Pielęgniarki. Tom 1. Anioły z Lovely Lane

Do domu pielęgniarek przy Lovely Lane przybywa pięć nowych uczennic. Rozpoczną one praktyki w szpitalu St Angelus. Każda z nich ma inne pochodzenie i zupełnie inne doświadczenie życiowe. Rzeczywistość, z którą przyjdzie im się zmierzyć, jest zupełnie inna, niż sobie wyobrażały. Muszą bezwzględnie przestrzegać narzuconych im zasad. Jednak wkrótce w szpitalu wydarzy się coś, co wywoła ogromną burzę wśród całego personelu.

"Anioły z Lovely Lane", to pierwszy tom serii Pielęgniarki. Jest to emocjonująca i chwytająca za serce historia. Autorka świetnie odwzorowała dawne lata i zachowania, jakie wtedy były na porządku dziennym. Pielęgniarki, które rozpoczęły naukę w szpitalu St Angelus, muszą zmierzyć się z rzeczywistością, na jaką nie były przygotowane. Niezależnie od tego, z jakich rodzin pochodzą, jakie wyznają wartości, ich zadaniem jest dostosowanie się do standardów panujących w szpitalu. Były takie momenty, kiedy zszokowana czytałam i nie wierzyłam, że tak można postępować. Książka jest wciągająca, czyta się ją szybko, radość miesza się tutaj ze smutkiem. Z przyjemnością sięgnę po kolejną część o Pielęgniarkach.

Nadine Dorries jest absolwentką szkoły pielęgniarskiej w Liverpoolu. Jest też autorką bestsellerowej serii „Pielęgniarki”, której bohaterkami są młode uczennice takiej właśnie szkoły.

Poznajmy zatem bliżej powieść rozpoczynającą dany cykl. Zapraszam do zapoznania się z moją opinią dotyczącą książki „Anioły z Lovely Lane”.

Akcja rozgrywa się w latach 50-tych XX-tego wieku. Poznajemy realia powojennej Anglii. Jednym z najbardziej szanowanych zawodów była wówczas właśnie pielęgniarka. Wiele szpitali oferowało kursy tego zawodu. Do najbardziej prestiżowych należał organizowany przez szpital St. Angelus w Liverpoolu. Niestety, zwykle niełatwo było się tam dostać. Kandydatka musiała bowiem mieć odpowiednie pochodzenie. Kobiety pracujące w tym szpitalu powinny być pannami, dostosowywać się do panujących standardów, przestrzegać wielu reguł. Uczennicom oferowano pokoje(jednoosobowe) w domu pielęgniarek przy Lovely Lane. Dziś nazwalibyśmy go zapewne „ekskluzywnym akademikiem”. O pokoje dziewcząt dbały pokojówki, a one same miały zawsze podawane pod nos smaczne i ciepłe posiłki. Wszystko po to, aby błahe, przyziemne sprawy, nie odciągały ich od nauki tak poważanego zawodu jak pielęgniarstwo. Ich zadaniem jest niesienie pomocy chorym, oddanie ich potrzebom i życzliwość. Dlatego też nazywane są „Aniołami”.

Poznajmy więc dziewczęta z naboru w roku 1953. Postanowiłam przedstawić je w takiej kolejności, w jakiej prezentują się na zdjęciu okładkowym (od lewej).

Pammy - pochodzi z ubogiej rodziny dokerów z Liverpoolu, mieszka w ubogiej dzielnicy tego miasta. Nie spełnia standardów kandydatki do szacownego St. Angelus, tylko cud sprawił, że przeszła rozmowę kwalifikacyjną i została przyjęta do grona kursantek. Jest to dziewczyna bardzo pracowita i życzliwa otoczeniu. Jednak wiele osób chciałoby się jej pozbyć. Często jest delegowana do najcięższych i najbardziej niewdzięcznych zadań.

Pammy nie poddaje się jednak, z oddaniem zajmując się podopiecznymi szpitala. Pewnego dnia pod jej skrzydła trafia młoda kobieta po nieudanej próbie aborcji. Lekarz, który pomaga pacjentce, traktuje chorą w bardzo grubiański sposób. Wykonuje też zabieg niezgodnie z procedurą.

Co kryje się za jego zachowaniem?

Pamela zszokowana podejściem jednego z najbardziej doświadczonych medyków w placówce do podopiecznej. Postanawia podzielić się swoimi obserwacjami. Niestety, doniesienie na lekarza może skutkować dla Pammy pożegnanie ze szpitalem i kursem pielęgniarstwa. Tylko cud może ją ocalić… Dziewczyna nie wie jednak, że ma obok siebie osobistego anioła stróża, który jej pomaga. Któż to taki?

