Spętani przeznaczeniem

Po lekturze "Naznaczonych śmiercią" byłam bardzo ciekawa, jak potoczą się dalsze losy bohaterów, których zdążyłam już polubić. Liczyłam na więcej akcji i szybsze jej tempo oraz na bliższe poznanie pozostałych planet należących do wykreowanego przez Veronikę Roth wszechświata. Jak wypadła kontynuacja historii Cyry i Akosa? Zapraszam na recenzję.

Po wydarzeniach w amfiteatrze nasi bohaterowie odlatują z Voa. Kanclerz Thuvhe zamierza udać się do Siedziby Zgromadzenia, ale pozostali mają inne plany. Obawiają się, że Isae skieruje swój gniew także przeciwko nim i będzie dążyła do zemsty bez względu na konsekwencje. Dlatego umieszczają ją w kapsule ratunkowej i wystrzeliwują ze statku. Cisi postanawia jej towarzyszyć. Reszta załogi kieruje się na Ogrę, do siedziby buntowników. Czy uda im się zapobiec nadciągającej wojnie? Jak poradzą sobie w obliczu rewelacji ujawnionych przez miejscową wyrocznię?

W pierwszym tomie dało się wyraźnie odczuć, jak powoli rozwija się akcja. Czytałam kolejne strony i rozdziały, które nie przynosiły w zasadzie nic nowego. Na szczęście tym razem nie miałam już takiego wrażenia. Działo się zdecydowanie więcej, dzięki czemu z każdym następnym zdaniem wciągałam się w tę historię coraz bardziej. Kilka razy dałam się poważnie zaskoczyć autorce - takiego rozwoju sytuacji się nie spodziewałam. Cieszyło również ponowne spotkanie z interesującymi bohaterami, chociaż Cyra i Akos momentami zaczynali mnie już irytować. Spięcia między nimi i brak komunikacji wydawały mi się dziecinne i nie do końca zrozumiałe, ale dobrze, że mogłam się wtedy skupić na pozostałych bohaterach, wcale nie mniej intrygujących. Z przyjemnością zwiedzałam razem z nimi dwie kolejne planety - Ogrę i Othyr, chociaż przyznaję, że pewien niedosyt pozostał. Liczyłam po cichu na poznanie wszystkich dziewięciu...

Była też jedna rzecz, która mnie niezmiennie dziwiła i rozpraszała. I chodzi tu o narrację. Wydarzenia relacjonowali na zmianę różni bohaterowie - Cyra, Akos, Eijeh, Cisi - i to był całkiem fajny zabieg, podobał mi się. Nie rozumiem jednak, dlaczego narracja pierwszoosobowa przechodziła nagle w trzecioosobową i to tylko w przypadku rozdziałów dotyczących Akosa. W pierwszym tomie również mnie to zastanawiało, ale tutaj jeszcze bardziej rzucało się w oczy.

Chociaż powieść "Naznaczeni śmiercią" mnie nie zachwyciła, to jednak zdołała zainteresować mnie na tyle, że sięgnęłam po kontynuację z wielką ciekawością i jeszcze większymi oczekiwaniami. Akcja, która nabrała tempa dopiero pod koniec pierwszego tomu, tutaj rozwijała się o wiele szybciej, a kolejne zwroty akcji naprawdę zaskakiwały. Wreszcie mogłam dać się wciągnąć lekturze, nie narzekając, że za mało się dzieje. "Spętanych przeznaczeniem" czytałam z prawdziwą przyjemnością, z zapartym tchem śledząc poczynania bohaterów. W moim odczuciu drugi tom wypadł zdecydowanie lepiej niż pierwszy, czyniąc serię Carve the Mark naprawdę wartą uwagi. Polecam!

Recenzja na moim blogu: www.mybooksandpoetry.blogspot.com

Twórczość Veroniki Roth poznałam podczas czytania "Niezgodnej", niestety przez ten cykl nie przebrnęłam. Nie przypadł mi do gustu styl autorki i porzuciłam tamten świat. Po kilku latach moją uwagę zwróciła nowa książka - "Naznaczeni śmiercią" - ale podchodziłam do niej z dystansem. Kiedy jednak dowiedziałam się, że wydawnictwo poszukuje 300 recenzentów drugiego tomu, zgłosiłam się i czym prędzej przeczytałam pierwszą część, która zrobiła na mnie duże wrażenie. A jak było ze "Spętanymi przeznaczeniem"?

W Naznaczonych śmiercią, poznajemy dwójkę młodych, naznaczonych przez los bohaterów. Akos i Cyra są dziećmi z różnych światów - on wywodzi się z Thuhve, ona z Shotet - których historia w niesamowity sposób splata ze sobą. Ich przygody opisane w części pierwszej śledziłam z wypiekami i z niecierpliwością czekałam na zakończenie historii. Oficjalny opis sam w sobie, już bardzo zachęcał do sięgnięcia po tę pozycję. Książkę czyta się dobrze.

