Mała baletnica

Książka oparta na faktach, i chyba to jest w niej przerażające najbardziej. Spodziewałam się, że będzie znacznie drastyczniej, ale nie było tak źle. I tylko świadomość, że gdzieś obok nas mogą rozgrywać się podobne sceny a my nie mamy o tym zielonego pojęcia jest bardzo przygnębiająca.

Ta historia wczepi się w serce czytelnika swoimi szponami i nie puści do końca. Czytałam ją, przyznam szczerze, z wielkim zaskoczeniem, zszokowaniem, niedowierzaniem. Wszystko tutaj... Jest takie okrutne. Nie mogę uwierzyć, że to wydarzyło się naprawdę! Ta książka otwiera oczy na świat, uświadamia, że czasami krzywda dzieje się komuś tam, gdzie najmniej się tego spodziewamy.

To już moje drugie spotkanie z piórem Wiktora Mroczka i po raz kolejny uważam je za udane. Widać różnice jakie zaszły w warsztacie autora od czasu jego debiutu.

Wiktor Mrok stworzył absorbującą i pełną sprzeczności opowieść. Nie jest to zła książka, jest po prostu specyficzna. Do stylu autora trzeba się przyczaić i albo go się polubi, albo znienawidzi. Początkowo treść jest ciąży i trochę się dłuży. Akcja jest dość powolna. Niektóre sytuacje wydają się być niekiedy naciągane. Mimo wiedzy o tym, iż książka opiera się na autentycznych wydarzeniach, to ciężko stwierdzić co było prawdą, a co jedynie fikcją literacką. Lektura wstrząsa i szokuje co sprawia, że trudno jest się od niej oderwać. Autor potrafił zaciekawić czytelnika i uzależnić go od przerzucania kolejnych stron. Spędziłam z nią kilka przyjemnych godzin, gdy już się wgryzłam w historię.

Wstrząsający kryminał oparty na faktach o międzynarodowym skandalu pedofilskim. Książka ciężka, trudna, momentami napisana w bardzo brutalny i drastyczny sposób. Pozycja zdecydowanie warta uwagi, jednakże jedynie dla czytelników o mocnych nerwach

Powieść Mała baletnica to wstrząsająca, oparta na faktach historia Anastazji - zafascynowanej baletem dziewczynki, która nie miała pojęcia, że jej mentorka zasila szerzący się proceder dziecięcej pedofilii i pornografii.

Akcja powieści jest podzielona na trzy "etapy". Pierwszy to retrospekcje. Drugi - prowadzone śledztwo. I trzeci opisujący działalność pedofilskiej "bandy".

Strasznie zafascynował mnie i spodobał mi się styl autora. Dzięki temu ta trudna, przerażająca historia została napisana w .... przyjemny sposób. Autor poprzez swój styl szybko nawiązuje pozytywny kontakt z czytelnikiem i już od pierwszych chwili wciąga go do swojego świata.

Jak wiecie lubię minimalistyczne, szare okładki, więc ta wpasowała się w mój gust. Różowe baletki i tytuł odznaczają się na szarym tle, przyciągając wzrok.

Mignęło mi gdzieś przed oczami, że Anastazja była i ofiarą, i oprawcą. I niestety muszę się z tym zgodzić. Zaznając w dzieciństwie molestowania przez swoją nauczycielkę baletu, takie same "wartości" wprowadziła do swojego dorosłego życia.

Mimo kontrowersyjnego tematu i dość pokaźnej objętości książkę czyta się naprawdę szybko. Zdecydowanie polecam.

