Ten jeden dzień

„Ten jeden dzień” jest opowieścią o zdzieraniu pozorów, psychicznej, która niszczy nie tylko chorego, lecz wszystkich wokół oraz potworze, jakim może się okazać drugi człowiek oraz chorobie. Książka porusza wiele trudnych tematów, jednak nie można powiedzieć, że jest trudna do czytania. „Ten jeden dzień” ma szokować i ukazywać surową prawdę, w którą nie chce się wierzyć. Jedynym minusem jest fakt, że oczekiwałam bardziej dramatycznego zakończenia i większej sprawiedliwości dla bohaterów powieści.

Powieść jest napisana naprawdę fenomenalnie i zdecydowanie warto po nią sięgnąć. „Ten jeden dzień” daje porządnego kopa zmuszającego do zastanowienia się nad naturą człowieka. Im dłużej myślę o tej powieści, tym wydaje mi się lepsza, a jednocześnie bardziej okrutna.

Głównym bohaterem oraz jednocześnie narratorem jest Paul. Idealny mąż, idealny ojciec, idealny szef. Ideał chodzący, no co tu dużo mówić. Od samego początku go nie polubiłam i od samego początku wydał mi się takim małym, wrednym, paskudnym osobnikiem. Jednak doskonale zrozumiem, jeśli komuś ten bohater przypadł do gustu.

O dziwo, Mii również nie polubiłam. Myślałam, że skoro będzie taka milutka pani domu, no to jakoś wzbudzi moją sympatię. A gdzie tam! Miałam wrażenie, że mimo tego, że jest żoną Paula, to jej rola w całej tej historii się gdzieś zgubiła. Dla mnie była narzekającą, poirytowaną kobietą, która chyba sama nie wie, czego chce od życia.

To, co rzuciło mi się najbardziej w oczy, to jak została poprowadzona narracja. Jak wspomniałam wyżej, narratorem jest Paul. Jest to chyba pierwszy raz, gdzie spotykam się z tego typu narracją. Muszę przyznać, że było to coś naprawdę ciekawego i odświeżającego, jeśli chodzi o ten gatunek. Styl autorki sprawił, że czytanie było jeszcze przyjemniejsze, a strony tak naprawdę przewracały się same.

Nie ukrywam również, że zachwyciła mnie ta okładka. Jestem okładkową sroką, a ta czerwona okładka idealnie wpisuje się w mój gust. Tak, uwielbiam czerwień. Podoba mi się również to, że nie ma tutaj naciapane miliard różnych szczegółów. To tak, odnośnie do wydania tej książki.

Historia, którą stworzyła Kaira Rouda wciągnęła mnie na całego i nie potrafiłam się od niej oderwać. Jest w niej coś mrocznego, coś, co trzyma w napięciu do ostatniej strony oraz ten niepokój, który wzrasta z każdą kolejną chwilą. Co ciekawe, jeśli chodzi o tę powieść, należy tutaj czytać również między wierszami. Można znaleźć wtedy ciekawe smaczki.

Podsumowując, powieść autorstwa Kairy Roudy (mam nadzieję, że to dobra odmiana) jest decydowanie warta uwagi. Jest to thriller, który trzyma w napięciu, a przy tym jest lekką lekturą na jeden wieczór. Brzmi to może i nieprawdopodobnie, ale uwierzcie mi, Ten jeden dzień warto przeczytać.

Zawsze gdy obserwujemy życie innych, myślimy jakie mają szczęście - małżonka, dzieci, dom czy samochód, pracę czy domek za miastem... Zazdrościmy im tego co mają, zazdrościmy panujących relacji, planów i sukcesów. Zastanówmy się jednak, czy to co widzimy z naszej perspektywy jest prawdą... Może to złudne? Na pokaz? Może Ci ludzie wcale nie mają lepiej niż my?

Zajrzyjmy w codzienność rodziny Strom - do Paula, jego cudownej żony Mii oraz dwóch synów w elitarnej szkole i dowiedzmy się, co może wydarzyć się w ciągu dwudziestu czterech godzin. Niby niewiele... a jednak.

