Długo oczekiwane zakończenie bestsellerowego cyklu „Kroniki Belorskie”!
Prawdziwa gratka dla wszystkich tęskniących do przygód ze świata Belorii! Po raz pierwszy w Polsce, wyjątkowe „Kroniki Belorskie”, w których spotkamy się ze starymi przyjaciółmi, poznamy nowych niesamowitych bohaterów i przeżywać będziemy kolejne niezwykłe przygody.
Rozległe są ziemie Belorii i zawsze jest na nich miejsce na wielkie czyny! Albo chociaż wesołą opowieść. Czy warto wierzyć w horoskopy? Czy aby na pewno niemowlęta są nieszkodliwe? Czy można komuś sprzedać pomyślny los? Na jaką przynętę łapie się nekromantów? Jak pozbyć się konkurencji? Co jest silniejsze: magia, wiara czy dębowa laga? Jeśli chcecie otrzymać odpowiedzi na te i inne pytania, oraz spotkać się ze starymi przyjaciółmi i poznać nowych, to jest książka dla was!
To ostatni tom cyklu belorskiego, na który składają się następujące tomy: Zawód Wiedźma, Wiedźma Opiekunka, Wiedźma Naczelna, Wiedźmie opowieści, Wierni wrogowie i Kroniki Belorskie.
Ostatnia szansa na spotkanie z całą plejadą waszych ulubionych bohaterów, wyruszenie w niezapomniany świat przygód i humoru, który gwarantuje proza Olgi Gromyko.
| Autor | Olga Gromyko |
| Wydawnictwo | Papierowy księżyc |
| Seria wydawnicza | Kroniki Belorskie |
| Rok wydania | 2019 |
| Oprawa | miękka |
| Liczba stron | 560 |
| Format | 14.3 x 20.5 cm |
| Numer ISBN | 978-83-65830-14-2 |
| Kod paskowy (EAN) | 9788365830142 |
| Waga | 524 g |
| Wymiary | 145 x 205 x 35 mm |
| Data premiery | 2019.04.24 |
| Data pojawienia się | 2019.03.15 |
Produkt niedostępny!
Ten produkt jest niedostępny. Sprawdź koszty dostawy innych produktów.
„Kroniki Belorskie” to prawdziwa gratka dla fanów autorki. Pożegnanie z bohaterami było trudne, bo jednak przez te wszystkie lata zdążyłam się z nim zżyć. Książka w całości utrzyma w tym samym, cudownym klimacie.
Pomroka hasająca i przemierzająca Belorie jak zawsze jest kusząca i to ona czyni te książki tak wyjątkowymi. Magia, wampiry i nietuzinkowi bohaterowie. Książka tyko dla tych, co przeczytali poprzednie tomy, oczywiście warto nadrobić zaległości, bo seria jest niezwykła i polecam ją wszystkim miłośnikom fantastyki, szczególnie tej tradycyjnej. Niektóre opowiadania można czytać nie znając tego cyklu, jednak łatwiej będzie odnaleźć się, kiedy przeczytacie przynajmniej 1 i 2 tom.
Kroniki to zbiór opowiadań, a z opowiadaniami mam pewien problem, bo nie lubię krótkich form, jednak Belorie uwielbiam i chciałam ponownie zwiedzić tą magiczną krainę, więc Kroniki przeczytałam. Opowiadania bardzo się od siebie różnią, jednak ja czekałam tylko na jedno. Z całej serii najbardziej lubię „Wiernych Wrogów” i tak, ten tom można czytać niezależnie. Miałam nadzieję, że historia się rozwinie, jednak tak się nie stało i zostało mi tylko opowiadanie „Wnyki na nekromantę”. Gorąco liczyłam, że będzie dłuższe, ale się rozczarowałam i nawet bohaterowie z innych opowiadań, nie poprawili mi nastroju. Ja uwielbiam Szel i Weresa!
