Willa, dziewczyna z Mrocznej Jamy

Ta książka jest za dobrą aby opisać ja kilkoma słowami ale tak w skrócie ponieważ nie jestem dobra w pisaniu opini ale jeśli chcesz książkę na której możesz sobie popłakać a przy okazji przeczytać w jeden wieczór to jak najbardziej polecam poprostu kocham

Uczono ją, że trzeba kraść, żeby przetrwać, że światłoluby to ucieleśnione zło, a dobrem nadrzędnym jest klan. Chciwość i zajadłość przewodzącego mu padarana doprowadziły jednak do upadku ród Feiran. Głucha Jama uległa zniszczeniu. Willa zbudowała sobie nowy świat, zdobyła nową rodzinę i pogłębiła umiejętności, które przez lata wpajała jej babka. Niestety bliskim dziewczyny (roślinom, zwierzętom i ludziom) ponownie zagraża niebezpieczeństwo. Groźni są nie tylko nie znający umiaru drwale, którzy w imię dobrego zarobku i rozwoju cywilizacji bezlitośnie karczują lasy porastające Wielkie Góry Mgliste, ale i nowa mroczna siła, która narodziła się na zgliszczach byłej siedziby Feiran...

Czy Willa zdoła uchronić tych, których kocha? Co czeka ostatnią czarownicę z klanu leśnych ludzi? I czym są cieniste stwory niosące ze sobą przeraźliwy chłód, śmierć i zapach zgnilizny, które pojawiły się ostatnio w leśnych ostępach? Czy staną się sprzymierzeńcem, czy wrogiem dziewczyny?

***

„Willa dziewczyna z lasu” była najlepszą książką, jaką przeczytałam w ubiegłym roku. Dlatego też sięgnięcie po „Willę dziewczynę z mrocznej jamy” było tylko kwestią czasu…

Ogromnie się cieszę, że autor postanowił napisać kontynuację przygód Willi. Druga część skradła moje serce w tym samym stopniu co pierwsza. Ogromnie spodobała mi się więź Willi z lasem. Ogólnie kreację tej postaci uważam za bardzo udaną. Willa to postać urzekająca swą sprawiedliwością i troską o przyrodę.

Akcja jest idealnie poprowadzona, cały czas coś się dzieje, przez co ciężko odłożyć tę powieść choć na moment. Wpływa na to również świetne pióro autora. Potrafi on stworzyć bajkowy klimat, a przy tym zawrzeć w fabule tak wiele istotnych kwestii z świata rzeczywistego.

Po raz kolejny pochłaniałam opisy przyrody jak zahipnotyzowana, mimo iż za nimi nie przepadam. Historia ta nie opowiada tylko o przyrodzie i jej ochronie. Jest to również opowieść o przyjaźni, rodzinie i poświęceniu.

Co ciekawe, choć jest to fantastyka, to autor inspirował się prawdziwymi wydarzeniami, związanymi z powstaniem Parku Narodowego Wielkich Gór Mglistych w Tennessee.

Zakończenie mnie zszokowało, choć nie da się ukryć, że stanowi przepiękne zwieńczenie historii Willi. W moim odczuciu książka ta zachwyci każdego czytelnika, nie zależnie od wieku. Historia ta idealnie obrazuje ludzką zachłanność oraz tragiczne skutki masowej wycinki lasów. Gorąco polecam!

Moja ocena: 10/10 https://kochajacaksiazki.blogspot.com/2022/02/421-robert-beatty-willa-dziewczyna-z.html

"Świat nie jest ani płaski, ani okrągły. Świat to góry."

*

Po upadku klanu Ferian, Willa – ostatnia leśna czarownica- wreszcie jest wolna od ich przekonań i wpajanej jej od lat nienawiści do śwaitłolubów. Dziewczyna znalazła sobie nowy dom, uczy się żyć w zgodzie ze wszystkimi mieszkańcami lasu oraz rozwija odziedziczoną po babce magie. Niestety jej spokój zostaje zakłócony, gdy w Wielkich Górach Mglistych śpiew ptaków zostaje zastąpiony warkotem niszczących wszystko na swojej drodze maszyn, a zapach porannej rosy miesza się ze zgnilizną, która otacza przerażające cieniste stwory. Czy Will poradzi sobie z nowym zagrożeniem i uratuje wszystkich swoich bliskich ? A może jednak młodej czarownicy nie starczy sił aby wszystko naprawić...

