Niegrzeczne Książki. Przeklęci. Tom 1. Krew Zeusa

⚡"Wszyscy popełniają błędy. Życie jest ich pełne. Każdy z nas zrobił coś, co chciałby cofnąć".

.

.

Czasami spotykamy na swojej drodze osobę, dla której warto zaryzykować. To właśnie dla niej jesteśmy gotowi nawet poświęcić własne istnienie i przyjąć karę za złamanie przysięgi, która wiąże nas od narodzin… Kara wiedziała, iż miłość do Maximusa okaże się jej zgubą. Nie mogła jednak zaprzeczyć, iż połączyła ich wyczuwalna więź oraz energia, która potrafiła opętać ich zmysły. Ale czy oprócz chwilowego szczęścia ta zakazana relacja przyniesie Karze coś pozytywnego? Czy, aby na pewno warto dla zaledwie kilku ulotnych chwil namiętności zaryzykować? Przecież ta przygoda może skończyć się dla niej zstąpieniem do czeluści piekielnych… Historia Kary i Maximusa przeniesie Was do świata nadprzyrodzonych istot, pytań pozostawionych bez odpowiedzi oraz miłości nie z tej ziemi, która narodziła się między: z pozoru zwykłą uczennicą, a wyglądającym niczym Bóg, profesorem filologii angielskiej.

Studentka trzeciego roku Uniwersytetu Alameda – Kara Valari za sprawą swojego pochodzenia należy do grona królowych Hollywood. Do celów życiowych jej matki należy stworzenie nowej marki wokół ich nazwiska. Kobieta nie widzi w swoich dzieciach ludzi z krwi i kości, lecz towary, które należy wypromować. Kara stara się jednak z całych sił unikać blasków fleszy, rodzinnych dramatów oraz bliskich spotkań z fotografami. Woli pozostawać w cieniu i chować się w salach wykładowych. Dla panny Valari nazwisko stanowi istne przekleństwo, ale nie tylko ten aspekt sprawia, iż Kara wyróżnia się z licznego grona studentów. Płynie w niej również krew demona oraz wiąże ją pewne przyrzeczenie, które ciąży na niej już od urodzenia… Dziewczynie w ostatnim roku nauki, na uniwersytecie udaje się zapisać na zaawansowany kurs literatury średniowiecznej, a mianowicie na konserwatorium dotyczące Dantego Alighieri oraz jego „Boskiej komedii”. Zajęcia te prowadzi profesor Maximus Kane – obdarzony boską posturą, intrygujący mężczyzna. Kara już pierwszego dnia odkryje, iż między nią, a wykładowcą przepływa dziwny rodzaj energii, a jakaś niewidzialna siła nieustannie przyciąga ich do siebie… Maximus od wielu lat uciekał w świat książek, przewidywalności i stabilizacji. Nie mógł pozwolić sobie na to, aby choćby na chwilę utracić kontrolę. Jednak w towarzystwie Kary trudno było mu utrzymać swoje instynkty na wodzy. Jedno muśnięcie palców, jeden dreszcz wystarczyły, aby przebić się przez jego barierę i wywołać u niego obsesję. Mężczyzna zdawał sobie sprawę, iż był „inny”, a w jego niezwykłym DNA kryło się mnóstwo tajemnic. Nie spodziewał się, iż klucz do odpowiedzi na wszystkie niewiadome w jego życiu może stanowić właśnie Kara. Młoda dziewczyna przy której czuł się bezsilny, a jego samokontrolę trafiał szlag. To właśnie ona obudziła w nim dzikie instynkty i tkwiącego w środku potwora. Jak potoczy się znajomość Kary i Maximusa? Czy ta dwójka pozwoli dojść do głosu uczuciom, przez co uwikłają się w zakazaną relację? Po kim tak naprawdę swój dar odziedziczył profesor? Jakie sekrety skrywa Kara i jaki związek z jej dziwnym zachowaniem ma jej rodzina?

.

