonowało. Nic się praktycznie nie wyjaśniło, pozostało więcej pytań, aniżeli odpowiedzi. Czuje niedosyt i trochę jestem zawiedziona obrotem sprawy, ale sądzę, że autorka wykorzysta wszystkie swoje możliwości by jak najlepiej oddać całą trylogię. Gorąco polecam.

Od razu po przeczytaniu pierwszego tomu zabrałam się za drugi, nie chciałam zwlekać, ponieważ byłam ciekawa, jak potoczą się losy bohaterów. Zastanawiałam się czym autorka zaskoczy mnie tym razem, a było kilka momentów, które sprawiły, że serce zaczęło mocniej bić.

Przed Tellą i resztą uczestników zostały dwa ostatnie etapy wyścigu, jednak tym razem organizatorzy postanowili połączyć ich w grupy. Z dnia na dzień okazuje się, że choćby nie wiem, jak uczestnicy się starali to organizatorzy zawsze wynajdowali sposoby, które miały ich złamać.

Nie chcę pisać zbyt wiele o fabule żeby nie zdradzić ważnych elementów. Tym razem jednak działo się znacznie więcej, nie tylko dlatego, że nie było wprowadzenia do całej historii, ale też dlatego, że było wiele zaskakujących momentów. Żeby wygrać wyścig uczestnicy musieli współpracować z innymi, nawet jeśli nie do końca im ufali. Może połączenie bohaterów w grupy to nic nowego, bo przecież w pierwszym tomie już wędrowali w grupach, ale widzieli już trochę o sobie, a tym razem do ich grup trafiały przypadkowe osoby.

Największą przemianę przechodzi Tella, z dziewczyny, która polegała na innych i słuchała tego, co ma robić postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i pokazuje innym, że też potrafi podejmować decyzje. Czasami nie do końca jej to wychodzi, ale dzięki temu w całą fabułę wkrada się trochę zamieszania i wszystko staje się jeszcze ciekawsze.

Zaczynam się zastanawiać czy Kamień i sól to ostatni tom tej serii, ponieważ na razie niewiele wiadomo o dalszych planach autorki. Jeśli postanowi kontynuować serię to trzeci tom może okazać się najlepszym, ale z drugiej strony jeśli Kamień i sól kończy losy bohaterów to czytelnicy mogą czuć się zawiedzeni. Książka skończyła się w takim momencie, że nie wiadomo co myśleć, bo tak naprawdę niewiele się wyjaśnia i pozostaje zbyt wiele pytań. Dlatego mam nadzieję, że autorka zdecyduje się na kontynuację.

Wiele opinii porównuje tę serię do Igrzysk śmierci. Sama widzę niewielkie podobieństwo, jednak gdybym miała wybierać to bardziej do gustu przypadła mi seria Victorii Scott. Może jest trochę ugrzeczniona, ale dzięki temu całość nie jest taka ciężka.

Książki Victorii Scott z pewnością są godne polecenia, dzieje się wiele, nie wszystko jest tak poważne i zdarzają się momenty, kiedy uśmiech pojawia się na twarzy. Jeśli ktoś jeszcze zastanawia się nad tą serią to nie ma nad czym, bo nie będzie to stracony czas.

Tella i jej znajomi wypoczywają po dwóch ciężkich etapach Piekielnego Wyścigu. Dziewczyna zauważa że Guy odsunął się od niej. Główna bohaterka domyśla się, że chłopak widzi w niej słabą uczestniczkę, czuje się zobowiązany, by ją chronić. Jednak Tella nie zamierza mu na to pozwolić, chce pokazać, że jest silna i zdecydowana. Dlatego podczas trzeciego etapu wyścigu, który rozgrywa się na oceanie, nie płynie za Guyem, tylko wybiera własną łódź i to chłopak musi się do niej dostosować. W tej części wyścigu pojawia się ponownie Harper, która wygrała drugi etap, ale wróciła, by pomóc Telli. Nowa grupa, która dołączyła do głównej bohaterki na statku, musi się lepiej poznać i ocenić, komu mogą ufać. Tella postanawia, że podzieli się z resztą drużyny wiedzą na temat Piekielnego Wyścigu. Guy nie jest zadowolony, ale Tella wie, że we dwoje nie dadzą sobie rady i będą potrzebować sojuszników.

Kamień i sól Victorii Scott to druga część cyklu Ogień i woda. Tak jak w poprzednim tomie narratorką jest Tella – szesnastoletnia dziewczyna, która dołączyła do wyścigu, by zdobyć lek dla umierającego brata. Jest zdeterminowana, chociaż nie ukrywa, że się boi i że nie zawsze jest pewna tego, co ma robić.

Jako narratorka Tella jest bardzo subiektywna. Jej opowieść skupia się głównie na tym, co czuje i myśli. Czasem przyznaje wprost, że nie słucha Guya, bo się na niego zapatrzyła. Jest typową nastolatką, nie bohaterką z krwi i kości. I chociaż przejmuje się innymi – i ludźmi, i pandorami – to jest przy tym bardzo... normalna. Zdarza jej się, chociaż rzadziej niż w pierwszej części, zachowywać tak, jakby wyścig był jej najmniejszym zmartwieniem, bo właśnie musi pojednać zwaśnione koleżanki lub rozdzielić pandory, które się biją.

W tej części pojawiają się kolejne dwa etapy Piekielnego Wyścigu. Najpierw bohaterowie zostają przeniesieni na ocean, gdzie muszą podzielić się na drużyny i odnaleźć bazę. Zdobycie dobrej łodzi – pierwsze zdanie tej części – nie jest gwarantem sukcesu, szczególnie że organizatorzy przygotowali kilka niespodzianek dla uczestników. Ostatnim etapem Piekielnego Wyścigu są góry. Zimno i śnieg nie ułatwiają zadania, a bliskość celu może przysłonić innym trzeźwą ocenę sytuacji.

Akcja gna do przodu, ciągle coś się dzieje, zmienia. Nie ma tu chwili na spokój, bo gdy wydaje się, że można odetchnąć, nagły zwrot wydarzeń wywraca wszystko do góry nogami. Są momenty zaskakujące, nie brakuje też szczerych rozmów i przemyśleń, a wszystko zostało tak wyważone, by czytelnik niczym się nie znudził.

Nie można również pominąć faktu, że książka została pięknie wykonana. Czarne strony dzielące pozycje na części i ciemniejące góry kartek wyznaczające nowe rozdziały zachwycają. Naprawdę ładnie to wygląda. Wyróżnia to serię na tle innych pozycji.

Plusem książki jest pomysł na fabułę. Bardzo podoba mi się to, że autorka postanowiła wymyślić wyścig, w którym nagrodą jest lek na wszystkie choroby. Może go zdobyć tylko jedna osoba, a każdy uczestnik ma kogoś, komu ten lek by oddał. W Piekielnym Wyścigu nie ma zasad – liczy się tylko osiągnięcie celu. Dlatego czytając, możemy być zaskoczenie decyzjami innych uczestników, choć z drugiej strony rozumiemy, dlaczego to robią – chcą zwyciężyć i uratować bliską osobę. Dlatego nawet grupy, które tymczasowo się zawiązują, zdają sobie sprawę z tego, że przyjaciele są rywalami.

