Krzyk Icemarku

"Tylko głupcy biją się na własnym podwórku, kiedy do drzwi wejściowych puka wojna."

Bardzo przyjemne i wciągające zaczytanie w klimacie fantasy, wypełnione niebezpiecznymi przygodami, intrygującymi historiami i niezwykłymi bohaterami. Książka ma lekką narrację i wartką akcję. Kierowana do młodych odbiorców, jednak i starsi znajdą w niej wiele czytelniczej inspiracji. Szybko odnajdujemy się w ciekawie wykreowanym świecie, zamieszkiwanym przez ludzi, wampirów, wilkołaków, magów, czarownice i śnieżne lamparty. Poznajemy bardzo tajemniczych i legendarnych królów lasów, ostrokrzewu i dębu. Zasłuchujemy się w niepokojące opowieści o agresywnych lodowych trollach, wyspiarskich piratach, mrocznej Krainie Duchów. Powieściowe postaci wzbudzają sympatię, czasami główna bohaterka Thirris irytuje i drażni nas swoim zachowaniem, jednak jest to uwarunkowane jej wiekiem, wychowaniem i przypisaną jej przez los rolą. Bardzo lubimy młodzieńca Oskana Syna Czarownicy, posługującego się magią i potrafiącego wyłapywać sygnały z przyszłości. Uśmiechamy się z postawy nadwornego nauczyciela Maggiote Totusa, odpowiada nam jego humor i ciekawość świata. Dobrze czujemy się w towarzystwie Tharamana, wielkiego śnieżnego lamparta, zdecydowanie mniej pewnie w pobliżu króla i królowej wampirów. Walorem książki stają się również fascynujące opisy pojedynków, walk i bitew, czujemy jakbyśmy faktycznie brali w nich udział.

Niespodziewane wyzwanie, przed jakim staje czternastoletnia Thirrin, jest wyjątkowo dramatyczne i znaczące. Jej dawne życie nagle rozpadło się, przybierając obecnie zupełnie nowy kształt, nakładając na nią ciężkie brzmienie stuleci i odpowiedzialności za królestwo Icemarku. Jako młodziutka królowa musi obronić kraj i jego mieszkańców przed najazdem przerażającej, zawsze zwycięskiej, imperialistycznej armii Polipontu, dowodzonej przez złowrogiego i bezwzględnego Scypiona Bellorum. Jesteśmy pod wrażeniem jej odwagi i waleczności, jednakże dziewczyna musi jeszcze wiele nauczyć się ze sztuki dyplomacji, negocjacji, cierpliwości, tolerancji, nawiązywania sojuszów i umiejętności dowodzenia w walce zbrojnej. Na szczęście, pomimo swojej impulsywności i porywczości, potrafi zdobywać przyjaciół, sprzymierzeńców, wyjątkowych doradców. Czy Thirrin zdoła sprostać stojącym przed nią ogromnym zadaniem? Wypełnić swoją królewską rolę i zagiąć nieco ścieżkę przeznaczenia? Co w ostatecznym rozrachunku okaże się jej ułomnością, a co mocną stroną osobowości? Dlaczego otrzyma imię Rysicy Północy? Jak bardzo to co nieprawdopodobne, przy wielkiej determinacji, walce, wierze i oddaniu, może okazać się możliwe do spełnienia? Tylko jakim kosztem? Co czeka królestwo pod jej rządami? Z zainteresowaniem sięgam po drugi tom, licząc, że otrzymam w nim jeszcze więcej napięcia i zaskakujących elementów.

bookendorfina.blogspot.com

Thirrin jest córką króla Icemarku, Redroughta Silnorękiego Lindenshield, Niedźwiedzia Północy, sprawiedliwego i dobrego króla, który od wielu lat włada Lodową Marchią. Niespodziewanie spokój królestwa zostaje zakłócony. Od południa nadciąga potężna armia Polipontu, pragnąca wcielić niewielkie królestwo do swojego imperium. Król ginie pragnąc powstrzymać najeźdźców i dać czas młodej królowej na przygotowanie się do ostatecznego starcia.Thirrin musi znaleźć sojuszników, którzy stanęliby u jej boku w walce ze wspólnym wrogiem. W tym celu wyrusza w podróż, przemierzając lodowe połacie by zebrać armię, która stawiłaby czoła o wiele potężniejszemu wrogowi. Czy odwaga i upór Thirrin wystarczą, aby ocalić królestwo?