Niezwykle rzadko sięgam po powieści nie będące stricte romansami. Co prawda, kiedyś wprost uwielbiałam teksty pełne paranormalnych czy fantastycznych wątków, ale teraz jakoś zbytnio mnie do nich nie ciągnie. Nie ukrywam, iż w przypadku „Krwi Zeusa” to właśnie opis zachęcił mnie do lektury. Dodatkowo wiele dobrego słyszałam na temat twórczości Meredith Wild, ze względu na co, postanowiłam jednak dać szansę temu tytułowi. Aczkolwiek nie nastawiałam się na jakieś zapierające dech w piersiach dzieło, w końcu druga z autorek już takiej dobrej opinii wśród czytelników nie posiada. Pierwszy tom serii „Przeklęci” według jednej z polecajek znalezionych na skrzydełku miał być cytuję: „grzeszny, seksowny, mroczny i apetyczny”, bądź też „dynamiczny i wyjątkowo kuszący”. Osobiście jednak zareklamowała bym tę książkę hasłami typu: „niewykorzystany potencjał, nudna, momentami żenująca i mało dynamiczna”. Czytając „Krew Zeusa” czułam się jak taki zbłąkany w lesie wędrowiec. Bohaterowie zakochali się w sobie już bodajże w pierwszym rozdziale, dlatego też miałam wrażenie, że coś mi umknęło. Podejrzewałam nawet, że ktoś mi wyrwał początkowe strony z mojego egzemplarza, ale niestety nie. Wszystko z moją książką było w jak najlepszym porządku. Przede wszystkim, dla mnie ta historia nie miała troszeczkę sensu, zważywszy na to, iż tytuł sam w sobie stanowił ogromny spoiler i rozwiązanie najważniejszej zagadki. W takim razie moje pytanie brzmi: po co ja czytałam tę powieść, skoro od początku na okładce miałam wypisaną dużymi, złotymi literami odpowiedź na pytanie, kto był ojcem głównego bohatera? Nie mam pojęcia. Przez większość fabuły praktycznie nic się nie działo. Nudziłam się jak mops, gdyż ta opowieść ciągnęła się niczym flaki z olejem. Autorki miały naprawdę fajny pomysł. To mogło się udać, ale niestety potencjał nie został tutaj wykorzystany. Zabrakło paranormalnych wątków czy fantastycznego świata, a przecież to one miały stanowić główną atrakcję tej historii. Rozumiem, iż jest to dopiero pierwsza część, ale oczekiwałabym jednak, żeby autorki choćby troszeczkę więcej zdradziły nam na temat piekła, bogów czy demonów. Większość scen zostało tutaj potraktowanych pobieżnie i po macoszemu. Dostaliśmy taką powieść będącą szkieletem, do końca nie rozwiniętą i nie trzymającą w napięciu. „Krew Zeusa” skrywała w sobie mnóstwo tajemnic oraz niewiadomych, które stopniowo powinny zostać wyjaśnione. Jednak pisarki niczego nam nie zdradzają. Te piętrzące się sekrety zamiast zaciekawić, tylko mnie irytowały i niezmiernie denerwowały. Bohaterowie zostali wykreowani bez większego polotu. Ciągle czytaliśmy tylko o ich przeżyciach wewnętrznych i rozterkach. Niby chemia między nimi była wręcz nieziemska, ale to ich uczucie wydawało mi się jakieś płytkie. Postacie w swoim towarzystwie czuły się niczym „przewód pod napięciem”. Doświadczali euforycznych przeżyć, a ich skóra płonęła żywym ogniem. Nie potrafili zmyć z siebie swojego palącego dotyku, gdyż energia ich łącząca opętała nawet ich zmysły. Ale to były tylko nic nieznaczące opisy. Chemii, która się między nimi wytworzyła bynajmniej ja nie czułam. Autorki w nieumiejętny sposób przedstawiły uczucie bohaterów. Na próżno szukać między nimi iskier pożądania. To wszystko było takie suche, wyolbrzymione i pozbawione dynamizmu. Znalazły się tutaj też pewne „dziwne” elementy, mam na myśli przykładowo ów zdanie: „pragnę porwać w ramiona ją, jej pogryzione usta i seksowny mózg”. Nie wiedziałam, że można porwać w ramiona mózg! Nie mam pojęcia, czy to wina tłumacza, czy jednak to autorki, aż nadto się zagalopowały i na co dzień przytulają swoje rozumy… Nie wspominając jeszcze o scenie, w której to główny bohater, o mały włos nie zrobił penisem dziury w smokingu. Naprawdę, aż mi czasami opadają ręce, jak czytam takie głupoty.

.

„Krew Zeusa” to przyjemna, lekka i nieskomplikowana historia napisana prostym językiem, który trafi zarówno do młodszych, jak i starszych odbiorców. Mówiąc wprost Meredith Wild i Angel Payne stworzyły po prostu słabą książkę. Jedynie na plus mogę zaliczyć nawiązania do mitologii greckiej oraz rozmowy profesora ze studentami dotyczące wędrówek po zaświatach zawartych w „Boskiej komedii” Dantego Alighieri. Rozczarowała mnie ta lektura i niczym konkretnym nie zaskoczyła. Zabrakło tutaj akcji, dynamizmu oraz jakichś ciekawych zwrotów fabularnych. Dłużyła mi się ta historia i przez jej większość totalnie się wynudziłam. Dopiero pod koniec coś tam się zaczęło dziać, ale czy to wystarczyło, aby mnie przekonać do sięgnięcia po kontynuację? Mimo wszystko w ogóle mnie nie ciekawi, jak potoczą się dalsze losy bohaterów. Liczyłam na wciągającą i pełną emocji powieść paranormalną z wątkami romansu, a dostałam taką można powiedzieć obyczajówkę bez większego polotu. Niestety, ja nie mogę Wam tej lektury z czystym sercem polecić, ale jeśli dysponujecie chwilą wolnego czasu to myślę, iż warto samemu sprawdzić, czy ten tytuł przypadnie Wam do gust. A nuż skradnie on Wasze serce…

Na tą książkę zwróciłam uwagę z powodu okładki i tytułu, który przyciągnął mój wzrok na stronie Wydawnictwa. Byłam zaintrygowana nutką paranormalności w opisie, który musiałam natychmiast poznać i przeczytać. Lubię takie książki, dlatego też nie wahałam się nawet przez chwilę przy wyborze „Krwi Zeusa”. Wcześniej nie miałam okazji przeczytać czegoś autorstwa Meredith Wild ani Angel Payne. Zaczynałam, więc powieść z podekscytowaniem i niewiadomą. O czym opowiada ta książka? Czy jest w niej więcej magii, czy też romansu i tajemnic?

