Polski husarz. 1576-1775

Niewielu ludzi ma świadomość, że swego czasu państwo polskie należało do największych mocarstw Europy. Jednym z głównych narzędzi jego sukcesu była armia, która, mimo że niewielka, to w XVI i XVII wieku miała sporo dokonań, w tym wielkie sukcesy. Richard Brzezinski przyczynia się do podniesienia tej świadomości przedstawiając portret wojsk Rzeczypospolitej Obojga Narodów z lat 1569-1696, opisując szczegółowo ich historię, organizację, broń, uzbrojenie ochronne, insygnia i ubiór, czemu towarzyszą liczne ilustracje i osiem pełnostronicowych plansz wykonanych przez Angusa McBride'a.

Zmilitaryzowany zakon krzyżacki był jedną z najsławniejszych kongregacji braci-rycerzy, dorównując nawet szpitalnikom i templariuszom. Z początku zadanie rycerzy skupiało się na utrzymaniu państw łacinników na Bliskim Wschodzie, lecz utrata posiadłości ziemskich w tym rejonie w XIII wieku skłoniła zakon do wzięcia udziału w krucjatach nad Morzem Bałtyckim, wymierzonych w pogańskich Prusów, prawosławnych Rusinów oraz swego katolickiego sąsiada, Królestwo Polskie. Niniejsza praca omawia tę ciekawą grupę zmilitaryzowanych zakonników, przybliżając przy pomocy szczegółowych ilustracji oraz licznych fotografii wygląd, wierzenia oraz doświadczenia wojenne krzyżaków.

Siedemnastowieczna Rzeczpospolita Obojga Narodów była prawie tak różnorodna, jak dzisiejsze Stany Zjednoczone Ameryki. Obok Słowian na jej terytorium żyli Litwini i inni Bałtowie, Niemcy, Tatarzy, kupcy ormiańscy, żydowscy handlarze, a nawet dość pokaźna populacja Szkotów. Ta różnorodność kultur miała znaczący wpływ na armię Rzeczypospolitej. Obok przeważnie polskich i litewskich husarzy służyli w niej liczni cudzoziemcy zarówno z kraju, jak i zagranicy: Tatarzy i Kozacy, Wołosi, Siedmiogrodzianie, Mołdawianie, Węgrzy, Serbowie i Albańczycy, a z Zachodu Francuzi, Włosi, Holendrzy, Walonowie, Szwedzi i Szkoci. Kontynuacja pozycji Men-at-Arms 184 autorstwa Richarda Brzezinskiego uzupełnia jego fascynujący przegląd armii Rzeczypospolitej z lat 1569-1696.

Tragiczna epopeja narodu polskiego i litewskiego rozpoczęła się wraz z przegranymi wojnami z końca XVIII wieku. W czasie panowania królów z dynastii saskiej, Rosja i Prusy ciągle mieszkały się w sprawy wewnętrzne Rzeczpospolitej. W 1768 roku wybuchła w niej wojna domowa między prorosyjskim królem a szlachecką konfederacją barską, której członkowie walczyli z równouprawnieniem innowierców i wpływami Rosji. Ich porażka doprowadziła do I rozbioru w 1772 roku. Po tym wydarzeniu podjęto próby reform wojskowych, ale niedostatecznie wzmocniona armia nie była w stanie stawić czoła kolejnej rosyjskiej inwazji z 1792 roku. Po kolejnym rozbiorze, polski i amerykański bohater narodowy próbował walki z Prusami i Rosją, wzniecając insurekcję ogólnonarodową w kwietniu...

Chazarowie byli jednym z ważniejszych ludów tureckich w dziejach Europy, które zdominowały rozległe południowo-wschodnie obszary Europy i zachodnie krańce stepów Azji Środkowej między IV a XI wiekiem. Wyjątkowość Chazarów polegała na tym, że ich elity arystokratyczne i wojskowe przeszły na judaizm, tworząc największe pod względem terytorialnym państwo rządzone przez żydów w dziejach. Byli ważnym sojusznikiem Cesarstwa Bizantyjskiego, blokując na kilka stuleci ekspansję islamu na północ od Kaukazu. Dodatkowo osiągnęli też niebywały kunszt w metalurgii, a ich elity wojskowe nosiły płytowe formy uzbrojenia ochronnego, które w Europie Zachodniej zaczęły się pojawiać dopiero w XIV wieku. Kaganat Chazarski położył fundamenty, na których później wyro...

