Aksolotl, niesporczak, ksenofiofor, motyl morski, rekin chochlik – na naszej planecie żyje wiele zwierząt, które daleko wykraczają poza ludzką wyobraźnię: prawdziwych stworzeń, które są często bardziej zadziwiające, niż wszystko, o czym fantazjowali autorzy średniowiecznych bestiariuszy.
Dzisiaj nie boimy się już potworów morskich ani szyszymor. Ale poczynając od niesławnego pszczoło-jamnika aż po kałamarnicę olbrzymią – zwierzęta nadal urzekają tym, co mogą zrobić i tym, czego nie mogą, a także tym, co o nich wiemy, no i tym, czego nie. Na przykład krab yeti – żyjący ponad 2 kilometry pod powierzchnią oceanu w temperaturach sięgających 300 stopni Celsjusza – używa swoich futrzastych ramion do hodowli bakterii, którymi się żywi. Niesporczak z kolei należy do grona zwierząt „niezniszczalnych” i potrafi przeżyć w przestrzeni kosmicznej.
Caspar Henderson – penetrując i głębie oceanów, i najbardziej jałowe zakątki ziemi – w sposób dowcipny, pasjonujący i elokwentny prezentuje nam współczesną menażerię: opisuje piękno i dziwaczność wielu stworzeń, z których część jest tak zadziwiająca, że chciałoby się dla nich założyć osobne Archiwum X. Dzięki nim po raz kolejny można się przekonać, jak wspaniały jest świat, w którym żyjemy.
„Jeśli tak jak mnie interesują was dziwne szczegóły na temat dziwnych zwierząt, ta książka jest dla was. Caspar Henderson zorganizował nam otwierające oczy safari i pokazał prawdziwe zwierzęta, których żaden zdrowy na umyśle człowiek nie zdołałby wymyślić” – Frans de Waal, autor książek Bonobo i ateista i Małpy i filozofowie.
„Niezwykła książka: wspaniała i przekraczająca granice gatunków księga czarów; księga gatunków, która zachwyciła mnie od pierwszej strony. Cudowna w najbogatszym znaczeniu tego słowa, a także dowcipna, poruszająca, ważna i piękna” – Robert Macfarlane, autor książki Szlaki. Opowieści o wędrówkach.
„Fascynująca... Henderson łączy w niej elementy zoologii, literatury, mitologii, historii, paleontologii, sztuki i anegdoty” – „Guardian”.
„Wspaniała książka! Z precyzją naukowca, kunsztem artysty i siłą przekonywania starotestamentowego proroka Caspar Henderson zachęca nas do tego, byśmy zaczęli dostrzegać inne gatunki zamieszkujące naszą zagrożoną planetę i czegoś się od ich nauczyli, zanim będzie za późno” – Richard Holloway.
„To dzieło, którego Hendersonowi pozazdrościłby sam Pliniusz Starszy, któremu przyklasnąłby sam Darwin i którym rozkoszowałby się sam Borges...” – Alberto Manguel.
Caspar Henderson jest pisarzem i dziennikarzem, ale w swojej karierze oceniał scenariusze w Hollywood, niósł pomoc humanitarną w Ugandzie i pisał o prawach człowieka w Iraku. Obecnie mieszka w Oksfordzie. Za swoją Księgę jeszcze przed publikacją zdobył nagrodę Jerwood, a od Brytyjskiego Stowarzyszenia Pisarzy nagrodę im. Rogera Deakina. W 2013 roku znalazła się na finałowej liście pozycji nominowanych do nagrody Towarzystwa Królewskiego w dziedzinie książki naukowej, nagrody Stowarzyszenia Biologicznego w kategorii ogólnej oraz nagrody British Book Design. Księga ukaże się w Chinach, Estonii, Francji, Hiszpanii, Japonii, Korei, Niemczech, Norwegii, Rosji i Włoszech. Jego kolejna książka – A New Map of Wonders – ukaże się wkrótce nakładem Wydawnictwa Marginesy.
| Autor | Caspar Henderson |
| Wydawnictwo | Marginesy |
| Rok wydania | 2018 |
| Oprawa | miękka |
| Liczba stron | 430 |
| Format | 15.0 x 23.0 cm |
| Numer ISBN | 9788365973870 |
| Kod paskowy (EAN) | 9788365973870 |
| Waga | 698 g |
| Wymiary | 150 x 230 x 30 mm |
| Data premiery | 2018.11.14 |
| Data pojawienia się | 2018.09.27 |
Produkt niedostępny!
