Źródła monastyczne. tom 99. Pisma ascetyczne

Przeor z Fonte Avellana jest autorem 180 listów, wiele z nich to obszerne traktaty teologiczne, moralizatorskie. Mimo ogromnego wpływu, jaki eremita wywarł na sobie współczesnych oraz potomnych (Dantego, Petrarkę i Boccaccia), pozostaje on wciąż najmniej znanym Doktorem Kościoła. Wybitny znawca myśli Damianiego Christian Lohmer uznał wręcz, że znają go jedynie „wtajemniczeni”. Idee głoszone przez Piotra Damianiego nie zawsze były rozumiane (albo też przyjmowane) nawet przez ludzi Kościoła. Dopiero w roku 1828 Leon XII oficjalnie ogłosił Avellanitę Doktorem Kościoła. Razem z wieloma nurtami metodologicznymi przeminęły w historiografii europejskiej, także czasy opisywania i interpretowania dziejów z perspektywy wielkich, wybitnych jednostek, które odciskały...

Magdalenę przygotowywały do jej misji wielkie zdolności umysłu, logicznego już z natury, a kształtowanego w młodości przez lekturę ówczesnych autorów jezuickich. Nadto miała w sobie wielką gorliwość i konsekwencję w dążeniu do raz obranego celu; przez dłuższy czas trudno jej było w ogóle zrozumieć brak równie wielkiego zapału u różnych innych osób, co spowodowało niejeden konflikt. Jej wstępna decyzja, dokonana jeszcze w dzieciństwie, a wyrażona słowami „Poślubiłam się Panu Zbawicielowi mojemu”, ukształtowała wszystkie decyzje następne. Na tej podstawie budowało się jej życie modlitwy, czerpiące swoje treści przede wszystkim z lektury, szeroko pojętej: to jest zarówno z tekstów liturgicznych, jak i z czytania duchownego. Ten zapał do czyt...

Magdalena Mortęska urodziła się w roku 1554 jako córka senatora stanów pruskich Melchiora Mortęskiego i Elżbiety Kostczanki. Już jako dziecko postanowiła poświęcić się Bogu. W tym stuleciu klasztory były w takim upadku i pogardzie, że kiedy oznajmiła swój zamiar, jeden z dworzan jej ojca wykrzyknął oburzony: „Prędzej niech ja złą śmiercią zginę, niż byś wasza miłość, tak zacnego będąc rodu, zakonnicą być miała!” (…) Z domowej jeszcze pobożności ksieni Magdalena wyniosła kult Męki Pańskiej, o której w klasztorze napisała rozmyślania i której tematyka często wracała w jej rozmowach i konferencjach. W tej tajemnicy stale przebywała myślą modlitewną, ona też była dla niej motywacją do ubóstwa, do unikania ludzkiej chwały, itd. Ta mot...

Żywot św. Geralda po raz pierwszy w polskim przekładzie. Przede wszystkim jest on związany z miejscem, które wywarło wpływ na pierwsze wieki nowego tysiąclecia – klasztorem, a potem kongregacją w Cluny. Nazwa ta z czasem stała się też określeniem zespołu pewnych idei. Klasztor ufundowany w 909/910 roku przez Wilhelma Pobożnego był wytworem mentalności X wieku i walki o niezależność ruchu monastycznego – szybko stał się symbolem walki kleru o niezależność względem władzy świeckiej i biskupiej. Gerald, syn hrabiego Limoges, Poitiers i Bourges, urodzony w Aurillac, należał do wybitnego rodu arystokratycznego południowej Francji. Hagiograf nie wspomina o dacie jego narodzin, informując tylko o miejscu narodzin. Zdania badaczy na temat prawdziwości geneal...

Zebrane przez Piotra Czcigodnego i odpowiednio zredagowane w De miraculis opowieści dotyczą dwóch generalnych kwestii: Eucharystii – co stanowi swego rodzaju podsumowanie i zamknięcie kontrowersji eucharystycznych wybuchających parokrotnie w XI stuleciu, a dotyczących realnej obecności Chrystusa w hostii, oraz wizji osób zmarłych, zaświatów i nieziemskich istot – co z pewnością związane jest z promowanym przez Cluny już od ponad stulecia przekonaniem o mocy modlitwy wstawienniczej za zmarłych w ogóle, a zwłaszcza tej w wykonaniu kluniackich mnichów. Jedynie dwie z podanych przez Piotra Czcigodnego opowieści odbiegają od powyższego schematu, obie znajdują się pod koniec księgi II dzieła i sprawiają wrażanie umieszczonych tam poza przyświecającą dziełu sys...

„Cezary z Arles urodził się w 470 r. w Cabillonensis (obecnie Chalon-sur-Saône) prawdopodobnie w rodzinie o rzymskim rodowodzie i już chrześcijańskiej. Młodość spędził w klasztorze na jednej z wysp Leryńskich, następnie, z powodu słabego zdrowia, udał się do Arles, gdzie otrzymał święcenia kapłańskie. Tamtejszy biskup, Eoniusz, widząc jego zapał duszpasterski i wykształcenie, wyznaczył go na swojego następcę. Na tym stanowisku pozostał czterdzieści lat, od 503 r. do swojej śmierci około 543 r. Założył też klasztor pod wezwaniem św. Jana. Osobiście starał się w Rawennie u króla Teodoryka o wykupienie wziętych do niewoli mieszkańców Orange. Po rozmowie z Cezarym papież Symmach ustanowił Arles metropolią kościelną, a w roku 514 podniósł spra...