Paul to czterdziestopięciolatek, który o dziewiątej rano wyrusza wraz z żoną do domku nad jeziorem Erie w Leakside, gdzie zamierzają spędzić WSPANIAŁY dzień. Dziećmi ma zająć się opiekunka a Stromowie mają w planie spokój, ciszę i romantyczne chwile we dwoje. Kiedy czytamy kolejne strony wszystko idealnie się układa - banalne rozmowy na pozornie lekkie tematy przy specjalnie nagranej płycie z ulubioną muzyką, posiłki w klimatycznych miejscach, wspomnienia dotyczące różnych momentów z ich wspólnych dziesięciu lat. Ale pojawiają się też zgrzyty, jak choćby w przypadku upragnionej córeczki czy powrotu do pracy przez Mię która na dodatek od jakiegoś czasu walczy ze złym samopoczuciem.

Kiedy przewracałam kolejne strony myślałam, że to dość nudna książka. Opisuje małżeństwo, które niby świetnie się zna, ale nie do końca funkcjonuje w symbiozie. Zastanawiałam się, gdzie ukryte jest 'boom', bo że jakieś będzie było do przewidzenia. A kiedy na jaw zaczęły wychodzić różne ciemne sprawki Paula, które zdradzał stopniowo jako narrator, włos jeżył się na karku! Okazało się, że Stromowie mieli przeżyć WSPANIAŁY dzień nie wiedząc, że każde ma drugiego niespodziankę, co jedno to większego kalibru... I nie uda im się spędzić tego dnia w takiej formie, w jakiej byłby w swej idealności w każdej innej sytuacji.

Szczerze mówiąc to byłam w ogromnym szoku, kiedy zaczęłam poznawać prawdę o ich małżeństwie, o postępowaniu Paula. Dlaczego? Gdy opowiadał o rodzinie, pięknej i idealnej żonie, miłości do synków oraz ich cudownej przyszłości myślałam o nim Pan-Idealny. Później czułam już tylko obrzydzenie, strach, współczucie i coraz większe zaskoczenie. Nawet nie z powodu czynów, ale pobudek jakie kierowały Paulem.

"Ten jeden dzień" to właściwie teatr dwojga aktorów. Fabuła skupia się na przemyśleniach, czynach i tajemnicach państwa Strom, zaś przez znaczną część na początku powieści nie znajdziecie jakiejś większej akcji dotyczącej teraźniejszości. Potem następuje jednak moment przełomowy, który wywołuje w czytelniku mnóstwo emocji, które nie opadną aż do końca... Gwarantuję, że kawa nie będzie potrzebna, i tak nie zaśniecie!

W swojej recenzji nie napisałam właściwie nic konkretnego, co wydarzyło się między bohaterami w drodze nad jezioro ani w domku, u celu podróży. Nie mogłabym spojrzeć sobie w recenzenckie oczy, gdybym zepsuła Wam całą zabawę, zdradzając czego dopuścili się Stromowie, co zaplanowali dla siebie na ten WSPANIAŁY dzień a także jak to się wszystko skończyło. Pozostaje mi skusić Was do lektury, naprawdę warto!

Podsumowując - "Ten jeden dzień" to thriller doskonały! Trzyma w napięciu, zaskakuje, udowadnia że pozory mylą oraz przekonuje o wartości prawdziwej przyjaźni. Kaira Rouda stworzyła postacie idealnie odzwierciedlające targające ludźmi emocje. Przez książkę przewijają się wściekłość, pogarda, brak wstydu i sumienia, manipulacje, kłamstwa a prym wiedzie narcystyczny i toksyczny bohater. Książka grzechu warta!

recenzja pochodzi z mojego bloga: https://czytelnicza-dusza.blogspot.com/

Po kilkumiesięcznej nieobecności postanowiłam powrócić zarówno do czytania jak i recenzowania książek. Na pierwszy ogień poszła pozycja, która zainteresowała mnie nie tylko swoją okładką, ale także intrygującym opisem, który zapowiadał fascynującą i mrożącą krew w żyłach lekturę. Cieszę się, że miałam możliwość przeczytać tę powieść jeszcze przed jej premierą, która zapowiedziana jest na 30 stycznia 2019 roku. Czy "Ten jeden dzień" wzbudził we mnie tak silne emocje jakich oczekiwałam? Czy historia stworzona przez autorkę zrobiła na mnie pozytywne wrażenie? Zapraszam do zapoznania się z dalszą częścią recenzji, z której z pewnością się tego dowiecie.