Ten produkt jest niedostępny. Sprawdź koszty dostawy innych produktów.
„Księga” Hendersona pozostawia mnie z mieszanymi uczuciami. Z jednej strony, mamy do czynienia z opisami bardzo ciekawych zwierząt, bogato omawiającymi wątki historyczne, naukowe, filozoficzne czy literackie. Chylę czoła przed erudycją autora, który poważnie potraktował dziennikarską zasadę, by na każdą napisaną stronę, mieć co najmniej sto przeczytanych. Henderson przeczytał chyba dziesięć tysięcy stron na każdą jedną napisaną.
Z drugiej strony, mam poczucie, że jego wiedza nie wykracza poza to, co napisali inni. Jego osobiste doświadczenia sprowadzają się do ledwie kilku obserwacji. Mam wrażenie czytania artykułu dziennikarskiego, który omawia czyjeś odkrycia, a nie pełnoprawnej, autorskiej książki. Co gorsza, erudycyjny popis Hendersona zawiera błędy i uproszczenia. Ponieważ recenzje są zazwyczaj przychylne, podam tu bardzo konkretne przykłady błędów, które mi, laikowi, bardzo łatwo było odnaleźć.
Zacznijmy od tego, że Henderson opisuje wygląd wielu zwierząt, których zdjęć w książce nie zamieszczono. Cierpliwie je „ecosiowałem” (http://ecosia.org/), żeby wiedzieć o czym mowa. Autor używa też wielu pojęć specjalistycznych, które w książce popularnonaukowej powinno się wytłumaczyć. Oto trzy przykłady: podanie siły krewetki w niutonach, wzmianka o gradientach protonowych, przy okazji omawiania kominów hydrotermalnych i kraba yeti, wtrącenie o cyrkulacji termohalinowej w rozdziale o wąsówce. Bez odrobiny fizyki brzmi to niezrozumiale.
Niuton jest fizyczną jednostką siły. Siła zależy od masy ciała i przyspieszenia, jakie mu nadajemy. Przykładowo, Ziemia nadaje wszystkim obiektom pewne przyspieszenie, dzięki czemu kilogramowa paczka mąki jest przyciągana z siłą 10 niutonów.
Gradient protonowy to bateria zasilająca procesy komórkowe. Działa dzięki różnicy potencjałów elektrochemicznych po obu stronach błony: z jednej strony są protony, a z drugiej elektrony (przeciwnie naładowane cząstki elementarne tworzące atom wodoru).
Cyrkulacja termohalinowa to przyczyna istnienia prądów morskich i oceanicznych. W zależności od temperatury i zasolenia, woda ma różną gęstość. Bardziej gęsta woda opada na dno. Te pionowe ruchy wprawiają w ruch wodę na skalę kontynentu.
W książce brak nawet tak uproszczonych i ułomnych opisów, jak powyższe. Spora liczba takich określeń znacząco utrudnia lekturę, jeśli spotyka się je po raz pierwszy w życiu. Ciągłe erudycyjne odniesienia, także zmuszają do sprawdzania w internecie o co lub kogo chodzi, spowalniając lekturę. Każdy rozdział jest tak zbudowany, ale już pierwszy – o aksolotlu – pokaże wam w czym rzecz; sprawdźcie sami przed zakupem jak się wam to czyta: https://www.legimi.pl/ebook-ksiega-zwierzat-niemalze-niemozliwych-caspar-henderson,b243535.html.
W „Księdze” znajdziemy też bełkot matematyczno-fizyczny. Używam tego ostrego sformułowania, bo mimo wykorzystania specjalistycznych pojęć, autor wprowadza tylko większy zamęt. Nie do obrony jest wyjaśnienie mechanizmu pompowania gąbek przez samą różnicę prędkości przepływu wody na różnych wysokościach. Ogólnie, może to powodować wiry wodne, ale po pierwsze gąbki są niewysokie (a do stworzenia wiru potrzeba dużej różnicy wysokości), a po drugie można znaleźć filmiki, na których widać, że woda nie jest wsysana w sposób wirowy. Jak więc to działa? Po lekturze nadal nie wiemy.