„Kroniki Belorskie” to klasyczne fantasy, dla każdego fana gatunku! Świetny humor, wybuchowi bohaterowie i pomroka czyhająca na każdym kroku! Doskonała zabawa gwarantowana, aż żal żegnać się z bohaterami. Nie będę się rozpisywać na temat tej książki, bo o poprzednich tomach już pisałam i nie będę po raz kolejny wygłaszać pieśni pochwalnych na temat tego cyklu, choć oczywiście mu się należą. Powiem tylko, że książki warte przeczytania i kiedy już wejdziecie do tego świata, to trudno go opuścić, a ponowna lektura jest równie przyjemna, co za pierwszym razem. Jeśli macie wątpliwości, to proponuję na pierwszy ogień wziąć „Wiernych Wrogów”, których można czytać niezależnie, a nawiązania do poprzednich książek są niewielkie i nie przeszkadzają w zrozumieniu fabuły. "Kroniki Belorskie" jak najbardziej polecam 7/10!
Na „Kroniki Belorskie” czekałam od dawna. Bardzo lubię twórczość Olgi Gromyko, więc z wielką ochotą zabrałam się za ostatnią już książkę z jej cyklu związanego ze światem Belorii. Jest to zbiór dziesięciu opowiadań – tych króciutkich i tych zdecydowanie dłuższych. Mnie do gustu przypadło zwlaszcza opowiadanie „Wnyki na nekromantę”, które przywołuje Szelenę i Weresa, bohaterów „Wiernych wrogów” (a tę książkę uwielbiam szczególnie). Wyjątkowo podobały mi się również „Proroctwa i inne takie” – główne postacie miały naprawdę interesujące przygody! :) Wszystkie teksty łączy poczucie humoru, świetni, żywi bohaterowie, którzy od razu zyskują sympatię, a także szczególny, przyciągający uwagę styl Olgi Gromyko. Wiele opowiadań ma również ciekawe i zaskakujące zwroty akcji, a także kończy się dość nieoczekiwany sposób. Autorka prezentuje zarówno nowych, jak i znanych już bohaterów (choć w przypadku tych starych niekiedy nawet nie podając ich imion, więc to też zabawa dla czytelnika, żeby dopatrzeć się tych smaczków), a przedstawione historie czasami nawet w pewien sposób się ze sobą zazębiają. Bawiłam się pierwszorzędnie, polecam ogromnie – zarówno fanom autorki, jak i osobom, które jeszcze nie miały okazji poznać jej twórczości. Supcio. :)
Wszystko, co dobre kiedyś się kończy. Tak oto przyszła pora na ostatni, zarazem szósty tom Kronik Belorskich autorstwa lubianej Olgi Gromyko, muszę przyznać, że mam mieszane uczucia, z jednej strony cieszyłam się z kolejnej pachnącej nowością książki, z drugiej, czuję smutek. Stęskniłam się trochę za Szeleną i jej nekromantą, Wolhą rudowłosą wiedźmą i jej wampirzym małżonkiem, a tutaj klops. Czuję, jakbym dopiero co sięgała po pierwszy tom Kronik Belorskich i uczyła się tego świata, wszystkich zamieszkujących go nacji, a teraz muszę go pożegnać. Pociesza mnie tylko fakt, że kiedy mocno się stęsknię mogę ponownie sięgnąć po te sześć magicznych tomów i przeżyć tyle przygód na nowo.
„Kroniki Belorskie” to tak jak w przypadku „Wiedźmie opowieści” zbiór opowiadań o magicznej krainie Belorii, dzięki czemu mamy okazję spotkać znanych nam bohaterów, jak i poznać tych zupełnie nowych. Cudownie było poznać dalsze losy Szeleny i Weresa, chociaż dało się wyczuć, że bardzo się zmienili, cóż ich sytuacja także uległa raptownej zmianie. Zastawiam się, czy jest to możliwe, że nasza wilczyca tak mocno dała sobie spiłować pazurki, zaokrąglić ostre zębiska z powodu narodzin dziecka. Brakowało mi w niej tego ognia, figlarnej i sarkastycznej nuty, nieco zadziorności, która ją nakreślała, wyróżniała od wielu książkowych postaci. Stała się matką i kobietą, która słucha i wspiera swojego partnera, z drugiej strony może odzyskała spokój swojej zadziornej duszy, może gdzieś głęboko pragnęła, aby jej życie właśnie tak się potoczyło? Może miała dość tej walki, którą ostatnio toczyła? Wszystko zależy od perspektywy, od której spojrzymy na to opowiadanie, mimo wszystko chciałam i potrzebowałam jej sarkastycznego języczka.
