Bądź blisko

"Bądź blisko" to druga część serii "Kolory szczęścia". Można czytać bez znajomości pierwszego tomu.

Historię poznajemy z perspektywy dwóch kobiet: Marii i Aleksandry. Śledzimy ich wzajemne relacje, życiowe problemy. Maria, jako surogatka, ma urodzić dziecko Aleksandry i jej męża. Zdecydowała się na ten krok, ponieważ potrzebuje funduszy na zagraniczną operację swojej niepełnosprawnej córki. Między kobietami nawiązuje się szczególna przyjaźń, obie nie mają łatwego życia, w ich małżeństwach pojawiają się problemy.

Mimo, że nie czytałam pierwszej części, wszystko tutaj było wyjaśnione, autorka bowiem nawiązuje do przeszłości kobiet.

"Życie przybiera różne kolory. Nigdy nie jest czarno-białe, a czasami nawet potrafi zaskoczyć paletą barw".

Gorąco polecam tę poruszającą lekturę, to wciągająca historia, skłaniająca do refleksji. Ciepła historia o trudnych, życiowych chwilach, o rodzinnych, skomplikowanych relacjach.

"Bądź blisko" to ciąg dalszy "Kiedy nadejdziesz". Dla przypomnienia, to opowieść o dwóch kobietach, które zdecydowały się na nietypowy układ. Jedna z nich ogromnie pragnie dziecka, którego z powodów zdrowotnych nie może mieć, a druga jak najbardziej może dziecko urodzić, ale nie czuje takiej potrzeby. Zdecydowanie bardziej potrzebowałaby pieniędzy na operację swojej niepełnosprawnej córki...

Kiedy myślę o pierwszym tomie, to przypominają mi się takie odczucia jak nieufność, poczucie niesprawiedliwości i wreszcie rodząca się nadzieja na szczęście. Po kolejnych przeczytanych stronach zaczynałam wierzyć, że ten niewiarygodny plan bohaterek może się udać. Zakończenie było miażdżące i taki sam jest początek drugiego tomu. Jakbyśmy wszyscy stali nad przepaścią i nie wiedzieli, co się dalej stanie!

Dlatego tak dobrze i szybko się to czyta. Są tu ciągłe wzloty i upadki, jak w prawdziwym życiu, ciągle chce się więcej! Styl autorki jest lekki, przyjemny, pozwala zapomnieć o całym świecie i zanurzyć się w opowiadaną historię. Bohaterowie są żywi, mają przeszłość, uczucia, unikalne charaktery - kompletnie nie byłabym zdziwiona, gdyby wyszli z książki i stanęli obok.

Na samym początku powieści był pewien zwrot akcji, na pierwszy rzut oka bardzo niewiarygodny, który jeszcze silniej udramatyzował tę historię. Byłam sceptyczna, ale z czasem zaczęłam akceptować to rozwiązanie. Szybko wpadłam też w ten "rytm", mimo że pierwszą część czytałam dosyć dawno. Przypomniałam sobie, kim była każda z postaci i poczułam się, jakbym spotkała dawno niewidzianych przyjaciół.

Znam autorkę z poprzednich dwóch książek, których akcja w dużej mierze rozgrywała się w Chorwacji. W omawianych "Kolorach szczęścia" mamy okazję zbliżyć się do Łotwy, poczuć pod stopami piasek nadbałtyckiej plaży z zupełnie nowego miejsca. Polecam gorąco fanom powieści obyczajowych, ja nie zawiodłam się tą czytelniczą podróżą.

Anna Karpińska zachwyciła mnie swoją twórczością przy okazji książek z serii Chorwacka przystań. Tamte powieści pochłonęłam z niesłabnącym zainteresowaniem, więc nie dziwne, że postanowiłam powrócić do jej twórczości. Z ekscytacją przystąpiłam do lektury tej pozycji, choć gdzieś w środku tliła się niepewność. Czy ostatecznie było to tak dobre, jak ww. Chorwacka przystań? Na to pytanie postaram się odpowiedzieć w tej opinii.

Maria jest w ciąży, jednak pod sercem nosi dzieci Aleksandry, nie swoje. Ciąża jednak niestety nie obywa się bez problemów, a i relacje pomiędzy bohaterkami i ich mężami ulegają pogorszeniu. Pewnego dnia na światło dzienne wychodzi tajemnica, która okazuje się, że łączy Marię i Olę w sposób silniejszy, niż spisana umowa. Obie gotowe są stawić czoła problemom, byleby zapewnić dzieciom bezpieczeństwo i spokój. Miłość też daje o sobie znać i to coraz silniej – czy kobiety będą w stanie o nią zawalczyć? Czy w tym wszystkim nie zapomną o sobie?

Pozwólcie, że zacznę od głównych bohaterek, ponieważ to one stanowią silny fundament dla całej historii. Marię polubiłam już od pierwszej chwili, gdy się pojawiła. Coś w tej postaci było takiego, co nie tylko mnie do niej przyciągało, ale i chwyciło za serce. Być może to jej przeżycia? Może jej sytuacja w domu? Nie wiem. Wiem jednak, że jeszcze długo o tej bohaterce nie zapomnę i cieszę się, że Anna Karpińska do swoich powieści wplata tak realistycznie wykreowane postaci.

Aleksandra również zasługuje na uwagę i choć w pierwszej chwili nie zaskarbiła sobie mojej sympatii, to z czasem zrozumiałam ją i naprawdę polubiłam. Być może ona nie nosiła pod sercem dzieci i nie musiała znosić ciążowych dolegliwości, ale i tak jej życie nie było usłane różami. Bohaterka ta została równie dobrze wykreowana i mimo wszystko udało mi się z nią w pewien sposób związać.

Po raz kolejny autorka oczarowała mnie słowem pisanym oraz stworzoną przez siebie historię. No i wiecie, nie było to coś wymyślnego, dookoła nie latały żadne smoki i nie ziały ogniem. Zachwyciła mnie jednak realność opisywanych zdarzeń i takie po prostu życie - nieidealne, w wielu odcieniach (nie tylko czerni i bieli), pokazujące, że może nam się dostać za nic i w najmniej oczekiwanym przez nas momencie. To wszystko sprawiło, że lektura Bądź blisko sprawiła mi ogromną przyjemność, a ja zapragnęłam poznać więcej powieści autorki.

Dawno nie spotkałam się w książce z wątkiem surogatki, a to naprawdę ciekawy temat. Tutaj zostało to ukazane dobrze i w sposób interesujący. Mam wrażenie, że ten temat traktowany jest jak wielkie tabu, a za pomocą tej powieści autorka pokazuje, że nie powinno tak być. Kobieta, która pragnie dziecka, jest w stanie zrobić wszystko, by doczekać się swojego dzieciątka, i to nie powinno nikogo dziwić. Cieszę się, że został tutaj poruszony ten wątek i z pewnością stanowi on ogromny plus tej powieści.

Ten tytuł zdecydowanie mogę polecić tym, którzy gustują w powieściach obyczajowych oraz tym, którzy takowej aktualnie poszukują. Prawdziwej, życiowej, z dobrze zarysowanymi bohaterami i zaskakującymi zwrotami akcji. Bo taka właśnie jest ta książka. Cieszę się, że miałam szansę ją poznać i z pewnością będę trzymać ją na półce z dumą. No i odpowiadając na pytanie ze wstępu: ta książka była zdecydowanie tak dobra, jak Chorwacka przystań.

