Muzyka moich ulic. Lizbona

Książka to „prequel” do wydanej w 2016 roku Bieli. Opowiada o Afryce minionej. Pretekstem do tych opowieści stają się dawne fotografie, pocztówki, listy, mapy, ryciny – wszystkie z bogatych zbiorów autora. „Kolekcjonuję spojrzenia i milczenie; kolejne nadzieje na trwanie, na ponowne spotkanie po wieku, na lichą, jaką bądź nieśmiertelność, choćby na kartach książki. W naszych oczach, póki my jeszcze trwamy. Te karty są dziś jedynym świadectwem, że gdzieś, kiedyś byli. (…) Biel to nieustanne wołanie: ja, ja, ja; Dal oddaje głos świadkom tamtych czasów”. Jest jednak Dal czymś więcej niż tylko wędrówką ścieżkami historii. Jest dyskusją o istocie sztuki fotografii. O jej związkach z malarstwem. Jest podróżą po świecie literatury. Jest wnik...

Kaszuby stanowią najbardziej wyrazistą grupę etniczną na Pomorzu, wyróżniającą się poczuciem odrębności regionalnej i bogactwem tradycji ludowych. Język kaszubski przetrwał mimo wielowiekowego panowania na tych ziemiach zakonu krzyżackiego, a następnie państwa pruskiego. Dopiero po I wojnie światowej Kaszuby wróciły w granice Polski i wtedy nastąpiło ożywienie kultury kaszubskiej: twórczości artystycznej, czasopiśmiennictwa, teatru, który spopularyzował dawne zwyczaje, pieśni i tańce, masowego ruchu śpiewaczego i muzealnego. Obecnie folklor Kaszub jest silnie powiązany z folklorem innych regionów Polski, a bezpośrednie wpływy niemieckie są niewielkie, choć widoczne w niektórych pieśniach obrzędowych.Na płycie znalazły się melodie taneczne, widowi...

André Rieu i jego Orkiestra Johanna Straussa powracają z zupełnie nowymi aranżacjami najbardziej znanych klasycznych tematów miłosnych! Piękne, utrzymane w balladowym stylu hity z powszechnie lubianych filmów, połączone z przebojami, które poruszały serca publiczności na przestrzeni ostatnich 60 lat. Luksusowa, relaksująca muzyka w najlepszym wydaniu.

Dzięki tej książce miliony ludzi pozbyło się kłopotów, które zatruwały im życie. Niektórzy z nich dzielą się swymi doświadczeniami z czytelnikiem. Ta publikacja jest panaceum na obawy i lęki, udowadnia, że życie człowieka nie musi być pełne niepokoju i napięć, pozbawiających szczęścia i odbierających siły.

Sekretem sukcesu tej książki jest jej prostota. A jak wiadomo najtrudniej pisać najprościej. Każda rada w niej zawarta wydaje się oczywista. Człowiecza mądrość tkwi w podświadomości. Sztuką jest jej wydobycie i zastosowanie w działaniu. Niewielu to potrafi. Carnegie tak. Po mistrzowsku. Jak zdobyć przyjaciół... ułatwia swobodne poruszanie się w biznesie. Przydaje się znakomicie w życiu rodzinnym i towarzyskim.

Greta Thunberg ma szesnaście lat i wyjątkowy pomysł: chce walczyć o wprowadzenie zmian, które pomogą uratować środowisko. W ciągu zaledwie kilku miesięcy udało jej się zaangażować miliony ludzi, zwracając uwagę wszystkich – zwykłych śmiertelników oraz możnych tego świata – na to, jak ważne jest zdrowie naszej planety. Dzięki swojej odwadze i determinacji Greta pokazała, że każdy z nas może zrobić coś praktycznego, aby rozwiązać nawet najtrudniejsze problemy. Jak sama powiedziała: Nigdy nie jesteś za mały, aby coś zmienić.

