Różaniec ze św. Teresą od Dzieciątka Jezus

„Odmawiajcie codziennie różaniec”. Te słowa Najświętsza Panna powiedziała do trojga dzieci z Fatimy. Gdy Maryja objawiła się im po raz pierwszy, z Jej prawego ramienia zwisał sznur perłowych paciorków zakończony krzyżykiem.W każdym z sześciu objawień Matka Boża wspominała o różańcu i zachęcała do jego odmawiania. Podczas szóstego i ostatniego objawienia ujawniła swe imię. Oznajmiła:„Jestem Matką Bożą Różańcową” Rolą matki jest uczyć swoje dzieci. Również Maryja, nawołując do odmawiania tej modlitwy, uczy nas rozważać, medytować niejako Jej sercem tajemnice z życia Jej samej, jak również Jej Syna, Jezusa Chrystusa. Niechaj te rozważania, oparte na tekstach z dzieł mistyka Karmelu św. Jana od Krzyża, sprawią, że będziemy mogli powt...

Święty Józef całe swoje życie poświęcił Jezusowi i Maryi, Jego Matce. Był Im całkowicie oddany, podejmując każdego dnia zarówno codzienne obowiązki, jak i niespodziewane wyzwania, by zażegnać rozmaite niebezpieczeństwa grożące Świętej Rodzinie. Módlmy się wraz z nim, bo ma udział w każdej z tajemnic Ich życia. Niech ta prosta modlitwa, która uczy trwania w ciszy i nasłuchiwania głosu Boga, pobudzi nas również do ufności we wstawiennictwo świętego Józefa.

Wszystko się zaczyna z miłosierdzia Twego i na miłosierdziu Twoim się kończyWszelka łaska wypływa z miłosierdzia i ostatnia godzina pełna jest miłosierdzia dla nas. Niech nikt nie wątpi o dobroci Bożej; choćby grzechy jego były jak noc czarna, miłosierdzie Boże mocniejsze jest niż nędza nasza. Jednego trzeba, aby grzesznik uchylił choć trochę drzwi serca swego na promień łaski miłosierdzia Bożego, a resztę już Bóg dopełni.Rozważania różańcowe przygotowane na podstawie fragmentów Dzienniczka świętej Siostry Faustyny. Ułożone w cyklu tygodniowym, koncentrują się na głównych wartościach życia chrześcijańskiego: wierze, nadziei, miłości, miłosierdziu i pokoju. Niezwykle słowa Apostołki Bożego Miłosierdzia stanowią doskonałą pomoc w codzie...

Różaniec jest wielką koroną, a każda Tajemnica małym wiankiem kwiatów albo małą koroną z niebiańskich róż, które nakłada się na głowę Jezusa i Maryi. Ludwik Maria Grignion de Montfort kochał Maryję jak mało kto. Jest on uznawany za szczególnego apostoła i orędownika modlitwy różańcowej. Z jego Traktatu o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny wyrosła pobożność maryjna Jana Pawła II i o. Maksymiliana Kolbego. Ten wyjątkowy święty poświęcił całe swoje życie, aby Matka Boża była znana i czczona przez wszystkich wiernych Kościoła. Zachęcał ich, aby ofiarowywali się Jezusowi przez ręce Maryi. Z tej rady po dziś dzień korzysta wielu ludzi. Wraz ze św. Ludwikiem poznaj niezwykły sekret różańca świętego!

Miłość Boga, świętość człowieka, pragnienie Boga, cierpienie, codzienność – to tematy rozważań różańcowych na poszczególne tygodnie. Wszystkie fragmenty pochodzą z pism ojca Pio. Warto wnikać w tajemnice Boże w towarzystwie tego wielkiego świętego.

Święta Teresa od Trójcy Świętej często wychwalała wszechmoc i potęgę Boga, która w pełni objawiła się i zajaśniała w Maryi. Matka Boża była niesamowicie pokorna, więc swoją wolę oddała Bogu, będąc Mu całkowicie posłuszną, powtarzając fiat każdego dnia i w każdych okolicznościach, choć nie zawsze je zrozumiała.