Najbardziej w całej książce zachwycił mnie świat wykreowany przez Stuarta Hilla. Tło, które stworzył dla rozgrywających się wydarzeń jest iście fantastyczne. Z ciekawością odkrywałam kolejne opanowane przez lód i śnieg krainy, zapuszczając się coraz bardziej na północ, by na nowo przekonywać się, że to jeszcze nie koniec, gdyż świat stworzony przez autora jest tak rozległy, że nie mamy okazji poznać go w całości.

Księżniczka, a następnie królowa Thirrin ma zaledwie czternaście lat. Nie dajcie się jednak zwieść, wiek to tylko liczby, a Thirrin jest tego idealnym przykładem. W bardzo krótki czasie musiała dorosnąć do roli królowej, której królestwo znalazło się w śmiertelnym niebezpieczeństwie, a w której poddani pokładają wielkie nadzieje. Można powiedzieć, że główna bohaterka ma dwa oblicza. Jej wyniosła i arogancka postawa księżniczki, która jakby pozjadała wszystkie rozumy, gdy pod tą maską kryje się również zwyczajna czternastolatka przygnieciona ogromem spoczywającej na niej odpowiedzialności. Na kartach powieści zachodzi w niej przemiana, nie jest gruntowna, niektórzy mogą nie zwrócić na nią uwagi. Jednak Thirrin dojrzewa, nie jest już tylko księżniczką, która chce jak najszybciej skończyć lekcje i ruszyć na plac ćwiczeń. Staje się królową, która dla swojego kraju gotowa jest poświęcić wszystko.

W książce występuje wyraźny kontrast pomiędzy południowymi ludami, które bazują wyłącznie na wiedzy, nie dając wiary fantastycznym stworzeniom żyjącym na północy. Lud Icemarku usytuowany pomiędzy nimi można porównać do wikingów, przynajmniej takie było moje pierwsze skojarzenie.

Nie doszukacie się w tej historii wątku romantycznego, wszystko skupia się głównie na zawieraniu nowych przyjaźni i sojuszy oraz umacnianiu starych więzi. Thirrin zdobywa wielu nowych przyjaciół, tam gdzie nigdy nie sądziłaby ich znaleźć. Pomimo poczucia osamotnienia w swojej walce, tak naprawdę nie jest sama. Ma osoby którym na niej zależy, a którzy pragnęliby oszczędzić jej przykrego losu. Czasami jednak zajęta tym co rozgrywa się wokół niej władczyni po prostu tego nie dostrzega.

Akcja w książce toczy się naprawdę sprawnie, nie staje w miejscu, ale nieprzerwanie rwie do przodu. „Krzyk Icemarku” jest niezwykle wciągającą i zajmującą lekturą, jednak pomimo stałego tempa akcji, fabuła nie jest wcale rozbudowana i tak naprawdę niewiele się dzieje. Zakończenie pierwszego tomu Kronik Icemarku nie jest wielkim zaskoczeniem, można je przewidzieć na długo przed końcem książki. Cała powieść jest momentami do bólu przewidywalna, bez problemów odgadujemy kolejne posunięcia bohaterów, wiemy jak zareagują w danej sytuacji. Nie mamy żadnych zwrotów akcji, ani przeciwności które stają na drodze głównej bohaterce. Według mnie wszystko było za proste, autor skupił się głównie na budowaniu otoczenia i bitwach, których w książce nie brakuje.

Książka podobała mi się. Nie było to może najlepsze fantasy z jakim się spotkałam, mam do czego się przyczepić, ale miło spędziłam przy nim czas. Jest to książka skierowana głównie do dzieci, nie ma w niej brutalnych scen, ani zbytni skomplikowanej fabuły dlatego na pewno przypadnie do gustu młodszym czytelnikom, którzy dopiero poznają fantastyczny świat. To lektura na raz, idealna na zabicie czasu i spędzenie wiosennego popołudnia w mroźnym klimacie Icemarku.

"Krzyk Icemarku" to wspaniała powieść! Czytałam ją z nieskrywaną przyjemnością!

Uwielbiam powieści, których akcja rozgrywa się w lodowych krainach i jest pełna magii oraz świetnie wykreowanych postaci, a "Krzyk Icemarku" taki właśnie jest. Z niecierpliwością wyczekuję ukazania się kontynuacji!