Książkę "Bądź blisko" przeczytałam bez wcześniejszej znajomości pierwszej części dylogii. Początkowo miałam z tego powodu obawy, szczególnie jeśli chodzi o zżycie się z bohaterkami. Anna Karpińska jednak była w stanie sprawić, że bohaterowie tej powieści szybko stali się mi bliscy, a odbiór fabuły nie sprawiał problemów.

Z czego to wynikało? Problemy, z jakimi mierzyły się bohaterki, mogą być bliskie niejednej czytelniczce. To ogromne pragnienie bycia matką, problemy w ciąży i problemy małżeńskie na różnych poziomach. Poza tym strach o pieniądze, nastoletni bunt i pierwsza miłość.

Dodatkowo Anna Karpińska zainteresuje czytelniczki tajemnicami z przeszłości, przewija się także temat in vitro i ciąży zastępczej.

Powieść "Bądź blisko" jest napisana w lekkim, przyjemnym i nostalgicznym stylu. Odbiorca zetknie się tu z wieloma emocjami: radością, strachem, poczuciem ulgi, złością i bezradnością. Przy tym Anna Karpińska nie rozwleka fabuły – wręcz przeciwnie: akcja książki jest cały czas wartka i nie zwalnia. Było tak pomimo tego, że w powieści dominował jeden główny wątek i biegł on cały czas jednym torem. Wokół niego dużo się jednak działo.

Bohaterowie stworzeni przez Annę Karpińską to ludzie z krwi i kości. Nie są bez wad, mają swoje pragnienia i obawy. Ich postawy w kilku kwestiach mi się nie podobały, jednak były bardzo ludzkie, co nadawało powieści wiarygodności.

"Bądź blisko" to powieść o wyjątkowej przyjaźni, o rodzinie, która nie potrzebuje więzów krwi oraz o różnych obliczach miłości. Anna Karpińska pokazuje, że życie nie jest tylko czarno-białe i nie tylko pełne kolorów. Bije z niej dobro, ciepło oraz refleksja, że najważniejsze to być blisko ludzi, których kochamy.

"Bądź blisko" to drugi tom serii "Kolory szczęścia" autorstwa Anny Karpińskiej.

Pierwszy tom bardzo mi się podobał i nie mogłam się już doczekać kolejnej części przygód Marii i Aleksandry. 🤗

Maria w pierwszej części zgodziła się na zostanie surogatką i urodzenie dziecka Aleksandrze i jej mężowi - w zamian za znaczną sumę, która umożliwi jej córce operację i powrót do sprawności po wypadku sprzed kilku lat. 🤰👩‍🦽

Teraz Maria jest już w zaawansowanej ciąży, która niestety nie przebiega tak jak obie kobiety by sobie tego życzyły. Na domiar złego mąż Marii również nie ułatwia jej życia. Aleksandra oprócz strachu o stan Marii musi się jeszcze uporać ze swoimi małżeńskimi problemami i zająć się firmą, której została współwłaścicielką po śmierci ojca. 😱

Obie kobiety będą musiały się też zmierzyć z tajemnicami z przeszłości, które wyszły na jaw i całkowicie wywróciły ich życie do góry nogami. Ponieważ od tej pory nie tylko przyjaźń i umowa - donoszenie ciąży w zamian za pieniądze na operację - je połączy.

Wciągająca, chwytająca za serce, wzruszającą, pełna ciepła, skłaniająca do refleksji i pozwalająca się wzruszyć książka o sile, determinacji, wierze, miłości i o tym, że życie często nas zaskakuje - "Życie przybiera różne kolory. Nigdy nie jest czarno-białe, a czasami nawet potrafi zaskoczyć paletą barw". 💖

Z pewnością sięgnę po inne książki tej autorki, bo zarówno teraz "Bądź blisko", jak i wcześniej "Kiedy nadejdziesz" tak bardzo skradły moje serce, że aż żal, że ta seria kończy się tylko po dwóch tomach.

P.S. Takiego zakończenia tej dylogii się nie spodziewałam, ale stwierdzam, że lepszego być nie mogło. 😉

"Bądź blisko" Anna Karpińska

Maria od kilku miesięcy nosi pod sercem bliźniaki Oli. Kobieta zdecydowała się na pozostanie surogatką z powodu choroby córki, która wymaga kosztownej operacji za granicą, a rodzina ledwo wiąże koniec z końcem. Podczas trwania ciąży na jaw wychodzą kolejne sekrety, które na zawsze odmienią życie obu przyjaciółek...

"Bądź blisko" to jedna z tych historii, które pochłaniają czytelnika od pierwszych stron. Autorka konstruuje wszystko tak, aby sukcesywnie odkrywać przed nami kolejne rozdziały z życia Oli i Marii, a jednocześnie wzbudzać naszą ciekawość i podsycać zainteresowanie, które nie słabnie do zakończenia lektury książki. Co prawda nie znajdziemy tutaj nagłych, niespodziewanych, wyskakujących znienacka zwrotów fabularnych, które kierują historię na całkiem inny tor, ale Karpińska rozkłada całość tak równomiernie i starannie, że jako czytelnicy po prostu musimy poznać dalszy ciąg snutej przez nią opowieści.

Co ciekawe, autorka tworząc "Bądź blisko" posłużyła się perspektywami dwóch głównych bohaterek, dzięki czemu poznajemy punkt widzenia obydwu, ich pogląd na każdą sprawę.

Anna Karpińska utkała opowieść nadzwyczajną, a tym samym przyziemną i życiową bowiem przedstawia problemy zwykłych ludzi w sposób ujmujący, chwytający za serce i niezwykle angażujący. "Bądź blisko" jest poruszającą, uwrażliwiającą powieścią, która opowiada o różnych obliczach miłości, przyjaźni, nadziei, ale także tęsknocie i stracie. Bohaterki powieści pomimo tego, że los nieustannie rzuca im kłody pod nogi, nie tracą pogody ducha, radości z życia, a w trudnych sytuacjach dają z siebie wszystko, by sprostać problemom. Nie wierzą w wiecznego pecha, ale nadzieję pokładają w sobie, wierzą w siebie, ufają prawdzie, którą ludzie przekazują sobie od stuleci - po burzy wychodzi słońce. Mimo wszystko Karpińska unika torpedowania nas tanimi frazesami, nie twierdzi, że człowieka nie czeka w życiu nic złego, ale w sposób nieco zawoalowany próbuje utwierdzić nas w przekonaniu, że szczęście jest dane każdemu, ale czasem przyćmiewają je problemy w życiu, nasze małe dramaty, tragedie każdego z nas.

Autorka ilustruje przed czytelnikiem opowieść pełną gracji, lekkości, napisaną z niespotykaną harmonią i pokojem; pokazuje, że życie mieni się milionem barw nie zawsze czarno-białych, uświadamia też, że powinniśmy się cieszyć chwilą, nawet tą najkrótszą, najmniejszą, bo wszystko może się zmienić w ułamku sekundy, jak śpiewał niezapomniany Krzysztof Krawczyk - "To, co dał nam świat, niespodzianie zabrał los...".