„Pustka wielkich cisz to opowieść o pierwszym w historii samotnym przejściu Łuku Karpat. O wędrówce, która okazała się najtrudniejszą i najpiękniejszą drogą, jaką kiedykolwiek przeszedłem. O walce z górami i samym sobą, własnymi słabościami i lękami. Oraz o marzeniu, które stało się obsesją, a spełnione przewróciło do góry nogami moje życie. Opowieść osobista, miejscami bolesna, bez koloryzowania i ukrywania tego, co bolesne, po prostu szczera. Spisywana na gorąco już w czasie drogi przez Karpaty, w notatniku niesionym w plecaku. Często w strugach padającego deszczu, w ciasnym namiocie, przy mdłym świetle latarki lub świeczki. To opowieść o wizji, zrealizowanej za sprawą uporu i determinacji” – Łukasz Supergan.

Historie ukazujące namacalne dowody nieustannej obecności Boga w świecie. Codzienne zdarzenia są jak alfabet. Ludzie wierzący starają się składać pojedyncze litery zwykłych spraw, by odczytać Bożą wolę. Niekiedy jednak Bóg mówi wyraźniej i głośniej przez niezwykłe zdarzenia, cuda i szczególne łaski. W biografiach świętych dość często można natknąć się na opisy nadzwyczajnych zjawisk i zdumiewających znaków Bożej obecności w ich życiu. Stygmaty, unoszenie się w powietrzu podczas modlitwy, przebywanie w dwóch miejscach jednocześnie, wizje, dar uzdrawiania - to tylko niektóre z bogatej listy cudów znanych z historii Kościoła, a także z czasów współczesnych. Na początku wymienione zjawiska często wzbudzają zrozumiały sceptycyzm lub lęk. Je...

Prezentowany trzeci tom pism Pawła Giustinianiego zawiera jedno z jego największych dzieł, jakim jest Memoriał do Leona X. Uzupełniamy je wydaniem kilku drobniejszych traktatów i otrzymujemy w ten sposób zbiór zawierający opuscula Pawła Giustinianiego, które teraz zyskują nową siłę oddziaływania w wygodnej i przystępnej postaci. Memoriał do Leona X Giustinianiego i Quiriniego, przedłożony papieżowi w maju 1513 r., przechodził od ogólnych rozważań do faktów, od twierdzeń teologicznych i eklezjologicznych do konkretnych rozwiązań w Kościele, tak na szczytach, jak i u podstaw. W dziele widoczne jest oczekiwanie na nową epokę apostolską, w której Kościół powróciłby do swojej jedności, ewangelicznego ubóstwa i pierwotnej misji ewangelicznej. Autorzy, nie...

Książka jest zapisem katechez i konferencji, w których kard. Tagle mówi o przeżywaniu prawdziwej komunii z Bogiem jako bliskiej i głębokiej więzi, która przynagla nas do opowiedzenia innym o Jezusie. Według niego jedyną niezbędną misją Kościoła jest opowiadanie innym słowem, czynami i życiem o Chrystusie. „Jest nadzieja – pisze Autor – że kiedy ludzie zobaczą, jak z miłością nosimy krzyże innych, oni również rozpoznają oblicze niewinności i dostrzegą Syna Bożego w nas”. Kardynał Tagle to wybitna postać współczesnego Kościoła. Arcybiskup Manili jest charyzmatycznym rekolekcjonistą, którego chętnie zapraszają wspólnoty i diecezje na całym świecie. Wielokrotnie gościł w Polsce, m.in. na zaproszenie abpa Grzegorza Rysia.

W przestrzeni publicznej coraz wyraźniej słychać głosy diagnozujące pęknięcie Polski na dwie części: odłam liberalny i konserwatywny. Wygląda na to, że nadal aktualne pozostaje pytanie zadane w wierszu przez Juliusza Słowackiego: Szli krzycząc „Polska! Polska” (…) Wtem Bóg z mojżeszowego pokazał się krzaka Spojrzał na te krzyczące i zapytał: „Jaka?”. (J. Słowacki, Szli krzycząc: „Polska! Polska!”, (w:) Przypowieści i epigramaty, XXXV, w. 1-6) Powyższa indagacja poety stała się jednym z ważniejszych przyczynków do podjęcia badań opisanych w pracy. Autorka wyszła z założenia, że odpowiedzi na pytanie Słowackiego warto poszukiwać także w dyskursie prasy katolickiej, a więc w środkach przekazu kształtujących światopogląd pokaźnej cz�...

Przez wielu uznana za najlepszą książkę o Tolkienie, ta nagrodzona biografia skupia się na wojennych doświadczeniach J.R.R. Tolkiena oraz ich wpływie na jego życie i powstanie Hobbita oraz Władcy Pierścieni. Książka Tolkien i pierwsza wojna światowa szczegółowo opowiada o tym, jak Tolkien w czasach swej młodości zaczął tworzyć Śródziemie, kiedy to otaczający go świat zmierzał ku katastrofie. Biografia ta ukazuje grozę i heroizm, jakich był świadkiem jako oficer sygnałowy podczas bitwy nad Sommą, oraz przedstawia krąg przyjaciół, którzy pobudzili jego mitologię do życia. Pokazuje, w jaki sposób po śmierci dwóch z tych najbliższych mu ludzi Tolkien realizował ich wspólne marzenie, tworząc epopeję dobra i zła. John Garth dowodzi, że kluczem do...