W rozdziale o kecalkoatlach autor pisze, że siła grawitacji działa „na tej samej zasadzie” co siła dośrodkowa odczuwana przez pasażerów ostro skręcającego samochodu. Otóż nie: na siłę dośrodkową mają wpływ promień skrętu, szybkość, z jaką auto się porusza i jego masa. Na siłę grawitacji wpływa jedynie masa i to co najmniej dwóch obiektów. Porównanie byłoby nieco bardziej zasadne, gdyby odwołać się do Ogólnej Teorii Względności Einsteina, ale takiej wzmianki nie ma i nie sądzę, by o to chodziło Hendersonowi.
Autor ma także problem z pojęciem proporcjonalności. W akapicie omawiającym zanieczyszczenie oceanów hałasem i wpływ, jaki ma to na komunikację wielorybów, autor pisze:
„A ponieważ powierzchnia zmniejsza się proporcjonalnie do odległości, obszar, na którym [wieloryby] mogą się ze sobą swobodnie kontaktować, jest dziś aż o dziesięć tysięcy razy mniejszy niż dawniej”.
Powierzchnia zmienia się z odległością nie proporcjonalnie, tylko proporcjonalnie do kwadratu odległości (drugiej potęgi). Jeżeli skrócimy boki kwadratu o połowę, to taki nowy kwadrat zajmie powierzchnię czterokrotnie mniejszą. Ponadto, liczba, która pada (10 tys.) bierze się z kosmosu, choć sprawia wrażenie, że dotyczy podanej zdanie wcześniej liczby 1000 kilometrów, na jaką mogą się słyszeć wieloryby. Autor powinien napisać, że ta odległość (najwyraźniej) zmniejszyła się do 10 kilometrów (czyli stukrotnie – co nie pada w tekście) z powodu hałasu, co oznacza wspomniane zmniejszenie się powierzchni proporcjonalne do kwadratu, czyli dziesięć tysięcy razy.
To nie koniec zarzutów do książki, która sprawia duża przyjemność w czytaniu, równocześnie wprowadzając spore w tym utrudnienia. W „Księdze” znalazłem kilka fałszywych oraz jednostronnych informacji. Ogólnie, autorowi zdarza się nie podawać zakresów niepewności, z jakimi znamy pewne dane (jak wiek, rozmiar, długość życia itp.), wybierając liczbę minimalną lub maksymalną – jak mu pasuje. Przy czym, podanie zakresu mogłoby osłabić tezę, za którą optuje.
Dotyczy to na przykład wieku skał z Zielonego Pasa Nuvvuagittuq w Kanadzie. Autor przedstawia je jako najstarsze na Ziemi, kiedy ich wiek jest mocno dyskutowany, co można sprawdzić i w Wikipedii, ale też na blogach naukowych.
Najdziwniejsze są jednak błędy merytoryczne. Autor twierdzi, że spośród makaków japońskich, tylko te zajmujące wysoką pozycję w stadzie zażywają kąpieli w ciepłych źródłach. Łatwy do znalezienia film National Geographic zadaje kłam tej tezie. Być może zwyczaje te wyglądają inaczej u różnych grup, ale Henderson tego nie podaje – pewnie dlatego, że rzekoma kastowość makaków jest dla niego punktem wyjścia do analizy pochodzenia agresji u człowiekowatych.
Kolejne przekłamanie pojawia się w rozdziale o ratlu i miodowodzie. Omawiany jest tam afrykański lud Hadza, który wedle Hendersona ma dużo rytuałów. W internecie łatwo znaleźć reportaż Michaela Finkela dla National Geographic – ten sam znajdziemy też w bibliografii rozdziału, choć z błędnie podanym imieniem dziennikarza. Problem w tym, że w rzeczonym reportażu Finkel jest zadziwiony tym, że Hadza prawie nie mają rytuałów. Jak Henderson, korzystając z tego źródła odczytał to na opak?
Po odkryciu pierwszych błędów, coraz krytyczniej podchodziłem do „Księgi”, a moje zaufanie zostało nadszarpnięte. Tak, książka zawiera masę ciekawych informacji z różnych dziedzin. Niestety, nie ma gwarancji, że wszystkie są prawdziwe. Żałuję, że tak ciekawie pomyślana i pięknie wydana książka (kolorowe przypisy na marginesach, ułożenie tekstu – super!) nie przyniosła mi tyle satysfakcji, ile mogła.