Wyjątkowy jest nawet styl pisania autorki, który charakteryzuje się melodyjnością, nutką liryzmu i poetyckości. Pióro Karpińskiej jest bardzo delikatne, subtelne, nadwyraz piękne, ale nietrudne i przyjemne w odbiorze.

Podsumowując, "Bądź blisko" Anny Karpińskiej od pierwszego do ostatniego zdania czytałem z rozrzewnieniem, z wypiekami na twarzy i kręcącą się w oku łzą wzruszenia. Jest to opowieść niesłychanie ciepła, otulająca, komfortowa, będąca miłą odskocznią od zabieganej codzienności. Jednak nie można tej historii klasyfikować jako zwykłą obyczajówkę, bo zdecydowanie jest czymś więcej! Z pewnością sięgnę po jeszcze inne pozycje tej autorki, ponieważ tą jestem oczarowany.

⭐8/10

"Bądź blisko" to kontynuacja książki "Kiedy nadejdziesz". Ja jej nie czytałam i wcale nie przeszkadza to w czytaniu drugiej części.

Książka pisana jest z perspektywy dwóch bohaterek Marii i Aleksandry.

Jest to niezwykła opowieść o losach dwóch kobiet. Maria została surogatką dla Aleksandy. Dodatkowo ich losy połączył jeszcze jeden fakt ale nie będę zdradzać Wam fabuły. Początkowo obce sobie osoby stają się sobie bliskie. Ich życie nie jest łatwe. Przeżywają dramaty jak każdy człowiek, czasem większe czasem mniejsze. Są one jak dziewczyny z sąsiedztwa, jakie jak my z problemami życia codziennego coś historia nie jest codzienna.

Ta niezwykła historia pokazuje takie wartości jak przyjaźń i miłość. Bez nich w życiu byłoby nam bardzo trudno. Prawdziwa miłość i przyjaźń to największy skarb. Pomogą nam w najgorszych momentach.

To moje pierwsze spotkanie z autorką i bardzo udane. Choć czasami miałam wrażenie, że pewne fakty są tak bardzo oderwane od rzeczywistości, że ciężko mi sobie wyobrazić surogatkę w polskich realiach. Urzekła mnie ta historia i z chęcią poznałabym dalsze losy Marii i Aleksandry.

"Życie przybiera różne kolory. Nigdy nie jest czarno - białe, a czasami nawet potrafi zaskoczyć paletą barw." 📖☕🌷

Bardzo spodobał mi się ten jakże prawdziwy cytat pochodzący z najnowszej powieści Anny Karpińskiej pt. "Bądź blisko". To wyczekiwana przeze mnie i wielu wielbicieli pióra Autorki kontynuacja książki "Kiedy nadejdziesz". 💙

Przypomnę tylko, że bohaterkami obu powieści są dwie kobiety: Aleksandra i Maria, które wiodą życie na zupełnie odmiennym poziomie.

🌷🌷🌷

Bogatej Oli brakuje do pełni szczęścia jedynie wyczekiwanego dziecka. Z kolei Maria potrzebuje pieniędzy na operację ukochanej córki Kaliny. Dlatego też za odpowiednią zapłatą godzi się zostać surogatką i urodzić dziecko tej pierwszej. Wkrótce sprawy zaczynają się komplikować. Okazuje się, że jest to ciąża bliźniacza, a życie jednego dziecka jest zagrożone. Na jaw wychodzą kolejne tajemnice z dzieciństwa, a nasze bohaterki

muszą poradzić sobie także z innymi kłopotami ...

"Bądź blisko" to znakomita i bardzo życiowa powieść. Podobało mi się, że wydarzenia ukazane są z perspektywy obu kobiet, co pozwala jeszcze lepiej wniknąć w ich uczucia, rozterki i problemy.

Jak daleko możemy posunąć się, aby spełnić swoje marzenia? Czy człowiek, z którym jesteśmy od wielu lat, jest naprawdę godny zaufania?

Niespodziewane zwroty akcji, rodzinne sekrety i niedopowiedzenia, wspaniale wykreowani bohaterowie - to wszystko zaserwowała nam Anna Karpińska na 440 stronach. Ciekawy jest także wątek łotewski w książce. Zabytkowe

i klimatyczne uliczki Rygi, tajemnicza Jurmala oraz lokalne specjały przeniosły mnie w świat nieznanego mi jeszcze nadbałtyckiego kraju. ❤️

"Bądź blisko " to książka, która chwyta za serce i nie daje o sobie zapomnieć. Polecam serdecznie obie części, w których znajdziecie cały wachlarz emocji.

Usiądźcie więc wygodnie w fotelu z kieliszkiem dobrego wina w dłoni i zatopcie się w lekturze. Gwarantuję, że nie będzie to stracony czas!

Opinia pochodzi z mojej strony Zapiski przy Kawie.

Książka „Bądź blisko” to kontynuacja „Kiedy nadejdziesz” – cyklu „Kolory szczęścia” , którą miałam okazję przeczytać od razu po zakończeniu pierwszego tomu. Nie ukrywam, że bardzo cieszę się z faktu, że nie musiałam długo oczekiwać na dalsze losy bohaterów… Tym bardziej, że pierwszy tom dostarczył mi mnóstwo emocji… Emocji, które zmusiły do refleksji i które sprawiły, że zaczęłam z wdzięcznością spoglądać na swoją rodzinę…

Splecione ze sobą niczym warkocz drogi życiowe dwóch kobiet zacieśnią się w tej części ze sobą jeszcze bardziej. Podjęte w przeszłości decyzje spowodują, że będą one od siebie zależne ale też rozterki życiowe, które dotyczą ich samych jeszcze bardziej się wzmogą. Pojawią się tajemnice z przeszłości i pojęcie przyjaźni, takiej prawdziwej, która w dzisiejszym świecie jest niezwykle deficytowa i potrzebna każdej kobiecie. Nie chciałabym napisać niczego więcej o fabule książki, aby nie odbierać nikomu radości z lektury. Napiszę tylko – czytajcie. Dowiedzcie się czym prędzej jaką autorka przyszłość zafundowała bohaterkom…

Książka zawiera całą paletę barw życiowych wraz z emocjami które je opisują – tak jak w prawdziwym życiu… W życiu gdzie smutek przeplata się z radością i gdzie z utęsknieniem wyczekujemy kolejnego wschodu słońca.

Na uznanie zasługuje także fakt przygotowania się i ogromu pracy autorki szczególnie jeśli chodzi o regulacje prawne dotyczące małżeństwa, rozwodu i procedur obowiązujących w Polskim prawie.

Niewiarygodne jest to jak bardzo ta historia potrafi wpłynąć na czytelnika, jak wysoce skłania do refleksji, jak mocno zapada w pamięć i jak zmienia dotychczasowe myślenie o haśle „rodzina”.

Anna Karpińska to autorka kilkunastu już bardzo poczytnych książek obyczajowych, dla kobiet i nie tylko. To co robi, robi z wdziękiem i całą sobą. To się zresztą czuje w jej historiach. Bohaterowie jej książek to tylko na pozór ludzie zwykli. Tacy jakich wielu wokół nas i my sami. Jest w nich bowiem siła i wiara, z której czerpać możemy garściami - my czytelnicy.