Victoria - arystokratka wychowana w piękny dworze. Po śmierci ukochanej matki, dowiaduje się o problemach finansowych swojej rodziny. Postanawia wyjechać by uczyć się zawodu wykonywanego niegdyś przez jej rodzicielkę. W ten sposób chce być niejako bliżej niej.

Wyjazd jednak oznacza rozłąkę z ukochanym domem, ojcem, a przede wszystkim z ukochanym mężczyzną. Gdy dziewczyna przyjeżdża na urlop w rodzinne strony, pojawiają się kolejne kłopoty. Czy tak młoda osoba będzie w stanie stawić im czoła? Jak wpłynie to na jej sytuację w St. Angelus? Czy umocni to jej wieź z wybrankiem?

Dana - uboga wiejska dziewczyna z Irlandii. Tylko dzięki zmianom w kierownictwie szpitala, udaje jej się dostać na kurs pielęgniarstwa w Liverpoolu. Jak można się domyśleć Ona również nie pasuje do standardów panujących w St. Angelus. Uczestnictwo w szkole pielęgniarskiej, jest dla niej szansą wybicia się. Jako pierwsza z rodziny, a może i z całej wioski, ma możliwość zdobycia zawodu. Wie, że nie chce, podzielić losu innych kobiet ze swojej mieściny i zostać żoną brutalnego wieśniaka. A kandydat, warto nadmienić, już dawno jest wybrany. Syn przyjaciela ojca, Patrick… Nie, Dana zdecydowanie nie chce związać z nim swego życia. Wyjazd zdaje się być wybawieniem…

Już pierwszego wieczoru w Liverpoolu, poznaje mężczyznę, który sprawia, że szybciej bije jej serce. Jednak nie wie jeszcze, że Patrick, tak łatwo się nie podda… Jak Dana poradzi sobie w wielkim mieście? Kogo wybierze jej serce?

Beth - ta dość niska dziewczyna w fantazyjnych (jak na tamte czasy) okularach na nosie, to wzór perfekcjonizmu. Zawsze idealnie przygotowana do zajęć, mająca idealny porządek w pokoju, najlepsza studentka na roku. Nic dziwnego, Beth jest córką wojskowego i odebrała tzn. twarde wychowanie. Jej silny charakter, mocne cechy przywódcze, i wieczne dążenie do ideału, nie spotyka się jednak z aprobatą większości dziewcząt. Beth postanawia więc zewrzeć szyki z Celią, dziewczyną wyrachowaną i złośliwą. Jednak pewne wydarzenia zmuszą tą ambitną młodą damę do zastanowienia się, czy był to prawidłowy wybór? Do czyjej paczki dołączy finalnie Beth?

Na wszystkie te pytania, poznacie odpowiedzi czytając „Anioły z Lovely Lane”. Przekonajcie się, czy bohaterki stworzone przez Nadine Dorries, nadają się na tytułowe „Anioły”… Te dziewczęta choć studiowały niemal 70 lat temu, kiedy medycyna i technika nie były na tak wysokim poziomie jak w obecnych czasach, pomagały pacjentom oddając im całe swe serca. Choć nie korzystały ze smartfonów i mediów społecznościowych, zawierały przyjaźnie i poznawały smak pierwszych pocałunków. Dzięki temu, nawet współczesne dziewczęta, mogą odnaleźć w historii pielęgniarek z Lovely Lane, coś dla siebie. Coś co Was czasami zaintryguje, a czasami wzruszy…

Serdecznie polecam tę ciepłą opowieść wszystkim, który lubią historie o prawdziwej życzliwości wobec drugiego człowieka. Życzliwości, której obecnie często nam brakuje…

taka-jest-agata.blogspot.com

Świetnie napisana książka. Książka porusza, wzrusza, wywołuje gniew, złość cała gamę emocji! Na tym polega bardzo dobrze napisana książka ma wywoływać emocje! Zamówię kolejne tomy. Warto

Napisana w przystępny sposób, pokazuje różne oblicza zawodu i porusza ważne problemy, z którymi muszą na codzień zmagać się poelegniarki. Myśle jednak, że dla osób niezwiązanych w żaden sposób z medycyną to może być książka dość trudna w odbiorze.

