Teoria rekapitulacji Ireneusza z Lyonu w świetle starożytnych koncepcji na temat Adama

Podejmując lekturę tej pozycji Czytelnik spotyka się z jednym z dwóch papieży, którym potomność nadała przydomek „wielki”. Papież Leon I bronił Rzymu przed najazdami Hunów i Wandalów, zwalczał błędy w Kościele i bronił jego jedności. Jako wielki teolog w słynnym liście Ad Flavianum precyzyjnie wyłożył naukę o jednej osobie i dwóch naturach w Jezusie Chrystusie, przyjętą przez Sobór Chalcedoński. Wpłynął na istniejący do dziś kształt liturgii rzymskiej.

Św. Franciszek Salezy – niezwykła postać burzliwej epoki przełomu XVI i XVII wieku: sprawca wielkich nawróceń na katolicyzm w regionie Chablais, katolicki biskup kalwińskiej Genewy, współzałożyciel zakonu wizytek, apostoł dobroci i miłości Bożej, widzący w ludziach odmiennych poglądów przede wszystkim braci, głosiciel potrzeby zdobywania świętości w życiu świeckim, wytrawny mistrz życia duchowego, autor prekursorskich dzieł z dziedziny duchowości (Filotea, Teotym), patron pisarzy katolickich i dziennikarzy, doktor Kościoła – przekazuje współczesnym wciąż aktualne przesłanie o potrzebie optymizmu i zaufania Bogu-Miłości.

Bazyli Wielki (325–379) pochodził z rodziny chrześcijańskiej, z której wyszło wielu świętych (np. Grzegorz z Nyssy czy Makaryna). Po głębokich studiach retoryki, filozofii, a nawet medycyny przyjął chrzest i zapragnął zostać pustelnikiem. Powołano go jednak na biskupa metropolitę Kapadocji (dziś środkowa Turcja) z siedzibą w Cezarei, gdzie okazał się bardzo sprawnym administratorem. Autor reguł zakonnych, wielu cennych listów, mów i pierwszej w Kościele książki O Duchu Świętym.

Co Ewangelia ma wspólnego z wychowaniem? Czy Jezus był pedagogiem we współczesnym tego słowa znaczeniu? Czy można mówić o pedagogii Jezusa z Nazaretu? Na przykładzie wybranych perykop ewangelicznych, autorka opisuje fenomen spotkania Jezusa z drugim człowiekiem i łączy go z poglądami na temat wychowania wypowiadanymi przez współczesnych pedagogów. Pokazuje podobieństwa w ujęciach pedagogicznych, ale i akcentuje specyfikę postaw wychowawczych Jezusa. Szczególną uwagę zwraca na delikatność wszystkich relacji Jezusa, ich piękno i doskonałość.

Autor omawia problematykę wychowania religijnego z perspektywy stanu religijności Europy Zachodniej. Na podstawie lektury można zauważyć, że także w naszym kraju stoimy przed koniecznością niesienia pomocy wychowankom w odnajdywaniu się w pluralistycznym świecie. Pouczające wydają się być refleksje autora odnoszące się do wychowania religijnego, dokonujące się przez nauczanie religijne. Autor pyta o: zadania stojące przed współczesną pedagogiką religijną; zajmuje się procesem edukacji religijnej, pyta o charakter, a także elementy takiej edukacji.

Autor nie przywdziewa maski wyniosłego moralisty, który z wysokości "ubogaca" owieczki swym słowem. On woli mówić do bliźniego mową ludzką, bezpośrednią i piękną. Bez patosu, lecz konkretnie. A to dlatego, że doskonale zna ludzi: ich lęki, fascynacje, marzenia, porażki, także radości i niespełnienia ich duchowych poszukiwań. Przekonuje, że współczesny człowiek, z całą jego wielkością i mizerią, z jego marzeniami i upadkami, został już opisany. Że księgą prawdy o nim jest Ewangelia że na jego cierpienia odpowiadał już swoim współczesnym Jezus Chrystus, Ten, który miał słowa życia wiecznego.

