Lesbos, hańba Europy

Drogi nadziei to książka o hipokryzji, egoizmie i zbrodniach współczesnego kapitalizmu. Na przykładzie swojej wieloletniej działalności w ONZ Ziegler opisuje, punkt po punkcie, najbardziej dotkliwe problemy świata – głód, wojny, handel ludźmi, migracje, terroryzm, eksploatację, wyzysk, niewolnictwo, neoimperializm, zawłaszczanie przez garstkę bogatych podstawowych praw ludów Globalnego Południa. Autor nie bierze jeńców. Wskazuje z imienia i nazwiska tych biznesmenów, korporacje, państwa i organizacje odpowiedzialne za cierpienie i śmierć setek tysięcy niewinnych. Ale nie byłby sobą gdyby nie pokazał również globalnego oporu wyzutych z wszelkich praw i nie wskazywał „dróg nadziei”, dzięki którym zmiana obecnego porządku jest możliwa.

Jean, czy obalenie kapitalizmu nie jest utopią? Czy nie moglibyśmy raczej ulepszyć go i poprawić? Nie, Zohro. Kapitalizm nie może być zreformowany. Trzeba go zniszczyć. Całkowicie, radykalnie tak, aby mógł powstać nowy światowy system społeczny i ekonomiczny. Czy wyobrażasz sobie, że rewolucjoniści francuscy z 1789 r. mogli zreformować przywileje społeczne dziedziczone przez szlachtę wywodzącą się z systemu feudalnego? Myślisz, że kolonializm i system niewolniczy mogły zostać ulepszone i dostosowane do wymogów najbardziej elementarnego poczucia sprawiedliwości dzięki kilku zmianom? Nie, Zohro. To, co jest konieczne, to, przed czym staje twoje pokolenie, to zniszczenie kapitalizmu i uwolnienie się od niego. Aby mógł się narodzić nowy, bardziej ludzki świat...

Analiza fenomenu wojny, którą otrzymuje czytelnik, jest oryginalna, wszechstronnie osadzona w politycznych i społeczno-ekonomicznych relacjach centrum systemu światowego z globalnym Południem. (?) Główną kategorią analityczną Marcina Poletyły jest dyskurs. W tej perspektywie badawczej fenomen wojny uwikłany jest w językowe i retoryczne środki opisu. Walka ideologiczna to walka o narzucenie swojego języka, czyli władzy nadawania znaczeń oraz definiowania sytuacji, wskazywania priorytetów, głównych odpowiedzialnych, często kozłów ofiarnych, czarnych Piotrusiów. Przeciwstawne narracje prezentują określone perspektywy aksjologiczne, skrywające interesy grupowe, tym samym koncentrują się na odmiennych aspektach opisywanej rzeczywistości. prof. dr hab. Tadeusz Kleme...

„Ala ma kota” – to zdanie towarzyszyło w nauce czytania i pisania twoim rodzicom, dziadkom i pradziadkom. Reprint 15. wydania Elementarza Mariana Falskiego z 1971 roku. Po raz pierwszy Elementarz ukazał się w 1910 roku z ilustracjami Jana Rembowskiego. Z nieznacznymi modyfikacjami służył w polskich szkołach do roku 1974, kiedy PZWS wydały ostatnią jego wersję, pięknie ilustrowaną przez Janusza Grabiańskiego. Jest najdłużej funkcjonującym elementarzem na świecie. Książka została pieczołowicie odtworzona na wzór wydania utrwalonego w pamięci wielu pokoleń Polaków.

Szarmancki świntuch Rigoberto, jego zmysłowa żona Lukrecja i mały manipulant Fonsito, bohaterowie skandalizującej Pochwały macochy, wracają w wielkim stylu. Gdy Fonsito, pasierb doni Lukrecji, posuwa się o krok za daleko i uwodzi macochę, małżonkowie się rozstają. Gniew mija jednak szybko, a pozostaje tęsknota, namiętność i erotyzm. Widząc, jak rozdzieleni kochankowie męczą się i szamoczą z własnym sumieniem, mały Fonsito przystępuje do akcji. Rozpoczyna serię intryg, by doprowadzić do pojednania. Vargas Llosa nie spuszcza z tonu: zalewa czytelnika strumieniem zmysłowości i fantazji, każąc się domyślać, ile z jego historii jest prawdą, a ile erotycznym marzeniem. Bohaterowie kuszą się i uwodzą, prowadzą gierki i fantazjują, bez pruderii i z humorem...