W drugiej części zamykającej cały cykl, pojawiają się nowi narratorzy. Prócz Akosa i Cyry możemy przeczytać rozdziały z perspektywy Cisi i Eijeha co dla mnie było bardzo dobrym zabiegiem, ponieważ dało lepsze spojrzenie na całą historię.

Ta książka jest nieco bardziej brutalna a zarazem rzeczywista. Motywem napędzającym działania postaci jest wojna, która wkrada się we wszystkie zakamarki wszechświata i ogarnia planety-narody. Dynamika między postaciami ulega ciągłym zmianom i wahaniom. Nie do końca jesteśmy pewni komu można zaufać i jak potoczą się losy naszych ulubieńców.

„Nie zawsze mieliśmy własną planetę (…) Ale jako naród cenimy sobie naszą tożsamość, zwłaszcza, że zawsze walczyliśmy o przetrwanie. Walczyliśmy o nasze istnienie. Gdybyśmy oddali jakąś część nas, wkrótce zabraliby nam całą resztę.”

Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona zmianą jaka zaszła w pisarce. Po Niezgodnej, która w ogóle mi się nie podobała, ten cykl pochłonęłam. Nie jestem fanką SF i powieści osadzonych w kosmosie ale to uniwersum bardzo mi się spodobało. Roth fenomenalnie opisała świat i różnorodność planet. Podoba mi się język jakim operuje, nazwy narodów, języków i miejsc. Mimo, że ten świat jest ogromny czytelnik się w nim nie gubi.

Na plus dla powieści działają słowa, którym nadano nowe znaczenie: 'pora' w odniesieniu do upływu lat, czy 'tyk' oznaczający sekundy. Los, dary nurtu, szakwiaty, wstęga nurtu, izyt, Skraj… cała gama niesamowitych zjawisk i miejsc. Ale o tym co oznaczają musicie przeczytać sami.

„Tak jednak bywało – czasami rany okazywały się zbyt głębokie, by się zabliźnić."

Biorąc pod uwagę samą powieść, w moim odczuciu akcja się nieco dłuży. Cała opowieść rozwija się powoli, mamy sporo opisów i przemyśleń. W pierwszej części akcja rozgrywała się z bardziej wartko, ale to niekoniecznie działa na niekorzyść. Czytelnik może dzięki temu smakować całą historię, choć mnie nieco to męczyło.

Na plus zasługuje kreacja bohaterów. W tej części wszyscy mają więcej blizn, nie tylko fizycznych. Tutaj ich psychika doznaje uszczerbku. Ich losy odmieniają się, działania prowadzą do traumatycznych doznań. Dla tak młodych ludzi oznacza to szybkie dojrzewanie. Niektórzy są zmuszeni do odkrywania swojego daru na nowo. Doznają ran, które mogą nie zabliźnić się przez lata - a raczej całe pory.

Fantastyczny jest także wątek miłosny, bardzo subtelny i nienachalny. Oparty na wielu rozterkach i znakach zapytania. Czytelnik musi się domyślać czy uczuciami kieruje los czy jednak serce.

Mimo, że opowieść toczy się powoli, czytelnik otrzymuje kilka zaskakujących zwrotów akcji po których przeciera oczy ze zdumienia. Ale nic Wam o tym nie powiem by nie spoilerować. Niesamowita była również rola Cyry podczas pewnego wydarzenia, świetnie poprowadzono jej wątek w tym przypadku.

Z opisu książki dowiadujemy się jednak, że na karty powieści powraca Lazmet Noavek - ojciec Cyry uważany za zmarłego, tyran przed którym uginają się niemal wszyscy. Jego powrót nadaje nowej dynamiki a czytelnik zaczyna się na prawdę obawiać o życie poszczególnych postaci. Dużą rolę odgrywają także wyrocznie, które potrafią dla swoich celów manipulować bohaterami, co także w książce jest dodatkowym smaczkiem.

"Dlaczego spodziewasz się, że życie pójdzie ci na ustępstwa? - skarciła go. -

Nikt nam nie obiecał, że będzie łatwo, wygodnie i uczciwie. Pewne są tylko ból i śmierć."

Świat wykreowany przez autorkę ma ogromny potencjał, który można by rozpisać na jeszcze jedną powieść, dlatego czuję minimalny niedosyt. Jednak sądzę, że wielu z Was ta powieść (jak i jej pierwsza część) przypadną do gustu. Bohaterowie są dobrze rozpisani. Są postacie które lubimy (jak w moim przypadku Cisi czy Isae Benesit) oraz te, które obdarzymy nienawiścią (Ryzek, Ast). Świat jest zaskakująco dobrze wykreowany, elementy polityki wyłaniające się z działań niektórych bohaterów nie są nużące. Postacie są wyraziste, obdarzone temperamentem i wieloma zaletami.