"Bądź blisko" to kontynuacja książki "Kiedy nadejdziesz". Obie zaś należą do cyklu powieści zwanym "Kolorami szczęścia, bo te jak wiadomo przybiera różne barwy. Obie tworzą też jedną wspólną całość. Budują historię Marysi i Oli. Są ze sobą nierozerwalne. Czytanie ich zatem w pojedynkę to wielki błąd. Pisanie zaś o tym co spotkać może was na kartach drugiej powieści, byłoby niczym zdradzanie jej największych sekretów. Odebrałoby smak czytania. Zwłaszcza jeśli ktoś nie czytał pierwszej części.

Dlatego też tych bardziej ciekawskich odsyłam do recenzji pierwszego tomu powieści, którą znajdziecie tutaj. Z niej dowiecie się o układzie, który połączył obie bohaterki i bliźniaczej ciąży Marysi, która pełni rolę surogatki. To co jednak mogę i chce wam poniekąd zdradzić w obliczu drugiego tomu powieści, to fakt, iż te dwie kobiety z czasem połączy coś więcej niż tylko wspólny interes, a ich osobiste szczęście obie znajdą tam, gdzie żadna z nich się tego nie spodziewała. Być może nie dla wszystkich też ta historia skończy się jak w bajce, ale będzie bardzo, bardzo pozytywnie. W życiu Aleksandry i Marii nastąpi wiele zmian. Niespodzianka będzie gonić niespodziankę.

Jest też szansa, że wraz z drugą częścią powieści wiele czytelniczek potraktuje Ole i Marysię niczym stare znajome, których może być potem trochę brak. Chyba że autorka pokusi się o kolejne splątanie losów obu kobiet, albo choćby jednej. Niezależnie od tego "Bądź blisko" z pewnością dostarczy czytelnikom niezapomnianych wrażeń. Podwójnej dawki emocji i wielu wzruszeń Co wrażliwsi nie raz będą mieli okazje uronić łzę. Powieść ma też szansę zaskoczyć wielu swoim ciepłem i dobrocią, która płynie z jej treści. Która wręcz zaraża.

I to właśnie lubię najbardziej w tego typu powieściach: obyczajowych, kobiecych czy takich życiowych z nutka romansu. Lubię w nich dobro i nadzieję, którą ze sobą niosą. Siłę i wiarę w to, że każdy z nas wciąż może stać się lepszy. Wystarczy chcieć i uwierzyć w to. W DOBRO, którego jest w tej książce wiele.

„Bądź blisko” Anny Karpińskiej to powieść z serii „KOLORY SZCZĘŚCIA”.

Kontynuacja losów bohaterek z książki „Kiedy nadejdziesz”. W pierwszym tomie mało szczęścia. Dominuje kolor szarości. Nie ma happy endu, na który czytelnik cały czas liczy zaangażowany emocjonalnie w życie Marii i Aleksandry. Autorka pozostawia czytelnika z wielką niewiadomą i to na wielu płaszczyznach. Historia dwóch boleśnie doświadczonych przez życie kobiet nie pozwala o sobie zapomnieć.

Z nadzieją na lepsze jutro dla bohaterek czytelnik sięga po drugi tom serii.

Fabuła powieści „Bądź blisko” jednak to nie bajka, ale samo życie. Ono nigdy nie jest czarno-białe. Potrafi wprawdzie zaskoczyć paletą barw, ale kolory ciepła rzadko dominują.

Tak też jest w życiu bohaterek powieści.

Aleksandra z utęsknieniem oczekuje narodzin swoich synów.

Cały czas ze świadomością, że tylko jeden jest zdrowy. Drugi jeśli w ogóle przeżyje będzie niepełnosprawny. Martwi się, że będzie samotną matką. Istnieje ogromna różnica między macierzyństwem a ojcostwem. Mąż z którym się rozwodzi okazuje się wyrachowanym draniem.

Maria natomiast jako zastępcza matka drży o maleństwa, które nosi pod sercem. Boi się komplikacji. Musi urodzić choć jedno żywe dziecko, by wywiązać się z umowy i tym samym zyskać pieniądze na operację córki. Ją również zawodzi mąż. Nie pracuje. Nawet nie szuka zatrudnienia. W żaden sposób nie jest wsparciem dla zdeterminowanej, a przecież niebywale silnej żony i matki.

Obie kobiety muszą sobie radzić same. W życiu jednak czasami pojawia się Anioł Stróż. Wtedy też zaczynają się wkradać jasne i cieple kolory. Okazuje się, że Aleksandra może liczyć na wsparcie Janisa. To mężczyzna, którego w młodości darzyła silnym uczuciem.

Maria natomiast nieoczekiwanie otrzymuje ogromne wsparcie zarówno ze strony pensjonariuszki domu opieki w którym pracuje jak i ze strony kolegi z pracy.

Obie kobiety są silne i zdeterminowane, by osiągnąć założony cel. Bez względu na rodzinne komplikacje. Zarówno Jan jak i Władek zawodzą na całej linii. Mało tego, na jaw wychodzi tajemnica, która może wiele, a nawet wszystko zmienić w życiu obu bohaterek.

Historia Aleksandry i Marii zawłaszcza. Wywołuje silne emocje. „Bądź blisko” tak jak i „Kiedy nadejdziesz” pochłania się. Do tego piękny język, jakim operuje Anna Karpińska sprawia, że książkę czyta się z prawdziwą przyjemnością. Czy wreszcie dostajemy happy end? Nie zdradzę. Musicie sami przeczytać pamiętając, że życie przybiera różne kolory. GORĄCO POLECAM!

"Kiedy nadejdziesz", pierwsza część cyklu Anny Karpińskiej Kolory Szczęścia zakończyła się w takim momencie, którego nie powstydziłby się najbardziej wciągający serial.

Odpowiedź na pytanie co dalej stało się z bohaterkami tej książki nie pozostawała długo bez odpowiedzi. Na księgarskich półkach bowiem pojawił się drugi tom tej serii zatytułowany "Bądź blisko".

Autorka już w pierwszym rozdziale prowadzi nas dalej przez życie dwóch kobiet, które los postawił sobie na drodze. Obserwujemy dalsze perypetie Marii i Aleksandry, które los postawił na swojej drodze by mogły zrealizować swoje największe marzenia.

Ola, po wielu poronieniach decyduje się na wynajęcie surogatki, aby ta mogła donosić ciążę. Maria zaś podejmuje się tego zadania, gdyż potrzebuje pieniędzy na operację swojej nastoletniej córki Kaliny, która po wypadku porusza się na wózku inwalidzkim. Tylko zabieg w prywatnej klinice daje szansę iż dziewczyna stanie na nogi.

Bliźniacza ciąża nie przebiega jednak bez komplikacji, a zawierucha w życiu prywatnym bohaterek sprawia, że kolejne problemy zaczynają się piętrzyć burząc i tak kruchy już spokój obu kobiet. Kiedy jednak wydawać by się mogło iż świat wokół nich się wali, jak promyk nadziei pojawia się miłość, która wszystko prostuje i wlewa w bohaterki wiarę na lepsze jutro i szczęśliwy finał tej skomplikowanej historii.