Pierwsze polskie nieocenzurowane wydanie debiutanckiej powieści Mario Vargasa Llosy! Ukazaniu się Miasta i psów w 1962 roku towarzyszyła atmosfera skandalu. Pisarza oskarżono o stworzenie fałszywego wizerunku szkoły wojskowej Leoncio Prado w Limie, a książkę publicznie palono. Mimo to Miasto i psy stały się jednym z najgłośniejszych debiutów, zapoczątkowując zainteresowanie literaturą iberoamerykańską na świecie. Kadeci o wdzięcznych imionach Jaguar, Boa, Poeta, Cava umilają sobie internatowe życie, rżnąc w karty, wykradając nauczycielowi testy, przemycając papierosy, prowadząc rozwiązłe życie seksualne, opowiadając sobie o dziewczynach oraz upijając się w melinie pewnego cwaniaka. Ale jeden z chłopców, zwany Niewolnikiem, nie będzie mógł się dosto...

Reportaż o współczesnej polityce Robin Alexander, niemiecki dziennikarz „Die Welt”, rekonstruuje z ogromną precyzją i bez politycznej poprawności decyzję podjętą na najwyższym szczeblu niemieckiej polityki dotyczącą uchodźców, która na lata zmieni oblicze całej Europy. A political non-fiction thriller. „The Guardian” Wyjątkowe, niezwykle rzetelne dziennikarstwo. Genialnie napisana, czyta się niczym powieść detektywistyczną. „Deutsche Welle”

Mózg wciąż popełnia błędy – czasem większe, a czasem mniejsze, ale nie ma dnia, żeby nie wpakował nas w jakąś kabałę. Źle szacujemy czas, zapominamy, co przeczytaliśmy przed sekundą, pozwalamy, by od pracy oderwał nas dzwoniący telefon. I tu niespodzianka: właśnie w tym tkwi nasza siła! Bo dzięki tym pozornym słabościom i niedokładnościom ludzki mózg jest tak elastyczny, dynamiczny i twórczy. Owszem, mózg to roztrzepany niezguła, który często się gdzieś zagapi i nie uważa. Nigdy nie można na nim w stu procentach polegać. Wciąż się myli, popełnia błędy i więcej zapomina, niż zapamiętuje. Jednak to właśnie braki perfekcyjności, plejada błędów i pomyłek, cała ta pozorna niewydajność decydują o tym, że jest wyjątkowy i bardzo skutec...

„Polen-Jugendverwahrlager der Sicherheitspolizei in Litzmannstadt – obóz po dziś dzień mało znany, nadal leży poza granicami naszej świadomości, naszego poznania, a nawet naszej wyobraźni… To miejsce, w którym prawo chroniące dzieci umarło z chwilą jego powstania. (…) Jakakolwiek ocena jest zbędna, słowa zbyt słabe, by oddać bestialstwo, bezmiar cierpienia i krzywdy, jakich doznały dzieci w łódzkim obozie przy ulicy Przemysłowej. Nie wolno nam dopuścić, by to, co się wydarzyło w obozie dla polskich dzieci w Łodzi, poszło w zapomnienie” – Renata Piątkowska.

Jedno zdjęcie wystarczy, by wywołać burzę. Quique ma wszystko: kochającą żonę, dobrze prosperujący biznes, zaufane grono przyjaciół. Prowadzi życie idealne do chwili, kiedy w jego gabinecie pojawia się człowiek w żółtych butach i z drwiącym wyrazem twarzy wręcza mu grubą kopertę pełną zdjęć. Quique szybko przekona się, że to nie wybuchające wokół bomby powinny budzić jego lęk, lecz że największe zagrożenie może czaić się za drzwiami jego sypialni. W mroczny trójkąt media – seks – polityka uwikłany może zostać każdy i niewiele trzeba, by zniszczyć komuś życie. Mario Vargas Llosa, mistrz literackiej prowokacji, uwodzi czytelnika od pierwszej strony, odkrywa przed nim świat niebezpiecznych związków, morderstw, skandali i ujadających bulw...