Mimo, że ja nie nazwałabym tej powieści "najlepszą", to jest dobra i na pewno sięgając po nią nie stracicie czasu. Poza tym musicie się przekonać czy 'Bicz Ryzeka' jak nazywano Cyrę, stanie się obrońcą ludzi czy dojdzie do jej upadku? I co będzie na końcu drogi przeznaczonej jej i Akosowi? Przeczytajcie!

"Jestem z Shotet. Jestem ostra jak odłamek szkła i tak samo krucha.

Widzę całą galaktykę, ale nigdy jej nie dostrzegam."

Na wielki plus zasługuje promocja ze strony Wydawnictwa Jaguar, spisaliście się na medal! Całe wydanie i okładka są przepiękne i już te aspekty przyciągają czytelnika. Bardzo dobrym pomysłem jest słowniczek znajdujący się na końcu książki. Wiele wyjaśnia i pomaga czytelnikowi ogarnąć rozmiar uniwersum.

Szczerze muszę przyznać, że z tą Autorką spotykam się po raz pierwszy. Wiem, że napisała serię Niezgodnej, ale jakoś ta historia nie urzekła mnie, nie miałam okazji jej przeczytać. Teraz tego bardzo żałuję, ponieważ uważam, że jest to jedna z najlepszych pisarek z jakimi miałam do czynienia. Talent Roth nie przejawia się jedynie w jej stylu, sposobie tworzenia świata, fabuły, ale tego w jaki sposób to robi, zachowując przy tym oryginalność.

Na pierwszy rzut oka zaciekawił mnie właśnie obraz miłości pomiędzy bohaterami z motywami fantastycznymi, bardziej w stylu science-fiction.

Od razu na samym początku muszę zaznaczyć również, że nie jest to tylko zwykła młodzieżówka dla mało wymagających. Według mnie, czytając te książki należy naprawdę się skupić i wziąć pod uwagę dosłownie wszystko, ponieważ Veronica stale atakuje nas nowymi pomysłami, nowymi postaciami, a fabuła nie zwalnia, stale nabiera tempa i to w obu książkach.

,,Dlaczego spodziewasz się, że świat pójdzie ci na ustępstwa?(...) Nikt nikomu nie obiecywał, że będzie łatwo, miło i uczciwie. Pewne są tylko ból i śmierć."

Pomysł na fabułę jest według mnie niezwykle oryginalny i nietuzinkowy, przynajmniej ja nie spotkałam się jeszcze z takiego rodzaju tematyką.

Bohaterowie żyją w świecie, w którym rządzi los. Nie jest to przypadkowe, wszystko jest narzucone z góry, zaś nikt z nich nie ma na to wpływu. Ponadto na świecie pojawiają się pewnego rodzaju wyrocznie, które w pewien sposób potrafią odczytać i wpływać na to co narzucone jest z góry. Cała akcja ogólnie zaznacza się na tle dwóch "państw", które są negatywnie do siebie nastawione. Są to - Shotet i Thuvae. Są to kraje, które zdecydowanie różnią się od siebie. Jedno z nich stawia na walkę i obronę państwa zaś drugie na losy, wizje i ich ochronę.

Główną bohaterką pierwszej części jest Cyra, która posiada niezwykły dar. Potrafi zadawać ludziom ogromny ból, ale jest jeden minus. Sama nie potrafi go kontrolować, przez co na co dzień sama również musi zmierzać się z tą ogromną magią, sama odczuwa ten ogromny ból. Posiada brata - Ryzeka, który za wszelką cenę próbuje nią manipulować. Wykorzystuje jej moce i jej dar po to, aby straszyć ludzi, bo wie, że dzięki temu zyska władze i przychylność innych.

Drugim bohaterem w książce jest Akos, chłopak który wraz z bratem zostaje porwany przez wojska Ryzeka. Oboje dostają się do miejsca, z którego szukają ucieczki, nie jest to jednak takie proste, ponieważ brat Akosa ma dar widzenia przyszłości, co z kolei chce wykorzystać Ryzek.

I tak też pomiędzy Akosem i Cyrą zaczyna rodzić się znajomość, ponieważ oboje są na jednym dworze, przez co zmuszeni są spędzać ze sobą coraz więcej czasu. Z początku nie lubią się, są wobec siebie nieufni. Jednak z czasem się to zmienia, oboje zaczynają dostrzegać w sobie coś więcej niż tylko wzajemnych wrogów. Jak się okazuje, łączy ich szczególna więź, ponieważ Akos pokazuje Cyrze jak może walczyć ze swoim bólem. Pragnę tylko dodać, że zakończenie tej książki pozostaje na długo w pamięci i jeżeli ktoś dotrwa do końca, to z pewnością będzie chciał sięgnąć po drugą część.

