Mohacs 29 VIII 1526

Już pierwsze dwa tygodnie operacji dały się bardzo we znaki Wielkiej Armii. Zaopatrzenie utknęło na tyłach, zaczęły padać konie pozbawione paszy. Nie mniejszą uciążliwość stanowiły kurz, trudne drogi i upał. Wielu żołnierzy rozbiegło się po okolicy, aby zdobyć coś do jedzenia. Rabunki i niszczenie mienia stały się wręcz plagą, której nie były w stanie opanować żadne cesarskie zarządzenia. Płk Thomasset, dowódca 3. pułku szwajcarskiego (II K), w liście do płk. von Maya z 10 lipca pisał m.in.: Nawet sobie nie wyobrażasz, ile musimy wycierpieć w tej kampanii. Chleba nie mamy od dwóch miesięcy; jedynie trochę mąki, której każdy żołnierz ma 2 funty w małym woreczku. Kraj jest zupełnie zdewastowany, domy złupione, mieszkańcy uciekli. Straciliśm...

Solidna, duża wieś z murowanymi zabudowaniami, krytymi strzechą, których było 175, i zamkiem osadzonym na wschodnim krańcu Ligny, stanowiła silny punkt oparcia. Zamieszkiwały ją wtedy 443 osoby, w większości rolnicy i pracownicy kamieniołomów (gros z nich, z chwilą przybycia Prusaków, zdecydowała się opuścić wieś i tylko nieliczni postanowili przetrwać w piwnicach). Cmentarz był otoczony wysokim, kamiennym murem, natomiast niemal naprzeciw kościoła stała oberża zwana du Cerf. Stary zamek, choć wówczas już w ruinie, mógł stanowić dobry punkt oparcia (zniknął z krajobrazu w latach 80. XIX wieku). Po obu stronach strumienia równolegle biegły dwie ulice: na południu En-Haut, na północy En-Bas. Między nimi leżało kilka luźno rozrzuconych chat, kośció...

Relacje między muzułmanami a Francuzami pozostawały na niezmiennym poziomie okupant - ludność podbita. Ogromny wysiłek propagandowy przekreśliło już pierwsze powstanie w Kairze. Bardzo często Bonaparte eksponował swoimi działaniami i decyzjami z jednej strony miłosierdzie i wspaniałomyślność czy łagodność – z drugiej surowość i bezwzględność, a więc cechy uosabiające Allaha i Proroka. Znalazło to nawet wyraz w jego korespondencji, w której dawał do zrozumienia, że ma swoistą łączność z Bogiem, że jest wykonawcą jego woli i wszelkie ludzkie opory wobec tego nie mają żadnych szans powodzenia. Stosował w rządzeniu na przemian trzy formy oddziaływania na muzułmanów: przyjazne gesty, spektakularne manifestacje, przemoc.

Znaczenie drugiej połowy XVII w. dla dziejów Rzeczypospolitej szlacheckiej, rola Stanisława Jabłonowskiego wżyciu społeczno-politycz­nym kraju, atakże waga jego dorobku wojskowego womawianym okresie to zasadnicze powody skłaniające autora do wyboru podjętej problematyki badawczej. Konieczność ukazania jednostki wukładzie dynamicznym (opis iewolucja kariery) pozwoli nam nie tylko na odtworzenie określonych faktów, ale nadto na sprecyzowanie celów imetod działania Jabłonowskiego oraz ich skutków wformie ocen. Opis przebiegu kariery naszego bohatera stanowić więc będzie podsumowanie działań senatora ihetmana wokreś­lonych układach intersubiektywnych, czasowych iprzestrzennych, ale pozwoli także na opisanie ich mechanizmów izbadanie ich dodatkowych uwarunkowań....

„Dzieje flot wojennych to ciągle temat fascynujący, daleki od wyczerpania. Po latach, od czasu śmierci Jerzego Pertka, który jako pierwszy podejmował w szerszy sposób powstanie i rozwój floty niemieckiej, polska historiografia wojskowa doczekała się badacza od wielu lat kontynuującego i poszerzającego te badania. Roman Kochnowski z wielkim znawstwem porusza się w tematyce zarówno floty niemieckiej, jak też praktycznie zapomnianej floty austro-węgierskiej. Przedstawiany tu zbiór studiów i szkiców, podsumowuje doskonale lata badań, prac przyczynkarskich i popularyzujących tematykę nie dość znaną. Można sądzić, że na trwałe wejdzie on do dyskursu historiograficznego w Polsce”. – Z rec. prof. dra hab. M. Franza Prof. dr hab. Roman Kochnowski (1960), politolog...

Jedyne w swoim rodzaju, unikalne w świecie opracowanie, przedstawiające herby samurajskie (kamon, mon), wraz z wyjaśnieniem ich znaczenia, nazwą i krótką historią każdego rodu. Autorem książki jest Hugo Gerhard Ströhl, członek honorowy Collegio Araldico w Rzymie, członek stowarzyszenia heraldycznego Zum Kleeblatt w Hanowerze i członek korespondencyjny Szwajcarskiego Stowarzyszenia Heraldycznego. Na planszach pokazano także znaki bojowe oraz późniejsze sztandary wojsk cesarskich. Część encyklopedyczna jest poprzedzona obszernym wstępem omawiającym dzieje herbów od czasów najdawniejszych aż do dzisiaj, z przykładami ich wykorzystania zarówno w średniowiecznej jak i we współczesnej Japonii.

