(Nie)znajomy

Zwariowana Amanda, właścicielka sklepu z antykami, nie ma szczęścia w miłości. Do tej pory oddany był jej tylko pies Rocky. Wszystko zmienia się pewnego pięknego dnia, kiedy to Amanda powoduje wypadek rowerowy z przystojnym mężczyzną. Ich relacja rozwija się szybko, jednak żadne z nich nie ma pojęcia, że czarny chmury, które zbierają się nad nimi, okażą się horrorem.

Debiuty jak to debiuty. Czasami są genialne, innym razem potrzeba im... Hmm... Potrzeba doszlifowania. Tak niestety jest w tym przypadku. "(Nie)znajomy" okazał się mieszanką romansu z thrillerem. I być może nawet miałoby to sens, gdyby książka była dopracowana. W moim odczuciu to po prostu mogłyby być dwie różne książki. Nie było płynnego przejścia między nimi, żadnego powiązania. Absurdów jest tu bardzo dużo, niektóre aż rażą po oczach. Historia rozpoczyna się od wypadku rowerowego, który spowodowała główna bohaterka. Zderzając się z mężczyzną, przeleciała dwa metry, po czym upadła i zemdlała. Ok, tak mogłoby być, ponieważ siła uderzenia była duża, a oboje nie jechali powoli. Tylko jak to jest możliwe, że po chwili bohaterka nagle wstała i uciekła przed karetką? I jakim cudem zapamiętała dokładny wygląd mężczyzny, z którym się zderzyła? On również inteligencją się nie popisał. Zamiast zostawić ją w miejscu, gdzie upadła i zaczekać na przyjazd karetki, podniósł ją i zaniósł na ławkę. Każdy wie, że nie powinno się tego robić ze względu na możliwość pogorszenia stanu zdrowia rannego. Relacja między nimi rozwija się zdecydowanie za szybko. Po kilku dniach już wyznają sobie miłość. Autorka nie dała nam możliwości poznania ich lepiej i polubienia. Dialogi i sceny seksu są nudne. Niejednokrotnie wkradła się niekonsekwencja. Na przykład, Amanda przychodzi do biura Matthew, ten robi jej dobrze na biurku, a chwilę później dowiadujemy się, że biuro jest przeszklone. Pracownicy musieli mieć niezły widok. Kolejną rzeczą jest miejsce akcji. Wszystko dzieje się w Londynie, a bohaterka (która nie ma polskich korzeni) zaczytuje się w polskich książkach. W ogóle nie czułam londyńskiego klimatu. Miałam wrażenie, że wszystko dzieje się w Polsce. I tak chyba byłoby lepiej. Niektóre wątki zostały rozpoczęte i urwane. Mam tutaj na myśli wątek nerwowego pracownika i wątek babci Amandy, który miał dać do myślenia, a wyszło inaczej. Zachowanie bohaterów było dziecinne. Amandę odebrałam jako roztrzepaną i głupiutką nastolatkę, zero charakteru. Matthew zgrywał boga seksu, bogacza, który może mieć każda. Tylko jaki dorosły facet wrzuca śpiącą kobietę do jeziora? Jego zachowanie było szczeniackie. Mogłabym tak dalej wymieniać i wymieniać... Jedynym plusem w tej książce była duża czcionka, dzięki czemu szybko przebrnęłam przez tę historię. Przykro mi to pisać, ale żałuję, że straciłam na nią czas.

Amanda i Matthew poznają się w nietypowych okolicznościach, jednak od pierwszych chwil wpadają sobie w oko. Kilka dni później kobieta zauważa go pod swoim sklepem. Od tego spotkania ich znajomość nabiera tempa, a więź, która ich łączy staje się silniejsza. Zarówno Amanda, jak i Matthew wierzą, że znaleźli miłość swojego życia. Jednak życie to nie bajka, a los uwielbia pisać własne scenariusze i dla nich też coś przygotował, a skrywana tajemnica to dopiero początek horroru, który zgotuje im tytułowy (nie)znajomy.

