Żniwa śmierci. Tom 1. Kosiarze

"Śmiertelnicy mocniej dążyli do swoich celów, ponieważ wiedzieli, że esencją ich życia był czas."

Świat się zmienił. Ludzie pokonali śmierć, choroby, prowadzą swoje życie jak chcą. Mają dużą wiedzę i żyją po 150 lat jak nie dłużej, a przede wszystkim mogą być wciąż młodzi. Dodatkowo, nie ma przywódców, a światem opiekuje się Thunderhead. Który za sprawą Kosiarzy dba, aby Ziemia się nie przeludniła. Adeptami na nowych Kosiarzy są Citra i Rowan, którzy swoim silnym charakterem zaimponowali swojemu Mistrzowi. Teraz rozpoczynają praktyki, które mają przygotować ich do "zbiorów". Ale jak to w każdym społeczeństwie, są Ci co przestrzegają kodeksu i są Ci, którzy chcą znaleźć w nim luki. I najważniejsze pytanie, który z adeptów otrzyma pierścień Kosiarza?

Podczas czytania książki wciąż zastanawiałam się, jak by się żyło w takim świecie. Bez chorób i śmierci. To bardzo idealistyczny świat, który w jakiś sposób mógłby istnieć. Nawet mam wrażenie, że jest to bliżej niż dalej. Może nie tak odzwierciedlony co do joty, ale... w większości?

Książka od samego początku mnie wciągnęła. Neal Shusterman stworzył świetny fantasy, który w łatwy sposób można było sobie wyobrazić. Dodatkowo, postacie z powieści są wielowymiarowe. Z jednej strony mamy idealistyczną wizję Kosiarzy, którzy żyją wręcz według kodeksowych zasad, którzy dbają zarówno o życie zabieranych jak i ich bliskich, z drugiej strony mamy Kosiarzy, którzy dokonują zbiorów masowych, którzy się wręcz bawią swoją pracą. Jednak wszystko jest tutaj po coś. Obowiązek miesza się z przyjemnością.

Mnie osobiście bardzo zafascynował świat Kosiarzy. Byłam zaskoczona niektórymi rozwiązaniami i jestem zaciekawiona tym co wydarzy się w kolejnych tomach. Bo nasi bohaterowie nie są mdli, oni są unikatowi!

Serdecznie Wam polecam!

Fantastyka to literatura po którą sięgam obecnie dość rzadko. Powiem szczerze, że nawet nie wiem czemu. Zanim wchłonął mnie świat bookstagrama, taki rodzaj książek towarzyszył mi dziennie. Czy to fantastyka dla młodzieży, czy dla starszych czytelników. Uwielbiałam historie o magii, czarodziejach czy też o bohaterach, którzy zdobywają nowe magiczne umiejętności. Pamiętam jak po przeczytaniu Harrego Pottera, a później Perciego Jacksona zaczęłam polować na kolejne podobne książki, czekając z niecierpliwością aż przyjdą i będę mogła na nowo zatopić się w tych magicznych historiach! I dopóki nie przeczytałam „Kosiarzy” nie wiedziałam, jak bardzo mi tego brakuje. Neal Shusterman stworzył genialny początek cyklu zwanego Żniwami śmierci, który za granicą stanowi prawdziwy bestseller. I ja już teraz doskonale wiem dlaczego, co więcej uważam, że ta książka jest fenomenalna i bezsprzecznie zgadzam się z nadanym jej mianem!

„Niegdyś ludzie umierali naturalnie. Starość była końcem, a nie tylo stanem przejściowym. Istnieli niewidzialni zabójcy nazywani „chorobami”, przez które ciało przestawało działać (…) Istniały ból, cierpienie, rozpacz. (…) Jednak to już za nami, a mimo to pozostała jedna prosta prawda : ludzie muszą umierać.”