Zbiór audycji emitowanych przez radio BBC od października 1940 do maja 1945 roku, w których Thomas Mann próbuje odwieść Niemców od fascynacji Hitlerem. Przemówienia stanowią doskonałe uzupełnienie zagadnień poruszanych w Doktorze Faustusie, gdzie pisarz szukał m.in. odpowiedzi na pytania o przyczyny nazizmu i niemiecką tożsamość. Mann nie utożsamia ideologii nazistowskiej z narodem, co potwierdzają jego programowe teksty Brat Hitler (1939) oraz Niemcy i naród niemiecki (1945). Zło nie bierze się znikąd, choć trudno wytłumaczyć jego genezę. Dotyka całych społeczności, jego źródłem są jednak jednostki, o których czasem można pomyśleć, że zło jest im przeznaczone. Niektórzy ludzie z konieczności schodzą na manowce, ponieważ właściwej drogi w ogó...

Swoisty bedeker, ale nie turystyczny, lecz intelektualny, o złożonej strukturze i tylko pozornie dotyczący wyłącznie konkretnego miasta w historycznym momencie. Dwanaście miesięcy roku 1967 i wydarzenia dziejące się wówczas w Londynie to ledwie punkt wyjścia, jako że narracja nieustannie sięga w przeszłość i podpowiada też, co działo się później. Z ludźmi przede wszystkim, ich działalnością, ale także, jak zmieniał się sam Londyn, Anglia i kultura Zachodu. Obserwujemy, jak w którymś z miesięcy roku 1967 radzą sobie na londyńskiej scenie konkretne osoby, wywodzące się z różnych stron świata (nie brakuje wśród nich znanych i nieznanych Polek i Polaków!), stając się historią, która wówczas się pisała. To także szkice z historii psychologii i ps...

Jean, czy obalenie kapitalizmu nie jest utopią? Czy nie moglibyśmy raczej ulepszyć go i poprawić? Nie, Zohro. Kapitalizm nie może być zreformowany. Trzeba go zniszczyć. Całkowicie, radykalnie tak, aby mógł powstać nowy światowy system społeczny i ekonomiczny. Czy wyobrażasz sobie, że rewolucjoniści francuscy z 1789 r. mogli zreformować przywileje społeczne dziedziczone przez szlachtę wywodzącą się z systemu feudalnego? Myślisz, że kolonializm i system niewolniczy mogły zostać ulepszone i dostosowane do wymogów najbardziej elementarnego poczucia sprawiedliwości dzięki kilku zmianom? Nie, Zohro. To, co jest konieczne, to, przed czym staje twoje pokolenie, to zniszczenie kapitalizmu i uwolnienie się od niego. Aby mógł się narodzić nowy, bardziej ludzki świat...

Drogi nadziei to książka o hipokryzji, egoizmie i zbrodniach współczesnego kapitalizmu. Na przykładzie swojej wieloletniej działalności w ONZ Ziegler opisuje, punkt po punkcie, najbardziej dotkliwe problemy świata – głód, wojny, handel ludźmi, migracje, terroryzm, eksploatację, wyzysk, niewolnictwo, neoimperializm, zawłaszczanie przez garstkę bogatych podstawowych praw ludów Globalnego Południa. Autor nie bierze jeńców. Wskazuje z imienia i nazwiska tych biznesmenów, korporacje, państwa i organizacje odpowiedzialne za cierpienie i śmierć setek tysięcy niewinnych. Ale nie byłby sobą gdyby nie pokazał również globalnego oporu wyzutych z wszelkich praw i nie wskazywał „dróg nadziei”, dzięki którym zmiana obecnego porządku jest możliwa.