„Księga” Hendersona pozostawia mnie z mieszanymi uczuciami. Z jednej strony, mamy do czynienia z opisami bardzo ciekawych zwierząt, bogato omawiającymi wątki historyczne, naukowe, filozoficzne czy literackie. Chylę czoła przed erudycją autora, który poważnie potraktował dziennikarską zasadę, by na każdą napisaną stronę, mieć co najmniej sto przeczytanych. Henderson przeczytał chyba dziesięć tysięcy stron na każdą jedną napisaną.
Z drugiej strony, mam poczucie, że jego wiedza nie wykracza poza to, co napisali inni. Jego osobiste doświadczenia sprowadzają się do ledwie kilku obserwacji. Mam wrażenie czytania artykułu dziennikarskiego, który omawia czyjeś odkrycia, a nie pełnoprawnej, autorskiej książki. Co gorsza, erudycyjny popis Hendersona zawiera błędy i uproszczenia. Ponieważ recenzje są zazwyczaj przychylne, podam tu bardzo konkretne przykłady błędów, które mi, laikowi, bardzo łatwo było odnaleźć.
Zacznijmy od tego, że Henderson opisuje wygląd wielu zwierząt, których zdjęć w książce nie zamieszczono. Cierpliwie je „ecosiowałem” (http://ecosia.org/), żeby wiedzieć o czym mowa. Autor używa też wielu pojęć specjalistycznych, które w książce popularnonaukowej powinno się wytłumaczyć. Oto trzy przykłady: podanie siły krewetki w niutonach, wzmianka o gradientach protonowych, przy okazji omawiania kominów hydrotermalnych i kraba yeti, wtrącenie o cyrkulacji termohalinowej w rozdziale o wąsówce. Bez odrobiny fizyki brzmi to niezrozumiale.
Niuton jest fizyczną jednostką siły. Siła zależy od masy ciała i przyspieszenia, jakie mu nadajemy. Przykładowo, Ziemia nadaje wszystkim obiektom pewne przyspieszenie, dzięki czemu kilogramowa paczka mąki jest przyciągana z siłą 10 niutonów.
Gradient protonowy to bateria zasilająca procesy komórkowe. Działa dzięki różnicy potencjałów elektrochemicznych po obu stronach błony: z jednej strony są protony, a z drugiej elektrony (przeciwnie naładowane cząstki elementarne tworzące atom wodoru).
Cyrkulacja termohalinowa to przyczyna istnienia prądów morskich i oceanicznych. W zależności od temperatury i zasolenia, woda ma różną gęstość. Bardziej gęsta woda opada na dno. Te pionowe ruchy wprawiają w ruch wodę na skalę kontynentu.
W książce brak nawet tak uproszczonych i ułomnych opisów, jak powyższe. Spora liczba takich określeń znacząco utrudnia lekturę, jeśli spotyka się je po raz pierwszy w życiu. Ciągłe erudycyjne odniesienia, także zmuszają do sprawdzania w internecie o co lub kogo chodzi, spowalniając lekturę. Każdy rozdział jest tak zbudowany, ale już pierwszy – o aksolotlu – pokaże wam w czym rzecz; sprawdźcie sami przed zakupem jak się wam to czyta: https://www.legimi.pl/ebook-ksiega-zwierzat-niemalze-niemozliwych-caspar-henderson,b243535.html.
W „Księdze” znajdziemy też bełkot matematyczno-fizyczny. Używam tego ostrego sformułowania, bo mimo wykorzystania specjalistycznych pojęć, autor wprowadza tylko większy zamęt. Nie do obrony jest wyjaśnienie mechanizmu pompowania gąbek przez samą różnicę prędkości przepływu wody na różnych wysokościach. Ogólnie, może to powodować wiry wodne, ale po pierwsze gąbki są niewysokie (a do stworzenia wiru potrzeba dużej różnicy wysokości), a po drugie można znaleźć filmiki, na których widać, że woda nie jest wsysana w sposób wirowy. Jak więc to działa? Po lekturze nadal nie wiemy.