I właśnie do tego zadania wyznaczeni zostali Kosiarze. Pomimo tego, że człowiek nie umierał sam, nie znał też dnia ani godziny, kiedy ten właśnie osobnik pojawiał się u jego drzwi. Nie miało znaczenia czy ktoś jest młody, stary, majętny czy biedny. Kosiarz sam wybierał swój „cel” i na swój własny sposób pozbawiał go życia. Były to tzw. „Zbiory”, do których był zobowiązany, a każdy jego wybór musiał zostać spełniony. Gdy pewnego dnia u drzwi rodziny Terranova, pojawia się kosiarz Faraday, Citra jest przekonana, że ten dzień nie skończy się dobrze. Pomimo tego, że ludzie przed Kosiarzami kajają się jak tylko mogą, ona wykazuje odwagę, a jej bezpośredniość zaskakuje obecnego w jej domu żniwiarza śmierci. Odwaga i bohaterskość cechuje również Rowana, który postanawia wesprzeć znajomego ze szkoły, podczas dokonywania na nim zbioru. Oboje wymienionych wyżej bohaterów wykazuje się niesamowitą charyzmą oraz zawzięciem, a ich serce jest niezwykle szlachetne, przez co są idealnymi kandydatami na przyszłych Kosiarzy. Zostają praktykantami samego Kosiarza Faradaya, który bierze ich pod swoje skrzydła i spośród nich zostanie wybrany ten, który otrzyma pierścień i rozpocznie nowe życie jako fatum śmierci. Niestety podczas wiosennego konklawe okazuję się, że wybór miedzy dwójką młodziaków, pociągnie za sobą przykre konsekwencje… Jakie? No tego będziecie musieli dowiedzieć się już z lektury książki, ale wierzcie mi, tak jak i ja, przetrzecie oczy z niedowierzania….

Neal Shusterman stworzył historię, która okazała się niezwykle zaskakująca. Już sam początek wzbudził moje zainteresowanie i z niecierpliwością śledziłam poczynania kosiarza Faradaya. Zaimponowała mi postawa głównych bohaterów, którzy pomimo obaw, twardo szli w zaparte. Wiedzieli czego chcą i co chcą osiągnąć swoją postawą i choć na Kosiarza nie było sposobu, to pomimo wszystko w jakiś sposób stanowili wsparcie dla osoby, której koniec właśnie nadszedł. Po każdym rozdziale, autor „wrzucał” urywki z dzienników Kosiarzy, co podobało mi się ogromnie, bowiem mogłam poznać bliżej ich myśli i podejście do całej sprawy zbiorów. Każdy z Kosiarzy był inny i zostało to tu idealnie zaprezentowane. Ich formy zbiorów różniły się od siebie diametralnie, a każdy z nich wyznawał inne zasady, które raz szokowały, a raz wzruszały do tego stopnia, że mnie samej łza zakręciła się w oku.

Oprócz ciekawej i zaskakującej fabuły, genialnie wykreowanych bohaterów, których nie sposób nie polubić od samego początku, książka zawiera sporo zwrotów akcji, przy których nieraz otwierałam buzie z niedowierzania w to co w danym momencie czytałam. Chyba ze cztery razy pisałam do znajomej, która była już po lekturze książki, z pytaniem „co tu się właśnie odwaliło???” Każda scena wywołała we mnie lawinę emocji, przez które cieżko mi było odłożyć tą książkę nawet na chwilę. Z początku miałam lekkie obawy, bo „Kosiarze” mają ponad 500 stron, ale im bliżej końca, tym ciężej mi było się rozstać z Rowanem i Citrą… No ale jak to mówią, to co dobre szybko się kończy…teraz pozostaje mi czekać na drugi tom „Kosiarzy”, mam nadzieję, że pojawi się już niedługo! Chyba nie muszę dopisywać, że polecam, prawda? ;) Myślę, że moja recenzja mówi sama prze się! Mam rację? :)

Na świecie nie ma głodu, chorób, wojen ani biedy. Nie istnieje również śmierć. W takim świecie ludzie powinni żyć bez strachu, ciesząc się każdym dniem. Teoretycznie..., bo są Kosiarze, których zadaniem jest kontrolowanie wielkości populacji poprzez "zbieranie życia". Ci specjalnie szkoleni osobnicy decydują kto i kiedy umiera. Citra i Rowan, główni bohaterowie książki, też mają stać się Kosiarzami. Droga do opanowania tej sztuki nie bedzie jednak należała do łatwych.