Bo trzeba przyznać Annie Karpińskiej, że zadbała o dramaturgię tej opowieści. Pokuszę się o stwierdzenie, iż może nawet odrobinę przekroczyła tę cienką linię, gdzie realne życie zaczyna przypominać wieloodcinkowy serial telewizyjny. Zwroty akcji, których w książce nie brakuje są zbyt nieprawdopodobne, aby można przejść nad nimi do porządku dziennego bez poczucia, że ciekawa opowieść o życiu zamienia się w bajkę, pod koniec której wszyscy będą żyli długo i szczęśliwie.

I tak jak pierwsza część cyklu tchnęła realizmem i dotykała ważnych problemów współczesnego świata, tak druga poszła w trochę innym kierunku, który mnie nie do końca zachwycił. Trzeba jednak autorce oddać, iż do ostatniej strony tej historii śledzi się ją z drżącym sercem kibicującą bohaterkom w ich życiowych potyczkach.

Polecam "Kiedy nadejdziesz" i "Bądź blisko" wszystkim romantycznym duszom, które w literaturze szukają odrobiny wytchnienia i pozytywnych emocji. Kubek ciepłej herbaty i dobra książka to najlepszy przepis na wieczorny relaks.

Bądź blisko to drugi tom powieści z serii „Kolory szczęścia”. Pierwsza część bardzo mnie wciągnęła, a zakończyła się w takim momencie, że nie mogłam doczekać się premiery drugiego tomu.

Otwierając pierwszą stronę, spodziewałam się, że od razu dowiem się, co się działo z Marią, jak zakończyła się jej dramatyczna sytuacja z ostatniej strony pierwszego tomu. Autorka trzymała mnie jeszcze jakiś czas w niepewności, dozowała informacje, przez co skala moich emocji była ciągle na wysokim poziomie. Z perspektywy czasu, uznaję, że był to dobry zabieg.

Tak jak w tomie pierwszym, poznajemy historię z dwóch perspektyw, opowiedzianą oczami Marii i Oli, które łączy wspólna sprawa. Teraz już nie irytowało mnie to, że zarówno Maria, jak i Aleksandra relacjonują te same wydarzenia swoimi oczami. Forma tej powieści to właściwie taki pamiętnik więc osobiste wynurzenia bohaterek i nawet czasem nieskładne myśli są całkiem zrozumiałe. W pierwszym tomie nie byłam do końca zadowolona z tej formy, ale teraz ją doceniłam.

Aleksandra rozpaczliwie pragnie być matką, niestety jej droga do macierzyństwa zakończyła się wynajęciem surogatki. Maria zdecydowała się na taki krok ze względu na córkę, której jedyną szansą na normalne życie jest kosztowna operacja w Szwajcarii. I tak oto losy kobiet zostały połączone.

Każda z kobiet pragnie zrealizować największe marzenia, i choć są one różne, los w przewrotny sposób połączył te dwie teoretycznie obce sobie kobiety.

Pozostałe postacie skonstruowane są bardzo przemyślanie. Poznajemy dokładniej przyjaciół i rodziny obu Marysi i Oli, a każda z osób ma określone zadanie, by całość opowieści była spójna.

W tym tomie pojawia się też więcej dodatkowych wątków. Osobiste perypetie i zdarzenia zostały ukazane wnikliwie, z bardzo dużą dawką emocji, w które czytelnik łatwo może się wczuć.

Muszę zwrócić też uwagę, z jakim oddaniem i pietyzmem autorka poprowadziła wątek łotewski. Opisy Rygi, domku w Jurmale są tak szczegółowe, nasycone słońcem i morską bryzą, że nawet tylko czytając o tym miejscu, można trochę odpocząć. Poczułam się zachęcona, by w planowaniu podróży, wziąć pod uwagę właśnie Rygę i jej okolice.

Kolejny ważny i godny uwagi wątek to pokazanie, jak istotnymi i ważnymi instytucjami są domy spokojnej starości. Przyznajmy, temat osób w podeszłym wieku jest zazwyczaj pomijany, no bo, o czym tu pisać? Panuje powszechne przekonanie, że starość jest smutna i nudna. Pani Karpińska dobrze pokazała, że wcale tak nie jest, a jeśli ma się odrobinę empatii i chęci, wszędzie można stworzyć taką Jesienną Przystań. Wątek ważny, daję dużego plusa za to, że poruszono ten temat.

Podobało mi się też to, że autorka poruszyła kwestie adopcji od strony prawniczej. Nie zdawałam sobie sprawy z tego, jak skomplikowana jest to procedura i jak wielkiej siły psychicznej potrzeba, by wszystko zakończyło się sukcesem.

Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że z tej książki bije ogromny smutek. Oczywiście biorąc pod uwagę sytuacje życiowe, w jakich znaleźli się bohaterowie, jest to całkowicie zrozumiałe. Światełko w tunelu pojawia się tak naprawdę dopiero pod koniec książki. Osobiście nie jestem fanką tego typu zakończeń, ale w tym wypadku je akceptuję, biorąc pod uwagę ilość smutku przewijającego się przez właściwie dwa tomy.

Mnogość relacji międzyludzkich i forma ich opowiadania sprawia, że nie sposób się nudzić podczas czytania, a przy okazji pojawiają się momenty refleksji nad własnymi sprawami i tym, czy o odpowiednim stopniu o wszystko zadbaliśmy.

Oceniam książkę na 7/10 i polecam. To dobrze spędzony czas.

"Bądź blisko" to drugi tom z serii Kolory szczęścia. Koniecznie przeczytajcie pierwszy "Kiedy nadejdziesz", żeby poznać historię bohaterów od samego początku.

Książka pani Anny Karpińskiej opowiada o losach Marii i Aleksandry. Kobiety nie mają w życiu lekko, ale zawsze mogą liczyć na wsparcie najbliższych. Historia obu kobiet wzrusza i wywołuje wiele emocji.

"Życie przybiera różne kolory. Nigdy nie jest czarno-białe, a czasami nawet potrafi zaskoczyć paletą barw".

Maria jest w bliźniaczej ciąży. Dzieci będzie wychowywać Aleksandra, zgodnie z umową, którą zawarły. Maria potrzebuje pieniędzy na operację córki. Do tego nie układa jej się z mężem, podobnie zresztą jak Aleksandrze. W między czasie wyjdzie na jaw pewna tajemnica.

Obie panie będą musiały wykazać się dużą determinacją i siłą, żeby zawalczyć o szczęście swoje i najbliższych.

Razem z bohaterkami przeżywałam ich emocje. I bardzo mocno trzymałam za nie kciuki, bo to bardzo silne kobiety. Spadło na nie bardzo dużo problemów, ale musiały stawić im czoła.

Jest to historia pełna wzruszeń. Polecam. Poznajcie historię Marii i Aleksandry. Z pewnością nie będziecie żałować.

Dawno nie czytałam tak wciągających obyczajówek.

#bądźblisko od #annakarpińska to drugi tom w serii #koloryszczęścia

Równie emocjonalny jak pierwszy. Pełen lęków, wzruszeń, miłości i problemów.

Pełen codziennego życia i niecodziennych trudności do pokonania.

Pełen ciepła jakie noszą w sobie bohaterki.

