Klątwa generała Denikina

Wojna na Ukrainie i związany z tym wzrost nastrojów antyrosyjskich, czy wręcz rusofobicznych - skłania do refleksji nad polską myślą polityczną wobec Rosji. Wbrew obecnej narracji historia ostatnich ponad 200 lat to nie tylko powstania i martyrologia, to także bardzo bogaty dorobek wielu polityków i teoretyków związany z Rosją, z polskim postrzeganiem tego państwa, narodu, jego historii i współczesności. Były to z reguły poważne, pozbawione emocji i uprzedzeń rozważania, nacechowane troską o takie ułożenie wzajemnych relacji, które byłoby satysfakcjonujące dla obu stron. W tym przede wszystkim dla Polski. Ludzie którzy podjęli ten wysiłek chcieli przełamać ciążące na naszych stosunkach fatum i przezwyciężyć niszczący i destrukcyjny nurt romantyczno-m...

Wybitny historyk, Paweł Jasienica, napisał, że Powstanie było „militarnie skierowane przeciw Niemcom, politycznie przeciw ZSRR, faktycznie przeciw Polsce”. Czemu sprawcy bitwy, która przyniosła setki tysiące zabitych, tysiące rannych i kalek, zniszczenie całego miasta z wielowiekowym dorobkiem kultury narodowej, nie przynosząc przy tym praktycznie żadnych wymiernych korzyści, nie mogą do dziś stanąć przed sądem historii?

Czy Polska nie popełniła pomyłki stulecia, nie udzielając w 1919 roku wsparcia wojskom gen. Antona Denikina w walce z bolszewikami? Jakie było kulisy decyzji podjęcia przez Józefa Piłsudskiego tajnych rokowań z bolszewikami? Kto w Moskwie sprzyjał Piłsudskiemu? Czy Denikin był rzeczywiście wrogo nastawiony do Polski? Na kartach sensacyjnej powieści Jana Engelgarda wydarzenia historyczne śledzimy razem z bohaterami powieści - rosyjskim oficerem wywiadu Sił Zbrojnych Południowej Rosji Piotrem Goremkinem i współpracującą z nim Marią Biełozierską, Rosjanką mieszkająca w Polsce. Czy uda się im przekonać Polaków do zmiany samobójczej polityki? Akcja powieści toczy się w Warszawie, Poznaniu, Paryżu, Noworosyjsku, Taganrogu, Mińsku Litewskim, Moskwie i Bobrujsku....

Możliwe są dwa rodzaje prowadzenia polityki. W ujęciu pierwszym - nazwijmy je romantycznym - celem polityki jest manifestacja subiektywnych zasad i prawd wyczuwanych sercem. A więc im kto głośniej krzyczy co myśli, tym jest lepszym politykiem. To ujęcie od 250 lat dominuje we wszystkich romantyczno-powstańczo-sanacyjnych koncepcjach polityki wobec Rosji. Istota polskości miałaby polegać na wykrzyczeniu tego, jak bardzo nienawidzimy Rosji. Kto głośniej i donioślej wykrzyczy, ten jest większym patriotą. Co ciekawe, miarą patriotyzmu miałoby tu być manifestowanie wrogości wobec Rosji zawsze i wszędzie, bez oglądania się na to jak ma się to do aktualnego interesu polskiego. Czym kto głośniej krzyczy, czym czyni to w bardziej niesprzyjającej politycznie chwili, tym j...