W rozdziale o kecalkoatlach autor pisze, że siła grawitacji działa „na tej samej zasadzie” co siła dośrodkowa odczuwana przez pasażerów ostro skręcającego samochodu. Otóż nie: na siłę dośrodkową mają wpływ promień skrętu, szybkość, z jaką auto się porusza i jego masa. Na siłę grawitacji wpływa jedynie masa i to co najmniej dwóch obiektów. Porównanie byłoby nieco bardziej zasadne, gdyby odwołać się do Ogólnej Teorii Względności Einsteina, ale takiej wzmianki nie ma i nie sądzę, by o to chodziło Hendersonowi.
Autor ma także problem z pojęciem proporcjonalności. W akapicie omawiającym zanieczyszczenie oceanów hałasem i wpływ, jaki ma to na komunikację wielorybów, autor pisze:
„A ponieważ powierzchnia zmniejsza się proporcjonalnie do odległości, obszar, na którym [wieloryby] mogą się ze sobą swobodnie kontaktować, jest dziś aż o dziesięć tysięcy razy mniejszy niż dawniej”.
Powierzchnia zmienia się z odległością nie proporcjonalnie, tylko proporcjonalnie do kwadratu odległości (drugiej potęgi). Jeżeli skrócimy boki kwadratu o połowę, to taki nowy kwadrat zajmie powierzchnię czterokrotnie mniejszą. Ponadto, liczba, która pada (10 tys.) bierze się z kosmosu, choć sprawia wrażenie, że dotyczy podanej zdanie wcześniej liczby 1000 kilometrów, na jaką mogą się słyszeć wieloryby. Autor powinien napisać, że ta odległość (najwyraźniej) zmniejszyła się do 10 kilometrów (czyli stukrotnie – co nie pada w tekście) z powodu hałasu, co oznacza wspomniane zmniejszenie się powierzchni proporcjonalne do kwadratu, czyli dziesięć tysięcy razy.
To nie koniec zarzutów do książki, która sprawia duża przyjemność w czytaniu, równocześnie wprowadzając spore w tym utrudnienia. W „Księdze” znalazłem kilka fałszywych oraz jednostronnych informacji. Ogólnie, autorowi zdarza się nie podawać zakresów niepewności, z jakimi znamy pewne dane (jak wiek, rozmiar, długość życia itp.), wybierając liczbę minimalną lub maksymalną – jak mu pasuje. Przy czym, podanie zakresu mogłoby osłabić tezę, za którą optuje.
Dotyczy to na przykład wieku skał z Zielonego Pasa Nuvvuagittuq w Kanadzie. Autor przedstawia je jako najstarsze na Ziemi, kiedy ich wiek jest mocno dyskutowany, co można sprawdzić i w Wikipedii, ale też na blogach naukowych.
Najdziwniejsze są jednak błędy merytoryczne. Autor twierdzi, że spośród makaków japońskich, tylko te zajmujące wysoką pozycję w stadzie zażywają kąpieli w ciepłych źródłach. Łatwy do znalezienia film National Geographic zadaje kłam tej tezie. Być może zwyczaje te wyglądają inaczej u różnych grup, ale Henderson tego nie podaje – pewnie dlatego, że rzekoma kastowość makaków jest dla niego punktem wyjścia do analizy pochodzenia agresji u człowiekowatych.
Kolejne przekłamanie pojawia się w rozdziale o ratlu i miodowodzie. Omawiany jest tam afrykański lud Hadza, który wedle Hendersona ma dużo rytuałów. W internecie łatwo znaleźć reportaż Michaela Finkela dla National Geographic – ten sam znajdziemy też w bibliografii rozdziału, choć z błędnie podanym imieniem dziennikarza. Problem w tym, że w rzeczonym reportażu Finkel jest zadziwiony tym, że Hadza prawie nie mają rytuałów. Jak Henderson, korzystając z tego źródła odczytał to na opak?
Po odkryciu pierwszych błędów, coraz krytyczniej podchodziłem do „Księgi”, a moje zaufanie zostało nadszarpnięte. Tak, książka zawiera masę ciekawych informacji z różnych dziedzin. Niestety, nie ma gwarancji, że wszystkie są prawdziwe. Żałuję, że tak ciekawie pomyślana i pięknie wydana książka (kolorowe przypisy na marginesach, ułożenie tekstu – super!) nie przyniosła mi tyle satysfakcji, ile mogła.