Jedynym minusem, który widzę w książce, to zachowanie Telli. W poprzedniej części mi ono nie przeszkadzało – dziewczyna nie wiedziała jeszcze, z czym na do czynienia, dlatego czasem zachowywała się, jakby to była tylko gra. Teraz jednak już wie, że to niebezpieczny wyścig. Więc zamiast myśleć o wszystkich złych rzeczach, które mogą się zdarzyć, Tella narzeka w myślach, że jest gorąco i ma ochotę na shake’a. Na dodatek dziewczyna specjalnie przeciwstawia się Guyowi, by pokazać, jaka jest odważna i silna, przez co czasem naraża się na wielkie niebezpieczeństwo. Zachowuje się dziecinnie. Zresztą nie tylko ona jest nieco naiwna. Mam wrażenie, że wszyscy są dziecinni – organizatorzy zamiast trzymać jakiś rygor, dzielą ludzi na grupy i twierdzą „to będą drużyny, fajnie, nie?”.

Ogólnie jednak pomysł na tę serię mi się podoba. Uważam jednak, że pierwsza część była lepsza. W tej nie brakuje akcji, zaskoczenia i niebezpieczeństw, jednak trochę już zmęczyła mnie niefrasobliwość Telli.

Polecam osobom, które czytały pierwszy tom. To dobra kontynuacja, którą warto poznać. Nie zniechęcajcie się moją opinią, po prostu jestem bardzo krytyczna, gdy dostaję powieść pomysłową, z dobrą fabułą i ciekawymi wydarzeniami.

Premiery tej książki wyczekiwałam bardzo mocno. Nie mogłam doczekać się kontynuacji przygód Telli, które skradły moje serce w pierwszym tomie. Pech chciał, że dopiero teraz mogłam poznać dalszą część historii, której jestem ogromną fanką. Warto było czekać, drugi tom jest jeszcze lepszy od pierwszego!

Przed Tellą już tylko dwa etapy Piekielnego Wyścigu. Dziewczyna

nie jest już tą naiwną i płytką nastolatką, którą poznaliśmy na pierwszych stronach serii. Tella stała się odważną i odpowiedzialną osobą,

jej priorytety się zmieniły, a świat uległ przewartościowaniu.

Te zmiany w drugim tomie są naprawdę widoczne. Bohaterka staje się przywódcą, nie boi się podejmować decyzji, dla wielu uczestników Wyścigu jest niedoścignionym wzorem.

W drugiej części rywalizujący muszą pokonać dwa niezwykle niebezpieczne żywioły: szalejący, bezkresny ocean i zaśnieżone, mroźne góry. Organizatorzy Wyścigu, jak zwykle, mają w zanadrzu kilka niemiłych niespodzianek.

Victoria Scott kontynuuje wątek znajomości Telli i tajemniczego Guya Chambersa. Chłopak ewidentnie ma problem z okazywaniem uczuć. Bohaterka nie wie, czego tak naprawdę może się z jego strony spodziewać. Chwilami wydaje jej się, że Guy coś do niej czuje, by za moment bać się jego gniewu.

Powoli zbliża się meta Wyścigu, ale by tam dotrzeć bohaterowie dużo będą musieli wycierpieć, wielu niebezpieczeństw uniknąć i z niejednym towarzyszem się pożegnać...

Wszystko, co miałam do powiedzenia na temat serii Victorii Scott, napisałam już w recenzji "Ognia i wody". Tą częścią jestem zachwycona tak mocno jak poprzednią. A może bardziej. Bo Tella ma wreszcie więcej charakteru. Jest silna i mądra. Łapie czytelnika za serce swoją dobrocią, której w tej walce na śmierć i życie, nie zatraciła. Troszczy się o współtowarzyszy, staje w obronie słabszych i okazuje miłość pandorom.

Bohaterka jest też bardziej świadoma krzywdy, jaką wyrządzają organizatorzy Wyścigu jej i pozostałym uczestnikom. Jej rozumowanie jest bardziej dorosłe, a czyny bardziej świadome. Nie czytamy już o pustej nastolatce, a o kobiecie bohaterce.

Niezmiennie jestem zachwycona pędzącą akcją i ciekawą fabułą. Od tej książki nie sposób się oderwać, przeczytałam ją w dwa wieczory,

a teraz mam po niej olbrzymiego kaca książkowego i nie potrafię zabrać się za inną lekturę.

Na wielkie ukłony zasługuje również Wydawnictwo IUVI - piękne wydanie powieści zachwyciło nawet samą Autorkę!

Okładka jest piękna, ale w środku ta książka też jest wydana CUDOWNIE!!!

Mamy dopiero luty, a ja już wiem, że "Kamień i sól" trafi do zestawienia najlepszych książek 2016!

Recenzja na:

http://gabrysiekrecenzuje.blogspot.com/2016/02/28-kamien-i-sol.html

Wyobraźcie sobie, że jesteście graczami pewnej gry. Znacie zasady, wiecie do czego dążycie, czego szukacie i o co walczycie. Nie jesteście pewni, jakie niebezpieczeństwa mogą stanąć wam na drodze, ale wasza determinacja i chęć wygranej skutecznie zsuwają myśli na inny tor. Macie swoich kompanów. Nie jesteście pewni, czy możecie im wierzyć, ale przemierzanie niebezpiecznych terenów samotnie nie jest dla was idealną perspektywą. Macie również przeciwników żądnych sięgnięcia po najwyższą stawkę, którzy nie powstrzymają się od drastycznych środków i nie do końca sprawiedliwych czynów. Jako pomoc - jedyną, której możecie być pewni - macie swoje pandory, czyli stworzone i genetycznie zmutowane zwierzęta obdarowane nadzwyczajnymi umiejętnościami. Jesteście już coraz bliżej wygranej, ale organizatorzy zdają się nie grać fair. Odkrywacie czym tak naprawdę jest g r a, w której uczestniczycie. Wszyscy sprawdzają was z każdej możliwej strony; testują wasze umiejętności, siłę fizyczną, logiczne myślenie, skłonność do podejmowania wyborów, w których niezależnie jak postąpicie, i tak będzie źle dla jednej ze stron. Jesteście już coraz bliżej mety, ale doskonale zdajecie sobie sprawę, że wygrana może uciec wam sprzed nosa. Jak postąpicie?

To właśnie Piekielny Wyścig robi z ludźmi. Każe nam wybierać między życiem jednych a drugich. Sprawia, że jesteśmy mniej ludźmi, a bardziej zwierzętami, w desperacji próbującymi chronić członków własnego stada bardziej niż innych.

"Kamień i sól" jest drugą częścią trylogii "Ogień i woda" Victorii Scott. Co prawda nie ma jeszcze oficjalnych wieści o tomie trzecim, ale po zakończeniu drugiego narodziło się zbyt wiele pytań, by autorka mogła je tak swobodnie zostawić bez odpowiedzi. Jestem przekonana, że prędzej czy później kolejna część zostanie wydana. Może trochę na nią poczekamy, ale uwierzcie, że warto! Jako iż jest to kontynuacja, a pierwszej części nie czytało zapewne wiele osób, fabułę postaram się wam przybliżyć w jak najmniejszym stopniu, by nie narobić wam zbyt wiele spoilerów.