"Kosiarze" to dystopijna powieść z gatunku young adult fiction. Po książce spodziewałam się naprawdę wiele, ze względu na wszystkie "ochy" i "achy", jakie docierały do mnie od osób mających tę lekturę już za sobą. I wiecie co. Ta pozycja ani trochę mnie nie zawiodła. Co lepsze, znacznie przewyższyła moje oczekiwania. Dziś mogę przyznać z ręką na sercu, że jest to najlepsza książka z gatunku fantasy, jaką miałam kiedykolwiek okazję czytać

Fabuła jest nietuzinkowa, niezwykle oryginalna, intrygująca i mega wciągająca. Autor porusza ważne kwestie związane z życiem i śmiercią oraz z tym co etyczne i tym, co niemoralne, zmuszając czytelnika do głębokich przemyśleń. Podoba mi się, że lektura jest ambitna, a nie nastawiona wyłącznie na rozrywkę.

Historia jest pełna zwrotów akcji, wiele się dzieje i wiele zaskakuje. Przy tej książce nie sposób się nudzić. Bohaterowie są świetnie wykreowani, a relacje między nimi idealnie ukazane. Bardzo dobrze ich poznajemy, dlatego mamy możliwość zżycia się z nimi i kibicownia im podczas podejmowania trudnych decyzji.

"Kosiarze" to fascynująca, jedyna w swoim rodzaju, niezwykła książka. Dostarcza wielu emocji, pozwala na przeżycie świetnej przygody, ale potrafi też chwycić za serce i zmusić do głębokich refleksji. Ta lektura, dzięki swojej złożoności i oryginalności, pochłonęła mnie bez reszty. Gorąco polecam

Lektura "Kosiarzy" Neala Shustermana skłoniła mnie do przemyśleń. Książka ma premierę 8 lutego. Jest to reedycja serii wydanej w 2018 roku. Nie trafiłam na nią wcześniej. Cieszę się, że teraz będę miała okazję ją nadrobić.

Ludzkość osiągnęła pewnego rodzaju równowagę. Nie ma chorób, nie ma biedy czy cierpienia. Nie istnieje efekt cieplarniany, problem zasobami naturalnymi czy zanieczyszczeniami. Nie ma głodu ani wojen. Ludzie pokonali nawet śmierć. W każdej chwili można "zawrócić znad krawędzi" i odmłodzić się do wieku 21 lat. Gdy z jakiegoś powodu zginiesz to centrum ożywiania postawi Cię na nogi, nawet gdy zostanie z Ciebie miazga. Jednak na straży liczebności populacji ziemskiej stoją Kosiarze. Aby nie przeludnić naszej planety zbierają ludzi, którzy według nich zasługują na śmierć. I wtedy umierasz naprawdę. Czy taka władza jest właściwa? Kto ma prawo zostać Kosiarzem?

Książka zaintrygowała mnie od pierwszych stron. Taka wizja przyszłości jest z jednej strony bardzo obiecująca, ale z drugiej mocno niepokojąca. Kosiarze decydują kto ma umrzeć. Kierują się różnymi sposobami. Czasem jest to statystyka z Ery umieralności, czasami jest to przeczucie, że człowiek zawrócił znad krawędzi już zbyt wiele i ogarnęła go stagnacja. Nie żyje już naprawdę, tylko z dnia na dzień egzystuje. Historia ta zaskoczyła mnie wiele razy. Kompletnie nie czułam jej objętości. Ciągle siedziała mi w głowie gdy nie mogłam jej czytać. Zastanawiam się, czy taka wizja przyszłości byłaby możliwa. I co bym sama zrobiła, gdybym wiedziała, że będę żyć wiecznie, chyba że stanę się celem Kosiarza. Czy spełniłabym wszystkie moje marzenia? Czy moje hobby lub ulubione zajęcia powtarzane przez dekady nadal by były moimi ulubionymi? W obliczu nieśmiertelności wszystko się zmienia. Jeśli ktoś się zastanawia czy złapać za tę książkę to niech się nie waha. Ta historia mocno wchodzi w głowę. Świat stworzony przez autora jest tak nieprawdopodobny, że aż możliwy. Czytając z zapartym tchem głowa pracuje zastanawiając się nad wszystkimi opcjami życia. Jestem ogromnie ciekawa jakie będą dalsze losy Citry i Rowana. Jestem wdzięczna, że autor nie zakończył pierwszego tomu w jakimś newralgicznym momencie i mogę spokojnie poczekać na ciąg dalszy. Mam nadzieję że wydawnictwo nie będzie długo czekać z wydaniem kolejnych tomów. Jako wielka fanka fantastyki polecam serdecznie.