”Wielkie i nadzwyczajne łaski Pan przyrzekł udzielić ludziom przez pośrednictwo św. Józefa, byleby tylko ludzie chcieli z tego skorzystać” – Maria z Ágredy, Mistyczne Miasto Boże. Każdy z nas nieraz wzywał wstawiennictwa św. Józefa i doświadczał jego opieki, dlatego z pewnością chętnie sięgnie do tego modlitewnika, szczególnie teraz, w Roku św. Józefa. Ks. Piero Amenta proponuje nam rozważania różańcowe, które zachęcają nie tylko do modlitwy o potrzebne łaski, do głębszej refleksji, ale i przypominają o odpowiedzialności wobec rodziny oraz potrzebie dawania chrześcijańskiego świadectwa. Modlitwę ubogacają rozważania na temat adhortacji apostolskiej Redemptoris custos Jana Pawła II.

Święta Teresa od Dzieciątka Jezus przychodziła do Jezusa z każdym bólem, cierpieniem i strapieniem, by patrząc z wiarą, ufnością i miłością na Jego krzyż, prosić o łaskę całkowitego zawierzenia Miłości Miłosiernej. Rozważając kolejne stacje drogi krzyżowej, uczmy się i my takiej postawy.

Niechże więc wszyscy jako we wzór wpatrują się w męstwo świętego męczennika Andrzeja Boboli, niech nieugiętą jego wiarę i sami zachowują, i na wszelki sposób bronią. Invicti athletae Christi, Pius XII Święty Andrzej Bobola był jezuitą, niestrudzonym misjonarzem, kaznodzieją, autorem tekstu ślubów lwowskich króla Jana Kazimierza, apostołem Polesia i męczennikiem. Za głoszenie prawdy Ewangelii został skatowany i zamordowany przez Kozaków w Janowie Poleskim. Pius XI kanonizował go w 1938 roku. Od 2002 roku jest jednym z patronów Polski. Pius XII nazwał go niezwyciężonym zapaśnikiem Chrystusa. Publikacja zawiera rozważania różańcowe inspirowane życiem i nauczaniem św. Andrzeja Boboli.

Wyjątkowe rozważania modlitwy różańcowej autorstwa Fultona J. Sheena, z rycinami Albrechta Dürera, w tłumaczeniu Izabelli Parowicz. Rozkochany w Matce Bożej i różańcu arcybiskup, dzieli się z czytelnikami prostymi, ale niezwykle wymownymi rozważaniami, które dzisiaj, jakby jeszcze zyskały na aktualności. Niech ten „bukiet róż dla Najświętszej Panienki”, jak napisał w przedmowie do książki ks. Sławomir Grzela, będzie jak najpiękniejszy i przyniósł nam, czytelnikom, pożytek doczesny i wieczny.

Św. Charbel Makhlouf był zakonnikiem, pustelnikiem żyjącym w Libanie w XIX wieku. Już za życia za jego wstawiennictwem działy się liczne cuda. Po śmierci okazało się, że jego ciało nie rozkłada się, a w dodatku wydobywa się z niego tajemniczy płyn, który ma właściwości uzdrawiające. Do jego grobu rychło zaczęli ściągać pielgrzymi, wśród których zanotowano tysiące uzdrowień. Kult otaczający libańskiego mnicha został ostatecznie usankcjonowany przez bł. Pawła VI, a jego popularność dawno już przekroczyła granice jego ojczyzny, sięgając także i Polski. W tej książeczce znalazły się rozważania tajemnic różańcowych inspirowane życiem i myślami świętego Charbela, który zawsze starał się wiernie naśladować Jezusa Chrystusa i Jego Matk�...

