Ostatni rozdział

Powieść Katarzyny Kalisty dość długo czekała na mojej półce, jednak w obecnej chwili uznaję to po prostu za czas “dojrzewania” do tej lektury. Niedawno naszła mnie ochota na przeczytanie dobrej powieści obyczajowej, więc mój wybór padł właśnie na Ostatni rozdział. Czy była to tak dobra powieść, jak mówią/mówiły recenzje? No cóż, na to pytanie odpowiem poniżej.

Olga przeżyła w swoim życiu prawdziwą miłość. Jednak to, co miało być trwałe, okazało się złudne. Teraz kobieta pragnie rozliczyć się z przeszłością i mężczyzną, który złamał jej serce. Postanawia napisać książkę, która pomoże jej zrozumieć, dlaczego nie potrafi zbudować trwałego i dobrego związku. W taki oto sposób na światło dzienne wychodzi Germanicus – historia Oli, właścicielki małej księgarni/kawiarni i tłumaczki. Kiedy kobieta godzi się wyjść za swojego partnera, jej spokojne życie zostaje zburzone przez telefon byłego kochanka. Chce on wyjaśnić, dlaczego zostawił Olę i zerwał wszelki kontakt. Ola postanawia wysłuchać jego tłumaczeń. Zarówno Ola i Olga postanawiają stanąć oko w oko z przeszłością - jaki wpływ będzie to miało na ich życie?

Pierwsze strony tej historii nie napawały mnie zbyt dużym optymizmem - przyznaję to szczerze. Choć bardzo chciałam poznać losy Olgi i Oli, to jakoś nie potrafiłam się wciągnąć w tę powieść. Z czasem jednak, gdy wyłączyłam myślenie i skupiłam swoją uwagę całkowicie na tej książce, zaczęłam zauważać, jak bardzo ta historia jest złożona i jak jednocześnie sprawia, że nie potrafię się od niej odciągnąć.

Główna bohaterka Ostatniego rozdziału, czyli Olga, została wykreowana naprawdę ciekawie. Jest to kobieta, która znalazła w sobie na tyle siły i odwagi, by nie tylko stawić czoła swojej dawnej miłości, ale i by rozwikłać zagadkę, dlaczego nie potrafi zbudować zdrowego związku. Już sama ta kwestia wydała mi się szalenie ciekawa, no bo umówmy się - nie każdy byłby w stanie stwierdzić coś takiego i raczej zrzucałby całą winę na drugą stronę. Olga tak nie zrobiła i za to jestem autorce wdzięczna.

Ola, która odegrała główną rolę w Germanicusie, wzbudziła we mnie z kolei bardzo sprzeczne uczucia. Z jednej strony irytowała mnie swoim brakiem zdecydowania i taką przesadną niezależnością i pragnieniem pokazania, jaka to ona nie jest silna. Oczywiście, byłam w stanie zrozumieć jej postępowanie, ale nie zmieniło to faktu, że bywało to denerwujące. Z drugiej jednak strony postać ta wzbudziła we mnie coś na kształt podziwu – bo nie każdy byłby w stanie wysłuchać osoby, która dosłownie złamała temu komuś serce.

Katarzyna Kalista zastosowała tutaj bardzo ciekawy zabieg. Umieściła w książce drugą książkę, gdzie nie zostało to rozmieszczone na wszystkie strony, a umieszczone w konkretnym odcinku – historia Oli zajęła jakieś dwieście trzydzieści stron całej książki, co myślę, że stanowi naprawdę ciekawą informację. Jednym może ten zabieg przypaść do gustu, drudzy stwierdzą, że to marnowanie miejsca. Co kto woli – mnie taki stan rzeczy bardzo przypadł do gustu. Germanicus, który zajął właśnie te ponad dwieście stron, otrzymał dość specyficzne zakończenie. Niby wyjaśniające wszystko, a jednak niezamykające tej historii do końca. Czy kiedyś dowiem się, jak skończyła się historia Oli? Mam nadzieję, że tak.

