Brokaty

Miał swoich ludzi, dla których miał wiele twarzy. Z tymi ludźmi łączyły go rozmaite rytuały i zmienne gesty, różne tony i style argumentacji. Miał też obszary rozpaczy, które skrycie pielęgnował, swoje chwyty bliskości i odruchy uniku, ścieżki odwrotu znane tylko tym, z którymi chciał uchodzić. Trzeba było punktować celnie, choć nie zawsze wprost. Obcość, której doświadczał od dziecka i którą rozpoznał dokładniej w 1968 roku, zazwyczaj działała mobilizująco. Leonard Neuger dość wcześnie zrozumiał, że podwójne kodowanie bywa kwestią przeżycia. Takim kodem stała się dla niego literatura, a właściwie nierozerwalny splot literatury, interpretacji i przekładu. Zamieszkał więc w tym wymiarze, a gdy przyszło mu się przemieszczać, niósł ze...

„Kończę Zapiski w pierwszych dniach bestialskiego ataku Władimira Putina na Ukrainę. [...] Wśród straszliwych obrazów bestialstwa, barbarzyństwa, okrucieństwa, wobec aktów cierpienia, które zapierają oddech, widząc szaleństwo i bezwzględność przywódcy, przeraziła mnie wiadomość o wielkim społecznym poparciu dla wywołania tej wojny. [...] Z tego właśnie powodu wspominanie Moskali, którzy stali mi się bliscy, przedstawicieli rosyjskiej inteligencji, reprezentujących najwyższą kulturę, wrażliwość, ciekawość innych i tolerancję, okazało się potrzebą jeszcze silniejszą niż na początku prowadzenia Zapisków. To o nich myślę w tych pełnych grozy dniach, przekonany, że, gdyby żyli, byliby, równie jak my, przerażeni, ale przede wszystkim pełni ws...

Przedstawiamy matę, która pozwala układać i przechowywać nieukończone układanki puzzlowe. Ramki na macie pasują do puzzli 500, 1000, 1500, 2000 i 3000 elementów. W skład produktu wchodzi: tuba, mata do układania puzzli, 3 rzepy. Jak schować puzzle? To proste! Składamy tubę, nawijamy na nią matę z puzzlami i spinamy rzepami tubę z matą. Wymiar opakowania: 22.2 x 11.0 x 55.0 cm

„Rok 1926 był dobrym momentem na wizytę w Związku Radzieckim rozkwit NEPu, czas poluzowania gospodarczego i w związku z tym rozbudzenie życia obywatelskiego po czasie wojny domowej, głodu i terroru. Jak wszyscy myślący młodzi ludzie wówczas w Europie, Roth był bardzo zaciekawiony sowieckim eksperymentem. Teorie i doktryny polityczne bolszewików mniej go interesowały wszelako niż konkret ludzkiego życia. Znał dobrze wszystkie hasła, ale żeby ocenić wiarygodność rewolucji, chciał zobaczyć jej codzienność. (…) Roth jest mistrzem krótkiej formy literackiej (…) Pisze w swoich korespondencjach z Rosji o sprawach, o których zwykle mówi się, patrząc z dystansu na kształtowanie się nowego świata w krainie rządzonej przez bolszewików na przykład o rewolucji...

Oto książka, której nie zabrałbym na bezludną wyspę jedynie dlatego, że znam ją na pamięć! Pierwsze zetknięcie z tekstem Babla było ważnym przeżyciem nawet dla zawołanych znawców. Krytyk i rusycysta Rene Śliwowski pisał: „Doznałem prawdziwego olśnienia: czegoś takiego nigdy dotąd nie czytałem”. I dodaje tu słowa, które może zechce potwierdzić również czytelnik tego tomu: „Izaak Babel po latach wciąż zdumiewa. Nie mniej niżli przy pierwszej lekturze...”

Dwa słowa są w tej pracy zakazane: powołanie i bohaterstwo. Jakub Sieczko, lekarz, specjalista anestezjologii i intensywnej terapii, przez sześć lat pracował w stołecznym pogotowiu ratunkowym. To osiem tysięcy godzin na dyżurach, tysiące twarzy, setki tragedii – raczej nie tych z pierwszych stron gazet. Kilka spektakularnych sukcesów i żadnego cudu, bo siły nadprzyrodzone mają na warszawskim Grochowie wolne. Ludzie jeżdżący karetką i nazywani czasem bogami – wcale nimi nie są. Próbują przetrwać w pogotowiu, nie popaść w obojętność lub samodestrukcję. Nie każdemu się to udaje. Obcują z miastem bez filtra i pudru – z Warszawą śmierci, klubów ekskluzywnych i podrzędnych, brudu, głupich porachunków, złamanych serc i przede wszystkim niewidowiskowego...

W sondażu przeprowadzonym niedawno w Stanach Zjednoczonych poproszono respondentów, by znaleźli słowo, które ich zdaniem najlepiej opisuje obecne czasy. Wśród ośmiu najczęściej wymienianych określeń znalazły się: „niepokojące”, „chaotyczne”, „wyczerpujące” i „nerwowe”. Jak to możliwe, że Amerykanie stracili wiarę w przyszłość? Co sprawiło, że w jednym z najbogatszych krajów świata nierówności społeczne są porównywalne do tych, z którymi mierzono się w XIX wieku? I dlaczego „amerykański sen” coraz częściej staje się „amerykańskim mirażem”? By to zrozumieć, dziennikarskie małżeństwo – Nicholas Kristof i Sheryl WuDunn – prowadzi nas przez kolejne kręgi amerykańskiego piekła: bezrobocie, uzależnienia, problemy z edukacj...