Akcja “Kosiarzy” rozgrywa się w niemal idealnym świecie, w którym nie ma głodu, chorób, wojen i biedy. Każdy na nowo się odradza - czyli wraca znad krawędzi. Nad wszystkim czuwa Thunderhead. Natomiast kwestie śmierci rozwiązują Kosiarze.

Citra i Rowan to dwoje nastolatków, którzy wiodą spokojne życie. Nie łączy ich nic, do czasu aż nie zostają wybrani na praktykantów Kosiarza. Żadne z nich tego nie chce, ale nie mają wyjścia muszą rozpocząć naukę przeprowadzania żniw. Jak się okazuje będą musieli zaryzykować bardzo dużo.

“Nie życzę ludzkości pokoju, wygody czy radości,a tego, by wciąż umierał skrawek naszej istoty,gdy stajemy się świadkiem śmierci drugiego człowieka, i by ból empatii wciąż czynił nas ludźmi. Jeśli to stracimy, żaden bóg nam nie pomoże”

Rzadko ostatnio sięgam po fantastykę, ale kiedy zobaczyłam nowe wydanie Kosiarzy wiedziałam, że muszę spróbować, bo bardzo dużo dobrego o nich słyszałam. Nie zawiodłam się. Świat, który jest tutaj przedstawiony z pozoru wydawał się idealny. Jednak to tylko złudzenie, bo w Kosiarzach to nie śmierć jest głównym zagrożeniem, a intrygi, sojusze, tajemnice…

Głównych bohaterów polubiłam od początku historii, jednak mam pewien niedosyt. Zdecydowanie za mało było tu Rowana, chciałabym bardziej go poznać i wciągnąć się w jego historię.

“Kosiarze” to jedna z tych lżejszych książek fantastycznych, w której świat nie jest zbyt skomplikowany. Jednak niech to was nie zwiedzie, bo ten świat wciąga od pierwszej strony i zostawia z ogromnym niedosytem. Chcę więcej !

Czekam na kolejny tom.

Jaka to była dobra książka! Dopiero co ją skończyłam i już marzę, by w moje ręce wpadł kolejny tom.

Powieść fantasy wciągnęła mnie bez reszty. Koncept świata idealnego - bez głodu, wojen i chorób zostaje poddany w zaprzeczenie - przecież trzeba pilnować liczebności populacji. Rozwiązanie problemu wydaje się proste - kosiarze będą odbierać życia. I choć opis wydaje się ponury, to książka może zaskoczyć dynamiczną akcją i intrygującą fabułą. Lektura dodatkowo zawiera coś co bardzo doceniam - czarny humor.

"Kosiarze" napisani są lekkim językiem, mimo poruszania trudnych kwestii (życia i śmierci). Balans między dynamiczną fabułą, zwrotami akcji i refleksyjnymi fragmentami sprawia, że książkę czyta się jednym tchem. Dla fanów powieści fantasy i utopijnych światów pozycja warta szczególnej uwagi.

Czasami z fantastyką mam ten problem, że na początku ciężko mi się wkręcić w historię. Wiecie, to zupełnie inny świat niż ten realny, który rządzi się innymi prawami. Jest to zazwyczaj ciekawe, ale też problematyczne żeby wczuć się w dany klimat. Tutaj weszłam w świat Kosiarzy i od razu wkręciłam się w historię bohaterów.

W tej opowieści, naszymi głównymi postaciami są Citra i Rowan. Rozdziały są prowadzone z perspektywy dziewczyny albo chłopaka. Podczas czytania nie miałam odczucia że kogoś z tej dwójki, bardziej preferuję czy darzę większą sympatią. Obie osoby lubiłam tak samo, mimo że były to zupełnie dwie różne osoby pod względem charakteru.

Wkręciłam się w całą historię, ale w międzyczasie autor zostawił w powieści tyle atrakcji których zupełnie nie mogłam przewidzieć. Ostatnie sto stron czytałam i patrzyłam ile zostało mi do końca bo byłam ciekawa na ile jeszcze ta historia może się zmienić. Dosłownie tylko jedną sprawę przejrzałam ale reszta dla mnie była zupełnie zaskakująca.

