Memoriał ze św. Heleny Tom 2

"...Była głęboka noc, świecił księżyc. Nagle spod jakiegoś trupa wyskoczył pies, rzucił się na nas, po czym natychmiast powrócił do swego pana, skowycząc żałośnie. Na przemian lizał twarz poległego i rzucał się w naszym kierunku, jak gdyby prosił nas o pomoc i szukał zemsty zarazem. Nigdy na żadnym polu bitwy nic nie wywarło na mnie tak wielkiego wrażenia. Bez najmniejszej emocji dowodziłem bitwami, które decydowały o losie armii. Bez mrugnięcia okiem posyłałem na śmierć wielu naszych żołnierzy. A tu czułem wzruszenie, przejęty skowytem jakiegoś psa!..." NapoleonTłumaczenie: Kortas Jan

Trzeci tom "Memoriału ", książki nazywanej "Biblią Napoleońską" zawiera zapiski autora z ostatnich miesięcy pobytu na wyspie św. Heleny - pod koniec 1816 roku Emanuel de Las Cases został zmuszony przez Anglików do opuszczenia wyspy. Autor spisywał wspomnienia Napoleon. "Cały czas mówi się o mojej namiętności do wojaczki,a przecież broniłem się tylko" - mówi Napoleon. A o kampanii rosyjskiej 1812 roku: "Chciałem wskrzeszenia Polski, która miała być głównym ogniwem mojego systemu". Prawdziwym królem Polski - wg niego - miał być Poniatowski, którego odwagę cenił na równi z Neyem. Jego wizja Europy: "Marzeniem moim było aby Europa miała wspólną monetę i jednolity system prawny..." - realizuje się po 200 latach! Pouczająca lektura tej najpoczytniejszej ks...

"Ludzie nie pojawili się na tej ziemi dla dobra ekonomii, a ekonomia nie istnieje dla dobra kapitału. Jest dokładnie odwrotnie kapitał ma służyć ekonomii, która z kolei ma służyć ludziom." Adolf Hitler "Pragnieniem Hitlera nigdy nie było zwyczajne stworzenie reżimu opartego na sile. Dostrzeganie wyłącznie jego żądzy władzy jest niezrozumieniem natury tego człowieka i jego motywacji." Joachim Fest "Pamięć o wydarzeniach z 1918-1919 nie może być ignorowana, jeśli faktycznie pragniemy obiektywnie ocenić korzenie niemieckiego antysemityzmu." "Rosyjski imperializm mógł zmienić flagi w 1917 roku, ale w żadnym wypadku nie zmienił swej natury" Leon Degrelle

Tłumaczenie: Tymiński Piotr

Książka dostała Nagrodę Ambasadorów, Grand Prix Eksportu w 2001 roku na targach książki w Paryżu. Pasjonujący, bardzo szczegółowy opis 100 dni Napoleona napisany w formie eseju. "100 dni" to książka przede wszystkim o Francji, napisana w osobistym tonie, jaki nieczęsto dziś rozbrzmiewa na politycznych salonach.Tłumaczenie: Ekiert-Zastawny Joanna

Biografia Michela Neya, marszałka Francji z czasów Napoleona, wsła­wionego osłoną odwrotu Wielkiej Armii z Rosji w 1812/1813 roku, a z drugiej fatalnymi błędami pod Waterloo. Michel Ney, syn bedna­rza z prowincjonalnego Sarrelouis, nie mający możnych protektorów ani wykształcenia, jest najlepszym dowodem prawdziwości dewizy Cesarza, że „każdy z żołnierzy nosi w tornistrze marszałkowską bu­ławę”. Jednocześnie jest to jedyny z marszałków, o którego nomina­cji Napoleon, dyktując wspomnie­nia na wyspie Św. Heleny, mówił, jako o swoim błędzie, bo „był to tylko doskonały dowódca dywi­zji”. Ney z jednej strony był podzi­wiany przez żołnierzy za męstwo i po prostu szczęście wojenne, a z drugiej skłócony stale ze swymi kolegami – marszałkam...

Kontynuacja fascynującej biografii Napoleona, po mistrzowsku napisana przez Maxa Gallo. Druga część zbeletryzowanej biografii Napoleona, obejmuje lata 1806–1821. Cesarz pokonuje największych władców: pod Jeną, pod Frydlandem, pod Wagram. Jego podboje nie ograniczają się do bitewnych pół, z nie mniejszą energią zdobywa kobiety: Polkę Marię Walewską i Austriaczkę Marię Ludwikę, wnuczkę Marii Antoniny. W 1812 roku na czele Wielkiej Armii wkracza do Rosji. Odtąd powoli jego gwiazda zaczyna gasnąć. Pokonany przez srogi klimat, a potem sprzymierzoną przeciw niemu Europę, zostaje zesłany na Elbę. Jeszcze raz zrywa się do lotu, ale nad błotnistą równiną Waterloo nie wstanie już słońce Austerlitz. Anglicy przykują Napoleona do skały Wyspy Świętej Heleny, al...