Tella pomyślnie ukończyła pierwsze dwa etapy Piekielnego Wyścigu. Choć koniec jej zmagań jest już coraz bliżej, skala niebezpieczeństw w pozostałych dwóch ekosystemach rośnie. Morze - gwałtowne, pełne zagrożeń i wyzwań oraz góry - tajemnicze i nieprzewidywalne. Tella odnalazła sojuszników, przez których jest jej znacznie raźniej podczas pełnych wyzwań wędrówek. Znalazła także osoby, które może uważać za swoich przyjaciół. Razem pokonują drogę do zwycięstwa, a organizatorzy wcale niczego im nie ułatwiają. Ciągle rzucają im kłody pod nogi, nieustannie zmieniają zasady i zazwyczaj nie postępują przy tym fair. Co zrobi dziewczyna, aby zdobyć główną nagrodę i uratować brata?

- To nie jest śmieszne!

- Wszystko jest śmieszne - stwierdza rozdrażniona Harper.

- Jak wy to robicie? - Cotton chodzi tam i z powrotem po jaskini. - Jak możecie udawać, że jest okej, kiedy ci ludzie robią wszystko, żeby nas złamać? Nie zauważyliście, że od wyścigu na oceanie jest już tylko gorzej? Każdego dnia coraz gorzej! Czasem nie wiem, czy w ogóle chcą, żebyśmy przeżyli!

W tej części pojawiło się znacznie więcej pozytywów. Przede wszystkim podobieństwa do "Igrzysk śmierci" się skończyły i teraz nie mogę już zarzucić autorce, że wzorowała się na czyjejś pracy. Pojawiła się pewnego rodzaju bariera, a wszystko co znalazło się w tym tomie było całkowicie inne od reszty. Zaszły zmiany, wiele zmian w otoczeniu, bohaterach, w ekosystemach, psychice postaci. Powiewem świeżości były również całkowicie nowe osoby, które wprowadziły do tej serii nowy porządek, a także wiele pytań. Kim on jest? Co tu robi? Dlaczego postąpił tak, a nie inaczej? Kogo ratuje? Dlaczego taki jest? - to tylko nieliczne przykłady, jakie mogę przedstawić.

Fabuła wydała mi się być bardziej dopracowana i przemyślana przez autorkę. Każde wydarzenie i podjęta decyzja popychały do przodu inne, a te wnosiły do rozwoju fabuły wiele i miały ogromny wpływ na przyszłe wydarzenia. Działo się znacznie więcej niż poprzednio. Akcja przyśpieszała wraz z malejącą ilością kartek do końca książki. Wielokrotnie miałam wrażenie, że wiem co stanie się za chwilę, ale moje przypuszczenia niemal w dziewięćdziesięciu pięciu procentach okazywały się błędne. Tak samo było z zakończeniem. Pisząc recenzję pierwszej części byłam niemal pewna, co dokładnie się stanie. Jakie było moje zaskoczenie, kiedy odłożyłam przeczytaną książkę i wreszcie mogłam odetchnąć. Sam koniec nie był mocny, był lekko rozczarowujący, ale to co stało się tuż przed wydarzeniami sprzed ostatniej kartki było wręcz osłupiające!

- Uczestnicy stają się tutaj kimś zupełnie innym. Niektórzy zmieniają się w zwierzęta, i to zupełnie zrozumiałe.

- A ty? - prycha Cotton. - Ty zmieniłaś się w zwierzę?

(...)

- Nie udaję, że jestem lepsza niż inni. Każdy popełnił tutaj błędy i ze mną nie jest inaczej.

Tella przeszła wielką przemianę. Z nastolatki, niewiedzącej co ma ze sobą zrobić, stała się przywódczynią. Jej charakter znacznie ewoluował i ukształtował się. Podczas pierwszych kilkudziesięciu stron była trochę zła; po kolei na siebie samą, jej przyjaciół i Guya, który starał się jej zaciekle bronić i niezbyt wierzył w to, że sama da sobie radę. Ale Tella pokazała wszystkim na co ją stać. Przestała się złościć czy nad sobą użalać i zaczęła podejmować decyzje, które bardzo często okazywały się trafne i znacznie efektowniejsze od pomysłów reszty jej drużyny. Przy tym nie zapominała być ciepłą osobą, która przejmuje się losem innych. Nadal zależało jej na pandorach, starała się je chronić jak tylko mogła, nawet jeśli nie należały do niej. Te odwdzięczały jej się tym samym, stanęłyby za nią murem, gdyby tylko była taka potrzeba.

W tej części nastąpił widoczny rozwój wszelkich relacji. Uczestnikom bardzo zależało na swoich pandorach, choć wszyscy po kolei starali się udawać, że ich los wcale ich tak bardzo nie obchodzi. Nawiązały się nowe przyjaźnie, a te stare się utrwaliły i wzmocniły. Relacja Telli i Guya przechodziła swoje próby, rozrastała się, ale nadal nie wysuwała na pierwszy plan. Nie pojawił się również żaden miłosny trójkąt, jak to często bywa w młodzieżówkach. I bardzo dobrze! Wszystko było idealnie wyważone, a przy tym niesamowicie urocze i poważne.

Kiedyś katalogowałam sobie knajpki według smaku ciasteczek owsianych. Teraz robię katalog zgonów i przysięgam zemstę.

"Kamień i sól" okazała się bardzo dobrą kontynuacją i świetną lekturą. Śmiało mogę powiedzieć, że ta książka przypadła mi do gustu nawet bardziej niż poprzednia część. Nie odstraszyła mnie ogromna ilość zgonów, zachowanie pandor... czy ludzi. Polubiłam tą część taką, jaka jest i nie zmieniłabym w niej nic. Już nie mogę się doczekać trzeciego tomu.

| Ogień i woda | Kamień i sól |

„Kamień i sól” to drugi tom serii o przygodach Telli Holloway autorstwa Victorii Scott. Pierwsza część, a zarazem rozpoczęcie całej tej historii było naprawdę świetne - oryginalna, przemyślana fabuła, charyzmatyczni bohaterowie, przyjemny styl autorki - po prostu znakomita lektura. Nic dziwnego, że tak pozytywne wrażenia wywołane „Ogniem i wodą” pozostawiły we mnie niedosyt, chęć jak najszybszego poznania kontynuacji i także spore wobec niej oczekiwania. Kiedy wreszcie dostałam ją w swoje łapki, czym prędzej zabrałam się za czytanie. Pochłonęłam ją w mgnieniu oka i naprawdę bardzo, ale to bardzo mi się podobała!

Seria opowiada o Telli Holloway, nastolatce, która bierze udział w Piekielnym Wyścigu, aby wygrać lekarstwo dla swojego śmiertelnie chorego brata. W pierwszym tomie zmierzyła się już z wieloma ciężkimi próbami podczas dwóch etapów wyścigu - w dżungli i na pustyni. Teraz pozostały jej jeszcze dwa ekosystemy do przejścia - ocean i góry. „Kamień i sól” rozpoczyna się więc na półmetku tej niebezpiecznej wyprawy. Tella zdążyła już poznać wielu przyjaciół, stworzyć z nimi własną drużynę i pokochać swoją pandorę. Mimo zmęczenia i chwil zwątpienia, walczy dalej o życie ukochanego Cody'ego i za wszelką cenę postanawia ukończyć wyścig. Niestety dwa końcowe etapy okazują się jeszcze trudniejsze niż poprzednie, a organizatorzy ciągle dokładają uczestnikom kłopotów. Coraz więcej zawodników ginie... Kto pierwszy dotrze na metę i zwycięży?