Ostatni rozdział to pozycja, która zdecydowanie nie spodoba się wszystkim. Ci, którzy nie są fanami umieszczania w jednej historii drugiej, opowiadającej o kimś zupełnie innym, mogą czuć rozczarowani. Jednak ci, którym nie przeszkadza coś takiego, z pewnością z ciekawością zagłębią się w historie Olgi i Oli - dwóch kobiet, które teoretycznie dzieli wszystko, ale łączy naprawdę dużo. Ja jestem pod ogromnym wrażeniem i na pewno będę sięgać po inne powieści Katarzyny Kalisty.

Rozliczenie z przeszłością

Czasem niezamknięte czy nierozwiązane sprawy z przeszłości nie pozwalają nam normalnie żyć, rzutują na całej naszej przyszłości, blokując nas i powstrzymując przed szczęśliwym życiem. Nie wiemy czasem co wpływa na to, że nie potrafimy zaufać drugiemu człowiekowi tak do końca, czemu nie możemy stworzyć trwałego związku, co z nami jest nie tak, dlaczego nie możemy być szczęśliwi.

Z takimi pytaniami zmaga się Olga, bohaterka "Ostatniego rozdziału". Postanawia ona napisać powieść, co ma być jej swoistą terapią i rozliczeniem z przeszłością i mężczyzną, który złamał jej serce.

W taki sposób rodzi się "Germanicus". Historia Oli, właścicielki księgarnio-kawiarni, tłumaczki literatury niemieckiej, partnerki Pawła, mamy czteroletniej Hani. Po wielu latach zgadza się w końcu zostać żoną Pawła, choć nadal ma wiele wątpliwości związanych z małżeństwem. Wszystko dodatkowo komplikuje pewien niespodziewany telefon, telefon od dawnego kochanka. Pragnie on wyjaśnić, po szesnastu latach milczenia, czemu przed laty, tak nagle bez słowa ją zostawił. Początkowo Ola nie chce z nim rozmawiać, ale poznanie prawdy i zamknięcie raz na zawsze rozdziału z przeszłości jest bardzo kuszące. Tylko czy cena poznania tej prawdy nie będzie zbyt wysoka?

"Ostatni rozdział" to powieść debiutującej autorki o debiutującej autorce ! Prawdziwa gratka dla miłośników książek. To powieść poruszająca bardzo ważny temat, a mianowicie temat zamykania bolesnej przeszłości, godzenia się z nią, a także wybaczania. Umiejętność wybaczania to bardzo ważna umiejętność, chowając urazę nie ranimy innych, ale krzywdzimy przede wszystkim siebie. Wybaczając i rozliczając się z przeszłością dajemy sobie szansę na normalne, szczęśliwe życie, na odetchnięcie pełną piersią, z ulgą. Przekonają się o tym bohaterki powieści "Ostatni rozdział" i "Germanicus".

"Ostatni rozdział" to bardzo udany debiut, książkę czyta się bardzo szybko, a pomysł na wplecienie treści powieści głównej bohaterki jest bardzo oryginalnym i ciekawym pomysłem. Historia jaką opowiada debiut pani Kasi wciąga czytelnika, przeżywa on wraz z bohaterkami ich rozterki i czuje ich emocje. Bardzo ciekawa propozycja literacka dla fanów nietypowej, wyróżniającej się powieści obyczajowej i dla miłośników języka germańskiego w stonowanej oprawie, wzbogacona o piękną zakładkę. Cóż mogę więcej powiedzieć, czytajcie, bo warto poznać tę historię, historię o miłości, wybaczaniu, godzeniu się z przeszłością. Polecam!

Miałam mały mętlik w głowie co mam tu napisać... Książka jest bardzo oryginalna. Jest to "książka w książce" - naprawdę świetny pomysł! Nigdy nie czytałam podobnej powieści.

Olga - nasza główna bohaterka została porzucona przed laty przez jej pierwszą miłość... Miałam wrażenie, że cały czas żyła przeszłością i nie potrafiła cieszyć się z teraźniejszości...