Główną bohaterką książki „Krew Zeusa” jest Kara Valari, to młoda kobieta, która nie jest człowiekiem, można ją określić, jako demonicę. Porusza się między ludźmi i studiuje na jednym z ich uniwersytetów w Los Angeles. Interesują ją starożytne zagadnienia, chociaż jej życie jest bardziej skomplikowane i z góry zaplanowane. Pomimo tego, że wiedzie żywot, jaki chce to w końcu wszystko się zmieni, zgodnie z wymogami, według, których powinna stworzyć związek z demonem, aby umocnić swoją rodzinę i sprawić, aby jej DNA było tak wartościowe jak w chwili obecnej, a nawet silniejsze. Na uczelni poznaje jednak pewnego profesora, do którego coś zaczyna czuć i odbywa się to z wzajemnością. Maximus ma atletyczną budowę ciała, bez zwątpienia nie jest tylko człowiekiem, jest w nim znacznie więcej, jednak nie ma pewności, kim jest tak naprawdę. Bycie innym to nie jedynie przywileje, ale także obowiązki. Maximus musi się kontrolować, aby nie zranić nikogo innego, co z pewnością na nim ciąży. Kara jest wyjątkową osobą, a on to akceptuje. Czy jest dla nich coś więcej? Czy możliwa jest wspólna przyszłość? Kim tak naprawdę jest Maximus?

„Krew Zeusa” jest powieścią, w której duża rolę rozgrywa relacja głównych bohaterów i próba odkrycia tego, kim tak naprawdę jest główny bohater. Książka pod względem akcji była raczej spokojna, przy jej końcu zaczęło dziać się znacznie więcej. Nie miałam jakiś wielkich i wygórowanych nadziei względem tej książki, chciałam po prostu ją poznać i cieszyć się każdą chwilą. Temat Piekła Dantego był mi znany, dlatego też cieszyłam się, kiedy w „Krwi Zeusa” został ten motyw wspomniany podczas zajęć akademickich. Muszę wspomnieć, że wykreowany świat przez autorki nie jest bardzo rozbudowany, jest ta fantastyka jednak nie ma tutaj aż tak wielu szczegółów. Powieść Meredith Wild i Angel Payne to przede wszystkim romans, który wiąże ze sobą ciekawe postacie, których nie da się nie polubić. To lekka powieść, która sprawia, że chętnie po nią sięgałam i wiem, że na pewno jeszcze do niej wrócę. W „Krwi Zeusa” spotkacie wiele ciekawych bohaterów, którzy nie są jedynie tłem. Dla mnie książka wypada na plus, mam nadzieję, że na kolejną część nie będziemy musieli długo czekać.

“Bez względu na to, co między wami jest… Bez względu na wasze uczucia… Maximusie, nigdy nie będziesz mógł z nią być”

Kara Valeri jest demonem i członkiem znanej rodziny Valeri. Studiuje na Uniwersytecie Alameda w Los Angeles. Kiedy jest jedną z tysięcy studentów może czasami zapomnieć o swojej sławnej rodzinie i o tym, że jest różni się od swoich rówieśników. Ma przed sobą jeszcze rok wolności, później musi wypełnić swoje przeznaczenie.

Profesor Maximus Kane jest obdarzony niewyobrażalną siłą, chowa się przed światem, bo wie, że przez swój dar może skrzywdzić najbliższych. Sensem jego życia stała się samokontrola. Tak było do momentu, w którym do jego życia wkroczyła Kara Valari.

“Krew Zeusa” to paranormal romans. Lubię ten gatunek, jednak trudno jest mnie zaskoczyć. Historia Kary i Maxa jest bardzo schematyczna, przewidywalna i chwilami nudna. Bardzo polubiłam głównego bohatera, który jest bardzo zagubiony, stara się dowiedzieć kim jest i skąd się wzięła jego ogromna siła.

Brakowało mi rozwinięcia niektórych wątków, a zakończenie jest niedbałe, napisane na szybko. Po przeczytaniu stwierdziłam, że fabuła to połączenie “Zmierzchu” z Percym Jacksonem.

“Krew Zeusa” to jedna z tych książek, które niczym się nie wyróżniają, są przeciętne, a jednak z chęcią sięgnę po kolejną część.