Piętnaście podróży z Warszawy do Londynu

Wspomnienia stanowią ważny element historii. Dzięki nim suche fakty i daty zmieniają się we wzruszające historie, a czytelnik może przeżywać emocje świadków ważnych wydarzeń. Do takiej podróży w czasie zaprasza nas Bogumił Żórawski w swojej książce. Przenosi nas ona w pierwszą połowę XX wieku: czas rodzinnych autorytetów, pieśni patriotycznych, powstańczej Warszawy i tragedii jej mieszkańców. Autor, a jednocześnie bohater opisywanych wydarzeń, wraca we wspomnieniach do młodości i pozwala czytelnikowi zanurzyć się w opowieści o II wojnie światowej. Historii strasznej i okrutnej, ale prawdziwej.

Wiktor Sadowski, urodzony w 1952 w Prudnie (ZSRR), w roku 1957 wraz z rodzicami, bratem i z rodziną babci wyjechał do Polski. Jako repatrianci zostali osiedleni na terenie dawnych Prus Wschodnich w Ostrowinie w powiecie ostródzkim. W książce swej autor pisze o życiu własnym, rodziców, krewnych i babci przed wyjazdem do Polski z Prudna – miejscowości znajdującej się obecnie na terenie Białorusi. Szczegółowo opowiada po przyjeździe do Polski o życiu swoim i swoich bliskich – żonie, synach, bliższych i dalszych krewnych, nauce, studiach, a także o pracy w rolnictwie. Wiele miejsca poświęca też osobistej działalności na rzecz lokalnej społeczności. Wspomnienia te opublikował w przekonaniu, iż mogą one stać się ciekawą i ważną lekturą dla Czytelników zain...

Autor wspomnień, jako nastoletni chłopak, mieszkając przy słynnym warszawskim bazarze Kercelego, poznał środowisko tamtejszych handlarzy, cwaniaków, ale też ludzi ciężkiej pracy. Tak jak całe społeczeństwo, w 1939 roku stanęli oni w obliczu wojny. Specyfika środowiska, przejawiająca się pewną brawurą, ale też jasnymi zasadami przyjaźni i współdziałania, w czasie wojny nie zniknęła, zmieniły się tylko warunki – już nie bazar, ale granica getta stała się najważniejszym terenem działania. Sam Bernard Konrad Świerczyński ocalił życie co najmniej kilkunastu osobom. W 1972 roku został uhonorowany medalem Sprawiedliwego Wśród Narodów Świata.

Wyjątkowe, spisane przez Marię Stauber piękne i literackie wspomnienia o młodzieńczej przyjaźni jej matki Lusi Stauber z Zuzanną Ginczanką – poetką, satyryczką z kręgu Skamandra i „Szpilek”, o której mówili, że jest lepsza od Tuwima. Przyjaźniła się z największymi poetami dwudziestolecia. Zginęła z rąk gestapo w wieku 27 lat w 1944 w Krakowie, gdzie schroniła się po donosie sąsiadów, przez który musiała uciekać ze Lwowa. Była kobietą wyzwoloną, łamiącą stereotypy, zbuntowaną, która – jak pisze Izolda Kiec – nie potrzebowała męskiej rekomendacji, by zaistnieć w świecie kultury. W 1936 roku opublikowała swój jedyny tomik poezji O centaurach. Jej niezwykłymi wierszami i egzotyczną urodą zachwycała się międzywojenna Warszawa. Ponad sied...

Listy z epoki absurdu to korespondencja przyjaciół opisująca rzeczywistość lat osiemdziesiątych w Polsce, stan wojenny oraz egzystencję solidarnościowych emigrantów we Francji. To nie jest historyczny spis faktów, ale autentyczny zapis naszych emocji, reakcji i uczuć związanych z codziennymi zdarzeniami tamtych czasów. To również spotkanie po latach bliskich sobie ludzi, którzy szukali sposobu na lepsze życie, lepszy świat w realiach epoki peerelowskiej, po mistrzowsku uchwyconych przez Stanisława Bareję, stąd podtytuł Miś II. W istocie – bywało i śmiesznie, i strasznie, ale tak było.

Losy zwykłego człowieka w niezwykłych czasach Wojna, komunistyczny reżim, PRL… We wspomnieniach Aleksandra Ławskiego historia przestaje być zbiorem suchych faktów i ożywa, stając się rzeczywistością i codziennością bohatera. Wojna przerywa jego dzieciństwo, w zamian dając moc doświadczeń, które kształtują jego charakter. Po zmianie systemu młody człowiek dostaje się w tryby machiny, która decyduje o tym, czego ma się uczyć, gdzie pracować, z kim rozmawiać, a co ukrywać. Razem z twórcą tych wspomnień oglądamy jego życie: studia, pierwszą pracę, wyprawy zagraniczne, i poznajemy krąg postaci, czasem komicznych, a czasem tragicznych, których losy wplecione zostały w jego życie. „Ojciec się wystraszył, że może to Niemcy, jednak to nie byli Niemcy...

Moshe Oster urodził się 31 stycznia 1927 roku w Rzeszowie. Podczas okupacji przeżył gehennę getta, obozów pracy i obozów śmierci. Autor powraca do tamtych czasów. Na powrót staje się małym żydowskim chłopcem, który jest bezsilny wobec brutalności, zła, nienawiści i obojętności. Który nie rozumie wrogiego mu świata. To trudna i wzruszająca opowieść o jednym tylko życiu.

Ilona Dworak-Cousin urodziła się 3 maja 1949 roku we Wrocławiu w zasymilowanej, inteligenckiej rodzinie żydowskiej. Na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych była studentką Uniwersytetu Bolońskiego we Włoszech, gdzie uzyskała stopień doktora farmacji. W latach dziewięćdziesiątych odbyła studia podyplomowe w ośrodku edukacyjnym Alma w Tel Awiwie (Literatura) oraz w Instytucie Yad Vashem w Jerozolimie (Historia Zagłady Żydów). Równolegle z pracą zawodową autorka udziela się jako aktywistka społeczna oraz pisarka. Pisze po polsku i po hebrajsku. Współpracowała z gazetą „Nowiny-Kurier”. W 1995 roku opublikowała tomik poezji w języku hebrajskim zatytułowany Galej chajej (Fale mojego życia). W 2000 roku w Tel Awiwie został wydany tom prozy heb...

These fifteen journeys--fourteen of them within Poland--take six years, 1940-1946. The distances vary. Sometimes they are minimal, as short as a two-stop bus ride in a city, or a twenty-minute walk, and sometimes they are longer--much longer. The traveler is a young girl, who we meet at age seven. Along the way, she loses her home, her family, her name, her hair, and finally, her fear. Two things help her on her journeys during these difficult years: some lessons from her parents and a large share of luck, which never deserts her.