Druga część z kolei wygląda już nieco inaczej. Według mnie jest bardziej rozbudowana, nieco bardziej zagmatwana. Pojawia się w niej więcej specjalistycznego języka, przez co momentami ciężko czytało się tę historię.

W tej części wiele się zmienia, pojawiają się również nowe fakty i nagłe zwroty akcji, które całkowicie odmienią losy bohaterów. Okazuje się, że ojciec Cyry, który w pierwszej części miał umrzeć, jednak żyje. Wszystko było ukartowane, ponieważ trafił do więzienia przez swojego syna, który wtedy chciał objąć władze. Od razu jasny jest fakt, że pragnie on przejąć władzę i odzyskać to co jego. Dodatkowo dochodzi bardzo wiele innych sytuacji, z którymi będą musieli zmierzyć się główni bohaterowie - Cyra oraz Akos.

Zgromadzenie, które wcześniej odsuwało się od sporu pomiędzy ziemią Thuvhe a Shotet, nagle zaczęło dostrzegać ten konflikt, na niekorzyść bohaterów. Jeden z głównych dowódców, kanclerz tej grupy, pragnie od razu wyeliminować cały lud Shotet. To powoduje, że w kraju pojawia się coraz więcej konfliktów, przez co po woli zaczyna dochodzić do wojny. Wszyscy wiedzą, że nie będzie to łatwa wojna, ponieważ Cyra oraz Akos muszą zmierzyć się z większą ilością wrogów.

Podsumowując, uważam że obie książki zasługują na bardzo wysoką notę. Są naprawdę genialne, dopracowane, oryginalne w fabule, specyfice oraz bohaterach. Jeżeli jednak miałabym się głębiej zastanowić, to uważam, że druga część jeszcze troszkę gorsza od pierwszej. Dosyć sporym minusem jest to, że Autorka dodała kolejne osoby opowiadające (narratorów) - dodatkowo dochodzi nam postać Cisi. Według mnie jest to w ogóle nie potrzebne, jednak jeżeli Veronica zastosowała taki zabieg, to trudno, już tego niestety nie zmienimy. Twierdzę jednak, że wprowadzenie rozdziałów skupionych jedynie wokół Cisi było niepotrzebne i wręcz banalne.

Najważniejszym jednak plusem drugiej części jest fakt, że książka jest niebanalna i nieprzewidywalna, nawet w stosunku do pierwszej części, która i tak według mnie była ogromnym zaskoczeniem.

Jestem również bardzo pozytywnie zaskoczona tym co poprzez te historie pokazuje nam Autorka. Veronica dodała w książce wiele sentencji oraz cytatów, które naprawdę mnie zaskoczyły, ponieważ wiele z nich jest naprawdę przemyślanych i dobrych.

I ostatnia kwestia, to główni bohaterowie, którzy według mnie byli wręcz perfekcyjni. Od początku pierwszej części, do końca drugiej, stale się zmieniali, pokazywali swoje ukryte oblicza, przechodzili różnego rodzaju metamorfozy.To chyba jedna z nielicznych par w literaturze, która mnie aż tak zaskoczyła.

Ryzek i Eijeh zostali zabrani przez grupę bohaterów w charakterze zakładników. Cyra pragnie zabić swojego brata, ale Akos powstrzymuje ją tłumacząc, że tylko on może przywrócić wspomnienia jego brata. Wszystko jednak wymyka się spod kontroli. Lazmet Noavek wraca i pragnie wojny z Thuvhe. Kanclerz Isae chce zemsty i ukarania Shotet. A gdzieś pomiędzy nimi jest Ogra, na której chronią się bohaterzy i banici; buntownicy i uchodźcy. To trudny czas dla Cyry i Akosa, oboje doskonale zdają sobie sprawę ze swoich losów i to może być dla nich utrudnieniem. Dopóki nie pojawia się kolejna wyrocznia i wywraca wszystko do góry nogami. Cyra chce zabić ojca. Wszyscy szykują się na nadchodzącą wojnę. Kto wyjdzie zwycięsko?

W tej części więcej bohaterów dostało możliwość narracji, a przy tym u każdego z nich jest ona inna. I osobiście uważam, że zostały one dobrane nie dlatego, że autorce tak się zachciało, a dlatego, że ma to jakiś sens. Akos, który opowiada w narracji trzecioosobowej w czasie przeszłym jest chłopcem rozdartym, który nie wie za czym podążać i jaki jest jego cel – jak dla mnie jest również trochę głupiutki. Cyra w narracji pierwszoosobowej czasu przeszłego jest osobą, która pragnie się zmienić i zostawić za sobą wiele rzeczy, a jednocześnie chwyta życie garściami i to ona decyduje, gdzie podąży. Cisi, słodka, niewinna dziewczyna, dzięki darowi potrafiąca uspokoić każdego, opowiada w narracji pierwszoosobowej czasu teraźniejszego, który sprawia, że jej rozdziały wydają się ta spokojne, jak ona sama. Zwróciłam na to uwagę, choć z pozoru to jest nic i myślę, że to naprawdę fajny akcent, na który aż musiałam poświęcić jeden akapit.