Dzieje wojny Dwóch Róż – krwawego i przeciągającego się konfliktu dynastycznego między rodami Yorków i Lancastrów – są owiane mnóstwem mitów i zmyśleń. Fascynująca publikacja autorstwa Terence’a Wise’a ujawnia całą prawdę o tym, jak wyglądała ich prawdziwa historia, a także analizuje skład armii, stroje uczestników wojny oraz herby i godła używane podczas niej. Jego opis, którego lektura jest przyjemnością, zapewnia wyczerpujące informacje o tym, kto walczył z kim, kiedy, gdzie, dlaczego i za co, obejmując okres od początków wojny po tak sławne bitwy jak Tewkesbury czy Bosworth. Załączone zdjęcia, ilustracje oraz barwne plansze wykonane przez Gerry’ego Embletona w jasny sposób szczegółowo przedstawiają broń, uzbrojenie ochronne oraz sztan...

Wojny z Zakonem Krzyżackim odegrały istotną rolę w dziejach Polski Piastowskiej i Jagiellońskiej od XIV aż do początków XVI stulecia. Rezultatami tych wojen stały się nie tylko traktaty pokojowe, lecz także doświadczenia polityczno-militarne oraz poniesione straty materialne. Poznanie poważnego wysiłku zbrojnego, finansowego i dyplomatycznego, jaki musiał być poniesiony dla złamania przewagi niemieckich rycerzy zakonnych i zapewnienia Polsce i Litwie należnego im miejsca nad dolną Wisłą i Niemnem, pozwala lepiej zrozumieć istotę konfliktu Polski, a od roku 1409 także Litwy z Zakonem Krzyżackim w Prusach i po części w Inflantach.Badania polskie nad tymi problemami mają dosyć dawną metrykę, sięgającą początków XX stulecia. Powstały wówczas poważne stud...

Przewaga wojskowa Anglików w Europie Zachodniej, która trwała od połowy XIV do początków XV wieku opierała się na taktyce defensywnej z wykorzystaniem łuku długiego. Broń ta, wyróżniająca się ze względu na jej użycie tylko przez Anglików, była zapewne jedną z bardziej skutecznych indywidualnych broni miotających późnego średniowiecza: strzały posiadały takie same zdolności penetracji, co współczesne naboje, a jej szybkostrzelność przewyższała jakiekolwiek używane przez Anglików formy broni palnej do czasu wprowadzenia do służby karabinu Lee Enfield na początku XX wieku.

Bułgarzy byli ludem pochodzenia tureckiego, który założył organizm państwowy na północ od Morza Kaspijskiego. Pod koniec VI i na początku VII wieku ich państwo uległo podziałowi pod naporem Kaganatu Chazarskiego, przy czym jedna grupa powędrowała na południe osiedlając się na terenach dzisiejszej Bułgarii, podczas gdy reszta w ruszyła w kierunku północnym, docierając w VII i VIII wieku w dorzecze Wołgi. W tym miejscu pozostawali pod zwierzchnictwem Chazarów do czasu ich podboju przez Ruś Kijowską w 965 roku. W latach 20. XIII wieku udało im się odeprzeć atak mongolskich tumenów Dżyngis-chana, którzy w odwecie zniszczyli ich miasta. Do połowy XIV wieku udało im się odbudować część swojej gospodarki, lecz znaleźli się w ogniu walk między Złotą Ord�...

3 września 1864 generał-major Unii, William Tecumseh Sherman, telegrafował do Departamentu Wojny w Waszyngtonie: "Atlanta jest nasza, ostatecznie zdobyta". Zdobycie klejnotu Południa dzień wcześniej zakończyło zaciętą, czteromiesięczną kampanię na zachodnim teatrze wojny secesyjnej i spowodowało wybuch radości na całej Północy. Co ważniejsze, zapewniło ono prezydentowi Abrahamowi Lincolnowi reelekcję dwa miesiące później. W poniższej pracy James Donnell przedstawia cała kampanię Atlanty, od pierwszych starć Shermana z Armią Tennessee Josepha E. Johnstona do końca konfederackiego oporu pod dowództwem generała Johna Bella Hooda. Doskonale uzupełniona przez specjalnie przygotowane grafiki i szczegółowe mapy, książka ta poprowadzi czytelnika od granicy Geo...