Żeby chronić dzieci, Cathy i Chris ukrywają wstrząsającą, mroczną prawdę. Ktoś jednak zna ich sekret. I nie przestaje ich obserwować... Cathy, w dzieciństwie więziona na strychu przez okrutną matkę i babkę, dziś razem z Christopherem tworzy ciepły, kochający dom dla swoich dzieci: przystojnego i utalentowanego Jory’ego, obdarzonego bujną wyobraźnią Barta i uroczej adoptowanej córeczki. Wszystko się zmienia, gdy do domu obok wprowadza się starsza kobieta w towarzystwie ekscentrycznego lokaja. Bart zaczyna ją odwiedzać, a ona rozpieszcza go słodyczami i nalega, by nazywał ją babcią. Z każdą wizytą chłopiec coraz bardziej się zmienia, aż w końcu Cathy i Chris uświadamiają sobie, że koszmary z przeszłości wróciły. Czy stracą to, co dla nich najdro...
Sowy od dawien dawna rozbudzają ludzką wyobraźnię. Uważne spojrzenie wielkich oczu przyglądających się wszystkiemu zawzięcie sprawia, że fantazjujemy na temat legendarnej mądrości tych ptaków, a ich złowrogie pohukiwanie, bezszelestny lot i drapieżność przyczyniają się do postrzegania ich jako symbolu tajemnych mocy. Rzecz o sowach to zapis fascynujących wypraw, podczas których autorka tropi i poznaje 11 gatunków sów. Dostarczające wielu wrażeń wprowadzenie do świata tajemniczych ptaków i emocjonująca przygoda, jaką jest odkrywanie świata natury.
Jeden z największych norweskich bestsellerów ostatnich lat. Książka, którą jeszcze przed premierą zakupiło 15 krajów. Epicka w swoim wymiarze, rozgrywana na trzech płaszczyznach czasowych, opowieść, której spoiwem są... pszczoły. Trzy intrygujące historie, zwyczajni, a jednak niezwykli bohaterowie, pszczoły i walka o przyszłość naszej cywilizacji. Anglia, rok 1857. William marzył o karierze naukowca-przyrodnika, los jednak chciał inaczej. Żona, gromadka dzieci i sklep z nasionami. Poczucie życiowej porażki sprawiło, że William pogrąża się w depresji. Ponowne natchnienie przychodzi wraz z dawnym naukowym wywodem na temat życia pszczół. William postanawia zbudować ul, który przyniesie jemu i jego potomkom zaszczyty i sławę... Stany Zjednoczone, rok 2007....
Okrzyknięta klasykiem i sprzedana do 28 krajów jeszcze przed premierą. Nazywana literackim arcydziełem i książką, która zmieni wszystko – Amerykański brud! Wczoraj Lydia miała wszystko – księgarnię, męża, ludzi których kocha. Dziś pozostał jej tylko syn Luca, dla którego jest gotowa na wiele poświęceń – od wskoczenia na dach pędzącego pociągu po wykrzesanie siły do walki. Kobieta mieszka w Acapulco. Prowadzi księgarnię, ma syna i męża – zawodowego dziennikarza. W swojej ukochanej księgarni gromadzi wszystkie ulubione powieści, nawet te, o których ma świadomość, że nikt ich nie kupi. Pewnego dnia w jej pracy pojawia się mężczyzna, który kupuje 4 książki – w tym 2 z ulubionych Lydii. Lydia jeszcze nie wie, że tajemniczy klient to szef kart...
Witaj w przyszłości. Ludzkość zasiedliła Układ Słoneczny – Marsa, Księżyc, Pas Asteroid i dalej – ale gwiazdy wciąż pozostają poza jej zasięgiem. Jim Holden jest pierwszym oficerem lodowcowca kursującego z pierścieni Saturna na stacje górnicze Pasa. Gdy wraz z załogą trafiają na opuszczony statek Scopuli, w ich ręce wpada niechciany sekret. Ktoś jest gotów dla niego zabijać, i to na skalę niewyobrażalną dla Jima i jego załogi. Układowi grozi wojna, chyba że uda się odkryć, kto i dlaczego porzucił tajemniczy statek. Detektyw Miller otrzymuje zlecenie odszukania Julie Mao, dziewczyny, która na własne życzenie zrezygnowała z wygodnego życia u boku bogatych i wpływowych rodziców – po to, by walczyć o prawa uciskanych mieszkańców Pasa. Ślady śle...
