Pandora

1799 rok, Londyn na strychu budynku gdzie znajdował się słynny sklep z antykami mieszka Dora Blake, a dokładniej Pandora, ze swoim oswojonym ptakiem, sroką. Przed laty jej rodzice zginęli podczas wykopalisk i tak mała dziewczynka trafiła pod opiekę wuja, który również przejął sklep. Hezekiah jest bardzo chciwy i bez skrupułów wciska klientom kit o autentyczności falsyfikatów w jego sklepie.

Pewnego dnia zostaje dostarczona tajemnicza waza. Wuj trzymają ją w piwnicy i zupełnie nie rozmawia z Dorą na jej temat, jakby wcale nie istniała. Jednak co jest zakazane tym bardziej kusi. Pandora za plecami Hezekiaha zakrada się by obejrzeć, co też takiego jej opiekun trzyma pod sklepem. Odnajduje dużych rozmiarów wazę, która przedstawia mit o Pandorze.

W odkrywaniu tego co skrywa piwnica ma dziewczynie pomóc Edward, który został przysłany do Dory przez pewnego mężczyznę. Jednak z pojawieniem się wazy nadciągają dosyć spore kłopoty.

Czy to możliwe by waza była przeklęta, jak prawdziwa puszka Pandory? Czy Dora spełni swoje marzenie o robieniu biżuterii? Czy Edward naprawdę chce pomóc dziewczynie, a może wręcz przeciwnie?

Muszę przyznać, że mam mieszane uczucia, co do tej książki. Przez pierwszą połowę wszystko mi się dłużyło, miałam wrażenie, że nie dzieje się nic by zachęci czytelnika do dalszego czytania. Jednak po przebrnięciu przez to, w końcu wszystko zaczyna ruszać. Poznajemy historię o tym jak giną rodzice Pandory, jak to się stało, że ona ocalała.

Bardzo podobała mi się postać głównej bohaterki, mimo ciężkiego życia pod skrzydłami wuja, dziewczyna za wszelką cenę dąży do celu w spełnianiu marzeń, jest gotowa złamać prawo, by tylko odkryć prawdę. Naprawdę jej silna postawa w tak kruchym ciele stworzyło fenomenalny kontrast.

Jedynie kto mnie drażnił była to postać przyjaciela Edwarda, jego zachowanie sprawiało, że dosłownie się we mnie gotowało ze złości.

Przyjemnie było przenieść się w zupełnie inny, tak odległy świat. Jednak naprawdę ciężko było mi przebrnąć przez ten ciągnący się początek. Aczkolwiek warto było, bo druga połowa sprawiła, iż czytałam z dosyć dużym zaciekawieniem.

Wydanie tej książki to jest jej ogromny plus. Twarda oprawa i okładka jest naprawdę fenomenalne, zadowoli każdą okładkową srokę.

"Czymże jest wątpliwość, jeśli nie niepotwierdzonym jeszcze faktem? "

(cytat z książki "Pandora ")

Marzenia, każdy je ma. Miała je też Dora i zawzięcie o nie walczyła.

Była zaledwie ośmioletnim dzieckiem, kiedy zginęli jej rodzice podczas wykopalisk w greckich ruinach. Zajął się nią wuj, człowiek o wątpliwej reputacji, prowadzący rodzinny interes, sklep

z antykami. Dzień, w którym do sklepu zostaje przywieziona skrzynia z tajemniczą zawartością, rozpoczyna się seria dziwnych zdarzeń.

Nie tylko szata graficzna tej książki przykuwa uwagę, jej wnętrze jest równie atrakcyjne.

Uważam, że to nie lada sztuka porwać czytelnika w świat fabuły, trzymać do ostatniej strony, nie oferując wartkiej akcji. Tak, nie uświadczysz tu zawrotnego tempa, a jednak styl i niesamowity klimat nie pozwolą na porzucenie tej historii. "Pandora" przenosi czytelnika do XVIII- wiecznego Londynu, gdzie ubóstwo i fetor miesza się z dostatkiem, luksusem wysokiej pozycji społecznej. Choć odnoszę wrażenie, że autorka bardziej skupiła się na ukazaniu tej mniej atrakcyjnej strony miasta. Ta książka to opowieść o walce z przeciwnościami losu, o nadziei i realizowaniu swoich pragnień.

A wszystko okraszone nutą magii z mitologiczną puszką Pandory i historią w tle. Realistyczne opisy zdecydowanie działały na moją wyobraźnię. Subtelnie i z gracją opisana została relacja i rodzące się uczucie pomiędzy Dorą a Edwardem. Nie zabrakło również emocji, było zaskoczenie, był również żal. "Pandora" nie sprawiła, że miałam wypieki na twarzy, nie dała trudnej do rozpracowania zagadki. Nie przeszkadzało mi to jednak czerpać przyjemność z czasu spędzonego z lekturą i jej bohaterami.