*

„Willa, dziewczyna z Mrocznej Jamy” jest to drugi tom serii... i o ile pierwszy tom bezwarunkowo mnie zachwycił, tak co do tego mam odrobinę mieszane uczucia zwłaszcza jeśli mam go postrzegać jako „literaturę dziecięca”. Skąd takie wrażenie ...

*

Zacznijmy od tego, że Willa - Ferianka, leśna czarownica, dziewczyna z lasu– jakby jej nie zwać to nadal trzynastolatka, a świat w którym przyszło jej żyć jest zwyczajnie brutalny i nie raz przysparza jej wiele cierpienia. Dlatego zastanawia mnie czy niektóre fragmenty nie są zbyt okrutne dla dzieci - docelowych odbiorców.

*

Jednak.... Pomimo powyższych rozważań, nie ukrywam że historia Willi podobnie jak w pierwszym tomie mnie urzekła. Więź jaką bohaterka ma z lasem i jego mieszkańcami jest opisana w niesamowity sposób i sprawia, że czytelnik cierpi za każdym razem gdy młoda czarownica traci część swojego świata. Dodatkowo na plus działa poruszenie ważnych dla społeczeństwa problemów – tutaj oczywiście mowa przede wszystkim o wyniszczaniu lasów – szczególnie, że „Willa z Mrocznej Jamy” nawiązuje do realnych wydarzeń. Na wyróżnienie jak zawsze zasługuje też styl autora, który sprawia, że kolejne rozdziały kończą się zwyczajnie za szybko.

*

Książkę, oceniam na 8½/10. Jest to piękna historia, z której można wiele wynieść .

Chyba nie ma nikogo takiego na świecie, kto by nie pokochał tej dziewczyny całym sercem. Jest prawdziwym utożsamieniem dobra i sprawiedliwości. Często zanim pomyśli o swoim bezpieczeństwie gna na umór by ratować kogoś innego. Umie porozumiewać się z otoczeniem, drzewami, roślinami i zwierzętami. Nie czyni tego za pomocą słów, lecz poprzez mowę cielesną. Ma niezwykły instynkt wzroku, węchu i słuchu. Dzięki naukom swojej babci, której nie ma niestety z nią, potrafi leczyć ziołami. Często wspomina swoją siostrę Alliw, która zmarła sześć lat temu będąc w dziecięcym jeszcze wieku. Tęskni za nimi dwiema, choć wie, że kiedyś się z nimi złączy. Obecnie na jej głowie spoczywa ogromny obowiązek obrony własnego ojca, którego to nieprawnie zabrali do więzienia. Oskarżyli go o morderstwo, choć tak naprawdę nikt nie miał ku temu żadnych dowodów. W międzyczasie Willa spotyka w lesie dziwne istoty przypominające węże, lecz o bardzo niekształtnej budowie. Wraz z nimi pojawia się ktoś jeszcze, lecz nie wiadomo kim jest i czego od niej chce. Wszystkie dalsze wydarzenia wskazują na to, że jeszcze wiele musi przejść, by zrozumieć strukturę świata i natury. Tym bardziej, że wciąż kroczy przy niej mały niedźwiadek.

Skąd się wziął? Kto niszczy las i jest odpowiedzialny za śmierć kilku mężczyzn? Kim jest osóbka prowadzająca się z bestiami? Czy w ogóle uda jej się uwolnić ojca i udowodnić jego niewinność? Czy odnajdzie przybraną siostrę zanim stanie jej się coś złego?

Naprawdę pytań jest wiele, bo faktem jest, że jej przygody do samego końca książki są nieprzewidywalne. Wydawać by się mogło, że największy błąd jaki popełniła, to ten w którym ujawniła się człowiekowi. Jednak czy na pewno? Czy to jedyne jej zmartwienie?

Kochani, czuła i troskliwa osóbka jaką jest Willa skradła moje serce już od pierwszego tomu. Jestem pewna, że w przyszłości będzie uważana za najlepszą baśń, którą będziemy opowiadali sobie z pokolenia na pokolenie:-)

"Willa, dziewczyna z Mrocznej Jamy" Robert Beatty

Kolejne drzewo upadło. Huk niósł się przez las, aż dotarł do uszu Willi - dziewczyny, którą las ukochał, traktował jak największą powierniczkę i strażniczkę. Jej życie po zniszczeniu siedliska Feiran i detronizacji padarana, nie jest takie, jakie było wcześniej. Dziewczyna nie wie, że teraz skomplikuje się jeszcze bardziej...