„Kamień i sól” to świetna książka przygodowa z elementami fantastyki. Jest naprawdę godną kontynuacją „Ognia i wody”, bo absolutnie podtrzymuje wysoki poziom serii. Akcja pędzi już od pierwszych stron i nie zatrzymuje się ani na chwilę - dosłownie. Przygoda goni przygodę i zanim zdążymy się zachwycić jednym znakomitym pomysłem autorki, ona już podsuwa nam kolejny. Victoria Scott posiada niezwykłą wyobraźnię, bo stworzyła coś bardzo oryginalnego. Może motyw wyścigu i przetrwania w pewnym ekosystemie już kilka razy pojawił się w literaturze, jednak wykończenie tego pomysłu, różne intrygujące smaczki i wątki czynią fabułę tej powieści nowatorską i ciekawą.

Bohaterowie są wykreowani naprawdę znakomicie - zarówno ludzie, jak i wyjątkowe zwierzęta zwane pandorami. Każdy z nich w trakcie wyścigu przechodzi przemianę, większą lub mniejszą, a jej skutki są różne. Bardzo podoba mi się to, że postaci nie są płaskie, każda jest inna, o własnym, unikalnym charakterze, który kształtuje się w oczach czytelnika poprzez ich czyny i słowa. Tella w dalszym ciągu nie jest moją ulubioną postacią, bo jej rozterki wewnętrzne bywają dość infantylne, aczkolwiek nie można jej odmówić świetnego poczucia humoru! Wątek miłosny jest bardzo delikatny, naprawdę malutko go w tym tomie, co działa tutaj tylko i wyłącznie na plus. Pojawiają się za to takie tematy jak śmierć przyjaciela, strata dziecka, pragnienie zemsty - emocji nie brakuje.

„Kamień i sól” to godna kontynuacja „Ognia i wody”. Świetna fabuła, szybka i nieprzerwana akcja, sympatyczni bohaterowie, prosty, lekki i przyjemny język - to wszystko pozytywne cechy tej powieści. Wciąga niesamowicie, więc radzę rozpocząć ją wtedy, gdy macie wolnych kilka godzin i możecie „połknąć” ją na raz. Polecam gorąco zapoznać się za całą serią, a ja już z wielką niecierpliwością oczekuję kolejnego tomu, bo ten pozostawił jeszcze większy niedosyt niż „Ogień i woda”!

Była już dżungla i pustynia. Przez ten czas, zginęło pełno osób i pandor. Jednak wyścig nadal trwa a uczestnicy muszą zmierzyć się z kolejnymi przeszkodami. Wszyscy wiedzą, że na zwycięzcę czeka wygrana w postaci leku dla najbliższej im osoby. Tella za dużo już przeszła, żeby teraz się poddać. Chce, żeby jej brat żył, dlatego musi walczyć. Jednak zasady zmieniły się na gorsze i nie wiadomo czy uda im się przeżyć chociażby kilka dni.

"Kamień i sól" to druga część serii "Ogień i woda". Pierwsza chociaż mnie nie zachwyciła, to wypadła bardzo dobrze. Jej zakończenie spowodowało że musiałam sięgnąć od razu po kontynuację. Niestety, z powodu że nie została jeszcze wydana, musiałam czekać. Opłacało się? Myślę, że tak.

Mimo przerwy pomiędzy pierwszą a drugą częścią. na szczęście większość wydarzeń pamiętałam. Dlatego z przystosowaniem się do lektury, nie miałam choćby najmniejszego problemu. Jednak czasami pojawiały się niektóre nawiązania z "Ognia i wody", które dzięki temu, przypomniałam sobie wszystko co tam się przytrafiło.

Bohaterzy w zupełności się nie zmienili. Każdy ponosił rozsądne decyzje, co do dalszego postępowania. Czytelnik może znów lepiej poznać każde z postaci. Ponieważ, autorka nie skupiła się tylko na głównej bohaterce Telli, ale też na innych wcześniej poznanych.

Reszta recenzji:

http://ksiazka-wprowadza-w-swiat-wyobrazni.blogspot.com/2016/02/kamien-i-sol.html#more

Są osoby, dla których jesteśmy w stanie zrobić wszystko. Są tak ważne, że nie jesteśmy w stanie bez nich żyć. To tak jakby na całym świecie zabrakło tlenu. Czasami nawet sami wolelibyśmy zginąć, ażeby ukochana osoba mogła nadal żyć. Niektóre osoby w naszych oczach warte są każdego poświęcenia. Ale jak daleko można się posunąć, aby je ocalić?

Tella przetrwała dwa etapy Piekielnego Wyścigu – przeżyła w dżungli i nie zginęła na pustyni. Teraz czeka na nią coś jeszcze bardziej niebezpiecznego, w końcu wyścig powoli zmierza ku zakończeniu. Razem z grupką innych uczestników i Guy'em próbuje zrobić wszystko, aby dotrzeć do mety jako pierwsza. Tyle, że każde z nich ma swoje własne tajemnice i osoby, które pragnie uratować. A lek jest tylko jeden. Jak potoczą się jej losy? Czy wygra z morderczymi warunkami i podstępnymi przeciwnikami?

Pierwsza część tej serii bardzo mi się spodobała. Uwielbiam historie w takich klimatach, zwłaszcza, gdy bohaterami są młodzi ludzie. Od pierwszych stron zostałam wciągnięta w dobrze znany mi już świat, w którym niekiedy człowiek musiał liczyć na swoje zwierze.

Podobał mi się pomysł z pandorami, czyli zwierzętami z nadzwyczajnymi umiejętnościami, takimi jak zianie ogniem, czy zmiana postaci. A do tego motyw przetrwania, desperacka walka o lek dla ukochanej osoby, czy też zmaganie się z własnymi demonami. Autorka bardzo sprytnie to wszystko sobie obmyśliła i zgrabnie zamieściła na kartach powieści.

W bohaterach zaszło dużo zmian od chwili, gdy zaczynali wyścig. Tella stała się odważniejsza i bardziej buntownicza. Nie chciała, by Guy uważał, że tylko dzięki niemu doszła tak daleko. Chciała pokazać, że potrafi dać sobie radę sama i że ma szansę na wygranie wyścigu. Pragnęła odnaleźć w sobie ukrytą siłę.

Autorka przybliżyła bardziej także postać Guy'a i Harper, ale bardziej pod względem emocjonalnym. Czytelnik mógł poznać emocje, jakie nimi targały. Szczególnie interesował mnie Guy – z tą jego odwagą i nutką tajemniczości był uważany za twardą osobę. Ale były też takie momenty, w których się otwierał i ukazywał swoje prawdziwe uczucia. Bardzo mi się to spodobało.

Wątek romantyczny w dalszym ciągu był kontynuowany, choć mogłoby się wydawać, że w Piekielnym Wyścigu nie ma miejsca na głębsze uczucia. To miłość nigdy nie powinna mieć miejsca – każdy był rywalem, przeszkodą w osiągnięciu celu. Przez całą powieść bohaterowie tłumili w sobie prawdziwe uczucia, obawiając się je wyznać. Raz się od siebie oddalali, by znów zacieśnić swoje relacje. Miłość była tutaj ciekawym dodatkiem, ale nie odgrywała głównej roli.

