Nieoficjalny przewodnik po „Grze o tron”

Też oglądaliście Grę o tron? Tę fascynację mogą zrozumieć tylko ci, którzy serial śledzili z wypiekami na twarzy i z niecierpliwością czekali na kolejny sezon. Myślę nawet, że każdy z nas, mógłby opowiedzieć swoją własną historię związaną z filmem. Tak jak w moim przypadku – kto by przypuszczał, że mojego męża wciągnie opowieść o smokach. Haha. Gdybym zrobiła zakład, na pewno przegrałabym dom i dwa samochody. Ale prawda jest taka, że ta historia go faktycznie wciągnęła. Albo taka, że z moim rodzeństwem założymy specjalną stronę tylko dla nas, w celu wymiany informacji naszych refleksji i prognoz co do dalszego ciągu. Normalnie nienormalni. Ale nie tylko my tak mieliśmy. Jakoś nie czuliśmy się w tym GOT-owym szaleństwie osamotnieni. I ta książka jest właśnie dla takich szaleńców. W przewodniku co rusz pojawia się nazwisko wielkiego George R.R. Martina, urywki rozmów, jego wystąpień, nawet nawiązanie do słynnej już czapeczki z żółwiem. Dalej: ciekawostki na temat ról, aktorów, dekoracji, strojów, wpadki, błędy, reakcje producentów. Do końca nawet nie było pewne, czy serial powstanie. I zanim serial faktycznie wystartował – było wszystkim naprawdę pod górkę. Zwolennicy książki dowiedzą się, dlaczego film w wielu miejscach tak bardzo różni się od pierwowzoru. I jak się okazuje pierwotny pilot serialu był kompletnym niewypałem. Tutaj przeczytamy nawet o „gównianym” pilocie, którego w 80% trzeba było przerobić. Kit Harington – filmowy Jon Snow, miał powiedzieć, że „czasem coś, co odniosło wielki sukces, zaczyna się od fatalnej porażki”. A taki ponoć był start GOT-a. Zaglądamy zatem na castingi życia, które sprawiły, że wielu aktorów dostało swoją szansę na sukces i karierę, poznajemy sekrety i anegdoty nt. wybranych postaci. Niektórzy z nich zaczynali mając 13, 14 lat (np. filmowe: Sansa i Arya).Odwiedzamy miejsca, gdzie kręcono zdjęcia, poznajemy ludzi z drugiego planu odpowiedzialnych za dźwięki, muzykę, stroje, wzruszające sceny. Książka odkrywa wiele tajemnic serialu, tłumaczy niektóre wątki, wyjaśnia słodko-gorzkie filmowe zakończenie. Bo to książkowe wciąż jest zagadką. I chciałabym, by było miłym zaskoczeniem. Należę bowiem do tych osób, które były trochę rozczarowane ósmym sezonem.

W książce czytamy:

-„Rozmawialiśmy z George’em niejednokrotnie, ale on wiele rzeczy wymyśla na bieżąco – wyjaśniał Benioff.- Nawet, gdy mówimy z nim o zakończeniu, nie ma pewności, że zakończenie, które w tej chwili sobie wyobraża, nie zmieni się, gdy już do niego dotrze”.

I oby tak zostało. Na co czekam z niecierpliwością.

„Nieoficjalny przewodnik po Grze o tron” stworzony przez Kim Renfro to książka idealna dla każdego wielkiego fana serialu i książek R.R.Martina. Ja również zaliczam się do tego szerokiego grona wielbicieli, ale muszę przyznać, że swoją przygodę z „Grą o tron” zaczęłam od serialu, który całkowicie mnie pochłonął. Oglądałam odcinek po odcinku, coraz bardziej zagłębiając się w cudowny świat stworzony przez R.R.Martina. Gdy okazało się, że powstał przewodnik, od razu wiedziałam, że to coś dla mnie. I nie myliłam się. Autorka w swoim dziele porównuje książki do ekranizacji. Znajdziemy tutaj mnóstwo ciekawostek, wiele drobnych szczegółów, przedstawiona jest historia produkcji serialu oraz obsada, jak również zmiany, jakie w niej zachodziły. W dobrze usystematyzowanym podziale znajdziemy opis bohaterów oraz poszczególne odcinki serialu. Autorka prezentuje nam miejsca, w których były kręcone sceny, przedstawia również kwestie sporne, które wywoływały wśród fanów wiele kontrowersji. Podsumowując, książka jest znakomita! Naprawdę należy się uznanie dla autorki za pracę, jaką włożyła w stworzenie tego przewodnika. Poza treścią na uznanie zasługuje także wydanie tej pozycji. Jest przepiękne, eleganckie oraz zachwycające i będzie ozdobą mojej biblioteczki. „Nieoficjalny przewodnik…” jest obowiązkową pozycją dla wszystkich fanów „Gry o tron”. Należy jednak pamiętać, aby nie brać się za nią przed przeczytaniem książek i obejrzeniem serialu! Zawiera ona bowiem całe mnóstwo spoilerów. ;)