"Mała baletnica" to książka, obok której nie można przejść obojętnie. Nie zachwyci czytelnika szczęściem, radosnymi chwilami i piękną historią. To opowieść o nieludzkim zachowaniu, manipulacji, pedofilii, biznesie, polityce i rozwiązywaniu niezwykle trudnej zagadki kryminalnej. Zaskakuje na każdym kroku, przeraża, szokuje oraz złości, ale również smuci. Nie potrafię sobie nawet wyobrazić ogromu zła, jakie wyrządzono tym dzieciom. Niemniej jednak myślę, że warto przeczytać tę powieść, żeby wiedzieć, że takie rzeczy dzieją się naprawdę. Poza tym dla takich świetnie wykreowanych, sarkastycznych bohaterów opłaci się po to sięgnąć.

Wiktor Mrok poruszył bardzo trudny temat, jednak dzięki łatwemu językowi nie jest trudno zrozumieć sens jego słów. Książka jest także gruba i chyba pierwszy raz nie przestraszyłam się, że jest dość potężna. To dzięki temu iż przeczytałam poprzednią książkę Mroka, więc spodziewałam się, że będzie to coś dobrego.

W dodatku, należy dodać, że książka jest oparta na faktach co jeszcze bardziej mną wstrząsnęło. Już od samego początku książka bardzo mnie poruszyła. Sceny jakie się tam odgrywały wielokrotnie sprawiały, że dostawałam gęsią skórkę. Na samym początku, w części trzeciej jest opisana bardzo drastyczna scena. Mianowicie: Alona (kobieta z grupy śledczej) zostaje wezwana na miejsce zbrodni. Na miejscu zastaję ona zwłoki kobiety. (Okazuję się, że była to Anastazja, którą poznajemy na samym początku książki.). Jej głowa jest niemal doszczętnie zniszczona. Dowiadujemy się, że lubiła ona uprawiać seks z nieletnim w dość ostry sposób. Miała pokój z rożnymi rzeczami… rzeczy do tortur dziewczynek w sposób erotyczny (Aż nie potrafię tego opisywać, gdyż nie robi mi się niedobrze na samą myśl). Na miejscu, w tamtym pokoju, zastają wiszącą 13-letnią, całkowicie rozebraną, dziewczynkę. Wisiała ona na dybach kilkanaście godzin. Nie chce ona jednak nic mówić. Milczy jak grób…

Fenomenalnie także autor opisał swoich bohaterów. Realistycznie przedstawione postacie, sprawiały, że miałam wrażenie iż one istnieją naprawdę. A może istnieją?

Książka naprawdę jest warta uwagi. Uważam, że twórczość Wiktora Mroka jest wyjątkowa i niepowtarzalna, dzięki stylowi. Widać podczas czytania, że pisarz a zaangażowaniem ciężko pracował przy tej książce jak i w poprzedniej. Można dostrzec, że każdy wątek, każda rzecz jest potrzebna w tej książce. Wszystko jest po prostu na swoim miejscu.

Tę historię napisało życie, co samo w sobie jest powodem ku temu, by obdarzyć powieść "Mała baletnica" naszym zainteresowaniem. Żeby jednak sprostać lekturze należy posiadać pewną odporność. Nie każdy czytelnik, wrażliwy na krzywdę dzieci, zdoła przyswoić sobie szczegóły opisywanego w książce porno - biznesu. Wiktor Mrok postawił nam poprzeczkę bardzo wysoko. Przeczytajcie „Małą baletnicę”. Koniecznie!

Najbardziej wstrząsająca dla mnie była informacja, że książka oparta jest na faktach. Jednak pomimo wyjątkowo trudnego tematu i pokaźnej obszerności książkę czyta się bardzo łatwo. Autor w prosty i konkretny sposób opisuje zarówno pornograficzny światek, jak i śledztwo prowadzone w Rosji. Wydarzenia toczą się w dwóch miejscach i na przestrzeni wielu lat, ale zostało to przedstawione w bardzo poukładany sposób, dzięki czemu czytelnik nie ma problemu z odnalezieniem się w wydarzeniach.

Co znajdziecie w książce? Brutalne morderstwa, skrzywdzone dzieci, opis wielu sytuacji, które nie powinny się nigdy wydarzyć, ale również naprawdę interesujące śledztwo i przesłuchania dzieci.

