Turcyzmy w bułgarskich dialektach południowo-wsch.

Publikacja poświęcona polskim Ormianom – wielowiekowej społeczności, choć nielicznej, to ze znaczącym dorobkiem kulturowym, który funkcjonował i nadal jest żywotny w kulturze polskiej.

„Słownik bułgarskich predykatorów o semantyce przekazywania informacji” na przykładzie wybranej grupy predykatorów prezentuje cechy syntaktyczne jednostek czasownikowych oraz bliskoznacznych im jednostek analitycznych tradycyjnie zwanych orzeczeniami peryfrastycznymi. Porównanie funkcjonowania analityzmów i ich jednowyrazowych odpowiedników może dawać odpowiedź na pytanie o motywację wyboru pomiędzy tymi jednostkami. Motywacją tą może być zarówno inna akomodacja syntaktyczna, jak i możliwość niewyrażenia w tekście pewnych treści. Słownik dostarcza tych informacji, których zazwyczaj brak w klasycznych leksykonach, ich użytkownik zmuszony jest do poszukiwania tej wiedzy w tekstach lub zdać się na własną, często zawodną, intuicję. Choć zatem niniejsze op...

Publikacja powstała w oparciu o 9 tomów Gramatyki konfrontatywnej bułgarsko-polskiej i jest wynikiem wieloletnich badań zespołów autorskich Instytutu Slawistyki PAN i Instytutu Języka Bułgarskiego Bułgarskiej Akademii Nauk. Jest pierwszą i jedyną jak dotąd w świecie próbą semantycznej konfrontacji języków.

Ormianie polscy to społeczność wielowiekowa i choć nigdy nie byli oni liczni, wytworzyli znaczący dorobek kulturowy, który funkcjonował i nadal jest żywotny w kulturze polskiej. Jako fragment diaspory ormiańskiej pełnili kiedyś niezwykle istotną rolę względem swojego macierzystego narodu ormiańskiego. Dziś wiedza o nich jest w pamięci ormiańskiej znacznie słabiej obecna niż wiedza o diasporze zachodnioeuropejskiej czy północnoamerykańskiej. Polska ojczyzna Ormian w wyniku przemian historycznych oddaliła się z horyzontu świadomości ormiańskiej, a wspaniałe zabytki wytworzone we Lwowie, Kamieńcu Podolskim, Zamościu, przeszły w posiadanie innych właścicieli, rozrzuconych niemal po całym świecie.

W monografii rozpatrywane jest nazewnictwo kolorów we współczesnym języku bułgarskim we wszystkich możliwych aspektach. Autorskie dociekania skupiają się na pochodzeniu poszczególnych nazw, a następnie analizie ich udziału w tworzeniu antoponimów, toponimów, chrematonimów i fitonimów. Ukazana są również ta część frazeologii, której istotnym składnikiem z punktu widzenia semantyki są nazwy kolorów. Uzupełnienie językoznawczych analiz stanowi prezentacja nazw kolorów utrwalonych w tekstach ważnych z punktu widzenia historii języka bułgarskiego oraz w twórczości ludowej, a także badania konotacji, jakie wywoływały nazwy kolorów, czyli ustalenie ich znaczenia symbolicznego.

Publikowane dzieło to nieznany dotąd polskiej nauce tekst o pochodzeniu Turków powstały w 1456 r. pod piórem greckiego tłumacza w Wenecji Nikolaosa Segundinosa. Po raz pierwszy ukazał się drukiem ok. 1473-1474 r. prawdopodobnie w oficynie drukarskiej Braci Wspólnego Życia w Chełmży [drukarz Leo Papas Sermones]. Dwa spośród trzech zachowanych egzemplarzy dzieła zachowały się w polskich bibliotekach. Nie jest też przypadkiem, że jedno z pierwszych dzieł popularyzujących w Europie wiedzę o Turkach ukazał się właśnie na terenie Polski. Edycja krytyczna oparta na odczytaniu inkunabułu i porównaniu z wybranymi przekazami rękopiśmiennymi zawiera przekład na język polski i komentarz, identyfikujący opisane osoby i wydarzenia (także ciekawą wzmiankę o bitwie pod...