“Pandora” to historia opowiedziana w wyjątkowym stylu. Autorka przenosi nas do osiemnastowiecznego Londynu, gdzie niejaki Hezekiah Blake prowadzi sklep z antykami. Pomaga mu młodziutka bratanica, Dora, przedwcześnie osierocona przez rodziców. Choć wuj i rodzice przez całe życie fascynowali się starożytnością i greckimi antykami, największą pasją Dory jest projektowanie biżuterii. Mimo że nie ma łatwego startu, dziewczyna nie ustaje w staraniach i ciężko pracuje nad tym, aby zaistnieć w świecie jubilerskim. Jej upór i niezłomność zasługują na podziw. Gdy do podziemi sklepu wuja trafia tajemnicza skrzynia, a w niej grecka waza, w głowie Dory pojawia się nowy projekt. Bohaterka nie wie jednak, że naczynie jest kluczem do tajemnicy, która zmieni całe jej życie.

Historia, którą przedstawia nam Susan Stokes-Chapman to bardzo przystępne odświeżenie mitu o Pandorze. Książkę, mimo jej sporej objętości, czyta się dosyć szybko. Język jest przystępny, a fabuła może wciągnąć nie tylko wielbicieli mitologii greckiej. To niezwykle klimatyczna, odrobinę magiczna opowieść, ukazująca kulturalny aspekt życia w XVIII wiecznej Anglii. Opowieść nawiązująca do czasów starożytnych, ukazująca siłę przyjaźni, determinacji w spełnianiu marzeń, ale i poruszająca temat zdrady, zawiści i fałszerstwa.

Czy lubisz otaczać się antykami, artefaktami przeszłości? W moim domu rodzinnym mnóstwo jest przedmiotów, które opowiadają jakąś historię.

Ale wracając do tematu…. puszki Pandory. Zapewne wszyscy kojarzą ten „przedmiot”, który pojawił się w mitologii greckiej. Co niósł za sobą? To symbol nieszczęść, smutków i kłopotów… ale jaki ma związek z tą niezwykłą historią?

Autorka książki umiejscawia akcję w Londynie, w roku 1799. Dora Blake, po stracie rodziców, mieszka ze swoim wujkiem, który w zasadzie nie interesuje się jej losem. Ten przejął po ojcu dziewczyny sklep z antykami, ale świetność miejsca już minęła, bowiem owy mężczyzna handluje fałszywymi przedmiotami, które nie mają wartości historycznych. Pewnego dnia do sklepu zostaje sprowadzona tajemnicza waza i to właśnie ona staje się tematem przewodnim całej opowieści.

Od pierwszej strony czuć tutaj niesamowitą aurę tajemniczości, poszukiwań, sekretów, pewnej niewiadomej czającej się za plecami.

Dora to niezwykła dziewczyna pragnąca realizować swoje pasje, pełna ciekawości na świat, walcząca o swój niezależny byt. Podążałam jej tropem z coraz większym zaciekawieniem, bo obcowanie ze sztuką, w wielu wymiarach, czy to z biżuterią, czy z owa grecką waza, to dla mnie niebywałe doświadczenia. Każdy taki przedmiot skrywa w sobie tajemnice, czyż to nie jest fascynujące?! ?

To historia o poszukiwaniach, o nadziei, miłości, o tym jak może zmienić się postrzeganie innych, kiedy pozna się na ich temat całą prawdę. To również opowieść o tym, że oszustwa czają się na każdym kroku…

Przeniosłam się do wspomnianego tu Londynu i zostałam w nim do momentu, aż nie zamknęłam książki po poznaniu ostatniego zdania. To była niesamowita podróż. Oczami wyobraźni widziałam każdą scenę, a te sprawiały, że nie chciałam wracać do rzeczywistości.

Otulająca gęstym i dusznym klimatem londyńskich ulic u schyłku XVIII wieku. Zachwycająca finezyjnie spowijającą treść aurą starożytnej kultury. Przesiąknięta mozaiką społecznych statusów, pasji i wielobarwnych emocji.

„Pandora” to nastrojowa powieść osadzona w epoce gregoriańskiej. Jednak śmiało czerpiąca ze sztuki starożytnych Greków – to właśnie panorama ich namacalnego dziedzictwa tka fabularną nić. I także inspiracja mitem o Pandorze oraz jej puszce po brzegi wypełnionej nieszczęściami kreuje przestrzeń naznaczoną tajemnicą, niedomówieniami i nutami zafrapowania. Susan Stokes-Chapman z detalowością ilustruje treść poprzez sukcesywną budowę iskrzącego napięcie. Ona nie mknie w wyobraźni jak dorożka po londyńskim bruku, zdecydowanie mocniej odzwierciedla subtelnie poruszające się, powłóczyste warstwy sukni damy. Niewątpliwie to fabuła skomponowana z kontrastowym ujęciem, obrazująca bowiem przepych i ekscentryczne fanaberie, zakotwiczone w mentalności wyższych sfer, paralelnie nieszczędząca odbiorcy wizji brudu, fetoru i chorób, które świadomie panoszą się w zaułkach rynsztoka. Ewidentnie to materie, które wypełniają wszystkie zmysły – wdzięcznie wybrzmiewają feerią barw, intencjonalnie przybliżając czytelnika do powleczonego kolorytem podjętego okresu historycznego.