Robert Langdon, profesor Uniwersytetu Harvarda, specjalista w dziedzinie ikonologii religijnej i symboli, przybywa do Muzeum Guggenheima w Bilbao, gdzie ma dojść do ujawnienia odkrycia, które „na zawsze zmieni oblicze nauki”. Gospodarzem wieczoru jest Edmond Kirsch, czterdziestoletni miliarder i futurysta, którego oszałamiające wynalazki i śmiałe przepowiednie zapewniły mu rozgłos na całym świecie. Kirsch, który dwadzieścia lat wcześniej był jednym z pierwszych studentów Langdona na Harvardzie, planuje ujawnić informację, która będzie stanowić odpowiedź na fundamentalne pytania dotyczące ludzkiej egzystencji. Gdy Langdon i kilkuset innych gości w osłupieniu ogląda oryginalną prezentację, wieczór zmienia się w chaos, a cenne odkrycie Kirscha może przepa...
Mariusz Szczygieł – laureat Europejskiej Nagrody Literackiej i Dziennikarz Roku 2013 – opowiada prawdziwe historie o „nie ma”. Nie ma kogoś. Nie ma czegoś. Nie ma przeszłości. Nie ma pamięci. Nie ma widelców do sera. Nie ma miłości. Nie ma życia. Nie ma fikcji. Nie ma właściwego koloru. Nie ma komisji. Nie ma grobu. Nie ma siostry. Nie ma klamek. Nie ma niebieskich tulipanów. Nie ma nie ma. Rozmówcami Szczygła są ludzie z różnych światów: czeska poetka, ukraiński żołnierz, polska księgowa, albański malarz, izraelska pisarka, a także jego ojciec, z którym autor wybiera się ostatni raz w życiu do Pragi. Nad książką unosi się rada, którą dała autorowi Hanna Krall: Wszystko musi mieć swoją formę, swój rytm, panie Mariuszu. Zwłaszcza nieobecnoś...
Po raz pierwszy opublikowane w 1993 Przekleństwa niewinności oznajmiły nadejście nowego amerykańskiego pisarza. Na cichych przedmieściach Detroit pięć sióstr Lisbon – pięknych, ekscentrycznych, obsesyjnie podglądanych przez chłopców z sąsiedztwa – popełnia samobójstwo jedna po drugiej w ciągu roku. Podczas gdy chłopcy obserwują je z oddali, porażeni, one rozwiązują razem kawałek po kawałku tajemnicę rodzinnej melancholii. Ta hipnotyzująca i niedająca się zapomnieć powieść przedstawia nastoletnią miłość, niepokój i śmierć. Jeffrey Eugenides emanuje młodzieńczymi silnymi emocjami, a wrażliwość i czarny humor kreują dojrzałą historię niepodobną do innych współczesnych opowieści. Książka jest adaptacją przyjętego z uznaniem przez kry...
Pod ziemią umieszczamy to, co cenne, co kochamy lub chcemy chronić; niekiedy ukrywamy to, co szkodliwe. Jednak to, co zostało kiedyś pogrzebane w ziemi, może w niej trwać dłużej od nas. I może nieoczekiwanie uderzyć z wielką siłą. W Arktyce złoża metanu wyciekają przez szczeliny w topniejącej wiecznej zmarzlinie. Na Syberii gigantyczny krater pochłonął dziesiątki tysięcy drzew. Cofające się lodowce zwracają ciała śmiałków, którzy próbowali zdobyć je lata temu. Natomiast w Grenlandii spod lodu wyłoniła się nieużywana baza rakietowa z czasów zimnej wojny, pełna odpadów chemicznych. W epoce znaczącego wpływu człowieka na ekosystem i geologię naszej planety, w dobie permanentnego kryzysu, potrzeba zrozumienia krain podziemnych jest pilniejsza niż ki...