Podsumowując, "Kamień i sól" to opowieść o przetrwaniu i przekraczaniu własnych granic. Nie brakuje w niej akcji, walki o życie i miłości. To nie tylko wyścig. To coś o wiele bardziej złożonego, z większą liczbą intryg, niż się przypuszcza. Bardzo spodobała mi się ta książka i cieszy mnie to, że autorka zdołała utrzymać poziom z poprzedniej części. Polecam ją w szczególności fanom fanom powieści młodzieżowych wypełnionych akcją. Naprawdę warto ją przeczytać. A mi pozostaje jedynie z niecierpliwością wyczekiwać kolejnego tomu, szczególnie po zakończeniu, jakie zaserwowała autorka.

Tak naprawdę walka zaczyna się od teraz

http://majkabloguje.blogspot.com/2016/02/przedpremierowo-recenzja-99-victoria.html

Teraz to wiem „Ogień i woda”, to była rozgrzewka przed tym co wydarzyło się w drugim tomie. Spędziłam cały jeden dzień, aby ułożyć swoje wszystkie myśli. Nie chciałabym pominąć niczego co się wydarzyło. Jestem zaskoczona tym wszystkim w tej niesamowitej serii. Jeśli myślicie, że pierwszy tom jest świetny i nie do zdarcia, muszę was rozczarować, ponieważ drugi taki nie jest. Jest jeszcze lepszy, niesamowity i zaskakujący. Zmroził mi krew w żyłach. Dosłownie! Czekajcie i to z niecierpliwością, bo drugi tom to jeszcze więcej wartkiej akcji, emocji i trudnych wyborów. To też zwroty akcji i ekosystemy, których się nie spodziewałam. A to tylko garstka tego co mam do powiedzenia.

Autor: Victoria Scott

Tytuł: Kamień i sól

Seria: Ogień i woda #2

Wydawnictwo IUVI

Strony: 365

Premiera: 17 luty 2016

Kiedy przeczytałam pierwszy tom sądziłam, że nic nie może mnie już zaskoczyć. W końcu pozostało tylko tylko dwa ekosystemy i wygrana, gdzie Tella będzie mogła cieszyć się tym, że uratowała brata. Oczywiście Victoria Scott zadbała o to abym zebrała z wrażenia wszystkie swoje zęby z podłogi. Akcja książki rozpoczyna się bezpośrednio po wydarzeniach z pierwszego tomu, kiedy to uczestnicy ukończyli drugi etap. Znajdują się oni w obozie i odpoczywają przed kolejnymi etapami Piekielnego Wyścigu. Przy okazji można w końcu coś więcej powiedzieć o uczuciu, które rodzi się między Guy'em, a Tellą. Nie byłam zachwycona jego zachowaniem i tym co mówił dziewczynie na samym początku, ale im dalej byłam z fabułą rozumiałam jego postępowanie.

Uczestnicy odpoczywając w obozie zastanawiają się co ich czeka i kiedy przychodzi ten dzień i zostają wysłani na środek oceanu, wszystko się zmienia. Muszę przyznać, że nie spodziewałam się, że ich walka o to kto ma przeżyć, a zginąć będzie tak okropna. Tella to bohaterka waleczna i twarda jak skała, która przy okazji ma bardzo kochane i dobre serce. Zarówno do osób z jej grupy jak i pandor. Będąc na środku oceanu bohaterowie dobrze nam znani walczą o przetrwanie z rekinami, niestety nie obywa się bez ofiar. Ginie bliska im osoba, a jak się później okazuje Tella odkrywa co wymyślili sobie twórcy Piekielnego Wyścigu i dziewczyna już wie, że jej decyzja o wygraniu i zniszczeniu organizacji od środka jest słuszna.

Bezpośrednio po zakończeniu trzeciego etapu, przychodzi czas na ostatni etap. Bohaterowie trafiają do krainy śniegu, gdzie szukają mety do zakończenia Wyścigu. Niestety, kiedy docierają do końca okazuje się, że Piekielny Wyścig ma jeszcze inne zadania, które stawiają Tellę przed ciężkimi wyborami związanymi nie tyle z osobami, co z jej pandorami. Kreacja bohaterów „Kamienia i soli”, a zwłaszcza Telli były dla mnie miłym zaskoczeniem. Dziewczyna bardzo się zmieniła, ponadto autorka skupiła się na przeżyciach wewnętrznych bohaterki, które wzbogaciły historię. Nie jest dziewczyną, która boi się podejmować jakąkolwiek decyzję. Jest to dziewczyna, która sama decyduje o swoim losie i kiedy Guy sprawia jej przykrość, nie ukrywa to przed nim tylko mówi o wszystkim co o tym sądzi. Mimo jej dobrego serca, widać, że jest zdeterminowana i najważniejszy jest dla niej jej brat Cody.

Moje emocje były jak wulkan już sama nie wiedziałam co w końcu przeczytam, czy autorka nie wprowadzi jakiegoś większego zamętu między Tellą, a Guy'em. Cieszę się, że postawiła na zamęt i braku umiejętności szczerej rozmowy, a nie trójkąta miłosnego, który moim zdaniem zepsułby fabułę książki. Moim zdaniem trójkąty miłosne są bardzo oklepanym pomysłem i na całe szczęście w tej książce tego brakuje. Oprócz miłości, która wisi w powietrzu widać, że autorka świadomie i z pewnością wprowadziła niepewność i walkę między każdego zawodnika, mimo że łączy ich przyjaźń. Widać to jak na dłoni, że autorka całą fabułę przemyślała i doszlifowała w każdym calu. I braki z pierwszego tomu nadrobiła w drugim.

Jestem przekonana, że autorka Vicotria Scott nie wspięła się na wyżyny swoich możliwości i z kolejnym tomem tej niesamowitej i innej w dobrym tego słowa znaczeniu powieści, zobaczymy na co ją tak naprawdę stać. „Kamień i sól”, wprowadza wiele nowych tajemnic i uważam, że musimy się przygotować na to, że trzecia część może doszczętnie zmienić nasze spojrzenie na tę serię. To będzie tom, w którym opadnie kurtyna nastanie długa cisza. Znacznie dłuższa niż teraz, bo kiedy skończyłam czytać ten tom moim pierwszym pisknięciem było zdanie: „Victorio! Dialog? Taki? Dlaczego już koniec! Dajcie trzeci tom, proszę!”.

Do tej pory pamiętam, jak wydawnictwo IUVI zapowiadało pierwszą część serii Victorii Scott - "Ogień i woda". Spodobała mi się od razu, porównywałam ją trochę do "Igrzysk śmierci" i trochę do "Ryzykantów". Jest to typowa dystopia, skierowana raczej do młodzieży, jednak nie wyłącznie do nich, bo starszym fanom tego gatunku też powinna się spodobać. Teraz czas na dalsze etapy morderczego wyścigu o nagrodę, jaką jest życie ukochanej osoby...

"Kamień i sól" rozpoczyna się krótko po wydarzeniach opisanych w ostatnim rozdziale "Ognia i wody", w którym zakończył się etap zmagań na pustyni (a wcześniejszy miał miejsce w dżungli). Uczestnicy Piekielnego Wyścigu są już na półmetku, dwa mordercze etapy mają już za sobą, dwa wciąż przed nimi (tym razem na oceanie i w górach). W pierwszym tomie zginęło mnóstwo osób, w tym przyjaciele i wrogowie Telli, głównej bohaterki, która za wszelką cenę chce zdobyć lekarstwo na śmiertelną chorobę jej brata, a później raz na zawsze obalić Piekielny Wyścig wraz z innym uczestnikiem - Guyem, z którym zaczyna łączyć ją uczucie. Trzeci etap toczy się na oceanie, a uczestnicy muszą dopłynąć na łódkach do celu. Jednak Telli wydaje się to zbyt proste w porównaniu do poprzednich zmagań i spodziewa się komplikacji, które oczywiście nadchodzą...