„Kroniki Belorskie” to zbiór dziesięciu opowiadań, w których każdy znajdzie coś dla siebie, od humoru po emocje związane z mordobiciem w oberży. Beloria jest zarówno długa, jak i szeroka, co daje pole do popisu przy tworzeniu historii, które nas porwą i pochwycą w swoje długości i szerokości geograficzne. Centaury mogą wpaść w tarapaty z powodu dziwacznej klątwy, której pozbyć się wcale nie jest tak prosto, jakby się mogło wydawać. Otrzymamy naukę, że należy dobierać ostrożnie słowa, zwłaszcza w oberży, o dziwnych humorystycznych i niezrozumiałych żartach nie wspominając. Nigdy nie wiadomo, kiedy trafi się na kogoś pozbawionego humoru, komu niewiele trzeba, aby wpaść w morderczy zapęd. Chociaż z moich opowieści może nie wynikać, że opowiadania mają w sobie ten słynny humor, jakim Gromyko nas bawi w swoich książkach, ale tak właśnie jest.
Najwspanialsze w „Kronikach Belorskich” jest to, że ponownie zachwycają nas swoim klimatem i złożonością przedstawionych charakterów. Tyle ile istot w Belorii, tyle charakterów, motywów i opowieści, które można snuć, którymi można zachwycać i bawić. Wiele motywów, które można wpleść w fabułę przedstawiając zupełnie nowych bohaterów, jak i wspominać tych, którzy są nam tak dobrze znani, jak własna kieszeń.
Olga Gromyko stworzyła dla nas, fanów jej powieści prezent w postaci wspaniałych opowiadań, aby osłodzić nam tą przykrą chwilę rozstania i opuszczenia Belorii. Nie straciła przy tym charakterystycznego dla siebie dowcipu i stylu, który jest naprawdę doskonały. Uwielbiam sposób opisywania świata, jest bardo bogaty przez co zamykając oczy, jesteśmy stanie sobie wszystko dokładnie wyobrazić. To idealne dopełnienie cyklu, prezent dla fanów, który nie można sobie odmówić i odpuścić.
Podróżując po Belorii bawiłam się doskonale, pakuję plecak szukając wierzchowca, który zawiezie mnie wprost do Dogewy, może gdzieś po drodze spotkam rudowłosą kobietę usiłującą przemówić do rozumu Stokrotce, aby nie jadła więcej muchomorów?
Kroniki Belorskie tom VI serii Olgi Gromyko…
Jak ja na tą książkę okrutnie czekałam. Jak ja się niecierpliwiłam, jak narzekałam w myślach na wydawnictwo, że tyle czasu muszę czekać.
I oto jest. W moich rękach, przed moimi oczami.
Świat stworzony przez Olgę Gromyko znów mnie pochłonął i sprawił, że na dwa dni wyłączyłam się z rzeczywistości.
Ale od początku.
Każdy kto dotarł do szóstego tomu serii Olgi Gromyko, doskonale wie, czego się po autorce można spodziewać.
Kroniki Belorskie, to zbiór opowiadań, w tym jedno na 225 stron ("Proroctwa i inne takie") jest w prawie powieścią.
Dzięki zbiorowi opowiadań, autorka pokazała nam całą masę fajnych bohaterów, miała możliwość na chwilę powrócić do tych dobrze już znanych z poprzednich tomów, nie tylko tych głównych, ale i tych pozostających w ich cieniu.
A że niewątpliwie potrafi ona tworzyć wyjątkowo fajne postacie i sprawić, że bez trudu i od pierwszej chwili człowiek pała do nich sympatią, Kroniki Belorskie okazały się cudowną lekturą.
Styl i pióro Olgi Gromyko nic się nie zmieniły. Barwne opisy, świetne dialogi, skrzący się na każdej stronie humor i odrobina typowej dla pisarzy zza wschodniej granicy melancholii sprawiła, że czytanie tej książki było absolutną przyjemnością.
Bawiłam się podczas lektury wspaniale, a moje oczekiwania zostały spełnione prawie w 100%.
Dlaczego prawie? Otóż dlatego, że zabrakło mi w tym tomie niektórych bohaterów. Och, pojawili się, ale jakby z daleka, na odległym planie.
Autorka dała dojść do głosu innym postaciom, a ja tęskniłam za wszystkimi.
