Ostrołęka 1831

Skuteczna obrona Niemczy w 1017 r. była przełomowym momentem długoletniej wojny między królem i cesarzem niemieckim Henrykiem II, a polskim księciem Bolesławem I Chrobrym. W jej wyniku zawarto w 1018 r. pokój w Budziszynie, na mocy którego przyznano Polsce ziemie Łużyc i Milska, wyznaczając tym samym, najdalszy w dziejach, zachodni zasięg naszego państwa. Autor opisuje przyczyny wojny, przebieg poszczególnych kampanii i oblężenie grodu. Książka jest kontynuacją Cedyni 972. Bitwa pod Cedynią niespodziewanie była świadectwem siły militarnej Mieszka I, zaś obrona Niemczy zwieńczyła działalność mocarstwową Bolesława Chrobrego.

Bitwa pod Boremlem, stoczona na Wołyniu, nad Styrem 19 kwietnia 1831 roku została oceniona wysoko przez najlepszych polskich historyków wojskowości i znawców epoki. Polska kawaleria dokonała w niej najświetniejszej – w opinii prof. W. Tokarza – szarży w powstaniu listopadowym. Bitwa rozpoczęła się wraz z wejściem jazdy rosyjskiej na otwarte pole pod Boremlem. Gen. Dwernicki wysunął baterię kpt. Puzyny i dał rozkaz do otwarcia ognia, a pierwszej linii jazdy rozkazał zaatakować armaty rosyjskie. Raz tylko zdążyły wystrzelić i dostały się w ręce krakusów, a następnie szwadrony polskie uderzyły na brygadę dragonów rosyjskich.

Miejscowość o historycznej nazwie Oravais (fin. Oravainen) leży w południowo-zachodniej Finlandii, nad Zatoką Botnicką. 14 września 1808 roku pod Oravais (będącym dziś częścią miasteczka Vöra) rozegrała się jedna z najważniejszych bitew w historii Szwecji. Wojska rosyjskie rozbiły i zmusiły do odwrotu armię szwedzką. Ostatecznie Szwecja przegrała wojnę z imperium Romanowych i 17 września 1809 roku zawarła upokarzający pokój we Fredrikshamn. Według jego warunków musiała odstąpić Rosji prowincje fińskie, a także czysto szwedzkie na północy. Szwedzi utracili niemal połowę terytorium, a Sztokholm stał się nagle miastem przygranicznym. Ta klęska przyczyniła się do tego, że następcą szwedzkiego tronu został francuski marszałek Jean Bernadotte, co...

Przedstawiamy dzieje bitwy stoczonej 17 września 1176 roku w pobliżu twierdzy Myriokefalon na przełęczy Tziwritze w centralnej Anatolii pomiędzy wojskami Cesarstwa Bizantyńskiego i Turkami Seldżuckimi z Sułtanatu Rumu. Bitwa zakończyła się zwycięstwem Turków, a Cesarstwo Bizantyńskie na zawsze utraciło zdolności ofensywne w Azji Mniejszej, choć jeszcze długo potrafiło bronić swych posiadłości w tym rejonie. Choć porażka Bizantyńczyków nie miała wymiaru katastrofy, uznawana jest za symbol stopniowego słabnięcia tysiącletniego imperium ze stolicą nad Bosforem.

Tematem książki jest mało znany, końcowy okres wojny wietnamskiej. Punkt wyjścia stanowi sytuacja na Płw. Indochińskim w momencie wycofania oddziałów USA. Wiele uwagi poświęcono charakterystyce teatru działań z uwzględnieniem jego zróżnicowania geograficznego. Opisana została ewolucja taktyki obu stron, rola oddziałów partyzanckich i regularnych, znaczenie lotnictwa i sił nawodnych. Praca porównuje potencjał obu stron w przededniu decydującej ofensywy. Omawia strukturę sił zbrojnych, genezę poszczególnych formacji i taktykę ich działania, liczebność oddziałów, ich kondycję zdrowotną i poziom wyszkolenia, skuteczność systemów mobilizacyjnych i umiejętności kadry dowódczej. Analizie poddano uzbrojenie walczących armii, jakość sprzętu i stan zapas�...