Możemy teraz poznać więcej bohaterów oraz obserwować ich zmiany. Ja, jako typowa romantyczka i wszędzie doszukująca się romansu, trochę pocierpiałam przez trudne chwile u zakochanych i chciało mi się płakać wraz z Cyrą. Przez wyjazd zostałam „zmuszona” przeczytać tę książkę w parę godzin, ale nie powiem, żeby to było złe, ponieważ naprawdę się wkręciłam. Spotkałam się z kilkoma negatywnymi recenzjami na jej temat i nie uważam, żeby to była zła książka. Nie jest perfekcyjna, ale utrzymuje poziom pierwszej części.

Podczas czytania autorce udało się mnie bardzo zaskoczyć obrotem wydarzeń, zdenerwować i zasmucić. Myślę, że jeśli książka wywołuje we mnie tyle emocji, odbieranych pozytywnie, to jednak jakoś do mnie dotarła i nie potrafię jej komuś odradzić. Akcja może trochę zwolniła, ale nie przypominam sobie, by w pierwszym tomie jakoś szczególnie pędziła. Ta część skupia się bardziej na bohaterach, relacjach między nimi, uczuciach. Nie jest jednak pozbawiona akcji, oczywiście, że nie. Tutaj od samego początku wiedziałam, do czego wszystko zmierza, a i tak byłam zaskoczona i usatysfakcjonowana zakończeniem.

Nie uważam tej książki za bóstwo, nie wiem też, czy jest najlepszą książką Veroniki Roth, ale, jak dla mnie, jest naprawdę dobra i świetnie się bawiłam podczas jej czytania. Z pewnością będę ja przyjemnie wspominać i polecać. Nie jest to rollercoaster, ale parę chwil odprężenia i wypoczynku.

'Śmierć nie jest jedyną karą, jaką można wymierzyć ludziom. Można też zafundować im koszmary.'

Akcja toczy się od razu po zakończeniu wydarzeń z pierwszego tomu. Eijeh i Ryzek zostają uwięzieni na statku. Brat Cyry nie pozostaje więźniem zbyt długo, ponieważ Isae postanawia spełnić jego los, zabijając chłopaka. W związku z tym zostaje przeniesiona do kapsuły ratunkowej wraz z Cisi i opuszczają statek.

Cyra i Akos dążą do unormowania stosunków pomiędzy Shotet i Thuhve. Nie jest to jednak wcale takie proste, ponieważ okazuje się, że uznany za zmarłego ojciec dziewczyny żyje... Czy Lazmet przejmie z powrotem władzę nad Shotet? Czy los Cyry i Akosa spełni się i doprowadzi ich do miejsca bez wyjścia? Na te i inne pytania znajdziemy odpowiedź podczas wciągającej lektury.

'Nadciągała wojna. Bez względu na to, co powiedział Akos, albo co powiedzieliby inni, to ja ją przyspieszyłam.'

Rozbudowany świat przedstawiony wciąga swoimi szczegółami. Autorka stworzyła miejsca, które zostały dopracowane w najdrobniejszych szczegółach. Akos i Cyra wraz z pozostałymi osobami ze statku trafiają na najdalej wysuniętą planetę - Ogrę. W dalszym ciągu żyją w przeświadczeniu, że ich los nimi kieruje. Że nie mają wpływu na swoje życie, czy przeznaczenie. Jak sytuacja wygląda naprawdę?

Tym razem historia została opowiedziana nie tylko z perspektywy głównych bohaterów, ale też pokazana oczami Cisi - siostry Akosa, oraz jego brata Eijeha. Dzięki temu mamy szerszy obraz sytuacji, widzimy historię z różnych perspektyw.

'Człowiek nie może przecież uniknąć swojego losu. W ty rzecz! Los to miejsce, w którym zbiegają się wszystkie możliwe ścieżki życia - i kiedy wyrocznie mówią 'wszystkie', mają na myśli wszystkie.'

Czy jest to najlepsza książka Veronici Roth? Jednoznacznie nie mogę tego stwierdzić, jednak jestem pewna, że jest bardzo dobra. Wciągnęła mnie od początku do końca, a zakończenie w pełni mnie usatysfakcjonowało. Wiem też, że z pewnością wrócę do twórczości autorki!