Przerażające jest to, że do pornograficznego biznesu wciągane były dzieci od 5 do 16 lat, a było ich około 1500, czyli to działania na ogromną skalę!

Dla mnie, jako matki, straszna lektura, ale mimo wszystko polecam, warto przeczytać!

Niektórych historii nie da się ocenić na zasadzie "podobało mi się, chcę jeszcze" (albo, wedle gustu, "nie podobało mi się, co za szmira!"). "Problem" ten zwykle dotyczy opowieści, które oparte zostały na autentycznych wydarzeniach i doskonale opisuje mój stosunek do "Małej baletnicy". Lektura nie była ani przyjemna, ani lekka, czego jednak nie można rozpatrywać w kategorii wad - wszak nikt nie spodziewa się, że książkę o pedofilii będzie się czytało równie sprawnie i miło co np. kryminały Chmielewskiej. Trzeba przyznać, że pan Mrok przeprowadził solidny research - opisane w książce śledztwo przedstawione zostało solidnie i nawet przez chwilę przez myśl mi nie przeszło, że opisuje je laik. Czytelnik towarzyszy służbom mundurowym w zasadzie od pierwszego dnia śledztwa, poznaje kulisy ich pracy, jest obecny przy przesłuchaniach świadków i w zasadzie przez cały czas obserwuje tok myślowy ekipy. Pan Mrok jest wnikliwy (nawet aż za bardzo) i diabelnie szczegółowy, co momentami nuży. Zdarzają się niestety zbędne wstawki, które w sumie ni to mają chwilowo rozśmieszyć, ni to przybliżyć sylwetki mundurowych, a które finalnie jedynie wydłużają i tak obszerną już książkę.

Krótki opis z tyłu woluminu głosi, że "akcja toczy się dwutorowo". Moim zdaniem jest to stwierdzenie mocno na wyrost, bo lwia ( choć odpowiedniejszym gabarytowo zwierzęciem byłoby określenie "walenia", ale cóż, nie moją rolą jest tworzenie utartych zwrotów :P ) część skupia się wyłącznie na śledztwie, jeśli zaś chodzi o środowisko ludzi zamieszanych w biznes pornograficzny.... Cóż, ono opisane jest bardzo, bardzo oszczędnie, a początkowe retrospekcje (które miały ogromny potencjał) potraktowane zostały po macoszemu i stanowiły wyłącznie wstęp.

A szkoda.

Odbierając telefon Alona Nikiszina nie zdaje sobie sprawy, co ją czeka. Gdy dociera na wskazane miejsce nie wierzy własnym oczom. Najpierw leżąca na łóżku kobieta z rozstrzeloną głową, a później coś o wiele gorszego. Dziewczynka uwięziona w ukrytym pokoju, w dość perwersyjnej pozie i w towarzystwie dość przerażających i dziwnych erotycznych sprzętów. Wnętrze przywodzi na myśl erotyczną salę tortur. Okazuje się, że denatką jest obrzydliwie bogata właścicielka szkoły baletowej Anastazja Selezniewa. W czasie śledztwa na jaw wychodzą nowe fakty. Okazuje się, że zmarła ma bardzo wiele wspólnego z handlem dziecięcą pornografią i wykorzystywaniem dzieci dla przyjemności własnej, ale i innych. To jednak nie wszystko. Informacji przybywa, śledztwo się rozwija, ale... giną osoby zamieszane w pedofilską aferę. Dlaczego? Co się dzieje? Jak to się zakończy?