Książka o Bułgarii. O podróżach po jej krańcach, o bułgarskiej mentalności, kulturze, tradycjach i zwyczajach. Autorka z bezwarunkową miłością opisuje swoje ukochane Wielkie Tyrnowo, w którym miała przyjemność spędzić kilkanaście miesięcy. Podkreśla, jak bardzo urzeka ją życzliwość, dobre serce i gościnność Bułgarów.(...) Relacja podróżnicza przeplatana jest opowieściami o spotkania z lokalnymi mieszkańcami, humorem i ciekawostkami. Idealna pozycja dla każdego, komu jest bliska Bułgaria, a także dla kogoś, kto kocha podróże za niewielkie pieniądze oraz ma ochotę na bałkańską przygodę.

W Podstawach turkologii dla bałkanistów autor podjął się krótkiego zaprezentowania czytelnikom po raz pierwszy mało znanej dziedziny ‒ rumelistyki, tj. problemów wzajemnego oddziaływania na siebie języka tureckiego i języków bałkańskich. Była to jednocześnie dla autora okazja przedstawienia jego własnych, dotąd niepublikowanych poglądów (zob. np. rozdz. 7). Pominąwszy „Wprowadzenie”, praca ta składa się z 7 rozdziałów: 1) Terminy, klasyfikacja i obecność języka tureckiego na Bałkanach; 2) Ważniejsze cechy języka tureckiego [przedstawione w 25 podrozdziałach tematycznych]; 3) Dialekty tureckie Anatolii i Rumelii; 4) Karamanlidzi i dialekt karamanlidzki; 5) Gagauzi i język gagauski; 6) Teksty transkrybowane i słowniki rymowane; 7) Przykłady problemów...

Publikacja poświęcona polskim Ormianom – wielowiekowej społeczności, choć nielicznej, to ze znaczącym dorobkiem kulturowym, który funkcjonował i nadal jest żywotny w kulturze polskiej.

„Wiele lat temu nieopodal promenady w nadmorskim Ayvalıku zobaczyłam sprzedawcę ubranego w strój nawiązujący do czasów osmańskich. Jego wózek wieńczyło okrągłe metalowe naczynie, podzielone na pięć równych trójkątów. Każdy z nich wypełniała gęsta substancja innego koloru. Gdy podeszłam bliżej, Turek bez pytania chwycił w dłoń patyk i zaczął rytmicznie nawijać na niego tajemniczy produkt. Nakładając kolejne warstwy, wnet stworzył barwny lizak, który wręczył mi z uśmiechem na twarzy. Do wyprodukowania tego przysmaku używa się kilkudziesięciu rodzajów roślin i przypraw, na czele z czarnuszką, pieprzem, kardamonem, cynamonem, mastyksem, szafranem i wanilią”. – Agnieszka Maury Ta książka to subiektywny obraz Turcji, uzupełniony wspomnienia...

Publikacja poświęcona polskim Ormianom – wielowiekowej społeczności, choć nielicznej, to ze znaczącym dorobkiem kulturowym, który funkcjonował i nadal jest żywotny w kulturze polskiej. Numer z 2021 roku

Publikacja składa się z dwóch zasadniczych części, z których pierwsza dotyczy rozwoju polszczyzny w krajowej wspólnocie komunikacyjnej, druga zaś przedstawia zarys tego rozwoju w diasporycznych wspólnotach komunikacyjnych poza granicami kraju. Autor nie ograniczył się tylko do omówienia ewolucji polszczyzny w kraju, lecz uwzględnił również jej sytuację i rozwój poza granicami Polski w polskich środowiskach autochtonicznych i w skupiskach polonijnych. Dzięki temu otrzymujemy pełny obraz przemian, którym podlega język polski w odmianie ogólnej i w odmianach polszczyzny używanych w świecie. Jest to też opracowanie nakierowane na ukazanie ewolucji metod badawczych w obrębie językoznawstwa polonistycznego. Zadania takiego mógł się podjąć tylko znawca opisywanyc...