'A przecież os nie stanowi potwierdzenia rzeczywistej wartości człowieka ani też dowodu jego sprawności... Tradycje zanikają zbyt powoli...'

Akos i Cyra nie powinni się w sobie zakochać, ponieważ należą do dwóch zwaśnionych rodów, które walczą o władze. Akos jest synem podbitego narodu, a Cyra jest córką bezlitosnego tyrana, który sieje postrach między planetami. Kiedy tych dwojga zaczyna łączyć uczucie, Cyra dowiaduje się, że jej ojciec, który został uznany za zmarłego jednak żyje i ma w planach zniszczyć każdą istotę żyjącą na planecie Thuhve.

Sięgnęłam po tę książkę, ponieważ po pierwsze byłam ciekawa pióra Pani Roth, a o drugie chciałam przekonać się na własnej skórze czy odnajdę się w historii Cyry i Akosa bez znajomości częściej pierwszej. I wiecie co? Nie miałam z tym żadnego problemu. Owszem początkowo czułam się troszeczkę zdezorientowana, ale po przekroczeniu dwudziestej piątej strony przepadłam w tym specyficznym świecie. Był kosmos, statki, miłość i dużo krwi, więc jak mogłaby mi się ta pozycja nie spodobać? Autorka zadbała o to, abym nawet na chwilę się nie nudziła, dlatego z każdym kolejnym rozdziałem coraz lepiej poznawałam świat pełen polityki, wojen, zawiści i niesprawiedliwego losu. Podobało mi się również to, że autorka nawiązywała do wydarzeń z poprzednich części, dzięki czemu mniej więcej mogłam sobie wyobrazić co działo się w pierwszym tomie. W każdym razie mnie "Spętani przeznaczeniem" przypadli do gustu, ponieważ jest to bardzo dynamiczna historia, pełna zawirowań, tajemnic i tajnych spisków. Moim zdaniem ta pozycja jest idealna przede wszystkim dla młodzieży, ponieważ opowieść Akosa i Cyry troszkę przypomina historię tragicznych kochanków - mowa oczywiście o Romeo i Julii. W oby dwóch pozycjach mamy do czynienia ze zwaśnionymi rodami, uprzedzeniami i ogromną miłością.

Cieszę się, że Pani Veronica Roth postanowiła pokazać punkt widzenia każdej postaci, dzięki temu możemy bliżej poznać inne planety, zgromadzenia i całą paletę przeróżnych bohaterów. Początkowo myślałam, ze wystarczy mi "głos" głównej pary, ale po kilu rozdziałach zmieniłam zdanie. Nie wyobrażam sobie "Spętanych" bez Ciri czy brata Akosa! Bardzo się cieszę, iż mogłam poznać ich bliżej, ponieważ dzięki nim miałam szersze pole widzenia na wiele spraw. Mogłam zbierać różne informacje i je na bieżąco przetwarzać. A jak już wcześniej wspomniałam, miałam możliwość poznać inne fascynujące miejsca, bo nasi książkowi przyjaciele bardzo często podróżowali. Przygotujcie się na szalony rajd po kosmosie i na wiele ekscytujących i niebezpiecznych sytuacji. Na pewno poczujecie ten dreszcz na swojej skórze. A oprócz tego wątek Wszechświata został naprawdę ciekawie rozbudowany i rozwinięty, więc raczej nie będziecie zawiedzeni. Kto z nas nie chciałby poznać tajemnic tego niezwykłego świata?

Fajnie zostali zaprezentowani bohaterowie, ale moje serce skradł chyba najbardziej Akos. Ten chłopak ma coś w sobie. Nie dość, że umie być stanowczy i odważy, to chwilami potrafi pokazać swoje delikatne i opiekuńcze oblicze w stosunku do ukochanej dziewczyny. Ogólnie muszę przyznać, iż właśnie on wzbudzał we mnie najwięcej emocji, ponieważ ciągle miał pod górkę i stracił to co kochał najbardziej na świecie. Chyba będę musiała sięgnąć po pierwszy tom, ponieważ jestem strasznie ciekawa jak jego postać rozwinęła się na przełomie dwóch tomów. Wyznam Wam w tajemniczy, że troszkę obawiałam się o jego osobę, ponieważ przez całą powieść była mowa o pewnym losie i obawiałam się tego "czegoś". Aczkolwiek nie mogę Wam zdradzić czego.