Wiktor Mrok to rewelacyjny pisarz, musicie mi uwierzyć. Przede wszystkim podjął się trudnego tematu, którym jest dziecięca pornografia. Wiadomo, że pisanie o tragediach i o ludzkim bestialstwie nie jest proste. A gdy dochodzą do tego wszystkiego jeszcze dzieci - nie wiem czy podołałabym takiemu zadaniu. Fabuła "Małej baletnicy" oparta jest na faktach, co tym bardziej wzmaga przerażenie czytelnika i jest większą trudnością dla pisarza. Oddanie rzeczywistości wbrew pozorom nie jest takie bezproblemowe, jak mogłoby się nam czytelnikom wydawać. Wiktor Mrok nie pisze skomplikowanie - pisze prosto i na temat, co uważam za ogromny atut. Niełatwą historię przedstawił w taki sposób, że książki nie potrafiłam odłożyć. Jego styl pisarski intryguje i zmusza do przemyśleń. Sprawia, że smutna historia staje się wciągająca, wstrząsająca i wywiera na czytelniku ogrom przeróżnych emocji. Pisarz nie stroni też od brutalnych opisów, oddaje realizm, udowadnia, że największymi potworami są ludzie.

Bohaterowie Mroka są różni. Warto wspomnieć, że akcja toczy się na zasadzie dwutorowej. Część rozdziałów opowiada o ciężkiej pracy policji, a część o działaniach pedofilskiej szajki. Zdecydowanie bardziej do gustu przypadły mi rozdziały o pracy policji. Bardzo ciekawą postacią była homoseksualna policjantka, która stanowi dla mnie wzór do naśladowania dla wszystkich policjantów. Z jednej strony twarda, a z drugiej zaś potrafiąca okazać serce dla skrzywdzonych.

Książka bywa drastyczna i z pewnością nie jest to powieść, po którą powinien sięgnąć każdy. Niektórych opisy Mroka mogą trochę zszokować, choć dla mnie były nieodzownym elementem tej książki. Mało które powieści oparte na faktach tak mną wstrząsają. Większość z nich jest napisana trudnym językiem, często podawane są suchy fakty, tysiące liczb, o których i tak później nie pamiętam. A Wiktor Mrok po prostu napisał książkę. Świetną książkę z bardzo dobrą fabułą. Taką, która nie nudzi, jej tempo rozwija się idealnie, a akcję śledzi się z ogromem różnorakich emocji. Ze swojej strony muszę ją gorąco polecić. Dawno żaden kryminał tak mną nie poruszył.

Izabela Nestioruk

www.ksiazkomaniacyrecenzje.blogspot.com

Bardzo trudny i ciężki temat - molestowanie dzieci i dziecięca pornografia. Jednak przedstawiony w dość przystępny sposób, w dość łagodnej formie. Historia oparta na faktach. Bałam się jej, naprawdę się bałam. Ale warto było. Bardzo dobrze i ciekawie mi się ją czytało. Jeszcze lepiej niż "Czerwony parasol". Choć przyznaję, że chwilami musiałam się pilnować, żeby nie stracić wątku od nadmiaru informacji :)

Niektóre historie nie powinny się wydarzyć, niektórzy ludzie nie powinni istnieć, niektórych istnień nie da się już naprawić...

"Mała baletnica" - książka, po której lekturze jestem rozbita emocjonalnie, skołowana, zagubiona i zszokowana. "Mała baletnica" to historia wstrząsająca, przerażająca i zapadająca głęboko w pamięć...

...niestety muszę dodać, że najchętniej z tej pamięci bym ją wyrzuciła.

Zacznijmy jednak od początku.

Książkę Wiktora Mroka "Mała baletnica", która miała swoją premierę 7 czerwca, czytałam kilka dni...kilka długich nocy. Zaczynałam i odkładałam ją zastanawiając się, czy powinnam czytać dalej. Miliony myśli kłębiących się w głowie rodziły kolejne, i kolejne pytania - jak to możliwe? gdzie był Bóg? Niestety po odwróceniu ostatniej kartki, po zamknięciu książki - pytań było jeszcze więcej, a odpowiedzi, jak nie było, tak nie ma.