Jaskrawych doznań dostarcza też portret głównej bohaterki, tytułowej Pandory Blake, której egzystencja przeżarta jest smutkiem, tęsknotą i wymowną samotnością. Szkicując i tworząc unikatową biżuterię, ze sroką o mitycznym imieniu Hermes u boku, marzy o wyrwaniu się z czeluści podupadającego antykwariatu, prowadzonego po tragicznej śmierci rodziców przez chciwego i despotycznego wuja. Jawny spektakl literackich impresji rozpoczyna się, gdy w odmętach piwnicznej ciemności pojawia się intrygująca waza, pokaźnych rozmiarów pitos odmalowany scenami z greckich mitów. To preludium do zatrważających incydentów oraz budzącej się do życia zuchwałej interesowności. I wreszcie do zerwania maski z sekretu sprzed kilkunastu lat, który cieniem położył się na życiorysie wielu istnień.

To fascynująca podróż po burzliwych meandrach handlu antykami, którą podszyto osobliwą klątwą, nieprzeniknionym przeznaczeniem, obficie nasączono również esencją przyjaźni i nieśmiało kiełkującej miłości. Podróż, którą Susan Stokes-Chapman kreśli z plastycznym sznytem, ekscytacją i niebywałym artyzmem. Z pewnością wyzbyta z dynamizmu, ale za to z precyzją wikłająca w niezbadane ścieżki żalu, zranionych uczuć i odrzucenia, które nieustannie intensyfikowane przez materializm i pożądliwość, doprowadzają do zguby. Nieustannie absorbująca sugestywnym realizmem magicznym, potęgującym znacznie klimat powieści. I niech nie zwiedzie was tytuł – absolutnie nie jest to retelling historii o zesłaniu na Ziemię pierwszej kobiety będącej obliczem boskiej zemsty, autorka bowiem na jej tle tworzy własną, swobodną wariację fabuły. Jednak bezsprzecznie wielbiciele mitologii będą nią na wskroś ukontentowani! Ta książka jawnie zaprzecza przeświadczeniu, że nie należy oceniać treści po okładce – to przedstawicielka nietuzinkowej opowieści, wiernie opisującej realia epoki gregoriańskiej, opakowana w zapierające dech wydanie. Realna uczta dla oka i dla duszy.

"Znalazła swoje natchnienie. Wyciągnęła wolną rękę.

Westchnienie, pomruk, trzepot. Nie zza placów, lecz z przodu, z wnętrza wazy. Nocne wołanie syren, szum wiatru, szemranie fal, żałosna muzyka. Nie mogła się oprzeć. Nie miała szans."

W czasach szkolnych nie byłam fanką historii i mitologii. W tej chwili z zainteresowaniem sięgam po motyw mitologii, zwłaszcza greckiej, co widać na załączonym zdjęciu.

"Pandora" Susan Stokes - Chapman to historia o młodej dziewczynie, Dorze Blake, która po tragicznej śmierci rodziców mieszka z wujkiem nad sklepem z antykami, który kiedyś należał do jej rodziców, a po tym przykrym zdarzeniu przejął go brat ojca. Wszystko się zmienia, gdy pod ich dach trafia waza, olśniewająco piękna, której wiek i wartość trudno określić.

Waza ta nie jest zwykłym naczyniem. Kto się z nią zetknie, spadnie na niego nieszczęście. Dobrą wiadomością jest to, że nie dotyka wszystkich.

W trakcie czytania "Pandory" poczujecie unoszący się kurz w sklepie z antykami jak również klimat Londynu u schyłku XVIII wieku. Jest to emocjonująca historia o tajemnicach, przeszłości i oszustwach, które mogą wiele zmienić w życiu człowieka, gdy ujrzą światło dzienne. Ukazuje również drogę dążenia do niezależności, która jest trudna zważywszy na fakt, kto był opiekunem głównej bohaterki. Jak zemsta, chęć wzbogacenia się i krętactwa obezwładniają człowieka, latami tworząc z niego więźnia własnych obsesji.

Akcja toczy się niespiesznie, co umożliwia zgłębianie klimatu powieści jak i narastającego napięcia. Książka podzielona jest na trzy części, a historię "Pandory" poznaje się z perspektywy trójki bohaterów, choć w narracji trzecioosobowej. Może w pewnych momentach jest przewidywalnie, ale "Pandora" ma naprawdę wiele do zaoferowania. Czytelnicy, którzy uwielbiają motyw przemiany w pewnych siebie bohaterów oraz rozwijającego się uczucia, czemu towarzyszy również delikatna intryga kryminalna, będą zachwyceni lekturą.