Na pytanie: „Kim jesteś?”, Tadeusz Różewicz odpowiedział przed laty: „Kto mnie uważnie czyta, ten wie”. Z jego utworami w ręku Magdalena Grochowska podąża za nim przez krajobrazy, wśród których wzrastał, przez idee, które go kształtowały, i przez historię, która przełamała jego los. W pierwszym tomie reporterskiej biografii poety autorka wnika w dzieje rodziny. Rekonstruuje okoliczności, w jakich żydowska dziewczynka – matka Różewicza – opuściła swe gniazdo, a później wymknęła się Zagładzie. Odtwarza dramat żołnierza AK, którego presja polityczna uczyniła dezerterem. I dramat człowieka poparzonego wojną, który zrewolucjonizował polską poezję, choć „po Auschwitz” miała zamilknąć. Grochowska opowiada czule o jego powrocie do życia...

Okruchy większej całości są podróżą w krainie pamięci naznaczonej psychiczną chorobą ojca i matczynym sklejaniem rodziny. Wchodzimy w labirynt malowany emocjami dziecka, ale naszym przewodnikiem jest dojrzały mężczyzna. Frymorgen emigruje w przeszłość z fotograficzną precyzją. Odwiedza wiejski krajobraz PRL-u eksponując w kadrze jego obrazy, zapachy i dźwięki. Nie poleruje wspomnień. Zachowuje proste, lakoniczne pióro. To jego debiut literacki. Zawodowo od lat zajmuje się dziennikarstwem. Jest brytyjskim korespondentem radia RMF FM. Jak podkreśla autor, do pisania skłoniła go pandemia, a zainspirowała psychoanaliza jungowska, której poddał się w dorosłym wieku. Z krótkich miniatur wyłania się celebracja życia. Z wdzięcznością miesza się szorstka oc...

Między esejem a poezją leży słabo znany ląd, na którym Krzysztof Siwczyk wyznaczył brawurowo swoje on the road. Życie codzienne od Polski późnogierkowskiej po Polskę dzisiejszą (historia opowiedziana przez przedmioty i zmieniające się pejzaże miasta) i życie niecodzienne tych, którzy muzyką i słowem (wyobraźnia językowa nie ma tu granic) próbowali wydrzeć z tego kiepawego świata choć kawałek siebie i uchronić się przed szarym znicestwieniem. Czytajcie, gitarzyści i szarpidruty, poeci i wierszokleci, palacze traw i palacze w kotłach, pacykarze i malarze nieba, postpunkowcy i posthippisi, urzędnicy i nierządnicy, to o was ta książka.Marek Bieńczyk

Wspominam siedem niebanalnych osób, z którymi się zetknęłam i których już nie ma między nami.To nie są ich biografie tylko subiektywne, zapamiętane przeze mnie epizody.Poszeregowałam je chronologicznie według tego, jak ich bohaterowie pojawiali się w moim życiu. Tak, żeby to była pewna całość, którą można czytać od początku do końca, bo przecież każda z tych opowieści rozgrywa się w konkretnym czasie, w Krakowie.Wiedziałam, że nie wolno bezkarnie szwendać się po przeszłości, że wszystkie fakty mogą okazać się nieprawdziwe, że tyle jest moich przeszłości, ilu jej świadków, że korekta nie wchodzi w grę.Przeszłość, nawet nie bardzo wiadomo czyja, bo co ja mam wspólnego z tą dziewczyną, młodą kobietą, młodą mamą, szczęśliwą żoną, n...

Tę książkę Jakub Deml napisał w gorączce w ciągu kilku nocy w 1934 roku. Po wydaniu została skonfiskowana, a do sprzedaży wróciła dopiero po zaczernieniu „niemoralnych”, erotycznie drażniących fragmentów. To wściekły tekst! Spowiedź. Krwawe rozliczenie ze światem, który nie akceptował autora, zresztą z wzajemnością. A dziś – pomnik nowoczesnej prozy. Deml był poetą i prozaikiem, jednym z najbardziej oryginalnych pisarzy czeskich XX wieku. Z woli rodziców i za namową znanego poety Otokara Březiny – Jakub zaprzyjaźnił się z nim jeszcze przed maturą –został rzymskokatolickim księdzem. W 1902 roku ukończył seminarium duchowne w Brnie. Jednak proboszcz, który twierdził, że ksiądz jest psem, a zadaniem psa – szczekać na Pana Boga, nie był d...

Notes do prowadzenia prywatnych zapisków, zawierający wiersze dwóch szwedzkich noblistów: Harry'ego Martinsona i Tomasa Tranströmera, ilustrowany nastrojowymi fotografiami Wojciecha Nowickiego. Strony numerowane. Notes z indeksem ułatwiającym porządkowanie dokonanych wpisów. Wybór i przekład tekstów: Leonard Neuger. Format: A5.

„*** (Bo od tego jest w bajkach morał) Biedny przecier Łabędź i żyrafa I komu tu ufać Księżniczka Smok, dziewica i szewczyk Z Andersena Borsuk i norka Jeż i wieża Duchy Lis i sowa Kruki Kot i mysz Sroka sroce Kmieć i księżniczka Królewicz i jego żony Lew i jagnię *** (Jest granica)”