Żyjemy w świecie, którego niemal każdy zakątek został już zbadany i przeanalizowany. Ale czy ta wiedza, pyta Henderson, nie zniszczyła w nas umiejętności zachwycania się? Zachwyt potwierdza nasze człowieczeństwo i daje nadzieję na przyszłość. Na tym polega jego moc. Ale czym się można zachwycić we współczesnym świecie? Co dziś jest cudem? Duże, szczegółowe mappae mundi zachęcały ludzi średniowiecznej Europy do żywego wyobrażania sobie miejsc i spraw, których nigdy wcześniej nie widzieli: mantykory z głową człowieka, ciałem lwa i ogonem skorpiona, plemion jednookich, którzy walczyli z gryfami o diamenty, i przerażających scytyjskich wojowników, którzy pili krew wrogów z ich czaszek. Choć mapy i opowieści, które z nich płynęły, mogą się n...
„Odwaga jest początkiem działania, a szczęście jego końcem”. – Mądrość grecka Ellie, młoda dziennikarka, natrafia na ślad romansu sprzed lat. Po wielkiej miłości, która połączyła młodą mężatkę Jennifer i Anthony’ego, szorstkiego w kontakcie, ale wrażliwego reportera, pozostały tylko listy. Przejmujące i wyjątkowe, fascynują Ellie na tyle, że postanawia poznać historię zakazanego związku i odkryć tajemnicę jego dramatycznego końca. Czy historia miłosnego skandalu z przeszłości może zupełnie odmienić życie samej Ellie i jej relację z żonatym mężczyzną? To inspirująca historia o tym, że warto znaleźć odwagę do podjęcia decyzji, która pozwoli zyskać to, co w życiu najcenniejsze. Nawet wbrew zdrowemu rozsądkowi i na przekór konwena...
Po piętnastu latach związku Anna odkryła w telefonie męża SMS-y od młodych kochanków. Ryszard wie, jak bardzo skrzywdził Łucję, ale przez lata robił wszystko, żeby zapomnieć, kim jest. Żona geja od dwudziestu pięciu lat – nie chce rozwodu. W sypialni było okropnie, ale w salonie i w kuchni świetnie. Różne scenariusze – podobne emocje. Żal. Wstyd. Niepewność. Cierpienie. Gniew. Odczuwane skrycie przez żony i mężów, obezwładniające i niszczące poczucie własnej wartości. Maria Mamczur, doświadczona i nagradzana reporterka, stara się przybliżyć zjawisko, o którym wszyscy wiedzą, ale o którym nikt nie rozmawia. Oddaje głos kobietom, które dowiedziały się, że ich mężowie lub życiowi partnerzy są gejami. Rozmawia również z tymi, które świadom...
Żyjemy w świecie, którego niemal każdy zakątek został już zbadany i przeanalizowany. Ale czy ta wiedza, pyta Henderson, nie zniszczyła w nas umiejętności zachwycania się? Zachwyt potwierdza nasze człowieczeństwo i daje nadzieję na przyszłość. Na tym polega jego moc. Ale czym się można zachwycić we współczesnym świecie? Co dziś jest cudem? Duże, szczegółowe mappae mundi zachęcały ludzi średniowiecznej Europy do żywego wyobrażania sobie miejsc i spraw, których nigdy wcześniej nie widzieli: mantykory z głową człowieka, ciałem lwa i ogonem skorpiona, plemion jednookich, którzy walczyli z gryfami o diamenty, i przerażających scytyjskich wojowników, którzy pili krew wrogów z ich czaszek. Choć mapy i opowieści, które z nich płynęły, mogą się n...
We live in a world that is known, every corner thoroughly explored. But has this knowledge cost us the ability to wonder? Wonder, Caspar Henderson argues, is at its most supremely valuable in just such a world because it reaffirms our humanity and gives us hope for the future. That`s the power of wonder, and that`s what we should aim to cultivate in our lives. But what are the wonders of the modern world? Henderson`s brilliant exploration borrows from the form of one of the oldest and most widely known sources of wonder: maps. Large, detailed mappae mundi invited people in medieval Europe to vividly imagine places and possibilities they had never seen before: manticores with the head of a man, the body of a lion, and the stinging tail of a scorpion, tribes of one-eyed men who fought griff...
Bonito
O nas
Kontakt
Punkty odbioru
Dla dostawców
Polityka prywatności
Ustawienia plików cookie
Załóż konto
Sprzedaż hurtowa
Bonito na Allegro
Powiadomienie