"Willa, dziewczyna z Mrocznej Jamy" jest kolejną odsłoną przygód dziewczynki z leśnego ludu Feiran. Robert Beatty pierwszym tomem cyklu oczarował i rozkochał rzesze czytelników zarówno młodszych, jak i tych starszych. Jest to pozycja, która wzbudziła na polskim rynku wydawniczym nie lada sensację, a teraz wychodzi jej druga część i w tym miejscu wielu z nas nasuwa się pytanie - czy jest tak samo dobra?

Autor bezbłędnie ukazuje bezmiar bezduszności i swego rodzaju okrucieństwa ludzi wobec własnego domu, a więc Ziemi. Wycinanie drzew na masową skalę, pozbawianie zwierząt ich środowisk naturalnych, błyskawiczny rozwój przemysłowy, urbanizacja i industrializacja - to tylko wierzchołek góry lodowej. W książce przystępnie dla młodszego czytelnika przedstawiony jest właśnie ten problem, który dotyczy każdego z nas i przyszłych pokoleń, bo Ziemia jest naszym domem, o który powinniśmy dbać, by cieszyć się nim jak najdłużej tylko można.

Na uwagę zasługuje, rzecz jasna, postać tytułowej bohaterki - Willi. Jej sylwetka zaprezentowana przez Beatty'ego w powieści ma stanowić wzór do naśladowania. Manifestuje ona sobą wiele cech charakteru oraz zachowań, które powinny stanowić inspirację nie tylko dla dzieci i młodzieży, lecz także dorosłych. Na jej przykładzie pokazane zostało, czym jest odwaga, hart ducha, honor, poświęcenie dla bliskich osób, jak i również lojalność i empatia, której niewyczerpane pokłady posiada Willa. Robert Beatty ilustrując osobowość protagonistki, uczy także szacunku do tego, co nas otacza - ludzi, mienia cudzego, wspólnego, a zwłaszcza przyrody, która swoim pięknem wynagradza wszystko.

"Willa, dziewczyna z Mrocznej Jamy" wzbudziła we mnie całą gamę przeróżnych emocji. Przyznam, że już na początku autor rozrywa na strzępy serca czytelników, tym samym powodując strumienie łez i szlochy, których nic nie jest w stanie powstrzymać. W dalszym ciągu wzruszenie miesza się z ekscytacją, złością, zdenerwowaniem, a nawet przejęciem losami dziewczynki oraz niezwykłą euforią.

Pióro Beatty'ego jest ogromnie czułe i wrażliwe. Język, jakim napisana jest powieść, charakteryzuje się prostotą narracji, subtelnością i delikatnością wypowiedzi, a każde kolejne zdanie wypływa wprost z serca autora.

Podsumowując, kolejna część "Willi, dziewczyny z lasu" zrobiła na mnie duże wrażenie. Jestem pod ogromnym wrażeniem, że powieść przeznaczona dla młodszej grupy odbiorców, z pozoru będąca jedynie dobrą rozrywką na kolejny zimowy wieczór, może nieść za sobą aż tyle wartości, przesłań i nauk, które są bardzo cenne, aczkolwiek nie mają moralizatorskiego wydźwięku. Ta historia jest jednym słowem magiczna.

⭐7,5/10

Historia Willi przenosi nas do innego świata, ale równie dobrze mogłaby to być nasza rzeczywistość.

Buldożery niszczące wszystko na swojej drodze niepozostawiające ani jednego drzewa, zanieczyszczanie jezior i rzek, przyczynianie się do śmierci setek zwierząt, rozdzielone rodziny. Samotność.

Willa nie jest tylko błahą opowiastką dla dzieci, ale powieścią mroczną, melanholijną z głębszym dnem i pozostawiającą po sobie refleksję. To książka, która może być czytana zarówno przez młodzież, jak i dorosłych, a każdy wyniesie się z niej coś zupełnie innego.

Niesamowicie było powrócić do życia, teraz już, trzynastoletniej feriańskiej dziewczyny, i wraz z nią być świadkiem walki w obronie lasu i poszanowaniu wartości przekazywanych z pokolenia na pokolenie. To właśnie kreacja głównej bohaterki jest jedną z najmocniejszych atutów powieści, nad wyraz dojrzała jak na swój wiek i obdarzona olbrzymią empatią nie waha się pomóc, gdy inni – nawet wrogowie, są w potrzebie.

To powieść o szukaniu własnej drogi, o przebaczaniu i obronie tego, co jest dla nas ważne.