Druga część na szczęście trzyma poziom pierwszego tomu. Akcja nie zwalnia tempa, a organizatorzy wymyślają co rusz nowe zasady i wprowadzają zmiany w wyścigu. Są mili i uczynni, żeby za chwilę zrzucić na uczestników kolejne kłody pod nogi, z czego niektóre są faktycznie bardzo zatrważające np. Walki Pandor, które przeczytałam jedynie pobieżnie, bo było to okrutne... Plusem jest to, że pojawiają się kolejni uczestnicy, których Tella wcześniej nie poznała, co urozmaica nieco fabułę, bo opowiadają oni swoje historie i niekiedy nieco mieszają w fabule swoim zachowaniem i czynami. Lekkim minusem natomiast są niektóre rozterki głównej bohaterki, które są faktycznie trochę nastoletnie. Często zastanawia się, co mysli o niej Guy, czy nadaje się do wyścigu, czy trzeba ją ciągle ratować. I to bywało czasami nieco irytujące. Jeżeli sięgnięcie po serię Victorii Scott, lepiej przygotujcie się na szokujące zwroty akcji, i czasem makabryczne pomysły organizatorów wyścigu. Zaskoczenia na pewno nie zabraknie.

Byłam pewna, że seria liczy tylko dwa tomy i że w drugim już wszystko się rozstrzygnie. A okazuje się, że na pewno będzie kolejna część bo zakończenie jest całkowicie otwarte. I bardzo dobrze, bo chętnie przeczytam o tym, jak Tella z kilkoma innymi osobami stara się zapobiec kolejnym wyścigom... Polecam!

"Piekielny Wyścig odbywa się w czterech ekosystemach: w dżungli, na pustyni, na oceanie i w górach. Albo w górach, a potem na oceanie. Dwa mamy za sobą, dwa kolejne przed nami. Jesteśmy w połowie. Hurra! Taniec zwycięstwa."

Tella ma za sobą przerażającą przeprawę przez dżunglę i pustynię. Nie może się już wycofać. W kolejnych etapach wyścigu zmierzy się z ukrytymi niebezpieczeństwami oceanu, mrożącym oddech górskim zimnem oraz… nowymi, pokrętnymi zasadami wyścigu. Co jednak, jeśli niebezpieczeństwo leży jeszcze głębiej? Jak można ufać komukolwiek, skoro wszyscy mają jakieś sekrety? Co zrobić, gdy osoba, na której najbardziej polegasz, nagle przestaje cię wspierać? Jak wybrać między jednym życiem a drugim? Wyścig dobiega końca. Wystartowało stu dwudziestu dwóch uczestników. Kiedy Tella i ci, którzy przeżyli, stają do ostatniego etapu, jest ich zaledwie czterdziestu jeden… i tylko jedna osoba może zwyciężyć.

"Tak to już w życiu jest: kiedy znajdujesz się w beznadziejnej sytuacji, myślisz sobie: "Przynajmniej nie może już być gorzej". I wtedy życie wali cię prosto w głowę za głupią naiwność."

"Kamień i sól" to kontynuacja bestsellerowej powieści "Ogień i woda", na którą przyznaję się, czekałam od kiedy tylko zakończyłam czytać pierwsza część. Jak wielka jest moja radość, gdy mogę stwierdzić, że drugi tom jest moim zdaniem o wiele, wiele lepszy od pierwszego. Po pierwsze, nie musimy tutaj czekać na rozwój akcji, tak jak w pierwszym tomie, wręcz przeciwnie. Zostajemy wyrzuceni w środek wydarzeń, dokładnie w tym miejscu, gdzie kończy się poprzednia część. Lecz w tej pozycji nasi bohaterowie będą musieli zmierzyć się z kolejnymi etapami wyścigu - mianowicie oceanem a także górami. Co samo w sobie jest dla mnie ciekawsze niż dżungla i pustynia.

Tak jak pisałam wcześniej, akcja nabiera ogromnego tępa i po prostu od pierwszej do ostatniej strony nie jesteśmy w stanie się oderwać. Naprawde, tutaj się tyle dzieje.. Tu jakies ekstremalne warunki, tu ktos umiera, tam jakies nowe pandory... Masakra, oczywiście pozytywna :D. Za każdym razem mówiłam sobie "dobra, przeczytam tylko ten rozdział i kończę", no ale jak się pewnie domyślacie, na jednym się nie skończyło. Dodatkowo autorka pisze w bardzo fajny i przystępny dla czytelnika sposób, co również sprzyja szybkiemu czytaniu. Ale, ale coś co sprawiło, że uważam ten tom za lepszy od poprzedniego jest zmiana jaka zachodzi w głównej bohaterce. To w jaki sposób zmienia się ze słabej dziewczyny, próbującej jedynie przeżyć w trudnych warunkach, w odważna przywódczynie, która nie chce już ślepo podążać za poleceniami innych, jest niesamowite. Fakt, czasami przeginała tym, że jej duma nie pozwalała liczyć się ze zdaniem bardziej "doświadczonych" (mam tu na myśli oczywiście Guy'a), ale w sumie to rozumiem ją, no bo jak byście się poczuli gdyby ktoś uważał was za biedna owieczkę, która trzeba ochraniać na każdym kroku? Co to, to nie. Tak jak mówię, Tella zmieniła się zdecydowanie na lepsze i nie dała sobie w kasze dmuchać! Co do innych bohaterów to mam jeszcze postać, którą darzyłam ogromna sympatia, ale oczywiście autorka musiała potoczyć jej watek nie tak jak bym sobie tego życzyła :/.

"Przez chwilę wydaje mi się, że zaraz złapie mnie za rękę, ale on po prostu wstaje i znika za drzwiami z koca niczym duch, zabierając ze sobą resztki mojej dumy."

Pojawia się również watek miłosny, który gdzieś tam sobie był.., ale podobało mi się w jaki sposób bohaterowie okazywali sobie swoje uczucia. No i tutaj pojawia nam się Guy, który robi za "przystojniaka", oczywiście nie było by żadnej książki bez takiej postaci. Mam co do niego mieszane uczucia, bo to taki typowy twardziel, ale jak dla mnie jest jakiś taki dziwny... Dlatego wydaje mi się, że idealnie pasuje do naszej bohaterki!

Ta książka nie miałaby swojego uroku, gdyby nie najsłodsze, najbardziej oddane zwierzątka na świecie. I nie mam na myśli tutaj kotka czy pieska, tylko raczej niedźwiedzia, lisa, iguanę, aligatora, tygrysa i wiele innych. Ich oddanie wobec swoich uczestników było momentami tak wzruszające, że nie raz uroniłam łezkę. Chyba też sobie takie przygarnę!