Jak potoczy się ich znajomość? Kim jest nieznajomy i jakie ma zamiary?

Książka zaczyna się niepozornie. Dostajemy tutaj lekką, przyjemną, a chwilami przesłodzoną historię. Pojawią się tutaj momenty grozy i tajemnice, które nas zaskoczą i sprawią, że książka stanie się niebanalna. Dużym plusem są zawarte wspomnienia z perspektywy bohaterów, które przybliżają nas do nich i pokazują, czym się kierowali w podejmowaniu takich a nie innych decyzji. Bohaterowie mają swoje zalety, jak i wady, są realni, a ich historia niesie ze sobą przestrogę. W książce pojawia się wiele emocji, od sielanki po momenty grozy i takie połączenie trzyma czytelnika w napięciu oraz sprawia, że książkę czyta się z zapartym tchem. Jedną rzeczą, która, w moim od uczuciu, była małym minusem, to przesłodzenie relacji pomiędzy głównymi bohaterami. Jednak da się przymknąć na to oko. A druga połowa książki zaskoczyła mnie na tyle, że w napięciu czekałam na zakończenie i z zapartym tchem śledziłam losy bohaterów. Opisy zawarte w niej momentami przyprawią o gęsią skórkę oraz działają na wyobraźnię.

Książka bardzo mi się podobała i zrobiła na mnie duże wrażenie i na długo zostanie w mojej pamięci. Ze spokojnym sumieniem polecam wam tę pozycję oraz czekam na inne historie, które wyjdą spod pióra autorki.

„(Nie) znajomy” jest debiutem literackim autorstwa Mii. N. Blake. Czytając debiuty, tak naprawdę nie wiemy czego się spodziewać. I jak to bywa z debiutami nie zawsze są one udane. Przykro mi to pisać, ale niestety historia Amandy i Matthew nie przypadła mi do gustu. Największy problem miałam z tempem akcji. Wszystko w tej książce działo się tak szybko, że nie byłam w stanie dobrze poznać bohaterów, a tym bardziej ich polubić. Zarys na fabułę był bardzo obiecujący. Po opisie myślałam, że przeczytam gorący romans z nutką tajemnicy. Niestety powieść ta nie poruszyła mojego serca ani nie zrobiła na mnie wrażenia.

Historia jest podzielona jakby na dwie części, które reprezentują kompletnie dwa różne gatunki literackie. Na początku dostajemy romans, a później cała historia przekształca się w horror i to taki, który opowiada o psychopatycznym mordercy. Myślę, że to bardzo popsuło całą historię. Było to zbyt drastyczne i odrażające. Niektóre sceny mnie wręcz odpychały, a cała historia psychopatycznego zabójcy niestety zepsuła mi tę książkę.

Amanda Johnson jest młodą właścicielką sklepu z antykami której życie skupia się głównie na pracy i Rockym, psie, który jest jej jedyną miłością. Pewnego dnia spiesząc się do pracy dziewczyna ulega wypadkowi rowerowemu. Zderza się z mężczyzną, który odmieni jej życie. Jedno niespodziewane zdarzenie wywróci życie Amandy do góry nogami. Oboje bardzo zbliżają się do siebie i snują plany na przyszłość. Jednak życie nie jest łaskawe dla dziewczyny, która wkrótce przeżyje prawdziwy horror.

Bardzo spodobał mi się pomysł na tę historię, jednak jego wykonanie już nie koniecznie. Styl autorki był bardzo dobry, co na pewno ułatwiło mi jej czytanie. Jestem pewna, że wielu czytelnikom ta historia się spodoba, jednak ja do nich nie należę. Było to dla mnie za wiele. Ze swojej strony nie polecam, ale jakby ktoś chciał przeczytać, to oczywiście nie mogę tego zabronić.