Max Gallo w fascynujący sposób opisał historię życia Napoleona, który odniósł największe zwycięstwo – żyje w pamięci potomnych. Jest nieśmiertelny. Pierwsza część zbeletryzowanej biografii najsłynniejszego Francuza. Opowiada o początkach niezwykłego losu człowieka, który wyrósł w czasach rewolucji francuskiej, w chwili zaś jej zakończenia był już generałem. Miał za sobą błyskotliwą karierę we Włoszech i już snuł marzenia na miarę Aleksandra Wielkiego. W roku 1799 roku trzydziestoletni Napoleon zostaje pierwszym konsulem. Pięć lat później jest już cesarzem i wkrótce pod Austerlitz rozgromi koalicję antyfrancuską. Czy udałoby mu się zrobić tę zawrotną karierę, gdyby nie geniusz, energia i upór, dzięki którym pokonywał wszelkie przeszko...

Tłumaczenie: Jędrusik Ryszard

Na początku XX w. w Kościele katolickim pojawiły się na temat Marcina Lutra opracowania dwóch uczonych, należących do tego samego pokolenia: dominikanina Heinricha Denifle (1844-1905) oraz jezuity Hartmanna Grisara (1845-1932). Pierwszy z nich skupił się na moralności chrześcijańskiej, a drugi na historii i psychologii Lutra. W rzeczywistości oba dzieła doskonale wzajemnie się uzupełniają. Hartmann Grisar starał się zachować obiektywność w badaniach, ale jednocześnie nie pomijał żadnych źródeł. Ukazywał jak najwięcej cech pozytywnych Marcina Lutra, a jednocześnie nie pomijał tematów drażliwych i wypowiedzi wulgarnych. Dzięki temu potrafił obalić wiele legend, które istniały po stronie protestanckiej i katolickiej. Ocena postaci Marcina Lutra jest u n...

Zgodnie z tradycja Koscioła, odwołujaca sie do przykładu Chrystusa, nie mozna oddzielic sposobu postepowania osoby od głoszonych przez nia prawd wiary. Podkreslił to Erazm w pytaniu: Czy zatem ewangelia moze byc głoszona w tak nieewangeliczny sposób? Kłamstwa Marcina Lutra i jego mowy pełne nienawisci, które kazdy powinien potepic, sa nie do podwazenia. Hartmann Grisar wykazał, ze nie mozna ich usprawiedliwic ani retoryka, ani polemika, bo on po prostu nimi zył. Takie podejscie rzutowało na doktryne Lutra, która Grisar scharakteryzował nastepujaco: W stylu i postepowaniu był kameleonem. Takie były jego wewnetrzne uczucia i taka była jego teologia. Hartmann Grisar odniósł sie takze do wciaz wychwalanych przez protestantów nauk Lutra odnosnie ?sola de? i ?sola scriptura?...

"...Była głęboka noc, świecił księżyc. Nagle spod jakiegoś trupa wyskoczył pies, rzucił się na nas, po czym natychmiast powrócił do swego pana, skowycząc żałośnie. Na przemian lizał twarz poległego i rzucał się w naszym kierunku, jak gdyby prosił nas o pomoc i szukał zemsty zarazem. Nigdy na żadnym polu bitwy nic nie wywarło na mnie tak wielkiego wrażenia. Bez najmniejszej emocji dowodziłem bitwami, które decydowały o losie armii. Bez mrugnięcia okiem posyłałem na śmierć wielu naszych żołnierzy. A tu czułem wzruszenie, przejęty skowytem jakiegoś psa!..." NapoleonTłumaczenie: Kortas Jan

Trzeci tom "Memoriału ", książki nazywanej "Biblią Napoleońską" zawiera zapiski autora z ostatnich miesięcy pobytu na wyspie św. Heleny - pod koniec 1816 roku Emanuel de Las Cases został zmuszony przez Anglików do opuszczenia wyspy. Autor spisywał wspomnienia Napoleon. "Cały czas mówi się o mojej namiętności do wojaczki,a przecież broniłem się tylko" - mówi Napoleon. A o kampanii rosyjskiej 1812 roku: "Chciałem wskrzeszenia Polski, która miała być głównym ogniwem mojego systemu". Prawdziwym królem Polski - wg niego - miał być Poniatowski, którego odwagę cenił na równi z Neyem. Jego wizja Europy: "Marzeniem moim było aby Europa miała wspólną monetę i jednolity system prawny..." - realizuje się po 200 latach! Pouczająca lektura tej najpoczytniejszej ks...