Paul Strom wiedzie życie, którego mogą pozazdrościć mu jego znajomi. Piękna i młoda żona Mia, dwoje wspaniałych dzieci uczących się w elitarnej szkole, ogromny dom na przedmieściach oraz satysfakcjonująca praca w agencji reklamowej. Wydawać by się mogło, że bohater posiada wszystko o czym inni mogą tylko i wyłącznie pomarzyć. Ale co jeśli jest to tylko idealnie zaplanowana iluzja, a jej bohater to nieobliczalny mężczyzna z niebezpieczną osobowością? Czy Mia w porę przejrzy na oczy i odkryje prawdziwą twarz swojego męża?

Trzeba przyznać, że fabuła książki jest dosyć ciekawa, ale niestety sposób w jaki opisała ją autorka pozostawia wiele do życzenia. Zabierając się za czytanie tej powieści, spodziewałam się intrygującego i mrożącego krew w żyłach thrillerach, ale to co otrzymałam niestety nie mieści się w tych kategoriach. Zdecydowanie zabrakło mi tutaj niespodziewanych zwrotów akcji i niesamowitego klimatu, który wywołałby we mnie pewnego rodzaju napięcie i niepewność. "Ten jeden dzień" to powieść, w której akcja jest raczej powolna i spokojna, a czytelnik już od pierwszych stron bez problemu może przewidzieć jej zakończenie.

Bohaterowie są dobrze wykreowani, a ich osobowości są na tyle silne, że z pewnością zostaną na dłużej w naszej pamięci. Oczywiście na pierwszy plan wysuwają się Paul oraz Mia, bo to właśnie oni odgrywają tutaj najbardziej znaczącą rolę. Już od pierwszych stron czułam, że Paul nie jest pozytywną postacią - jego zachowanie oraz myśli wyraźnie na to wskazywały. To wszystko sprawiło, że nie byłam w stanie go polubić, ale muszę przyznać, że jego niebezpieczna osobowość zrobiła na mnie wrażenie. Mia natomiast początkowo wydawała mi się raczej szarą myszką całkowicie podporządkowaną swojemu mężowi. Byłam ciekawa czy z biegiem czasu stanie się bardziej odważna i poradzi sobie z trudnymi doświadczeniami, jakie ją spotkały.

Styl jakim posługuje się autorka jest lekki i łatwy w odbiorze. Powieść czyta się szybko i z dużą przyjemnością, jednak tak jak już wcześniej wspomniałam - według mnie Kaira Rouda nie poradziła sobie z tworzeniem tej niesamowitej atmosfery, która zdecydowanie powinna towarzyszyć dobrym thrillerom. Pomimo kilku niedociągnięć, nie żałuję czasu spędzonego z tą lekturą i traktuję ją raczej jako miłą odskocznię od codziennego życia. Dzięki tej historii przypomniałam sobie co oznacza relaks przy książce i przekonałam się jak bardzo mi tego brakowało.

Podsumowując - "Ten jeden dzień" to powieść bardzo poprawna, która dostarcza wiele przyjemnych chwil. Jeśli szukacie mrocznego thrillera, myślę, że nie jest to pozycja skierowana do was, ale jeśli nie przeszkadza wam spokojna i powolna akcja - śmiało możecie sięgnąć po tę historię.

Paul i Mia wiodą szczęśliwe życie w amerykańskim miasteczku wraz z dwoma uroczymi synkami. Wszystko wygląda idealnie, ale w miarę poznawania ich historii okazuje się jednak, że to wszystko ułuda.

Pewnego dnia Paul zabiera swoją żonę do ich domku nad jeziorem, gdzie mają spędzić romantyczny weekend tylko we dwoje. Ta podróż trwa do około setnej strony i muszę przyznać, że nieco mi się dłużyła. W powietrzu czuć zbliżające się jakieś wydarzenie, ale w sumie nie wiadomo czy się bać czy czuć ekscytację. To, że główny bohater jest narratorem pozwala poznać jego myśli, sekrety i to, czym się kieruje. A jest to bohater wyjątkowo antypatyczny, skoncentrowany wyłącznie na sobie i swoich potrzebach. Wszystko kalkulujący, dążący do celu za wszelką cenę. Przy tym jest to osoba nie uznająca porażek, a jeśli taka mu się przydarza obraca ją w impuls do działania.