Robert Beatty w magiczny sposób spletł losy leśnego ludu i baśniowy klimat, kontrastując je z brutalnością oraz okrucieństwem ludzi. Zakończenie powaliło mnie na kolana i jeśli nie pojawi się kontynuacja złamie, to moje serducho…

Są książki, które poruszają już od pierwszych stron. Są takie, które wywołują lawinę emocji i powodują, że na chwilę się zatrzymujemy, aby przemyśleć sobie pewne sprawy. Taką serią jest "Willa" pióra Roberta Beatty'ego i tak naprawdę nie ma znaczenia, czy mowa jest tutaj o pierwszym, czy drugim tomie.

Obie części wzruszają i dają do myślenia, a przy tym są po prostu ciekawe i wciągające.

Willa znalazła nowy dom. Odnalazła rodzinę, dzięki której czuje się kochana. Natomiast nie jest w stanie stłumić swojej natury leśnej wiedźmy i cały czas jest mocno zwiazana z lasem.

Lasem, któremu grozi ogromne niebezpieczeństwo. Ludzie sprowadzają wielkie maszyny i niszczą wszystko, co napotkają na drodze. Zabijają drzewa i zwierzęta. Przyroda umiera, a Willa musi na to patrzeć. Cierpi z tego powodu. Lecz to nie jedno zagrożenie, które ją przeraża. W lesie pojawiły się straszliwe cienie, które zabijają wszystko co tylko dotkną.

Przed Willą wiele trudnych decyzji.

Nie ukrywam, że uwielbiam pióro autora. Język powieści jest bardzo plastyczny, a wszystko jest tak opisane, że gdy tylko zaczynam czytać, to przenoszę się w las i widzę wszystko oczami głównej bohaterki.

Willa jest cudowną postacią silną i zdeterminowaną, a przy tym bardzo wrażliwą i empatyczną.

Jeśli poszukujesz książki pięknej, mądrej i wzruszającej, to jest to seria idealna. Wciągnie, wyciśnie łzy, a na koniec zostawi z pustką i pytaniem: co dalej?

💜🌾

,,I właśnie tam, w wysokich źdźbłach pszenicy, dokładnie tak jak w jej wizji, kryła się postać o długich jasnych włosach, które targał wiatr" 🌾💜

*recenzja nie zawiera spoilerów do żadnej z części*

Gdy w zeszłym roku po raz pierwszy przeczytałam ,,Willę, dziewczynę z lasu" byłam zachwycona, a gdy dowiedziałam się o dacie premiery kontynuacji, zaczęłam odliczać dni.

,,Willa, dziewczyna z mrocznej jamy" to opowieść o dalszych losach mądrej i tajemniczej Feiranki o złotym sercu. Po raz kolejny Willa musi zmierzyć się z poważnymi problemami, a także podjąć kilka trudnych lecz bardzo istotnych decyzji. Jest to przede wszystkim opowieść o społeczeństwie, o Feiranach, ludziach i nieokiełznanej naturze.

Pióro autora niezmiennie mnie zachwyca. Jestem pod ogromnym wrażeniem tego, jak Robert Beatty rysuje przed czytelnikiem hipnotyzujące obrazy za pomocą słów oraz jak barwne są wykreowane przez niego postaci.

Nie sądziłam, że to możliwe, ale druga część okazała się jeszcze bardziej zaskakująca niż pierwsza. Tak dużo się tu działo, że całość czytałam z zapartym tchem. Z jednej strony byłam bardzo ciekawa, co dalej się wydarzy, z drugiej jednak chciałam dawkować sobie tę lekturę ze względu na to, jak długo na nią czekałam.

Przyznam, że zakończenie naprawdę mnie zaskoczyło i mam nadzieję, że autor nie zakończy serii na tej książce.

Z całego serca polecam Wam obydwa tomy ,,Willi..." . Są to pięknie napisane, mądre książki, mówiące o miłości, przyjaźni, potrzebie jedności i szacunku do przyrody 🌿

Widzę zielony las pełen życia. Słychać w nim śpiew ptaków i codzienne rozmowy reszty zwierząt. Jest w tym piękno i niezmącony spokój.

Widzę spadające pod brutalną siłą siekier drzewa. Widzę zwierzęta, które uciekają przed pociskami. I widzę przedziwną dziewczynkę, która opłakuje naturę, do której wtargnął człowiek.