Książka wpadła w moje ręce w idealnym momencie - potrzebowałam pozycji, która mnie oderwie, otuli i zajmie moje myśli. Udało się. Za każdym razem, gdy musiałam rozstać się z Olą i Marysią - tęskniłam. Tak bardzo chciałam dowiedzieć się jak potoczą się ich niełatwe i naszpikowane przeszkodami losy.

To książka idealna gdy potrzebujemy odciąć się od swojej codzienności, jednocześnie nie chcąc uciekać w mordercze historię psychopatów. Dorzućmy do tego koc, lody, mruczącego kota i możemy rozkoszować się całą gamą uczuć i emocji, jakie wywołają w nas obie kobiety. Pokochałam je jak własne przyjaciółki. Kibicowałam, rozumiałam wybory i pragnienia. Czułam ogromną rozpacz Oli i niemoc Marysi. Przeżywałam rozterki i radosne uniesienia ich obu.

Fabuła jest pewna zawijasów i niespodziewanych zwrotów.

Mimo sporej objętości książkę pochłonęłam w trzy dni, jednocześnie żałując, że to już koniec.

Polecam miłośnikom tego gatunku, jak i tym, którzy szukają odskoczni.

W tym miesiącu miała miejsce premiera drugiego tomu cyklu "Barwy szczęścia" Anny Karpińskiej. Część pierwsza "Kiedy nadejdziesz" była dla mnie zaskoczeniem, bo mimo że nie przepadam za tzw. literaturą kobiecą, to historia Oli i Marysi mnie wciągnęła i czekałam na ciąg dalszy. Przypomnę tylko, że losy rodzin splotły się ze sobą w chwili, gdy Marysia zdecydowała się zostać surogatką dla Oli i Jana. Nie chcę opisywać Wam treści książki, bowiem dzieje się tu tak wiele, że każde zdanie byłoby spojlerem. Ale o ile dopiero pod koniec pierwszej części historia przybrała dość nieoczekiwany rozwój, to już w tomie drugim mamy wysyp niesamowitych przypadków i zdarzeń.

Nie chcę niesprawiedliwie oceniać autorki, bo to ja najzwyczajniej w świecie nie jestem wielbicielką tego typu literatury. Książka jest napisana naprawdę ciekawie i jak do tej pory w opiniach czytałam jedynie zachwyty. Niestety, o ile tom pierwszy mnie zaciekawił i zaskoczył, o tyle czytając część drugą miałam wrażenie że oglądam brazylijską telenowelę lub amerykański tasiemiec w stylu "Mody na sukces". Nagromadzenie szczęśliwych przypadków, wzajemnych powiązań, dobroci, miłości i szybkich rozwiązań trudnych sytuacji na metr kwadratowy przekracza moje granice. Jak widać romantyczka ze mnie żadna i fabuła zamiast wzruszać, z jednej strony mnie irytowała, z drugiej bawiła - bo zastanawiałam się czy jest jeszcze coś, co można tu dodać. Myślę jednak, że osoby które lubią tego typu literaturę będą książką zachwycone - ja już wiem, że książka przekażę mojej mamie, która zabicia się w tej opowieści. Ale wielbiciele innych gatunków raczej niech mają na uwadze moje ostrzeżenie. Zresztą... każdy może przekonać się sam.

Co prawda nie czytałam tomu pierwszego, na pewno nadrobi, ale książka "Bądź blisko" bardzo przypadła mi do gustu. Historia dwóch kobiet. Marii, która jest w ciąży z bliźniakami. Jedne z chłopców ma wady genetyczne, które nie dają mu szans na normalne życie. Druga kobieta jest Aleksandra, dla której Maria ma urodzić bliźniaki w zamian za pieniądze na operacje córki.

Maria to młoda kobieta, która zrobi wszystko, by zdobyć pieniądze na operacje dla nastoletniej córki Kaliny. Dlatego decyduje się zostać matka zastępczą dla Aleksandry i po urodzeniu oddać jej dzieci. Z prawnego puntu widzenia jest ich matką z biologicznego matką jest Aleksandra i jej mąż. Maria oprócz zagrożonej ciąży, boryka się problemami w pracy, mężem, który jak się okazało znalazł sobie inna. Do tego problemy z nastoletnią córką, która przeżywa wyjazd swojego chłopaka. Całość okraszona wiadomością, że była adoptowana.

Aleksandra to młoda kobieta, która od zawsze pragnie zostać matką. Wraz z mężem podejmują trudną decyzję o wynajęciu Marii jako matki zastępczej. Z czasem między kobietami nawiązuje się więź, która łączy ich nie tylko poprzez dzieci, które nosi Maria. Jak się okazuje łączy ich nie tylko to ale i więzy krwi. Aleksandra i Maria są biologicznymi siostrami. Ola chce by stały się dla siebie nimi naprawdę. Maria podchodzi sceptycznie, ale z czasem i ona się otwiera.

Obie kobiety łączy także rozpad związków. Maż Aleksandry odchodzi do innej, z która będzie miał dziecko. Odcina się do dzieci, które ma mieć z Olą. Jedynie zależy mu na pieniądzach i firmie, która razem z Ola odziedziczył po jej ojcu. Mąż Marii po stracie pracy wpadł w alkoholizm i uciekł do swojego brata. Małżeństwo nie przetrwało. Dla obu kobiet jednak zaświeci słońce jeśli otworzą się na nową miłość.

Historia wzruszająca, niejednokrotnie sprawiająca, że łzy staja w oczach. Oprócz historii Marii i Oli, mamy szereg pobocznych trudnych historii. Jak ta Juliana, Janisa, Wiesi, Zosi, Walerii czy nawet matki głównych bohaterek Jadwigi. Postacie są świetnie wykreowana, ani nie przesadzone, ani nie są płytkie. To moje kolejna spotkanie z ta autorka i wiem, że książki wychodzące spod jej pióra zawsze mają głębszą wartość. Autorka podejmuję tu trudne tematy. Mamy tu wiele wzlotów i upadków, rozterek głównych bohaterek, które oprócz strachu o nienarodzone dzieci, mają wiele problemów w życiu codziennym Z pozoru są zupełnie inne ale łączy jej ta sam empatyczna natura. Ola, mimo że ma pieniądze, dzieli się niemi nieżądająca nic w zamian. Maria i jej córka są dla niej rodziną, którą los odebrał jej przez decyzje w młodości matki. Nie nadrobi straconego czasu ale wie, że dla rodziny zrobi wszystko. Maria to skromna kobieta, mimo że podjęła się urodzenia dzieci dzięki temu zarabia na operacje córki nadal ma wyrzuty sumienia. Nie chce zawieść ani Oli, ani Kaliny.

Zakończenie bardzo optymistyczne. Obie kobiety odnajdują swoje szczęście. Ola stworzyła nową rodzinę z Janisem, jego synem i swoim synkiem. Maria wraz z Julianem i jego synem.i Kaliną, której operacja się udała. Oprócz tego obie kobiety czeka nowa rola i nowe wyzwanie...