Przez całą lekturę chciałam bardzo wierzyć, że fabuła książki to jedynie wytwór wyobraźni autora. Nie chciałam wierzyć, że historia ta wydarzyła się naprawdę. Niestety - autor prowadził nas śladami moskiewskiej policji próbującej powstrzymać działania zorganizowanej grupy przestępczej, która zajmowała się pornografią - pornografią dziecięcą.

Historia została ukazana z dwóch perspektyw. Z jednej strony mamy ludzi prowadzących śledztwo, próbujących powstrzymać rozrastający się proceder, a z drugiej strony ludzi, którzy prowadzili owy 'biznes'.

I to ta druga strona była dla mnie bardziej wstrząsająca... dlaczego? Bo obraz który otrzymujemy przesiąknięty jest obojętnością, bezdusznością i nastawieniem tylko na zaspokajanie własnych potrzeb i zdobywanie pieniędzy. Jakby tego było mało - okazuje się, że przestępstwa tego dopuszczają się ludzie prości, zwykli - tacy, których na co dzień możemy spotkać na ulicy!

Ja wiem, jestem świadoma, że problem dziecięcej pornografii, pedofilii istnieje. Brakuje nam świadomości, brakuje nam wiedzy. Mówi się o tym mało, bo i mało osób przyznaje się, że taki 'problem' ich bezpośrednio dotyczył... wstyd? strach? Trudno się dziwić.

Przerażające jest jednak, że organizacja, o której pisał Mrok, działała na międzynarodową skalę.

I słowa 'pedofilski' skandal' krzyczące do nas z okładki - to zdecydowanie za słabe określenie całego procederu...

Przyznam szczerze, że do tej książki brałam się sto razy. Nie lubię takiej tematyki, w głowie mi się nie mieści, że takie rzeczy się dzieją. Nigdy, w żaden sposób nie miałam styczności z tym „problemem” i mam nadzieję, że nie będzie mi to dane.

Książka to historia Anastazji, która w życiu nie doświadczyła zbyt wielu dobrych rzeczy, ojciec pijak, matka, która się nią nie interesowała oraz nauczycielka, która chciała „pomóc” dziewczynce w karierze baletnicy. Kobieta zostaje zamordowana, a w jej mieszkaniu ekipa śledcza znajduje pokój z 13-latką, która brała udział w sesji BDSM. Krok po kroku poznajemy historię Anastazji. Mroczną i wstrząsającą. Dowiadujemy się tego dzięki jednostce śledczej, która stara się odkryć i zniszczyć biznes, jakim jest pornografia dziecięca. Z drugiej strony widzimy codzienność „drugiej strony”. Ludzi, którzy prowadzą burdele. Zwykli ludzie, którzy bez zająknięcia się patrzą na to, co dzieje się wokół nich. Dla nich liczy się biznes oraz pieniądze. Nie ważne skąd się biorą. Podczas czytania ciągle myślałam o tym, że tak naprawdę takich ludzi można spotkać na ulicy, czy w sklepie. Przecież oni są częścią naszego społeczeństwa.

Bohaterowie są naprawdę fajni. I to dobre określenie. Nie ma tam jakichś dramatów, to zwykli, zwyczajni ludzie. Mają życie poza pracą, jednak zależy im na doprowadzeniu sprawy do końca.

Temat książki jest kontrowersyjny, wstrząsający. Czyta się to jak dobry kryminał, jednak ciągle z tyłu głowy telepie się myśl, że to książka na faktach. Dla mnie, jako matki, było to coś okropnego. Ludzie, którzy nie interesowali się niczym oprócz pieniędzy, dziewczynki, które masturbowały się przed ich oczami z uśmiechem. One wszystko robiły z uśmiechem, nieświadome tego, co tak naprawdę się dzieje wokół nich. To pokazywało tylko jak niewinne są dzieci. Chciałabym wyrzucić tę książkę z głowy, ale czuję, że jeszcze długo będę o niej myśleć.