Jego żona wygląda na jego ofiarę – pochodząca z bogatej rodziny, piękna, inteligentna, urocza. Wymarzona partnerka dla psychopaty, który chce stwarzać pozory perfekcyjnej rodziny.

Po przyjechaniu do domku akcja nieco nabiera tempa, pojawia się też trzeci bohater, sąsiad Buck, który zaprzyjaźnił się już wcześniej z Mią. Wprowadza to nieco komplikacji, zwłaszcza dla Paula, ale też rodzi się w czytelniku myśl, że może Mia nie jest do końca szczera ze swoim mężem?

Koniec jest zaskakujący i to mi się w tej książce podobało. Poza tym główny bohater wywołuje emocje, bardzo negatywne, w pewnym momencie nie można już czytać jego rozmyślań, natomiast istotne, że nie jest on mdły ani nijaki.

Bardzo ciekawa książka. Warto przebrnąć przez podróż do domku, bo nad jeziorem akcja bardzo ciekawie się rozkręca. Polecam!

Sympatycznie spędziłam wieczór z książką, nie zawiodłam się na obietnicy uczestnictwa w ciekawej przygodzie czytelniczej. Autorka wkracza w zamkniętą przed oczami obcych, a często nawet bliskich, sferę małżeńskiego życia. Prowadzi drogą od pozornego szczęścia i idealności do mrocznych tajemnic i sekretów, dziejących się za zamkniętymi drzwiami ogniska domowego. Idylliczne i pogodne życie to jedynie perfekcyjnie wytworzona fasada szczęścia, za którą kryją się klęska i koszmar. Odkrywamy warstwy kłamstw i manipulacji, co nieszablonowe, nie oczami gnębionej kobiety, ale z perspektywy dominującego mężczyzny, uzurpującego sobie prawo do nieomylności i absolutnej władzy. Za pięknymi czynami, gładkimi słowami i przyjaznymi gestami kryje się wyjątkowo toksyczna osobowość. Wydaje się, że w żaden sposób nie można się jej przeciwstawić, ale czy na pewno? Co musi się stać, aby uległa i bezsilna ofiara przeobraziła się w dzikiego i bezlitosnego drapieżnika? A może przydzielone role są już na tyle sztywne i skostniałe, że nie można naruszyć ich struktury, wystawić na rozerwanie?

Intrygująco mknie się po stronach książki, dajemy wciągnąć się w zajmującą fabułę, krok po kroku przechodzimy przez stopniowe przybliżenia faktów i obserwacji. Umiejętnie prowadzony rytm przybliżanej historii, w odpowiednich miejscach zwolnienia i przyspieszenia akcji. Wielu aspektów się domyślamy, czujemy dokąd zmierza zakończenie, ale nie przeszkadza to w odbiorze fabuły. Napięcie wzmacnia panorama, z której poznajemy to, co się dzieje w książce. Temat wielokrotnie uwzględniany w thrillerach, a jednak nie czujemy się nim znudzeni, bo w końcu wciąż zadajemy pytania, na ile tak naprawdę znamy najbliższych, w jakim stopniu dali się poznać, co ukrywają przed całym światem, a może nawet sobą? Jak wiele jest takich Paulów Stromów, którzy robią wyśmienitą karierę zawodową, tu akurat w reklamie, co też staje się wymowną sugestią w świetle wykonywanego zawodu, a jednocześnie tyranizują i zaszczuwają żonę? Co ich popycha ku okrutnym działaniom, skąd niekończące się pokłady iluzorycznej miłości, nienawiści i zazdrości? Czy faktycznie można na to znaleźć jakiekolwiek usprawiedliwienie, umniejszenie winy? A najważniejsze, jak nie stać się jedynie odbiciem tego, co ktoś inny chce w nas widzieć?

bookendorfina.pl