Dana, Victoria, Pammy i Beth to dziewczyny, które pragną spełnić swoje marzenia o zostaniu pielęgniarkami z prawdziwego zdarzenia, by w jakiś sposób odmienić swoje życie. Wywodzą się z różnych środowisk, co nie przeszkadza im z zawieraniu pięknych przyjaźni i dzielenia się troskami codziennego życia uczennicy. Towarzyszymy im w pracy przy pacjentach, w zmaganiach ze starszym, wykwalifikowanym personelem, a także zmorami czasu, który zostawiły za sobą.

Na każdej z kolejnych stron dowiadujemy się o dziewczętach czegoś więcej, poznajemy ich przeszłość, która bywa zaskakująca. Np. taka Victoria to arystokratka ze zubożałej rodziny, której ciężko się pogodzić z poczynaniami ojca i utratą majątku. Pammy znów ma najcięższe życie, jest jakby naznaczona swoim pochodzeniem i przełożeni (na szczęście nie wszyscy) już na starcie próbują spisać ja na straty.

Oprócz postaci młodych pielęgniarek poznajemy dużo innych osób mających wpływ na ich życie, obserwujemy ich poczynania, próbujemy oceniać dokonywane wybory.

Odkąd pamiętam, lubiłam książki gdzie medycyna była tłem. Zaczytywałam się np. w powieściach R.Cooka i do dnia dzisiejszego chętnie sięgam po pozycje sugerujące na motywy kliniczno/szpitalne.

Śmiało mogę napisać, że ta powieść jest rewelacyjna. Szczególnie jeśli lubicie, kiedy akcja toczy się niekoniecznie w czasach teraźniejszych, gdzie mamy możliwość obserwacji postępów medycznych, zasad etycznych, spacerowania ulicami miast i miasteczek w latach 50.

Autorka fantastycznie przedstawiała różnorodność swoich bohaterek wywodzących się z różnych warstw społecznych, z jednej strony ich kobiecość, delikatność marzeń, wieczory z robótkami, a z drogiej siłę i determinację, kiedy dążą do celu. Opisy co niektórych zabiegów mrożą krew w żyłach, są realistyczne i w niezwykle wiarygodny sposób opisują ciężką pracę personelu.

Oprócz głównego wątku znajdziecie na kartach również romans, a nawet nie jeden, sceny godne thrillera, które czekają na ciąg dalszy, a tego obawiam się bardzo, bo kibicuję bohaterce z całego serca, jest też spora dawka humoru, który dodaje kolorytu powieści.

Takie moje pierwsze porównanie tej książki, to bardzo kojarzy mi się z dziewczętami z filmu " Pearl Harbor" Piękne, radosne kobiety z marzeniami... Tylko czy Beth, Dana, Victoria i Pammy tego doczekają? Ja z niecierpliwością wyczekuję kolejnego tomu tej serii.

Bardzo polecam.

www.papierowestrony.blogspot.com

'Anioły z Lovely Lane' to porywająca, poruszająca i świetnie napisana historia, która praktycznie czyta się sama, dlatego w 2020 r. warto tej powieści poświęcić więcej uwagi.

Na wstępie muszę zaznaczyć, że początkowo było mi odrobinę trudno połapać się w mnogości postaci i obawiałam się, że w tej książce może panować spory chaos, ale w miarę zgłębiania się w tę opowieść poszczególni bohaterowie i ich historie nabierały większego sensu i gdy już się w nie wkręciłam, to wciągnęły mnie bez reszty i z zapartym tchem czytałam je aż do samego końca.

Dana, Victoria, Pammy i Beth są pielęgniarkami na okresie próbnym. Po dość krótkim czasie dziewczyny oprócz wspólnej pracy i miejsca zamieszkania zaczyna łączyć szczera przyjaźń. Wspólnie przeżywają wzloty i upadki, odnoszą sukcesy i pocieszają się po porażkach, ale przede wszystkim jednoczą swoje siły, gdy w szpitalu pojawia się młoda dziewczyna po nieudanej aborcji. Sytuacja ta już sama w sobie jest przerażająca, ale żadna z nowych pielęgniarek nie przewidziała, że to dopiero początek katastrofy, która całkowicie wywróci do góry nogami (pozornie) uporządkowany świat szpitala St. Angelus.

To wyjątkowa opowieść o skrajnie od siebie różnych bohaterach, o ich marzeniach, większych i mniejszych problemach, moralnych dylematach i podejmowaniu trudnych decyzji. Książka świetnie ukazuje czasy, w których pielęgniarstwo wynikało z ogromnej pasji, wymagało wielu poświęceń i wiązało się z wieloma wyrzeczeniami. Obserwowanie zatłoczonego szpitala, codziennych zmagań z personelem medycznym oraz towarzyszenie (i kibicowanie) kilku romantycznym i słodkim historiom miłosnym okazało się być aż nadto fascynujące.