O akcji mogę napisać jedynie to, że była żwawa, dynamiczna, gęsta i mroczna. W tej książce ciągle coś się działo, więc na pewno przeczytacie ją w błyskawicznym tempie, mimo, że nie da się jej poznać na raz. Dlatego muszę Was przed czymś ostrzec - wiele razy będziecie przerywać lekturę, ponieważ jak wcześniej wspominałam to co dzieje się w "Małej baletnicy" przechodzi ludzie pojęcie. Wielokrotnie będziecie przygnębieni, zszokowani i smutni, a nawet wściekli. Z pewnością ta książka wzbudzi w Was wiele różnych i skrajnych emocji.

Są takie książki, których nie trzeba polecać, ponieważ one same obronią się treścią. Taka właśnie jest najnowsza powieści Pana Wiktora Mroka pt. "Małą baletnica". Mogłabym wymienić Wam wiele powodów dla których powinniście sięgnąć po tę pozycję, ale tego nie zrobię, ponieważ każdy kto przeczytał tę książkę potwierdzi, że po prostu musicie to zrobić.

Wiktor Mrok przybliża czytelnikom temat bardzo trudny, niektóre sytuacje są wręcz wstrząsające i ciężko w nie uwierzyć. Ukazują się przed nami tajniki tzw. child porn industry, ale także przebieg śledztwa, które opisywane jest dzień po dniu, godzina po godzinie. Krzywda, jaka wyrządza się małym dziewczynkom, zmuszając je do grania w filmach dla doroslych i to aby zachowywały się jak lesbijki, odbija się później na ich dorosłym życiu. Bylam wstrząśnięta, kiedy w książce nadszedł moment na przesłuchania tych małych baletnic... Złość, współczucie, chęć pomocy tym dziewczynkom i nienawiść do dorosłych, którzy wyrządzili im ta krzywdę, mieszaly się we mnie tak, że byłam bliska płaczu...

Idealnie pokazuje, że bestialstwo ludzi nie zna granic, jeśli chodzi o sprawy pieniężne, czy o chore i wybujale fantazje erotyczne, które za wszelką cenę chca niektórzy spełniać.

Sięgnijcie i nie pożałujecie!

Mała baletnica, mimo że nie jest powieścią doskonałą to pozycja warta uwagi dla wielu fanów kryminalnych klimatów oraz historii opartych na realnych wydarzeniach. Autor prowadząc dwutorową akcję, przedstawia kulisty powstawania imperium dziecięcej pornografii oraz jego upadek. Porusza ważne kwestie dające do myślenia i zwraca uwagę na istotne fakty, tj. łatwość pozyskiwania dzieci i namawiania ich do współpracy czy luki prawne, którymi prześlizguje się wiele treści o wątpliwej moralności. Zapewne czytelnicy poszukujący zawiłej zagadki i dreszczyku niepewności będą zawiedzeni, jednakże nie jest to typowy kryminał i pewne braki nadrabia innymi zaletami. Warto dać mu szansę.

Początkowo książka, szczerze mówiąc ciągnęła mi się jak przysłowiowe „flaki z olejem” , jednak wraz z rozwojem akcji i pojawiającymi się nowymi tropami, poszlakami bardzo mnie wciągnęła. Samo to, że powieść ta jest oparta na faktach jest głęboko poruszająca wręcz okrutna. Autor pisze w znakomity sposób, językiem prostym, w szczegółowy sposób opisał przebieg śledztwa, a ja po przeczytaniu jej nie jestem w stanie wyobrazić sobie, jak można postępować tak wobec niewinnych dzieci, naprawdę im współczuję, tym wszystkim dziewczynkom, których psychika już nigdy nie będzie taka sama. W głowie natomiast, z każdą kolejną stroną, kłębiło się mnóstwo pytań – i tak naprawdę bez odpowiedzi. Jak można tak postępować z niewinnym dzieckiem? Co Ci ludzie mają w głowach? Co nimi kieruje? Czy oni nie mają sumienia? Przecież to tylko dzieci. Jakim potworem trzeba być aby posunąć się do czegoś takiego. Niektóre z opisywanych scen jak dla mnie były wręcz drastyczne, nie potrafię sobie nawet wyobrazić, co musiały czuć osoby prowadzące to sprawę i zmuszone tak naprawdę do przeglądania dowodów w owym postępowaniu. Jeżeli jednak chodzi o samo zakończenie książki i całego śledztwa, jest ono jak dla mnie zbyt łaskawe dla tych wszystkich bydlaków. Ciekawa jestem jakie i Wy będziecie mieli zdanie dotyczące tej książki i sedna sprawy.