Ot czytelnikowi się nigdy nie dogodzi.
„Kroniki Belorskie” to wspaniały świat wykreowany przez autorkę i z ogromną przyjemnością jeszcze raz dałam się do niego wciągnąć.
Uważam, że każdy wielbiciel pióra pani Gromyko koniecznie musi je przeczytać, bo to nie lada gratka, a i starych znajomych miło spotkać i nowych bohaterów polubić.
Czytałam z wypiekami na twarzy, zachłannie połykając kolejne strony, a ciekawość nie pozwalała mi odłożyć książki.
Jestem zauroczona tą serią od pierwszego tomu i zastanawiam się, jak to możliwe, że tak późno odkryłam Belorię i jej mieszkańców.
Nie chcę opisywać poszczególnych opowiadań, więc napiszę tylko, że każde mi się podobało.
Każde bez wyjątku.
Bawiłam się cudownie, spędziłam z książką pani Gromyko wspaniale czas i jedyne czego żałuję, to tego, że jej lektura już za mną.
Po cichu liczę na to, że jednak Olga Gromyko nie zrezygnuje z tego wspaniałego świata i jeszcze do niego powróci. Może z innymi bohaterami jak w przypadku Wiernych wrogów, ale jednak.
Mocno w to wierzę, bo nie wyobrażam sobie, aby to już było koniec.
Nie zgadzam się na taki stan rzeczy.
Belorio wróć!
Polecam.
Wszystko, co dobre kiedyś się kończy. Tak oto przyszła pora na ostatni, zarazem szósty tom Kronik Belorskich autorstwa lubianej Olgi Gromyko, muszę przyznać, że mam mieszane uczucia, z jednej strony cieszyłam się z kolejnej pachnącej nowością książki, z drugiej, czuję smutek. Stęskniłam się trochę za Szeleną i jej nekromantą, Wolhą rudowłosą wiedźmą i jej wampirzym małżonkiem, a tutaj klops. Czuję, jakbym dopiero co sięgała po pierwszy tom Kronik Belorskich i uczyła się tego świata, wszystkich zamieszkujących go nacji, a teraz muszę go pożegnać. Pociesza mnie tylko fakt, że kiedy mocno się stęsknię mogę ponownie sięgnąć po te sześć magicznych tomów i przeżyć tyle przygód na nowo.
„Kroniki Belorskie” to tak jak w przypadku „Wiedźmie opowieści” zbiór opowiadań o magicznej krainie Belorii, dzięki czemu mamy okazję spotkać znanych nam bohaterów, jak i poznać tych zupełnie nowych. Cudownie było poznać dalsze losy Szeleny i Weresa, chociaż dało się wyczuć, że bardzo się zmienili, cóż ich sytuacja także uległa raptownej zmianie. Zastawiam się, czy jest to możliwe, że nasza wilczyca tak mocno dała sobie spiłować pazurki, zaokrąglić ostre zębiska z powodu narodzin dziecka. Brakowało mi w niej tego ognia, figlarnej i sarkastycznej nuty, nieco zadziorności, która ją nakreślała, wyróżniała od wielu książkowych postaci. Stała się matką i kobietą, która słucha i wspiera swojego partnera, z drugiej strony może odzyskała spokój swojej zadziornej duszy, może gdzieś głęboko pragnęła, aby jej życie właśnie tak się potoczyło? Może miała dość tej walki, którą ostatnio toczyła? Wszystko zależy od perspektywy, od której spojrzymy na to opowiadanie, mimo wszystko chciałam i potrzebowałam jej sarkastycznego języczka.
„Kroniki Belorskie” to zbiór dziesięciu opowiadań, w których każdy znajdzie coś dla siebie, od humoru po emocje związane z mordobiciem w oberży. Beloria jest zarówno długa, jak i szeroka, co daje pole do popisu przy tworzeniu historii, które nas porwą i pochwycą w swoje długości i szerokości geograficzne. Centaury mogą wpaść w tarapaty z powodu dziwacznej klątwy, której pozbyć się wcale nie jest tak prosto, jakby się mogło wydawać. Otrzymamy naukę, że należy dobierać ostrożnie słowa, zwłaszcza w oberży, o dziwnych humorystycznych i niezrozumiałych żartach nie wspominając. Nigdy nie wiadomo, kiedy trafi się na kogoś pozbawionego humoru, komu niewiele trzeba, aby wpaść w morderczy zapęd. Chociaż z moich opowieści może nie wynikać, że opowiadania mają w sobie ten słynny humor, jakim Gromyko nas bawi w swoich książkach, ale tak właśnie jest.