Święty Józef całe swoje życie poświęcił Jezusowi i Maryi, Jego Matce. Był Im całkowicie oddany, podejmując każdego dnia zarówno codzienne obowiązki, jak i niespodziewane wyzwania, by zażegnać rozmaite niebezpieczeństwa grożące Świętej Rodzinie. Módlmy się wraz z nim, bo ma udział w każdej z tajemnic Ich życia. Niech ta prosta modlitwa, która uczy trwania w ciszy i nasłuchiwania głosu Boga, pobudzi nas również do ufności we wstawiennictwo świętego Józefa.

Święta Teresa od Trójcy Świętej często wychwalała wszechmoc i potęgę Boga, która w pełni objawiła się i zajaśniała w Maryi. Matka Boża była niesamowicie pokorna, więc swoją wolę oddała Bogu, będąc Mu całkowicie posłuszną, powtarzając fiat każdego dnia i w każdych okolicznościach, choć nie zawsze je zrozumiała.

Święta Teresa od Jezusa wprowadza nas w rozważania drogi krzyżowej, którą szedł Pan, byśmy się nie bali iść do nieba wąską drogą, niosąc krzyż swojego życia. Święta radziła, abyśmy też nie wysilali się na wyszukane modlitwy do Zbawiciela, ale wpatrywali się w Niego, aż zapragniemy Go naśladować. Rozważając poszczególne stacje drogi krzyżowej Syna Bożego, zaprośmy Go na drogi naszego pielgrzymowania, zwłaszcza w trudnych chwilach, gdy najbardziej ujawnia się w nas grzeszna i niedoskonała natura ludzka. „To paradoks, ale droga krzyżowa jest drogą do nieba, do wiecznych radości i szczęścia. Kluczem otwierającym bramę niebios jest krzyż”. Fragment wstępu Święta Teresa od Jezusa pomaga nam go przyjąć i umiłować.

Zelia i Ludwik Martin byli przekonani, że tutaj na ziemi niesienie krzyża jest nieodłączną częścią ludzkiej egzystencji. Trzeba jednak zaznaczyć, że nie każde cierpienie staje się krzyżem. Stanie się nim dopiero wtedy, gdy ze swoim bólem pójdziemy pod krzyż Zbawiciela, by tam z wiarą szukać światła, siły i ochłody. W przeciwnym razie cierpienie może być pozbawioną nadziei udręką.

Święta Teresa od Dzieciątka Jezus przychodziła do Jezusa z każdym bólem, cierpieniem i strapieniem, by patrząc z wiarą, ufnością i miłością na Jego krzyż, prosić o łaskę całkowitego zawierzenia Miłości Miłosiernej. Rozważając kolejne stacje drogi krzyżowej, uczmy się i my takiej postawy.

Świętość wcale nie wyobcowuje nas ze spraw tego świata i nie dystansuje wobec innych ludzi. Nie jest też zaprzeczeniem naszego człowieczeństwa ani ucieczką w iluzję na temat naszej kondycji ludzkiej. Świętość to całkowite zdanie się na Boga. „Powinienem, o mój Jezu, nie gdzie indziej szukać mojej radości i szczęścia, jak tylko w Tobie, ale, niestety, odsuwam od siebie cierpienia...”

Bóg dopuszcza na nas trudy, cierpienia, oschłości, ciemności, byśmy podążając wytrwale tą drogą, mogli się z Nim spotkać. Właśnie tam On na nas czeka, pragnie nam pomóc, wlać w nasze serca otuchę i przypominać o swojej bezinteresownej miłości, którą najpełniej ukazał na drodze krzyżowej. Miłość jest światłem, które rozświetla największe ciemności, dodaje skrzydeł i sił, by iść dalej mimo upadków.

Boimy się cierpienia, gdyż ono ujawnia, że nie jesteśmy samowystarczalni. Sprawia, że wpadamy w rozpacz i w przepaść swojej nędzy i grzechu. Paradoksalnie na dnie tej przepaści spotkamy kochającego Boga, który na nas czeka. To właśnie tam, na dnie dokona się boskie zderzenie, kiedy to przepaść naszej nicości znajdzie się twarzą w twarz z Przepaścią miłosierdzia, niezmierzoności wszystkiego – Boga.