Każda z bohaterek ma do opowiedzenia własną opowieść a sposób, w jaki autorka je opisała sprawia, że można odnieść wrażenie, jakby to wszystko wydarzyło się naprawdę. 'Anioły..' to niezwykła podróż w przeszłość, która dostarczy Wam wielu niesamowitych wrażeń: od smutku i skrajnej rozpaczy po ogromne szczęście i niepohamowaną radość.

Nie mogę się doczekać kolejnego tomu serii, żeby dowiedzieć się, co tym razem przytrafi się dziewczynom!

To nie będzie długa recenzja, bo boję się, że ograbię tę książkę z tego ulotnego klimatu, który tak mnie zauroczył. To takie wrażenie rodem z Sherlocka Holmesa (i nie chodzi o kryminalną zawartość, bo do niej tej książce daleko), że się jest w deszczowej Anglii. Wyobraźcie sobie taką scenę. Z dwóch stron domy, pośrodku brukowana ulica, świecąca się od deszczu. Gdzieś z boku latarnia daje żółte światło i nagle słyszycie tupot stóp. W kadr wbiegają zaaferowane dziewczęta - każda w wykrochmalonym czepku, śnieżnobiałym fartuszku, każda oddana swojej pracy. Taki obrazek towarzyszył mi przez całą lekturę tej powieści. Byłam zachwycona.

Pięć dziewcząt - każda inna, każda z odmienną historią, ale łączy je jedno - marzenie, aby zostać pielęgniarką. Ten zawód w ówczesnych czasach łączył się z ogromnym prestiżem i uznaniem z jednej strony, a z drugiej z poświęceniem. Pielęgniarki nie mogły zakładać rodzin, aby z całym poświęceniem oddawać się pracy. Dana pochodzi z farmy i ledwo uciekła od ożenku z gburowatym sąsiadem. Victoria to arystokratka, której majątek przepadł wraz ze śmiercią rodziców. Pammy pochodząca z najuboższej części Londynu nie może pozbyć się piętna biedoty. Są jeszcze dwie pannice – Celia i Beth, jednak One (zgodnie z zamierzeniem autora) nie wzbudziły mojej sympatii.

Jak się zapewne wszyscy domyślacie pomiędzy dziewczętami występuje cała gama uczuć, od miłości poczynając, poprzez sympatię, zazdrość aż po nienawiść i zwykłą ludzką podłość. Są również męscy bohaterowie - to sanitariusze i lekarze, jednak Oni stanowią tło dla naszych bohaterek.

Powiązaniom, zbiegom okoliczności i zależnościom pomiędzy bohaterami nie ma końca. A uwierzcie mi – galeria postaci jest naprawdę bogata. Wszyscy bohaterowie jakoś się ze sobą wiążą. W fabule jest mnóstwo tajemnic, których odkrycie rodzi kolejne dwie tajemnice. Oczywiście mówimy o takich życiowych tajemnicach, a nie zagadkach kryminalnych. Autorka bardzo misternie snuje intrygi i pomału wtajemnicza czytelnika we wszystkie niuanse pielęgniarskiej egzystencji. Robi to wyjątkowo subtelnie, przez co powieść jest genialnie wyważona emocjonalnie. Całą tę książkę czyta się trochę jak bajkę. Piękne, bogate słownictwo powoduje, że przyjemność czytania jest jeszcze większa.

Dziewczęta mieszkają wspólnie na stancji, mają swoją opiekunkę, która pilnuje, aby dobrze się prowadziły i chodziły wcześnie spać. Szkoła jest bardzo rygorystyczna, nauczyciele surowi, a mimo to dziewczęta znajdują czas na śmiech i zabawę. Oczywiście, że są też momenty dramatyczne, które powodują, że serce czytelnika bije szybciej. Konieczność ratowania pacjentów, przeplata się z nieszczęśliwą miłością, czy też rozterkami natury moralnej. Trudno mi oddać klimat tej powieści. To tak, jakbym wzięła do ręki „Anię z Zielonego Wzgórza” dla dorosłych i zmiksowała ją z "Tajemnicami Abigel" Magdy Szabo. Dla mnie rewelacja.

Piękna to książka ukazująca początki dzisiejszej medycyny i piękno zawodu pielęgniarki. I powiem Wam, że czytając czułam, że to nie koniec. Za długi był wstęp (nie mylić z nieciekawy) i za dokładnie przedstawione bohaterki, aby poprzestać na jednym tomie. Kiedy jednak zobaczyłam, że to nie dwa, a cztery tomy... Spora radość czytania przede mną.