Jeśli chcielibyście sięgnąć po "Spętanych przeznaczeniem" nie nastawiajcie się na arcydzieło, ponieważ ta pozycja z pewnością nie jest ideałem. W samej fabule jest trochę nieścisłości i czasami możemy pogubić się w nazwach nowych krain, planet czy statków. Czasami kiedy np. czytałam punkt widzenia Ciri nie mogłam pojąć o co chodzi z jej darem. Z czasem oczywiście to zrozumiałam, ale na samym początku tłumaczenia dziewczyny robiły mi więcej mętliku w głowie, niż ich brak. Aczkolwiek nie jest to jakiś duży minus, ale z pewnością trochę utrudnia odbiór historii. Co mi się jeszcze podobało w "najlepszej książce Veronici Roth? Na pewno to, że żaden ród nie został wyidealizowany i wykreowany na ten "dobry" lub "zły". Podczas lektury wielokrotnie zastanawiałam się komu kibicować, ponieważ na horyzoncie ciągle pojawiały się nowe tajemnice, fakty i pomówienia. Jak dla mnie to był bardzo duży plus, ponieważ lubię sięgać po książki, przy których muszę coś przemyśleć i przeanalizować. Kolejną zaletą jest także dynamiczna, żywa i szalona akcja, która ciągle pędzi i rzadko kiedy zatrzymuje się na chwile. A kiedy już to robi musimy przenieść się do świata pełnego polityki, sporów i układzików.

Moim zdaniem "Spętani przeznaczeniem" są bardzo interesującą i kosmiczną lekturę. Z pełną premedytacją muszę przyznać, że znakomicie bawiłam się podczas podróży z Cyrą i Akosem, ponieważ spędziłam z nimi magiczne chwile we Wszechświecie. Jeżeli poszukujcie dynamicznej i żywej akcji, nietuzinkowych bohaterów i książki pełnej zbrodni i konfliktów to musicie koniecznie zapoznać się z najnowszą książką Veronici Roth. Nie zawiedziecie się, a może nawet dotkniecie gwiazd.

"Naznaczonych śmiercią" przeczytałam rok temu i byłam naprawdę zachwycona nieszablonową fabułą oraz skonstruowanym przez Veronicę Roth światem, dlatego w napięciu oczekiwałam kontynuacji. Byłam pewna, że druga część oczaruje mnie równie mocno, ale nawet nie spodziewałam się, jakimi niezwykłymi niespodziankami zaskoczy mnie autorka.

Jestem zachwycona wyobraźnią pisarki, wykreowany przez nią świat jest oryginalny, fascynujący, dopracowany w każdym szczególe. To właśnie owa niepowtarzalność czyni z jej powieści pasjonującą, niezapomnianą przygodę, którą chciałoby się odbywać jak najdłużej. Na uwagę zasługują zarówno bajeczne planety, które różnią się od siebie środowiskiem, kulturą, językiem, ale także same nietuzinkowe zdolności bohaterów, jakich nie spotkamy w żadnej innej książce. Wątek miłosny i walka z przeznaczeniem czynią podróże i wojny kosmiczne bardziej fascynujące, niż kiedykolwiek mogłam przypuszczać.

Styl autorki jest lekki i przyjemny, z zapałem kroczyłam po kolejnych stronach, a kartki w zasadzie same przelatywały przez palce. Szczególnie oczarowały mnie cudowne, malownicze opisy, które przenoszą czytelnika na wspaniałe planety. Praktycznie czujemy się, jakbyśmy przebywali tuż obok bohaterów, możemy docenić piękno scharakteryzowanych miejsc, ale także dostrzec niestereotypowe niebezpieczeństwa, czyhające na ich mieszkańców.

Akcja książki jest niesłychanie wartka, nie daje czytającemu ani chwili wytchnienia. Cechuje ją również nieprzewidywalność, co chwila mamy styczność z elementami zaskoczenia, które dosłownie wbijają w fotel, dzięki czemu napięcie utrzymuje się niemal do ostatniej strony. Przygody bohaterów są wyjątkowo niebezpieczne, dopełniają je stale narastające konflikty oraz ich własne demony. Muszę przyznać, iż drugi tom wzbudza o wiele więcej silnych emocji niż poprzedni, a motyw walki z przeznaczeniem nadaje mu wyjątkowo tajemniczego klimatu.

Należy również wspomnieć o doskonale nakreślonych postaciach. Są wyraziste, ciekawe, a przede wszystkim autentyczne. Posiadają całą paletę zalet i wad, odczuwają niepewność, dokonują trudnych wyborów, cierpią z powodu niesprawiedliwości losu. Ból i lęk bohaterów jest niemal namacalny, czytelnik nie jest w stanie przejść obok nich obojętnie, chciałby zrobić wszystko, by ukoić ich katusze.

"Obydwoje nosili wiele blizn, lecz być może mogli pomóc sobie wzajemnie. Uporządkować je kawałek po kawałku."