Czy jest wśród nas ktoś, kto nie słyszał o fenomenie „Gry o tron”? Pieśń Lodu i ognia autorstwa George'a R. R. Martina zyskała ogromną sympatię nie tylko czytelników, ale także zapalonych kino maniaków. Nie jest ważne, czy wolicie książkę czy serial, każdy ma prawo do swojego zdania, być może książka jest jeszcze przed Wami i jesteście jej ciekawi. Co prawda zdania na temat ósmego finałowego sezonu są podzielone i rozwiązanie usadowienia na tronie akurat tego bohatera.

Nie można zaprzeczyć, że adaptacja „Gry o tron” była kasowy przedsięwzięciem, niezwykle barwnym, kosztowała twórców i autorów bardzo wiele pracy. Nie można im tego odbierać, czy krytykować serię po jednym sezonie, który wydawał się nam tym spektakularnym, mającym wbić w fotel. Dlaczego wyszło, jak wyszło? Myślę, że brak namacalnego końca historii pod postacią książki i błądzenie po omacku, zgodnie z ustaleniami autora mogło mieć tutaj taki, a nie inny wydźwięk.

„Gra o tron” jest fenomenem, bo czy kojarzycie inny serial, gdzie ludzie masowo zasiadali przed ekrany telewizorów komentując i oczekując premiery kolejnego odcinka? Świat zamierał, jakby było to ważne wydarzenie sportowe. Ludzie tym żyli, komentowali, opowiadali, wymieniali wszelkie doświadczenia, a przede wszystkim pokochali Westeros wraz ze wszystkimi bohaterami.

Kim Renfro amerykańska dziennikarka pokusiła się o napisanie książki „Nieoficjalny przewodnik po Grze o tron”, gdzie porusza wiele ciekawych kwestii, nie tylko te, które dotyczą ósmego sezonu. Dlaczego warto sięgnąć po książkę? Wydaje mi się, że przede wszystkim z sympatii do „Gry o tron”, z pasji i chęci pozyskania dodatkowych informacji. „Winter is coming” dlatego w te chłodne i zimowe wieczory trzeba mieć możliwość przeczytania ciekawej książki i ponownej wyprawy na daleką i mroźną Północ. Co otrzymujemy w „Nieoficjalnym przewodniku po Grze o tron”?

Autorka przeprowadziła analizę całego serialu, od przygotowań po samiutką realizację poszczególnych odcinków. Mamy tutaj także informacje na temat spotkań twórców serialu z samym autorem, co jest ciekawe, zwłaszcza, że wiele z nich swego czasu było osnute tajemnicą. Ile emocji kryło się w umysłach fanów, kiedy oczekiwali na kolejny odcinek, ile spekulacji, pomysłów odnośnie finały, jak i wcześniejszych odcinków. Kim Renfro udało się zebrać informacje, które dotyczyły także wyłonienia obsady poprzez castingi.

„Nieoficjalny przewodnik po Grze o tron” bez zwątpienia jest gratką dla spragnionych informacji fanów. To zbiór ciekawostek wielotematycznych, będących przypomnieniem tego, pięknych okolic, jak i zupełnie nowych, na które może przy emisji filmu nie zwróciliśmy uwagi. Jeśli interesuje Was muzyka, kostiumy, cała niesamowita kinematograficzna otoczka, to ta książka zaspokoi waszą ciekawość w pełni. Nie każdy jest w stanie zrozumieć presję twórców takiego dzieła, które stało się fenomenem dla tak wielu miłośników. Sięgają po „Nieoficjalny przewodnik po Grze o tron” stajemy się bardziej empatyczni, zaczynamy rozumieć nieco szerzej zapędy twórców, co być może zmieni odbiór całokształtu. Myślę, że czytelnicy nie są świadomi ogromu pracy włożonej nad każdym odcinkiem, dlatego też z szacunku dla twórców i nas samych chętnie sięgnęłam po ten nieoficjalny przewodnik.