Wnikliwa i oryginalna prezentacja postaci, idei i tekstów, które stanowiły inspirację dla św. Brata Alberta. Głównymi bohaterami książki, obok samego Brata Alberta, są święci, bez których nie da się go zrozumieć: Franciszek z Asyżu, Jan od Krzyża i Wincenty a Paulo. Lektura obowiązkowa dla każdego, komu bliska jest fascynująca duchowość Biedaczyny z Krakowa - autora obrazu Ecce Homo. Książka jest i nie jest o Bracie Albercie. Jeśli święci nas pociągają i naprawdę fascynują, to dobrze jest zapytać o źródła ich myśli, postaw i duchowości. Czy zaczerpnięcie z tych samych źródeł zaspokoi także nasze pragnienie? Czy wsłuchanie się w teksty, które przemawiały do Brata Alberta, wzbudzi w nas taki sam rezonans? Czy pomoże nam doszukać się w sobie...

Książka zawiera ćwiczenia i zabawy przygotowane zgodnie z zasadami metody Montessori z myślą o pobudzaniu zdolności poznawczych małych dzieci. Wciągające i zabawne zadania pomogą maluchom w odkrywaniu barwnego świata kolorów!

Książka zawiera ćwiczenia i zabawy przygotowane zgodnie z zasadami metody Montessori z myślą o pobudzaniu zdolności poznawczych małych dzieci. Dzięki tym wciągającym i zabawnym zadaniom o atrakcyjnej formie graficznej maluchy będą mogły zrobić pierwsze samodzielne kroki na drodze przez świat liczb i matematyki.

Książka zawiera ćwiczenia i zabawy przygotowane zgodnie z zasadami metody Montessori z myślą o pobudzaniu zdolności poznawczych małych dzieci. Dzięki tym wciągającym i zabawnym zadaniom o atrakcyjnej formie graficznej maluchy będą mogły zrobić pierwsze samodzielne kroki, by odkrywać otaczający je świat.

Dzięki tej książce twoje dziecko pozna mnóstwo gatunków zwierząt i roślin. Przyjrzy im się w kolejnych porach roku, a także w różnych środowiskach naturalnych. Wszystkie ilustracje opatrzone są podpisami, które wzbogacą słownictwo malucha. Będzie potrafił, jak przystało na prawdziwego obserwatora i badacza, rozpoznawać gatunki podczas spaceru w lesie czy na łące. Podwójne strony tematyczne ułatwią nazywanie zwierząt, roślin, owoców, warzyw i nie tylko. Zielniki proponowane dla każdej pory roku pomogą zainteresować twoje dziecko światem roślin, łącząc zabawę z nauką odpowiedzialności.

„Bogactwo form życia konsekrowanego w Kościele jest ogromne. Okazuje się, że można podjąć powołanie do życia konsekrowanego żyjąc w świecie, a więc w swoim środowisku rodzinnym, pracy, angażując się w życie Kościoła lokalnego. (...) Obrzęd konsekracji dziewic należy do najcenniejszych skarbów liturgii rzymskiej. Już w początkach Kościoła konsekrowano dziewice według uroczystego rytu, przez który stawały się one osobami konsekrowanymi. Dziewice w tamtym czasie mieszkały ze swoimi rodzinami albo we własnych domach. W swojej posłudze były do dyspozycji Kościoła, przede wszystkim przez modlitwę i pełnienie dzieł miłosierdzia. Wraz z rozwojem życia monastycznego Kościół powiązał to powołanie z uroczystą profesją trzech rad ewangelicznych, życ...

Rozdział trzeci traktuje o apostatycznym rozumieniu grzechu pierwszych rodziców. Rozważania Autora na ten temat są bardzo ciekawe i odważę się powiedzieć, że choć powołuje się na fundamentalne analizy ojca Antonio Orbe SJ, w tym miejscu je przewyższa. Jest i bardziej szczegółowy i odważniejszy w szukaniu rozwiązań. Gratuluję szczerze. (…) W tym samym rozdziale Autor przytacza długi, a ważny tekst Ireneusza z AH V, 21, 2, na temat kuszenia Jezusa na pustyni, a następnie poddaje go błyskotliwej analizie. I nic dziwnego, że przez szereg stron nie cytuje na poparcie swych rozważań żadnego współczesnego autorytetu, gdyż po prostu nikt dotąd tak dobrze tego nie zrobił. Z recenzji ks. prof. Henryka Pietrasa SJ