Jestem również oczarowana sposobem, w jaki autorka naszkicowała wątek miłosny. Uczucie między Cyrą i Akosem jest niesłychanie dojrzałe, mimo młodego wieku emocje ich nie ogłupiają, na pierwszym miejscu stoją obowiązki. Są dla siebie niesamowitym oparciem, mimo że pochodzą z dwóch zwaśnionych rodów. Szybko okazuje się jednak, że tak jak każdy, odczuwają też wątpliwości. Cyra pragnie prawdziwego uczucia, nie chce, by chłopak był z nią tylko z powodu losu, marzy, by ktoś ją wybrał dobrowolnie, a nie z nakazu. To dziewczyna, która została bardzo skrzywdzona w przeszłości i nadal nie potrafi uwierzyć, że może być szczęśliwa. Kibicowałam tej dwójce od samego początku i trzymałam kciuki, by ich miłość była na tyle potężna, aby pokonać wszelkie przeszkody.

Nie mogę pominąć także postać Eijeha, który przejął wspomnienia Ryzeka i nie zawsze je kontrolował, dzięki czemu zaskakuje i wprowadza totalny zamęt w głowie czytelnika. Jest on również wyrocznią, jaką nawiedzają mroczne wizje. Autorka wykazała się w tym wypadku nie tylko niesamowitą fantazją, ale i talentem do podsycania atmosfery, intrygowania czytającego.

"Dlaczego spodziewasz się, że życie pójdzie ci na ustępstwa?- skarciła go - Nikt nam nie obiecał, że będzie łatwo, wygodnie czy uczciwie. Pewne są tylko ból i śmierć."

"Spętani przeznaczeniem" to porywająca, angażująca, nieszablonowa powieść, która pochłonie was bez pamięci. Znany motyw zakazanej miłości, między członkami dwóch zwaśnionych rodów, został ukazany w kosmicznej, futurystycznej rzeczywistości, gdzie główną rolę odgrywają przeznaczenie i narzucone dary nurtu, co sprawia, że czytelnik nie tylko zatraca się w opisanej historii, ale i mentalnie przenosi się do innego, fantastycznego wymiaru. Doskonale nakreślone postacie, fascynujący, oryginalny świat, niesłychane dary i niebezpieczeństwo bijące niemal z każdej strony, zafundują wam pasjonującą podróż, podczas której staniecie się naocznymi świadkami walki dobra ze złem oraz uczuć z przeznaczeniem. Czy miłość jest w stanie przezwyciężyć każdą przeszkodę? Czy nieunikniona konieczność może zostać nieprawidłowo rozszyfrowana? Przekonajcie się sami! Czeka was niezwykła przygoda, o której długo nie będziecie w stanie zapomnieć. Polecam gorąco!

W kwietniu na portalu lubimyczytac.pl pojawiła się informacja dotycząca możliwości przedpremierowej recenzji najnowszej książki Veroniki Roth. Nie mogłam przegapić takiej okazji szczególnie, że pierwszy tom zrecenzowałam Wam w zeszłym roku, choć może nie był na mojej liście top 10. Doszłam do wniosku, że szkoda porzucić cykl nie znając jego zakończenia, więc wysłałam zgłoszenie. Udało się otrzymałam egzemplarz recenzencki i zabrałam się do czytania. Weronica Roth w Spętanych przeznaczeniem w dość obrazowy sposób przedstawia nam dalsze losy dwójki głównych bohaterów Akosa i Cyry. Tym razem muszą oni stawić czoła Lazmetowi Noavekowi, który uchodził za zmarłego, jednak wraz ze swoimi sprzymierzeńcami decyduje się na wojnę przeciwko innym narodom.

Nie będę wdawać się w zakamarki fabuły, by przez przypadek nie zdradzić fanom autorki dalszych losów bohaterów. Powiem Wam jednak co ja sądzę na temat tej książki.

Już w Naznaczonych śmiercią autorka mocno skupiła się na przedstawieniu nam całej galaktyki i planet-narodów. Myślałam, że pierwsza część obfitująca w opisy jest tylko wstępem do lepszego zrozumienia wykreowanej fabuły i tym razem autorka skupi się bardziej na bohaterach niż na otaczającym uniwersum. Odniosłam wrażenie, że sam świat delikatnie zgubił Veronikę Roth. Podczas czytania zastanawiałam się często, po co poznajemy nieistotne (według mnie) okoliczności, zamiast skupiać się na danym wątku czy bohaterach. Akcja wydaje mi się rozwleczona, przez co miałam wrażenie, że nie robę postępów w poznawaniu fabuły, bądź po prostu jej nie rozumiem. Wizje wyroczni były dla mnie wręcz męczące. Cyra z wyraźnej i charakternej dziewczyny z tomu pierwszego przeistoczyła się w irytującą pannę.

Powiem szczerze, że liczyłam na znacznie lepszą lekturę. Niestety otrzymałam zagmatwaną, niezbyt wciągającą historię, z przeciętnym zakończeniem.

Duży plus oczywiście należy się Wydawnictwu Jaguar za fantastyczny marketing i okładkę, która przyciąga czytelnika.