Album Jana Czopa ,,Barwa armii Królestwa Polskiego 1815-1830 oraz w wojnie polsko-rosyjskiej 1831" (526 sylwetek żołnierzy) jest ostatnim z cyklu trzech albumów przedstawiających żołnierza polskiego w okresie stu trzydziestu lat, od początków kształtowania się jego munduru w XVIII wieku po wojnę polsko-rosyjską w 1831 roku, która zamknęła pewien okres wojskowości polskiej. W kraju i barwie mundurów z lat 1815-1830 występuje interesujące przenikanie się elementów tradycji staropolskiej i napoleońskiej oraz wpływów rosyjskich. W załącznikach do albumu umieszczono kopie rozporządzeń władz polskich w sprawie organizacji oddziałów nowych formacji uczestniczących w wojnie polsko-rosyjskiej 1831 roku

Album Jana Czopa ,,Barwa Legionów Polskich 1797-1807 oraz Księstwa Warszawskiego 1807-1814" (574 sylwetek żołnierzy) jest drugą częścią z cyklu trzech albumów przedstawiających żołnierza polskiego w okresie stu trzydziestu lat, od początków kształtowania się jego munduru w XVIII wieku po wojnę polsko-rosyjską w 1831 roku, która zamknęła pewien okres wojskowości polskiej. Przepych i fantazja epoki napoleońskiej znalazły wyraz również w mundurach żołnierzy Księstwa Warszawskiego. Mundury te, mimo wpływów francuskich (m.in. dystynkcje oficerów i podoficerów przyjęto wg wzorów francuskich), zachowały polski charakter ukształtowany w ostatnich latach Rzeczypospolitej; czapki z kwadratowym denkiem, kurtki z wyłogami czy rajtuzy z lampasami. W załącznikach...

Lew Północy, król Gustaw Adolf ze Szwecji, był jednym z głównych graczy w wojnie trzydziestoletniej 1618-1648. W 1630 roku Gustaw – ostatni obrońca protestantów – zmiażdżył katolików pod Breitenfeld w zwycięstwie powszechnie uważanym za spełnienie proroctwa przepowiadającego pokonanie orła (godło cesarza niemieckiego) przez złotego lwa. Choć poległ w bitwie pod Ltzen zaledwie dwa lata później, zyskał sławę dzięki wprowadzonym przez siebie technicznym i taktycznym innowacjom. Obecna książka, pierwsza z dwóch części, bada sprzęt, mundury i organizację piechoty, która tworzyła armię Gustawa.

Sława Gustawa Adolfa w dużej mierze oparta jest na jego kawalerii. O nim samym mówi się, że przełamał stagnację w europejskiej sztuce wojennej w zakresie użycia jazdy, przywracając jej mobilność i wigor. Jednak tak jak w przypadku dużej części mitologii Gustawa, prawda może być zupełnie inna. Richard Brzezinski poszukuje faktów ukrytych za mitami, próbując ustalić rzeczywistą historię kawalerii króla. Jej organizacja, broń, uzbrojenie ochronne, taktyka i umundurowanie stanowią przedmiot zawartej w tekście analizy, którą uzupełniają liczne ilustracje, w tym osiem doskonałych, pełnostronicowych, kolorowych plansz autorstwa Richarda Hooka.

Siedemnastowieczna Rzeczpospolita Obojga Narodów była prawie tak różnorodna, jak dzisiejsze Stany Zjednoczone Ameryki. Obok Słowian na jej terytorium żyli Litwini i inni Bałtowie, Niemcy, Tatarzy, kupcy ormiańscy, żydowscy handlarze, a nawet dość pokaźna populacja Szkotów. Ta różnorodność kultur miała znaczący wpływ na armię Rzeczypospolitej. Obok przeważnie polskich i litewskich husarzy służyli w niej liczni cudzoziemcy zarówno z kraju, jak i zagranicy: Tatarzy i Kozacy, Wołosi, Siedmiogrodzianie, Mołdawianie, Węgrzy, Serbowie i Albańczycy, a z Zachodu Francuzi, Włosi, Holendrzy, Walonowie, Szwedzi i Szkoci. Kontynuacja pozycji Men-at-Arms 184 autorstwa Richarda Brzezinskiego uzupełnia jego fascynujący przegląd armii Rzeczypospolitej z lat 1569-1696.

Niewielu ludzi ma świadomość, że swego czasu państwo polskie należało do największych mocarstw Europy. Jednym z głównych narzędzi jego sukcesu była armia, która, mimo że niewielka, to w XVI i XVII wieku miała sporo dokonań, w tym wielkie sukcesy. Richard Brzezinski przyczynia się do podniesienia tej świadomości przedstawiając portret wojsk Rzeczypospolitej Obojga Narodów z lat 1569-1696, opisując szczegółowo ich historię, organizację, broń, uzbrojenie ochronne, insygnia i ubiór, czemu towarzyszą liczne ilustracje i osiem pełnostronicowych plansz wykonanych przez Angusa McBride'a.