Gdy czytałam jej książkę.. najbardziej przypadł mi do gustu Paweł. Był tak czułym i wyrozumiałym partnerem w życiu Oli, że każdej życzę takiej osoby obok siebie. Na jego miejscu straciłabym chyba już cierpliwość...No i w końcu przyszedł kres tej cierpliwości...

Tomek - brat Oli - to dobrze wykreowany bohater. Widać było, że życzy swojej siostrze jak najlepiej i kibicuje związkowi z jego przyjacielem.

Poza tym.. Olga w swojej powieści opisała chyba wszystkie swoje skryte marzenia. Począwszy od dziecka, którego w swoim życiu się nie doczekała, miała kochającego narzeczonego, którego straciła przez ciągłe myślenie o swojej pierwszej miłości... Miała też brata i wspaniałych rodziców. Miałam nieodparte wrażenie, że Oldze w swoim prywatnym życiu brakuje wsparcia zarówno ze strony siostry jak i rodziców. Ta książka była odzwierciedleniem jej prywatnego życia.

A tak naprawdę wszystko toczyło się wokół jej niespełnionej pierwszej miłości...

Nie będę Wam zdradzać więcej szczegółów! I tak mam wrażenie, że za dużo napisałam :P Mam nadzieję, że Pani Kasia mi wybaczy :P

Zachęcam Was do zaznajomienia się z tą "książką w książce"!

Niezamknięta przeszłość.

"Ostatni rozdział" to nadzwyczaj dojrzały i emocjonalny... debiut. Tak, dobrze przeczytaliście - to jest literacki debiut. Jest to dla mnie swego rodzaju zaskoczeniem, albowiem tak dojrzałych historii od debiutantów zwykle się nie dostaje. Istnieją jednak wyjątki, które potwierdzają regułę - "Ostatni rozdział" Katarzyny Kalista zdaje się być ewidentnie jednym z nich.

Książka jest bardzo fajnie skonstruowaną powieścią szkatułkową - będzie więc tutaj historia w historii. Czego każda z nich będzie dotyczyć? Krótko mówiąc: uczuć... A także niezamkniętej przeszłości, która wciąż żyje w sercach i we wspomnieniach głównych bohaterów i przez to nadaje faktyczny ton ich życiu.

Pierwszą z poznanych przez nas głównych bohaterek jest Olga. Olga decyduje się na wielką zmianę w swoim życiu, a zmianą tą jest rozwód. W jej przypadku to właściwy krok, jednak to nie rozstanie z mężem nie daje spokoju Oldze. Męczy ją wspomnienie wielkiej miłości sprzed lat, przez którą została ona porzucona. Mężczyzna którego kochała nad życie porzucił ją kiedyś bez słowa wyjaśnienia - wydarzenie to przez całe lata kładło się cieniem na życiu Olgi, aż w końcu postanawia się ona z tym wszystkim rozliczyć. W celu swoistej autoterapii Olga pisze książkę...

... na której łamach poznajemy drugą główną bohaterkę, Olę. Ola jest w przededniu ślubu i zdaje się być naprawdę szczęśliwie zakochana. Szczęście to burzy jednak pojawienie się jej dawnego kochanka, który postanawia wyjaśnić Oli, dlaczego niegdyś ją zostawił. Równolegle również Olga staje wkrótce twarzą w twarz ze swym byłym (czy rzeczywiście tylko "byłym"?) ukochanym...

Co wybiorą obie kobiety? Życie zmusi je do wyboru. Czy wygrają wspomnienia, niezaspokojone pragnienia i wielka lecz niespełniona miłość sprzed lat? Czy też może zwycięży zdrowy rozsądek, własna niezależność i chęć otworzenia nowych, nieobarczonych żadnym brzmieniem rozdziałów własnego życia?