Mam nadzieję, że tą recenzją zachęciłam Was do przeczytania tej książki, chociaż szczerze mówiąc bardzo ciężko było mi cokolwiek napisać po szoku jaki przeżyłam po skończeniu jej. Jednak bardzo Wam ją polecam, a ja już planuję w najbliższym czasie przeczytanie pierwszej książki Pana Wiktora Mroza – „Czerwony parasol”, ponieważ bardzo mi się podoba styl pisania tego autora.

Paula

Wstrząsający i oparty na faktach obraz tzw. child porno industry.

,,Mała baletnica" opowiada historię początków pornografii dziecięcej w Rosji, jej rozwój oraz walkę organów śledczych z jej dystrybutorami. Wyraziści bohaterowie (świetna ekipa kryminalna na czele z major Aloną ) oraz akcja, która nawet na moment nie zwalnia tempa to wyróżnia tę powieść pośród innych. Jeśli zdecydujesz się wejść w mroczny świat pornografii już nie będzie odwrotu. Zdecydowanie dla ludzi o mocnych nerwach.

Czy polecam?

Oczywiście! Mimo, że książka zawiera trudny temat, to jest niezwykłą książką. Porusza, wzbudza kontrowersje i wyzwala w człowieku wiele emocji. Powieść Mroka pochłonęła mnie od pierwszych stronic, można powiedzieć, że czytałam ją jak zahipnotyzowana i bardzo mi się podoba.

„Mała baletnica” to druga książka Wiktora Mroka. Książka, która – pomimo nie najlżejszego tematu – wciąga od pierwszych stron. Mrok pióro ma lekkie, chociaż pisze o przestępstwach, zwłokach i bardzo brudnych pieniądzach. Na dodatek nie mogę mu odmówić poczucia humoru, bo nie raz i nie dwa udało mu się mnie naprawdę rozbawić. Przy tak ciężkim temacie jakim jest dziecięca pornografia taka chwila na złapanie oddechu jest niezbędna, żeby ciężar tematu nas nie przytłoczył. Autor zrównoważył wszystko idealnie.

“Mała baletnica” to tytuł, który już zawsze pozostanie w mojej pamięci. Lektura tej książki okazała się być dla mnie bardzo ważną lekcję, dzięki której uświadomiłam sobie jak bardzo rozpowszechniony jest ten problem, oraz kolejny raz przekonałam się, że ludzkie bestialstwo nie zna granic.

„Mała baletnica” dość długo czekała na półce na przeczytanie. Zdawałam sobie sprawę, że główny wątek nie jest nawet jak na kryminał tematem lekkim i przyjemnym. Tak jak zakładałam — książka wywołała emocje. Książka, mimo trudnego i bardzo emocjonalnego tematu, jest warta przeczytania. Na pewno w trakcie nie będziecie się nudzić.

Mroczny świat dziecięcej pornografii, tajemnicze morderstwa i śledztwo. I nie jest to fikcja, bo choć Wiktor Mrok stworzył bohaterów i napisał powieść, fabuła została oparta na realnych wydarzeniach. Błyskotliwe dialogi, ludzcy i inteligentni bohaterowie, szokująca problematyka - to cechy nowej powieści Wiktora Mroka, którą zdecydowanie polecam.