Najwspanialsze w „Kronikach Belorskich” jest to, że ponownie zachwycają nas swoim klimatem i złożonością przedstawionych charakterów. Tyle ile istot w Belorii, tyle charakterów, motywów i opowieści, które można snuć, którymi można zachwycać i bawić. Wiele motywów, które można wpleść w fabułę przedstawiając zupełnie nowych bohaterów, jak i wspominać tych, którzy są nam tak dobrze znani, jak własna kieszeń.
Olga Gromyko stworzyła dla nas, fanów jej powieści prezent w postaci wspaniałych opowiadań, aby osłodzić nam tą przykrą chwilę rozstania i opuszczenia Belorii. Nie straciła przy tym charakterystycznego dla siebie dowcipu i stylu, który jest naprawdę doskonały. Uwielbiam sposób opisywania świata, jest bardo bogaty przez co zamykając oczy, jesteśmy stanie sobie wszystko dokładnie wyobrazić. To idealne dopełnienie cyklu, prezent dla fanów, który nie można sobie odmówić i odpuścić.
Podróżując po Belorii bawiłam się doskonale, pakuję plecak szukając wierzchowca, który zawiezie mnie wprost do Dogewy, może gdzieś po drodze spotkam rudowłosą kobietę usiłującą przemówić do rozumu Stokrotce, aby nie jadła więcej muchomorów?
Uwielbiana przez czytelników Wolha Redna powraca w trzecim tomie bestsellerowych „Kronik Belorskich” autorstwa Olgi Gromyko – znanej w Polsce m.in. dzięki znakomitej trylogii „Rok Szczura”. Zawód: wiedźma i Wiedźma opiekunka to za mało? Przygotujcie się, bo Wiedźma naczelna dostarcza jeszcze większej dawki emocji, magii i humoru spod znaku „Kronik Belorskich”! Będzie śmiesznie, będzie niebezpiecznie, będzie upiornie i emocjonująco. Życie najbardziej W.Rednej wiedźmy na świecie przejdzie prawdziwą rewolucję, a ona sama znów będzie przygniatać sarkazmem, imponować odwagą i rozczulać urokiem osobistym. Ale czy uda jej się uniknąć spalenia na stosie? Albo stanięcia na ślubnym kobiercu? Powróćcie do świata Belorii, aby przekonać się, czym tym raz...
Zawód: Wiedźma to pierwsza powieść Olgi Gromyko, a zarazem otwarcie cyklu „Kroniki Belorskie”, na który składa się kilka tomów opowieści osadzonych w magicznym świecie Belorii. Ta seria to znak firmowy tej autorki – połączenie niezwykle wartkiej, pełnej fantastycznych przygód akcji z dużą dozą humoru i iskrzących relacji między bohaterami. Wolha Redna to jedyna kobieta na typowo męskim wydziale magii Starmińskiej Wyższej Szkoły Magii, Wróżbiarstwa i Zielarstwa. Rudowłosa, wścibska, ciekawska… Posiadaczka wyjątkowego talentu do praktyk magicznych, nieprzeciętnej intuicji i inteligencji. Zapewne właśnie dlatego została wybrana przez mistrza do rozwiązania zagadki, która do tej pory pochłonęła już życie trzynastu osób, o wiele bardziej od niej d...
Wolha Redna, której niezwykłe przygody poznaliśmy w powieści Zawód: Wiedźma, powraca w drugim tomie bestsellerowych „Kronik Belorskich” autorstwa Olgi Gromyko – znanej w Polsce m.in. dzięki znakomitej trylogii „Rok Szczura”. Najbardziej W.REDN wiedźmę w historii świata czekają nowe wyzwania – na początek egzaminy końcowe w Wyższej Szkole Magii, Wróżbiarstwa i Zielarstwa. Kiedy wydaje się, że wrota do wymarzonego życia stają przed dziewczyną otworem, musi ona udać się na staż do Jego Wysokości króla Nauma, a potem… potem już nic nie idzie zgodnie z planem. Wolha Redna jednak nigdy nie poddaje się bez walki i nawet jeśli jej życiu zagraża śmiertelne niebezpieczeństwo, wciąż pozostaje W.REDN sobą. W Wiedźmie Opiekunce spotkamy starych znajomy...