Podczas I wojny światowej Imperium Osmańskie było sprzymierzeńcem Niemiec i Austro-Węgier. W styczniu 1915 r. ponad 20 000 żołnierzy tureckich wyruszyło z pustynnego regionu Negew na południu Palestyny i przekroczyło pustynię Synaj, aby zaatakować Kanał Sueski, znajdujący się wtedy pod kontrolą Brytyjczyków. Ataki prowadzone 3 i 4 lutego zakończyły się niepowodzeniem. W kwietniu 1916 r. Turcy, wspomagani przez doradców niemieckich, zorganizowali nową ofensywę w kierunku Kanału Sueskiego. W decydującej bitwie pod Romani w sierpniu 1916 r. ponieśli klęskę i musieli się cofnąć. Po tym zwycięstwie dowództwo brytyjskie postanowiło przyjąć bardziej ofensywną strategię, by uniemożliwić Turkom dostęp do kanału. Misję tę powierzono specjalnej jednostce wo...

Kraków był pierwszym miastem Rzeczypospolitej, które w czasie II wojny północnej na pewien czas oparło się szwedzkim najeźdźcom. Wojska walczące pod dowództwem Stefana Czarnieckiego zadały Szwedom spore straty, blokując armię szwedzką i wstrzymując jej pochód na wschód Rzeczypospolitej. Kraków odpokutował to zniszczeniem jego substancji i obrabowaniem jego mieszkańców. Odzyskanie miasta w 1657 roku stało się jednym z priorytetów wojennych wojsk Rzeczypospolitej i dokonało się przy pomocy wojsk Cesarstwa Rzymskiego, a konkretnie Austrii. Autor pokazał dwuletnie zmagania wojenne o Kraków, stanowiące znaczący epizod w dziejach II wojny północnej.

Torres Vedras to miejscowość w Portugalii na północ od Lizbony. Została tu stoczona jedna z najważniejszych bitew z okresu wojen napoleońskich na Półwyspie Iberyjskim. Dowodzący brytyjskim korpusem ekspedycyjnym Arthur Wellington zbudował tu potrójną linię umocnień z Torres Vedras jako obozem głównym. Pozycja ta zamykała Francuzom drogę do Lizbony. W październiku 1810 roku generał Massena na czele 65 tysięcy żołnierzy francuskich dotarł w ten rejon, ale słabi liczebnie Brytyjczycy nie dali się wywabić poza linię umocnień i odpierali wszelkie próby szturmu. W końcu osłabieni głodem Francuzi odstąpili i wycofali się, a w roku 1811 Massena ostatecznie wycofał się z Portugalii do Hiszpanii. To był początek końca ekspansji napoleońskiej na Półwyspie...

Bitwa pod Lissą - bitwa morska pomiędzy flotą włoską a austriacką podczas wojny włosko-prusko-austriackiej 1866 roku, stoczona 20 lipca 1866 koło wyspy Lissa (Vis) na Morzu Adriatyckim, zakończona zwycięstwem austriackim. Była to pierwsza bitwa morska eskadr okrętów pancernych. Utrwaliła supremację floty monarchii habsburskiej na Adriatyku.

W 1688 roku w Anglii doszło do bezkrwawego przewrotu, zwanego Wspaniałą rewolucją, w wyniku którego obalony został król Jakub II z dynastii Stuartów. Miejsce katolickich Stuartów na tronie Anglii i Szkocji zajęli władcy protestanccy, a bezpośrednim skutkiem ich panowania była unia realna, która w 1707 r. połączyła Anglię i Szkocję w jedno państwo - Królestwo Wielkiej Brytanii. Większość szkockich górali była katolikami i pragnęła powrotu dynastii Stuartów, którzy byli dziedziczną dynastią szkocką. Szkoci wzniecili wiele powstań w obronie potomków Jakuba, pretendentów do tronu Anglii. Ostatnią próbę zbrojnego odzyskania tronu podjął w 1745 r. wnuk Jakuba II, książę Karol Edward. Właśnie ta próba miała największe szanse powodzenia, ale po p...