Widzę emanuje blaskiem czerwone kwiaty, które wyrastają wśród paproci, jakie porastają cmentarzysko kości. Drzewa mają czarny kolor, a piękno Mrocznej Jamy napawa lękiem. Śmierć jest tu bliżej niż gdziekolwiek, a pradawna magia nie cofnie się przed niczym.

„Świat nie jest ani płaski, ani kulisty, pomyślała — świat jest górami."

Niezmącone od wieków piękno przyrody zostaje naruszone, gdy życie zostaje przeliczone na zysk przez Przedsiębiorstwo Drzewne Sutton. Stare drzewa zostają powalone przez maszyny, wyjątkowe gatunki tracą miejsce do życia, a zwierzęta umierają z broni lub na skutek głodu. Ludzie przynoszą śmierć naturze, która sama nie potrafi się obronić. Próbuje na wiele sposobów, ale nic nie wydaje się być wystarczające. Nawet pradawna mroczna magia. Są jednak i tacy, którzy stają po jej stronie. Którzy gotowi są ryzykować własne życie, by obronić to, co kochają najbardziej.

Willa wciąż nie potrafi dotrzeć do swoich pobratymców, jej ojciec zostaje oskarżony o zbrodnię, której nie popełnił, a las wokół umiera. Dzieje się wiele i czytelnik od pierwszych stron zostaje wciągnięty w wir wydarzeń. Nie brakuje zwrotów akcji oraz chwil wzruszeń czy radości. Fabuła boli, uwiera, daje nadzieję i pokazuje piękno więzi bliskich osób. Bohaterowie są barwni i z uwagą wykreowani. Wszystko jest przemyślane, a każda strona pokazuje jak wiele destrukcji przynosi działalność wycinkowa. Jak wiele zniszczenia idzie za człowiekiem. Ale też, że głośny sprzeciw daje szansę na uratowanie natury. Że wspólna misja jednoczy i może przynieść zmiany.

Robert Beatty napisał powieść, która uczy szacunku do przyrody. Która ukazuje jak każdy element ekosystemu się łączy i jak wielkie zmiany zachodzą, gdy zabraknie choć jednego jego składnika. Ale jego powieść nie ma jedynie przesłania ekologicznego, bo przecież na pierwszy plan wychodzą tutaj więzi rodzinne oraz czasami trudne ich relacje. Autor mówi o sile, jaka tkwi w grupie i o misji, która łączy. Przed bohaterką stawia wiele dylematów etycznych (jak chociażby to, czy uratować drwali, gdy zagrożone zostaje ich życie), a ubarwia to szczyptą magii (tej pięknej i tej mrocznej). Uczy, że musimy podjąć trudne decyzję i zmierzyć się z ich konsekwencjami.

Jeśli przy poprzednich powieściach autora byłam zachwycona — a byłam — to nie wiem, co powinnam powiedzieć o tej. Wiem, że gdybym się uparła, to mogłabym wymienić choć jeden lub dwa elementy w kreacji świata, które budzą moje pytania, ale nie zmieni to tego, że tytuł ten jest piękny i ważny. Że jest dobry, a obcowanie z nim napełniło moje serce wieloma pięknymi uczuciami.

Zdecydowanie jest to moja ulubiona powieść autora. Taka, która zajmie szczególne miejsce w moim sercu. A moje łzy na koniec niech będą tego dowodem.

przekł. Łukasz Małecki

“I czy ten świat umierał, czy może Willi tylko się przyśniło, że kiedykolwiek żył?”

Od małego Willa była uczona, że żeby przetrwać musi kraść, a światłoluby są złem, natomiast dobrem jest tylko klan. Jednak chciwość i zajadłość przewodniczącego doprowadziły ród Feiran do upadku. A głucha jama uległa zniszczeniu. Dziewczynka zbudowała sobie nowy świat  i stworzyła nową rodzinę oraz pogłębiła umiejętności która sprawiała jej babka. Jej najbliższymi stały się rośliny zwierzęta i ludzie niestety ponownie zagraża im niebezpieczeństwo. Groźni są nie tylko drwale, którzy bezmyślnie karczują lasy ale i mroczna siła która narodziła się na zgliszczach byłej siedziby Feiran. Willa będzie musiała znowu starać się uchronić swoich bliskich. 

Już drugi raz Willa przyciągnęła mnie do siebie.  Znów zachwyciła mnie przepiękna okładka. Od samego początku czułam, że to będzie bardzo magiczna i baśniowa historia. Fabuła wciągnęła mnie już od pierwszej strony. To jedna z książek, które są dla dzieci, jednak dorosły czytelnik również się w niej odnajdzie.