Kiedy jesteś sierotą wojenną, świat ma dla ciebie głównie pogardę, odrzucenie, brutalność i ból. Czasem, jeśli akurat masz szczęście, obojętność. Jeśli natomiast do tego jesteś dziewczynką, szczęście ma twoja przybrana rodzina. Zawsze może ubić interes i sprzedać cię na żonę jakiemuś zamożnemu staruchowi. Rin doświadczyła tego wszystkiego. Jest nikim, jej życie nie ma dla nikogo żadnego znaczenia, nikogo też nie obchodzi jej los. Jeśli chce wydostać się z rynsztoka, w którym się wychowała, ma tylko dwie drogi. Pierwsza wiedzie przez łóżko obmierzłego starca. Druga, przez bramę Akademii Sinegradzkiej – elitarnej szkoły wojskowej. Aby podążyć tą drugą drogą, Rin zrobi wszystko, co tylko leży w ludzkiej mocy. A nawet więcej. To nie jest...
Bjørn Stenskalle wspomina swoją burzliwą młodość: powrót z niewoli do kraju Polan, przyjaźń z Olafem Tryggvasonem, podróż do pirackiego gniazda Jomsborga i wyprawę księcia Włodzimierza po kijowski tron. Tymczasem spokój mnichów zamieszkujących Lindisfarne zakłóca krwawa wróżda, którą w Northumbrii toczą dwa zwaśnione rody. Na Świętej Wyspie pojawia się nowy więzień, a wielebny Brendan z Corku staje przed trudnym wyborem: czy życie jednego człowieka jest warte istnienia całej wspólnoty? Bjorn. Kruki Odyna to opowieść o początkach państwa Polan i o bohaterach znanych ze skandynawskich sag. Losy Świętosławy, Bolesława Chrobrego i Bjorna Stenskalle na zawsze złączyło przeznaczenie. Nici splątane przez Norny może przeciąć tylko miecz. Przecz...
Pierwszy wspólny rok na Kwiatowej dobiega końca… Zajrzyj do swoich ukochanych przyjaciółek i przekonaj się, jak potoczą się ich historie. Czwarty tom pełnej emocji serii o współczesnych kobietach! Wioletta jest pewna, że jej małżeństwo się rozpada. Mimo kryzysu i nadmiaru matczynych obowiązków, kobieta chce aktywnie spędzać czas. Tylko czy znajdzie go wystarczająco dużo, by realizować nową pasję? Co wyniknie z jej spontanicznego pomysłu? Lato wypełnione jest przygotowaniami do ślubu Malwiny, lecz radosne oczekiwanie przysłania jej rodzinna intryga. Jaki sekret skrywa tajemnicza ciotka? Róża również stara się przygotować do nowej roli. W trudnych chwilach wspiera ją przyjaciel. Może dzięki niemu Róża ponownie uwierzy, że jej też pisane jest szczę...
Bestsellerowy autor Raczej szczęśliwego niż nie i Zostawiłeś mi tylko przeszłość zachwyca nową poruszającą powieścią. Piątego września, krótko po północy, Mateo Torrez i Rufus Emeterio otrzymują wiadomość telefoniczną: dzisiaj bezpowrotnie odejdą z tego świata. Mogą jednak odpowiednio przygotować się na nadchodzącą śmierć. Są dla siebie zupełnie obcymi ludźmi, lecz z różnych powodów każdy szuka nowej bratniej duszy na czas swojego Dnia Ostatecznego. Dzięki aplikacji Ostatni Przyjaciel Rufus i Mateo spotykają się, by przeżyć swoją pożegnalną wielką przygodę – niezapomniany dzień, który na zawsze zmieni życie ich obu. W swojej ponurej i jednocześnie napełniającej nadzieją powieści Adam Silvera przypomina nam, że nie istnieje życie b...