Podsumowując: "Kamień i sol" jest to bardzo dobra kontynuacja, która na pewno spodoba się miłośnikom fantastyki. Absolutnie nie jest bezwartościowa, gdyż pokazuje jak daleko jesteśmy w stanie się posunąć, aby pomóc osobie, na której nam zależy. Książka już zajmuje honorowe miejsce w mojej biblioteczce i osobiście nie mogę doczekać się kontynuacji.

cynamonkatiebooks.blogspot.com

Miałam mnóstwo wątpliwości przed lekturą tej książki. Pierwszy tom mnie porwał, zachwycił, zbałamucił swoją koncepcją, którą - za głosami podpatrzonymi w sieci - nazwałam miksem Igrzysk śmierci i Pokemonów. Nadal porównanie to wywołuje we mnie pozytywne emocje. Zwłaszcza, że Kamień i sól to książka tak dobra jak jej pierwsza część.

Akcja powieści Victorii Scott rusza galopem i do ostatniej strony trwa w obranym, mocnym rytmie, pełnym zwrotów akcji, elementów dramatycznych i śmiesznych, różnorodnych postaci i bardzo rzeczywistych opisów życia wewnętrznego bohaterki. W pierwszej części dałam się zachwycić pomysłowi i lekkości wykonania. Ten tom nie odbiega w ogóle od zamysłu, kontynuując wszystkie wątki, dodając nowe. Coraz więcej wiadomo o szczegółach Piekielnego Wyścigu i jego uczestnikach. Im bliżej mety, tym więcej emocji, wątpliwości i pytań. Cieszę się, że dwa kolejne etapy wyścigu dorównują poprzednim, a nawet są od nich bardziej krwawe i zaskakujące. Wiemy już dokładnie, w jaki sposób toczy się gra, ile można stracić, a ile zyskać. Im dalsza część rozgrywek, tym trudniejsze zadania czekają przed uczestnikami, których zaczynają łączyć sojusze i przyjaźnie. Główna bohaterka dojrzewa, choć - ku mojemu zadowoleniu - nadal jest tylko nastolatką, która została wplątana w rzecz, która czasem ją przerasta. Lubię ją jako bohaterkę, bo nikogo nie udaje, ma wątpliwości, czasem mówi lub myśli o głupotach. Lubię ją jako osobę, która się zakochuje, choć wątek miłosny nie jest w tej powieści najważniejszy, nie przysłania tego, co jest jej głównym tematem. Tella dojrzewa, zmienia się, podejmuje trudne decyzje i zaczyna tworzyć własną tożsamość. Porównując Tellę z pierwszych stron Ogna i wody i tą, która towarzyszy czytelnikowi na końcu Kamienia i soli, łatwo można się przekonać o tym, że powieść Victorii Scott opowiada o zmianach, dorastaniu. Rzeczy, które dzieją się wokół Telli wpływają na jej postrzeganie świata i samej siebie, sprawiają, że każda jej kolejna refleksja jest jeszcze pełniejsza, dojrzalsza. Obawiałam się, czy będę w stanie dalej ufać Telli jako bohaterce, ale moje wątpliwości się rozmyły. Sposób prowadzenia narracji jest, jak na powieść dla młodzieży, fenomenalny. Lekki i przekonujący, niejednokrotnie wywołujący uśmiech na ustach. A jednak to nadal pełna akcji historia o przetrwaniu i walce.

Pełna opinia: http://pannakac-pisze.blogspot.com/2016/02/kamien-i-sol-victoria-scott-premiera.html

Możliwe, że moje uwielbienie nad tą serią nie jest spowodowane tym, że mamy tutaj coś odkrywczego. Jednak ubóstwiam historie, gdzie nigdy nie wiemy co wydarzy się na kolejnej stronie. Bohaterowie też są niczego sobie, sama Tella, nie wydaje się być denerwującą osobą. Jej charakter to waleczny tygrys, z domieszką dość płochliwego słodkiego króliczka. I chociaż poprzednie zdanie wydaje się być nacechowane negatywnie, to tak naprawdę nie jest, ponieważ w Kamień i sól dostrzegamy jej przemianę i przede wszystkim staramy się ją popychać naprzód. Rozterki głównej bohaterki są całkowicie zrozumiałe i nie są wyssane z palca i chociaż gdzieś tam krąży powoli wątek miłosny, to nie jest on w stanie przysłonić najważniejszej wartości tej książki, którą jest akcja.

To nie jest historia o wyścigu i żądzy wygrania. Jest tutaj o wiele więcej wspaniałych kąsków, niż moglibyście się spodziewać. To przede wszystkim rachunek sumienia głównej bohaterki, która musi wiele razy wybierać między miłością a zdrowym rozsądkiem, wygraną by uratować życie brata a postąpieniem wbrew swoim zasadom. To są dylematy człowieka, który znajduje się na pierwszy rzut oka w sytuacji bez wyjścia, a później okazuje się, że należy dostrzec detale, by móc spojrzeć na ogół.

Ogień i woda jak i Kamień i sól to historie na jeden wieczór. Gdy nastąpi ten moment, że zaczniecie czytać pierwsze zdanie, to wtopicie się w ten świat i nie będziecie umieli go porzucić. Podczas czytania, poczujecie słoność w ustach za sprawą otaczającego was morza, chłód gdy będziecie przemierzać górskie rejony. To nie jest wyłącznie lektura dla młodzieży, i zdecydowanie nie jest to ot taka sobie opowiastka dla rozrywki. Uczy wiele - przede wszystkim tego, że nie zawsze trzeba słuchać rozumu, a nawet należy pozwolić pokierować swoje czyny sercem.

Piekielny Wyścig odbywa się w czterech ekosystemach: w dżungli, na pustyni, na oceanie i w górach. Albo w górach, a potem na oceanie. Dwa mamy za sobą, dwa kolejne przed nami. Jesteśmy w połowie. Hurra! Taniec zwycięstwa.

O autorze*:

Victoria Scott debiutowała serią o Dantem Walkerze, a obecnie pracuje nad dwiema powieściami: Titans i Violet Grenade. Jej książki zostały przetłumaczone na jedenaście języków, a Ogień i woda oraz Kamień i sól otrzymały fantastyczne recenzje, m.in. od „Kirkus Reviews”.

Victoria mieszka w Dallas z mężem i córeczką. W szkole średniej była cheerleaderką i klasowym wesołkiem – krótko mówiąc, na pewno nie należy do osób nieśmiałych. Uwielbia poznawać swoich czytelników.

Pierwszy tom tego cyklu bardzo mi się podobał, nie mogłem się doczekać, aż sięgnę po drugą część. W końcu nadszedł ten moment. Czy było warto?

KOCHAM, KOCHAM, KOCHAM!!! Książka ta jest zdecydowanie lepsza od Ognia i wody. Nie mogę się jeszcze otrząsnąć po zakończeniu, które… Ale o tym później :) Utwór został napisany lekkim językiem, praktycznie od samego początku akcja trzyma w napięciu, a pod koniec trzyma wręcz za gardło i nie chce puścić. Bohaterowie zostali lepiej wykreowani, dowiadujemy się o nich parę nowych rzeczy. Oczywiście pojawiają się nowe postacie. Po prostu zostałem wgnieciony w fotel. Dla każdego coś dobrego: pojawił się również wątek miłosny, który został dobrze poprowadzony i cały czas jest on otwarty, więc czekam na to, czy zostanę zaskoczony w trzecim tomie.