Katarzyna Kalista pod płaszczykiem romansu napisała bardzo mądrą książkę. Siłą lektury jest sfera psychologicznych rozterek każdej z głównych bohaterek - mnóstwo w nich bólu, rozpaczy, niezaspokojonych pragnień i nadziei na to, że utracona miłość może jeszcze powrócić. Naiwne? Być może. Z całą pewnością jednak nie zdradzę, czy ta naiwność jest uzasadniona. To musicie sprawdzić sami :)

https://cosnapolce.blogspot.com/2020/10/ostatni-rozdzia-katarzyna-kalista.html

3+/5 ⭐ Porzucona Olga za namową terapeutki spisuje wszystko w pamiętniku. Tak właśnie powstaje jej książka. Kobieta chce raz na zawsze zapomnieć o mężczyźnie, który był jej największą miłością i przy tym strasznie ją zranił. Pisząc- chce zrozumieć dlaczego tak się stało. Powstaje wtedy historia Oli, która szykuje się do ślubu, ale wszystko się jej burzy ponieważ dostaje telefon od niego... chce jej wyjaśnić dlaczego ją porzucił. Kobieta nie chce się z nim spotkać, ale ciekawość wygrywa...

Jest to powieść w powieści. Czytamy tutaj historie Olgi, która napisała książkę opartą na swoich przeżyciach, zmieniając po prostu imiona i kilka faktów.

Ciekawy pomysł na książkę, ale momentami się w tym wszystkim gubiłam. Gdyby była inna czcionka, która jasno by oddzielała treść książki od rzeczywistego życia Olgi byłoby prościej.

Było dość dużo dialogów w języku niemieckim, które były tłumaczone oczywiście w przypisach. Ale w momencie gdy wiemy, że bohaterowie mówią do siebie w języku niemieckim, jego wypowiedź jest w języku niemieckim (w przypisie jest przetłumaczone co mówi) to dlaczego kobieta odpowiada mu w języku polskim (którego on nie rozumie)?

Chodzi mi o to, że dialogi powinny zostać pisane w języku niemieckim z tłumaczeniem na dole, albo wszystko powinno być przetłumaczone od razu na polski. Po co to wszystko mieszać? Ostatecznie wyglądało to tak: On: zdanie w języku niemieckim, ona: w języku polskim, on: odpowiedź w języku polskim. Rozumiecie? Trochę niepotrzebne zamieszanie.

Mimo to fajna książka jak na debiut. Domyślam się, że każda kolejna będzie lepsza od poprzedniej :) Historia lekka, niewymagająca, i idealna na jeden wieczór.

„Ostatni rozdział”, nowość od wydawnictwa Czarna owca, autorstwa Katarzyny Kalista to interesująca książka, choćby ze względu na swoją budowę.

To powieść szkatułkowa, czyli książka o książce. Do tej pory nie spotkałam się z takim zabiegiem. Było to ciekawe, ale bardziej interesująca wydała mi się właśnie ta część, która opisuje tą książkową książkę, niż główna fabuła.

Poznajemy dwie kobiety, Olgę, która porzucona przed laty, chce wreszcie rozliczyć się z przeszłością i dużo starszym kochankiem, który ją zranił. By to zrozumieć postanawia napisać powieść, by zrozumieć, dlaczego nie potrafi zbudować trwałego związku. Hmm, i tu się zaczyna, jednocześnie współczułam jej i denerwowała mnie bardzo. Rodzina lekceważyła ją na każdym kroku, pomniejszała jej sukcesy, a ona potulnie nic z tym nie robiła. Uległość to przekleństwo głównej bohaterki „Ostatniego rozdziału”.

W moim odczuciu pomysł napisania przez nią książki, nie tylko ma pomóc zrozumieć błędy przeszłości, ale i dowartościować kobietę.

I tak powstaje „Germanicus”, czyli książkowa powieść. Historia Oli, tłumaczki literatury niemieckiej i właścicielki księgarnio – kawiarni. W przeszłości również została porzucona przez kochanka, który zranił ją, a po latach dosłownie chwilę przed ślubem Oli, pojawia się i chce wszystko wyjaśnić.