W końcu doczekałam się kontynuacji powieści Anny Karpińskiej z serii Kolory szczęścia. Z drżeniem serca sięgnęłam po kolejny tom. Czy ujawni on dalsze losy, czy poznam zamiatane pod dywan sekrety? Jak Autorka poradziła sobie z otwartymi wątkami? Fabuła jest zbyt zawiła, więc chętnym na ten tytuł radzę delektować się lekturą od pierwszego tomu. Recenzja pierwszej części: https://ankabook.blogspot.com/2021/10/brakujace-ogniwo.html

Również i tym razem historia przedstawiona jest naprzemiennie. Raz od strony Aleksandry raz Marii. Z każdą kolejną stroną poznajemy ich dalsze, zawiłe losy. Czy bohaterki są w stanie poświęcić wszystko dla spełnienia marzeń? Czy mimo rewelacji, którą przyniosła im szara codzienność, zdołają obustronnie dotrzymać umowy? Szczęście ma przeróżne odcienie, ale czy warto być wytrwałym…

Anna Karpińska w swobodny i piękny sposób opisuje nie tylko miłość i przyjaźń, ale również trudną, żmudną walkę z szarą, smutną codziennością, która nie jest usłana różami. Rozterki, dylematy, dramaty, problemy materialne i uczuciowe również niestety składają się na nasze życie na tym łez padole. Szczęście nie zapuka ot tak po prostu do naszych drzwi. O szczęście trzeba zawalczyć. Życie zaś nikogo nie rozpieszcza i każdego dnia piętrzy trudności. Tylko od nas samych zależy czy się nie poddamy i staniemy do walki, czy wybierzemy ścieżkę, która nie wyprowadzi nas ze strefy komfortu. Autorka nie szczędziła bohaterkom problemów, ale dzięki temu ukazała, jak ważna jest w życiu obecność drugiego człowieka, bliskość i zaufanie. Nie prawiła przy tym morałów, ale podnosiła na duchu faktem, że każdy na swojej drodze, mimo skomplikowanego i materialistycznego świata, może spotkać osobę pełną dobrych intencji i wielkiego serca. Odnoszę wrażenie, że książki Autorki w dziwny sposób mnie od siebie uzależniają. Po raz kolejny nie spoczęłam spokojnie, dopóki nie dotarłam do ostatniego zdania. Warto poświęcić czas na lekturę! Podnosi na duchu, wzrusza i porusza. Już wiem, że z pewnością sięgnę po poprzednie książki Autorki.

„ Bądź blisko” to kontynuacja wzruszającej książki „Kiedy nadejdziesz?” Anny Karpińskiej. I muszę przyznać, że to kontynuacja naprawę udana. Tom pierwszy zaskoczył swoją historią, wywołał we mnie wiele wewnętrznych dyskusji, przemyśleń, długo nie mogłam przestać myśleć o bohaterkach. Dlatego czekałam z ogromną niecierpliwością na dalsze dzieje Marii i Aleksandry, których losy splotły się ze sobą w tak nietypowy sposób.

Ciąża Marii, która jest surogatką dla dzieci Aleksandry, przebiega niestety z problemami. Jedno z dzieci okazuje się mieć poważną chorobę genetyczną, nie wiadomo, czy dożyje nawet do porodu. Prawidłowy rozwój drugiego stoi też pod dużym znakiem zapytania. Mąż nadużywający alkoholu i wyrzucony po raz kolejny z pracy też nie sprzyja dobremu samopoczuciu. Kobieta ląduje nawet w szpitalu z krwawieniem. Stresuje się też swoją córką jeżdżącą na wózku inwalidzkim po ciężkim wypadku, która przeżywa pierwszą nastoletnią miłość.

Aleksandra zaś nie tylko musi się zmierzyć się ze świadomością o chorobie jednego dziecka i niepewnym losie drugiego, ale również ze zdradą męża i chęcią jego odejścia do innej kobiety. Kobiety, która spodziewa się jego dziecka. Co jest ogromnym ciosem dla niej po sześciu poronieniach. Dodatkowo, umiera jej mentor, którego książek jest tłumaczką- łotewski pisarz. A matka po śmierci ojca znajduje sobie przyjaciela, czego nie umie zaakceptować.

Życie obu kobiet coraz bardziej się komplikuje, a kiedy przez przypadek wychodzi na jaw tajemnica dotycząca ich obu, okazuje się, że ich relacja jest znacznie bliższa niż się spodziewały.

Każda w inny sposób próbuje radzić sobie z tymi informacjami, ale obie wiedzą, że dla dobra dzieci muszą stawić czoło wszelkim trudnościom.

Aleksandra, pomimo rozpaczy wywołanej odejściem męża, z pomocą bliskich chce zawalczyć o majątek, bo firma należała przecież do jej ojca, jest to więc jej spuścizna. Musi tez myśleć o zabezpieczeniu finansowym swojej przyszłości.

Maria, odnajduje bezpieczną przystań z dala od męża alkoholika, w domu przyjaciółki swojej matki. Dla niej najważniejszy jest spokój niepełnosprawnej córki, to przecież po to nosi ciąże innej kobiety, żeby Kalinka mogła przejść kosztowną operację i zacząć znowu chodzić.

Pojawiają się też mężczyźni. Aleksandra spotyka swoją dawną miłość z czasów studenckich i coraz bardziej szuka z nim kontaktu. Maria dużo czasu spędza z kolegą z pracy. Każdy z nich ma tez trudne przeżycia. Czy uda im się odnaleźć siebie nawzajem? Każdy potrzebuje miłości, czy jednak bohaterowie będą mieć wystarczająco siły i determinacji w sobie, by o nią zawalczyć?

Jak potoczy się relacja obu kobiet? Czy wyjawiona tajemnica ją wzmocni, czy jednak zniszczy?

I czy obie będą w stanie zaznać szczęścia? Musicie koniecznie przekonać się sami.

Książka, przy której na pewno się wzruszycie, ale też pośmiejecie, czasami też zastanowicie. Pewnie wywoła ona w was wewnętrzną debatę, czy jakieś ważne, głębsze przemyślenia. Bo tak naprawdę ta książka to takie podsumowanie Życia, które, jak pokazuje autorka nie oferuje nam tylko czerni albo tylko bieli. Dostajemy w prezencie od losu całą tęczę kolorów. Musimy tylko umieć je w sobie odnaleźć, bo szczęście, tak samo jak miłość, nie jedno ma imię, czy kolor.

Brawo dla Prószyński i S-ka za wydanie tak pięknej książki!

Czytelnicy preferujący szczególnie polskie, a do tego nietuzinkowe, wzruszające i momentami wstrząsające historie słyszeli na pewno o książkach autorstwa Anny Karpińskiej. Jeśli o mnie chodzi- od wielu lat śledzę poczynania literackie pisarki i jestem jej wdzięczna w szczególności za swą śmiałość. Anna Karpińska nie pisze bowiem przesłodzonych historii o rycerzach na białym koniu, co niezwykle mnie cieszy. Wiele jej książek mogę śmiało polecić- gdy czytałam inne tytuły, niejednokrotnie czułam się tak, jakby dana historia działa się naprawdę. Myślę, że to ogromny walor dla pisarza, który potrafi tak podkręcić akcję, by na długi czas czytelnik o niej nie zapominał, a wręcz ją analizował, szukał rozwiązań.