Tym razem Willa musi zmierzyć się nie tylko z ludźmi, którzy niszczą przyrodę ale także z tajemniczymi siłami zła, które narodziły się w Mrocznej Jamie. W tej części dziewczynka musi podjąć wiele decyzji, które zdecydują nie tylko o losach jej ukochanego lasu ale także o życiu ludzi.

Bawiłam się świetnie i uważam, że właśnie takie powinny być książki dla najmłodszych. Autor poprzez przygody Willi pokazuje czytelnikowi wartości które są w życiu ważne.

W ubiegłym już roku miałam przyjemność czytać powieść Roberta Beatty’ego, czyli Willę, dziewczynę z lasu. Książka ta całkowicie podbiła moje serce i znalazła się w topce najlepszych książek ubiegłego roku. Nic dziwnego, w końcu autor stworzył świetną powieść dla młodzieży (również tej młodszej), którą można pochłonąć w jeden dzień. Kiedy więc dowiedziałam się, że premierę będzie mieć tom drugi przygód Willi - oszalałam z radości. Dzięki uprzejmości wydawnictwa Literackiego mogę dzisiaj opowiedzieć Wam właśnie o tej książce. Czy Willa, dziewczyna z Mrocznej Jamy dorównała poziomem swojej poprzedniczce?

Willi udało się odnaleźć nową rodzinę, przy której czuje się kochana i bezpieczna. Całymi dniami może przechadzać się po lesie i utrzymywać kontakt z naturą. Co, jednak jeśli źli ludzie nie cofną się przed niczym i już wkrótce rozpoczną wycinkę całego lasu, a pewna mroczna siła zadomowiła się na zgliszczach dawnej siedziby Feiran? Willa również nie zamierza czekać bezczynnie i pragnie ochronić tych, których kocha. Czy jej się to uda?

Zanim przejdę do właściwej części tej opinii, chciałabym poświęcić jedno zdanie na to, jak piękne wydana jest ta książka. Styl grafiki okładkowej został zachowany, dzięki czemu wszystkie okładkowe sroki mogą odetchnąć z ulgą - drugi tom nie odstaje wydaniem od pierwszego (a czasem się to niestety zdarza). Coś jest w tej okładce, co mnie bardzo przyciąga i sprawia, że mój wzrok mimowolnie ucieka ku niej. No, ale przejdźmy już do konkretów.

Willa po raz kolejny zachwyciła mnie swoją odwagą i siłą. Jest to młodziutka bohaterka, która w teorii mogłaby uchodzić za liche chucherko, które niewiele może zdziałać. Mam nadzieję, że nikt tak nie myśli, bo ta postać z powodzeniem mogłaby zawstydzić niejednego dorosłego. To, ile siły, odwagi i miłości do świata przelał na nią autor, zachwyca mnie niezmiernie i chwyta za serce. Rzadko się zdarza, by jakiemuś autorowi udało się aż tak dobrze wykreować swoją postać (w szczególności, jeśli chodzi o powieści młodzieżowe/dziecięce), a Robertowi Beatty’emu udało się to bardzo dobrze.

Historia z tego tomu ściśle wiąże się z tą z poprzedniego – po raz kolejny spotykamy nie tylko Willę, ale i Nathaniela, który zaadoptował dziewczynkę i przyjął do swojej rodziny. Nie można zapomnieć również o obecności Feiran, którzy tutaj nie są już tak mocno obecni, jednak wciąż przewijają się pomiędzy wierszami. Ponownie została poruszona tutaj kwestia ekologii oraz dbania o środowisko, co jest niezwykle ważne w kontekście współczesnych wydarzeń. Wycinka drzew na tak dużą skalę poraża i sprawia, że wiele gatunków traci swój dom. Dlatego też uważam, że obie te książki są niezwykle istotne i zdecydowanie podsunęłabym ją każdemu młodemu czytelnikowi.

Autor ma bardzo dobre pióro, ale o tym już pisałam w poprzedniej recenzji. Po raz kolejny udało mu się mnie oczarować i sprawić, że zapomniałam o rzeczywistości na długie godziny. Kończyłam tę książkę dość późnym wieczorem i choć oczy same mi się już zamykały, to nie chciałam jej odłożyć, dopóki nie przeczytam ostatniej strony. Zakończenie sprawiło, że moje serce zadrżało, a z oczu poleciały łzy. Zdecydowanie mocno związałam się z tą bohaterką i cieszę się, że mogłam ją spotkać na swojej czytelniczej drodze.