Bardzo dobrze czytało mi się Kosiarzy, prawie od początku trzymała mnie w napięciu. A za każdym razem jak musiałam przerwać czytanie, myślałam tylko o tym żeby jak najszybciej wrócić. To była dla mnie jedna z lepszych przygód jakie spędziłam i wiem że szybko sięgnę po drugą część. Polecam dla każdego kto lubi fantastykę albo dopiero zapoznaje się z tym gatunkiem, bo naprawdę warto. Dla mnie jest to bardzo oryginalna historia, a teraz naprawdę ciężko poznać coś tak świeżego.

Źródło:

https://www.instagram.com/kalithelia/

„Kosiarze” to książka, którą pragnęłam przeczytać od dłuższego czasu, jednak bardzo trudno było ją dostać, aż pewne wydawnictwo postanowiło zainwestować w powieść raz jeszcze. Przy okazji wznowienia zmieniła się także szata graficzna powieści. Byłam ciekawa jak wygląda świat przesiąknięty śmiercią, kim są osoby, które decydują się zacząć tym trudnić, czy można odbieranie komuś życia traktować, jako obowiązek? Musicie zauważyć, że w pewien sposób w tej powieści rozgrywają się poważne tematy, dylematy. Czy to w pewien sposób nie wydaje się fascynujące?

Głównymi bohaterami książki autorstwa Neala Shustermana pod tytułem „Kosiarze” są Cintra i Rowan. Żyją w świecie, który teoretycznie wydawał się idealny. Nie ma w nim wojen, cierpienia, chorób, nie ma, więc także śmierci. Jakby to było, gdyby człowiek zyskał taką wieczność? Myślę, że byłby zmęczony taką egzystencją. Wyobraźcie sobie, że taki świat istnieje i aby kontrolować populacji ludzkości postali Kosiarze, którzy „załatwiają sprawę” raz, a dobrze. W ich świecie istnieją twarde zasady, ich tryb życia jest dość skromny, nie mogą posiadać rodzin, ani potomstwa. Nie trzeba było długo czekać, aby i wśród nich zaczął szczerzyć się bunt i korupcja. Kosiarze zaczynają mieć dość narzucanych im praw i norm, chcą znacznie więcej. Cintra i Rowan spotykają jednego z Kosiarzy Faradaya, stali się jego praktykantami. Szkolenie wcale nie będzie należało do łatwych. Które z nich zasłuży na miano Kosiarza?

„Kosiarze” zachęcają czytelników zarówno do szybkiego przewracania stron, jak i do marszczenia brwi nad pytaniami etycznymi, które się w powieści pojawiają. Większość głównych bohaterów była interesująca, wyrazista i miała niezłą gamę osobowości. Przy wielu postępach w dziedzinie technologii i medycyny, staje się to wiją wiarygodnej przyszłości dla naszego społeczeństwa, Jest to zarówno interesujące, jak i przerażające. Ta historia zawiera wiele prowokujących zagadnień na temat moralności i śmiertelności. W historii było wiele zwrotów akcji, budowanie napięcia do samego końca było dobrze poprowadzone, co doprowadziło do bardzo satysfakcjonującego zakończenia. Polubiłam postać Faradaya, pomimo prowadzenia takiej działalności nadal miał współczucie dla ludzi, których zabierał. Chciał dać każdemu indywidualną śmierć, ludzie umierają z różnych przyczyn i pragnął być blisko śmiertelności. „Kosiarze” to powieść trzymająca w napięciu, oszałamiająca i dająca do myślenia, po jej zakończeniu miałam mętlik w głowie.

Kosiarze pojawili się już kilka lat temu. I od pierwszych stron ta historia zawładnęła moim sercem i umysłem. Za każdym razem gdy wracam do historii, nie mogę się oderwać od czytania a rozwój wydarzeń choć znany zawsze zaskakuje.

Przyszłość. Nieśmiertelność. Wieczna młodość. Powrót z nad krawędzi życia to już zwykła normalność, wielodzietna rodzina i drugie życie to druga szansa o jakiej zawsze marzono, ale czy na pewno? Gdy ludność wzrasta naturalna selekcja nie jest już możliwa i wtedy na scenę wkraczają oni - Kosiarze. Budzą respekt, budzą strach. Nigdy nie wiadomo czy jutro nie zapukają do Twoich drzwi.