Wkrocz do magicznego miasta, w którym przyszłość królestwa spoczywa w rękach sprytnej i buntowniczej oszustki! Nahri nigdy nie wierzyła w magię. Jest oszustką o niezrównanym talencie, żyjącą na ulicach XVIII- wiecznego Kairu. Wie lepiej niż ktokolwiek inny, że jej profesja ? odczyty z dłoni, czary, uzdrowienia ? to wszystko sztuczki i sposób na zmanipulowanie osmańskiej szlachty. Ale kiedy Nahri przypadkowo przywołuje równie przebiegłego, mrocznego i tajemniczego wojownika ? dżina, jest zmuszona zaakceptować fakt, że magiczny świat, o którym myślała, że istnieje tylko w opowieściach z dzieciństwa, jest prawdziwy. Wojownik bowiem opowiada jej historię o legendarnym Daevabad, mieście z mosiądzu, z którym Nahri jest nieodwołalnie związana. Kiedy Nahri decy...
Czas na powrót do magicznego miasta! Nadeszły nowe czasy. Życie Nahri zmieniło się na zawsze, gdy przypadkowo wezwała Darę - budzącego grozę, tajemniczego dżinna. Zmuszona do opuszczenia Kairu została zaproszona na olśniewający, królewski dwór w Dewabadzie i szybko odkryła, że będzie potrzebowała wszystkich swoich umiejętności, by przetrwać. Dewabad wciąż żyje w cieniu bitwy, w której Dara zginął z ręki księcia Alego. Nahri przyjmuje swoje dziedzictwo i moc, ale doskonale wie, że została uwięziona w niewidzialnej klatce. Jeden błąd może skazać jej pobratymców na zagładę. Ali natomiast został wygnany za to, że odważył się przeciwstawić swojemu ojcu. Ścigany przez zabójców, błądzący po bezlitosnych miedzianych piaskach ziemi jego przodków...
Piąty tom sagi o dramatycznych losach ziemiańskiej rodziny z wileńskich Kresów. Jest rok 1952. Anna powoli dochodzi do siebie po stracie ukochanego. Jedynym jej pragnieniem jest odzyskanie braci, którzy przebywają w enerdowskim sierocińcu. Wraz z matką i jej drugim mężem opuszcza radzieckie Kresy i wyjeżdża do Berlina. Chce zapomnieć o tragicznej przeszłości i, ku rozpaczy Marii, odcina się od wszystkiego, co polskie. Stawiany w Berlinie mur rozdziela nie tylko wrogie systemy polityczne, ale także rodziny, również Ostojańskich. Mijają lata. Dorasta nowe pokolenie. Viktoria, córka Anny, mieszka z rodzicami i bratem w rodzinnej winnicy w Lorelei, w dolinie Środkowego Renu. Skończyła studia ekonomiczne, ale marzy o karierze dziennikarki. Ostojany zna tylko z opowieś...
Chmury zajmują szczególne miejsce wśród starożytnych tekstów poświęconych Sokratesowi. To jedno z najbardziej znanych dzieł najwybitniejszego greckiego komediopisarza – Arystofanesa – należy także do najważniejszych, ponieważ czasowo najbliższych Sokratesowi, świadectw o tym greckim filozofie. Wizerunek Sokratesa, który wyłania się z tekstu komedii, jest istotnie różny zarówno od tego, który został utrwalony w dialogach Platona, jak i od obrazu znanego z pism sokratycznych Ksenofonta. Chmury znajdują się na liście lektur dla osób przygotowujących się do matury z języka polskiego na poziomie rozszerzonym.
Dewabad upadł. Po brutalnym podboju, który pozbawił miasto magii, przywódczyni Nahidów, Banu Maniże, i wskrzeszony dowódca, Dara, muszą spróbować naprawić swój rozpadający się sojusz i opanować wojujący lud. Jednak rozlew krwi i utrata ukochanej Nahri uwolniły w Darze najgorsze demony. Aby je pokonać, musi stawić czoła bolesnym prawdom o sobie samym i oddać się w ręce tych, których kiedyś uważał za wrogów. Po ocaleniu od morderczych rodzin i śmiercionośnej polityki Dewabadu Nahri i Ali, teraz bezpieczni w Kairze, stają przed trudnymi wyborami. Nahri odnajduje spokój w starym rytmie miasta i wygodach swojego domu, lecz prześladuje ją świadomość, że jej bliscy, których zostawiła, oraz ludzie, którzy uważali ją za wybawczynię, są na łasce nowego t...