Dużo tu emocji młodych dziewcząt, rozczarowań pierwszej, a zarazem namiętnej miłości, ale i egoizmu mężczyzny i to bardzo mi się podobało. To trzeba podkreślić, nie jest landrynkowo, ale dojrzale. Zmusza do myślenia i to bardzo. Ale jest małe „ale”.

Pomysł na książkę dobry, intrygujący. Historia ma ogromny potencjał, ale w moim odczuciu była nie pełna, niedopracowana. Może za krótka, jednak to dwie osobne historie i przez to ten mój niedosyt. Nie mogłam nawiązać relacji z bohaterami, ciągle było mi ich za mało. Czyta się ją szybko i pomimo tych małych niedociągnięć, oczywiście w moim odczuciu, to udany debiut literacki. Taka słodko – gorzka powieść obyczajowa.

Takie debiuty to ja z wielką przyjemnością mogę czytać.

Olga straciła sens życia i żyje byle jak już. Porzucił ją mężczyzna, przez co cierpi i nie jest w stanie stworzyć nowej relacji. Postawiania napisać książkę która ma być swoistą terapią dla niej. Właśnie tak Olga chce uporać się ze swoją przeszłością. Postanawia stworzyć książkę która jest rzeczywistością i fantazją w jednym, jej przeżycia, jej spojrzenie na świat.

Jej świat trochę się teraz zakręci, a ona sama będzie w centrum różnych sytuacji.

Nie czytam obyczajówek za często, jednak chyba to zmienię. Widzę w tych książkach potencjał, a "ostatni rozdział" pokazał mi lekkość książki ale dobry przekaz.

Wciągnęła mnie historia Olgi przekazana przez autorkę. Widzę delikatny ale płynny przekaz historii, dzięki czemu stracimy poczucie czasu. Niektóre wątki delikatnie mnie nudziły, jednak może być to efekt tego że mało czytam obyczajówek. Mimo wszystko pozycja wywołała u mnie dobre uczucia i jestem w stanie ją polecić.

Olga od lat czuje się nieszczęśliwa. Porzucił ją ukochany mężczyzna. Z dnia na dzień zniknął bez słowa wyjaśnienia. Jej pierwsza miłość pozostawiła ślad, który ciągnie się i ciągnie... Nie jest w stanie pokochać kogoś innego, nie jest w stanie trwać w związku z mężczyzną. Zwykła terapia nie przynosi efektu. Zmienia więc jej formę. Tak powstaje Germanicus, w którym fikcja przeplata się z realizmem. W ten sposób nasza bohaterka próbuje uporać się z przeżytą traumą i uświadomić innym, co tak naprawdę czuje. Czy pomoże jej to w odzyskaniu wolności? Przekonajcie się sami.

Ten debiut wywołuje pozytywne emocje, które pełną mocą odczułam po przeczytaniu ostatniego zdania. Autorka skupia się na utraconej miłości i konsekwencjach, które może wywołać. Ola została oszukana przez mężczyznę, któremu ufała i przy którym czuła się bezpieczna. Kochała go całym sercem, a im mocniej się kocha, tym bardziej się cierpi. Te cierpienie wylewało się z niej każdego dnia, aż mało brakowało, by się w nim utopiła. Była zbyt słaba by się podnieść. Czuła się nie tylko oszukana, ale i samotna. Nie znalazła nikogo, kto chciałby ją zrozumieć. Utrata wartości wpływała destrukcyjnie na relacje z innymi, stawiała ją zawsze w pozycji obronnej. Nie chciała przeżyć tego jeszcze raz. W książce poznajemy także Ralfa, czyli drugą stronę tego medalu. Olga poznaje prawdę o wciąż wspomnianym związku i w tym momencie widać w niej ogromną przemianę. Dodatkowo książka nie ma typowego epilogu. Pani Katarzyna fantastycznie splotła premierę książki Olgi z wieczorami autorskimi, które stają się właśnie epilogiem całej książki. Jestem na prawdę zadowolona i polecam wam serdecznie.