Polecam na prezent gwiazdkowy. To taka powieść, którą warto czytać w naprawdę wolnych chwilach, aby delektować się tym nieuchwytnym klimatem i bogactwem słów.

Pierwszy tom bestsellerowej serii o wspaniałych, pełnych poświęcenia pielęgniarkach już w zasięgu Waszej ręki. To historia o kilku wyjątkowych kobietach, które postanowiły służyć innym. Ludziom, którym ta pomoc była niezbędna. Opowieść o dziewczętach, dla których status pielęgniarki, to prestiż, poczucie godności, czasem nawet szczyt marzeń albo przełamanie panujących ówcześnie standardów i hierarchii społecznych. Ich życie nie zawsze było łatwe. W wielu przypadkach wciąż kształtowali je inni. Wywalczone niegdyś prawo do głosu, nie zawsze miało swoje przełożenie na ich osobiste życie. Czasem trudniej było przeciwstawić się własnemu ojcu niż całemu światu.

Dana to jedna z pięciu bohaterek i uczennic przyjętych na praktykę do szpitala StAngelus w Liverpoolu. To jednocześnie Irlandką i jedynaczka, która wręcz uciekła z rodzinnego gniazda. Z jednej strony była uosobieniem wszystkich nadziei i marzeń własnej matki. Z drugiej wyrodną córką, która nie spełniła obowiązku poślubienia tego, którego wybrał jej ojciec. To chyba tez najbardziej wyraźna postać tej powieści i moja ulubiona. Wśród młodych kobiet, którym przyszło zmagać się z mocno zhierarchizowaną rzeczywistością i trzymać się bezwzględnych zasad wyznaczonych dla personelu szpitala znalazły się też Pammy. Dziewczyna, która przyszła na świat w jednej z najgorszych dzielnic miasta, co pomstuje na każdym jej kroku. Takim jak ona nie jest łatwo. Kto się jednak poddaje — nie ma nic. Kolejna postać to Victoria — arystokratka, dla której ów staż, to szansa na godne przetrwanie, po tym, jak jej rodzinny majątek przepadł zadłużony. Jest jeszcze nieco zarozumiała Beth, której dotychczasowe doświadczenie i wiedza wyniesiona z żołnierskiego środowiska daje w jej mniemaniu prawo do wywyższania się. Podobnie jak i Celia, która nie zdobywa mojej sympatii. Każda inna i na swój sposób wyjątkowa.

To oczywiście nie wszyscy bohaterowie tej książki. Cóż by to była za opowieść, gdyby wśród jej postaci nie znaleźli się też i mężczyźni. W tym młodzi, przystojni i walczący o względy pięknych pań. Bo czy może świat obyć się bez miłości, nawet tam, gdzie czai się śmierć i lęk. Gdzie do głosu dochodzi zazdrość, psoty i tęsknota.

To jeden z wątków, w którym się zakochałam. Romans ma tutaj szczególną moc. Walka o własną godność, szacunek do kobiet, subtelny flirt, podchody, wstydliwe marzenia i rumieńce na twarzy są wręcz czymś bajecznym.

Do tego powieść napisana jest pięknym i barwnym językiem. Niezwykle obrazowym, który sprawia, że podróż w czasie jest naprawdę możliwa. Z czasem nawet przestała mi przeszkadzać nieco zbyt statyczna fabuła, która rozwija się bardzo powoli. Nie sprzyja to budowaniu czytelniczego napięcia, ale w obliczu jej klimatu może być wybaczona. To subtelna, urokliwa, cicha i stonowana opowieść o tytułowych „Aniołach”. Być może zmieni się to w kontekście całej sagi, którą przeczytam z wielką przyjemnością.

Na szacunek zasługuje też sam pomysł na książkę. Połączenie historii szpitala, rozwoju medycyny i sztuki pielęgniarskiej z połowy XX wieku z wieloma społecznymi i osobistymi watkami jej bohaterów to kompozycja zgoła godna uwagi. To właśnie mnie w niej najbardziej zaintrygowało. Ogólna wymowa książki wzmocniona jest piękną szatą graficzną i jak już wcześniej wspomniałam – wyjątkowo barwnym językiem. Imponująca jest jej też galeria postaci, o czym mam nadzieję, przekonacie się sami. W pełni realistycznych, wyraźnych i zgoła odmiennych, co również ubarwia powieść. Z powieści wyłania się też delikatnie obraz ówczesnej Anglii i jej podziałów społecznych.