Zawód: Wiedźma to pierwsza powieść Olgi Gromyko, a zarazem otwarcie cyklu „Kroniki Belorskie”, na który składa się kilka tomów opowieści osadzonych w magicznym świecie Belorii. Ta seria to znak firmowy tej autorki – połączenie niezwykle wartkiej, pełnej fantastycznych przygód akcji z dużą dozą humoru i iskrzących relacji między bohaterami. Wolha Redna to jedyna kobieta na typowo męskim wydziale magii Starmińskiej Wyższej Szkoły Magii, Wróżbiarstwa i Zielarstwa. Rudowłosa, wścibska, ciekawska… Posiadaczka wyjątkowego talentu do praktyk magicznych, nieprzeciętnej intuicji i inteligencji. Zapewne właśnie dlatego została wybrana przez mistrza do rozwiązania zagadki, która do tej pory pochłonęła już życie trzynastu osób, o wiele bardziej od niej d...
Wolha Redna, której niezwykłe przygody poznaliśmy w powieści Zawód: Wiedźma, powraca w drugim tomie bestsellerowych „Kronik Belorskich” autorstwa Olgi Gromyko – znanej w Polsce m.in. dzięki znakomitej trylogii „Rok Szczura”. Najbardziej W.REDN wiedźmę w historii świata czekają nowe wyzwania – na początek egzaminy końcowe w Wyższej Szkole Magii, Wróżbiarstwa i Zielarstwa. Kiedy wydaje się, że wrota do wymarzonego życia stają przed dziewczyną otworem, musi ona udać się na staż do Jego Wysokości króla Nauma, a potem… potem już nic nie idzie zgodnie z planem. Wolha Redna jednak nigdy nie poddaje się bez walki i nawet jeśli jej życiu zagraża śmiertelne niebezpieczeństwo, wciąż pozostaje W.REDN sobą. W Wiedźmie Opiekunce spotkamy starych znajomy...
Uwielbiana przez czytelników Wolha Redna powraca w trzecim tomie bestsellerowych „Kronik Belorskich” autorstwa Olgi Gromyko – znanej w Polsce m.in. dzięki znakomitej trylogii „Rok Szczura”. Zawód: wiedźma i Wiedźma opiekunka to za mało? Przygotujcie się, bo Wiedźma naczelna dostarcza jeszcze większej dawki emocji, magii i humoru spod znaku „Kronik Belorskich”! Będzie śmiesznie, będzie niebezpiecznie, będzie upiornie i emocjonująco. Życie najbardziej W.Rednej wiedźmy na świecie przejdzie prawdziwą rewolucję, a ona sama znów będzie przygniatać sarkazmem, imponować odwagą i rozczulać urokiem osobistym. Ale czy uda jej się uniknąć spalenia na stosie? Albo stanięcia na ślubnym kobiercu? Powróćcie do świata Belorii, aby przekonać się, czym tym raz...
Rok Szczura. Świeca to ostatni tom trylogii „Rok Szczura” – bestsellerowej sagi, która opowiada losy Ryski – wiejskiej dziewczyny wykazującej pewne zdolności jasnowidzenia, której w pełnej przygód wędrówce towarzyszą: jej przyjaciel z dzieciństwa Żar – złodziejaszek oraz znaleziony na drodze szczur Alk – którego największym życzeniem jest zmienić się z powrotem w człowieka. Po raz kolejny Olga Gromyko – bestsellerowa autorka Wiernych wrogów i serii o przygodach wiedźmy Wolhy gwarantuje niezapomnianą dawkę fantastycznej przygody z dużą dozą humoru, tak cenioną przez jej licznych fanów. Niestety, spokojne życie w miłej miejscowości nie było naszym bohaterom pisane. Ktoś poluje na całą trójkę, a najwyraźniej sprawa dotyczy tajemniczego listu...
Drugi tom bestsellerowej sagi, która opowiada o losach Ryski – wiejskiej dziewczyny wykazującej pewne zdolności jasnowidzenia, której w pełnej przygód wędrówce towarzyszą jej przyjaciel z dzieciństwa Żar – złodziejaszek oraz znaleziony na drodze szczur Alk – który właściwie szczurem nie jest.
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro
Powiadomienie