Jeżeli lubicie literaturę młodzieżową lub fantastykę młodzieżową, to zdecydowanie powinniście poznać Willę i jej historię. Idealna lektura na długie godziny, która nie tylko zajmuje myśli, ale i przekazuje istotne wartości.

Och, jak ja uwielbiam lektury przy których zapominam o rzeczywistym świecie. Przenoszę się wtedy do wymyślonego świata przez autora lub autorkę. Gdy muszę wrócić do codzienności, to towarzyszy mi wtedy takie niezrozumiałe uczucie. Przecież przed chwilą byłam z tym czy tamtym bohaterem w takim albo innym świecie. Nie byłam wtedy po prostu Anią, która próbuje jakoś żyć dzień po dniu. W zeszłym roku zachwyciła mnie książka „Willa, dziewczyna z lasu”. W tym roku mogłam wrócić do leśnego świata Willy za pomocą drugiej części, czyli „Willa, dziewczyna z Mrocznej Jamy”.

Pamiętałam, że poprzednią książkę Roberta Beatty’ego czytało mi się bardzo dobrze. Jednak zapomniałam jak bardzo ta historia jest wciągająca. Gdy byłam obok Willi, to nie chciałam być nigdzie indziej. Pragnęłam cały czas obserwować jej życie i przyglądać się jak ta rezolutna dziewczyna rozwiązuje problemy, z którymi się zmaga ona albo ktoś jej bliski. Willa to leśna wiedźma, która potrafi panować nad niesamowitą mocą. Ma ogromne serce i bardzo zależy jej, aby jej środowisko naturalne, czyli las, pozostało w niezmienionej formie. Jednak istnieją ludzie, którzy chcą wykorzystać drzewa na własne potrzeby i wykarczować las. Oprócz drwali pojawia się jeszcze coś, co zagraża Willi i innym ludziom.

„Willa, dziewczyna z Mrocznej Jamy” to niesamowicie klimatyczna powieść, która pokazuje, że ludzie, zwierzęta oraz roślinność tworzą jedną całość. Każdy rozdział wciągał mnie jeszcze bardziej. Niektóre momenty były wesołe, ale zdarzyły się też bardziej mroczne oraz niebezpieczne. Bardzo polubiłam główną bohaterkę i kibicowałam jej ze wszystkich sił. Zakończenie tej książki wbiło mnie w fotel. Nie spodziewałam się, że ta historia zakończy się w ten sposób.

Zapewne pamiętacie mój zachwyt nad książką „Willa dziewczyna z lasu”… Historia otoczona baśniową przyrodą, przepełniona zaskakującymi wydarzeniami i z przesłaniem, które trafia głęboko do serduszka.

Tym razem autor skierował naszą uwagę na rozdarcie Willi pomiędzy znanym jej dotychczas leśnym światem, a światem ludzi. I choć ma przy sobie kochających ją bliskich - potrzebuje czasu, aby zaadoptować się do nowych warunków. Do tego jej waleczność, nieustające ścieranie się dobra ze złem zapewni wyśmienitą i niezwykle emocjonującą lekturę.

Kolejny raz zachwyciłam się opisami przyrody, szacunkiem do świata roślin i zwierząt ale też przejawami miłości do najbliższych. Miłości, która niesie dobro i przypomina o tym, że wystarczy w życiu kierować się sercem i zawsze mieć na uwadze drugiego człowieka.

Wszystkim, którzy chcieliby wyruszyć w tę niesamowitą baśniową przygodę, przepełnioną opisami przyrody, pełną zwrotów akcji, z elementami fantastyki – serdecznie polecam! Czytajcie, kupujcie ją dla swoich bliskich, bo ta seria naprawdę jest warta polecenia.

"Tysiące maleńkich światełek, zielonych, białych i niebieskich, unosiło się nad ich głowami w koronach drzew."

"Willa, dziewczyna z Mrocznej Jamy" jest książką taką jak te światełka. Magiczną, baśniową, niezwykłą i wywołującą wypieki na twarzy.

Willa zdecydowanie nie jest zwykłą nastoletnią dziewczynką. Od najmłodszych lat uczono ją, że trzeba kraść, żeby przetrwać. Wychowana wśród nienawiści do "światłolubych" żyje w zamkniętym kręgu swojego rodu Feiran. Nie jest to jednak jedyna cecha, która ją wyróżnia. Willa jest też leśną czarownicą, panującą nad mocami natury i darzącą ją ogromnym szacunkiem. Kiedy jej klan upada, dziewczynka musi przetrwać i odnaleźć się w nowym świecie, a przy tym nawiązać znajomość z ludźmi, w stosunku do których uczono ją wrogości.