Kanadiana – tak Kanadyjczycy nazywają wszystko to, co kanadyjskie: historię, obyczaje oraz fakty, które są częściami składowymi tego niezwykłego kraju. Słowo to używane jest niekiedy w prześmiewczy sposób, gdy chce się opisać, że coś jest tak kanadyjskie, że przekroczyło wszelkie granice zdrowego rozsądku. Kanada to dla wielu z nas wciąż nieodkryty ląd, nie tylko pod kątem rozległej, dzikiej natury, ale również mieszkańców, którzy tak często myleni są z ich południowymi sąsiadami, a tak bardzo się od nich różnią… Jak wygląda życie Polki w kraju syropem klonowym płynącym? Jak przetrwać kanadyjską zimę? Czy ogon bobra je się na słodko czy słono? Czym jest Onterrible i gdzie leży Hongcouver? Jak żyje się w wielkim szklanym mieście, a ja...

"Siesta" to bestsellerowa seria płytowa sygnowana nazwiskiem znanego dziennikarza, fotografa, podróżnika oraz miłośnika i propagatora muzyki - Marcina Kydryńskiego. "Siesta" to także jedna z najpopularniejszych autorskich kompilacji na polskim rynku i kultowa już audycja w radiowej Trójce. Kolejna trzynasta już część, wydana zostaje jako album dwupłytowy. Pierwsza CD to bolera pod różną postacią. Druga CD inspirowana jest muzyką latynoską. Tracklista: CD 1 1. Marcin Kydryński: Siesta Theme 2. Pedro Vargas: Espérame En El Cielo 3. Antonio Machín: Dos Gardenias 4. Lucho Gatica: Encadenados5. Blanca Rosa Gil: Sombras 6. Nat King Cole: Nadie Me Ama 7. Tristão da Silva: Desejo Alguém 8. Gloria Lasso: Aquellos Ojos Verdes 9. Lucho Gatica: Somos 10. Pedro Vargas & Liberta...

Zdrowie zaczyna się na talerzu Właśnie dlatego w tej książce znajdziesz przepisy na śniadania, obiady i przekąski na bazie naturalnych, ogólnodostępnych produktów roślinnych, a dodatkowo bez glutenu, nabiału i cukru. To kuchnia idealna dla ciebie, jeśli chcesz odżywiać się świadomie i cieszyć się zdrowiem – zarówno jeśli jesteś wszystkożercą, jak i wegetarianinem lub weganinem czy alergikiem albo po prostu lubisz dobrze i zdrowo zjeść. Na pewno znajdziesz tu coś dla siebie. Sięgnij po przepisy na bazie produktów, które doskonale wpływają na organizm: sezonowych warzyw, kasz, ziaren, orzechów, owoców, zdrowych olejów, a wszystko to podane w apetycznej i smacznej formie. Pamiętaj – jesteś tym, co jesz! „Kuchnię Iwony znam naprawdę dobrze, bo od pr...

Przyjaciółki, które ukradły urnę i zniknęły! Chociaż Joanna jest już po trzydziestce, wciąż mieszka z matką i ciągle słyszy, że powinna wreszcie znaleźć męża. Od lat cały swój wolny czas poświęca podopiecznym domu spokojnej starości, w którym pracuje. Nie jest tam jednak tak spokojnie, jak mogłoby się wydawać. Gdy jedna ze staruszek umiera, jej szalone przyjaciółki chcą wykraść urnę i spełnić ostatnie marzenie Alicji – zabrać ją na grób Elvisa w Memphis. Policjanci ignorują sprawę, więc Joanna musi sama odnaleźć siwowłose złodziejki. Pomaga jej wnuk Alicji, którego gryzą wyrzuty sumienia, bo nie zdążył spędzić z babcią zbyt wiele czasu. Trzeba mu tylko wytłumaczyć, dlaczego Joanna nie upilnowała urny... Czy miłość do Elvisa zwyc...