W niedługim odstępstwie czasowym miałam okazję zapoznać się z najnowszym cyklem książkowym wydanym spod pióra Anny Karpińskiej. Mam na myśli oczywiście cykl pt. KOLORY SZCZĘŚCIA. Aktualnie ukazała się jego druga część zatytułowana „Bądź blisko”. Warto jednak podkreślić, że najlepiej będzie, jeśli fani literatury zagłębią się na początku w pierwszej części- myślę, że prędzej zrozumieją wszystkie wątki, niczego nie pominą. Dla przypomnienia mogę napisać, że w części pierwszej autorka zaserwowała nam niemały wachlarz emocji, gdyż zestawiła ze sobą przede wszystkim losy dwóch par pochodzących z odrębnych światów. Pierwsza z nich to bezdzietna, ale zamożna para. Aleksandra i Jan Borykowie mają wszystko, co materialne, ale pieniądze to nie wszystko. Kobieta nie może bowiem spełnić swojego najskrytszego marzenia, a mianowicie nie może zostać matką. Druga, równie istotna para to przeciwieństwo Boryków. Maria i Władysław Leśniewscy nie są zamożni, a do tego chcą za wszelką cenę uratować swoją niepełnosprawną córkę Kalinę. Nastolatka jest bardzo mądra i oczytana, lecz nie prowadzi życia godnego normalnej nastolatki. Kalina porusza się na wózku, a jedną opcją wyleczenia jest kosztowna operacja. W wyniku nieprzewidzianych wydarzeń losy Aleksandry i Mari krzyżują się, a hasło: SUROGATKA będzie hasłem- kluczem zarówno w pierwszej, jak i drugiej części cyklu. Zastanówcie się, drodzy czytelnicy, czy postawa Marii, kochającej matki jest naganna? Kobieta zgadza się bowiem na tak zwane „wynajęcie brzucha” i urodzenie dziecka dla Oli, ale robi to w bardzo ważnym celu. Postawa Marii, która pragnie szczęścia dla swej niepełnosprawnej córki, może jednych szokować, a innych wzruszać. Nasuwa się tu stwierdzenie, że „głodny najedzonego nigdy nie zrozumie” i jest to wręcz święta prawda. Nikt z nas, kobiet, nie wie, czy bycie surogatką w iście szczytnym celu nie dotyczyłoby i nas, gdyby zaszła taka potrzeba…. Co więcej, autorka nie zapomniała także i o tym, by udokumentować dodatkowo postawę mężów bohaterek, o których zdecydowanie więcej dowiemy się w tomie drugim.

Tom pierwszy kończy się bardzo emocjonująco, co jest na pewno celowym i udanym zabiegiem literackim zastosowanym przez Annę Karpińską. Zapewniam wszystkich odbiorców, że już pierwszy rozdział „Bądź blisko” niejednego z nas wbije w fotel, a my będziemy wręcz jak gąbka pochłaniać kolejne dialogi. Okaże się bowiem, że ścieżki życiowe Aleksandry i Marii połączą się ze sobą jeszcze mocniej, jeszcze intensywniej. Sama rola Marii jako surogatki nie będzie jedynym elementem, który nie pozwoli kobietom o sobie zapomnieć. Jaką relacją obdarzą się bohaterki i dlaczego powiedzenie ŚWIAT JEST MAŁY będzie idealnie pasować do fabuły książki? O tym niech przekonają się sami czytający, a zapewniam, że warto to zrobić.

Maria Leśniewska nadal będzie uczęszczać do tego samego lekarza prowadzącego jej ciążę, doktora Witaja. Jak to jednak w życiu bywa, wspólne plany Oli i Marii nie będą takie proste i bajkowe. Doktor Witaj nie serwuje bowiem wyświechtanych frazesów, tylko nakreśla zarówno dobre, jak i złe informacje. Czego od doktora Witaja dowie się Maria i jak będzie przebiegać jej ciąża? Czy Aleksandra dalej podtrzyma swoją chęć bycia matką? O tym, jaką przyszłość zafundowała bohaterkom pisarka, warto samemu się dowiedzieć.

Poza wątkiem ściśle dotyczącym Marii-surogatki autorka zadbała także i o to, aby wyjaśnić bardzo niekorzystne postawy mężów bohaterek. Zarówno mąż Oli, Jan, jak i wybranek Marii, Władek, wywrócą życie kobiet dosłownie do góry nogami. Mogę potwierdzić, że ich „pomysły” na życie mogą niejednego odbiorcę wprawić o szybsze bicie serca. Warto podkreślić, że w obu częściach cyklu wszelkie kwestie prawno-medyczne zostały wyjaśnione niezwykle precyzyjnie i klarownie. Osoby niezaznajomione jak dotąd z tematyką matek zastępczych, a także i z kwestiami rozwodowymi dowiedzą się, czy w Polsce hasło surogatka to proces karalny. Po drugie- kto, w oczach prawa, jest tak naprawdę matką i ojcem dziecka urodzonego przez surogatkę? Co wpisuje się w akcie urodzenia? Jestem pewna, że autorka, podczas zbierania materiałów, rozmawiała z niejednym prawnikiem, co także czyni ją wyjątkową. Anna Karpińska nie napisała bowiem niczego nieprawdziwego, tylko wprowadziła czytelników we wszystkie nieznane nam dotąd procedury. Brawo!

Czy w tak zawiłych sprawach prawno- medycznych można jeszcze znaleźć miejsce na wątek miłosny? Anna Karpińska udowodniła ponad wszelką wątpliwość, że tak! Życie miłosne Oli i Marii zostało już w pierwszej części wystawione na próbę, a w najnowszej części ich rozterki jeszcze bardziej się nasilają. Czy w życiu kobiet pojawią się osoby, które będą je wspierać, kochać, rozumieć? Czy obie panie dadzą sobie jeszcze szansę na normalne, rodzinne, ustabilizowane życie? Ja tego zdradzać nie chcę, jednak wiem, że ten wątek nie zostanie przez czytelników potraktowany po macoszemu.

Po przeczytaniu obu tomów zadałam sobie mnóstwo ważnych pytań. Zastanawiałam się, jak tak naprawdę można interpretować hasło RODZINA? Wiadomym jest, że nie ma rodzin, które nigdy się nie kłócą, lecz ile tak naprawdę jesteśmy zrobić dla najbliższych? Autorka zapewnia, że niektórzy są w stanie podpisać pakt nawet z samym diabłem, byle tylko pomóc najbliższym. Myślałam także o tajemnicach rodzinnych. Czy warto je ujawniać i niszczyć tym samym względnie panujący ład? Anna Karpińska tak ułożyła fabułę, że owych tajemnic w życiu rodzinnym Oli i Marii nie zabraknie. To, co jeszcze mnie zainteresowało, to tematyka prawdziwej przyjaźni. Tak jak i w pierwszym tomie, tak i teraz byłam oczarowana postawą Mileny, najlepszej przyjaciółki Oli. Kobieta oferowała swoją pomoc nie tylko wówczas, gdy chodziło o sprawy ciążowe. Dziś o prawdziwą przyjaźń jest niezwykle trudno, dlatego cieszę się, że autorka daje czytelnikom nadzieje na tak głęboką relację.

O książce tej mogłabym pisać jeszcze wiele, ale bardzo chcę, by czytelnicy sami dokonali odpowiednich przemyśleń. Z mojej strony polecam cały cykl KOLORY SZCZĘŚCIA, jak i inne, różnie interesujące powieści pisarki. Czytanie ich nie będzie straconym czasem.