Dżungla i pustynia są przeszłością. Połowa drogi już za uczestnikami, jeszcze tylko pięćdziesiąt procent… Kolejne etapy to kolejna próba zmierzenia się z warunkami, w jakich trudno jest żyć, zasadami, które są tak pokrętne, iż rozumieją je tylko organizatorzy. Jak wybrać między jednym życiem a drugim? Co zrobić, gdy osoba, na której najbardziej polegasz, nagle przestaje cię wspierać? Piekielny Wyścig się kończy. Zwycięzca już dawno jest na mecie. Hip hip hurra! Jednak to nie wszystko… Na początku było stu dwudziestu dwóch uczestników, teraz jest ich czterdziestu jeden. Wszyscy walczą o ten sam lek.

Zastanawia mnie tytuł. Kamień i sól. Po przeczytaniu domyślam się, że kamień może oznaczać odwagę, niezłomność itp., aczkolwiek nie jestem w stanie zinterpretować wyrazu sól. Niemniej jednak tytuł jest ciekawy (tak samo jak okładka).

Główną bohaterką jest oczywiście Tella – dziewczyna, która dzięki Piekielnemu Wyścigowi stała się odważna, mniej materialistyczna, bardziej pomocna, otwarta. Dzieli się ona z nami swoimi przemyśleniami, które miejscami są bardzo głębokie, a czasem troszkę mniej. Trochę naciągane dla mnie jest to, że bardzo martwiła się ona o innych ludzi oraz ich pandory, przez co zmniejszała swoje szanse na wygraną. Guy jest urodzonym przywódcą. Odebrałem go jako perfekcjonistę, który nienawidzi się mylić. Ma duże poczucie humoru, jest opiekuńczy, choć czasem po nim tego nie widać, swoją pandorę darzy uczuciem sympatii, ale odniosłem wrażenie, że wydawało się jemu, iż sam da radę. W utworze tym przewija się rzesza postaci. Najważniejsze pandory to: KD-8 (mały, czerwony lis, którego umiejętnością jest replikacja, czyli zamienianie się – po uprzednim skopiowaniu – w inną pandorę), RX-13 (zielony orzeł posiadający dwie umiejętności: niewidzialność oraz możliwość nurkowania pod wodą), M-4 (pomarańczowy lew ziejący ogniem), EV-0 (mały, niebieski słoń dający wodę), Z-54 (zielony gepard widzący w nocy), BK 68 (zielona świnia potrafiąca hipnozować), Y-21 (byk) oraz V-5 (aligator, który nie potrafi pływać, zaś ma inną ważną umiejętność).

„Już wcześniej, kiedy w moją rodzinę uderzyła choroba - gdy mój brat Cody po raz pierwszy nie chciał dokładki pieczeni z sosem i zaczął tracić na wadze - wiedziałam, że to coś poważnego. Że mam do czynienia z tragedią, której muszę stawić czoło. Że będę musiała patrzeć, jak mój starszy brat niknie w oczach, a cała rodzina wraz z nim.”

Minusem jest to, że każda strona, od której zaczynał się rozdział do połowy była czarna, a do połowy biała. Rozumiem, że to miało sprawić, iż książka będzie bardziej atrakcyjna wizualnie, ale mnie to totalnie denerwowało. Tam, gdzie był ten ciemniejszy kolor przy słabym świetle nie widziałem liter.

Victoria Scott grała na moich emocjach. Raz doznawałem radości, raz smutku. Pod koniec utworu, gdy akcja nabrała tempa, byłem tak rozemocjonowany, że myślałem iż wybuchnę. Po skończeniu książki nadal nie mogłem się pozbierać. WOW! WOW! WOW! – to były pierwsze słowa, jakie udało mi się powiedzieć. Autora zaserwowała nam paletę wszystkich emocji.

Widać, że Victorii zależało na tym utworze. Wszystko jest dopracowane. Są opisy (krwawe lub nie), które opisane zostały bardzo szczegółowo. Tak samo postacie i ich otoczenie.

Podsumowując: polecam!!! Koniecznie przeczytajcie ten utwór, bo jak nie to… Sami wiecie co :) Jeśli pierwszy tom wam się spodobał, szybciutko sięgnijcie po drugi. Gwarantuję, że się nie zawiedziecie. Zakończenie po prostu wgniata w fotel! Nie spodziewałem się czegoś takiego. Czekam na trzecią część, która ma pojawić się w tym momencie, bo inaczej chyba nie wytrzymam.

Za przekazanie egzemplarza recenzenckiego dziękuję Wydawnictwie IUVI.

Tytuł: „Kamień i sól”

Tytuł oryginału: „Salt and Stone”

Autor: Victoria Scott

Wydawnictwo: IUVI

Seria: Ogień i Woda (tom II)

Korekta: Katarzyna Kierejsza

Projekt okładki: Jadwiga Burek

Wydanie: I

Oprawa: miękka (ze skrzydełkami)

Liczba stron: 365

Data wydania: 17.02.2016

ISBN: 978-83-7966-018-6

________________________________________________________________________________

* źródło – skrzydło książki

Kilka słów o fabule:

Tella ma za sobą przeprawę przez dżungle i pustynie. Przed nią kolejne etapy Piekielnego Wyścigu. Czeka ją wiele niebezpieczeństw i przeszkód z pozoru nie do pokonania. Przed dziewczyną staną trudne wybory, będzie musiała zdecydować co jest dla niej najważniejsze, pamiętając, że tylko jeden uczestnik wygra wyścig i zdobędzie lek dla ukochanej osoby.

Moja opinia:

Jeśli spodobała wam się książka ,,Ogień i woda'', kolejna część tego cyklu pokochacie bez pamięci. Powieść porywa czytelnika już od pierwszych stron, nie będziecie w stanie jej odłożyć. Zawrotne tempo, oraz niezliczona ilość zwrotów akcji dostarcza odbiorcy wiele emocji. Na dodatek Tella przeszła ogromną zmianę, nie jest już dziewczynką myślącą tylko o przyziemnych sprawach, teraz za wszelką cenę chce udowodnić swoją wartość. W książce pojawiają się nowi, świetnie wykreowani bohaterowie, którzy dostarczają wielu wrażeń i niespodzianek. Wyścig robi się co raz brutalniejszy, napięcie sięga zenitu, a wartka akcja sprawia, że książkę po prostu się pochłania. Lektura obowiązkowa dla wszystkich fanów cyklu i nie tylko! Po intrygującej końcówce nie pozostało mi nic innego jak czekać na kolejny tom tej serii.

Oprawa graficzna:

Polska okładka przedstawia kamień i sól. Proszę państwo co za zaskoczenie. ;)

Książka posiada skrzydełka, które po prostu uwielbiam. Ogólnie oprawa graficzna jak dla mnie jest ok.

Komu może się spodobać ?

Lektura obowiązkowa dla wszystkich miłośników książek młodzieżowych z dużą ilością akcji.

Cytaty:

''Tak już w życiu jest: kiedy znajdujesz się w beznadziejnej sytuacji, myślisz sobie:,,Przynajmniej nie może być już gorzej''. I wtedy życie wali cię prosto w głowę za głupią naiwność.''

''Nie udaję, że jestem lepsza niż inni. Każdy popełnił tu błędy i ze mną nie jest inaczej.''

Ocena:

9/10

Podsumowanie:

Jak pierwszy tom był dla mnie po prostu dobry, ten niesamowicie mi się podobał. Nie mogę doczekać się kolejnej części.