Co robić, jeśli los, który dopuścił do Katastrofy, płata jeszcze okrutniejszego figla: kompletnie grzebie pod tonami ziemi najdłuższą odnogę kijowskiego metra, pozostawiając bez szwanku dwie pozostałe? Co, jeśli widma „czerwonej” linii przypominają o sobie w każdej tajemnicy i zagadce wszystkich kolejnych lat? To niemożliwe, żeby ktokolwiek mógł tam przeżyć, a jednak... Podczas jednego z kolejnych wypadów stalkerzy Krzyża – położonej w podziemiach Kijowa wspólnoty stacji obu ocalałych linii – znajdują na powierzchni nieznanego człowieka w mocno zniszczonym skafandrze ochronnym. Jest obcy w świecie metra i nikt nie umie stwierdzić, kim jest i skąd przybył, nie licząc miejscowej dziewczyny z uszkodzonym mózgiem i psychiką dziecka. Żeby dokopać si...

Pełna ciepła, radości i wzruszeń opowieść o rodzinnej bliskości Gdy na girlandach migoczą lampki, a bombki błyszczą wszystkimi kolorami, mieszkańcy miasteczka czują magię świąt. To czas przebaczenia i domowego ciepła, kiedy najbardziej cieszą drobiazgi, a codzienne nieporozumienia przestają być ważne. W ten wyjątkowy, wigilijny wieczór nikt nie powinien być sam. Bo najcenniejsze, co mamy, to czas spędzony razem. Pachnąca piernikami i jodłą kontynuacja Czterech płatków śniegu, które tysiące czytelniczek znalazły pod choinką.

Minęło pięć lat odkąd napisałem tę książkę. Wiele się zmieniło. Na świecie, w Lizbonie. We mnie. Znacznie częściej w muzycznej palecie moich ulic słyszę język polski. Niewykluczone zatem, że moja historia wciąż może być Wam pomocna i zechcą się Państwo wybrać ze mną na kilka długich spacerów po starych dzielnicach miasta na krawędzi Europy. Posłuchać jego muzyki. Porozmawiać. Z pierwszej wersji sporo usunąłem. Sporo dopisałem. Są niepublikowane wcześniej zdjęcia. Powstało też osobliwe posłowie, portret współczesnej Lizbony, AD 2017, przy którym liczę na Państwa poczucie humoru. Zanim ponownie spotkamy się w Afryce, powędrujmy razem w Lizbonie. Wychylmy kieliszek vinho verde; posłuchajmy wspólnie fado, morny, bossy. To może być miłe zaj...

Moment. Iskra. Olśnienie. Światło błyskawicy. Próba uchwycenia w obrazie i słowie chwili archetypicznego „pierwszego wejrzenia”, które prowadzi do miłości. Chciałem zatrzymać we wdzięcznej pamięci siłę zderzenia z urodą wyspy, jej mieszkańców, kultury, pejzażu. Dwadzieścia jeden dni, które nie powtórzą się nigdy. Tak patrzyłem wtedy na Kubę zakochanym wzrokiem, tak myślałem o niej, o sobie, o świecie. Cierpliwy czytelnik spojrzy na chwilę moimi oczami, zamieszka w mojej głowie. Być może nawet na moment wpół świadomie stanie się mną. Z tego doznania na szczęście otrząśnie się z ulgą niczym po gwałtownej ulewie. Decydując się po raz pierwszy na publikację obszernych fragmentów dziennika, który prowadzę z przerwami od 1979 roku, myślałe...

Opowieści Marcina Kydryńskiego o Afryce to zapis wielu podróży, które autor odbywał przez ponad dwadzieścia lat. Opis wrażeń i wspomnień białego człowieka na Czarnym Lądzie uzupełniają wyjątkowe zdjęcia pokazujące Afrykę oczami autora. Od wydawcy: `Jeśli poczują się Państwo poirytowani, że jest to książka zbyt osobista, intymna, że nie przypomina niczego, co już znacie, to może dobrze. Tylko tak mogło być. Jeżeli ktoś nazwie ją albumem fotograficznym, sprawi mi przyjemność. Gdy uzna, że to książka o Afryce, nie będę się spierał. Na nieprzyjemny zarzut, że jest w istocie autobiografią, nie będę umiał odpowiedzieć, zażenowany, przyłapany na gorącym uczynku. Sam myślę o ŤBieliť jak o notatkach na marginesach książek, które zawsze mam...

