Samotność po zmierzchu

„Dla naiwnych marzycieli” to album, który ukazał się w 2016 roku, po kilkuletniej przerwie. Płyta była zapowiadana jako podsumowanie pewnego okresu w twórczości Ani Dąbrowskiej, a zarazem początek czegoś zupełnie nowego. W 2015 roku Ania rozpoczęła pracę ze swoim zespołem, szykując nowy materiał. Powstawał on przez pół roku, w czterech różnych warszawskich studiach, z udziałem kilkunastu muzyków. Brzmienie „Dla naiwnych marzycieli” to zasługa Aleksandra Kowalskiego, lepiej znanego jako Czarny HIFI. Producenta, który choć kojarzony jest przede wszystkim z hip-hopem (z grup HiFi Banda i Monopol, a także ze współpracy m.in. z Eldo, Pezetem, Mor W.A., Sokołem i Marysią Starostą), ale również doskonale odnajduje się w świecie kojących zwrotek i chwy...

"Bawię Się świetnie" ukazuje się także w limitowanej dwupłytowej edycji, na którą składa się 10 dodatkowych piosenek. Ania śpiewa na niej między innymi z: Anią Rusowicz, Piotrkiem Niesłuchowskim i Samborem Czarnotą. Poza tym na Limitowanej Edycji znajdują się dwa zaskakujące covery i alternatywna wersja przeboju "Bawię Się świetnie". "Bawię Się świetnie" jest bezsprzecznie najlepszą z dotychczasowych płyt Ani. Największym jej atutem są teksty i rasowe kompozycje. Jak sama powiedziała: "w końcu poczułam wewnętrzną potrzebę żeby się otworzyć. Wcześniej unikałam opisywania własnych problemów" Zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami Ania odchodzi na nowej płycie od charakterystycznego stylu retro, na rzecz współczesnego brzmienia.

"W spodniach, czy w sukience?", to moja trzecia płyta. Na pewno jest najbardziej zróżnicowana z dotychczasowych. Przed rozpoczęciem nagrań czułam wewnętrznie, że jestem już dość blisko określenia własnego stylu i estetyki. Napisałam ponad trzydzieści piosenek na tę płytę. Były one bardzo różnorodne. W trakcie nagrań okazało się, że pociąga mnie wiele odcieni retro-stylu. Z jednej strony chciałam by płyta była ascetycznie akustyczna jak stare piosenki Neila Younga, z drugiej chciałam spróbować swoich sił w estetyce bardziej transowej, czy nawet tanecznej w stylu Donny Summer, czy Temptations. Po środku została jeszcze ogromna fascynacja starą muzyką filmową typu: Francis Lani, Lalo Schifrin, czy Ennio Morricone. Postanowiłam, że w związku z tym ta...

Mówią: muzyka filmowa. Myślisz: `Marsz Imperialny` Williamsa albo ludowo-jazzowa czołówka `Janosika`. A przecież muzyka filmowa to nie tylko patetyczne instrumentalne tematy, ale również piosenki. Znakomite piosenki. `Absolwent` bez `Sounds of Silence`? Niewyobrażalny. M. A. S. H. ` bez słodko-gorzkiej ballady `Suicide is Painless`? Nie do przyjęcia. Nocny kowboj` bez nostalgicznego Everybody`s Talkin``? Niepełny. Z legendą tych (i nie tylko) piosenek zmierzyła się Ania Dąbrowska, mistrzyni szlachetnego, trącącego myszką popu z ambicjami. Tym razem zresztą jej ambicje były większe, niż zwykle. Album zatytułowany `Ania Movie` zawiera piosenki tak odległe stylistycznie i czasowo jak wspomniana wcześniej `Sounds of Silence` Simona & Garfunkela, `Strawberry Fields For...