Wydanie „Nieoficjalnego przewodnika po Grze o tron” jest bardzo atrakcyjne, twarda oprawa, wzbogacone kilkoma obrazkami jest gratką dla kolekcjonerów. To ciekawa podróż rozwiewająca wątpliwości.

„Gra o tron” to zdecydowanie jeden z największych serialowych hitów ostatnich lat. Oparty na bestsellerowych powieściach George’a R.R. Martina, wraz z kolejnymi odcinkami przyciągał miliony widzów i do ostatnich chwil nie stracił ich zainteresowania – a wręcz przeciwnie. Prędzej czy później rzecz musiała doczekać się jakiejś książki jej poświęconej i oto chwila ta nadeszła. Co prawda dzieło Kim Renfro nie jest oficjalnym przewodnikiem po serialu, ale jednocześnie jest to po prostu kawał świetnego opracowania, które kompleksowo wnika w temat i gwarantuje świetną rozrywkę nawet tym, serial znającym na pamięć.

Jeśli chodzi o zawartość, to autorka serwuje nam tutaj omówienie najróżniejszych aspektów serialu. Nie jest to streszczenie wszystkich sezonów, choć wiele wątków, owszem, streszcza i to momentami naprawdę dokładnie. Jeśli chodzi o konkrety, mamy tu omówione postacie, teorie fanów odnośnie niewyjaśnionych czy wątpliwych kwestii, stroje, kulisy powstawania, zagłębienie się też w to, dlaczego Martin jeszcze nie skończył swojej opowieści czy reakcje fanów na odcinki kontynuujące opowieść już bez wsparcia prozy autora. Do tego znajdziecie tu także swoiste podsumowanie najważniejszych momentów ze wszystkich sezonów i wiele zakulisowych ciekawostek. A to, oczywiście, jedynie część tego, co na Was czeka.

Pamiętam czasy, kiedy popularność serialu „Dr. House” sprawiła, że rynek przeżył prawdziwy zalew tytułów omawiających różne jego elementy – co nie zdarzyło się nigdy wcześniej ani później. Owszem, w Polsce, jak i na świecie, moda na daną produkcję zawsze ciągnęła za sobą wydawnicze wsparcie, jednak zawsze skupiało się one głównie na powieściowych czy komiksowych dodatkach, a nie przewodnikach. Trochę szkoda, że czasy te przeminęły, bo mamy tyle świetnych seriali a na świecie istnieje tyle związanych z nimi pozycji, że na fanów czekałaby solidna dawka dobrej zabawy. Na szczęście czasem pojawiają się pozycje takie, jak ta, pokazujące, że temat jeszcze nie został całkiem zapomniany.

„Nieoficjalny przewodnik po Grze o tron” to naprawdę świetna i dogłębnie wnikająca w serial lektura. Wiele rzeczy analizuje, na wiele zwraca uwagę, wyjaśnia też wszystko to, co wyjaśnić się da. Jej autorka, dziennikarka „Insidera” oferuje nam lekko i przystępnie napisaną lekturę, która potrafi wciągnąć i zaintrygować. Brakuje tu właściwie tylko jednego – streszczenia wszystkich odcinków, które przypomniałoby odbiorcom o słabszej pamięci (serial trwał niemal dekadę, więc niejeden widz zapomniał to i owo) ogół fabuły. Ale i bez tego dostajemy coś, co warto jest poznać i naprawdę dobrze się czyta.

Docenić warto też same wydanie: twarda oprawa, kilka prostych, ale niezłych czarnobiałych ilustracji, dobry papier… Dla miłośników „Gry o tron” i sagi „Pieśni lodu i ognia” to pozycja, którą powinni poznać. Owszem, lepiej nie czytać jej jeśli nie oglądaliście serialu, bo zdradza mnóstwo rzeczy ważnych dla fabuły, ale to dobre uzupełnienie produkcji i Waszej kolekcji dodatków do cyklu.