Pierwsza pomoc w nauce macierzyństwa Sprawdzone rady położnej rodzinnej, wydanie 3

Macierzyństwa naprawdę można się nauczyć!

Szukającym pewnych i sprawdzonych rad mamom (a także ojcom!), zarówno tym debiutującym w roli rodziców, jak i tym, którzy chcieliby uniknąć błędów w opiece nad swym kolejnym dzieckiem, z pomocą przychodzi ceniona położna rodzinna, która od ponad 30 lat towarzyszy tysiącom rodzin w najpiękniejszych, ale i jednych z najtrudniejszych, momentów ich życia.

Bazując na aktualnej wiedzy medycznej i pedagogicznej, a przede wszystkim na swym długoletnim doświadczeniu pomaga kobietom w dobrym przygotowaniu się do porodu, połogu, karmienia piersią i opieki nad noworodkiem. Czuwając nad zdrowiem swoich pacjentek, daje im coś więcej niż tylko opiekę medyczną - daje im niezachwiane poczucie, że dla swoich dzieci są najlepszymi mamami na świecie. Warto zaufać jej doświadczeniu i skorzystać z jej sprawdzonych wskazówek m.in.:

- jak przygotować dobry plan porodu,

- co spakować do szpitalnej torby,

- gdzie szukać pomocy w walce z bólem porodowym,

- kiedy konieczne jest cesarskie cięcie,

- co zrobić, by poradzić sobie z trudnościami w połogu,

- jak odnieść sukces w karmieniu piersią, nawet wtedy, gdy nie jest łatwo,

- jak skompletować wyprawkę, by nie zrujnować rodzinnego budżetu,

- co zrobić, gdy dziecko płacze,

- jak bezpiecznie szczepić maluchy.

Książka Lucyny Mirzyńskiej to także inspirująca pomoc dla wszystkich położnych, które chcą skorzystać z 30 lat doświadczeń autorki w pracy z rodzinami.

Lucyna Mirzyńska - absolwentka Collegium Medicum UJ oraz pedagogiki rodziny. Dzięki głosom swych pacjentek zajęła w 2016 r. III miejsce w ogólnopolskim rankingu „Położna na medal”. Laureatka wyróżnienia „Najlepsza położna Małopolski” oraz konkursu „Anioły - rodzić po Ludzku 2020”. Mimo nagród za swój największy sukces zawodowy uznaje uśmiechy, które wywołuje na twarzach pacjentów. Od ponad 30 lat żona wyrozumiałego męża, który wie, że pacjentki niemal zawsze mają pierwszeństwo. Dumna mama Ani i Marcina, którzy nie obrażają się, jak o swoich podopiecznych mówi: „moje dzieci”.