W świecie gdzie można już wszystko, gdzie praca i pieniądze to tylko dodatek poznajemy od kuchni Kosiarzy lub Żniwiarzy Śmierci. Cały proces od praktykanta po Nowicjusza pokazany jest z różnych perspektyw. Bo choć mamy 10 złotych zasad każdy z nas zinterpretuje pod własne wartości. Tak też dzieje się w książce. Z jednej strony potępiamy to co dla nas wydaje się już morderstwem z drugiej strony sam przekrój nie do końca budzi złe uczucia.

"Pojedynczy krok może być początkiem podróży zmieniającej całe życie".

Główni bohaterowie różnią się od siebie jak ogień i woda, ich ścieżki również zmieniają kierunek jednak zasady nakreślone na początku mają zaskakujące konsekwencje. Uwielbiam Rowana i jego wewnętrzną walkę między dobrem i mniejszym złem. Jego postać ma ciężko ale to co najważniejsze nie można dostrzec od razu. Citra choć z początku nieco nudna z późniejszym rozwojem akcji zyskuje w oczach i z zapartym tchem śledzimy jej losy.

Podoba mi się świat przedstawiony, pokazane wady nie tylko bohaterów ale ludzi samych w sobie. To jak śmierć i strach przed nią wyzwala emocje i pcha do niemożliwego. Wszyscy którzy lubią dobrą kreację świata, bohaterów, historię z plot twistami i motyw dystopii mocno polecam sięgnąć po Kosiarzy.

Sięgając po tę książkę, nie bardzo wiedziałam czego mogę się po niej spodziewać. Postać z kosą na okładce kojarzyła mi się tylko ze śmiercią. Już pierwsze strony wciągnęła mnie do świata, który jeszcze nie istnieje. ( I mam nadzieję, że nie będzie istniał). Ludzie oszukali śmierć. Skaczą z różnych pięter i nic im nie jest. Nie chorują, nie umierają w wyniku wypadków samochodowych. Żyją nawet tysiąc lat. Niestety, ale Ziemia ma ograniczoną powierzchnię i nie pomieści nas wszystkich, dlatego życie jest odbierane w inny sposób. W tym celu zostali powołani kosiarze, którzy dokonują zbiorów.

Do domu Citry przychodzi jeden z nich o imieniu Faraday. Jego obecność u wszystkich wywołuje strach. Boją się, że przyszedł po któregoś z ich rodziny. Jednak sympatyczny pan, przyszedł tylko coś zjeść. Obdarowuje również matkę Citry immunitetem, dzięki któremu kobieta jest nietykalna przez najbliższe dwanaście miesięcy. Wybiera on również Citrę na to by i ona dołączyła do grona kosiarzy. Drugim wybrańcem do tej roli jest Rowan, który jest świadkiem i towarzyszem śmierci jednego z kolegów ze szkoły. I tak rozpoczyna się szkolenie dwóch nastolatków na kosiarzy. Tylko jeden z nich może nim zostać, ale żadne tego nie chce. Z czym przyjdzie im się zmierzyć i kto dołączy do grona "zbieraczy życia"? Przekonacie się sami.

Książka nie pozwala odłożyć się nawet na chwilę. Nie sposób się z nią nudzić. To co bardzo spodobało mi się w niej, to pomysł na wizję świata. Trochę przerażający. Świetnie również zostali wykreowani bohaterowie. Bardzo polubiłam dwójkę nastoletnich buntowników. Dostarczyli mi oni wiele emocji i dobrze czułam się z nimi ucząc się nowej sztuki, pomimo, że odbierali komuś życie. Zakończenie natomiast wbiło mnie w fotel i sprawiło, że już nie mogę doczekać się kolejnej części.

"Kosiarze" to nie tylko opis przygód Citry i Rowana. To również chwila refleksji nad tym do czego dąży człowiek i jak będzie nasz świat wyglądał ze sztuczną inteligencją. Jest tutaj również wiele rozważań filozoficznych. O lojalności, moralności i o tym, jak człowiek zmienia się, gdy dochodzi do władzy. Książka przeznaczona jest dla młodzieży, ale mi mając trochę więcej lat, również dobrze się czytało przygody nastolatków. Polecam!