Druga część przygód o walecznej, małej czarownicy jest równie wspaniała i zajmująca jak pierwsza. Mogę śmiało powiedzieć, że nawet lepsza! Akcja jest bardziej wartka i szybsza, fabuła jeszcze ciekawsza i trochę mroczniejsza, a sama Willa zdaję się być doroślejsza niż wcześniej. Również emocje, które nam towarzyszą od pierwszych stron, bardzo przybierają na sile! Byłam tak wciągnięta w przygody Willi, że nie mogłam się od tej książki oderwać! Ponadto czyta się ją bardzo przyjemnie i szybko, tak więc kłamstwem nie będzie, jeśli przyznam się, że połknęłam tą opowieść w jeden wieczór.

Warto także wspomnieć o zakończeniu, które złamało mi serce. Byłam tak zszokowana, że przez chwilę musiałam po prostu posiedzieć w ciszy i to wszystko przetrawić - na pewno znacie to uczucie 😉

Wiem, że wiele osób myśli, że literatura dziecięca jest właśnie tylko dla młodszych odbiorców. Wielokrotnie wspominałam w recenzjach, że tak nie jest! Według mnie ten tytuł jest obowiązkowy, zarówno dla dzieci, młodzieży jak i dorosłych. Książka subtelnie przekazuje między wierszami cenne lekcje. Uczy szacunku do natury, empatii oraz miłości do rodziny, z którą nie zawsze muszą nas łączyć więzy krwi.

Premiera drugiego tomu przygód Willi odbędzie się 26 stycznia i uwierzcie mi, jest na co czekać!

Jako ciekawostkę dodam, że autor, Robert Beatty pracuje już nad scenariuszem do serialu o przygodach Willi. Już się nie mogę doczekać!

Seria Roberta Beatty'ego to wyjątkowa literacka przygoda - urzekająca opowieść utkana misternie z elementów fantasy, magicznego realizmu oraz świata ludzi i przyrody. Historia Willi rozgrywa się na kilku różnych poziomach. Może być odbierana jako ekscytująca książka przygodowa pełna zaskakujących zwrotów akcji, ale również jako mądra i refleksyjna opowieść o tożsamości i pochodzeniu, pamięci, prawdzie, rodzinnych więziach, bezinteresownej pomocy oraz szacunku i pokorze wobec natury. O przejawach dobra, które potrafią zakiełkować w sercu i odmienić je na zawsze. Historia Willi mocno mnie poruszyła - wywołała łzy i szybsze bicie serca oraz napełniła mieszanką ciepła, smutku i tęsknoty. Wspaniała seria dla młodszych i starszych czytelników - gorąco polecam.

Uważam, że każdy, bez względu na wiek, powinien przeczytać książkę Roberta Beatty „Willa. Dziewczyna z Mrocznej Jamy”. Jest to kontynuacja książki „Willa. Dziewczyna z lasu”. I, chociaż pojawiają się krótkie opisy przybliżające wydarzenia z wcześniejszej części, to najlepiej zacząć tę niezwykłą przygodę od pierwszego tomu.

Willa to nadzwyczajna trzynastolatka, która urodziła się i dorastała w lesie. Ma niezwykłe umiejętności, ale też ogromne serce. Pierwszą część pokochałam za podejście Willi do natury. Podczas czytania drugiej części, ta miłość się pogłębiła. Książka pełna jest bólu, cierpienia, ale i ogromnej miłości, miłości dziewczyny – Feiranki do natury. Chłonęłam tę jej miłość, chłonęłam też to cierpienie. Czułam się tak, jakbym splatała się z Willą, przeżywałam każdą jej emocję jak swoją. W trakcie lektury dość często ogarniało mnie wzruszenie, ale koniec rozerwał moje serducho na kawałki. Autor w emocjonujący sposób wskazuje, jakie szkody robi człowiek w naturze. Bez oszczędzania czytelnika nakreśla, jakie te działania niosą konsekwencje. Ta książka zmusza do refleksji, do zastanowienia się nad własnymi czynami, a przede wszystkim ukazuje jak ważna jest natura i konieczność szanowania jej.

Nieważne ile masz lat, uwierz, że ta książka jest dla Ciebie.