Memoriał, napisany wartkim, charakterystycznym dla książek przygodowych językiem, pełnym wielu anegdot z życia Cesarza i ludzi epoki jednocześnie jest jednym z najważniejszych dokumentów epoki napoleońskiej. Z relacji świadków poznajemy kulisy uwięzienia cesarza na wyspie i dokładny opis jego tam pobytu. Ale jednocześnie jest to świadectwo Napoleona o jego czynach. Napoleon dyktuje bowiem swoje wspomnienia, sięgając pamięcią do czasów młodości. Można więc powiedzieć, że jest to autobiografia spisana przez towarzyszy jego pobytu na św. Helenie. Ale autorzy nie piszą wyłącznie o dziejach Napoleona, wplatają w nie również wątki własnego życiorysu, który w końcu splata się z Napoleonem, gdy dzielą na wygnaniu jego los z własnej, nieprzymuszonej woli.

Najlepiej sprzedająca się książka na świecie w XIX wieku. Sukces wydawniczy zawdzięcza nie tylko temu, że Napoleon to postać najbardziej popularna w tym wieku .O cesarzu napisano mnóstwo książek ,lecz właśnie ta stała się biblią wszystkich napoleonistów. Książka zawdzięcza swój sukces przede wszystkim walorom literackim. Książka składa się z dwóch wątków. Autor relacjonuje pobyt cesarza i swój własny na wyspie, na którą udał się dobrowolnie, aby towarzyszyć Napoleonowi .Drugi wątek to opowieść Napoleona o latach minionych ,którą skrzętnie spisuje Las Casas. Napoleon dyktuje więc autorowi swoją historię i to on de facto jest współautorem ?Memoriału?.

Najlepiej sprzedająca się książka na świecie w XIX wieku. Sukces wydawniczy zawdzięcza nie tylko temu, że Napoleon to postać najbardziej popularna w tym wieku .O cesarzu napisano mnóstwo książek ,lecz właśnie ta stała się biblią wszystkich napoleonistów. Książka zawdzięcza swój sukces przede wszystkim walorom literackim. Książka składa się z dwóch wątków. Autor relacjonuje pobyt cesarza i swój własny na wyspie, na którą udał się dobrowolnie, aby towarzyszyć Napoleonowi .

Najlepiej sprzedająca się książka na świecie w XIX wieku. Sukces wydawniczy zawdzięcza nie tylko temu, że Napoleon to postać najbardziej popularna w tym wieku .O cesarzu napisano mnóstwo książek ,lecz właśnie ta stała się biblią wszystkich napoleonistów. Książka zawdzięcza swój sukces przede wszystkim walorom literackim. Książka składa się z dwóch wątków. Autor relacjonuje pobyt cesarza i swój własny na wyspie, na którą udał się dobrowolnie, aby towarzyszyć Napoleonowi .Drugi wątek to opowieść Napoleona o latach minionych ,którą skrzętnie spisuje Las Casas. Napoleon dyktuje więc autorowi swoją historię i to on de facto jest współautorem ?Memoriału?.

Najlepiej sprzedająca się książka na świecie w XIX wieku. Sukces wydawniczy zawdzięcza nie tylko temu, że Napoleon to postać najbardziej popularna w tym wieku .O cesarzu napisano mnóstwo książek ,lecz właśnie ta stała się biblią wszystkich napoleonistów. Książka zawdzięcza swój sukces przede wszystkim walorom literackim. Książka składa się z dwóch wątków. Autor relacjonuje pobyt cesarza i swój własny na wyspie, na którą udał się dobrowolnie, aby towarzyszyć Napoleonowi .Drugi wątek to opowieść Napoleona o latach minionych ,którą skrzętnie spisuje Las Casas. Napoleon dyktuje więc autorowi swoją historię i to on de facto jest współautorem ?Memoriału?.

...Była głęboka noc, świecił księżyc. Nagle spod jakiegoś trupa wyskoczył pies, rzucił się na nas, po czym natychmiast powrócił do swego pana, skowycząc żałośnie. Na przemian lizał twarz poległego i rzucał się w naszym kierunku, jak gdyby prosił nas o pomoc i szukał zemsty zarazem. Nigdy na żadnym polu bitwy nic nie wywarło na mnie tak wielkiego wrażenia. Bez najmniejszej emocji dowodziłem bitwami, które decydowały o losie armii. Bez mrugnięcia okiem posyłałem na śmierć wielu naszych żołnierzy. A tu czułem wzruszenie, przejęty skowytem jakiegoś psa!... Napoleon