Marcin Kydryński, Madras, luty 1997 W zimowe dni drugiego roku wielkiej choroby, nie ruszając się z domu, wróciłem na Wschód. Przez dwa miesiące, codziennie o wschodzie słońca siadałem nad moimi zdjęciami sprzed dwudziestu pięciu lat, przeglądałem dzienniki dawnych wypraw. Wracałem do książek o filozofii, kulturze i dziejach Dalekiego Wschodu. Powstało kilkadziesiąt wspomnień, refleksji, swoistych „oddechów przeszłości”. Różnią się od siebie objętością, formą, stylem, z pewnością stopniem poczucia humoru (niektóre wydają się zabawne, inne wprost przeciwnie), tak jak różny bywał w tych dniach człowiek, który je spisywał. Stały się swoistą terapią, ale też nieuchronnie kroniką tęsknoty i lęku. Przede wszystkim zaś, jak bodaj wszystko, co...

Książka to „prequel” do wydanej w 2016 roku Bieli. Opowiada o Afryce minionej. Pretekstem do tych opowieści stają się dawne fotografie, pocztówki, listy, mapy, ryciny – wszystkie z bogatych zbiorów autora. „Kolekcjonuję spojrzenia i milczenie; kolejne nadzieje na trwanie, na ponowne spotkanie po wieku, na lichą, jaką bądź nieśmiertelność, choćby na kartach książki. W naszych oczach, póki my jeszcze trwamy. Te karty są dziś jedynym świadectwem, że gdzieś, kiedyś byli. (…) Biel to nieustanne wołanie: ja, ja, ja; Dal oddaje głos świadkom tamtych czasów”. Jest jednak Dal czymś więcej niż tylko wędrówką ścieżkami historii. Jest dyskusją o istocie sztuki fotografii. O jej związkach z malarstwem. Jest podróżą po świecie literatury. Jest wnik...

Opowieści Marcina Kydryńskiego o Afryce to zapis wielu podróży, które autor odbywał przez ponad dwadzieścia lat. Opis wrażeń i wspomnień białego człowieka na Czarnym Lądzie uzupełniają wyjątkowe zdjęcia pokazujące Afrykę oczami autora. „Jeśli poczują się Państwo poirytowani, że jest to książka zbyt osobista, intymna, że nie przypomina niczego, co już znacie, to może dobrze. Tylko tak mogło być. Jeżeli ktoś nazwie ją albumem fotograficznym, sprawi mi przyjemność. Gdy uzna, że to książka o Afryce, nie będę się spierał. Na nieprzyjemny zarzut, że jest w istocie autobiografią, nie będę umiał odpowiedzieć, zażenowany, przyłapany na gorącym uczynku. Sam myślę o „Bieli” jak o notatkach na marginesach książek, które zawsze mam ze sobą...

Opowieści Marcina Kydryńskiego o Afryce to zapis wielu podróży, które autor odbywał przez ponad dwadzieścia lat. Opis wrażeń i wspomnień białego człowieka na Czarnym Lądzie uzupełniają wyjątkowe zdjęcia pokazujące Afrykę oczami autora. Jeśli poczują się Państwo poirytowani, że jest to książka zbyt osobista, intymna, że nie przypomina niczego, co już znacie, to może dobrze. Tylko tak mogło być. Jeżeli ktoś nazwie ją albumem fotograficznym, sprawi mi przyjemność. Gdy uzna, że to książka o Afryce, nie będę się spierał. Na nieprzyjemny zarzut, że jest w istocie autobiografią, nie będę umiał odpowiedzieć, zażenowany, przyłapany na gorącym uczynku. Sam myślę o Bieli jak o notatkach na marginesach książek, które zawsze mam ze sobą w podró...