Bitwa pod Lipskiem, znana ''bitwa narodów'', była jedną z największych batalii podczas wojen napoleońskich. Korzystając z przewagi liczebnej, wojska Sprzymierzonych (rosyjskie, pruskie,austriackie) pokonały armię francuską. Bitwa zadecydowała o klęsce napoleońskiej Francji. Do końca po stronie francuskiej walczyli Polacy, a książę Józef Poniatowski zginął w nurtach Elstery.Bitwa pod Lipskiem, znana ''bitwa narodów'', była jedną z największych batalii podczas wojen napoleońskich. Korzystając z przewagi liczebnej, wojska Sprzymierzonych (rosyjskie, pruskie, austriackie) pokonały armię francuską. Bitwa zadecydowała o klęsce napoleońskiej Francji. Do końca po stronie francuskiej walczyli Polacy, a książę Józef Poniatowski zginął w nurtach Elstery.

Wojny bałkańskie stały się preludium do wojennej zawieruchy, która swym zasięgiem objęła cały świat. W tej drugiej książce poświęconej I wojnie bałkańskiej, która jest kontynuacją poprzedniej, wydanej w 2010 r. (Bałkany 1912-1913), autor pragnie skoncentrować się na działaniach wojennych na zachodnim teatrze działań, obejmującym swym zasięgiem Macedonię, Albanię, Tesalię, Epir, wybrzeże Adriatyku oraz działania morskie na Morzu Egejskim. Główną siłę sprzymierzeńców z Ligi Bałkańskiej na tym terenie stanowiła armia Serbii, dlatego też większa część tego dzieła jest poświęcona właśnie jej działaniom, chociaż omówione są szerzej także działania armii greckiej i czarnogórskiej. Do zwycięstwa państw bałkańskich przyczynili się bowie...

Oblężenie Yorktown, które miało miejsce od 28 września do 19 października 1781 r. na terenie Wirginii, słusznie uważane jest za jedno najbardziej przełomowych starć w historii. W jego wyniku potężna niegdyś brytyjska armia króla Jerzego III doznała upokarzającej klęski z rąk dwóch niecodziennych sojuszniczek. Jedną z nich była młoda amerykańska republika, do niedawna jeszcze uznająca zwierzchnictwo Londynu, drugą zaś odwieczny wróg Anglików – rządzona przez władców absolutnych Francja. Jak do tego doszło? W jaki sposób powołana niegdyś z żołnierzy-amatorów armia amerykańska była w stanie zadać tak potężny cios swojej metropolii po sześciu latach niszczącej wojny? Wielka Brytania była przecież w 1781 r. mocarstwem globalnym, którego potężn...

Wojna secesyjna, która wstrząsnęła Stanami Zjednoczonymi Ameryki wlatach 1861–1865, obfitowała wkrwawe bitwy idramatyczne zwroty akcji. Kampania jednak, októrej opowiemy na kartach tej książki, była pod wieloma względami wyjątkowa. Oto jesienią 1864 r., kiedy wojna domowa wydawała się już zmierzać ku końcowi, pewien konfederacki generał zabrał swoją armię na ostatnią desperacką wyprawę wgłąb okupowanego przez wojska federalne stanu Tennessee. Kampania ta miała przynieść Skonfederowanym Stanom Zjednoczonym Ameryki oczekiwane zutęsknieniem zwycięstwo lub całkowitą zagładę. Stojący wobec przeciwnika liczniejszego ilepiej wyposażonego, żołnierze Johna Bella Hooda, rzecz jasna, mieli niewielkie szanse na wygraną. Już sam fakt, że udało im się po wie...