Północny łuk refleksyjny był używany począwszy od prehistorii po XX wiek, na obszarach od Polski na zachodzie, aż do Kamczatki na wschodzie. Typ ten jest najdłużej używanym rodzajem łuku. Książka ta ma, więc zapełnić lukę w polskiej literaturze, jaką jest brak opracowań na temat północnego łuku refleksyjnego. W tym celu został w tej publikacji opisany tak według chronologii, jak geografii jego występowania, by na podstawie zebranego materiału określić jego użycie w Polsce. Równie ważny jest materiał ilustracyjny, także mało znany w polskiej literaturze przedmiotu, a będący ważnym źródłem dla historii łuków północnych Polsce.

Spis treści: Wstęp I Wprowadzenie II Pan Nowogród Wielki III Potencjał militarny Nowogrodu Wielkiego IV Siły zbrojne Wielkiego Księstwa Moskiewskiego V Kampania nowogrodzka 1456 roku VI Bitwa pod Rusą, 3 lutego 1456 roku VII Inny świat Bibliografia Spis map O książce: W drugiej tercji XV wieku na terenach Europy Wschodniej doszło do kilku konfliktów militarno-politycznych, spowodowanych ostatecznym rozpadem Ułusu Dżociego, znanego lepiej jako Złota Orda. Konflikty te zapoczątkowały tak zwaną Wojnę o sukcesję po Ordzie, która trwała przez kilka następnych stuleci. W trakcie konfliktów zaczęły powstawać państwa narodowe. Państwa te w XV wieku dopiero kształtowały swoje kolejne granice, wybierały własne drogi dalszego rozwoju kulturalnego, politycznego, religi...

Pomiędzy bitwą pod Fornovo a pokojem zawartym w Cateau-Cambresis rozciąga się jeden z najsmutniejszych okresów w dziejach Italii, w którym była ona grabiona, rozdzierana, skonfliktowana politycznie i militarnie, rozbita wewnętrznie. (...) Jak pisał Charles Oman, między rokiem 1494 a 1559 Italia stała się tym, czym były wcześniej (a później stały się po raz drugi) Niderlandy: areną Europy, regionem, w którym rozgrywały się największe kontynentalne rywalizacje w wydających się nie mieć końca wojnach, których żadna ze stron nie była w stanie wygrać, ale których też żadna z nich nie mogła pozwolić sobie przegrać. (...) Główną problematykę niniejszej książki stanowią interwencje obce na terenie Półwyspu Apenińskiego: inwazje francuskie i hiszpa...

Książka, którą oddajemy do rąk Czytelników, to studium z dziejów komunikacji na styku dwu cywilizacji świata chrześcijańskiego i muzułmańskiego. Cywilizacji, które nie tyle zderzały się ze sobą, ile na swoich pograniczach poszukiwały sposobów na nawiązanie kontaktów i porozumienia, budując w tym celu różnorakie strefy komunikacji i wymiany. Pamiętniki Ludwika Tuberona są ważnym dokumentem, pozwalającym nam uchwycić nieopisywane dotąd szerzej zjawisko wymiany informacji pomiędzy Imperium Osmańskim a Europą na przełomie XV i XVI w. Dr hab. Piotr Tafiłowski, pracownik Wydziału Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii UW, specjalizuje się w badaniach dziejów komunikacji społecznej i naukowej.

Autor analizuje zachowane w zbiorach polskich inkunabuły zawierające treści geograficzne i podejmuje próbę określenia ich recepcji wśród elit intelektualnych w Polsce w XV stuleciu. Był to wiek przełomowy pod względem zainteresowania geografią i kartografią. Rozpoczęła się epoka wielkich odkryć geograficznych, zwieńczona odkryciem nowego lądu przez Krzysztofa Kolumba. Jednocześnie około połowy stulecia zaczęła się rozpowszechniać technika druku przy użyciu ruchomych czcionek – rewolucyjny wynalazek Jana Gutenberga. Problematyka wzajemnego wpływu obu tych czynników była już podejmowana przez uczonych, ale na gruncie polskim jest to temat do tej pory dość słabo zbadany. Niemal w każdym katalogu zbiorów inkunabułowych można znaleźć dzieła, które zaw...

Celem prezentowanej rozprawy jest zbadanie obrazu wroga świata chrześcijańskiego - Imperium Osmańskiego - w literaturze polskiej okresu jagiellońskiego. Zasadniczym przedmiotem zainteresowania autora są publikowane drukiem turcyki jako gatunek literacki, jednak już w trakcie zbierania materiałów i pisania rozprawy okazało się, że nie sposób pominąć też innych typów źródeł drukowanych i rękopiśmiennych, takich jak dzieła historiograficzne, opisy podróży, literatura wojskowa, poezja czy wzmianki o problemie tureckim w listach prywatnych. Omówione zostały turcyki "sensu largo" powstające w innych krajach europejskich. Na szerokim tle międzynarodowym zbadano polską literaturę antyturecką i poddano analizie obraz Turka w literaturze polskiej w podziale formalnym...